Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής καθισμένος και βλέποντας την κορυφή του Άθωνα, που βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας, παρακαλούσε τη Δέσποινα Θεοτόκο, την οποία ιδιαιτέρως αγαπούσε, επικαλούμενος τις πρεσβείες της, πότε θα έρθει και σ΄ αυτόν η Θ. Χάρις. Όπως λοιπόν καθόταν εκεί και βίαζε τον εαυτό του να λέγει την ευχή, ήρθε πάνω του μία ακτίδα φωτεινή, που μπήκε μέσα του και άρχισε από την στιγμή εκείνη να λειτουργεί μέσα στην καρδιά του ακώλυτα η ευχή.
Ο ίδιος έλεγε: «Έβλεπα δύο εαυτούς, τον εαυτό μου, όπως ήμουν εξωτερικά, και έναν άλλο εαυτό μου μέσα μου, που έλεγε την ευχή με άπειρη γλυκύτητα και με καθημερινή αακρίβεια, χωρίς να προσπαθώ, χωρίς να κουράζομαι. Και με γέμιζε με τόση χαρά και τόση ευτυχία, που έλεγα ότι αυτός είναι ο παράδεισος, δεν χρειάζεται άλλος παράδεισος.
Αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη στο γέροντα της Θείας Χάριτος.
Ο Κύπριος γέρων Ευστάθιος υπηρέτησε ως πνευματικός, αρχιμανδρίτης και γενικός αρχιερατικός επίτροπος στην επαρχία Αμμοχώστου. Όλοι όσοι τον γνώρισαν μαρτυρούν για τη μεγάλη πραότητα και γλυκύτητά του. Στα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του, πήγε στο Άγιον Όρος, απ’ όπου ο Θεός τον κάλεσε σε ηλικία μόλις πενήντα επτά χρονών.
Όταν μία μέρα ο γέρων Ευστάθιος ήταν εφημέριος στο Κυριακό της Ν. Σκήτης, συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Όταν έχουν οι πατέρες Θ. Λειτουργία, πηγαίνει ο εφημέριος και χτυπά μία μικρή καμπάνα και ο δικαίος, δηλ. ο υπεύθυνος της εκκλησίας, έρχεται και ανοίγει τις τεράστιες και βαριές πόρτες της. Πήγε, λοιπόν, ο γέρων Ευστάθιος και χτύπησε το καμπανάκι. Κατέβηκε τότε ο δικαίος και, επειδή δε βρήκε το γέροντα, άνοιξε την Εκκλησία και βλέπει έκπληκτος μέσα το γέροντα Ευστάθιο με πετραχήλι, να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας!
- Πάτερ Ευστάθιε, πώς μπήκες μέσα στην εκκλησία, ρώτησε.
- Χτύπησα την καμπάνα, είδα την πόρτα της εκκλησίας ανοιχτή και μπήκα μέσα, απάντησε ο Γέροντας.
- Όταν ήρθα, η πόρτα ήταν κλειδωμένη και χρειάσθηκε να γυρίσω δύο φορές το κλειδί για να ανοίξει. Πώς εσύ τη βρήκες ανοιχτή;
- Ήταν, μάλιστα, διάπλατα ανοιχτή και όπως ήμουν έξω από τον ναό έβλεπα όλο το εσωτερικό του!
Όπως γνωρίζουμε από βίους αγίων πατέρων, πολλοί προσεύχονταν έξω από τις εκκλησίες και οι θύρες άνοιγαν μόνες τους για να μπουν μέσα!
Χαριτωμένες όντως ψυχές!
Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου