Κυριακή Β' Ματθαίου, Ματθ. δ΄ 18-23 - Ρωμ. β΄ 10-16

Μαθητεία στην αγάπη του Χριστού

“Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ”.

Μετά από τον κύκλο των εορτών του Πεντηκοσταρίου, βλέπουμε ότι το έργο του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου, προσλαμβάνει δυναμικές πλέον διαστάσεις, όπως αυτές αποκαλύπτονται αυθεντικά μέσα στο χώρο του ιδίου του Σώματός Του, που είναι η Εκκλησία. Η πρόσκληση που απηύθυνε προς τους πρώτους μαθητές Του, σηματοδοτεί τη νέα περίοδο σε πολύ διευρυμένους ορίζοντες, με φόντο την πραγματικότητα της Εκκλησίας, τα βήματα της οποίας κατευθύνει αδιάλειπτα εις “πάσαν την αλήθεια”, η συνεχής παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η κλήση των πρώτων μαθητών του Κυρίου, στην οποία αναφέρεται το σημερινό ανάγνωσμα, απευθύνεται ουσιαστικά σε όλους τους ανθρώπους. Όπως τότε οι μαθητές έτσι κι εμείς σήμερα μπορούμε να δείξουμε την ίδια προθυμία. Έτσι με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος έχουμε τη δυνατότητα να βιώνουμε μέσα στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλα τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας ως παρόντα. Μέσα από αυτά τα γεγονότα, ο Χριστός μάς φανερώνει και μάς προσφέρει την Βασιλεία Του, ως κατ’ εξοχή ζωή , βίωμα και εμπειρία.

Θεία πρόσκληση

Η κλήση των μαθητών του Κυρίου, δεν είναι βέβαια έργο ανθρώπινο. Πρόκειται για θείο προσκλητήριο που εκφράζει τη βούληση του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Ο Χριστός προσκαλεί όλους μας να μετάσχουμε στην πραγματικότητα της Εκκλησίας, γι’ αυτό η ανταπόκρισή μας θα πρέπει να είναι ανάλογη. Οι μαθητές δέχθηκαν τότε αμέσως και χωρίς αναστολές την κλήση του Κυρίου: “Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ”. Η άμεση αυτή ανταπόκριση, πήγαζε από κάποια χαρακτηριστικά, όπως ήταν π.χ. η απλότητα της καρδιάς τους. Ήταν τόσο ανοικτή, που δεχόταν τα μηνύματα της αγάπης του Θεού και μάλιστα τα αντιπρόσφερε και στους άλλους ανθρώπους. Διέθεταν επίσης οι μαθητές αυτό που ονομάζουμε αγαθή προαίρεση. Αγάπησαν με όλη την ψυχή τους το Χριστό και πίστεψαν σ’ Αυτόν, ότι είναι ο μόνος αληθινός Σωτήρας. Ακριβώς, αυτή την αγαθή προαίρεση που πλημμυρίζει τον άνθρωπο από την αγάπη του Κυρίου μας, ζητεί ο Θεός από τον καθένα μας σαν προϋπόθεση για μαθητεία κοντά στο Χριστό.

Απόδραση από τις μέριμνες

Οι μαθητές του Κυρίου μόλις έγιναν αποδέκτες της θείας πρόσκλησης, που συνιστούσε και μια μεγάλη ευλογία που καταξιώνει τον άνθρωπο, εγκατέλειψαν χωρίς αναστολές όλες τις μέριμνες της ζωής, οι οποίες συνήθως κρατούν τον άνθρωπο δέσμιο στη γη. Άφησαν τα δίχτυα, τα πλοία, τους συγγενείς τους και ό,τι άλλο τους δέσμευε για να ακολουθήσουν ολοκληρωτικά τον Χριστό. Αυτή η στάση βέβαια δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι περιφρονούμε αυτά που μας προσφέρει η αγάπη του Θεού. Σημαίνει όμως απελευθέρωση του ανθρώπου από όλες εκείνες τις φροντίδες και τις μέριμνες που δεν επιτρέπουν πολλές φορές να θυμούμαστε την αγάπη του Χριστού. Είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να προσέξουμε κι εμείς σήμερα, δηλαδή μήπως οι φροντίδες και οι μέριμνες μας αφήνουν προσκολλημένους και προσδεδεμένους στις δικές μας αδυναμίες και δεν μας επιτρέπουν να πλησιάσουμε τη δύναμη του Χριστού. Με άλλα λόγια κατά πόσο μας καθηλώνουν στη γη και μας κόβουν τα φτερά που ανεβάζουν στον ουρανό.

Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος στέκεται και απευθύνει πάντοτε την πρόσκληση αγάπης Του σε όλους τους ανθρώπους. Ας φροντίσουμε κι εμείς λοιπόν να την αποδεχθούμε για να πλημμυρίσει πραγματικά η ύπαρξή μας με την παράκληση και την παρηγορία του Αγίου Πνεύματος. Με αυτό τον τρόπο οπλιζόμαστε με αισιοδοξία και χαρά και λειτουργούν έτσι όλες οι προϋποθέσεις για να γίνουμε πραγματικοί μαθητές του Χριστού. Αυτό έπραξαν και όλες εκείνες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το καθιστούν αιώνια πραγματικότητα. Τέτοια περίπτωση είναι και ο Ευσέβιος Σαμοσάτων, ο ιερομάρτυρας, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Έγινε μάρτυρας Χριστού προσφέροντας την ίδια τη ζωή του για την αγάπη Του. Η μαρτυρία Χριστού, μπορεί να δίνεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου, σύμφωνα με το παράδειγμα του αγίου Ευσεβίου αλλά και των μαθητών του Κυρίου, η ακολουθία των οποίων για την αγάπη του Χριστού είχε ολοκληρωτικό χαρακτήρα.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

Άστεγοι και άποροι στην πόρτα της Παναγίας Αγίας Νάπας

Κάτω από τα πολύβουα μπαρ στα στενά δρομάκια της Αγίας Νάπας, το αθόρυβο έργο που επιτελείται στην εκκλησία της Παναγίας, έχει κατορθώσει εδώ και καιρό να ξεπεράσει τα όρια της Κύπρου και να διαδίδεται από στόμα σε στόμα. Η εκκλησία, αποτελεί το πνευματικό αποκούμπι πολλών ανθρώπων από ολόκληρη την Κύπρο αλλά και το εξωτερικό, λόγω της παρουσίας του πνευματικού Βασίλειου Νικολάου. 

Στον ναό, που είναι απόλυτα προσαρμοσμένος στις ανάγκες της περιοχής και παραμένει ανοικτός μέχρι τα ξημερώματα, συρρέουν καθημερινά εκατοντάδες άτομα, ενώ τα τηλέφωνα δεν σταματούν να κτυπούν, από άτομα που ζητούν να γίνουν παρακλήσεις για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο πατέρας Βασίλειος μαζί με άλλους τέσσερις ιερείς, έχουν αναπτύξει παράλληλα ένα σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο, που στηρίζεται αποκλειστικά σε εισφορές συνανθρώπων μας.  

Ήταν 12 το μεσημέρι, όταν βρεθήκαμε στην αυλή της επιβλητικής εκκλησίας. Στον χώρο είχε μαζευτεί μια ομάδα Αφρικανών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν άστεγοι. Σε κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε και οι πέντε ιερείς μαζί με την κ. Λουκία, μία από τις πολλές εθελόντριες, τους πρόσφεραν φαγητό. Αυτό κάνουν κάθε μέρα, προσφέροντας αδιακρίτως σε όσους έχουν ανάγκη. 

«Είναι αρχή μας ότι όποιος έρθει και ζητήσει φαγητό ή ρούχα ή οτιδήποτε μπορούμε να του προσφέρουμε, να το κάνουμε χωρίς να κοιτάζουμε να δούμε ποιος είναι, εάν είναι Χριστιανός, εάν είναι Καθολικός, εάν είναι πλούσιος ή φτωχός. Η εκκλησία είναι ανοικτή για όλους, με πολλή αγάπη. Το ίδιο κάνουμε και στην κλινική που έχουμε στη Μαδαγασκάρη, που δεν κοιτάζει ποιος είναι ο ασθενής, εάν είναι πιστός ή άπιστος. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε δίπλα μας τον Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, Βασίλειο, ο οποίος είναι φιλάνθρωπος, προοδευτικός και βλέπει μπροστά», λέει στον «Φ» ο πατέρας Βασίλειος Νικολάου. 

Πλαισιωμένος από τους υπόλοιπους ιερείς του ναού, πατέρα Χαράλαμπο Ζάρτιλα, πατέρα Ανδρέα Χρίστου, πατέρα Ηλία Κακουσιά και τον πατέρα Λάμπρο Βαρδάκη, ο «πνευματικός φάρος όλων», όπως τον χαρακτηρίζουν, αναφέρεται στο έργο της εκκλησίας.  

«Καθημερινά, τώρα που είναι καλοκαίρι, μαγειρεύουμε για 50 με 100 άτομα, αναλόγως με πόσους έρχονται εδώ και θέλουν φαγητό. Επειδή κάποιοι άρχισαν δουλειά, μειώθηκαν οι μερίδες. Το χειμώνα δίνουμε 150 με 200 μερίδες φαγητού την ημέρα σε άπορους. Επίσης προσφέρουμε μία με δύο φορές την εβδομάδα τσάντες με τρόφιμα σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Έχουμε κάποια ξενοδοχεία που όταν κλείνει το μπουφέ τους, τους παρακαλούμε να μας δίνουν το φαγητό. Συνήθως, όμως, μαγειρεύουμε εμείς εδώ. Ο κάθε ιερέας έχει εβδομάδα κουζίνας, είναι υπεύθυνος να μαγειρεύει και είναι ελεύθερος να κάνει το δικό του μενού».

Ο πατέρας Χαράλαμπος Ζάρτιλας, ο οποίος ήταν μάγειρας πριν γίνει ιερέας, αναφέρει πως η εκκλησία αγοράζει πολλά από τα προϊόντα που προσφέρει, ωστόσο πολλά άλλα προσφέρονται από παραγωγούς της περιοχής και κόσμο. «Κάθε μέρα είναι διαφορετικό το φαγητό, εάν είναι νηστεία είναι νηστίσιμο το μενού. Κάποιες μέρες κάνουμε διανομή και σε κάποιες οικογένειες. Το 99% των ανθρώπων εδώ στην εκκλησία είναι εθελοντές, έρχονται από διάφορα μέρη και βοηθούν». 

«Το πιο μεγάλο θαύμα» 

Το έργο διακονίας στην εκκλησία επιτελείται εδώ και 22 χρόνια. Χρόνο με το χρόνο, ωστόσο, η φήμη της γιγαντώνεται, λόγω του πατρός Βασίλειου, που στηρίζει πάρα πολλές οικογένειες. «Η εκκλησία δεν είναι η ίδια όταν δεν είναι εδώ», λέει ο πατέρας Ηλίας Κακουσιάς, προσθέτοντας πως κάποιοι μπορεί να μείνουν μέχρι τις 4 τα χαράματα για να εξομολογηθούν. «Υπάρχουν πολλά είδη φιλανθρωπίας. Δεν είναι μόνο η υλική βοήθεια, είναι και η πνευματική. Ο περισσότερος κόσμος που έρχεται εδώ, έρχεται για να βρει το δρόμο του. Έρχεται κόσμος που θα έδινε και το σπίτι και το φαΐ του για να σώσει το γάμο του ή για να τον αποδεχτούν ξανά τα παιδιά του. Όταν γίνει αυτό, είναι μεγάλο θαύμα».

«Είχε μια εβδομάδα να φάει»

Οι ιστορίες φτώχειας και ανέχειας, με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά, είναι πολλές. «Έχει ανθρώπους που έρχονται και δεν έχουν να φάνε. Είχε έρθει μια φορά ένα παιδί που ήταν μια εβδομάδα νηστικός. Του είπα «γιατί δεν ήρθες προηγουμένως» και είπε ότι ντρεπόταν. Μετά επειδή ήταν χειμώνας και δεν είχε δουλειά, ερχόταν εδώ και μαγείρευε. Τώρα βρήκε δουλειά», λέει ο πατέρας Βασίλειος. 

Η εκκλησία στηρίζει επίσης άπορους μαθητές και φοιτητές και ορφανά παιδιά από ολόκληρη την Κύπρο, ενώ χρηματοδοτεί και το Ορθόδοξο Κέντρο Υγείας Ευαγγελισμός, στο Τουλεάρ της Μαδαγασκάρης, μέσω της Ιεραποστολικής ΜΚΟ, Ιnternational Humamitarian Aid (IHA). 

«Έχουμε την ιδιαίτερη χαρά και ευλογία εδώ και πολλά χρόνια να έχουμε εκεί έναν ιεραπόστολο, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Πογιατζή, ο οποίος είναι γιατρός και θεολόγος και έχει δώσει τον εαυτό στον άνθρωπο, Χριστιανούς και μη. Η κλινική βοηθά 1.500-2.000 άτομα το μήνα και τώρα θα κάνουμε δύο νέα παραρτήματα, επειδή κάποιοι περπατούσαν πολλές ώρες για να φτάσουν στην κλινική. Όλα τα φάρμακα δίδονται δωρεάν».

Δεκάδες εθελοντές, που ευεργετήθηκαν από την εκκλησία, θέλοντας να επιστρέψουν πίσω αυτό που τους προσφέρθηκε, εργάζονται προκειμένου να ετοιμαστούν κοντέινερ με φάρμακα, τρόφιμα και ρούχα που αποστέλλονται στη Μαδαγασκάρη, καθώς και στις συχνές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα. 

«Χρειαζόμαστε περίπου 3.000 ευρώ κάθε μήνα για να αγοράσουμε τρόφιμα για εδώ και πάνω από 4.000 ευρώ το μήνα για την Ιεραποστολή, εκτός από αυτά που μας φέρνει ο κόσμος, που είναι άλλα τόσα. Είμαστε μια ενορία που δεν έχει περιουσία, τα έσοδά μας είναι από αυτά που θα ρίξει ο κόσμος στο παγκάρι και τις εισφορές. Η ενορία μας δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε, χωρίς τις εισφορές του κόσμου, που δεν προέρχονται μόνο από την Κύπρο. Πάντα υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι. Εκεί που υπολογίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτε, εκεί τα έχουμε όλα», λέει ο πατέρας Βασίλειος. 

 Πηγή: Φilenews

25/06: Αγία Φεβρωνία

 Προὶξ τῇ γυναικῶν καλλονῇ Φεβρωνία.
Τομὴ κεφαλῆς· ὡς καλὴ σοι προὶξ γύναι!
Δῶκε δὲ Φεβρωνίη ξίφει αὐχένα εἰκάδι πέμπτῃ.

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).

Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.

Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς. 

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

24/06: Το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστού

 

 Ζαχαρία, χόρευε σὺν τῇ συζύγῳ
Οὐ πολλὰ μὲν τίκτοντες, ἓν δὲ καὶ μέγα.
Πρόδρομον ἀμφὶ τετάρτην εἰκάδα γείνατο μήτηρ.

Την ημέρα αυτή η Αγία μας εκκλησία εορτάζει το γενέσιο του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη. Ο πατέρας του Ζαχαρίας, ήταν ιερέας. Κάποια ημέρα την ώρα του θυμιάματος, είδε μέσα στο θυσιαστήριο άγγελο Κυρίου, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο τον οποίο θα ονόμαζε Ιωάννη. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά , αλλά δυσπιστούσε. Η γυναίκα του ήταν ηλικιωμένη και στείρα και άρα ήταν αδύνατο να κυοφορήσει και αυτές τις αμφιβολίες τις εξέφρασε στον άγγελο ο οποίος του απάντησε ότι το παιδί θα γεννηθεί και εκείνος θα τιμωρηθεί για την απιστία του, παραμένοντας κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού. Πράγματι η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά από εννέα μήνες γέννησε γιο. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση κατά την περιτομή του παιδιού οι συγγενείς, θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του δηλ. Ζαχαρία. Όμως ο Ζαχαρίας έγραψε επάνω στο πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και όλοι οι παριστάμενοι πλημμύρισαν χαρά κι ελπίδα, διότι κατάλαβαν ότι γεννήθηκε ο Πρόδρομος της παρουσίας του αναμενόμενου Μεσσία. Ο Ιωάννης δε διέθετε μόνο το χάρισμα της προφητείας, αλλά αξιώθηκε και τη μεγαλύτερη χαρά και τιμή. Βάπτισε το Μεσσία Χριστό, τον οποίο και ομολογούσε σ’ όλη του τη ζωή.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ἀξίως εὐφημῆσαι σέ, οὐκ εὐποροῦμεν ἠμεῖς, οἱ πόθω τιμῶντες σέ, στείρωσις γὰρ τεκούσης, καὶ πατρὸς ἀφωνία, λέλυται τὴ ἐνδόξω, καὶ σεπτή σου γεννήσει, καὶ σάρκωσις Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, κόσμω κηρύττεται.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ πρὶν στείρα σήμερον, Χριστοῦ τὸν Πρόδρομον τίκτει, καὶ αὐτὸς τὸ πλήρωμα, πάσης τῆς προφητείας, ὅνπερ γάρ, προανεκήρυξαν οἱ Προφῆται, τοῦτον δή, ἐν Ἰορδάνῃ χειροθετήσας, ἀνεδείχθη Θεοῦ Λόγου, Προφήτης Κῆρυξ ὁμοὺ καὶ Πρόδρομος.

 

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής 

22/06: Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς ο υπηρέτης του

 

 

 Άγιος Ζηνάς        Άγιος Ζήνων

Οι Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς έζησαν στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Και ο μεν Ζήνων ήταν πλούσιος χριστιανός (καταγόταν από τη Φιλαδέλφεια της Αραβίας), όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε ευσέβεια. Ο δε Ζηνάς ήταν υπηρέτης του Ζήνωνα, και τους συνέδεε περισσότερο αδελφική αγάπη, όπως όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Ο Ζήνων, φλεγόμενος από τον πόθο να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη διάδοση του Ευαγγελίου, διαμοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και χάρισε την ελευθερία σ' όλους τους δούλους του. Απ' αυτούς όμως ο Ζηνάς, αρνήθηκε ν' αφήσει τον πρώην κύριό του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του. Ο Ζήνων δέχτηκε να τον κρατήσει, σα φίλο και αδελφό εν Χριστώ. Το 303 μ.Χ. στη Φιλαδέλφεια της Αραβίας, ο έπαρχος Μάξιμος κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ο Ζήνων παρουσιάστηκε μπροστά του και αγωνίστηκε να του καταδείξει τη ματαιότητα των αγώνων του κατά της χριστιανικής αλήθειας. Ο έπαρχος, αντί άλλης απάντησης, τον έδειρε και τον φυλάκισε. Όταν το έμαθε ο Ζηνάς, έτρεξε στον έπαρχο και τον παρακάλεσε να ελευθερώσει τον κύριο του. Ο έπαρχος τότε φυλάκισε και τον Ζηνά, και μετά από λίγες μέρες τους αποκεφάλισε.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων (Πέτρου και Παύλου) δεν έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, καθώς η έναρξή της εξαρτάται από την κινητή εορτή του Πάσχα. Αρχίζει από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων και λήγει την 28 Ιουνίου, δηλ. την παραμονή της εορτής των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Φέτος η νηστεία των Αγίων Αποστόλων ξεκινά σήμερα Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022. Κατά την περίοδο αυτή νηστεύουμε από το κρέας και τα γαλακτοκομικά, το ψάρι επιτρέπεται κάθε μέρα εκτός από Τετάρτη και Παρασκευή.

Αναφέρουν για την αξία και τη σημασία της νηστείας:

1) ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:

« Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, οι ευσεβείς χριστιανοί, να νηστεύωμεν πάντοτε, μα περισσότερον την Τετράδη, διατί επουλήθηκε ο Κύριος και την Παρασκευή διατί εσταυρώθη. Ομοίως έχομε χρέος να νηστεύωμεν και τες άλλες Τεσσαρακοστές, καθώς εφώτισε το Άγιον Πνεύμα τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας και μας έγραψαν δια να νηστεύωμεν, να νεκρώνωμεν τα πάθη, να ταπεινώνωμεν τη σάρκα, το σώμα.»

2) ο Άγιος Βασίλειος :

« MΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ όμως το καλό της νηστείας μόνο στην αποχή από το φαγητό. Γιατί πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. “Να Λύνεις κάθε δεσμό αδικίας”. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σού έκανε και ξέχασε αυτά πού σού χρωστάει» .

«Η νηστεία σας να είναι καθαρή απο δικαστικές πράξεις και προστριβές.” Κρέας δέν τρως, αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί, αλλα είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φάς αλλά ξοδεύεις ολη την ημέρα σου στα δικαστήρια. ” Αλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε απο κρασί, αλλά απο τις αδικίες.»

Μιχάλης Σπύρου, Θεολόγος

Αναδημοσίευση από:  Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)

18/06: Άγιος Λεόντιος και οι συν αυτώ Υπάτιος και Θεόδουλος

 

Εις τον Λεόντιον
Ἄκμων τὸ σῶμα τοῦ Λεοντίου τάχα,
Ἄκμων σιδηροῦς, πρὸς σφύρας τὰς αἰκίας.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ πληγῇσι Λεόντιος ἐκπνεῖ.

Εις τον Υπάτιον και Θεόδουλον
Eλευθερόφρων Θεόδουλος προς ξίφος,
Tοιούτον όντα και τον Ύπατον βλέπει.

Οι Άγιοι Λεόντιος, Υπάτιος και Θεόδουλος, μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ουεσπασιανού.

Ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα (Αίγινα) και διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές και αγέρωχο παράστημά του και τη ρωμαλεότητά του. Σε νεαρή ηλικία κατετάγη στο στρατό και σε όλες τις μάχες επεδείκνυε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Γι' αυτές του τις αρετές προβιβάσθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Παρά τη γρήγορη εξέλιξή του και την υψηλή του θέση, συμπεριφερόταν με πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα.

Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε την χριστιανική πίστη, στην οποία η ευγενής και τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Άρχισε να κηρύττει το λόγο του Θεού στους υφισταμένους του και τούς στρατιώτες, όσα δε χρήματα κέρδιζε τα διέθετε για την ανακούφιση των πτωχών, των χηρών και των ορφανών.

Η χριστομίμητη αυτή δραστηριότητά του γρήγορα απόδωσε εύχυμους καρπούς. Δύο συνάδελφοί του ο Υπάτιος (ή Υπάτος) και ο Θεόδουλος, πίστευσαν στο Χριστό και άρχισαν να ζουν με χριστιανική αγνότητα και άσκηση.

Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις να τούς κάμει να αρνηθούν την πίστη τους. Γρήγορα κατάλαβε ότι οι Άγιοι παρέμεναν ακλόνητοι, ως γενναίοι στρατιώτες Ιησού Χριστού. Διέταξε λοιπόν τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο του Υπάτιου και Θεόδουλου, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου.

Έτσι με το τίμιο αίμα τους, επισφράγισαν την πίστη και την αγάπη τους στο Σωτήρα και Λυτρωτή τους και κέρδισαν τους αμαράντινους του μαρτυρίου στεφάνους.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. θείας πίστεως.
Ῥώμην ἔνθεον διεζωσμένος, ἐθριάμβευσας ἐν τοῖς ἀγῶσιν, ἀθλοφόρε τοῦ Σωτῆρος Λεόντιε· σὺ γὰρ ὡς λέων πρὸς ἄθλησιν ὥρμησας καὶ πολεμίων τὸ κράτος κατέβαλες. Μάρτυς ἔνδοξε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῶν τυράννων ᾔσχυνας, τὰς πονηρὰς ἐπινοίας, καὶ Ἑλλήνων ᾔλεγξας, το ἀθέατον σέβας, ἔλαμψας, θεογνωσίαν πᾶσιν ἀνθρώποις, δόγμασι, τῆς εὐσεβείας, θεόφρον Μάρτυς· διὰ τοῦτό σου τὴν μνήμην, τιμῶμεν πόθῳ, σοφὲ Λεόντιε.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής