Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας: Ιουλίου 2022

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

Ολονύχτια Αγρυπνία, 29 Ιουλίου 2022

Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Εθελοντική Αιμοδοσία και Εγγραφή Δοτών Μυελού των Οστών, Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Έτσι...
....μπαίνεις στο αυτοκίνητο και λες: "θα δώσω..."
Παρκάρεις...
Περπατάς μερικά μέτρα...
Μπαίνεις σε έναν ευχάριστο χώρο...
Γράφεις τα στοιχεία σου συμπληρώνοντας μια φόρμα...
Καθώς το κάνεις αυτό, νιωθεις να παίρνεις περισσοτερο οξυγόνο από κάθε άλλη στιγμή...η καρδιά σου κτυπά ζωηρά...σαν μικρό παιδι που ετοιμάζεται να παίξει το αγαπημένο παιχνιδι με τους φίλους του...
Σου παίρνουν την πίεση...
Όλα καλά...
Βλέπεις τα κρεβατάκια...πριν σου φαίνονταν άβολα..τώρα τα νιώθεις σαν μαξιλάρια ενός πρίγκιπα...κι αυόο, γιατί αυόο που πας να κάνεις ειναι πράξη ευγενική, ανώτερη, βασιλική....
Ξαπλώνεις....
"Πάρε βαθιά ανάσα"..σου λέει ο λειτουργός...
Τσίμπημα.

Έιναι σαν να σε ξυπνησαν απο λήθαργο...σαν να κοιμόσουν τόσο καιρό..τώρα ξύπνιος βλέπεις να ρέει ή "ζωη" απο την φλέβα σου...

Κάποιος, καπου μακρυά, νιώθει την ψυχορραγούσα ελπιδα του να ανασταίνεται....
Νιώθει κάθε σταγόνα απο το χέρι σου, στο δικό του χερι..κι από εκεί την ζωη απο την ζωη σου σε όλο το σώμα του...
...δεν είναι μόνο αυτό όμως..είναι σαν να δάνεισες λίγο από τον θησαυρό της ψυχής σου μέσα από το αίμα σου...κι ο θησαυρός αυτος διπλασιάστηκε μέσα σου...
...τελειώνεις...
Βγάζουν την βελόνα...
Αναπνέεις παράξενα...αλλιώτικα...
Είναι σαν να εσκυψε επανω σου ο Ουρανός..κι εχεις ολη την σημασια Του...
Σηκώνεσαι..
Παίρνεις χυμό και κέρασμα...
Σαν να εισαι σε γάμο...
Αλλιώτικο...
Ενώθηκες με χίλιους άγνωστους ανθρώπους...
Κι έγινες ένα μαζί τους..αυτόματα..ακαριαία..πριν καν ταξιδέψει το λιγοστό αιμα σου, ταξίδεψε η αγάπη σου μέσα από αυτή τη μυστήρια πράξη...ζωή από τη ζωή σου...κι έγινες δυο φορές άνθρωπος..δυο φορές παιδί Θεού...
Μέσα απ' αυτή τη μυστήρια πράξη αγάπης...

Την ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ !!!!

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

26 ΙΟΥΛΙΟΥ

18:00-21:00

ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

Πανήγυρις Εξωκλησίου Αγίας Παρασκευής

Εθελοντική Αιμοδοσία και Εγγραφή Δοτών Μυελού των Οστών, Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

Πανήγυρις Εξωκλησίου Αγίας Άννης

Κυριακή Στ' Ματθαίου, Ματθ. θ΄ 1-8 - Ιακ. ε΄ 10-20

Ο πόνος στη ζωή μας

«Εγερθείς άρον σου την κλίνην, και ύπαγε εις τον οίκον σου»

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, ξεδιπλώνει μπροστά μας βασικές παραμέτρους που άπτονται του θέματος του πόνου στη ζωή μας και κυρίως για το πώς πρέπει να στεκόμαστε απέναντί του. Ο πόνος δεν είναι κατά φύση κατάσταση, σύμφωνα με την πατερική σκέψη. Προέκυψε στη ζωή του ανθρώπου ως αποτέλεσμα της πτώσης και έκτοτε είναι συνυφασμένος με την ίδια τη ζωή του. Αποκαλύπτεται στην καθημερινότητα με διάφορες μορφές και παραμονεύει σε κάθε του βήμα. Η αγάπη όμως του Θεού δεν εγκαταλείπει το πλάσμα του για να το αφήσει έρμαιο στην τραγικότητα της ασθένειας, του πόνου και της δυστυχίας, αλλά διά μέσου τους είναι δυνατό να ανιχνευθεί το βαθύτερο νόημα της ζωής. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό όμως είναι η πίστη, η οποία αναδεικνύει την αυθεντικότητα του ανθρώπου. Είναι αυτή που ακυρώνει την τραγικότητα όχι μόνο του πόνου και της ασθένειας, αλλά και του θανάτου, ως του έσχατου σημείου εξαθλίωσης του προσώπου.

Αυτά είναι βαθύτερα μηνύματα που απορρέουν από τη διήγηση της θεραπείας ενός παραλύτου. Η δυστυχισμένη εκείνη ύπαρξη οδηγείται μπροστά στον Χριστό, στον αληθινό ιατρό των ψυχών και των σωμάτων. Τη στιγμή που οι άλλοι συνάνθρωποί του ήταν υγιείς, ο παράλυτος εκείνος βρισκόταν στην κλίνη της οδύνης και του πόνου. Όλα γι’ αυτόν κυλούσαν μέσα σε μια τραγικότητα. Όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες, είχαν συνθλιβεί και κατακρημνιστεί. Σε μια τέτοια κατάσταση ευρισκόμενος, ο παράλυτος ήταν φυσικό να διερωτάται μέσα από μεγάλες δόσεις πικρίας που γευόταν, γιατί ο Θεός να επιτρέπει να υποφέρει; Γιατί ο πόνος και η δυστυχία να συνοδεύουν τόσο ασφυκτικά τη ζωή του; Αυτό το ερώτημα έχει διαχρονικό αλλά και επίκαιρο χαρακτήρα και υψώνεται βασανιστικά και αδυσώπητα στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Ο καθένας ψάχνει για να βρει μια απάντηση, η οποία έχει να κάνει με το βάθος, την ουσία και την πεμπτουσία της ζωής. Δεν μπορεί να περιορίζεται σε επιφανειακές ηθικιστικές ή ακόμα και ψυχολογικές προσεγγίσεις, αλλά απαιτεί μια υπαρξιακή τοποθέτηση, με ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο.

Το βαθύτερο νόημά του

Αφετηρία για την σωστή κατανόηση του βαθύτερου περιεχομένου των θλίψεων είναι η παραδοχή ότι η ίδια η Εκκλησία ποτέ δεν τις αρνήθηκε. Μάλιστα ο Κύριος διακήρυξε ξεκάθαρα ότι «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Στις Πράξεις των Αποστόλων σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι θα πρέπει να περάσουμε από πολλές θλίψεις. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο Θεός επιτρέπει μια αρρώστια, μια δοκιμασία, ένα πόνο, όχι βέβαια για να τιμωρήσει αλλά για να παιδαγωγήσει και εξαγιάσει τα αγαπημένα του παιδιά. Οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν εμφαντικά ότι ο άνθρωπος που δεν δοκιμάζεται παραμένει άπειρος και ανώριμος στη ζωή του. Αντίθετα, εκείνος που δοκιμάζεται γίνεται όπως τον χρυσό που καθαρίζεται και λαμπικάρεται μέσα στη φωτιά. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαιώνει ότι κάθε πιστός που διαθέτει πνευματικό καρπό, κλαδεύεται όπως το κλήμα για να καρποφορήσει ακόμα πιο πολύ. Ακόμα, δεν είναι λίγες οι φορές που οι θλίψεις στη ζωή λειτουργούν ως ένα ξύπνημα από ένα πνευματικό λήθαργο. Μεταβάλλονται τότε σ’ ένα πνευματικό γύμνασμα της ψυχής. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν θα βρεθούμε μπροστά σε θλίψεις και δοκιμασίες αλλά πώς στεκόμαστε απέναντί τους. Μπορούμε εδώ να θυμηθούμε και το ισχυρό παράδειγμα του πολύαθλου Ιώβ, ο οποίος ενώ πέρασε μέσα από συμπληγάδες δοκιμασιών, όχι μόνο δεν βαρυγκώμησε εναντίον του Κυρίου, αλλά με υποδειγματική υπομονή και βαθιά πίστη έλεγε: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».

Απλώνουν γέφυρες

Ο πόνος και η θλίψη, από μια άλλη σκοπιά, είναι στοιχεία που ρίχνουν και γέφυρες για να πλησιάζουν πιο κοντά οι άνθρωποι μεταξύ τους. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που βλέπουμε ότι υποφέρουν και πονούν στη ζωή τους, χρειάζονται σε κάθε περίπτωση και τη δική μας στήριξη. Επιβάλλεται να τους πλησιάζουμε και να τους βοηθάμε στη κατάστασή τους. Να τους συμπαραστεκόμαστε με κάθε τρόπο. Αυτό, άλλωστε, καταλείπουν ως ισχυρό παράδειγμα οι τέσσερις συνοδοί που περιέβαλαν με υποδειγματική αγάπη τον παράλυτο, παρά τα μεγάλα εμπόδια και τις δυσκολίες που συναντούσαν όταν τον οδηγούσαν μπροστά στον Χριστό. Ποτέ δεν θα πρέπει ν’ αρνούμαστε τη βοήθεια μας σε συνανθρώπους μας που βυθίζονται στην οδύνη του πόνου και της δυστυχίας. Στις μέρες μας ιδιαίτερα που η οικονομική κρίση καλπάζει, αφήνοντας πίσω της τη μιζέρια και την εξαθλίωση των προσώπων, η διάσταση αυτή της προσφοράς αποκτά πολύ μεγάλη σημασία.

Η δύναμη της πίστης

Η τραγικότητα της σημερινής κρίσης εστιάζεται περισσότερο στο γεγονός ότι ο άνθρωπος φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί στα ίδια του τα έργα, τα οποία σχεδόν κατά κανόνα παραπέμπουν στην αυτοθεοποίησή του. Μπροστά στα τραγικά αδιέξοδα στα οποία έχει βρεθεί, παραμένει αποψιλωμένος από τη δύναμη της πίστης και ανήμπορος να ανακαλύψει την αληθινή αρχοντιά του εαυτού του ως εικόνας του Θεού. Μόνο όταν εμπιστευθεί τη ζωή του στη δύναμη του Κυρίου, σύμφωνα με το παράδειγμα του Ιώβ, θα είναι σε θέση να μεταβάλλει τον πόνο σε μέσο που οδηγεί στην ελπίδα και τη σωτηρία του. Ο πόνος, οι θλίψεις, οι δοκιμασίες μέσα από το μυστήριο της θείας οικονομίας, προσλαμβάνουν ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο. Όταν ο άνθρωπος διαθέτει πίστη και υπομονή, αρετές που εγκολπώνεται μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, τότε όχι μόνο δεν λυγίζει μπροστά στον πόνο, αλλά αυτός γίνεται πολλές φορές αφορμή και για τη σωτηρία του. Αρκεί ν’ αντιληφθεί ότι όπως ο παράλυτος της περικοπής, θα πρέπει να επιδιώξει να συναντήσει Εκείνον που μπορεί να τον απαλλάξει από την κυριαρχία του κακού και να του προσφέρει την πιο αυθεντική γιατρειά. Κοντά σ’ Εκείνον, ο πόνος αποβάλλει την τραγικότητά του και μεταβάλλεται σε δρόμο λυτρωτικής πορείας. Όπως ο Ιώβ έτσι κι εμείς ας δείχνουμε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, ο οποίος είναι ο αληθινός πατέρας μας. Άς αναφωνούμε κι εμείς «είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον» και όταν διαθέτουμε την υγεία μας αλλά και όταν πονούμε «επί κλίνης οδύνης».

Αγαπητοί αδελφοί, η περίπτωση του παράλυτου που θεράπευσε ο Κύριος, βρίθει μηνυμάτων και διδαγμάτων που κι εμείς μπορούμε να εγκολπωθούμε στη ζωή μας. Αρκεί να βάλουμε στο κέντρο της εκείνον που μπορεί να δώσει πραγματική θεραπεία στις λογής ασθένειες που μας προσβάλλουν καθημερινά. Η προσταγή «άρον σου την κλίνην, και ύπαγε εις τον οίκον σου», μάς δίνει τη βεβαιότητα και τη σιγουριά σ’ αυτή μας την πορεία. Η μέρα επιβάλλει να θυμηθούμε και τη μεγάλη μορφή του Ηλία του Θεσβίτη. Με την όλη βιωτή του δείχνει ακριβώς ότι ο άνθρωπος μπορεί με τη δύναμη της πίστης να εκπέμπει ως αιώνια ύπαρξη και ακατάλυτη αξία.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022

Εθελοντική Αιμοδοσία και Εγγραφή Δοτών Μυελού των Οστών, Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2022

Στο πάθος Του Κυρίου και στο θρήνο Της Θεοτόκου. Κοντάκιο Αγ.Ρωμανού Μελωδού. Μετάφραση πατρός Ανανία Κουτσένη

"Στο πάθος Του Κυρίου και στο θρήνο Της Θεοτόκου. Κοντάκιο Αγ.Ρωμανού Μελωδού. Μετάφραση πατρός Ανανία Κουτσένη".

«Το υπέροχο αυτό κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού ψάλλεται στον Ιερό Ναό Παναγίας Αγίας Νάπας, της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, κάθε χρόνο στις 31 Ιουλίου το απόγευμα μετά τον Εσπερινό της 1ης Αυγούστου, μέσα στη νεοσύστατη ακολουθία της «ΜΕΣΙΤΡΙΑΣ» Παναγίας Μας.

Η ακολουθία αυτή, η οποία είναι διαμορφωμένη κατά τον τύπο της ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου, αποτελεί την πιο κατανυκτική εισαγωγή στην λατρευτική περίοδο της νηστείας του Δεκαπενταυγούστου, με κορύφωση την εορτή της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου, το Μικρό Πάσχα Των Χριστιανών.

Παρατίθεται ολόκληρο το κοντάκιο μεταφρασμένο στη Νεοελληνική, από τον Μακαριστό πατέρα Ανανία Κουτσένη, προς διευκόλυνση των πιστών, ως προς την κατανόηση των νοημάτων και την καλύτερη συμμετοχή τους, προσευχητικά, στην υπέροχη αυτή ακολουθία.»

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2022

Εθελοντική Αιμοδοσία και Εγγραφή Δοτών Μυελού των Οστών, Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2022

Πανήγυρις Εξωκλησίου των Αγίων Αρσενίου του Καππαδόκου και Παϊσίου του Αγιορείτου

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2022

Πανήγυρις Εξωκλησίου Αγίου Προκοπίου

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2022

Ένα χαμόγελο

Η ζωή πολλές φορές κρύβει μικρές εκπλήξεις, μικρά πυροτεχνήματα στον ουρανό της καρδιάς, πίσω από απλές καθημερινές πράξεις. Όλα είναι δώρο της Αγάπης του Θεού για μας τους ανθρώπους!

Ένα χαμόγελο στον τοίχο κολλημένο

θα 'θελα μέσα μου να το 'χα, να μου μοιάζει

πάνω στα χείλη μου να το 'χα φορεμένο

μέσα στα μάτια μου σαν ήλιος να χαράζει.

Ένα χαμόγελο ζωής, αγάπης, αλήθειας, συμπόνοιας. Ένα χαμόγελο από μένα για σένα, χωρίς περιτύλιγμα. Γιατί ό,τι χαρίζουμε απλόχερα με ανιδιοτέλεια μας γεμίζει χαρά κι αγάπη. Και η αγάπη δεν κοστίζει κάτι σ' αυτόν που την δίνει αλλά κοστίζει τα πάντα σ' αυτόν που την λαμβάνει!

Τρίτη 5 Ιουλίου 2022

Απόφευγε να μιλάς αυστηρά και μεγαλόφωνα

Απόφευγε να μιλάς αυστηρά και μεγαλόφωνα. Διότι και τα δύο είναι πολύ μισητά και δίνουν υποψία, πως είσαι μάταιος και έχεις μεγάλη υπόληψη για τον εαυτό σου.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022

Τραύματα σε άμμο, χαρές σε πέτρα!

Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.

Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;
Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει ».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Αναδημοσίευση: Όπου Γης

Σάββατο 2 Ιουλίου 2022

02/07: Κατάθεσις της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου

Χιτὼν μὲν Υἱοῦ Χριστοφρουροῖς δημίοις.
Ἐσθὴς δὲ Μητρὸς χριστοφρουρήτῳ πόλει.
Δευτερίῃ κατέθεντο σορῷ Ἐσθῆτα Πανάγνου.

Στο ναό των Βλαχερνών, που είχε κτίσει η βασίλισσα Πουλχερία, κόρη του αυτοκράτορα Αρκαδίου και σύζυγος του αυτοκράτορα Μαρκιανού (451 - 457 μ.Χ.), είχαν κατατεθεί τα σπάργανα (εντάφια) της Θεοτόκου, τα όποια είχαν σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιουβενάλιο. Όταν δε ήταν αυτοκράτορας ο Λέων Α' ο Θράξ (457 - 474 μ.Χ.), οι πατρίκιοι Γάλβιος και Κάνδιδος έφεραν από τα Ιεροσόλυμα και την τίμια εσθήτα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο Λέων την παρέλαβε και την κατέθεσε στο ναό των Βλαχερνών, μέσα σε χρυσή λάρνακα.

Η εσθήτα αυτή υπήρχε μέσα στο ναό των Βλαχερνών μέχρι το έτος 820 μ.Χ. Αλλά ο ναός αυτός το 1070 μ.Χ. κάηκε και κατόπιν, αφού ανοικοδομήθηκε, από απροσεξία ξανακάηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1434 μ.Χ. Βέβαια, πάντα τα τίμια αντικείμενα της Υπεραγίας Θεοτόκου γίνονται αφορμή στους αγωνιζόμενους χριστιανούς να μιμηθούν την αρετή της. Και όπως, λοιπόν, αυτή «διετήρει πάντα τὰ ρήματα (τοῦ Κυρίου) ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λουκά, θ' 51.), διατηρούσε, δηλαδή, τα λόγια του Υιού της βαθειά χαραγμένα στην καρδιά της, έτσι ας κάνουμε κι εμείς.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα, ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις καινοτομεῖται καὶ χρόνος, διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Έτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεῖον ἔνδυμα, τῶν οίκτιρμῶν σου, καὶ ἱμάτιον ἀθανασίας, τὴν ἁγίαν σου Ἐσθῆτα καὶ ἄφθαρτον, τῇ κληρουχίᾳ σου Κόρη δεδώρησαι, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ σύναψιν. Ὅθεν Ἄχραντε, τὴν θείαν αὐτῆς κατάθεσιν, τιμῶντες εὐσεβῶς σὲ μεγαλύνομεν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.
Περιβολὴν πᾶσι πιστοῖς ἀφθαρσίας, θεοχαρίτωτε Ἁγνὴ ἐδωρήσω, τὴν Ἱερὰν Ἐσθῆτά σου, μεθ᾽ ἧς τὸ ἱερόν, σῶμά σου ἐσκέπασας, σκέπη πάντων ἀνθρώπων, ἧς περ τὴν κατάθεσιν, ἑορτάζομεν πόθῳ, καὶ ἐκβοῶμεν φόβῳ σοι σεμνή· Χαῖρε Παρθένε, Χριστιανῶν τὸ καύχημα.

Μεγαλυνάριον
Τῆς ἀθανασίας τὸν χορηγόν, τέξασα Παρθένε, ἠθανάτισας τὸν Ἀδάμ· τοῦτο γοῦν δηλοῦσα, ἡ ἄφθαρτος Ἐσθής σου, φθορᾶς παθῶν λυτροῦται, τοὺς προσπελάζοντας.

Ὁ Οἶκος
Τὴν καθαρὰν καὶ ἀληθῆ σκηνὴν τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὴν ἔμψυχον νεφέλην, καὶ στάμνον τὴν τοῦ Μάννα, τὴν Θεοτόκον Μαριάμ, πάντες οἱ σωθέντες διὰ τοῦ τόκου αὐτῆς ἐν πίστει μακαρίσωμεν, καὶ τὴν σεπτήν, Ἐσθῆτα προσπτυξώμεθα, ᾗπερ τὸν Δεσπότην περισχοῦσα, ὡς βρέφος ἐβάστασε φορέσαντα σάρκα, δι' ἧσπερ τῶν βροτῶν ἡ φύσις ἐπήρθη πρὸς μετάρσιον ζωὴν καὶ βασιλείαν· ὅθεν γεγηθότες, κραυγάζομεν μεγαλοφώνως· Χαῖρε Παρθένε, Χριστιανῶν τὸ καύχημα.

Κάθισμα
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Οἱ τῶν θαυμάτων ποταμοὶ Θεοτόκε, ἐκ τῆς πανσέπτου σου σοροῦ προερχόμενοι, ὡς ἐξ Ἐδὲμ ποτίζουσι τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, χάριτας προχέοντες, τοῖς πιστῶς σε τιμῶσιν· ὅθεν ἀνυμνοῦμέν σε, καὶ σεπτῶς εὐφημοῦμεν, καὶ εὐχαρίστως κράζομεν ἀεί· Χαῖρε ἡ μόνη, ἐλπὶς τῶν ὑμνούντων σε.