Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Μάρτιο
Ἡ Ἐκκλησία Παναγίας Ἁγίας Νάπας σᾶς προσκαλεῖ στήν Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, τό Σάββατο, 11 Μαρτίου 2023, προϊσταμένου τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Ἀμμοχώστου κ. Βασιλείου, κατά τήν ὁποία θά τελεσθεί ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ διακόνου Λάμπρου Βαρδάκη.
Αρ. Λογαριασμού: 357034157613, ΙΒΑΝ: CY38 0020 0195 0000 3570 3415 7613 SWIFT/BIC: BCYPCY2N - ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ Αριθμός τηλεφώνου για υπηρεσία QuickPay: 99999122
Όλες οι εισφορές διατίθενται για την αγορά και διάθεση τροφίμων, φαρμάκων, ρουχισμού και ειδών καθαριότητας για άπορες οικογένειες καθώς και για την στήριξη αρρώστων αδελφών μας.
Τετάρτη 31 Αυγούστου 2022
31/08: Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου
Τρίτη 30 Αυγούστου 2022
30/08: Ο Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Δευτέρα 29 Αυγούστου 2022
29/08: Η εορτή της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Τιμίου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου
Κυριακή 28 Αυγούστου 2022
28/08: Όσιος Μωυσής ο Αιθίωψ
O Όσιος Μωυσής ο Αιθίωψ, αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα για το πώς η μετάνοια και η ταπείνωσις μπορούν να μεταμορφώσουν, με τη χάρη, το έλεος και την ευσπλαχνία του Πανάγαθου Θεού, και τον χειρότερον εγκληματία σε Άγιον!
Ο Όσιος Μωυσής , είχε χαρακτήρα θυμώδη και δύστροπον… Καθημερινώς, εδημιουργούσε πολλά προβλήματα εις τον πλούσιον κτηματίαν, ο οποίος τον είχε αγοράσει ως δούλον. Κάποιαν ημέραν που η συμπεριφορά του προς τους συνδούλους του έγινε αφόρητη, το αφεντικό του αγανάκτησε και τον επέταξε κυριολεκτικώς εις τον δρόμον.
Ο Μωυσής καθόλου δεν πτοήθηκε από την τιμωρίαν αυτήν, αλλά αντιθέτως εκμεταλλευόμενος την μεγάλη σωματική δύναμή του έγινε μέλος μιας ληστοσυμμορίας, της οποίας σε λίγο διάστημα κατάφερε κι έγινε αρχηγός της αφού επιβλήθηκε στους υπολοίπους κακοποιούς…
Ο Μωυσής διακρινόταν για την σκληροκαρδία και την ωμότητα στην συμπεριφορά του… Χαρακτηριστικό των παραπάνω, είναι το γεγονός που συνέβη κάποιαν ημέρα που ο αρχιληστής οργισμένος εξαιτίας της αποτυχίας του να ληστέψει ένα κοπάδι, το οποίον εφυλάσσετο από άγρια σκυλιά, έλαβε την απόφαση να δολοφονήσει τον τσοπάνη του. Ωστόσο, επειδή έπρεπε να περάσει στην αντίπεραν όχθη του ποταμού Νείλου, προκειμένου να φθάσει στην καλύβα του αθώου ανθρώπου, όρμησε μέσα στα νερά, τα οποία είχαν αρχίσει να φουσκώνουν και να δυσκολεύουν το πέρασμα, έδεσε στο κεφάλι τα ρούχα του και κράτησε με τα δόντια του το μεγάλο δίστομο μαχαίρι του, που έφερνε παντού τον όλεθρον.
‘Έτσι, κολυμπώντας πέρασε απέναντι κι άρχισε να ψάχνει το θύμα του… Όμως, ο μακάριος τσοπάνης, ο οποίος είχε αντιληφθεί το σχέδιο του κακούργου, είχε εξαφανισθεί χωρίς να αφήσει πίσω του κανένα ίχνος! Ο Μωυσής όρμησε με πρωτοφανή βιαιότητα στο κοπάδι κι έσφαξε όσα από τα αρνιά βρισκόταν έμπροσθέν του… Όταν πια χόρτασε ο οφθαλμός του από αίμα, έδεσε μεταξύ τους από τις ουρές τέσσερα από τα καλύτερα κριάρια, τα φορτώθηκε στον ώμο και πέρασε πάλι κολυμπώντας τον Νείλον. Κατόπιν, έψησε τα κριάρια, έφαγε τις καλύτερες μερίδες, ήπιεν εικοσιπέντε λίτρες οίνου που είχε φυλαγμένο, βάδισε πενήντα μίλια χωρίς καμμία διακοπή κι έφτασε τελικώς εις το κρησφύγετό του!
Οι αρχές του τόπου είχαν επικηρύξει τον Μωυσήν ως ανθωπόμορφο τέρας και κάποτε, κυνηγημένος από τα όργανα της εξουσίας, για τα πολλά του εγκλήματα, πήγε να κρυφτεί βαθιά στην έρημον όπου ζούσαν οι πιο ονομαστοί ασκητές. Σιγά – σιγά, η συναναστροφή του με τους αγίους αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι είχαν αφιερώσει όλο τον βίον τους εις τον Θεόν και στο κυνήγι των αρετών, τον έκανε να ημερεύσει κι όταν πια μετανόησεν ειλικρινώς, τον επισκίασεν η Χάρις του Θεού μαλάκωσε η καρδιά του και ζήτησε την λύτρωσή του από την αμαρτίαν. Εις σύντομο χρονικόν διάστημα, με το αγωνιστικό πνεύμα που τον διακατείχε, έφτασε στα μέτρα των μεγάλων Πατέρων της ερήμου και μετά τη βάπτισή του αξιώθηκε, ο ευλογημένος πρώην ληστής να λάβει και το αξίωμα της Ιεροσύνης!
Στο Γεροντικόν αναφέρεται πως την ημέραν που χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, την ώρα που του φορούσε τα ιερά άμφια του είπε ο Αρχιερεύς φιλικά ότι έγινε λευκός ως περιστέρι. Ο Μωυσής ερώτησε ταπεινά τον Πατριάρχη αν κρίνει από το εξωτερικό ή το εσωτερικό, επειδή και τα άμφια ήσαν λευκά. Ο Πατριάρχης θέλοντας να τον δοκιμάσει αν έχει πραγματική ταπείνωση, είπε κρυφά στους κληρικούς να τον διώξουν από το σκευοφυλάκιον. Έτσι, όταν επαρουσιάσθη εκεί μετά την θεία Λειτουργία, τον έδιωξαν βρίζοντας τον. Ο Μωυσής έφυγεν αμέσως χωρίς καμιάν αντιλογίαν. Ένας από αυτούς, που τον ακολούθησε κρυφά για να δει αν του κακοφάνηκε, τον άκουσε να μονολογεί μεμφόμενος τον εαυτό του: “Καλά σού κάνανε, σποδόδερμε μελανέ”. Αφού δεν είσαι άνθρωπος, τί γυρεύεις με τους ανθρώπους;».
Ο Μωυσής ως λειτουργός του Κυρίου, έγινε πρότυπον αγιότητος και ζωντανό παράδειγμα για τους εκείνους που επιθυμούν να μεταστραφούν από την αμαρτία -μέσω της μετανοίας και της ταπεινώσεως- στον ορθό δρόμο του Πλαστουργού.
Κάποτε τέσσερις από τους παλαιούς συντρόφους του μετανοημένου πλέον ληστού, επιχείρησαν να ληστέψουν την πτωχική καλογερική καλύβα του χωρίς να αντιληφθούν περί του προσώπου, το οποίον ευρίσκετο εντός της. Όταν τον αντίκρισαν, κυριολεκτικώς εσάστησαν κι έμειναν εμβρόντητοι να τον κοιτούν. Εκείνος τότε, με μεγάλην ευκολία τους συνέλαβε, τους έδεσε και δέσμιους τους οδήγησε στην συνάθροιση των Γερόντων, στους οποίους έθεσε το εξής ερώτημα:
– Τι προστάζετε να κάνω αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι ήρθαν να με ληστέψουν; Εις εμένα δεν είναι πλέον δυνατόν να τιμωρήσω άνθρωπον.
Οι Πατέρες τότε τον συμβούλευσαν να τους λύσει και να τους αφήσει να φύγουν ανενόχλητοι.
Οι ληστές όμως, συγκλονισμένοι από την καλοσύνη και την μεγαλοθυμία των Πατέρων, δεν θέλησαν πια να φύγουν κι έμειναν πλησίον του πρώην αρχηγού τους προκειμένου να τον μιμηθούν εις τον πνευματικόν αγώνα!
Ο Μωυσής ο Αιθίοψ, εκοιμήθη σε ηλικίαν 70 ετών αφού εδολοφονήθη με βίαιον τρόπον από ειδωλολάτρες ληστές. Σύμφωνα, όμως με τον Συναξαριστή του Οσίου Νικόδημου, ο Άγιος Μωυσής απεβίωσε ειρηνικώς.
Λέγεται πως άφησε πίσω του, περίπου εβδομήντα μαθητές.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον…
Τῶν παθῶν καταλείψας Πάτερ τὴν Αἴγυπτον, τῶν ἀρετῶν ἐν τῷ ὄρει ἀνῆλθες πίστει θερμή, τὸν Σταυρὸν τὸν τοῦ Χριστοῦ ἄρας ἐπ’ ὤμων σου, καὶ δοξασθεῖς περιφανῶς τύπος ὤφθης Μοναστῶν, Μωσῆ Πατέρων ἀκρότης, μεθ’ ὧν ἀπαύστως δυσώπει ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος…
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Μωϋσῆ· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον…
Αἰθιόπων πρόσωπα, ἀπορραπίσας, νοητῶν ἀνέλαμψας, καθάπερ ἥλιος φαιδρός, φωταγωγῶν τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν, τῶν σὲ τιμώντων, Μωσῆ παμμακάριστε.
Κυριακή ΙΑ' Ματθαίου, Ματθ. ιη΄ 23-35 / Α΄ Κορ. θ΄ 2-12
Σάββατο 27 Αυγούστου 2022
27/08: Άγιος Φανούριος
Τρίτη 23 Αυγούστου 2022
23/08: Η Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Κάθε εορτή στον εορτολογικό κύκλο της Εκκλησίας ενός προσώπου ή ενός γεγονότος έχει τρία στάδια, τα προεόρτια, την κυρίως εορτή και τα μεθεόρτια (δηλαδή τον απόηχό της). Στις 23 Αυγούστου εκάστου έτους εορτάζουμε την Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η Εκκλησία κλείνει με την ίδια πανηγυρική διάθεση τους εορτασμούς της Κοιμήσεως και της Μεταστάσεως της Παναγίας, που τιμάται την 15 Αυγούστου.
Ο λαός μέσα από την λαϊκή του ευσέβεια δίνει άλλο τόνο στη εορτή και την αποκαλεί τα «Εννιάμερα της Παναγίας». Τη σκέφτεται σαν μνημόσυνο προς τη Μητέρα του Θεού, όπως πράττει, άλλωστε, και για τους δικούς του ανθρώπους. Ασφαλώς, από θεολογικής και λειτουργικής απόψεως, δεν πρόκειται για εννεαήμερο μνημόσυνο για την Παναγία, αφού η Θεοτόκος ως μητέρα του Χριστού «μετέστη προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής» και πρεσβεύει για τη δική μας σωτηρία και, συνεπώς, δεν νοείται τέλεση μνημοσύνου υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της.
«Απόδοσις» στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει την μετά πάροδο οκτώ συνήθως ημερών επανάληψη της εορτής ώστε με αυτόν τον τρόπο η διάρκειά της εορτής παρατείνεται μεθεορτίως μέχρις την ημέρα της αποδόσεως. Αυτό σημαίνει ότι ο εορτασμός δεν είναι στιγμιαίος.
Μ’ αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείται μία σκυταλοδρομία. Η μία εορτή παραδίδει τη σκυτάλη στην επόμενη εορτή που έχει τα δικά της βιώματα, τα δικά της μηνύματα. Έτσι ζούμε σε μία συνέχεια τη ζωή της Εκκλησίας και όχι αποσπασματικά· με το νου μας συγκεντρωμένο σε κάθε φάση και με τρόπο αγωνιστικό. Το όλον δένεται σε μία ενότητα.
Είπαμε λοιπόν πως στην εκκλησιαστική γλώσσα «Απόδοσις» σημαίνει την μετά πάροδο οκτώ συνήθως ημερών επανάληψη της εορτής. Η καθιέρωση της απόδοσης των εορτών προέρχεται από την παράδοση του Ισραηλιτικού Λαού στην Παλαιά Διαθήκη. Με ρητή διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου, οι μεγάλες ισραηλιτικές εορτές διαρκούσαν 8 ημέρες. (Έξ. 2,15-19, Λευ. 23,36-39 και Αρ. 29,35). Αυτή τη συνήθεια την κληρονόμησε και η Εκκλησία στην λειτουργική της ζωή.
Πρώτη μαρτυρία περί παρατάσεως εορτής για οκταήμερο στην εκκλησιαστική ζωή, παρέχεται από τον Ευσέβιο, και πρόκειται για τα εγκαίνια των βασιλικών Τύρου και Ιεροσολύμων (355). Αν και πρόκειται για κάποιο έκτακτο γεγονός, πολύ νωρίς επικράτησε η συνήθεια, κυρίως στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, να παρατείνεται ο εορτασμός των μεγάλων εορτών του Πάσχα, των Επιφανείων και της Πεντηκοστής για οκτώ ημέρες. Η πράξη της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων γρήγορα διαδόθηκε στην Ανατολή και τη Δύση. Κατά μίμηση των εορτών αυτών και οι νεότερες δεσποτικές και θεομητορικές εορτές ακολουθήθηκαν από οκταήμερο εορτασμό, που ολοκληρωνόταν μέσω της αποδόσεως.
Οκτώ ημέρες μετά τη μεγάλη εορτή της 15ης Αυγούστου, δηλαδή στις 23 του μηνός, γίνεται η «απόδοσις» της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, δηλαδή η πανηγυρική λήξη του εορτασμού. Η ευλαβής συνήθεια, πού είναι παράδοση στην Ορθόδοξη Εκκλησία και για άλλες μεγάλες εορτές της υιοθετήθηκε και στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όχι βέβαια ομοιόμορφα και αμέσως, αλλά σταδιακά. Έτσι η διάρκεια της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου γνώρισε μεγάλες διακυμάνσεις. Στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων απεδίδετο στις 22, στη μονή του Στουδίου στις 18, σε άλλες μονές της Κωνσταντινουπόλεως στις 23, αλλά και στις 28 Αυγούστου, όπως συνέβαινε και στο Άγιο Όρος. Τέλος, ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ ο Παλαιολόγος (1282-1328) όρισε να εορτάζεται η εορτή αυτή καθ’ όλο τον Αύγουστο από 1η μέχρι και της 31η του μήνα.
Σύμφωνα με την τυπική διάταξη των ιερών ακολουθιών, κατά την εορτή της απόδοσης, της ημέρας δηλαδή που κλείνει ο κύκλος εορτασμού της Κοιμήσεως, τελείται η ίδια ακολουθία με αυτήν της 15ης Αυγούστου, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις των μεγάλων δεσποτικών και θεομητορικών εορτών.
Η χρονική αυτή παράταση του εορτασμού δεν στερείται και του ανάλογου θεολογικού περιεχομένου. Γιατί είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια υπέρβαση του παρόντος χρόνου, αλλά και μια πρόγευση της Αιωνιότητας, η οποία, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, θα είναι μια χωρίς τέλος «πανήγυρις πρωτοτόκων» (Εβρ. 12,23). Στην ουσία κάθε εορτή είναι και μια μυστική γέφυρα πού «προάγει «ημάς εις το πέραν» (Μρκ. 6,45), μας περνάει δηλαδή στην αντίπερα όχθη της άχρονης βασιλείας του Θεού.
Η μίμηση των αγίων είναι μίμηση του Χριστού και η καταλλαγή με το Θεό, το συνάνθρωπο και τη φύση είναι το ζητούμενο. Επομένως οι εορτές στις μνήμες των αγίων δεν είναι μόνο αφορμές για πανηγύρεις αλλά και για να ανακαλύψει ο άνθρωπος την αλήθεια, ότι το μόνο που αξίζει στην ζωή είναι ο αγώνας για την αγιότητα. Στο πρόσωπο δε της Παναγίας συνοψίζεται ολόκληρη η ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου και η πορεία αυτή προς την αγιότητα μέσα από την υπακοή στο θέλημα του Θεού και στην εμπιστοσύνη σε Αυτόν.
Η Θεοτόκος συνέδραμε στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Χριστό σε όλη της τη ζωή. Και με την κοίμηση της και την μετάσταση της έδειξε τη θέση που ο Θεός έχει ετοιμάσει για κάθε πιστό. Ως εκ τούτου η Παναγία συνοψίζει την ανθρωπότητα εκείνη που λέει ναι στον Θεό, που αναφωνεί πρόθυμα το «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου». Η Παναγία αποτελεί πρότυπο για κάθε πιστό, που λόγω και έργω, υποδέχεται τον Χριστό και τον γεννά στην καρδιά του. Η Παναγία είναι σύμβολο της Εκκλησίας, μέσα στην οποία γεννάται και αναγεννάται κάθε πιστός.
Η Παναγία μας οδηγεί και συνοδεύει προς τον Χριστό, είναι ο πρώτος άνθρωπος που εκπλήρωσε το σκοπό για τον οποίο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχοντας οδηγήτρια την Παναγία, καλείται να μεταμορφώσει τη ζωή του λέγοντας «γένοιτο» στη πρόσκληση του Θεού για συνεργασία με στόχο τη μεταμόρφωση του κόσμου και τη σωτηρία του ανθρώπου και ο συνεχής εορτασμός μέχρι της αποδόσεως της εορτής μάς καλεί και εμάς να αντλήσουμε όλα εκείνα τα απαραίτητα για την πνευματική μας ζωή εφόδια από τη ζωή και τη στάση της Παναγίας μας.
Η Θεοτόκος καθίσταται η Μάνα Παναγιά, η Μητέρα της οικουμένης. Με τη ζωή της μας έδειξε τον δρόμο του πνευματικού πεπρωμένου του ανθρώπου, γίνεται για τον καθένα από εμάς πηγή αγάπης και ελπίδα προστασίας.
Πηγή: ΠεμπτουσίαΣάββατο 20 Αυγούστου 2022
Όσιος Νήφων: Πόλεμος μέ τή λαιμαργία - Πόλεμος με τον ύπνο
Τρίτη 16 Αυγούστου 2022
Τα μυστικά της καλής επικοινωνίας
Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022
15/08: Η κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου
«ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΣΧΑ» «…Ο Χριστιανός φεύγει από τον κόσμο αυτό, πλαισιωμένος από τη Στρατευομένη Εκκλησία ενώ στην αντίπερα όχθη τον υποδέχεται η Θριαμβεύουσα Εκκλησία. Αν η έξοδος ενός απλού μέλους της Εκκλησίας από τον κόσμο τούτο είναι εκκλησιαστικό γεγονός, η Έξοδος της Πρώτης μέσα στην Εκκλησία, της Θεοτόκου, ήταν κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικό γεγονός. Απήχησις της αλήθειας αυτής είναι ο πάνδημος εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.