Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Απρίλιο

1. Κατά το μήνα Απρίλιο ο Εσπερινός και το Μέγα Απόδειπνο αρχίζουν στις 6:00μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:35π.μ.

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022

Να κάνετε πιο συχνά τον σταυρό σας και να σταυρώνετε με τον Τίμιο Σταυρό τα πράγματα γύρω σας

Η Αγία Ματρώνα εκ Ρωσίας δίδασκε να μην κατακρίνει κανείς τον πλησίον του. ʽʽΓιατί να κατακρίνουμε τους άλλους;ʼʼ- έλεγε. ʽʽΝα σκέφτεσαι πιο πολύ τον εαυτό σου. Κάθε προβατάκι θα κρεμασθεί απʼ τη δικιά του ουρίτσα. Με τις ξένες ουρίτσες τι δουλειά έχεις;ʼʼ.

Έλεγε να εμπιστεύεται κανείς στο θέλημα του Θεού. Να ζεί με προσευχή. Νουθετούσε να υπομένει κανείς τις θλίψεις. Να κάνει συχνά τον σταυρό του, να σφραγίζει επίσης με τον Τίμιο Σταυρό και τα πράγματα γύρω του.

Συνιστούσε συχνή Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων . Έλεγε: ʽʽΝα θωρακίζεται κανείς με τον Τίμιο Σταυρό, με προσευχή, με Αγιασμό, με συχνή Θεία Μετάληψη…Να έχετε μπροστά στις εικόνες αναμμένα κανδήλιαʼʼ.

Επίσης δίδασκε να αγαπάει κανείς τους γέρους και ασθενείς. ʽʽΆμα άνθρωποι γεροί, άρρωστοι ή εκείνοι που χάσανε τα μυαλά τους σας λένε κάτι δυσάρεστο ή προσβλητικό, μην τους ακούτε, αλλά απλώς να τους βοηθάτε. Με όλη την επιμέλεια πρέπει να βοηθά κανείς τους αρρώστους και να τους συγχωράει ό,τι και να του πούν, ό, τι και να κάνουνʼʼ.

Η Ματρώνα έλεγε να μη δίνει κανείς σημασία στα όνειρα: ʽʽΜην τα προσέχεις, γίνονται και απʼ τον πειρασμό, για να στενοχωρήσουν τον άνθρωπο, να τον μπερδέψουν με λογισμούςʼʼ.

Έλεγε να μη τρέχει συνέχεια κανείς σε διάφορους πνευματικούς, γυρεύοντας Στάρετς και διορατικούς. ʽʽΌταν τρέχει κανείς σε πολλούς πατέρες, μπορεί να χάσει την πνευματική οδό και τη σωστή κατεύθυνση στη ζωήʼʼ. ʽʽ Ο κόσμος, -έλεγε πάλι- , ʽʽεν τω πονηρώ και εν τη πλάνη κείταιʼʼ. ʽʽΕάν πάτε σʼ ένα γέροντα ή ιερέα να συμβουλευθείτε, να προσεύχεστε να τον φωτίσει ο Θεός να σας δώσει σωστή συμβουλήʼʼ.

Έλεγε να μην ενδιαφέρεται κανείς για την προσωπική ζωή των ιερέων. Σʼ αυτούς, που επιθυμούν τη χριστιανική τελειότητα συνιστούσε να μη διακρίνονται από τους άλλους με την εξωτερική τους εμφάνιση, όπως λ.χ. με μαύρα ρούχα κλπ. ʽʽ Όταν είσαι στην Εκκλησία, μην κοιτάς κανένα. Να προσεύχεσαι με κλειστά μάτια ή να κοιτάς σε κάποια εικόναʼʼ.

Έλεγε ότι το να βάφονται οι γυναίκες και γενικώς να χρησιμοποιούν διάφορα φταισίδια είναι μεγάλη αμαρτία, επειδή ο άνθρωπος χαλάει και καταστρέφει την ανθρώπινη μορφή, αποκτάει αυτό που δεν του είχε δώσει ο Θεός, διαστρέφει τη φυσική ομορφιά και όλα αυτά οδηγούν στη διαφθορά.
Στις πιστές κοπέλες η Ματρώνα έλεγε: ʽʽσε σας, τις κοπέλες, ο Θεός όλα θα τα συγχωρέσει, εάν θα αφοσιωθείτε σʼ Αυτόν. Αυτή που αποφασίζει να μην παντρευτεί, πρέπει να κρατήσει την αγνότητα της μέχρι το τέλος. Γιʼ αυτό ο Θεός θα της δώσει στεφάνι.

Η Ματρώνουσκα δίδασκε: ʽʽΠλησιάσει πειρασμός; Πρέπει οπωσδήποτε να προσεύχεστε. Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζεί χωρίς προσευχή. Ο εχθρός κάθεται στον αριστερό μας ώμο και στο δεξιό ο Άγγελος. Έχουν και ο ένας και ο άλλος το δικό τους βιβλίο. Στο ένα γράφονται οι αμαρτίες μας, στο άλλο τα καλά μας έργαʼʼ.

Για τους τους μάγους είχε τη γνώμη∙ ʽʽ Δεν υπάρχει σωτηρία, αν δεν μετανοήσουν, γιʼ αυτούς που εκουσίως έγιναν σύμμαχοι της δυνάμεως του πονηρού , αφού ασχολήθηκαν με τα μάγια. Δεν κάνει να ζητά κανείς βοήθεια από τις μάγισσες. Μπορεί να σου θεραπεύσουν φαινομενικά κάποιο σωματικό όργανο, αλλά θα σου βλάψουν την ψυχή. Η Μάτουσκα πολλές φορές φανέρωνε στους δικούς της ότι μάχεται με τους μάγους, με τις πονηρές δυνάμεις, ότι αοράτως τους πολεμάει.

Μία φορά ήρθε ένας γέρος, ευπαρουσίαστος και σεβάσμιος, με γένια. Έπεσε μπροστά της, γονυπετής, όλα δάκρυα και της είπε: ʽ Πεθαίνει ο μοναχογιός μου. ʽʼΗ Αγία έγειρε προς αυτόν και τον ερώτησε χαμηλόφωνα: ʽʽ Και συ τι μάγια του έχεις κάνει; Για να πεθάνει ή όχι;ʼʼ ʽʽΓια να πεθάνειʼʼ,- απάντησε αυτός. ʽʽΦύγε, φύγε από ένα,- του λέγει η Μάτουσκα-, τότε γιατί ήρθες σε μένα;ʼʼ. και όταν έφυγε είπε: ʽʽΟι μάγοι γνωρίζουν τον Θεό! Μακάρι κι εσείς να κάνετε τέτοια προσευχή σας εκείνους, όταν μετανοημένοι εκλιπαρούν από το Θεό συγχώρεση για το κακό που έκαναν!ʼʼ.

Η γενική απομάκρυνση από τον Θεό, η μαχητική αθεΐα, η αύξηση της αποξένωσης και της έχθρας μεταξύ των ανθρώπων, η απόρριψη της πίστεως και της παραδόσεως, η αμαρτωλή και αμετανόητη ζωή προκάλεσαν σε εκατομμύρια ψυχές σοβαρές πνευματικές ζημιές.

Τις μέρες που γίνονταν μαζικές κομμουνιστικές διαδηλώσεις, η Αγία παρακαλούσε όλους να μη βγαίνουν έξω, να κλείνουν πόρτες, παράθυρα και φεγγίτες, επειδή, όπως έλεγε, τα στίφη των δαιμόνων καταλαμβάνουν όλο το χώρο...

Κάποτε η Ζ. Ζδάνοβα τη ρώτησε για τα χρόνια του ʽʽμαχητικού αθεϊσμούʼʼ. ʽʽΠως επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να καταγκρεμίσουν τόσους ναούς;ʼʼ. Η αγία απάντησε: ʽʽΑυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο αριθμός των ναών ελαττώθηκε , επειδή οι πιστοί θα είναι ολίγοι, δε να υπάρχουν και ιερείς γιʼ αυτές τι εκκλησίεςʼʼ. ʽʽΜα γιατί κανένας δεν αγωνίζεται;ʼʼ Ερώτησε η Ζηναΐδα .

ʽʽ Ο λαός είναι υπνωτισμένος, έχει χάσει τα νερά του. Μία φοβερή δαιμονική δύναμη μπήκε σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, διεισδύει παντού. Παλιά κατοικούσε στα έλη και τα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωποι εκκλησιάζονταν, φορούσαν το σταυρό. Τα σπίτια ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια, τον αγιασμό. Τα δαιμόνια πετούσαν από δίπλα και δεν μπαίνανε μέσα σʼ αυτά τα σπίτια.

Σήμερα όμως έχουν γίνει κατοικητήριο των δαιμόνων και οι ίδιοι οι άνθρωποι για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από το Θεόʼʼ.

Διαβάζοντας τους δαιμονισμένους, προσευχόμενη για κάθε προσερχόμενο, παρηγορώντας τις θλίψεις του κόσμου, η Μάτουσκα κουραζόταν τόσο πολύ που προς το τέλος της ημέρας δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει με τους δικούς της, και μόνο σιγά αναστέναζε, ακουμπώντας το κεφάλι στην παλάμη της. Η εσωτερική, πνευματική της ζωή έμεινε μυστήριο ακόμα και για τους οικείους της, μερικοί δε, θέλοντας να μάθουν για την πνευματική της ζωή, την παρακολουθούσαν τις νύχτες. Μια κοπέλα είδε ότι όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκανε μετάνοιες. Από τους συχνούς σταυρούς δημιουργήθηκε στο μέτωπό της Αγίας ένα λακκάκι- το ίχνος των δακτύλων της. Τον σταυρό της τον έκανε βραδέως, με θέρμη, τα δακτυλάκια της ψάχνανε το λακκάκι.

*Η Αγία Ματρώνα της Μόσχας, Εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ. Μετάφραση από τη Ρωσική
Δορυμέδοντος ιερομονάχου.

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022

Κυριακή Ε' Λουκά (Λουκ. ιστ΄ 19-31) (Γαλ. β΄16-20)


Οι όψεις της αλήθειας

«Ανθρωπός τις ήν ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς…»

Τη γνωστή παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου ξεδιπλώνει σήμερα ενώπιον μας η Εκκλησία. Καλεί όλους να εγκύψουν στα πολύ βαθιά μηνύματα και νοήματά της και να αντλήσουν από τους πολύτιμους θησαυρούς του περιεχομένου της. Ιδιαίτερα σημαντικές παράμετροι που άπτονται του κοινωνικού, όπως αποκαλείται, προβλήματος και κατ’ επέκταση της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την ανθρωπότητα σήμερα, βάζουν θα λέγαμε στη σωστή τους βάση κάποιες ευαισθησίες μας, στο βαθμό που πηγάζουν μέσα από το πνεύμα της αλήθειας του Ευαγγελίου. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως φαίνεται και μέσα από τη διήγηση, το παρόν καταξιώνεται και αποκτά νόημα και περιεχόμενο μόνο στη βάση μιας εσχατολογικής προοπτικής, η οποία ανοίγεται στις αγκάλες της αγάπης της Θεού και ειδικότερα στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας.

Οι αντιθέσεις
Κάποιοι γύρω μας και παρά την οικονομική κρίση που σοβεί εξακολουθούν να διαθέτουν ίσως άφθονο χρήμα και υλικά αγαθά. Άλλοι όμως, όπως ο Κύριος στην επί γης παρουσία του, δεν έχουν «πού την κεφαλήν κλίνη». Αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και στερούνται ακόμη και τον επιούσιο. Οι αντιθέσεις αυτές αποτυπώνονται συχνά σε πολλά επίπεδα και παραμέτρους της ζωής. Το πρόβλημα έχει απασχολήσει κατά καιρούς πολλούς, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ακούστηκαν και συνεχίζουν να ακούονται εύηχα συνθήματα για τη λύση του.

Αν αποτολμήσουμε όμως να ψάξουμε στο βάθος των πραγμάτων, τότε θα ανακαλύψουμε ότι η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αποκαθιστά σε μια σωστή διάσταση μερικές αλήθειες, οι οποίες ρίχνουν φως και αποκαλύπτουν σωτήριες διόδους. Πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητό ότι ο φτωχός δεν κερδίζει την εύνοια του Θεού επειδή έτυχε να είναι φτωχός, αλλά μόνον όταν στηρίζει τις ελπίδες του σ’ αυτόν και ζει σύμφωνα με το θέλημά του. Από την άλλη, ο πλούσιος δεν είναι καταδικασμένος μόνο και μόνο γιατί διαθέτει υλικά αγαθά, αλλά αυτό συμβαίνει όταν τα αναγάγει σε υπέρτατη αξία και στηρίζεται σ’ αυτά και όχι στο Θεό. Όταν ακόμα ξεχνά τον φτωχό και ταλαιπωρημένο συνάνθρωπό του και εγκλωβίζεται παγιδευμένος στον πλούτο του, τότε η αστοχία χαρακτηρίζει την πορεία της ζωής του. Επομένως, στη βάση αυτών των κριτηρίων που φαίνεται να λειτουργούν ανατρεπτικά μπροστά σε παγιωμένες αντιλήψεις, δεν αποκλείεται ένας πλούσιος να αναδεικνύεται πρότυπο αγάπης και ένας φτωχός να αναπτύσσει νοοτροπίες που οδηγούν στην πλεονεξία.

Οι λέξεις «πλούσιος» και «φτωχός» στη διήγησή μας προσλαμβάνουν ένα διαφορετικό περιεχόμενο και ερμηνεύονται σε μια εντελώς άλλη βάση. Επισύρεται συγκεκριμένα η προσοχή στον κίνδυνο, ο άνθρωπος να φθάνει στο σημείο να δίνει απόλυτη αξία στα υλικά αγαθά και να χάνει τους πνευματικούς προσανατολισμούς του που λειτουργούν ως ο αληθινός πλούτος που μπορεί να του προσφέρει εσωτερική πληρότητα.

Η άλλη όψη
Ο πλούσιος της παραβολής όταν πια όλα είχαν τελειώσει και αναχθεί σε ένα άλλο επίπεδο, σε μια εσχατολογική διάσταση των πραγμάτων, βλέπουμε να βιώνει την άλλη όψη του νομίσματος. Αυτός βυθίζεται στη δυστυχία και τη στεναχώρια και ο φτωχός ευφραίνεται. Χάνει τα πάντα, ενώ ο Λάζαρος βρίσκεται στο πλήρωμα της ευτυχίας.

Ο ένας για την κακή διαχείριση του πλούτου αποκλείσθηκε από τη βασιλεία του Θεού. Ο άλλος για την άριστη αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, βραβεύθηκε από το Θεό και πέρασε στη δόξα της αιωνιότητας.

Το πρόβλημα του πλούτου και της φτώχειας έχει πολύ βαθιές ρίζες. Ο πλούτος δεν είναι από μόνος του κακός ή κάτι που απαγορεύεται για τον άνθρωπο. Άλλωστε, ο Θεός είναι που παρέχει τα αγαθά. Με την προϋπόθεση όμως ότι ο άνθρωπος θα κάνει σωστή διαχείριση κατά τρόπο που να τον οδηγεί σε έργα φιλανθρωπίας και όχι φιλαργυρίας και πλεονεξίας. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που επισημαίνει ο ιερός Χρυσόστομος: «Ου κακόν ο πλούτος, αλλά η πλεονεξία, η φιλαργυρία, η αλαζονεία και η παράνομος αυτού χρήσις».

Η φτώχεια που μακαρίζεται σε άλλο σημείο του Ευαγγελίου, σημαίνει ακριβώς απαγκίστρωση από παγίδες της ζωής που φανερώνονται μέσα από υλικά στηρίγματα στη βάση της απολυτοποίησής τους και ανεπιφύλαχτη αποδοχή των πνευματικών προσανατολισμών, όπως αυτοί αποκαλύπτονται μέσα από τον πλούτο της αγάπης του Χριστού.

Αγαπητοί αδελφοί, η παραβολή θέλει να στρέψει την προσοχή μας στο μεγάλο προσκλητήριο που μάς απευθύνει ο Θεός για μετάνοια και καινούργια ζωή. Η απόφαση για ανταπόκριση λαμβάνεται, αφού απογυμνωθεί κάποιος από ό,τι τον κρατά δέσμιο και αιχμάλωτο, από ό,τι τον εμποδίζει να δει καθαρά το μέλλον του, από ό,τι του δίνει μια αυτάρεσκη βεβαιότητα για τη ζωή του. Η απόφαση παίρνεται στη βάση της απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θεό και όχι των όποιων υλικών στηριγμάτων. Αυτό το νέο ήθος αποκαλύπτεται και στη ζωή των αγίων της Εκκλησίας. Τιμούμε σήμερα τον Ακίνδυνο, τον Ελπιδοφόρο, τον Ανεμπόδιστο, τον Πηγάσιο, τον Αφθόνιο και άλλους που μνημονεύονται στο σημερινό εορτολόγιο και τους παρακαλούμε να πρεσβεύουν υπέρ ημών στον Κύριο για να μάς δίνει τη δύναμη να ακολουθούμε το ευλογημένο παράδειγμά τους. Αμήν.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022

Να ξέρεις να πεθαίνεις και να ανασταίνεσαι κάθε μέρα


-Πως δηλαδή;
π.Α.-Να είσαι νεκρός για την αμαρτία! Δεν το δέχομαι αυτό! Καλύτερα να πεθάνω, σου λένε:' Εγώ κοίταξα έναν νεκρό και δεν γίνεται μου είπαν. Ρώτησε κάποτε έναν γέροντα κάποιο πνευματικό του τέκνο:«Πάτερ, τι είναι η ταπεινοφροσύνη»;«Να βλέπεις τον εαυτό σου κατώτερο από κάθε πλάσμα παιδί μου».«Από κάθε πλάσμα;...και το σκουλήκι πλάσμα είναι»«Και από το σκουλήκι παιδί μου»!
-Πως μπορείς όμως να φτάσεις σ' ένα τέτοιο μέτρο;
π.Α.-Κοίτα να δεις γιατί είπε έτσι εκείνος ο γέροντας: επειδή το σκουλήκι κινείται συνεχώς, ψάχνει τη ζωή. Την ψάχνει για να ζήσει, να δοκιμάσει. Λέει ο Χριστός να είμαστε σοφοί όπως ένα φίδι. Γιατί όπως ένα φίδι. Γιατί μας έδωσε αυτό ακριβώς ως παράδειγμα σοφίας;
-Επειδή εμείς περιφρονούμε τα φίδια ...το θεωρούμε κάτι που σέρνεται!
-Ναι, αλλά γιατί; Επειδή το φίδι εάν το κόψεις δέκα κομμάτια δεν πεθαίνει. Εάν όμως το χτυπήσεις στο κεφάλι πεθαίνει. Η κεφαλή μας είναι ο Χριστός, να προστατέψουμε την Κεφαλή μας.
Γι 'αυτό ο Χριστός είπε« γένεσθε σοφοί όπως οι όφεις»,επειδή εάν 'χτυπήσεις τον Χριστό τότε η χάρη του Θεού φεύγει από εσένα και βρίσκεσαι στη διάθεση των πονηρών πνευμάτων.

Του π. Αρσένιου Παπατσιόκ

Αναδημοσίεση από: Άπαντα Ορθοδοξίας


Ημερομηνία ανάρτησης: 22/10/2010

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022

Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου…

Μου έλεγε κάποιος:
«Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο».

Του λέω:

«Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός, «Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο». Τι ωραία που μιλούσε!» «Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου» έλεγε ο γέροντας Ευμένιος.

Αυτός είναι ερωτικός διάλογος.
Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι.
Βοήθα με, σε θέλω λίγο.
Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ’ αρχίσει να σου δίνει.
Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη.
Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα.
Στον καθένα από εμάς δίνει ότι έχουμε ανάγκη.
Έτσι κερδίζεται η ζωή.
Η ζωή η αιώνιος.

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2022

22/10: Όσιος Αβέρκιος ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ιεράπολης

 Δοὺς Ἀβέρκιος χοῦν χοῒ θνητῶν νόμῳ,
Θεὸς Θεῷ πρόσεισι, τῷ φύσει,θέσει.
Εἰκάδι δευτερίῃ Ἀβέρκιος ᾤχετο γαίης.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2022

12/10: Άγιος Επίκτητος ο θαυματουργός


  O Άγιος Επίκτητος ο θαυματουργός ήταν ένας από τους 300 Αλαμανούς Αγίους.

Ο Λεόντιος Μαχαιράς, ο χρονογράφος της Κύπρου, μας λέγει πως αφού ο Άγιος Επίκτητος προχώρησε από τόπο σε τόπο, ήρθε στα βόρεια της Κύπρου κι εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κάζα Πιφάνη, το σημερινό Καζάφανι, που απέχει κάπου τέσσερα μίλια από την πόλη της Κερύνειας. Εκεί, αφού ασκήτευσε θεοφιλώς, κοιμήθηκε εν ειρήνη.

Στη σπηλιά που έζησε ο Άγιος, βλέπει κανείς και σήμερα το πέτρινο κρεβάτι του αγίου και μια πέτρα που ομοιάζει με ανθρώπινο κεφάλι και την οποία χρησιμοποιούσε ο ασκητής για προσκέφαλο. Σε μια γωνιά βρίσκεται κι ο τάφος του αγίου. Επάνω από τη σπηλιά αυτή κτίστηκε αργότερα, περί τα τέλη του ΙΒ' αιώνα, η εκκλησία της κοινότητος επ' ονόματι του αγίου, την οποία οι κάτοικοι πολύ την σεβόντουσαν. Σ' αυτή μεταφέρθηκε από τη σπηλιά και τοποθετήθηκε κατά το έτος 1856 μ.Χ. κι η εικόνα του αγίου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείαν ἄσκησιν, στερρῶς ἀνύσας, επηρέστησας, Χριστῷ ὁσίως, Θεοφόρε παμμάκαρ Ἐπίκτητε. καὶ δοξασθεῖς τὴ τοῦ Πνεύματος χάριτι, ἠμᾶς λύτρωσε κινδύνων καὶ θλίψεων. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

 

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής 

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2022

Το εγώ μας τρώει

Το εγώ μας τρώει. Το ΕΓΩ! με κεφαλαία γράμαμτα. Αυτό που κλείνει τον Παράδεισο, ενώ μπαίνουν μέσα οι αμαρτωλοί και αι πόρναι. Αυτό το ε γ ώ είναι ο κακός δαίμων. Κύριε, βγάλε αυτό το δαιμόνιο. Αμήν.

Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος (Σελέντης)

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος