Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Μάρτιο

1. Φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας
Ευχαριστούμε όλους όσοι καθημερινά συμβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας και υπενθυμίζουμε στην αγάπη σας ότι εισφορές μπορούν να γίνονταικαι στον πιο κάτω λογαριασμό:
Αρ. Λογαριασμού: 357034157613, ΙΒΑΝ: CY38 0020 0195 0000 3570 3415 7613 SWIFT/BIC: BCYPCY2N - ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ Αριθμός τηλεφώνου για υπηρεσία QuickPay: 99999122
Όλες οι εισφορές διατίθενται για την αγορά και διάθεση τροφίμων, φαρμάκων, ρουχισμού και ειδών καθαριότητας για άπορες οικογένειες καθώς και για την στήριξη αρρώστων αδελφών μας.

2. Θεμέλιος λίθος στο κοιμητήριο Αγίας Νάπας
Όσοι επιθυμούν να γίνουν κτήτορες της εκκλησίας και να γραφτούν τα ονόματα τους και των δικών τους για την ακολουθία της κτητορικής πράξης μπορούν να αποταθούν στον κ.Μάριο Πέροικο (τηλ. 23721465, 99637877).

3. Κατά το μήνα Μάρτιο ο Εσπερινός και το Μέγα Απόδειπνο αρχίζουν στις 5:00μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45π.μ.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019

Θαυμαστές επεμβάσεις του Οσίου Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου


Ο Άγιος σώζει μία εικοσιεξάχρονη κοπέλα

Το θαύμα αυτό έχει σχέση με μία κοπέλλα, την κ. Στρατούλα από τη Χαλκίδα που στα 26 της χρόνια, το Σεπτέμβριο τού 1996, προσβλήθηκε από καρκίνο. Να πως μας διηγείται η ίδια τον θαυματουργικό τρόπο με τον οποίο απαλλάχτηκε από αυτόν.
Στα 26 μου χρόνια, ένα test έδειξε ότι είχα προ­σβληθεί από τον ίο, που αλλοιώνει τα κύτταρα έξω από τον τράχηλο. Οι γιατροί μου έκαναν κάποια επέμβαση, κό­βοντας ένα κομμάτι από τον τράχηλο. Μετά από τρεις μήνες το test έδειξε ότι είχα γιατρευτεί. Ύστερα από κά­ποιο διάστημα ο ιός μου ξαναχτύπησε την πόρτα. Τότε αποφάσισα να θέσω τη ζωή μου στα χέρια τού Αγίου Παρθενίου. Νήστεψα 40 ημέρες, εξομολογήθηκα, κοινώ­νησα και καθημερινά διάβαζα τον Παρακλητικό Κανόνα τού Αγίου. Από την πρώτη κιόλας μέρα, είδα στον ύπνο μου τρεις φορές να εμφανίζεται και να χάνεται μπροστά μου μια τεράστια εικόνα τού Αγίου Παρθενίου. Ήταν μεγάλη σαν όλο το δωμάτιο και φωτεινή. Τότε ξυ­πνώντας, κατάλαβα ότι ο Άγιος με είχε ακούσει και ήταν δίπλα μου. Δεν έπαψα να...
... είμαι και εγώ κοντά του. Όταν ξανάκανα το test, η απάντηση ήταν αρνητική για τον ιό και είχε μείνει πια μια απλή φλεγμονή. Με δάκρυα ευ­χαρίστησα τον Άγιο Παρθένιο και αποφάσισα να συνεχί­σω με περισσότερη πίστη τις προσευχές μου. Η επόμενη εξέταση ήταν αρνητική για κάθε κακοήθεια και δεν υ­πήρχε ούτε φλεγμονή. Όλα αυτά χωρίς φάρμακα, χωρίς γιατρούς, χωρίς τις επώδυνες και βασανιστικές θεραπείες για τον καρκίνο, που εφαρμόζουν οι γιατροί στις μέρες μας.

Τώρα τον έχω πάντα προστάτη μου, πάνω από το κρε­βάτι μου και μία φορά την εβδομάδα ανεβαίνω στο Μο­ναστήρι να προσευχηθώ και να τον ευχαριστήσω. Στην προσπάθειά μου αυτή βοήθησαν οι δυο γερό­ντισσες μοναχές τού Μοναστηριού που με τις συμβουλές και την κατανόηση τους τόνωσαν την ψυχή μου, για να μπορώ να προσεύχομαι με περισσότερη δύναμη και με όπλισαν με υπομονή και καρτερικότητα. Τις ευχαριστώ.
Πράγματι, μας διαβεβαιώνει η γερόντισσα Μαριάμ της Ι.Μ. Μακρυμάλλης, η κ. Στρατούλα είναι τελείως καλά. Τώρα παντρεύτηκε κιόλας και δεν ξεχνά ποτέ το τάμα της. Μία φορά την εβδομάδα σε ένδειξη σεβασμού, αγά­πης και ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο, ανεβαίνει στο Μοναστήρι μας, γονατίζει μπροστά στην αγία κάρα του και τον ευχαριστεί για το μεγάλο δώρο που της έκανε.


Ο Άγιος εμφανίζεται ζωντανός

Ασχολούμενη με τον Άγιο Παρθένιο, γνώρισα από κοντά και τη συγκινητική περίπτωση της κ. Βασιλικής Μήλα, κατοίκου Κερατσινίου Πειραιά, που τον Ιούνιο τού 1998, μετά από ειδικές εξετάσεις διαπίστωσε ότι προ­σβλήθηκε από την επάρατο νόσο και μάλιστα οι γιατροί δήλωσαν στο σύζυγο και τα παιδιά της ότι τα πράγμα­τα ήταν πολύ δύσκολα και επικίνδυνα, γιατί ο καρκίνος που άρχισε από έναν όγκο στη μασχάλη έκανε μετάστα­ση γύρω. Θα έκαναν ό,τι μπορούσαν μεν, αλλά τα αποτε­λέσματα δεν θα ήταν και τόσο ελπιδοφόρα πιθανότατα. Οι πιθανότητες ζωής για την κ. Βασιλική μηδαμινές.
Όλη η οικογένεια βρέθηκε σε απελπιστική κατάστα­ση. Η κ. Βασιλική μπήκε στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά, το Μεταξά. Εκεί γίνονταν οι απαραίτητες εξετά­σεις και πλησίασαν οι μέρες τού χειρουργείου, το οποίο προγραμματίστηκε για τις 30 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη. Ό­μως, σ' αυτό το σημείο, επενέβη ο Άγιος χωρίς κανείς να τον επικαλεστεί. Πάντως η οικογένεια είναι πιστή και σ' αυτή τη δύσκολη ώρα κατέφυγε στη βοήθεια τού Θεού.
Και Αυτός άκουσε τις προσευχές τους και έστειλε τον Άγιό του. Και μάλιστα ο Άγιος Παρθένιος ήλθε κοντά στην οικογένεια μ' ένα τρόπο συγκλονιστικό. Εμφα­νίστηκε το ίδιο βράδυ, Πέμπτη βράδυ, μία βδομάδα πριν το χειρουργείο, σε δύο από τα μέλη της οικογένειας με τρόπο διαφορετικό. Είδαν τον Άγιο ολοζώντανο ο κ. Γιώργος, σύζυγος της κ. Βασιλικής και η νύμφη της Αγγελική, ένα κορίτσι που με την αγάπη των αδελφών μοναζουσών μεγάλωσε στο Λύρειο Ίδρυμα.
Καταγράφουμε τα ίδια τα λόγια τους απομαγνητοφω­νημένα, όπως μας τα διηγήθηκαν και τα μαγνητοφωνή­σαμε για την εκπομπή «Θαύματα και θαυμάσια» τού ρα­διοσταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, που μεταδό­θηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1999.
«Στις 23 Ιουλίου, λίγες μέρες πριν χειρουργηθεί η πεθερά μου, είδα στον ύπνο μου ότι ανηφόριζα επάνω στο Λύρειο προς τον Άγιο Παρθένιο και βαστούσα αγκαζέ μία μοναχή από το Λύρειο Ίδρυμα. Ήτανε και τα παιδιά από πίσω και ανεβαίναμε, για να κάνουμε κάποια Λειτουργία. Μπροστά πηγαίνανε κάτι αμάξια και μπρο­στά από τα αμάξια πήγαινε ένας μοναχός. Γύρισα δίπλα μου και ρώτησα την αδελφή ποιος είναι ο μοναχός και μου είπε ότι είναι ο καινούργιος ιερέας και τον λένε Παρθένιο. Φθάσαμε στην Εκκλησία και ξεκίνησε η Λει­τουργία. Φώναξε ο παππούλης την πεθερά μου και την έβαλε μπροστά στο ιερό και μένα δίπλα της. Σήκωσε το χέρι και τη σταύρωσε τρεις φορές και της λέει: «μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά» και γυρίζει μετά σε μένα και μου λέει: «η πεθερά σου θα γίνει εντελώς καλά και θέλω να κάνετε μία Λειτουργία και να κοινωνήσει η πεθερά σου».
Και ο κ. Γιώργος: «Λοιπόν, όπως ανέβαινα επάνω, α­νεβαίναμε με τη γυναίκα μου, με τα παιδιά, τη σταυροκοπούσα τη γυναίκα μου με λαδάκι, με βαμβακάκι, και βλέπω τον Άγιο Παρθένιο ακουμπισμένο στην κολώνα απ' έξω απ' την Εκκλησία και μου είπε· «ελάτε, σας πε­ριμέναμε».
Είδαν λοιπόν τον Άγιο ζωντανό να τους μιλάει και να τους καλεί κοντά του. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι η Αγγελική γνώριζε για τον Άγιο από το Λύρειο, αλλά ο πεθερός της δεν ήξερε τίποτα γι' αυτόν, ούτε είδε ποτέ εικόνα του, ώστε να γνωρίζει τη μορφή του. Γιατί όπως είπε, πήγαινε στο Λύρειο, έβλεπε το εκκλησάκι τού Αγίου κάτασπρο και ωραιότατο, σκαρφαλωμένο σ' ένα ψηλό λόφο, αλλά ποτέ δεν μπήκε μέσα. Παρ' όλα αυτά, είδε τον Άγιο στον ύπνο του, ακριβώς όπως απει­κονίζεται στις εικόνες που υπάρχουν στο εκκλησάκι τού Ιδρύματος.
Πήγε λοιπόν ο κ. Γιώργος στο νοσοκομείο την Παρασκευή, καταχαρούμενος πλέον και φωνάζοντας˙«Βασιλική, μη φοβάσαι, Βασιλική έγινε θαύμα! Σήκω, έγι­νε θαύμα! Πάμε, πάμε στον Άγιο που μας κάλεσε!». Η κ. Βασιλική τίποτε δεν καταλάβαινε.
Την ίδια εκείνη ώρα κατέφθασε και ο γιατρός με μία μαστογραφία στα χέρια. Μία μαστογραφία που την περί­μεναν με αγωνία, γιατί ήξεραν ότι το κακό είχε προ­χωρήσει και εκεί, το έδειξε η αξονική, το ψηλάφησαν οι γιατροί. Και τι ήταν εκείνο; Η μαστογραφία πεντακάθα­ρη και οι γιατροί να μη βρίσκουν τίποτα με την ψηλά­φηση. Ήδη ο Άγιος άρχισε το θαύμα του, και λέω ότι άρχισε, γιατί έσβησε τις μεταστάσεις γύρω, άφησε όμως για τους γιατρούς τον αρχικό όγκο στη μασχάλη. Δεν ξέρουμε γιατί, ίσως για λόγους παιδαγωγικούς τού Θεού, όπως διαβάζουμε. Μετά λοιπόν την εμφάνιση τού Αγίου τα πάντα άλλαξαν. Όλα τα μέλη της οικογένειας, που πριν ήταν βουτηγμένα στη θλίψη και την απελπισία, ένιω­θαν μία χαρά και μία αισιοδοξία ανεξήγητη. Για αύτη τη χαρά και αισιοδοξία θα διαβάσουμε τα λόγια της ίδιας της κυρίας Βασιλικής απομαγνητοφωνημένα.
«Πριν δει ο άντρας μου τον Άγιο στον ύπνο του, ε­γώ ένιωθα μελλοθάνατη όσο ήμουνα μέσα και έκανα τις εξετάσεις· από το όνειρο τού συζύγου μου και μετά έγι­να άλλος άνθρωπος, τελείως αλλιώτικη. Έχω πάρει τέ­τοιο κουράγιο ούτε ξέρω αν είχα τίποτα, νιώθω πιο καλά από ότι ήμουνα πρώτα, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά. Ο κόσμος όλος τα έχει χάσει μαζί μου. Τη χαρά που νιώ­θω τώρα και την αισιοδοξία την ένιωθα και την ώρα που πήγαινα να χειρουργηθώ. Μπήκα χαρούμενη και γε­λαστή στο χειρουργείο. Όλα αυτά ήταν μία δύναμη του Αγίου, τού Αγίου Παρθενίου».
Ναι, στέκεται ολοζώντανος ο Άγιος δίπλα στην οικο­γένεια και τη βοηθάει στην πάλη της κατά τού καρκίνου, τη βοηθάει όμως δίνοντας της και κουράγιο, και χαρά, και αισιοδοξία, με έναν τρόπο μυστικό, με έναν τρόπο που μόνο ένας πιστός Χριστιανός μπορεί να νιώσει και να κα­ταλάβει. Καρκίνος και χαρά στο ίδιο σπίτι, φαίνεται αντι­φατικό, φαίνεται παράλογο για τους πολλούς. Και όμως... Ας δούμε όμως τη συνέχεια της ζωντανής Ιστορίας μας.
Την άλλη κιόλας μέρα πήραν την κ. Βασιλική από το νοσοκομείο και πήγαν όλη η οικογένεια στο σπίτι τού Αγίου, στο Λύρειο Ίδρυμα. Θερμοπαρακάλεσαν τον Άγιο, άναψαν κεράκι και το καντήλι του, έμειναν ώρα μαζί του. Μετά κατέβηκαν. Η Ηγουμένη της χάρισε ένα μικρό βιβλιαράκι με το βίο τού Αγίου και το απολυτίκιο του. Άρχισε από τότε κάθε μέρα να το διαβάζει και να τον επικαλείται.
Τη Δευτέρα πάλι γύρισε στο νοσοκομείο για την εγχείρηση και συνέχισε χαρούμενη τώρα να παρακαλεί τον Άγιο και χαρούμενη την Τετάρτη, 29 Ιουλίου, μπή­κε μόνη της, χωρίς κανένα δικό της στο χειρουργείο, αφού απρογραμμάτιστα έγινε μία μέρα πριν.
Και μας λέει: «Και εδώ ο Άγιος έδειξε την πρόνοια του, γιατί, αν ο σύζυγος μου ήταν εκεί, σίγουρα θα έκλαιγε και εγώ θα έχανα την ψυχραιμία μου. Για τους γιατρούς όλα πήγαν απρόσμενα πολύ καλύτερα απ' ότι περίμεναν. Παρ' όλα αυτά συνέστησαν ένα μεγάλο αριθμό ακτινοβολιών, που όμως δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν, γιατί το χέρι της κ. Βασιλικής μετά το χειρουργείο έμενε ακίνητο και πονούσε φοβερά. Βγήκε από το νοσοκομείο με την προοπτική, όταν μπορέσει να σηκώσει το χέρι της, να αρχίσει η θεραπεία.
Είκοσι δύο Αυγούστου, όλη η οικογένεια ανέβηκε στον Άγιο για τη Λειτουργία που της είχε παραγγείλει. Έγινε η Λειτουργία και βγήκαν έξω. Η κ. Βασιλική μπήκε στο πουλμανάκι τού Ιδρύματος, για να κατέβει. Ο πατήρ Εμ­μανουήλ Μακρής, που έκανε τη Λειτουργία, εξακολούθη­σε πίσω, όπως μας είπε ο ίδιος, να διαβάζει την παρά­κληση τού Αγίου Παρθενίου. Και ω τού θαύματος! Μόλις κάθισε στο πουλμανάκι, πριν ακόμη αυτό ξεκινήσει, τι συ­νέβη; Ας το παρακολουθήσουμε από το ίδιο το στόμα της, τα λόγια της απομαγνητοφωνημένα:
«Μόλις μπήκα στο πουλμανάκι και έκατσα, ένιωσα ένα πολύ μεγάλο πόνο στον ώμο, φοβερό πόνο, σαν να με χτυπήσανε με ένα σφυρί και σε δέκα λεπτά περίπου το χέρι ήταν τελείως καλά, το οποίο δεν το σήκωνα καθό­λου επάνω, τίποτα, καθόλου, πόναγε φοβερά. Πέρασε και ο πόνος συγχρόνως, γιατί πόναγε πάρα πολύ το χέρι μου, πόναγε, πέρασε τελείως ο πόνος και φύγαμε. Κατε­βήκαμε κάτω και τότε το είπα σε όλους. Και μετά από το θαύμα που έγινε κάναμε τις εξετάσεις στους τρεις μήνες μετά το χειρουργείο και βγήκανε πολύ καλές ε­ξετάσεις, παρόλο που η βιοψία ήτανε άσχημη, δεν ήτανε καλή».
Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν δεύτερη στροφή προς το καλύτερο. Άρχισε η κ. Βασιλική κατό­πιν της εντολής των γιατρών τις ακτινοβολίες, όμως έκα­νε πολύ λιγότερες από τις προγραμματισμένες, γιατί για τους γιατρούς όλα βελτιώθηκαν γρήγορα και απρόσμενα και σταμάτησαν τις θεραπείες. Όταν πέρασε ο καθορι­σμένος χρόνος, επανέλαβε τις εξετάσεις όλες, αλλά τί­ποτα πια δεν υπάρχει. Η επέμβαση τού Αγίου φανερή και η οικογένεια συγκλονισμένη μιλάει για τον Άγιο, δι­ακηρύσσει το θαύμα του και τον δοξάζει. Πράγματι·
«Θαυ­μαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού».
Δε σταμάτησε όμως ο Άγιος Παρθένιος να συμπαρα­στέκεται στην οικογένεια σαν ένας φίλος, ένας αδελφός. Κάθε φορά που η αμφιβολία μπαίνει στους λογισμούς τους ο Άγιος έρχεται να τη λύσει. Άλλες 2-3 φορές εμ­φανίστηκε στα μέλη της οικογένειας, πάντα συγχρόνως, το ίδιο βράδυ σε δύο από αυτά και τους διαβεβαιώνει: «Μη φοβάστε, η Βασιλική θα γίνει τελείως καλά».
Σαν απίστευτα μας φαίνονται όλα αυτά και όμως είναι αληθινά. ΟΙ Άγιοί μας είναι ζωντανοί και στην Εκκλησία μας λειτουργεί το ιαματικό χάρισμα. Ο Κύριος μας δια των αγίων του εξακολουθεί να διδάσκει και να θαυμα­τουργεί, σαν τότε που ζούσε μαζί μας στη γη.

Αναδημοσίευση από: Αρμενιστής

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Οσιακές μορφές, σκεύη χάριτος

Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής καθισμένος και βλέποντας την κορυφή του Άθωνα, που βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας, παρακαλούσε τη Δέσποινα Θεοτόκο, την οποία ιδιαιτέρως αγαπούσε, επικαλούμενος τις πρεσβείες της, πότε θα έρθει και σ΄ αυτόν η Θ. Χάρις. Όπως λοιπόν καθόταν εκεί και βίαζε τον εαυτό του να λέγει την ευχή, ήρθε πάνω του μία ακτίδα φωτεινή, που μπήκε μέσα του και άρχισε από την στιγμή εκείνη να λειτουργεί μέσα στην καρδιά του ακώλυτα η ευχή.

Ο ίδιος έλεγε: «Έβλεπα δύο εαυτούς, τον εαυτό μου, όπως ήμουν εξωτερικά, και έναν άλλο εαυτό μου μέσα μου, που έλεγε την ευχή με άπειρη γλυκύτητα και με καθημερινή αακρίβεια, χωρίς να προσπαθώ, χωρίς να κουράζομαι. Και με γέμιζε με τόση χαρά και τόση ευτυχία, που έλεγα ότι αυτός είναι ο παράδεισος, δεν χρειάζεται άλλος παράδεισος.

Αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη στο γέροντα της Θείας Χάριτος.

Ο Κύπριος γέρων Ευστάθιος υπηρέτησε ως πνευματικός, αρχιμανδρίτης και γενικός αρχιερατικός επίτροπος στην επαρχία Αμμοχώστου. Όλοι όσοι τον γνώρισαν μαρτυρούν για τη μεγάλη πραότητα και γλυκύτητά του. Στα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του, πήγε στο Άγιον Όρος, απ’ όπου ο Θεός τον κάλεσε σε ηλικία μόλις πενήντα επτά χρονών.

Όταν μία μέρα ο γέρων Ευστάθιος ήταν εφημέριος στο Κυριακό της Ν. Σκήτης, συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Όταν έχουν οι πατέρες Θ. Λειτουργία, πηγαίνει ο εφημέριος και χτυπά μία μικρή καμπάνα και ο δικαίος, δηλ. ο υπεύθυνος της εκκλησίας, έρχεται και ανοίγει τις τεράστιες και βαριές πόρτες της. Πήγε, λοιπόν, ο γέρων Ευστάθιος και χτύπησε το καμπανάκι. Κατέβηκε τότε ο δικαίος και, επειδή δε βρήκε το γέροντα, άνοιξε την Εκκλησία και βλέπει έκπληκτος μέσα το γέροντα Ευστάθιο με πετραχήλι, να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας!

- Πάτερ Ευστάθιε, πώς μπήκες μέσα στην εκκλησία, ρώτησε.

- Χτύπησα την καμπάνα, είδα την πόρτα της εκκλησίας ανοιχτή και μπήκα μέσα, απάντησε ο Γέροντας.

- Όταν ήρθα, η πόρτα ήταν κλειδωμένη και χρειάσθηκε να γυρίσω δύο φορές το κλειδί για να ανοίξει. Πώς εσύ τη βρήκες ανοιχτή;

- Ήταν, μάλιστα, διάπλατα ανοιχτή και όπως ήμουν έξω από τον ναό έβλεπα όλο το εσωτερικό του!

Όπως γνωρίζουμε από βίους αγίων πατέρων, πολλοί προσεύχονταν έξω από τις εκκλησίες και οι θύρες άνοιγαν μόνες τους για να μπουν μέσα! 

Χαριτωμένες όντως ψυχές!

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Βίντεο από την Εκδρομή της Κατηχητικής μας Οικογένειας που έγινε στις 03 Νοεμβρίου 2018

.
Η εκδρομή ήταν πλήρως επιχορηγημένη από τον Δήμαρχο Αγίας Νάπας κ.Γιάννη Καρούσο και το Δημοτικό Συμβούλιο Αγίας Νάπας.

Ευχαριστούμε πολύ και είμαστε ευγνώμονες!!

Η ταπείνωση αναπληρώνει πολλά...


"Μπορεί κάποιος να αγωνίζεται
πού και πού με φιλότιμο,
αλλά να μην έχει μεγάλη πρόοδο,
γιατί δεν έχει ταπείνωση.
Ενώ άλλοι αγωνίζονται λιγότερο
και προοδεύουν πολύ περισσότερο,
γιατί έχουν πολλή ταπείνωση
και αυτή αναπληρώνει πολλά."

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Η αρετή των άλλων αρωματίζει κι εμάς

- Τί βοηθάει, Γέροντα, να αποκτήσης μια αρετή;

- Να συναναστρέφεσαι κάποιον που έχει αυτήν την αρετή. Όπως, αν συναναστρέφεσαι κάποιον που έχει ευλάβεια, θα μπορέσης σιγά-σιγά να αποκτήσης κι εσύ ευλάβεια, το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις αρετές, γιατί η αρετή των άλλων αρωματίζει κι εμάς.

Όταν καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας στις αρετές των άλλων και προσπαθούμε να τις μιμηθούμε, οικοδομούμαστε.

Αλλά και στα ελαττώματά τους, όταν καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας, πάλι βοηθιόμαστε, γιατί τα δικά τους ελαττώματα μας βοηθάνε να δούμε τα δικά μας. Και το μεν χάρισμα του άλλου με παρακινεί να αγωνισθώ, για να το μιμηθώ, ενώ το ελάττωμά του με κάνει να σκεφθώ μήπως το έχω κι εγώ και σε τι βαθμό το έχω, για να αγωνισθώ να το κόψω. Βλέπω λ.χ. κάποιον που έχει εργατικότητα.
Το χαίρομαι και προσπαθώ να τον μιμηθώ. Βλέπω σε έναν άλλο ότι έχει περιέργεια. Δεν κατακρίνω τον αδελφό, αλλά ψάχνω να δω μήπως έχω κι εγώ περιέργεια. Κι αν δω ότι έχω, προσπαθώ να την κόψω.
Αν όμως βλέπω μόνον τις δικές μου αρετές και τα ελαττώματα των άλλων, ενώ τα δικά μου ελαττώματα τα παραβλέπω ή τα δικαιολογώ και λέω: « είμαι καλύτερος και από αυτόν και από εκείνον και από τον άλλον!», πάει, βούλιαξα.

Ο καθρέφτης μας είναι οι άλλοι. Στους άλλους καθρεφτιζόμαστε και βλέπουμε τον εαυτό μας, και οι άλλοι βλέπουν τις μουντζούρες μας και πλενόμαστε με την υπόδειξή τους.

Όσιος Παΐσιος

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Η αρετή της υπομονής

Η υπομονή είναι η ηθική δύναμη που κατευνάζει τα θλιβερά συναισθήματα, τα οποία αναπτύσσονται στην καρδιά του ανθρώπου και καταπραΰνει τους πόνους που προκαλούν τα βάσανα.

Η υπομονή είναι αρετή, αφού υπάρχει ως καρπός της ελπίδας προς τον Θεό. Η θλίψη οδηγεί στην υπομονή, η υπομονή στον δοκιμασμένο χαρακτήρα, ο δε δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Κι η ελπίδα δεν απογοητεύει. Η υπομονή είναι η πρώτη των αρετών, διότι μ’ αυτή επιβραβεύεται η σωτηρία. «Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται». Στην υπομονή βρίσκεται η σωτηρία των ψυχών. Ο ι. Χρυσόστομος λέει τα εξής: «Η υπομονή είναι η ρίζα όλων των αγαθών, μητέρα της ευσέβειας, κλάδος της ευφροσύνης, καρπός αμάραντος, πύργος ακαταμάχητος, λιμάνι που δεν ταράζεται από τις τρικυμίες». Και αμέσως: «Τίποτα δεν είναι ισάξιο της υπομονής, αλλά αυτή υπάρχει βασίλισσα των αρετών, θεμέλιο των κατορθωμάτων, λιμάνι ακύμαντο, ειρήνη μέσα στον πόλεμο. Γαλήνη στον κλυδωνισμό, ασφάλεια στις εχθρικές επιβουλές. Αυτόν που την κατέκτησε, τον έκανε στερεότερο και από το διαμάντι….».

Η υπομονή διδάσκει να υπομένουμε με γενναιότητα τα παθήματα. Αποβαίνει γύμνασμα της φιλοσοφίας και διδάσκαλος της αρετής.

Το όνομα της υπομονής είναι όνομα πολλών ιδρώτων και πολλής καρτερίας.

Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

Πηγή: «Γνώθι σαυτόν» 

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

33 Ευχές για το 33άρι κομποσχοίνι


Πρωί και βράδυ βγάζε το κομποσχοινάκι από το χέρι σου και κάνε στον κάθε κόμπο μια από τις παρακάτω προσευχές.

01. Μνήσθητι Κύριε υπέρ ειρήνης του κόσμου.
02. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε την Εκκλησία μας και την Ορθοδοξία μας.
03. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Επίσκοπο μας και την συνοδεία αυτού.
04. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους απανταχού γης Ορθοδόξους κληρικούς και λαϊκούς.
05. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Πνευματικό μας Πατέρα και την συνοδεία αυτού.
06. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Κυπριακό και τον Ελληνικό Στρατό και τα Σώματα Προστασίας.
07. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους άρχοντες του έθνους μας.
08. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους μισούντας, αγαπώντας και προσευχομένους υπέρ ημών.
09. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους γονείς, αναδόχους και διδασκάλους μας.
10. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους κατά σάρκα και κατά πνεύμα αδελφούς και συγγενείς μας.
11. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τα γηρατειά και τους μοναχικούς ανθρώπους.
12. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τα βρέφη, τους απροστάτευτους και αδυνάτους.
13. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε την μαθητιώσα νεολαία μας.
14. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους έφηβους νέους και νεανίδες μας.
15. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ναρκομανείς, αλκοολικούς και καπνίζοντες.
16. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τας συζυγίας των Ορθοδόξων οικογενειών.
17. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τις κυοφορούσες αδελφές μας.
18. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τις χήρες και τα ορφανά.
19. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους εν διαστάσει συζύγους και πειραζομένους αδελφούς και αδελφές μας.
20. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ασθενείς, ψυχής και σώματος.
21. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ελεούντας και εργαζομένους των Ί. Μονών και ενοριών.
22. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους ευλαβείς προσκυνητάς των Ί. Μονών και Εκκλησιών.
23. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους πλέοντας, οδοιπορούντας, ιπταμένους, αιχμαλώτους και απελπισμένους.
24. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους πενθούντας και θλιμένους αδελφούς μας.
25. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους δικαστάς και πολιτικούς.
26. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους πλανεμένους και βλασφημούντας την Ορθοδοξία μας.
27. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε μας και δώρησε καιρόν ειρηνικόν.
28. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από ασθένεια, οργή, κίνδυνο και φώτιζε τους γιατρούς και νοσοκόμους.
29. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από πείνα, ανάγκη και δυστυχία.
30. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από καύσωνα, φωτιά και σεισμό.
31. Κύριε Ιησού Χριστέ φύλαξε μας από κατακλυσμό, καταποντισμό και παγετό.
32. Κύριε Ιησού Χριστέ ανάπαυσε και τις ψυχές των πατέρων, μητέρων, αδελφών, συγγενών, πάπων προ πάπων.
33. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν.


(Κάνε και μια μετάνοια με Σταυρό στο τέλος).


Ό Απόστολος Παύλος προτρέπει στην Α' προς Θεσ/κείς 5, 17:
"Αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε' τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς".



Ημερομηνία Ανάρτησης: 16/08/2010

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

Ένας σύγχρονος Άγιος ~ Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)





Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ: «Ένας σύγχρονος Άγιος ~ Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)»


…Ο πατήρ Ιάκωβος συνομιλούσε με τον Άγιο Δαυίδ σαν να επρόκειτο περί ενός ζωντανού ανθρώπου. Πήγαινε στην εικόνα του και κουβέντιαζε. Κουβέντιαζε σαν να ήταν ο πατέρας του, ο αδελφός του, ο φίλος του. Πολλές φορές με φυσικό τρόπο μας έλεγε:

– Χωρίς να έχω φαντασίες, παιδιά μου, στο μυαλό μου, χωρίς να βλέπω όνειρα, συλλειτουργούσα με Αγίους.
Ανέφερε χαρακτηριστικά τον Όσιο Δαυίδ, τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, τον Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης και άλλους Αγίους, που τους «φιλοξενούσε» εδώ στο Μοναστήρι και συλλειτουργούσαν. Έλεγε επίσης:
– Ειδικά την ώρα του Χερουβικού, να ξέρατε τι γίνεται μέσα στο Ιερό Βήμα!

Κάποια φορά δεν μπορούσε να κάνει τη Μεγάλη Είσοδο από το πλήθος των Αγγέλων. Ο ψάλτης έλεγε συνέχεια «Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι, ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι». Οπότε, λέει, αναγκάστηκε και είπε σε έναν Άγγελο:
– Άγιε Άγγελε, σας παρακαλώ, κάντε λίγο τόπο, για να περάσω να κάνω την Μεγάλη Είσοδο.
Τη Μεγάλη Είσοδο, στην οποία αρκετές φορές, όπως μας είπαν πιστοί, τον έβλεπαν να υπερίπταται, να βρίσκεται σε κάποιο ύψος πάνω από το έδαφος.

Αλλά και μετά την κοίμησή του, πιστοί, μεταξύ των οποίων και ο κ. Στάθης Γεροστάθης από την Καστανιώτισσα της Β. Ευβοίας, τον είδαν να βγαίνει από τον τάφο του, να μπαίνει από την πλαϊνή πόρτα στο Ναό, να λαμβάνει μέρος στην Μεγάλη Είσοδο με τους Πατέρες του Μοναστηριού και τους είπε:
– Εγώ έτσι κάνω. Βγαίνω από τον τάφο μου και παίρνω μέρος στη Θεία Λειτουργία. Μετά πηγαίνω βλέπω το φίλο μου τον Θείο Ιωάννη τον Ρώσσο και ξαναέρχομαι στον τάφο μου.
Και ένα παιδάκι, γιός του Ιερέως π. Αθανασίου, που υπηρετεί στην Λεμεσό, τον είδε να βγαίνει ολοζώντανος από τον τάφο του και τον ρώτησε:
– Πως είστε τώρα εσείς Γέροντα;
– Είμαστε, όπως οι Άγγελοι, του είπε.

Η παρουσία του είναι πολύ ζωντανή στην Αγία Μονή. Με ευλάβεια και δέος περνάμε μπροστά από τον τάφο του. Είναι πλήθος οι πιστοί, που μας λένε ότι τον ζουν στην καρδιά τους, αισθάνονται ευωδία στον τάφο του, μας καταθέτουν μαρτυρίες για θεραπείες, ιάσεις και επιλύσεις των προβλημάτων τους. Είναι σχεδόν καθημερινό το φαινόμενο αυτό. Πολλά θαυμαστά!….

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Από τη μικρή Ρωσική Κλίμακα: Λόγοι για την υπακοή.


Ό,τι γίνεται με ευλογία ευαρεστεί πολύ το Θεό. Γι’ αυτό και στο παραμικρό βήμα στη ζωή μας ας κάνουμε υπακοή.

Είναι αδύνατο να κόψεις το θέλημα σου σε σύντομο χρονικό διάστημα απλά με τα λόγια, χωρίς να χύσεις αίμα, δηλαδή χωρίς αγώνα. Αφού την προηγούμενη ζωή σου ως τώρα την πέρασες με τη δική σου γνώμη, τώρα πρέπει ν’ αγωνιστείς για ν’ απαλλαγείς από το θέλημά σου.

Τα έργα του Θεού είναι θαυμαστά και δυσθεώρητα κι ανεξιχνίαστα για το σκοτισμένο μυαλό μας. Βλέπουμε το κατά δύναμη από τις Γραφές αλλά κι από την εμπειρία μας ότι ο Κύριος επιτρέπει να μας βρουν αρρώστιες, θλίψεις, στερήσεις, ανομβρίες, πόλεμοι κι επαναστάσεις, είτε σαν τιμωρία για τις αμαρτίες μας είτε προληπτικά, για να μην πέσουμε στην αμαρτία, αλλ’ είτε και για να δοκιμάσει την πίστη μας. Γι’ αυτό πρέπει να υποκλινόμαστε ταπεινά στη θεία Του πρόνοια, να υποτασσόμαστε στο θέλημα Του και να τον ευχαριστούμε για το ανείκαστο έλεός Του. Στην εποχή μας υπάρχουν περιπτώσεις που ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε. Κανένας όμως δεν βρίσκεται να ρωτήσει: «Τι πρέπει να κάνω τώρα;» Αν δεν υπάρχει κανένας να συμβουλευτούμε, τότε πρέπει να σκεφτούμε πως θα ενεργούσε ο Κύριός μας με την ταπείνωση και την πραότητά Του. Οι εντολές του Θεού ήταν και θα είναι πάντοτε το θεμέλιο της ζωής μας. Γι’ αυτό πρέπει να εμπιστευτείς τον εαυτό στο θέλημά Του.

Αν παρατηρήσεις προσεχτικά τόσο τη δική σου ζωή όσο και των άλλων, θα διαπιστώσεις με εκπληκτική καθαρότητα και ακρίβεια πως όση προσοχή κι αν δώσει κανείς κι όσα μέτρα κι αν λάβει δε θα μπορέσει να ορίσει τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Γιατί όλα γίνονται σύμφωνα με την κρίση και το θέλημα του Θεού. Κανένα δεν μπορείς να ενοχοποιήσεις. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ταπεινωνόμαστε και να υπομένουμε, διαφορετικά αμαρτάνουμε ενώπιον του Θεού.

Πήγαινε όπου σε στέλνουν, δες ό,τι σου δείχνουν και λέγε κάθε στιγμή: «Ας γίνει το θέλημά Του!»