Πανήγυρις εξωκλησίου Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, 29-30 Ιουνίου 2022

 

 Πατήστε πάνω στην φωτογραφία για να την δείτε σε μεγέθυνση

Άστεγοι και άποροι στην πόρτα της Παναγίας Αγίας Νάπας

Κάτω από τα πολύβουα μπαρ στα στενά δρομάκια της Αγίας Νάπας, το αθόρυβο έργο που επιτελείται στην εκκλησία της Παναγίας, έχει κατορθώσει εδώ και καιρό να ξεπεράσει τα όρια της Κύπρου και να διαδίδεται από στόμα σε στόμα. Η εκκλησία, αποτελεί το πνευματικό αποκούμπι πολλών ανθρώπων από ολόκληρη την Κύπρο αλλά και το εξωτερικό, λόγω της παρουσίας του πνευματικού Βασίλειου Νικολάου. 

Στον ναό, που είναι απόλυτα προσαρμοσμένος στις ανάγκες της περιοχής και παραμένει ανοικτός μέχρι τα ξημερώματα, συρρέουν καθημερινά εκατοντάδες άτομα, ενώ τα τηλέφωνα δεν σταματούν να κτυπούν, από άτομα που ζητούν να γίνουν παρακλήσεις για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο πατέρας Βασίλειος μαζί με άλλους τέσσερις ιερείς, έχουν αναπτύξει παράλληλα ένα σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο, που στηρίζεται αποκλειστικά σε εισφορές συνανθρώπων μας.  

Ήταν 12 το μεσημέρι, όταν βρεθήκαμε στην αυλή της επιβλητικής εκκλησίας. Στον χώρο είχε μαζευτεί μια ομάδα Αφρικανών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν άστεγοι. Σε κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε και οι πέντε ιερείς μαζί με την κ. Λουκία, μία από τις πολλές εθελόντριες, τους πρόσφεραν φαγητό. Αυτό κάνουν κάθε μέρα, προσφέροντας αδιακρίτως σε όσους έχουν ανάγκη. 

«Είναι αρχή μας ότι όποιος έρθει και ζητήσει φαγητό ή ρούχα ή οτιδήποτε μπορούμε να του προσφέρουμε, να το κάνουμε χωρίς να κοιτάζουμε να δούμε ποιος είναι, εάν είναι Χριστιανός, εάν είναι Καθολικός, εάν είναι πλούσιος ή φτωχός. Η εκκλησία είναι ανοικτή για όλους, με πολλή αγάπη. Το ίδιο κάνουμε και στην κλινική που έχουμε στη Μαδαγασκάρη, που δεν κοιτάζει ποιος είναι ο ασθενής, εάν είναι πιστός ή άπιστος. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε δίπλα μας τον Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, Βασίλειο, ο οποίος είναι φιλάνθρωπος, προοδευτικός και βλέπει μπροστά», λέει στον «Φ» ο πατέρας Βασίλειος Νικολάου. 

Πλαισιωμένος από τους υπόλοιπους ιερείς του ναού, πατέρα Χαράλαμπο Ζάρτιλα, πατέρα Ανδρέα Χρίστου, πατέρα Ηλία Κακουσιά και τον πατέρα Λάμπρο Βαρδάκη, ο «πνευματικός φάρος όλων», όπως τον χαρακτηρίζουν, αναφέρεται στο έργο της εκκλησίας.  

«Καθημερινά, τώρα που είναι καλοκαίρι, μαγειρεύουμε για 50 με 100 άτομα, αναλόγως με πόσους έρχονται εδώ και θέλουν φαγητό. Επειδή κάποιοι άρχισαν δουλειά, μειώθηκαν οι μερίδες. Το χειμώνα δίνουμε 150 με 200 μερίδες φαγητού την ημέρα σε άπορους. Επίσης προσφέρουμε μία με δύο φορές την εβδομάδα τσάντες με τρόφιμα σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Έχουμε κάποια ξενοδοχεία που όταν κλείνει το μπουφέ τους, τους παρακαλούμε να μας δίνουν το φαγητό. Συνήθως, όμως, μαγειρεύουμε εμείς εδώ. Ο κάθε ιερέας έχει εβδομάδα κουζίνας, είναι υπεύθυνος να μαγειρεύει και είναι ελεύθερος να κάνει το δικό του μενού».

Ο πατέρας Χαράλαμπος Ζάρτιλας, ο οποίος ήταν μάγειρας πριν γίνει ιερέας, αναφέρει πως η εκκλησία αγοράζει πολλά από τα προϊόντα που προσφέρει, ωστόσο πολλά άλλα προσφέρονται από παραγωγούς της περιοχής και κόσμο. «Κάθε μέρα είναι διαφορετικό το φαγητό, εάν είναι νηστεία είναι νηστίσιμο το μενού. Κάποιες μέρες κάνουμε διανομή και σε κάποιες οικογένειες. Το 99% των ανθρώπων εδώ στην εκκλησία είναι εθελοντές, έρχονται από διάφορα μέρη και βοηθούν». 

«Το πιο μεγάλο θαύμα» 

Το έργο διακονίας στην εκκλησία επιτελείται εδώ και 22 χρόνια. Χρόνο με το χρόνο, ωστόσο, η φήμη της γιγαντώνεται, λόγω του πατρός Βασίλειου, που στηρίζει πάρα πολλές οικογένειες. «Η εκκλησία δεν είναι η ίδια όταν δεν είναι εδώ», λέει ο πατέρας Ηλίας Κακουσιάς, προσθέτοντας πως κάποιοι μπορεί να μείνουν μέχρι τις 4 τα χαράματα για να εξομολογηθούν. «Υπάρχουν πολλά είδη φιλανθρωπίας. Δεν είναι μόνο η υλική βοήθεια, είναι και η πνευματική. Ο περισσότερος κόσμος που έρχεται εδώ, έρχεται για να βρει το δρόμο του. Έρχεται κόσμος που θα έδινε και το σπίτι και το φαΐ του για να σώσει το γάμο του ή για να τον αποδεχτούν ξανά τα παιδιά του. Όταν γίνει αυτό, είναι μεγάλο θαύμα».

«Είχε μια εβδομάδα να φάει»

Οι ιστορίες φτώχειας και ανέχειας, με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά, είναι πολλές. «Έχει ανθρώπους που έρχονται και δεν έχουν να φάνε. Είχε έρθει μια φορά ένα παιδί που ήταν μια εβδομάδα νηστικός. Του είπα «γιατί δεν ήρθες προηγουμένως» και είπε ότι ντρεπόταν. Μετά επειδή ήταν χειμώνας και δεν είχε δουλειά, ερχόταν εδώ και μαγείρευε. Τώρα βρήκε δουλειά», λέει ο πατέρας Βασίλειος. 

Η εκκλησία στηρίζει επίσης άπορους μαθητές και φοιτητές και ορφανά παιδιά από ολόκληρη την Κύπρο, ενώ χρηματοδοτεί και το Ορθόδοξο Κέντρο Υγείας Ευαγγελισμός, στο Τουλεάρ της Μαδαγασκάρης, μέσω της Ιεραποστολικής ΜΚΟ, Ιnternational Humamitarian Aid (IHA). 

«Έχουμε την ιδιαίτερη χαρά και ευλογία εδώ και πολλά χρόνια να έχουμε εκεί έναν ιεραπόστολο, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Πογιατζή, ο οποίος είναι γιατρός και θεολόγος και έχει δώσει τον εαυτό στον άνθρωπο, Χριστιανούς και μη. Η κλινική βοηθά 1.500-2.000 άτομα το μήνα και τώρα θα κάνουμε δύο νέα παραρτήματα, επειδή κάποιοι περπατούσαν πολλές ώρες για να φτάσουν στην κλινική. Όλα τα φάρμακα δίδονται δωρεάν».

Δεκάδες εθελοντές, που ευεργετήθηκαν από την εκκλησία, θέλοντας να επιστρέψουν πίσω αυτό που τους προσφέρθηκε, εργάζονται προκειμένου να ετοιμαστούν κοντέινερ με φάρμακα, τρόφιμα και ρούχα που αποστέλλονται στη Μαδαγασκάρη, καθώς και στις συχνές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα. 

«Χρειαζόμαστε περίπου 3.000 ευρώ κάθε μήνα για να αγοράσουμε τρόφιμα για εδώ και πάνω από 4.000 ευρώ το μήνα για την Ιεραποστολή, εκτός από αυτά που μας φέρνει ο κόσμος, που είναι άλλα τόσα. Είμαστε μια ενορία που δεν έχει περιουσία, τα έσοδά μας είναι από αυτά που θα ρίξει ο κόσμος στο παγκάρι και τις εισφορές. Η ενορία μας δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε, χωρίς τις εισφορές του κόσμου, που δεν προέρχονται μόνο από την Κύπρο. Πάντα υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι. Εκεί που υπολογίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτε, εκεί τα έχουμε όλα», λέει ο πατέρας Βασίλειος. 

 Πηγή: Φilenews

25/06: Αγία Φεβρωνία

 Προὶξ τῇ γυναικῶν καλλονῇ Φεβρωνία.
Τομὴ κεφαλῆς· ὡς καλὴ σοι προὶξ γύναι!
Δῶκε δὲ Φεβρωνίη ξίφει αὐχένα εἰκάδι πέμπτῃ.

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).

Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.

Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς. 

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

18/06: Άγιος Λεόντιος και οι συν αυτώ Υπάτιος και Θεόδουλος

 

Εις τον Λεόντιον
Ἄκμων τὸ σῶμα τοῦ Λεοντίου τάχα,
Ἄκμων σιδηροῦς, πρὸς σφύρας τὰς αἰκίας.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ πληγῇσι Λεόντιος ἐκπνεῖ.

Εις τον Υπάτιον και Θεόδουλον
Eλευθερόφρων Θεόδουλος προς ξίφος,
Tοιούτον όντα και τον Ύπατον βλέπει.

Οι Άγιοι Λεόντιος, Υπάτιος και Θεόδουλος, μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ουεσπασιανού.

Ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα (Αίγινα) και διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές και αγέρωχο παράστημά του και τη ρωμαλεότητά του. Σε νεαρή ηλικία κατετάγη στο στρατό και σε όλες τις μάχες επεδείκνυε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Γι' αυτές του τις αρετές προβιβάσθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Παρά τη γρήγορη εξέλιξή του και την υψηλή του θέση, συμπεριφερόταν με πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα.

Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε την χριστιανική πίστη, στην οποία η ευγενής και τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Άρχισε να κηρύττει το λόγο του Θεού στους υφισταμένους του και τούς στρατιώτες, όσα δε χρήματα κέρδιζε τα διέθετε για την ανακούφιση των πτωχών, των χηρών και των ορφανών.

Η χριστομίμητη αυτή δραστηριότητά του γρήγορα απόδωσε εύχυμους καρπούς. Δύο συνάδελφοί του ο Υπάτιος (ή Υπάτος) και ο Θεόδουλος, πίστευσαν στο Χριστό και άρχισαν να ζουν με χριστιανική αγνότητα και άσκηση.

Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις να τούς κάμει να αρνηθούν την πίστη τους. Γρήγορα κατάλαβε ότι οι Άγιοι παρέμεναν ακλόνητοι, ως γενναίοι στρατιώτες Ιησού Χριστού. Διέταξε λοιπόν τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο του Υπάτιου και Θεόδουλου, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου.

Έτσι με το τίμιο αίμα τους, επισφράγισαν την πίστη και την αγάπη τους στο Σωτήρα και Λυτρωτή τους και κέρδισαν τους αμαράντινους του μαρτυρίου στεφάνους.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. θείας πίστεως.
Ῥώμην ἔνθεον διεζωσμένος, ἐθριάμβευσας ἐν τοῖς ἀγῶσιν, ἀθλοφόρε τοῦ Σωτῆρος Λεόντιε· σὺ γὰρ ὡς λέων πρὸς ἄθλησιν ὥρμησας καὶ πολεμίων τὸ κράτος κατέβαλες. Μάρτυς ἔνδοξε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῶν τυράννων ᾔσχυνας, τὰς πονηρὰς ἐπινοίας, καὶ Ἑλλήνων ᾔλεγξας, το ἀθέατον σέβας, ἔλαμψας, θεογνωσίαν πᾶσιν ἀνθρώποις, δόγμασι, τῆς εὐσεβείας, θεόφρον Μάρτυς· διὰ τοῦτό σου τὴν μνήμην, τιμῶμεν πόθῳ, σοφὲ Λεόντιε.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Ευχή Αγίου Πνεύματος

 

Εσπερινός και Θεία Λειτουργία, Αγίου Πνεύματος, 12-13 Ιουνίου 2022

 

 

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

Ψυχοσάββατο

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το δεύτερο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το πρώτο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω). Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Λόγοι Αγίων Πατέρων για τις ανώφελες φροντίδες

Ας μη μας κυριεύει η μανία για τα ζητήματα της επίγειας ζωής και τότε θα είμαστε πάντοτε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Σε κάθε δε περίσταση να ρυθμίζουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με το συμφέρον της ψυχής μας.

Όπως εκείνος που έχασε το φως του σκοντάφτει σε πολλά εμπόδια, έτσι και εκείνος, που θα λησμονήσει το φόβο του Θεού, διαρκώς βασανίζεται από διάφορες φροντίδες, μέριμνες και λύπες.

Όταν κάποιος άνθρωπος ξοδεύει όλη του την φροντίδα για να εξετάζει υπερβολικά τη ζωή των άλλων, θα έχει ως συνέπεια οι οικογενειακές του υποθέσεις να παραμελούνται και θα πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο.

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) 

Αν δεν μισήσει ο άνθρωπος κάθε κοσμική απασχόληση, δεν μπορεί να λατρέψει τον Θεό.

(Όσιος Ησαΐας ο Αναχωρητής)

Η φροντίδα για τα γήϊνα οδηγεί αυτούς που χάσκουν μπροστά στα βιοτικά σε μεγάλο γκρεμό!

(Όσιος Νείλος ο Ασκητής)

Πρέπει να είσαι σαν πεθαμένος στην έρευνα των επιγείων πραγμάτων, τα οποία, και αν ακόμα είναι συγχωρεμένα (επιτρεπτά), δεν είναι όμως και αναγκαία.

(Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Ας μη λυπηθούμε, αδελφοί, απομακρυνόμενοι από τα γήϊνα. Διότι όποιος φεύγει από εδώ, κατασκηνώνει στα ουράνια βασίλεια.

(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Παιδικό Φεστιβάλ Αγίας Νάπας, 5 Ιουνίου 2022

 

Μ'ενα τρόπο σε κρατώ και σε φιλώ,
στην καρδια μου την καμπάνα μου κτυπώ!
Φτιάχνω έτσι μ'ενα όνειρο χωριό,
και στη μέση εκκλησία καμπαναριό..
Συγχωρω και βγάζω ήχο αρμονίας,
Συγχωρείς κι εσύ και να! Αρχή φιλίας!
Έχει ο κόσμος, την καμπάνα μας, ανάγκη,
να χτυπάει να καλεί τους πάντες στην ΑΓΑΠΗ!!!!!

Κουβανέζικα Σάντουιτς, Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

 

Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα - Όσιος Παΐσιος

-Γέροντα, στενοχωριέμαι γιατί έχω πολλά προβλήματα υγείας.

- Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον ουρανό θα έχης πολλά να απολαύσης θα έχης σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσης μόνη σου με τον γογγυσμό. 

- Πώς, Γέροντα, αφού τώρα δεν νιώθω μέσα μου τον ουρανό; 

- Δε νιώθεις τον Ουρανό,γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κινήται στον χώρο της δοξολογίας,... χαίρεται με όλα. Υπάρχουν κοσμικοί άνθρωποι που θα μας κρίνουν εμάς τους μοναχούς. Να δήτε οι Βεδουίνοι τι ταλαιπωριά περνούν, αλλά ευχαριστούν τον Θεό και είναι χαρούμενοι! Το σιτάρι δεν το καθαρίζουν, για να βγάλουν την πέτρα, αλλά το αλέθουν όπως είναι, και το ψωμί τους είναι όλο πέτρα!

Και οι τροφές τους, φαίνεται, δεν έχουν τα απαραίτητα συστατικά, ασβέστιο κ.λπ., οπότε τα δόντια τους καταστρέφονται τελείως. Και βλέπεις Βεδουίνους να έχουν μόνον ένα δόντι και να χαίρωνται σαν να είναι το δόντι μαργαριταρένιο. Και άλλος του λείπει ένα δόντι και αισθάνεται μειονεκτικά. Με όλα αυτά που ακούτε, να κινήσθε συνέχεια στην δοξολογία να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του. 

Μου έλεγε κάποιος επίσκοπος ότι σε έναν ναό, την ώρα που ο διάκος διάβαζε το Ευαγγέλιο της θεραπείας των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών, ένας άνθρωπος πολύ απλός στεκόταν πίσω από το δεσποτικό και έλεγε συνέχεια «δόξα σοι ο Θεός».

Αρχίζει ο διάκος : «Τω καιρώ εκείνω ελθόντι τω Ιησού εις την χώραν των Γεργεσηνών, «δόξα σοι ο θεός» λέει εκείνος, «υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι», «δόξα σοι ο Θεός» «χαλεποί λίαν», «δόξα σοι ο Θεός » «και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων ...εις την θάλασσαν», «δόξα σοι ο Θεός». «Κατάλαβα, μου είπε ύστερα ο επίσκοπος ,ότι είχε δίκαιο αυτός ο απλός άνθρωπος που έλεγε «δόξα σοι ο Θεός» γιατί το «δόξα σοι ο Θεός» ρίχνει τους δαίμονες στην θάλασσα» . Και εσείς πάντα να λέτε «δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός», μέχρι να ορμήσει η αγέλη στην θάλασσα . 

Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα. Με την δοξολογία διαλύεται ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη ,παλαβώνει με την καλή έννοια, πανηγυρίζει τα πάντα. Και όταν ο άνθρωπος ευχαριστή τον Θεό ακόμη και για τα λίγα, έρχεται μετά τόσο πλούσια η ευλογία του Θεού, που δεν μπορεί να την αντέξη και τότε ο διάβολος δεν μπορεί πια να σταθή και φεύγει.

Όσιος Παΐσιος

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Η απόδοση της εορτής του Πάσχα

Την Τετάρτη της έκτης εβδομάδας μετά το Πάσχα εορτάζουμε την Απόδοση της εορτής του Πάσχα. Αν και οι περισσότερες εορτές έχουν τη απόδοση τους την όγδοη ημέρα, η Απόδοση του Πάσχα εορτάζεται την 39η ημέρα.

Ευφράνθητε ουρανοί, σαλπίσατε τά θεμέλια τής γής, βοήσατε τά όρη ευφροσύνην, ιδού γάρ ο Εμμανουήλ, τάς αμαρτίας ημών τώ Σταυρώ προσήλωσε, καί ζωήν ο διδούς, θάνατον ενέκρωσε τόν Αδάμ αναστήσας ως φιλάνθρωπος.

Τόν σαρκί εκουσίως σταυρωθέντα δι' ημάς, παθόντα καί ταφέντα, καί αναστάντα εκ νεκρών, υμνήσωμεν λέγοντες, Στήριξον ορθοδοξία τήν Εκκλησίαν σου Χριστέ, καί ειρήνευσον τήν ζωήν ημών, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Τώ ζωοδόχω σου τάφω, παρεστώτες οι ανάξιοι, δοξολογίαν προσφέρομεν τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ημών, ότι Σταυρόν κατεδέξω καί θάνατον αναμάρτητε, ίνα τώ κόσμω δωρήση τήν Ανάστασιν, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα...

Τόν τώ Πατρί συνάναρχον, καί συναϊδιον Λόγον, τόν εκ παρθενικής νηδύος προελθόντα αφράστως, καί σταυρόν καί θάνατον δι' ημάς εκουσίως καταδεξάμενον καί αναστάντα εν δόξη, υμνήσωμεν λέγοντες, Ζωοδότα Κύριε δόξα σοι, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν παγκόσμιον δόξαν, τήν εξ ανθρώπων σπαρείσαν καί τόν Δεσπότην τεκούσαν, τήν επουράνιον πύλην υμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον, τών Ασωμάτων τό άσμα καί τών πιστών τό εγκαλλώπισμα, αύτη γάρ ανεδείχθη ουρανός καί ναός τής θεότητος, αύτη τό μεσότοιχον τής έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε, καί τό βασίλειον ηνέωξε, Ταύτην ούν κατέχοντες, τής πίστεως τήν άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Κύριον, θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαός τού Θεού, καί γάρ αυτός πολεμήσει τούς εχθρούς, ως παντοδύναμος.

Ο Οίκος

Τόν πρό ηλίου Ήλιον, δύναντα ποτέ εν τάφω, προέφθασαν πρός όρθρον, εκζητούσαι ως ημέραν, Μυροφόροι κόραι, καί πρός αλλήλας εβόων, Ω φίλαι, δεύτε τοίς αρώμασιν υπαλείψωμεν, Σώμα ζωηφόρον καί τεθαμμένον, σάρκα ανιστώσαν τόν παραπεσόντα Αδάμ κείμενον εν τώ μνήματι, άγωμεν, σπεύσωμεν, ώσπερ οι Μάγοι, καί προσκυνήσωμεν, καί προσκομίσωμεν τά μύρα ως δώρα τώ μή εν σπαργάνοις, αλλ' εν σινδόνι ενειλημένω, καί κλαύσωμεν, καί κράξωμεν, Ώ Δέσποτα εξεγέρθητι, ο τοίς πεσούσι παρέχων ανάστασιν.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν, Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν, Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω, Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού, Σταυρόν

γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Αναστάς ο Ιησούς από τού τάφου καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν τήν αιώνιον ζωήν καί μέγα έλεος.

Αναδημοσίευση από: Άγιοι και Εκκλησία