Ο μοναχός Κυριακός γεννήθηκε στην Κόρινθο στην οικογένεια του πρεσβύτερου του καθεδρικού ναού, Ιωάννη και τη σύζυγό του Ευδοξία. Ο επίσκοπος της Κορίνθου, Πέτρος, ο οποίος ήταν συγγενής τους βλέποντας ότι ο Κυριακός μεγάλωνε ως ένα ήσυχο και λογικό παιδί, τον ανέθεσε αναγνώστη στην εκκλησία. Η συνεχής ανάγνωση της Αγίας Γραφής ξυπνήσει μέσα του το πνεύμα της αγάπης για τον Κύριο και τη λαχτάρα για μια καθαρή και άγια ζωή. Κάποτε, όταν ο νεαρός δεν ήταν ακόμα 18 ετών, κατά τη διάρκεια μιας ακολουθίας στην εκκλησία, συγκινήθηκε τόσο βαθιά από τα λόγια του Ευαγγελίου: «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μθ.16:24), που αμέσως - χωρίς να επιστρέψει στο σπίτι του - πήγε στο λιμάνι, μπάρκαρε σε ένα πλοίο και ξεκίνησε για την Ιερουσαλήμ. Αφού επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους, ο Κυριακός κατοίκησε για αρκετούς μήνες σε ένα μοναστήρι που δεν απείχε πολύ από την Σιόν, κάτω από την υπακοή του ηγούμενου αββά Ευστοργίου, με την ευλογία του οποίου πήρε το δρόμο προς την ερημική Λαύρα του μοναχού Ευθυμίου του Μεγάλου (τιμάται στις 20 Ιανουαρίου). Ο μοναχός Ευθύμιος, διακρίνοντας στον νεαρό τα μεγάλα Θεία δώρα που διακατείχε, τον όρκισε στο μοναστικό σχήμα και τον έθεσε κάτω από την καθοδήγηση του μοναχού Γεράσιμου (τιμάται στις 4 Μαρτίου), που επιδίωκε τον ασκητικό βίο στον Ιορδάνη, στο μοναστήρι του Αγίου Θεόκτιστου. Ο Άγιος Γεράσιμος, βλέποντας την νεανικότητα της ηλικίας του Κυριακού, τον διέταξε να ζήσει στο κοινόβιο μοναστήρι μαζί με τους αδελφούς. Ο νεαρός μοναχός προσαρμόστηκε εύκολα στη μοναστική ζωή - προσευχόταν θερμά, κοιμόταν ελάχιστα, έτρωγε μόνο κάθε δεύτερη μέρα, τρέφοντας τον εαυτό του μόνο με ψωμί και νερό. Κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο Άγιος Γεράσιμος, σύμφωνα με το έθιμο αναχώρησε για την έρημο του Ρουβά επιστρέφοντας στο μοναστήρι με την έλευση της Κυριακής των Βαΐων, αυτή τη φορά περνώντας και τον Κυριακό μαζί του. Στην απόλυτη απομόνωση οι ασκητές έτειναν τις προσπάθειές τους. Ο μοναχός Γεράσιμος κάθε Κυριακή κοινωνούσε τα Ιερά Μυστήρια με τον υποτακτικό του. Μετά το θάνατο του μοναχού Γερασίμου, ο 27 ετών Κυριακός επέστρεψε στην Λαύρα του μοναχού Ευθυμίου, αλλά και αυτός δεν ήταν πλέον ανάμεσα στους ζωντανούς. Ο μοναχός Κυριακός ζήτησε να έχει ένα μοναχικό κελί και εκεί επιδίωξε τον ασκητισμό στη σιωπή, επικοινωνώντας μόνο με το μοναχό Θωμά. Αλλά σύντομα ο Θωμάς απεστάλη στην Αλεξάνδρεια, όπου χειροτονήθηκε επίσκοπος, και ο Άγιος Κυριακός πέρασε 10 χρόνια σε απόλυτη σιωπή. Στην ηλικία των 37 ετών χειροτονήθηκε Διάκονος. Όταν μια διάσπαση επήλθε μεταξύ των μονών του μοναχού Ευθυμίου και του μοναχού Θεόκτιστου, ο Άγιος Κυριακός αποσύρθηκε στη μονή του Σουκά του μοναχού Χαρίτων (τιμάται στις 28 Σεπτεμβρίου). Σε αυτό το μοναστήρι δέχονταν μοναχούς που εισέρχονταν εκ νέου ως νεο-αρχάριοι, και σαν νεο-αρχάριο δέχτικαν επίσης τον Άγιο Κυριακό, που δέχθηκε ταπεινά να μοχθεί υπηρετώντας τις διάφορες διακονίες της μονής. Μετά από πολλά χρόνια ο μοναχός Κυριακός χειροτονήθηκε ιερέας και κανονάρχης και υπηρέτησε και αυτή τη διακονία μέσα σε υπακοή για 18 χρόνια. Ο μοναχός Κυριακός πέρασε 30 χρόνια στο μοναστήρι του μοναχού Χαρίτωνα.
Η αυστηρή νηστεία και η απόλυτη έλλειψη κακίας διέκριναν τον μοναχό Κυριακό ακόμη και μεταξύ των ασκητών της Λαύρας. Στο κελί του κάθε βράδυ διάβαζε το ψαλτήρι, διακόπτοντας την ανάγνωση μόνο για να πάει στην εκκλησία, τα μεσάνυχτα. Κοιμόνταν πολύ λίγο. Όταν ο μοναχός Κυριακός έφτασε στην ηλικία των 70 ετών, πήγε στην έρημο Νατουφά - παίρνοντας μαζί του και τον υποτακτικό του Ιωάννη. Στην έρημο οι δύο ασκητές τρέφονταν μόνο με πικρά χόρτα, τα οποία μέσω της προσευχής του Αγίου Κυριακού κατέστησαν βρώσιμα. Μετά από μια περίοδο πέντε ετών, ένας από τους κατοίκους βρήκε τους ασκητές και τους έφερε τον γιο του που διακατέχετο από δαιμόνιο, και ο Άγιος Κυριακός τον θεράπευσε. Από εκείνη τη στιγμή πολλοί άνθρωποι άρχισαν να προσεγγίζουν τον μοναχό με τις ανάγκες τους, αλλά αυτός ζητούσε πλήρη μοναξιά και κατέφυγαν στην έρημο του Ρουβά, όπου κατοίκισαν για πέντε επιπλέον χρόνια. Ωστόσο, οι άρρωστοι και δαιμονισμένοι ήρθαν να τον βρουν και σ' αυτή την ερημιά, και ο μοναχός τους θεράπευε με το σημείο του Σταυρού και τη προσευχή.
Στο 80ον έτος της ζωής του ο μοναχός Κυριακός διέφυγε προς τη κρυμμένη έρημο του Σουκά, όπου την διέσχιζαν δυο ξηρά ποτάμια. Σύμφωνα με την παράδοση, ο άγιος προφήτης Δαυίδ αναφέρει την έρημο του Σουκά: «Εσείς ξηράνατε τον ποταμό Ιθάμ» (Ψλ. 73 [74]: 15). Μετά από επτά χρόνια οι αδελφοί της μονής του Σουκά ήρθαν στον Άγιο Κυριακό, ζητώντας την πνευματική του βοήθεια κατά τον καιρό της εμφάνισης, με την ανοχή του Θεού, της εξασθένησης τους από τη πείνα και την ασθένεια. Εκλιπαρούσαν τον Άγιο Κυριακό να επιστρέψει στο μοναστήρι, και ο μοναχός εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά, στην οποία ο μοναχός Χαρίτων είχε νωρίτερα ασκητέψει.
Ο μοναχός Κυριακός κατέστη σημαντική βοήθεια για την Εκκλησία στην πάλη της κατά την εξάπλωση της αίρεσης των Ωριγενιστών. Με την προσευχή και τον Λόγο επέστρεψε τους πλανεμένους στον ορθό τρόπο λατρείας, και ενίσχυσε τους Ορθοδόξους στην πίστη τους. Ο συναξαριστής του Αγίου Κυριακού, ένας μοναχός της Λαύρας του μοναχού Ευθυμίου με τ' όνομα Κύριλλος, ήταν επόπτης μάρτυρας, όταν ο μοναχός Κυριακός πρόβλεψε την στιγμή του θανάτου των αρχηγών των αιρετικών, Ιωνά και Λεόντιο, και ότι σύντομα μετά το θάνατο τους η αίρεση θα έπαυε να εξαπλώνεται. Η Υπεραγία Θεοτόκος η Ίδια διέταξε τον μοναχό Κυριακό να κρατήσει την Ορθόδοξη διδασκαλία στην καθαρότητα της: Εμφανήστηκε σ 'αυτόν σε ένα όνειρο μαζί με τους Αγίους Ιωάννη τον Βαπτιστή και Ιωάννη τον Θεολόγο, αρνήθηκαν να εισέλθουν μέσα στο κελί του μοναχού, επειδή εκεί υπήρχε ένα βιβλίο με τα λόγια του αιρετικού Νεστορίου. "Μέσα στο κελί σου - είναι ο εχθρός μου», του είπε χαρακτηριστικά (η ανάμνηση της εμφάνισης της Υπεραγίας Θεοτόκου στο μοναχό Κυριακό εορτάζεται στις 8 Ιουνίου). Κατά το 99ο έτος της ζωής του, ο μοναχός Κυριακός γύρισε και πάλι στην έρημο του Σουκά και έζησε εκεί μαζί με τον υποτακτικό του Ιωάννη. Στην έρημο ένα τεράστιο λιοντάρι περίμενε τον μοναχό Κυριακό, προστατεύοντας τον από ληστές, αλλά ποτέ του δεν πείραζε τους περιπλανώμενους αδελφούς και έτρωγε από το χέρι του μοναχού. Κάποτε, μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού στέρεψε όλο το νερό στο λάκκο, όπου το χειμώνα οι ασκητές το είχαν αποθηκεύσει, και δεν υπήρχε άλλη πηγή νερού. Ο μοναχός Κυριακός προσευχήθηκε, και εκεί μέσα στην έρημο άρχισαν να πέφτουν άφθονες βροχές, γεμίζοντας το λάκκο με νερό. Δύο χρόνια πριν από το θάνατό του ο μοναχός Κυριακός επέστρεψε και πάλι στο μοναστήρι και εγκαταστάθηκε στο σπήλαιο του μοναχού Χαρίτωνα. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο δίκαιος Γέροντας διατηρούσε το θάρρος του, και έψαλλε με θέρμη. Δεν ήταν ποτέ άπρακτος, είτε προσευχόταν, είτε εργαζόταν. Πριν από το θάνατό του, ο μοναχός Κυριακός κάλεσε τους αδελφούς, έδωσε την ευλογία του σε όλους και με μια προσευχή κοιμήθηκε ήσυχα εν Χριστό, έχοντας ζήσει για 109 χρόνια.
Η μνήμη του Αγίου Κυριακού του Αναχωριτή εορτάζεται στις 29 Σεπτεμβρίου.
Αναδημοσίευση από: NOCTOC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου