Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Μάρτιο

1. Φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας
Ευχαριστούμε όλους όσοι καθημερινά συμβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας και υπενθυμίζουμε στην αγάπη σας ότι εισφορές μπορούν να γίνονταικαι στον πιο κάτω λογαριασμό:
Αρ. Λογαριασμού: 357034157613, ΙΒΑΝ: CY38 0020 0195 0000 3570 3415 7613 SWIFT/BIC: BCYPCY2N - ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ Αριθμός τηλεφώνου για υπηρεσία QuickPay: 99999122
Όλες οι εισφορές διατίθενται για την αγορά και διάθεση τροφίμων, φαρμάκων, ρουχισμού και ειδών καθαριότητας για άπορες οικογένειες καθώς και για την στήριξη αρρώστων αδελφών μας.

2. Θεμέλιος λίθος στο κοιμητήριο Αγίας Νάπας
Όσοι επιθυμούν να γίνουν κτήτορες της εκκλησίας και να γραφτούν τα ονόματα τους και των δικών τους για την ακολουθία της κτητορικής πράξης μπορούν να αποταθούν στον κ.Μάριο Πέροικο (τηλ. 23721465, 99637877).

3. Κατά το μήνα Μάρτιο ο Εσπερινός και το Μέγα Απόδειπνο αρχίζουν στις 5:00μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45π.μ.

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Να ευαρεστούμε το Θεό

Δεν μπορεί ο καθένας να είναι αυτοκράτορας η πρίγκιπας·ούτε όλοι μπορούν να γίνουν πατριάρχες η ηγούμενοι η αρχηγοί, αλλά, σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκουμε, μπορούμε να αγαπούμε τον Θεό και να τον ευαρεστούμε και αυτό έχει σημασία.
'Αγιος Σιλουανός

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Από τα ωραιότερα μηνύματα


Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
'Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς' μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
'Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.'
'Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ' της είπα έντονα.
'Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.'
Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.'
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
'Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;' με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους....
... ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
'Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί' της απάντησα. 'Οι δυο μας μόνοι... Τί λες;'
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: 'Θα το ήθελα πολύ.'
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού... Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
'Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου..
και όλες τους συγκινήθηκαν' μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. 'Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.'
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

'Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;'
'Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη' απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
'Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση' μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.
'Πώς πήγε το ραντεβού;' θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
'Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.' της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

'Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!'

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως 'ΣΕ ΑΓΑΠΩ'.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Αναδημοσίευση από: Συν-οδοιπορία

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Γιατί δεν συγχωρείς;


Ὁ Θεὸς ἐσένα τὸν ἴδιο ἔκανε κριτὴ τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτημάτων σου. Ἂν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θὰ σοῦ συγχωρεθοῦν. Ἂν συγχωρήσεις πολλά, θὰ σοῦ συγχωρηθοῦν πολλά. Ἂν τὰ συγχωρήσεις μὲ εἰλικρίνεια καὶ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο θὰ συγχωρήσει καὶ τὰ δικά σου ὁ Θεός.

Ἂν μετὰ τὴν συγχώρηση, κάνεις φίλο σου τὸν ἐχθρό σου, ἔτσι θὰ διάκειται καὶ ὁ Θεὸς ἀπέναντί σου.

Ποιᾶς, λοιπόν, τιμωρίας δὲν εἶναι ἄξιος ἐκεῖνος, ποὺ ἐνῷ πρόκειται νὰ κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἐὰν χάσει ἑκατὸ μόνο δηνάρια, οὔτε καὶ τὰ λίγα δὲν συγχωρεῖ, ἀλλὰ στρέφει ἐναντίον τοῦ τὰ ἴδια τὰ λόγια τῆς προσευχῆς;

Γιατί ὅταν λὲς στὸ Θεὸ «συγχώρεσέ μας, ὅπως καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμε τοὺς ἐχθρούς μας» καὶ κατόπιν ἐσὺ δὲν συγχωρεῖς, γιὰ τίποτε ἄλλο δὲν παρακαλεῖς τὸ Θεό, παρὰ νὰ σὲ στερήσει ἀπὸ κάθε ἀπολογία καὶ συγγνώμη.

Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου
Αναδημοσίευση από: Ι. Ν. Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Οι Τρεις Ιεράρχες — Οι ασυμβίβαστοι


Οι Τρεις Ιεράρχες πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής. Κατέκτησαν με τον προσωπικό τους αγώνα και την βοήθεια της θείας Χάριτος τις κορυφές της αγιότητος και καλούσαν τους πιστούς να ανεβαίνουν στις ωραίες πνευματικές αναβάσεις.

Άσκησαν στον ύψιστο βαθμό την φιλανθρωπία και ανακούφισαν τον πόνο χιλιάδων αναξιοπαθούντων.

Δίδασκαν καθημερινά τους πιστούς αναλύοντάς τους τις θεόπνευστες αλήθειες της Πίστεώς μας και διαφωτίζοντάς τους για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν την ψυχή κάθε ανθρώπου.

Καθόρισαν συστηματικά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, για να μπορούν να λατρεύουν οι πιστοί θεάρεστα τον Κύριο.

Συνέγραψαν θαυμάσια συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και ισχύουν και για τις μέρες μας. Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι με τα συγγράματά τους οι Τρεις Ιεράρχαι «απετελέσαν εποχήν λόγου νέαν, μεγάλην και ένδοξον διά το ανθρώπινον γένος» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. 2ος, μέρος Β’ σελ. 1, 6).

Πολύ εύστοχα ελέχθη γι’ αυτούς ότι ήταν «εύγλωττοι κατά τον λόγον, ευγλωττότεροι κατά τον βίον, ευγλωττότατοι κατά τον θάνατον».

Βασικό στοιχείο της αγιότητος και των τριών είναι ότι ήταν ασυμβίβαστοι με το κακό, την αμαρτία και την αίρεση. Δεν γνώριζαν τη γλώσσα των συμβιβασμών και της διπλωματίας. Προτιμούσαν να χάσουν τη θέση τους και αυτή τη ζωή τους, παρά να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως. Δε σκέφτηκαν ποτέ εάν αντίπαλοί τους ήσαν αυτοκράτορες ή σοφοί διάφοροι ή ισχυροί κατά κόσμον. Έμειναν ακλόνητοι στην ορθή πίστη και ζωή αψηφώντας τις συνέπειες.

Εμείς, έπαρχε Μόδεστε, είπε στον απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη ο Μ. Βασίλειος, είμαστε ήρεμοι και πράοι άνθρωποι και υποχωρούμε όταν πρόκειται για προσωπικά μας θέματα. Όταν όμως πρόκειται για την πίστη μας στον Θεό, «ὅταν Θεός ᾖ τό κινδυνευόμενον» δεν υπολογίζουμε τίποτε, αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου, χωρίς να φοβόμαστε οποιοδήποτε βασανιστήριο. «Ἀκουέτω ταῦτα καί βασιλεύς». Να τα πεις και να τ’ ακούσει αυτά κι ο βασιλιάς (PG 36, 561).

Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αφού νίκησε τους αρειανούς και πήρε πίσω τους Ναούς της Κωνσταντινούπολης, που τους είχαν καταπατήσει αυτοί, και ενώ είχε φίλο του τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Μέγα και μαζί του το μεγαλύτερο μέρος του πιστού λαού, όταν μερικοί ζηλόφθονες επισκόπου αμφισβήτησαν την εκλογή του, παρητήθη αμέσως. Δε θέλησε να έλθει σε συμβιβασμούς με μοχθηρούς ανθρώπους. Παρητήθη και από την προεδρία της Β’ Οικουμενικής Συνόδου και από τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Αντί της θέσεως προτίμησε την ακεραιότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρος του. Δεν γνώριζε τους διπλωματικούς ελιγμούς, αλλά γνώρισμά του ήταν όπως έγραφε, το «μή παρασυρῆναι», να μη παρασύρεται και να έχει «παρρησίαν» (PG 37, 32-33).

Και ο ιερός Χρυσόστομος, όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και θέλησε να καθαρίσει την Εκκλησία από αναξίους κληρικούς, οι οποίοι είχαν την προστασία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, δεν εδίστασε να ελέγξει και την αυτοκράτειρα για τη ζωή της. Δεν συμβιβάστηκε μαζί της. Γι’ αυτό και εξορίστηκε και πέθανε εξόριστος μέσα σε αφάνταστες κακουχίες, με πνεύμα όμως απτόητο και αδούλωτο. Χαρακτηριστικό του γενναίου και ασυμβίβαστου φρονήματός του βλέπουμε στην ομιλία, που εκφώνησε φεύγοντας για την εξορία: «Πολλά τά κύματα καί χαλεπόν τό κλυδώνιον· ἀλλ’ οὐ δεδοίκαμεν (δεν φοβόμαστε) μή καταποντισθῶμεν· ἐπί γἀρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τά κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τό πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει» (PG 52, 427).

Τέτοιους άγιους, γενναίους και ασυμβίβαστους με το κακό και την αίρεση εκκλησιαστικούς ηγέτες χρειαζόμαστε και σήμερα. Και ας παρακαλούμε την Ιδρυτή της Εκκλησίας μας να μας τους χαρίζει.

Πηγή: “Η Δράσις μας”, τεύχος 465, Ιανουάριος 2009

Αναδημοσίευση από: Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ Αποστ. ανάγνωσμα: Β΄Κορ. 6,16 - 18 ∙ 7,1

Πρωτότυπο κείμενο
Τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; Υμείς γαρ ναός Θεού εστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός. Διό εξέλθατε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς, και έσομαι υμίν εις πατέρα, και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας ουν έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.

Απόδοση
Μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων; Εσείς είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο ίδιος είπε: Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου. Γι αυτό ο Κύριος λέει: Φύγετε μακριά απ΄ αυτούς και ξεχωρίστε. Μην αγγίζετε ακάθαρτο πράγμα, κι εγώ θα σας δεχτώ. Θα είμαι για σας ο πατέρας, κι εσείς θα είστε γιοι και θυγατέρες μου, λέει ακόμα ο παντοκράτορας Κύριος. Αφού λοιπόν, αγαπητοί μου, έχουμε αυτές τις υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από καθετί που μολύνει το σώμα και την ψυχή. Ας ζήσουμε μια άγια ζωή με φόβο Θεού.

Σχολιασμός
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για τη σχέση του χριστιανού με το Θεό. Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί ποικίλους συμβολισμούς και παραστάσεις, καταλήγοντας σε συμπεράσματα που είναι χρήσιμα για τη χριστιανική ζωή. Έπειτα διακηρύσσει ότι οι χριστιανοί είμαστε «ναός του Θεού του ζώντος. Προσδιορίζει στη συνέχεια τόσο τις σχέσεις τους με τον κόσμο, όσο και το χρέος τους απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους , που είναι η καθαρότητα σαρκός και πνεύματος και η επιδίωξη του αγιασμού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Χαναναίας), Ευαγγ. ανάγνωσμα: Ματθ. 15, 21-28

Πρωτότυπο κείμενο
21. Τω καιρώ εκείνω εξελθών εκείθεν ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος. 22. Και ιδού γυνή Χαναναία από των ορίων εκείνων εξελθούσα εκραύγαζεν αυτώ λέγουσα• ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαβίδ• ή θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται. 23. Ο δε ουκ απεκρίθη αυτή λόγον. Και προσελθόντες oι μαθηται αυτού ήρώτων αυτόν λέγοντες• απόλυσον αυτήν, ότι κράζει όπισθεν ημών. 24. Ο δε αποκριθείς είπεν ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. 25. Η δε ελθούσα προσεκύνει αυτώ λέγουσα• Κύριε, βοήθει μοι. 26. Ο δε αποκριθείς είπεν ουκ εστί καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοίς κυναρίοις. 27. Η δε είπε• ναι, Κύριε, και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών. 28. Τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή• ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις- γενηθήτω σοι ως θέλεις. Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης.

Απόδοση
Εκείνο τον καιρό, αφού βγήκε ο Ιησούς από τα μέρη εκείνα (της Γαλιλαίας), αναχώρησε στα μέρη της Τύρου και Σιδώνος. Και να μια γυναίκα Χαναναία από εκείνη την περιοχή βγήκε και φώναζε: « Ελέησε με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται άσχημα από το δαιμόνιο». Αυτός όμως δεν της απάντησε ούτε με μια λέξη. Και ήλθαν οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Απομάκρυνε την, γιατί φωνάζει από πίσω μας». Ο Κύριος όμως αποκρίθηκε: «Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ». Αυτή δε (η Χαναναία) αφού τον πλησίασε, τον προσκυνούσε και έλεγε, «Κύριε, βοήθησε με». Εκείνος της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό πράγμα να πάρω το ψωμί των παιδιών και να το ρίξω στα σκυλάκια». Αυτή δε είπε• «Ναι, Κύριε, αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της αποκρίθηκε: «Ω γυναίκα, είναι μεγάλη η πίστη σου• ας γίνει, όπως συ θέλεις». Και θεραπεύτηκε από εκείνη την ώρα η θυγατέρα της.

Η πίστη της Χαναναίας γυναίκας
Ο Ιησούς Χριστός εξέρχεται από την Γεννησαρέτ, η οποία ήταν αμιγώς Ιουδαϊκή περιοχή και πορεύεται προς τις περιοχές των πόλεων Τύρου και Σιδώνος, οι οποίες βρίσκονται σε αρκετή απόσταση βόρεια των Ιεροσολύμων. Τα μέρη αυτά, η γνωστή τότε Φοινίκη κατοικείτο από ειδωλολατρικά έθνη, ωστόσο υπήρχαν και Ιουδαίοι αναμεμιγμένοι με τους Εθνικούς. Το γεγονός αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο μέσα στα ιερά ευαγγέλια, αφού και σε πολλές άλλες περιπτώσεις ο Ιησούς Χριστός πορεύεται σε ειδωλολατρικά μέρη, για να κηρύξει το ευαγγέλιό Του, επισφραγίζοντας έτσι την οικουμενικότητα της Μεσσιανικής του αποστολής.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Η κατάργηση των 8 παθών

Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.
Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.
Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.
Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.
Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.
Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.
Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.
Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.
Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινή γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.

Του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού

Με το παράδειγμα και τη ζωή μας


Βλέπω μερικούς γονείς πόσο υπερβολικοί είναι και πόσο παράλογες απαιτήσεις έχουν από τα παιδιά τους. Κάποιος μου έλεγε ότι υποχρεώνει τα παιδιά του να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και τα χτυπάει όταν του πουν ότι δεν θέλουν να πάνε στην Εκκλησία. Αυτά όμως δεν είναι σωστά πράγματα, γιατί με το ζόρι δεν μπορείς να κάνεις τον άλλο να αγιάσει.

Αλλά και μερικοί κληρικοί είναι απόλυτοι και μιλούν για τον Θεό με ένα τρόπο που σε τρομάζει. Εγώ βλέπω ότι η σημερινή εποχή έχει αλλάξει και ο άνθρωπος σήμερα σκέφτεται και ζει διαφορετικά από την εποχή την δική μας. Εμείς σαν παιδιά τρώγαμε ξύλο από τους γονείς και τους μεγαλύτερούς μας. Τώρα αυτά δεν περνούν και δεν φέρνουν καλό αποτέλεσμα.

Κάποιος άλλος μου έλεγε ότι τις ελεύθερες ώρες του μπαίνει στα λεωφορεία, κάνει σύντομο κήρυγμα και μοιράζει στους επιβάτες θρησκευτικά έντυπα που μιλούν για την εξομολόγηση. Μου είπε επίσης ότι έχει πρόβλημα με τα παιδιά του, γιατί ντρέπονται με την ιεραποστολή που κάνει. Του είπα ότι είναι καλά αυτά, αλλά υπερβολικά,γιατί σήμερα πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε νέους τρόπους ιεραποστολής, όχι όπως την εποχή του πολέμου που οι χριστιανοί νέοι τραγουδούσαν στους δρόμους και τα λεωφορεία χριστιανικά τραγούδια και μοίραζαν έντυπα. Τον σημερινό άνθρωπο πρέπει να τον πλησιάσεις με διαφορετικό τρόπο. Ο χριστιανός πρέπει να ομολογεί τον Χριστό όχι με λόγια, αλλά με έργα, με το παράδειγμα και την ζωή του.

Οι χριστιανοί πρέπει να μάθουμε να σιωπούμε, γιατί είναι εξαιρετικά επικίνδυνο (και αστείο) να αναγορεύουμε τους εαυτούς μας, άλλοτε συνηγόρους του Θεού και άλλοτε ειδικούς στο να εξηγούμε τις βουλές και τα σχέδιά Του.

Πηγή: Τ.Μιχαλά, Τέσσερις ώρες με τον πατέρα Παίσιο σ. 176—179

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (27 Ιανουαρίου)


Ὁ ἱερὸς Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐπειδὴ δὲν ἔκανε διακρίσεις ἀνάμεσα στὰ πρόσωπα στὴν ἀπόδοση τοῦ δικαίου καὶ ἔλεγχε καὶ τὴν ἴδια τὴν βασίλισσα Εὐδοξία γιὰ τὶς παρανομίες καὶ τὶς ἀδικίες της, ἐξορίσθηκε δύο φορές, ἀλλὰ καὶ πάλι ἀνακλήθηκε ἀπὸ τὴν ἐξορία. Ἐξορίστηκε ὅμως καὶ πάλι γιὰ τρίτη φορά.

Ἡ ἔκπτωση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο προκάλεσε σχίσμα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὀπαδοί του, ποὺ καλοῦνταν «Ἰωαννίτες», δὲν ἀναγνώριζαν τὸν διάδοχό του, παρὰ τὶς ἐπίμονες συστάσεις νὰ ὑπακούσουν στοὺς νέους ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες καὶ νὰ διαφυλάξουν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὁδηγήθηκε στὴν Κουκουσὸ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Ἀραβισσὸ καὶ ἔπειτα, στὶς 10 Ἰουνίου τοῦ ἔτους 404 μ.Χ., στὴν Πιτιούντα τοῦ Πόντου. Ἡ πορεία του μέχρι ἐκεῖ, ἦταν ὄχι μόνο περιπετειώδης, ἀλλὰ κυριολεκτικὰ μαρτυρική, γεμάτη ἀπὸ κακουχίες καὶ δεινοπαθήματα.

Ἐκεῖ λοιπόν, στὴν Πιτιούντα, ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος κλήθηκε ἀπὸ τὸν πάντων Δεσπότη στὶς αἰώνιες σκηνές, τὸ ἔτος 407 μ.Χ., ἐνῶ τὸ ἅγιο σκήνωμά του ἐνταφιάσθηκε στὰ Κόμανα τοῦ Πόντου μαζὶ μὲ τὰ ἅγια λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Βασιλίσκου καὶ Λουκιανοῦ, καθὼς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ σὲ αὐτὸν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους διὰ νυκτερινῆς ὀπτασίας, ὅταν ἀκόμη ζοῦσε.

Τὸ σχίσμα τῶν «Ἰωαννιτῶν» ἀποκαταστάθηκε μὲ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ ἔτος 438 μ.Χ., ἐπὶ Πατριάρχου Πρόκλου. Ἡ μεταφορὰ τῶν ἱερῶν λειψάνων ἀπὸ τὰ Κόμανα συνοδεύτηκε ἀπὸ μία ἐπιστολὴ – διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β’, υἱοῦ τοῦ Ἀρκαδίου καὶ τῆς Εὐδοξίας, ἡ ὁποία ἔγραφε:

«Ἐπιστολὴ Βασιλέως Θεοδοσίου πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχην, Διδάσκαλο καὶ Πνευματικὸ Πατέρα Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο.

Ἐπειδή, Πάτερ τίμιε, θεωρήσαμε τὸ σῶμά σου νεκρό, ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ ἄλλα, θελήσαμε ἁπλῶς νὰ τὸ πάρουμε καὶ νὰ τὸ μεταφέρουμε πρὸς ἐμᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ δικαίως ἀστοχήσαμε στὸν πόθο μας.
Ἀλλὰ σὺ τουλάχιστον, Πάτερ τιμιότατε, ποὺ δίδαξες σὲ ὅλους τὴν μετάνοια, συγχώρησέ μας ποὺ σὲ παρακαλοῦμε καὶ σὰν παιδιὰ ποὺ ἀγαπᾶμε τοὺς πατέρες μας ἐπίδωσέ μας τὸν ἑαυτό σου καὶ εὔφρανε μὲ τὴν παρουσία σου αὐτοὺς ποὺ σὲ ποθοῦν».

Αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ αὐτοκράτορα τὴν πῆγαν στὸν Ἅγιο καὶ τὴν τοποθέτησαν πάνω στὴν λάρνακά του. Τότε ὁ Ἅγιος ἔδωσε τὸν ἑαυτό του στοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ αὐτοκράτορα καὶ ἔτσι αὐτοὶ μετέφεραν τὴν λάρνακα ποὺ περιεῖχε τὸ ἅγιο λείψανο στὴν Κωνσταντινούπολη, χωρὶς νὰ κοπιάσουν καθόλου. Ἡ ὑποδοχὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου ὑπῆρξε παλλαϊκή. Σύσσωμος λαός, κλῆρος καὶ μοναχοί, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν αὐτοκράτορα, τοὺς αὐλικούς, τὴ σύγκλητο καὶ ὅλους τους ἄρχοντες, ὑποδέχθηκαν καὶ προσκύνησαν μὲ σεβασμὸ τὰ λείψανά του. Μὲ πολὺ εὐλάβεια μετέφεραν ἀρχικὰ τὴ λάρνακα στὸ ναὸ τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, στὰ Ἀμαντίου, ἔπειτα δὲ στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης. Ἐκεῖ ἔβαλαν τὸ ἅγιο λείψανο πάνω στὸ σύνθρονο καὶ ἅπαντες ἐβόησαν: «Ἀπόλαβε τὸν θρόνο σου, Ἅγιε». Στὴ συνέχεια ἡ λάρνακα τοποθετήθηκε σὲ αὐτοκρατορικὴ ἅμαξα καὶ μεταφέρθηκε στὸ περιώνυμο ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐκεῖ ἔβαλαν τὸ ἅγιο λείψανο πάνω στὴν ἱερὴ καθέδρα καὶ ἔγινε τὸ θαῦμα: ὁ Ἅγιος ἐπεφώνησε πρὸς τὸν λαὸ τὸ «Εἰρήνη πᾶσι». Ἔπειτα τὸ ἐναπέθεσαν μέσα στὸ Ἅγιο Βῆμα, κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα.

Ἡ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἐτελεῖτο στὸ πάνσεπτο ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἱερὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἀφιέρωσε διὰ χρυσοβούλλου στὴ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁ αὐτοκράτορας Ἰωάννης Τσιμισκὴς (969 – 976 μ.Χ.) καὶ τεμάχιο τῆς ἀριστερᾶς χειρὸς ὁ Ἀνδρόνικος ὁ Παλαιολόγος (1282 – 1328), διὰ χρυσοβούλλου, τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1284, στὴ Μονὴ Φιλοθέου του Ἁγίου Ὅρους. Ἐπίσης, τμήματα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου φυλάσσονται στὶς μονὲς Βατοπαιδίου, Ἰβήρων, Ἁγίου Διονυσίου καὶ Δοχειαρίου.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’.
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσὸς, ἐκλάμψασα χάρις τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἔτερον Ἀπολυτίκιον τῆς ἀνακομιδής. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πλοῦτον οὐράνιον, ἐκ τῶν Κομάνων ποτέ, τὴν θήκην μετήγαγον, τοῦ σοῦ λειψάνου σοφέ, πρὸς πόλιν βασίλειον· ταύτης οὖν ἐκτελοῦντες, τὴν ἀνάμνησιν πόθῳ, μέλπομεν Ἱεράρχα, τὴν δοθεῖσάν σοι χάριν, δι’ ἧς ἡμᾶς ῥυθμίζεις, Ἰωάννη Χρυσόστομε.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Εὐφράνθη μυστικῶς, ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία, τῇ ἀνακομιδῇ, τοῦ σεπτοῦ σου λειψάνου, καὶ τοῦτο κατακρύψασα, ὡς χρυσίον πολύτιμον, τοῖς ὑμνοῦσί σε, ἀδιαλείπτως παρέχει, ταῖς πρεσβείαις σου, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, Ἰωάννη Χρυσόστομε.

Μεγαλυνάριον.
Ἤκεν ἐκ Κομάνων λαμπροφανῶς, τὸ σεπτόν σου σκῆνος, ὡς ἑστία ἁγιασμοῦ, τέρπον καὶ πλουτίζον, χαρίτων χρυσουργίᾳ, τὴν Ἐκκλησίαν πᾶσαν, Πάτερ Χρυσόστομε.

Αναδημοσίευση από: Άγιοι και Εκκλησία

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ο Γέροντας Σωφρόνιος μιλά για την προσευχή κατά την ώρα του φαγητού


Όταν τρώμε θα πρέπει να προσευχόμαστε. Όλες οι τροφές έχουν μέσα τους την δημιουργική ενέργεια του Θεού. Έτσι με προσευχή πλησιάζουμε την υλική τροφή για να μας βοηθά.

Το φαγητό δίνει ενέργεια στο σώμα. Το χρειαζόμαστε και για να εργαζόμαστε, και για να έχουμε δυνάμεις για προσευχή. Στους προσευχομένους η ενέργεια του φαγητού μετατρέπεται σε πνευματική ενέργεια. Όσοι προσεύχονται λίγο, τότε η περισσότερη ενέργεια του φαγητού μετατρέπεται σε πάθος και γαστριμαργία. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται νηστεία.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ», σελ. 405

Αναδημοσίευση από: Περί γάμου μαρτυρίες (και όχι μόνο)

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Η προσευχή της μάνας για το παιδί της

Προ πάντων το παιδί θέλει κοντά του έναν άνθρωπο πολλής και θερμής προσευχής. Η προσευχή κάνει θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής. Όταν πάει να το χαϊδέψει χωρίς προσευχή, το παιδί κάνει έτσι (απλώνει βίαια τα χέρια και απωθεί τη μητέρα). Όταν όμως χωρίς να το χαϊδέψει, κάνει μυστικά για το παιδί της θερμή προσευχή, τότε αυτό αισθάνεται στην ψυχή του ένα ανεξήγητο, για κείνο, πνευματικό χάδι, που το ελκύει προς τη μητέρα του. Η μητέρα στην προσευχή της για το παιδί πρέπει να λιώνει σαν τη λαμπάδα. Να προσεύχεται σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς το Χριστό , ν' αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της.

Γέροντας Πορφύριος

Αναδημοσίευση από:  Άγιοι και Εκκλησία

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Κυριακή ΙΕ: Η κοινωνία με το Χριστό


«Και εζήτει ιδείν τον Ιησούν τίς εστί…»
Η πορεία διά μέσου της μετάνοιας καταξιώνει τον άνθρωπο σε πνευματικές κορυφογραμμές. Ακριβώς, σ’ αυτή τη χρονική στιγμή η Εκκλησία προβάλλοντας το παράδειγμα του Ζακχαίου στέλνει το πιο ισχυρό μήνυμα στον άνθρωπο. Όσο και αν έχει πέσει στη ζωή του, όσο και αν βιώνει την τραγική οδύνη στο χώρο της αμαρτίας, η αγάπη του Κυρίου μας απλώνεται σ’ ένα εύρος που δεν μάς επιτρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να βυθίζεται στο σκοτάδι της απελπισίας. Αντίθετα, η εκζήτηση της χάρης του Θεού, ανοίγει τους ορίζοντες της ελπίδας και της χαράς και μεταβάλλεται σε οδοδείκτη αληθινής ζωής. Αυτό έπραξε και ο Ζακχαίος, ο οποίος, ζητούσε μετά μανίας να ιδεί τον Ιησού.

Το ισχυρό παράδειγμα
Γιατί όμως η Εκκλησία επιμένει να προβάλλει ως παράδειγμα την περίπτωση του Ζακχαίου; Είναι μέσα από αυτό που αποκρυπτογραφούνται μηνύματα ουράνιας ακτινοβολίας. Ο Ζακχαίος, δεν ήταν από τους ανθρώπους, απέναντι στον οποίο οι υπόλοιποι συνάνθρωποί του έτρεφαν εκτίμηση και σεβασμό. Χρησιμοποιούσε κάθε είδος αδικίας, εκμετάλλευσης, καταπίεσης, απάτης. Ήταν ο τύπος του ανθρώπου, ο οποίος κατέκλεβε τους άλλους και ιδιαίτερα τις χήρες και τα ορφανά. Τους ανθρώπους αυτούς συνήθως τούς έχουμε ξεγραμμένους αλλά και καταδικασμένους στην οδό της απώλειας. Και όμως, αυτός ο αμαρτωλός άνθρωπος, ζητούσε να δει τον Ιησού. Τι ήταν εκείνο που δημιούργησε μέσα του αυτή την επιθυμία; Οι αδικίες που διέπραττε καθημερινά τον είχαν χωρίσει τόσο από την αγάπη του Θεού όσο και από τους συνανθρώπους του. Αυτή η παγερή μοναξιά που βίωνε, όχι μόνο δεν τον οδήγησε στην απελπισία αλλά τον βοήθησε να μαζευτεί στον εαυτό του. Άφησε μια ισχυρή δύναμη που αναδυόταν από τα βάθη της ψυχής του να ενεργοποιηθεί και να αρχίσει να εισέρχεται στις τροχιές της θείας αγάπης και παρουσίας. Αυτή η δύναμη είναι η «εικόνα του Θεού» στον άνθρωπο. Η οποία όμως, όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να κυριεύεται από την αμαρτία, αμαυρώνεται και αναποδογυρίζεται, με αποτέλεσμα αισθανόμαστε την οδύνη της απουσίας του Θεού ως μια φοβερή τραγικότητα.

Η υπέρβαση
Η υπέρβαση που αποτόλμησε ο Ζακχαίος να επιζητεί να ιδεί τον Ιησού, βρίσκει την αντιστοιχία της στην κίνηση που καλούμαστε να κάνουμε όλοι στη ζωή μας, να αναζητούμε, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, το Αρχέτυπό μας, που είναι ο Χριστός. Είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα. Σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρεθούμε, έχουμε τη δυνατότητα να αναζητήσουμε τον Χριστό και να συναντηθούμε μαζί Του, όπως τότε ο Ζακχαίος, ο οποίος δεν δίστασε προκειμένου να επιτύχει τον ευγενή αυτό του στόχο να «ανέβη επί συκομορέαν». Ο Ζακχαίος δεν πτοείται μπροστά στα ανυπέρβλητα εμπόδια που υψώνονται μπροστά του, φυσικά, κοινωνικά και πνευματικά. Τα πνευματικά αφορούν την αμαρτωλότητά του που τον κρατούσε σε απόσταση από την αγάπη του Θεού. Τα φυσικά αφορούσαν το ότι ήταν μικρόσωμος. Τα κοινωνικά ήταν ακόμα πιο έντονα, αφού είχαν να κάνουν με μια έντονη προκατάληψη και στιγματισμό που απέρρεαν από το επάγγελμα του τελώνη.

Τίποτε όμως από τα πιο πάνω δεν αναστέλλει την μεγάλη επιθυμία του Ζακχαίου να δει τον Χριστό. Πλημμύριζε ολόκληρη η ύπαρξή του από χαρά που έβλεπε το Πρόσωπο του Κυρίου. Η Πατερική σοφία μάς διδάσκει ότι, όποιος θέλγεται από τη θέα του προσώπου βρίσκεται σε ανεπτυγμένη πνευματική κατάσταση. Άλλωστε ο Παράδεισός μας, ο Χριστός, είναι η θέα του Προσώπου Του, που μάς χαρίζει την ατέλειωτη μακαριότητα. Είναι «ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος και η απέραντος ηδονή των καθορώντων τού Σού Προσώπου το κάλλος το άρρητον».

Αγαπητοί αδελφοί, η οδός της εκζήτησης της θέας του Προσώπου του Χριστού, είναι η μόνη ασφαλής στη ζωή μας. Αυτό το δρόμο που ακολούθησε ο Ζακχαίος βάδισαν και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι κοσμούν το ευλογημένο στερέωμά της. Αυτό έπραξε και ο απόστολος Τιμόθεος, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Χριστός όταν λέει «θάρσει τέκνον, θάρσει θύγατερ», μάς παραπέμεπει στην «εικόνα του Θεού» μέσα μας και την θεϊκή συγγένεια μας μαζί Του κατά τρόπο που μάς ελκύει πάντοτε στην αναζήτησή Του.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Το παιδί που σκοτώνεται, δεν ξαναγίνεται το ίδιο ποτέ!

Μια μάνα με τρία παιδιά, έμεινε έγκυος στο τέταρτο. Θεώρησε πολλά τα τέσσερα παιδιά και πήγε στο γιατρό, να τον συμβουλευτεί για την άμβλωση. Ο γιατρός, τίμιος άνθρωπος, της είπε ως επιστήμονας, τους κινδύνους που συνεπάγεται για την γυναίκα η άμβλωση. Η γυναίκα που κι η ίδια εφοβείτο την επέμβαση, στενόχωρεθηκε κι ήταν αναποφάσιστη: Δεν ήθελε να κρατήσει το παιδί, αλλά εφοβείτο και την άμβλωση!

Τότε ο γιατρός της λέει: -Μην στενοχωριέστε. Υπάρχει τρόπος ν' αποφύγομε την άμβλωση!

Έλαμψε το πρόσωπο της γυναίκας: -Αλήθεια γιατρέ; Πώς;

-Είναι απλό: Θ' αφήσομε να γεννηθεί το τέταρτο και θα φέρεις να σκοτώσομε το τρίτο! Έτσι και την άμβλωση θ' αποφύγουμε και τα παιδιά θα παραμείνουν τρία!

Τότε ξύπνησε η ΜΑΝΑ μέσα της και κατάλαβε το λάθος της.

Είθε το ξύπνημα αυτό ο Θεός, να το φέρει στην καρδιά της κάθε μητέρας, και το στόμα του Άδη, που καταπίνει τις χιλιάδες των αμβλώσεων, να κλείσει για πάντα!...

Αξιοπρόσεκτες Θέσεις και Μαρτυρίες για τις ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ,
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Αναδημοσίευση από: Όπου Γης

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Το μεγαλύτερο Θαύμα

«Το μεγαλύτερο θαύμα δεν είναι ένας άρρωστος να γίνει καλά και να μην πονά, αλλά να παραμένει κάποιος αθεράπευτος, να πονά και να χαίρεται αληθινά. Να συμβαίνει δηλαδή το εξής φαινομενικά παράδοξο και οξύμωρο: Να μην είσαι καλά και να αισθάνεσαι πιο καλά από τους πιο καλά. Να είσαι υγιής μέσα στην ασθένεια, πλούσιος μέσα στην απόλυτη φτώχεια, δοξασμένος μέσα στην αδοξία, ευτυχισμένος μέσα στη δυστυχία»

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Αθανασία και η Βασιλεία των Ουρανών

Να χαίρεσαι και να ελπίζεις ότι καρπός της πίστης και λατρείας του Θεού είναι η αθανασία και η βασιλεία των ουρανών. Αρκεί η ψυχή να είναι στολισμένη με την τήρηση των δικών Του εντολών. Και όπως το βραβείο γι' αυτούς που ζουν σύμφωνα με τις εντολές του είναι η αιώνια ζωή, έτσι και όσους βαδίζουν τον αντίθετο και όχι τον ενάρετο δρόμο, τους περιμένει μεγάλη ντροπή και ασυγχώρητος κίνδυνος καταδίκης την ημέρα της κρίσεως· διότι, παρόλο που γνώρισαν τον αληθινό τρόπο ζωής, έπραξαν αντίθετα των όσων γνώρισαν.

Μέγας Αθανάσιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Οι Άγιοι Αθανάσιος και Κύριλλος


Οι Άγιοι Αθανάσιος και Κύριλλος
(18 Ιανουαρίου)
του μακαριστού Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης
(†)Διονυσίου Λ. Ψαριανού
από το βιβλίο του «Εικόνες έμψυχοι – Κηρύγματα αγιολογικά(Εξαπλά β΄)»,
Εκδόσεις Αποστολική Διακονία
Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη δύο μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων, του αγίου Αθανασίου και του αγίου Κυρίλλου αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας. Κι οι δυο, πρώτα οι άγιος Αθανάσιος κι υστέρα ο άγιος Κύριλλος, υπήρξαν από τους μεγάλους αγωνιστές κατά των αιρέσεων και πρόμαχοι της Ορθοδοξίας. Η Εκκλησία τους εορτάζει χωριστά, στις 2 Μαΐου τον άγιο Αθανάσιο και στις 9 Ιουνίου τον άγιο Κύριλλο, αλλά τους εορτάζει και τους δύο μαζί σήμερα. Απέχουν 80 χρόνια ο ένας από τον άλλον και ο άγιος Κύριλλος γεννήθηκε δυο χρόνια μετά το θάνατο του αγίου Αθανασίου. Έχουν σφραγίσει κι οι δυο με το πέρασμα τους από το θρόνο της Αλεξανδρείας την ιστορία και τη ζωή της Εκκλησίας.
Ο άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 295 από γονείς χριστιανούς. Μετά τις σπουδές του, έφυγε στην έρημο κι εκεί ασκήθηκε στην αρετή. Τότε γνώρισε και τον άγιο Αντώνιο, του οποίου ύστερα έγραψε το βίο. Όταν γύρισε από την έρημο, ο αρχιεπίσκοπος της Αλεξάνδρειας Αλέξανδρος τον χειροτόνησε διάκονο και τον πήρε μαζί του. Τότε φάνηκε η μεγάλη αίρεση του Αρείου κι ο άγιος Αθανάσιος στάθηκε άξιος και ικανός βοηθός του αρχιεπισκόπου. Όταν το 325 έγινε η πρώτη οικουμενική Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη, ο άγιος Αθανάσιος ήταν εκεί μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Αλέξανδρο και, αν και ήταν ακόμα διάκονος, υπήρξε ο στύλος της Συνόδου. Η νίκη της Εκκλησίας εναντίον του Αρείου ήταν κυρίως νίκη του αγίου Αθανασίου.
Το 326 ο άγιος Αθανάσιος διαδέχθηκε τον Αλέξανδρο στο θρόνο της Αλεξάνδρειας, αλλά οι αρειανοί, πού ήσαν πολλοί και επηρέαζαν ακόμα και τον αυτοκράτορα, δυσκόλεψαν πολύ το έργο του. Κατόρθωσαν και συγκάλεσαν τοπικές Συνόδους και καθαίρεσαν δυο φορές τον άγιο Αθανάσιο. Σαράντα χρόνια σχεδόν τα πέρασε στην εξορία, και το 366 πια γύρισε οριστικά στο ποίμνιο του και απέθανε το 373. Ο άγιος Αθανάσιος, παρ' όλο πού έζησε τόσα χρόνια εξόριστος από τόπο σε τόπο, έγραψε και μας άφησε σπουδαία θεολογικά συγγράμματα, πού είναι η βάση της ορθόδοξης θεολογίας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αρχίζοντας τον επιτάφιο λόγο του στον άγιο Αθανάσιο, λέγει «Αθανάσιον επαίνων, την αρετήν επαινέσομαι...».
Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του αγίου Αθανασίου, το 375 γεννήθηκε ο άγιος Κύριλλος. Ήταν ανεψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου. Στην αρχή υπηρέτησε ως διάκονος κοντά με το θείο του, κι όταν εκείνος απέθανε το 412, τον διαδέχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο άγιος Κύριλλος, όπως κι ο άγιος Αθανάσιος, είναι από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας και οικουμενικούς διδασκάλους. Στα 32 χρόνια της αρχιερατείας του, μέχρι το 444 πού απέθανε, εργάσθηκε πολύ για να ξεκαθαρίση την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας από τις αιρέσεις. Ο άγιος Κύριλλος υπήρξε ο αρχηγός στην τρίτη οικουμενική Σύνοδο το 431 στην Έφεσο, πού κατεδίκασε το Νεστόριο. Η τρίτη οικουμενική Σύνοδος εδογμάτισε και ωμολόγησε ότι η αγία Παρθένος είναι Θεοτόκος.
Ο άγιος Κύριλλος άφησε σπουδαία θεολογικά συγγράμματα, ερμηνευτικά και θεολογικά, πού είναι πολύτιμη πηγή για τη σπουδή της ορθόδοξης θεολογίας. Το «Θεοτόκος», πού εδογμάτισε η τρίτη οικουμενική Σύνοδος, με βάση τη διδασκαλία του αγίου Κυρίλλου, είναι η λέξη κλειδί της Ορθοδοξίας. Απ' όλα τα ονόματα, με τα όποια η Εκκλησία εκόσμησε την Παναγία, το Θεοτόκος εκφράζει τέλεια το μυστήριο της σάρκωσης του θείου Λόγου. Η παρθένος Μαρία γέννησε το Θεό, πού έγινε άνθρωπος. Ο άγιος Κύριλλος διδάσκει «Ει γαρ εστί Θεός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πώς ου Θεοτόκος η αγία Παρθένος;» αφού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι Θεός, πώς η αγία Παρθένος πού τον γέννησε δεν είναι Θεοτόκος;
Άλλος λόγος δεν υπάρχει, για να εορτάζωνται σήμερα μαζί ο άγιος Αθανάσιος και ο άγιος Κύριλλος παρά ότι και οι δυο είναι Αλεξανδρινοί και μεγάλοι πρόμαχοι της Ορθοδοξίας. Ο άγιος Αθανάσιος στην πρώτη και ο άγιος Κύριλλος στην τρίτη οικουμενική Σύνοδο πρωτοστάτησαν, ο ένας εναντίον του Αρείου και ο άλλος εναντίον του Νεστορίου, πού και οι δυο αρνιούνται τη Θεότητα του Ιησού Χριστού. Ο Άρειος έλεγε ότι ο Υιός δεν είναι γέννημα, αλλά κτίσμα του Θεού, και ο Νεστόριος έλεγε ότι η αγία Παρθένος δεν είναι Θεοτόκος, αλλά Χριστοτόκος. Πολύ σωστά το τροπάριο των δυο μεγάλων Πατέρων και οικουμενικών διδασκάλων λέγει «Έργοις λάμψαντες ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε...». Αμήν.

Αναδημοσίευση από: Ζωηφόρος 

Ακούστε το απολυτίκιον του Αγίου Αθανασίου:

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Αιώνια απόλαυση της ψυχής

Η σωματική ζωή και η απόλαυση του βίου με εξουσία και πολύ πλούτο, γίνονται θάνατος της ψυχής. Ενώ ο κόπος και η υπομονή και η στέρησης με ευχαριστία προς τον Θεών και ο θάνατος του σώματος, είναι ζωή και αιωνία απόλαυσης της ψυχής. 

Μέγας Αντώνιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Σε κατηγόρησαν, δείξε την αγάπη σου

«Όταν ακούσεις ότι ο συγγενής σου ή ο φίλος σου σε κατηγόρησαν δείξε την αγάπη σου με το να τους επαινέσεις»

Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Στους δύσκολους καιρούς θα βοηθήσουν τα μοναστήρια

«Την άνοιξη του 1985, ευρισκόμενη (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία) εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30 πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο. Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να μας προστατεύσουν. Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.

Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην Εκκλησία, ώρα 5.55? πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:

- «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».

- Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»

- Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».

- Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»

- Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες». Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το λόγο του αυτό, τον ρώτησα για την ιστορικής σημασίας σπηλιά του Μοναστηριού μας…

… – Με ερωτά: «Ποια σπηλιά; Γιατί είναι δύο σπηλιές κοντά σας. Αυτή πού κάθισαν οι πρώτοι μοναχοί;»

- Του απαντώ: «Ναι Γέροντα». Μου λέει: «Καλό είναι, παιδάκι μου, να το κάνης αυτό, γιατί η σπηλιά είναι αγιασμένη. Αλλά θα σε αφήσουν οι χωρικοί; Θα αντιδράσουν».

Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι, χωρίς να μιλάω από την έκπληξη μου, γιατί μου μιλούσε για γεγονότα.

Ας σημειωθεί ότι όντως υπάρχουν δύο σπηλιές, αλλά εμείς δεν την είχαμε δει τη δεύτερη σπηλιά, καίτοι είχαμε εγκατασταθεί στη Μονή περισσότερο από ένα χρόνο. Μας το είχαν πει όμως οι βοσκοί της περιοχής, ότι υπάρχει και δεύτερη σπηλιά.

Την ώρα λοιπόν που είχα μείνει αμίλητη με το ακουστικό στο χέρι, ακούω το Γέροντα να μου λέει: «Ψάρια, Γερόντισσα, Ψάρια!».

- Τον ερωτώ: «Τι ψάρια, Γέροντα;»

- «Παιδάκι μου», μου λέει, «το νερό από τους κούτουλες δεν είναι κατάλληλο για ψάρια; Βάλε λοιπόν ψάρια να φάει ο κόσμος. Θα ‘ρθούν δύσκολοι καιροί!».

Και όντως, όταν είχαμε εγκατασταθεί στο Μοναστήρι, εξήτασα στο Χημείο των Πατρών το νερό, που τρέχει άφθονο από τους δύο κούτουλες (πηγή) στην αυλή της Μονής, αν είναι πόσιμο και παράλληλα αν είναι κατάλληλο για ψάρια, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της Μονής και των φιλοξενουμένων προσκυνητών της. Όντως το νερό απεδείχθη καθαρό και κατάλληλο για ιχθυοτροφείο… (από τις σελ. 60, 62).

Την παρουσία του Γέροντα (Πορφύριου) την αισθανόμεθα1 έντονα, γιατί σε κάθε δίλημμα μας εκείνος επικοινωνούσε μαζί μας και μας έδινε λύση. Μια φορά, μου είχε πει τηλεφωνικώς:

- «Παιδάκι μου, έχεις μεγάλο αγώνα, αλλά μη φοβάσαι, εγώ κάθε βράδυ κάνω μαζί σας προσευχή».

Ας σημειωθεί ότι με τον Γέροντα δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ούτε τον είχα δει ποτέ, μόνον είχα ακούσει για το προορατικό του χάρισμα από άλλους, ούτε ποτέ είχα τηλεφωνικώς επικοινωνήσει μαζί του. Απόρησα λοιπόν. Πώς ήξερε εμάς και τα προβλήματα μας; Πού βρήκε το τηλέφωνο μας;

Για το λόγο αυτό πήρα τηλέφωνο μία ηγουμένη άλλου Μοναστηριού, πού γνώριζε τον Γέροντα, και την ρώτησα: «Μήπως, Γερόντισσα, δώσατε τον αριθμό του τηλεφώνου μας στον Γέροντα Πορφύριο;» Μου απαντά: «Είναι ανάγκη να του τον δώσω; Το μυαλό του πατρός Πορφυρίου είναι τηλεόραση».

Κάποτε επεσκέφθην με μερικές αδελφές της Μονής μας ένα άλλο Μοναστήρι. Ο Γέροντας Πορφύριος, επειδή υπήρχε ένα επείγον και σημαντικό θέμα, πήρε εκεί τηλέφωνο, με ζήτησε και μου είπε: «Παιδί μου, τους πέντε ανθρώπους πού θέλουν να καταθέσουν ως μάρτυρες για τα όρια της Μονής σας, να τους αφήσεις να προσέλθουν στο δικαστήριο. Πρέπει να ακουστεί η αλήθεια και να υπερασπισθείς ό,τι ανήκει στη Μονή, γιατί θαρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια».

Πραγματικά, πέντε γηραιοί άνθρωποι, πού ήσαν ευγνώμονες στο Μοναστήρι, μου ζητούσαν επιμόνως να πουν την αλήθεια σε μια αδικία πού είχε γίνει εις βάρος της Μονής. Έτσι κι έγινε και η Μονή δικαιώθηκε. (Από τις σελ. 63, 64).

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΑΚΗ
-Καθηγητού της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών-
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ», 1997

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Κυριακή ΚΘ΄ Επιστολών, Αποστ. ανάγνωσμα: Κολ.γ΄4 – 11

Πρωτότυπο κείμενο
Αδελφοί, όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη. Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας, εν οις και υμείς περιεπατήσατέ ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς• νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών• μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν, όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός.

Απόδοση
Αδελφοί, όταν ο Χριστός, που είναι η ζωή μας, φανερωθεί, τότε και σεις θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπόν ότι γήινο είναι μέσα σας, δηλαδή την πορνεία, την ακαθαρσία, το πάθος, την κακήν επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία, ένεκα των οποίων έρχεται η οργή του Θεού επάνω εις τους απειθείς ανθρώπους. Αυτά ακολουθούσατε και σεις κάποτε, όταν ζούσατε αυτήν την ζωή. Αλλά τώρα αποβάλετε και σεις όλα αυτά, την οργή, τον θυμό, την κακία, την δυσφήμηση, την αισχρολογία του στόματος. Μη λέτε ψέματα ο ένας εις τον άλλον αφού έχετε αποβάλει τον παλαιόν άνθρωπο με τας πράξεις του, και έχετε ενδυθεί τον νέον, ο οποίος ανανεούται εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του Δημιουργού του. Τώρα δεν υπάρχει πλέον Έλλην και Ιουδαίος, περιτμημένος και απερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά ο Χριστός είναι τα πάντα και εις πάντα.

Η νέκρωση των παθών
Απευθυνόμενος ο Απόστολος Παύλος στους Κολοσσαείς Χριστιανούς και κατ’ επέκταση σε όλους εμάς τους βαπτισμένους χριστιανούς, μας καλεί να προσέξουμε ιδιαιτέρως την καθημερινότητά μας. Όλες εκείνες τις ενέργειες και πράξεις που συνθέτουν τον καθημερινό βίο του μεταπτωτικού ανθρώπου. Του ανθρώπου δηλαδή που απομακρυνόμενος από την χάρη του Θεού εντός του Παραδείσου, προσπαθεί να κατευθύνει και να ικανοποιήσει όλες εκείνες τις δυνάμεις που με την κατ’ εικόνα δημιουργία του χάρισε ο Θεός.
Όταν λοιπόν ο Χριστός που με το πάθος και την Ανάστασή Του, μας απάλλαξε από τα δεσμά του θανάτου, φανερωθεί εις την Δευτέρα Του παρουσία, ενώπιον όλων εμάς των απ΄ αιώνος ανθρώπων, τότε κι εμείς θα φανερωθούμε ενώπιον Του για να απολαύσουμε τη Θεία δόξα Του. Επειδή όμως κανένας δεν απολαμβάνει τέτοια χάρη πλην των νικητών της αμαρτίας, γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ (ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ), Ευαγγ.Ανάγνωσμα: Λουκ. 17, 12-19

Πρωτότυπο Κείμενο
Τω καιρώ εκείνω, εισερχομένου του Ιησού εις τινα κώμην απήντησαν αυτώ δέκα λεπροί άνδρες, οι έστησαν πόρρωθεν, και αυτοί ήραν φωνήν λέγοντες˙ Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς. Και ιδών είπεν αυτοίς˙ Πορευθέντες επιδείξατε εαυτούς τοις ιερεύσι. Και εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν. Είς δε εξ αυτών, ιδών οτι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ˙ και αυτός ην Σαμαρείτης. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν˙ Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος; Και είπεν αυτώ˙ Αναστάς πορεύου˙ η πίστις σου σέσωκε σε.

Νεοελληνική Απόδοση
Εκείνο τον καιρό, καθώς έμπαινε ο Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί˙ στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησε μας!». Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε οτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά που είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει τον Θεό παρά μόνο τούτος εδω ο αλλοεθνής;» Και σ’ αυτόν είπε: «Σήκω και πήγαινε στο καλό˙ η πίστη σου σε έσωσε».

Σχολιασμός
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη από το 17ο κεφάλαιο του κατά Λουκά ιερού ευαγγελίου και αναφέρεται στην θεραπεία των δέκα λεπρών. Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τον Χριστό κατά την διάρκεια της πορείας του προς τα Ιεροσόλυμα όπου είχε περάσει από την Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Εκεί σ΄ αυτήν την περιοχή μπαίνοντας σ΄ ένα χωριό ο Χριστός, τον συνάντησαν δέκα λεπροί, οι οποίοι στάθηκαν μακριά και του φώναζαν : «Ιησού επιστάτα ελέησον ημάς». Ο Χριστός βλεποντάς τους σ΄ αυτήν την κατάσταση που βρισκόντουσαν τους στέλνει να τους εξετάσουν ιερείς. Καθώς όμως πορευόνταν πρός τους ιερείς καθαρίστηκαν από την ασθενεία τους. Βλέποντας οτι είχαν θεραπευτεί, ένας από αυτούς γύρισε πίσω, έπεσε στα πόδια του Χριστού, ευχαριστώντας τον και δοξάζοντας τον Θεό γι’ αυτή την ευεργεσία που του έκανε. Ο Χριστός βλεποντάς τον, τον ρώτησε: Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι ενιά που είναι; Δεν επέστρεψαν να δόξασουν τον Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής; Ο άνθρωπος αυτός δεν ανήκε στους Ιουδαίους αλλά στους Εθνικούς και συγκεκριμένα ήταν Σαμαρείτης. Και σ’ αυτόν ο Χριστός είπε: «Σήκω και πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε».

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Μόνο περιφρόνηση στο διάβολο - Γέροντος Παϊσίου

«Ο διάβολος κάνει καλά τη δουλειά του. Το σκυλί το χτυπάς μία - δύο φορές και φεύγει. Τον διάβολο τον χτυπάς ξανά και ξανά αλλά πάλι εκεί, δεν φεύγει. Χρειάζεται μόνον περιφρόνηση και να μην του δίνουμε δικαιώματα. Τότε, όταν περιφρονείται και δεν του δίνουμε δικαιώματα, κάνει σκηνές, γελάει, παίζει θέατρο χωρίς εισιτήριο. Δεν νοιώθει όμως κανείς το φόβο του διαβόλου, δεν βλέπει άγριο σκύλο, αλλά ένα αδύνα­το σκυλάκι».

Γέροντας Παΐσιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Να είμαστε άκρως ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων

Οφείλουμε να είμαστε άκρως ευαίσθητοι στις ανάγκες των άλλων. Τότε θα είμαστε ένα και η ευλογία του Θεού θα μένει πάντοτε μαζί μας. Άφθονη.

Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Δύο περιστατικά εκτρώσεων


Δύο περιστατικά από το περιοδικό ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ της Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων, Αθηνών

1. «...Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν...»!

Μία κυρία γύρω στα εξήντα είχε κόρη παντρεμένη εφτά χρόνια, που δεν έκανε παιδιά, και τελικά χώρισε γι' αυτό το λόγο. Κλαίγοντας η μάνα της αποκάλυψε:

Δικές μου αμαρτίες πληρώνει το κορίτσι μου. Παντρεύτηκα το 1940, με τον Πόλεμο. Ο άντρας μου πολέμησε και γύρισε τραυματισμένος, μα ευτυχώς σώθηκε. Ύστερα ήρθε η Κατοχή με τη φοβερή πείνα. Έμεινα τέσσερις φορές έγκυος. Όμως όλες τα έρριξα, δύο θηλυκά και δύο αρσενικά. Λιγοψύχησα. Πώς θα τα μεγάλωνα μέσα στην Κατοχή και την πείνα; Τούτη την κόρη τη γλύτωσα από το μαχαίρι του δήμιου γιατρού από Θαύμα. Την παραμονή, που θα γινόταν το έγκλημα, είδα στον ύπνο μου μια γυναίκα μαυροφόρα, γλυκεία στην όψη. Την παρομοίασα με μία Εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, που είχα από τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Μου είπε αυστηρά:

-Σκληρή γυναίκα, ολιγόπιστη. Το κορίτσι είναι δικό μου και μην τολμήσεις να το χαλάσεις!

Ανατρίχιασα, φοβήθηκα και έτσι γλύτωσα τη Μαρία μου.
Οι τύψεις όμως δεν μ' αφήνουν να ησυχάσω. Κάθε τόσο με ταράζει το ίδιο όνειρο. Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν, σαν να θέλουν να με πιάσουν, μα δεν μπορούν, είναι τυφλά! Ξυπνάω συγκλονισμένη. Παρακαλώ την Παναγία να μου πάρει τον ύπνο, να μη βλέπω αυτό το συνταρακτικό όνειρο....

2. «..Ένα τυφλό αγοράκι έτρεχε να μ' αγκαλιάσει...»!

Μια άλλη κυρία, γύρω στα τριάντα της χρόνια, αποκάλυψε επίσης:
Έχω δύο κοριτσάκια, έξι κι οχτώ χρονών. Έμεινα ξανά έγκυος. Πιάσαμε μεγάλη γκρίνια με τον άντρα μου.

-Να ρίξεις το παιδί. Δεν τα βγάζω πέρα με τρία παιδιά. Βλέπεις ότι βασανίζομαι να θρέψω τόσα στόματα. Έχουμε και τους γέρους. Δεν αντέχω άλλο...

Στην αρχή αντιστάθηκα. Άκουγα με φρίκη να με σπρώχνουν σε τέτοιο έγκλημα. Δυστυχώς, με πίεζαν και τα πεθερικά. Ο άντρας μου έγινε πολύ σκληρός, με απειλούσε με διαζύγιο. Απελπίστηκα και υποχώρησα αγανακτισμένη. Το κακό έγινε. Το παιδί ήταν αγόρι. Όλοι στενοχωρήθηκαν. Τιμωρία από το Θεό, σκέφτηκα, μα ήταν πλέον αργά.

Πήγα σε Πνευματικό και εξομολογήθηκα. Μου έβαλε Κανόνα.
-Πέντε χρόνια ακοινώνητη και με επιείκεια, γιατί το έκανες χωρίς τη θέληση σου.

Με υπομονή δέχθηκα τον Κανόνα. Όμως πονούσε η ψυχή μου, όταν τις Μεγάλες Γιορτές όλοι στο σπίτι πήγαιναν και κοινωνούσαν, ακόμα και ο αίτιος του κακού, έστω από συνήθεια. Με πλήγωναν και τα κοριτσάκια μου, όταν με αφέλεια με ρωτούσαν:

-Μαμά, εσύ δεν θα κοινωνήσεις;

Έπρεπε κάθε φορά να σκεφτώ ψεύτικες δικαιολογίες. Η μικρή μου κορούλα μού έλεγε συχνά:

-Μανούλα, ήθελα κι εγώ να έχω ένα αδελφούλη. Θα τον αγαπούσα πολύ.
Μια φορά μού είπε:

-Μαμά, είδα στον ύπνο μου ένα αγοράκι. Μου είπε πως είναι ο αδελφούλης μου που αγαπώ. Μα πώς δεν έχει μάτια να με δει;

Με πήραν τα κλάματα, γιατί το ίδιο όνειρο έβλεπα κι εγώ. Ένα τυφλό αγόρι έτρεχε να μ' αγκαλιάσει, μα δεν μπορούσε, ήταν τυφλό. Σκέφτηκα, αχ παιδάκι μου! Εγώ σου έβγαλα τα ματάκια σου, γιατί δεν είχα δύναμη να φωνάξω: ΟΧΙ στο έγκλημα της Εκτρώσεως, που έκαμε δυστυχισμένο κι εσένα, μα πιο πολύ εμένα....

πηγή: Καρυγή ζωής: Σας ικετεύω μη μας σκοτώνετε!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ
Αντικειμενική ενημέρωση για όσα πρέπει να γνωρίζουμε
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Τηλ: 2310212659 


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων

Τον αδελφό σου, θα τον βοηθήσει και θα τον φωτίσει μόνο το παράδειγμα σου· δηλαδή η συνέπεια σου μεταξύ λόγων και έργων σου.

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

6ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας, 15 Δεκεμβρίου 2011 - 15 Ιανουρίου 2012

Απομένουν ακόμα μερικές μέρες! Μην ξεχάσετε να στείλετε τη συμμετοχή σας!

Ο 6ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας του Ιστολογίου Παναγίας Αγίας Νάπας είναι γεγονός!

Ο διαγωνισμός ξεκινάει την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011 και θα διαρκέσει μέχρι και την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 11:59 μ.μ.

Το θέμα του διαγωνισμού είναι Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιά - Θεοφάνεια.


Η φωτογραφία πρέπει να είναι πρωτότυπη. Το πρώτο βραβείο θα κερδίσει η καλύτερη φωτογραφία.  Ο νικητής θα λάβει αναμνηστικό δώρο από τον Ιερό Ναό Παναγίας Νάπας.

Μετά το πέρας του διαγωνισμού, όλες οι φωτογραφίες του διαγωνισμού θα αναρτηθούν σε ηλεκτρονική έκθεση στο ιστολόγιό μας.

Ο κάθε συμμετέχοντας μπορεί να στείλει μόνο μια φωτογραφία. Σε περίπτωση που κάποιος συμμετέχοντας καταθέσει πέραν της μίας φωτογραφίας, θα ληφθεί υπόψη μόνο η τελευταία. Η φωτογραφία μπορεί να είναι σε μορφή bmp, jpeg, jpg ή png. Τα στοιχεία είναι εμπιστευτικά και σε καμία περίπτωση δε θα δημοσιοποιηθούν!

Καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες!

Για να καταθέσετε την φωτογραφία και τα στοιχεία σας πατήστε εδώ.

Ένας γιατρός θυμάται...

Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές εξομολογήσεις που άκουσα στη διάρκεια της ιατρικής μου προσφοράς. Παρ' όλο που πέρασαν από τότε αρκετά χρόνια, θαρρώ πως ακόμη ακούω τη φωνή της κυρίας Σοφίας Κ. να μου διηγείται το πώς σώθηκε από τον αφανισμό το πέμπτο (5ο) της παιδί:

«Είχα τέσσερα παιδιά, γιατρέ, και τα οικονομικά μας ήσαν άθλια. Η πίστη μου στο Θεό δεν έφτασε, για να με κάνει να κλείσω τ' αυτιά μου στις υποδείξεις προθύμων "συμβούλων" και αποφάσισα να πάω στο γυναικολόγο μου για τα "περαιτέρω".

Μα το ίδιο βράδυ, προτού με πάρει καλά - καλά ο ύπνος είδα μια σοβαρή ανθρώπινη μορφή να με πλησιάζει, να με πιάνει από το χέρι και να με οδηγεί σ' ένα τοπίο μαγευτικό. Θαύμαζα τις ομορφιές και απολάμβανα τις ευωδίες του τοπίου αυτού, όταν ξαφνικά αντιλήφθηκα μια αστραπιαία σκηνή, που μ' έκανε να νοιώσω φρίκη: Δεκάδες, εκατοντάδες παιδιά με το κεφάλι να κρέμεται κομμένο από το λαιμό, κείτονταν στο πράσινο γρασίδι. Κι είχαν στη χλωμή τους όψη κάτι σαν παράπονο και κάτι σαν κλάμα.

Απορημένη γύρισα στο συνοδό μου και ρώτησα:
-Ποια είναι τα δυστυχισμένα αυτά πλάσματα, που με την εμφάνισή τους ασχημίζουν τον παραδεισένιο αυτό τόπο;

—Είναι αυτά που θα συντροφέψουν και το δικό σου παιδί, αν η μοίρα του είναι ίδια με τη δική τους. Είναι τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ποτέ!

Γύρισα το βλέμμα μου στην αντίθετη μεριά πανικοβλημένη και βλέπω ένα κοριτσάκι σε νηπιακή ηλικία, όμορφο, χαρούμενο γελαστό.
-Ποιο είναι το κοριτσάκι αυτό, που η παρουσία του δένεται τόσο γλυκά με την ομορφιά του τοπίου;
-Είναι το δικό σου το κοριτσάκι. Είναι το παιδί που ετοιμάζεσαι να θυσιάσεις στο βωμό της δικής σου ευκολίας και ξεγνοιασιάς, οδηγώντας το σε θάνατο φρικτό!...

Η όψη του παιδιού αυτού έμεινε ανεξίτηλα τυπωμένη στο μυαλό μου. Κι όταν γεννήθηκε η θυγατέρα μου κι όσο μεγάλωνε το κοριτσάκι μου, που με τέτοιο θαυμαστό τρόπο σώθηκε, έβλεπα πως δεν διέφερε σε τίποτε, μα σε τίποτε από το κορίτσι που είδα το βράδυ εκείνο, σαν όνειρο και σαν όραμα, πες καλύτερα σαν θαύμα...»!

Ορέστης Σιδηρόπουλος, ειδικός παθολόγος (Υπερπολύτεκνος πατέρας 8 παιδιών) Βέρροια, Μάρτιος 1990

(Από το περιοδ. Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, αρ. 77-78).

Αξιοπρόσεκτες Θέσεις
και Μαρτυρίες για τις ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"


Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Να προσεύχεσαι να καθαριστείς

Πρώτα - πρώτα να προσεύχεσαι να καθαριστείς από τα πάθη σου· δεύτερο, να απαλλαγείς από την άγνοια και τη λήθη· και τρίτο, να απαλλαγείς από κάθε πειρασμό και εγκατάλειψη Θεού. 

Άγιος Νείλος ο Ασκητής

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος