Πρόσκληση χειροτονίας εις διάκονον του κ. Νεκτάριου Χατζημιχαήλ, 30 Σεπτεμβρίου 2023

 

26/09: Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος (Μετάσταση)

 

Πατρὸς παρέστης ἠγαπημένῳ Λόγῳ,
Πάντων μαθητῶν Ἠγαπημένε πλέον.
Πρός γε Θεὸν μετέβη βροντῆς παῖς εἰκάδι ἕκτῃ.

Βιογραφία
Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.

Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

Ἀπολυτίκιον(Κατέβασμα)
Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε, τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Ὁ Οἶκος
Ὕψη οὐράνια ἐκμανθάνειν, καὶ θαλάσσης τὰ βάθη ἔρευναν, τολμηρὸν ὑπάρχει καὶ ἀκατάληπτον, ὥσπερ οὖν ἄστρα ἑξαριθμῆσαι, καὶ παράλιον ψάμμον οὐκ ἔστιν ὅλως, οὕτως οὔτε τὰ τοῦ Θεολόγου εἰπεῖν ἱκανόν, τοσούτοις αὐτὸν στεφάνοις ὁ Χριστός, ὃν ἠγάπησεν ἔστεψεν! οὗ τῷ στήθει ἀνέπεσε, καὶ ἐν τῷ μυστικῷ δείπνῳ συνειστιάθη, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Εξ απαλών ονύχων, η κατά Θεόν ανατροφή

 

 

Πατήστε πάνω στην εικόνα για αν την δείτε σε μεγέθυνση.

 

Πηγή: Δρομοκήρυξ

Ξέρεις παιδί μου γιατί τελείται Αγιασμός την πρώτη μέρα του σχολείου σου;

Επειδή κάθε αρχή που κάνουμε, καλό είναι να ξεκινάει με την ευλογία του Θεού. Το σχολείο σου καλεί τον ιερέα της πλησιέστερης ενορίας, έτσι ώστε με τις ευχές που θα διαβάσει, να αγιαστεί το νερό. Γνωρίζεις ότι το νερό αυτό με τη δύναμη του Θεού δε θα χαλάσει ποτέ; Να και μια ακόμη απόδειξη της ύπαρξης Του.

Όταν λοιπόν ραντίσει ο ιερέας με το βασιλικό και το Σταυρό τους καλούς μας εκπαιδευτικούς, εσάς τα παιδιά και μέρος από το σχολείο σας, τότε η χάρη του Θεού μας αγιάζει και μας προστατεύει. Το πώς λειτουργεί αυτή η αγιαστική δύναμη, παραμένει μυστήριο. Στον καθένα δρα διαφορετικά, επειδή έτσι κρίνει ο Θεός για το συμφέρον μας. Βέβαια ο ιερέας ζητά από τον Θεό συγκεκριμένα πράγματα, όπως το να φωτίζει και να προστατεύει τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά.

Αυτή η μέρα όμως μπορεί να αποκτήσει μια άλλη δυναμική αν εμείς την αξιοποιήσουμε κατάλληλα.

1ον Αν προσευχηθούμε μυστικά κι από μέσα μας να ευλογήσει ο Θεός τη σχολική χρονιά.

2ον Αν προσπαθήσουμε να μην κάνουμε αμαρτίες κατά τη διάρκεια της χρονιάς και

3ον αν επικοινωνούμε συχνά με τον Θεό μέσω της προσευχής.

Η σχέση μας με τον Θεό βασίζεται στην ελευθερία. Εκείνος μας αγαπά και περιμένει την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή μαζί Του για να αναπτύξουμε μια όμορφη σχέση μεταξύ Πατέρα και παιδιού.

Ας αρπάξουμε λοιπόν αυτήν την ευκαιρία του σχολικού αγιασμού και σίγουρα δεν έχουμε να χάσουμε κάτι, απεναντίας… θα κερδίσουμε πολλά!

Καλή κι ευλογημένη σχολική χρονιά παιδιά μου!

Με αγάπη,

πατήρ Γεώργιος Χριστοδούλου

 

Πηγή: Πεμπτουσία

Πρόσκληση χειροτονίας εις διάκονον του κ. Νεκτάριου Χατζημιχαήλ, 30 Σεπτεμβρίου 2023

 

Δικαιολογία ή ταπεινοφροσύνη...;

Όπως είναι αδύνατο να ταιριάξουν η φωτιά με το νερό, γιατί το ένα καταστρέφει το άλλο, έτσι δεν μπορούν να ταιριάξουν η δικαιολογία και η ταπεινοφροσύνη.

Άγιος Μάρκος ο Ερημίτης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Το έτος 326 η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Ο θείος ζήλος, όμως, έκανε την αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές.

Σε κάποιο σημείο βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.

Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.

Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελεί το κατ΄ εξοχήν όπλο κατά του διαβόλου.

Η μέρα έχει καθιερωθεί ως αυστηρή μονοήμερη αλάδωτη νηστεία για την εκκλησία μας,εκτός αν συμπέσει την Κυριακή.Τότε καταλύεται λάδι. 

 

Απολυτίκιο

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.

Πηγή: Ενοριακά Νέα
Αναδημοσίεση από: Ορθόδοξος Κόσμος 

Ακούστε το απολυτίκιον της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού:

11/09: Αγία Θεοδώρα της Βάστα Πελοποννήσου

 Η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από την Αγιοτόκο και Ηρωοτόκο Πελοπόννησο γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται Αγία Θεοδώρα η «Πελοποννήσια». Ως προς την καταγωγή της πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία.

Έζησε κατά τον 9ον αιώνα μ.Χ. (κατά άλλους τον 10ο αιώνα μ.Χ.) δηλαδή στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς της υπήρξαν άνθρωποι πτωχοί και άσημοι αλλά αγαπούσαν τον Θεό και μετέδωσαν στα παιδιά τους την πίστη στο Χριστό. Από μικρή ηλικία η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε μία ιδιαίτερη αγάπη και κλίση προς τα θεία. Αγαπούσε τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που επιθύμησε να αφιερώσει όλη της την ζωή Σ’ αυτόν. Αποκτούσε μέρα με τη μέρα αυτό που οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν «Ἔρωτα Χριστοῦ».

Μεγαλώνοντας αποφασίζει να εγκαταβιώσει σε μοναστήρι και εκεί να καλλιεργήσει τον έρωτά της για τον Χριστό. Το παράδοξο όμως είναι ότι δεν προτίμησε ένα γυναικείο μοναστήρι αλλά ένα ανδρικό! Παρουσιάστηκε στην μονή της «Παναΐτσας», μία μονή που βρίσκεται στα όρια των Νόμων Αρκαδίας – Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα «Θεόδωρος». Δεν μπορούμε με σιγουριά να υποστηρίξουμε για πιο λόγο το έκανε αυτό. Πιθανόν ήθελε να εξαφανιστεί εντελώς από τους γνωστούς της.

Στην ανδρώα μονή που εγκαταβίωσε δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης. Οι αρετές αυτές την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο και τους συνμοναστές της. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που τον διέκριναν, του εμπιστεύτηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής. Πράγματι, στο διακόνημα αυτό βρίσκονται πάντα μοναχοί ή μοναχές με εμπειρία στην πνευματική ζωή.

Την ίδια χρονική περίοδο συνέβει στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου φοβερός λιμός, έτσι που ο κόσμος και η Μονή κινδύνευσαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες έστρεψαν τα βλέμματά τους στον «Θεόδωρο» ως τον μοναδικό που μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση. Πράγματι, ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια Χριστιανών προκειμένου να τους στηρίξει και αν ήταν δυνατόν να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα.

Συνέβη όμως κάτι φοβερό! Μία γυναίκα ξεστόμισε εναντίον του μία βαριά κατηγορία. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα! Μία δεινή συκοφαντία είχε ήδη στηθεί. Οι γονείς της εγκυμονούσας γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία δεν αρνήθηκε να τους ακολουθήσει. Στη συνέχεια τον δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τόν έκριναν ένοχο. Έλαβε την εσχάτη των ποινών, «θάνατον δια αποκεφαλισμού». Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός του να αποδείξει την αθωότητά του, προτίμησε να «σηκώσει» το βάρος της συκοφαντίας! Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας. Ο δήμιος τον οδήγησε μέχρι εκεί ενώ ο «Θεόδωρος» ακολουθούσε «ὡς ἀμνός ἄφωνος». Μετά από λίγη ώρα η ψυχή της Αγίας Θεοδώρας φτερούγισε προς τον ουρανό, στην ετοιμασμένη θέση των οσιοπαρθενομαρτύρων της Εκκλησίας μας.

Ο δήμιος και οι συνεργάτες του, που αποκεφάλισαν την μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.

Το θαυμαστό γεγονός έγινε γνωστό παντού! Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και δοξάζοντας τον Θεό ενεταφίασαν το σώμα της στην Ιερά Μονή τους ή κατά την γνώμη άλλων στον ίδιο τόπο του μαρτυρίου της.

Λέγεται, ότι πριν τον αποκεφαλισμό της, η Αγία ζήτησε από τον Θεό το σώμα της να γίνει ναός, οι τρίχες της κεφαλής της να γίνουν δένδρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στην στέγη του ιδρυθέντος ναού που βρίσκεται στη Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν 17 δένδρα, τα οποία παραδόξως στέκονται στην στέγη και ομολογούν ότι «ὅπου ὁ Θεὸς δὲ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».

Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος.

Να παρατηρήσουμε, τέλος, ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ' αυτά της Αγίας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής (βλέπε ίδια ημέρα).

 Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Σπουδές

Έρχονται παιδιά και μου παραπονιούνται ότι οι γονείς τους τα ζορίζουν πολύ, για να διαβάσουν. Αν τα ζορίσω και εγώ, δεν θα τα βοηθήσω. Για να καταλάβουν ότι πρέπει να μην αφήνουν το διάβασμά τους, τους λέω παραδείγματα από παιδιά που δεν διάβαζαν και ταλαιπωρήθηκαν, και από παιδιά που πρόκοψαν, επειδή διάβαζαν. Να, θυμάμαι μια περίπτωση: Ήταν σε μια πόλη δύο γειτονόπουλα. Ο ένας ήταν πανέξυπνος. Με λίγο διάβασμα έπαιρνε συνέχεια άριστα, από το δημοτικό ως το γυμνάσιο. Ο άλλος με λιγότερο μυαλό και με πολλή επιμέλεια τον ακολουθούσε.

Τελικά ο πρώτος, μόλις τελείωσε την πρώτη λυκείου, έμπλεξε με παρέες, άφησε το σχολείο, και τελικά αναγκάστηκε να εργαστεί σε μια επιχείρηση ως καθαριστής. Παντρεύτηκε κιόλας, απέκτησε και δύο παιδιά, και δύσκολα τα έβγαζε πέρα. Ο άλλος τελείωσε την νομική, πήγε και στην Ευρώπη για ανώτατες σπουδές και πήρε πτυχίο για επιχειρήσεις. Μια μέρα στην επιχείρηση που εργαζόταν ο πρώτος περίμεναν νέο διευθυντή. Όλοι έλεγαν ότι έχει ανώτερη μόρφωση. Και τελικά ο νέος διευθυντής ήταν εκείνος ο συμμαθητής του! Μόλις τον είδε, τον γνώρισε. Τον έπιασε τέτοια απελπισία, που έκανε δύο-τρεις απόπειρες αυτοκτονίας. Κάποιος του είπε να έρθει στο Άγιον Όρος να με βρει. Αφού μου μίλησε για την ζωή του, μου λέει πάνω στην συζήτηση: «Ακούς εκεί, να έχω αυτόν τον διευθυντή!». Του δίνω τότε ένα ξεσκόνισμα γερό. «Βρε, του λέω, εσύ θα γινόσουν ανώτερος από αυτόν. Θα περνούσες κι εσύ καλά και τα παιδιά σου καλά και θα έκανες και καλοσύνες! Δεν φθάνει που έγινες αιτία και ταλαιπωρείται η οικογένειά σου, τώρα θέλεις να αυτοκτονήσεις, για να τους δώσεις την χαριστική βολή και να μείνουν ορφανά τα παιδιά σου; Εσένα δεν σε λυπάμαι, γιατί από το κεφάλι σου έπαθες ό,τι έπαθες. Τα παιδιά σου λυπάμαι. Το καταλαβαίνεις; Κοίταξε τώρα να κάνης υπομονή και πιστεύω ότι με την βοήθεια του Θεού και ο νέος διευθυντής θα σου φερθεί καλά. Μπορεί να σε βάλει και σε καλύτερη θέση. Και αν τυχόν δεν αναπαυθείς, να βρεις μια άλλη δουλειά. Να μην αφήσεις τα παιδιά σου στον δρόμο». Έτσι συμμαζεύτηκε.

Για αυτό λέω, αν τα παιδιά που σπουδάζουν και κουραστούν λίγο στην διάρκεια των σπουδών τους, δεν θα χρωστούν μαθήματα, θα τελειώσουν γρήγορα και δεν θα έχουν αργότερα στενοχώριες. Βλέπω πως όσα παιδιά χρωστούν μαθήματα κατά την διάρκεια των σπουδών τους, όταν τελειώσουν και διορισθούν, πάλι χρωστούν στον έναν, στον άλλον, και έχουν όλο προβλήματα.

Του ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Πρόγραμμα πανηγύρεως

 

Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. κα’ 33-42

Πρεσβ. Πολύβιου Λαμπρινίδη

Πρωτότυπο Κείμενο

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅς τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε, καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν, καὶ ᾠκοδόμησε πύργον· καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησεν. Ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς, λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. Καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ, ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. Πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων· καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. Ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων· Ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. Οἱ δὲ γεωργοὶ, ἰδόντες τὸν υἱὸν, εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε, ἀποκτείνωμεν αὐτὸν, καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. Καὶ λαβόντες αὐτὸν, ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν. Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; Λέγουσιν αὐτῷ· Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς· καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς Γραφαῖς· Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

Νεοελληνική Απόδοση

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή΄ Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι,  το περίφραξε, έσκαψε σ’ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς κι έφυγε σε άλλον τόπο. Όταν έφτασε ο καιρός της καρποφορίας, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς να πάρουν το μερίδιό του από τους καρπούς. Oι γεωργοί όμως έπιασαν τους δούλους του, κι άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν, κι άλλον τον λιθοβόλησαν. Ξανάστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαναν τα ίδια. Τελευταίο έστειλε το γιο του λέγοντας: «θα σεβαστούν το γιο μου». Oι γεωργοί όμως όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: «αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός, ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του». Τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και τον σκότωσαν. Όταν λοιπόν έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού, τι θα κάνει σ’εκείνους τους γεωργούς; Tου λένε: « Επειδή είναι κακοί, θα τους εξολοθρεύσει με το χειρότερο τρόπο και θα ενοικιάσει το αμπέλι σε άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους». Tους λέει ο Iησούς: «Ποτέ σας δε διαβάσατε στις Γραφές;  Ο λίθος που πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδόμοι, αυτός έγινε αγκωνάρι· ο Kύριος το έκανε αυτό κι είναι αξιοθαύμαστο στα μάτια μας.

Σχολιασμός

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή o Κύριος μας παρουσιάζει τη Βασιλεία του Θεού με ένα αμπελώνα. Αυτόν τον αμπελώνα ο ιδιοκτήτης εμπιστεύεται σε κάποιους γεωργούς προκειμένου να τον καλλιεργήσουν και να παράξουν σοδειά πλουσία.

Όταν όμως έφτασε ο καιρός της συγκομιδής των καρπών, οι γεωργοί, αντί κανονικά να παραδώσουν τη σοδειά στους δούλους που έστειλε ο ιδιοκτήτης, αυτοί τους συμπεριφέρθηκαν με τρόπο απαίσιο και ανάρμοστο και τελικά τους έδιωξαν. Στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης έστειλε τον ίδιο του το γιο. Οι γεωργοί όχι μόνο δεν τον δέχτηκαν αλλά τον σκότωσαν με κύριο σκοπό να καρπωθούν οι ίδιοι την περιουσία.

Ο Χριστός απευθυνόμενος στη συνέχεια στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους τους θέτει το ερώτημα για το τι θα πρέπει να πράξει ο ιδιοκτήτης. Οι ίδιοι απαντούν ότι πρέπει να τιμωρηθούν με θάνατο και η περιουσία να δοθεί σε άλλους γεωργούς πιο αξίους και εντίμους. Πράγματι ο Χριστός τονίζει στη συνέχεια ότι ο Θεός θα εμπιστευτεί τη Βασιλεία του σε έθνος που ζει σύμφωνα με το θέλημά του και δεν αντιτάσσεται στον Θεό και το οποίο θα αποδίδει πλούσιους καρπούς.

Στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός επέλεξε το λαό του Ισραήλ να τον υπηρετήσει. Οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς καλλιέργησαν στο λαό τη πεποίθηση ότι η Βασιλεία του Θεού, κατά κάποιο τρόπο αποτελούσε κτήμα τους επειδή τυγχάνουν απόγονοι των μεγάλων Πατριαρχών, του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ. Έτσι τα όργανα που ο ίδια ο Θεός έστελνε κατά καιρούς προκειμένου να φανερώσουν το θέλημα του Θεού, Προφήτες, Κριτές, Δικαίους ο λαός του Ισραήλ δεν τα αποδέκτηκε και τα εξεδίωξε. Στη συνέχεια ο Θεός στέλνει τον ίδιο τον Υιό του, τον οποίο όχι μόνο σεβάστηκαν και υπάκουσαν αλλά οδήγησαν μέχρι τη Σταυρική θυσία.

Ο Κύριος τονίζει με τη σημερινή παραβολή ότι στη Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχουν προσωποληψίες. Ο Θεός κάλεσε το λαό του Ισραήλ να γίνει παράδειγμα, όχι με στόχο την καταδυνάστευση των υπολοίπων εθνών αλλά με στόχο την προσέλκυση ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Αυτοί οδηγήθηκαν σε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια θεωρώντας τον εαυτό τους εκλεκτό, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν και να εκπέσουν της Χάριτος. Στη Βασιλεία του Θεού δεν μετρά η καταγωγή, το φύλο, η ηλικία, η κοινωνική τάξη, αλλά το κατά πόσον ο άνθρωπος ζει και βιώνει το θέλημα του Θεού. Το γεγονός ότι βαπτιστήκαμε κάποτε σε κάποια εκκλησία και δηλώνουμε Χριστιανοί, δε σημαίνει καθόλου ότι  με αυτό τον τρόπο έχουμε εξασφαλίσει τη σωτηρία μας. Οφείλουμε να εργαζόμαστε νυχθημερόν και για τη δική μας σωτηρία αλλά και για να γινόμαστε παράδειγμα και για τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να μην αποτελούν μέλη της Εκκλησίας. Πρότυπο σε αυτό τον αγώνα είναι ο ίδιος ο Χριστός και η δόξα του Θεού, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Αναδημοσίευση από: Ιερά Μητρόπολις Κωνσταντίας - Αμμοχώστου