Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Μάιο

1. Φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας
Αρ. Λογαριασμού: 357034157613, ΙΒΑΝ: CY38 0020 0195 0000 3570 3415 7613 SWIFT/BIC: BCYPCY2N - ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ Αριθμός τηλεφώνου για υπηρεσία QuickPay: 99999122
Όλες οι εισφορές διατίθενται για την αγορά και διάθεση τροφίμων, φαρμάκων, ρουχισμού και ειδών καθαριότητας για άπορες οικογένειες καθώς και για την στήριξη αρρώστων αδελφών μας.

2. Η Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία θα τελείται σε τρεις Εκκλησίες της ενορίας μας:
1. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία στο Ξωκλήσι της Αγία Άννα στις 9:00μ.μ - 00:30π.μ
2. Κυριακή πρωί στο Ξωκλήσι της Αγίας Άννα στις 6:00π.μ - 9:00π.μ.
3. Κυριακή πρωί Ιερός Ναός Παναγίας στις 6:30π.μ - 9:30π.μ.

3. Κατά το μήνα Απρίλιο ο Εσπερινός αρχίζει στις 6:30μ.μ.. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:30π.μ. και τις καθημερινές 6:30π.μ.-8:30π.μ.

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021

Ελεημοσύνη


Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της Ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών».

Μία Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα και με ύφος κακομοίρικο. Ο ιερέας τη λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του.

Όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρει φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερέας σκέφθηκε πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήσει να φύγει έτσι και της έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι’ η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα.

Σαν ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση. Ζήτησε πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της δίνουν ευκολότερα.

π.Γ.Στ.

Πηγή: Γεροντικόν

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Oλοκληρώθηκαν οι εργασίες για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας




Με τη βοήθεια της Παναγίας μας ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας για τις ανάγκες του Ορθοδόξου Κέντρου Υγείας Ευαγγελισμός, στο Τουλεάρ της Μαγαδασκάρης και της Ιεράς Επισκοπής Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους όσοι μέχρι σήμερα μας έχουν βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο μικρούς και μεγάλους.

Θερμές ευχαριστίες στον μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειο την Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας- Αμμοχώστου, στον Δήμαρχο Αγίας Νάπας κ.Χρίστο Ζαννέττου, το Δημοτικό συμβούλιο Αγίας Νάπας καθώς και την 7η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού και 34η Μοίρα Καταδρομών.

Ευχαριστούμε θερμά και τον Δήμο Παραλιμνίου που βρισκόταν στο πλευρό μας από την αρχή της όλης προσπάθειας και μας φιλοξενούσε στις αποθήκες του.

Η Παναγία να σας έχει όλους καλά.

Αιμοδοσία, Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση.

Η αιμοδοσία είναι μια χριστιανική, φιλανθρωπική και ανθρωπιστική πράξη,
της οποίας τα αποτελέσματα σώζουν ζωές.

Το αίμα δεν μπορεί να παραχθεί τεχνητά σε ιατρικά εργαστήρια παρά μόνο φυσιολογικά.

Το  μοναδικό «εργαστήριο παραγωγής» αίματος είναι το ίδιο το σώμα μας!

Οι καθημερινές ανάγκες αίματος στη Κύπρο είναι ιδιαίτερα μεγάλες… θύματα ατυχημάτων, καρκινοπαθείς, ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις, ασθενείς με νοσήματα του αίματος, μεταμοσχευμένοι και πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία έχουν άμεση ανάγκη το δικό μας αίμα.

Το μεγάλο "εγώ"

Φεβρουάριος του 1988. Στις Καρυές κάνει αρκετό κρύο. Έχει σημαντικό υψόμετρο. Έχει και υγρασία που δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα όμως είναι ξερός ο καιρός. Έχει κι ένα αεράκι που αν είσαι καλά ντυμένος το απολαμβάνεις. Είναι απόγευμα. Μόλις έπεσε ο ήλιος πίσω από το βουνό. Προχωρούμε στο μονοπάτι μαζί με τον π. Παΐσιο. Στον δρόμο συναντούμε τον π. Καλλίνικο από τη Σκήτη του Κουτλουμουσίου. Φθάνουμε στο ξύλινο γεφυράκι του. Γύρω μας φουντουκιές γυμνές χωρίς φύλλα. Μόνο κλαδιά.
«Μπα, ποιός έφερε μανταρίνια;», ρωτά έκπληκτος ο π. Παΐσιος.
Στο βάθος, σε απόσταση μεγαλύτερη από εξήντα μέτρα, διακρίνεται η πόρτα της αυλής του και κάτι που ροδίζει στη βάση της, ίσως να ‘ναι χρώματος πορτοκαλί. Η απόσταση δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερες λεπτομέρειες.
Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε. Πράγματι, βλέπουμε μια μεγάλη σακούλα διαφανή, πορτοκαλί χρώματος, γεμάτη μανταρίνια. Πού τα είδε ο άνθρωπος! Πώς διέκρινε ότι είναι μανταρίνια και όχι πορτοκάλια! Αφού δε και η σακούλα είναι πορτοκαλί, θα μπορούσε να περιείχε και μήλα.
«Πως μ’ αρέσουν τα μανταρίνια!», λέει με εμφανώς προσποιητή λαιμαργία, ο γέροντας. «Θα κρατήσω για τον εαυτό μου τρία… Καλύτερα, ας τα κάνω πέντε… Μια που βρήκα την ευκαιρία, θα πάρω επτά», λέει με ένα πολύ χαριτωμένο χαμόγελο και σταματά. «Πάρε τα υπόλοιπα, π. Καλλίνικε, και πήγαινε τα απέναντι στον γερο-Ιωσήφ».
Ο γερο-Ιωσήφ ήταν ένα γεροντάκι στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη, 103 ετών, που όμως καθημερινά καλλιεργούσε τον κήπο του.
Ο π. Καλλίνικος έβαλε σχήμα, ζήτησε ευλογία και έφυγε. Εμείς με τον π. Παΐσιο μπήκαμε στο καλυβάκι του. Καθίσαμε στο ένα κελλί και μου ζήτησε να του διαβάσω κάτι χειρόγραφα κείμενά του.
Πέρασαν περίπου είκοσι λεπτά και χτυπάει το σίδερο της αυλόπορτας. Κάποιοι ήλθαν για να τον συναντήσουν.
«Να ανοίξω, γέροντα;», ρωτώ.
«Άσε καλύτερα. Αν είναι περίεργοι θα φύγουν. Αν είναι πονεμένοι ή διψασμένοι θα επιμείνουν».
Συνεχίζουμε την ανάγνωση. Σε λίγα λεπτά ξαναχτυπάει το σίδερο.
«Τί κάνουμε τώρα, γέροντα;». ξαναρωτώ.
Στο παράθυρο του, αντί κουρτίνας κρεμόταν ένα κομμάτι από σεντόνι.
«Κοίτα λοξά, να μην σε δουν και δες πόσοι είναι», μου λέγει.
«Δεν μπορώ να τους μετρήσω, δεν φαίνονται», απαντώ.
«Καλά, δεν ξέρεις ούτε αριθμητική; Τί έκανες τόσα χρόνια στην Αμερική; Ας περιμένουμε, αυτοί θα ξαναχτυπήσουν».
Πράγματι, σε λίγα λεπτά, χτυπούν για τρίτη φορά.
«Τώρα θα προσπαθήσω εγώ να τους μετρήσω. Μπορεί να μην τελείωσα το Δημοτικό, αλλά θα τα καταφέρω», μου λέγει.
Σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα της καλύβας.
«Τί πάθατε παλικάρια, τέτοια ώρα; Τί ήλθατε να κάνετε;».
«Πάτερ, θέλουμε λίγο να σας δούμε. Γίνεται;».
«Να με δείτε γίνεται. Αλλά τί θα βρούμε να σας κεράσουμε. Πόσοι είστε; Για να σας μετρήσω ένας, δύο… επτά. Για να δω τί θα βρούμε στο μαγαζί, τέτοια ώρα».
Μπαίνει μέσα και επιστρέφει με τα επτά μανταρίνια.
Τί φοβερός άνθρωπος, σκέπτομαι έκπληκτος από μέσα. Πού το ήξερε και κράτησε τα μανταρίνια ! Το προγνώριζε; Τον φώτισε ο Θεός χωρίς αυτός να το συνειδητοποιεί;
«Από πού έρχεσθε, παλικάρια;», ρωτάει με ενδιαφέρον.
«Είμαστε από την Αθήνα. Και ο Βruce με τον John από την Αμερική».
«Από την Αμερική; Μα αν τους κεράσουμε ένα μανταρίνι, αυτοί θα μας ρεζιλέψουν σε όλο τον κόσμο. Για να βρούμε κάτι Αμερικάνικο στο… supermarket».
Ξαναμπαίνει μέσα και επιστρέφει με ένα πακέτο αμερικάνικα μπισκότα και ένα κουτί ξηρούς καρπούς διαφόρων ειδών Ρlanters, της πιο φημισμένης δηλαδή μάρκας στην Αμερική. Έκπληκτοι αυτοί εκφράζουν τον θαυμασμό και τον εντυπωσιασμό τους.
«Πάτερ, τί συμβολίζει το τάλαντο που χτυπούν στα μοναστήρια;», ρωτάει δειλά ο ένας.
«Δεν ξέρω τί συμβολίζει. Ούτε και έχει καμιά σημασία. Αυτό που έχει άξια δεν είναι να χτυπάει κάνεις το τάλαντο του μοναστηρίου, αλλά να πολλαπλασιάζει το τάλαντο του Θεού. Ακούστε, παιδιά! Επειδή η ώρα πέρασε, πρέπει να πηγαίνετε. Ένα μόνο να πω: το πρόβλημα με τους Αμερικάνους είναι ότι στα Αγγλικά το “εγώ” γράφεται πάντοτε με κεφαλαίο, ενώ εμείς στην Ελλάδα το γράφουμε πότε-πότε και με μικρό».
Γέλασαν με τη χαριτωμένη παρατήρηση και ρωτούν οι Αμερικάνοι:
«Αυτό τί σημαίνει; Εμείς τί πρέπει να κάνουμε ;».
«Να διαγράψετε το “εγώ” από το λεξιλόγιο σας, παιδιά. Ο εγωισμός είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ανεξαιρέτως»
Η αγιότητα έχει μια ευγένεια, μια λεπτότητα, μια χάρη πάνω της. Δεν είπε σοφίες ούτε θεολογίες ούτε έκανε εντυπωσιακές αποκαλύψεις. Γέμισε όμως όλων την καρδιά. Προνόησε διακριτικά, κάλυψε το χάρισμά του, ευγενικά κέρασε τους επισκέπτες του, όμορφα πρωτοτύπησε με τον τρόπο του, οικοδόμησε με τον λόγο του,
ανέπαυσε με την παρουσία του. Χωρίς να προσπαθεί να πείσει για κάτι κανέναν, πείθει για τα πιο μεγάλα όλους. Δίπλα του φωτίζεσαι, χαίρεσαι, αναπαύεσαι. Αισθάνεσαι σαν τη Μαρία «παρά τους πόδας του Ιησού». Σαν τους αποστόλους στο όρος της θείας Μεταμορφώσεως -δεν θέλεις να ξεκολλήσεις με τίποτα.


Αναδημοσίεση από: Άπαντα Ορθοδοξίας

Κυριακή 25 Ιουλίου 2021

Κυριακή Ε' Ματθαίου (Ματθ. η΄ 28-θ΄1) (Γαλ. ε΄ 22-στ΄2)

Η ελευθερία σε θείες συχνότητες

«Τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού; »

Η εποχή μας σήμερα χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του διαβόλου, η οποία εκφράζεται σε όλα σχεδόν τα επίπεδα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η επήρεια των δυνάμεων του κακού ξεπροβάλλει μέσα από τις ποικίλες δράσεις του ανθρώπου, ο οποίος βιώνει την εκτροπή από την πορεία αγάπης και κοινωνίας του με τον Θεό σε διαστάσεις που τον αφήνουν να αισθάνεται ως μια τραγική ύπαρξη. Σ’ αυτή, λοιπόν την φάση της τραγικότητάς του ανθρώπου, ο ευαγγελικός λόγος παρεμβάλλεται θεραπευτικά και το στηρίζει για να ξαναβρεί τον χαμένο αυθεντικό του εαυτό. Χαρακτηριστική είναι η διήγηση της περικοπής του ευαγγελίου, η οποία αναφέρεται στο περιστατικό της συνάντησης του Κυρίου με δύο δαιμονιζόμενους, οι οποίοι παρουσιάζονται να ζουν υπό την επήρεια των σατανικών δυνάμεων και να διαμένουν σε μνημεία, αποκομμένοι εντελώς από την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά και από τους συνανθρώπους τους. Πραγματικά η κατάστασή τους, όπως την περιγράφει ο ιερός ευαγγελιστής, ήταν τραγική. Οι δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις δεν κατοικούσαν στα σπίτια τους και δεν έμεναν μαζί με τις οικογένειές τους. Τριγυρνούσαν από τόπο σε τόπο και πουθενά δεν μπορούσε να βρει ανάπαυση η ψυχή τους. Γι’ αυτό το λόγο και επέλεγαν τους χώρους των μνημείων και τους μετέτρεπαν σε τόπο κατοικίας τους. Η κατάστασή τους εκφράζει ακριβώς πόσο καταστροφική μπορεί ν’ αποβεί η κυριαρχία του διαβόλου πάνω στον άνθρωπο, όταν ο τελευταίος απομακρύνεται από την αγάπη του Κυρίου του και αφήνει τον εαυτό του εντελώς εκτεθειμένο και απροστάτευτο απέναντι στις σκοτεινές εκείνες δυνάμεις.

Και όμως είναι αδύναμος
Ένα ισχυρό μήνυμα που βγαίνει από την απελευθέρωση των τραγικών υπάρξεων που παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι ότι χάρη στην συνάντηση που είχαν με τον Κύριο, ο διάβολος εμφανίζεται να είναι εντελώς αδύναμος και ανίσχυρος. Η αγάπη του Κυρίου φυγαδεύει τα τεχνάσματα, τους μηχανισμούς και τις ραδιουργίες που αδίστακτα επιστρατεύει για να παγιδεύει κάθε φορά τον άνθρωπο σε διάφορα επίπεδα. Πιο πολύ όμως, η κυριαρχία του εκμηδενίζεται και εξαφανίζεται όταν βρεθεί μπροστά στον Εσταυρωμένο ή τον Σταυρό. Ο διάβολος αναγνωρίζει την παντοδυναμία και την εξουσία του Χριστού. Αυτό το είδαμε και στην περίπτωση των δύο δαιμονισμένων. Μόλις αντίκρισαν τον Χριστό «έκραξαν, λέγοντες, τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημας;» Η φωνή βέβαια μπορεί να έβγαινε από το στόμα των ανθρώπων εκείνων, αλλά τα λόγια δεν ήταν δικά τους. Τα υπαγόρευαν οι δαιμονικές δυνάμεις που βρίσκονταν μέσα τους. Αυτό επιβεβαιώνει και η ικεσία τους προς τον Χριστό: «Ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων.» Ο Χριστός που είναι ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, είναι εκείνος ο οποίος έχει εξουσία: «Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης». Ιδιαίτερα μετά την Ανάστασή Του κατατρόπωσε το κράτος του διαβόλου και έστειλε το πιο αισιόδοξο μήνυμα στον άνθρωπο: Μέσα από την αγάπη Του καταργείται η εξουσία του σατανά και ο καθένας μας γνωρίζει την πραγματική ελευθερία, την οποία μπορεί να βιώσει στην πιο αυθεντική της μορφή μέσα από τις αγκάλες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Αγαπητοί αδελφοί, ο σημερινός άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους ακόμα και μέσα από τον καλούμενο πολιτισμό που προσπαθεί ο ίδιος να διαμορφώσει στη βάση της ικανοποίησης των δικών του επιθυμιών και επιδιώξεων. Ο λόγος του Θεού προσφέρει την αισιοδοξία και την ελπίδα με τη θαυματουργή θεραπεία από τον Κύριο των δαιμονιζόμενων της περικοπής. Ζώντας μέσα στην αγάπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο άνθρωπος όχι μόνο μπορεί να αντιστέκεται στα πονηρά έργα του διαβόλου, αλλά και να ζει στην αγάπη του Κυρίου του, η οποία τον απεγκλωβίζει από τα πλοκάμια των δυνάμεων του σκότους και τον καταξιώνει να γεύεται την ελευθερία σε θείες συχνότητες.

Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021

23/07: Οσία Πελαγία η Τηνία

 


Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 μ.Χ. στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη.

Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία.

Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ.

Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού.

Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ


Η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας, έγινε ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας.

Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1822μ.Χ. βλέπει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή κυρία με φωτοστέφανο, η οποία της εξηγεί πόσο υπέφερε θαμμένη τόσα χρόνια κάτω από το χώμα. Της ζήτησε όταν ξημερώσει να επισκεφθεί τον επίτροπο εσωτερικών υποθέσεων της Μονής και να του ανακοινώσει την επιθυμία της να αποκαλυφθεί το ερειπωμένο θαμμένο μέγαρό της στον αγρό του Αντ. Δωξαρά.

Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι η κυρία ήταν η Θεοτόκος και ότι το μέγαρο ήταν προφανώς ο Ναός Της. Της γεννήθηκαν όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εκείνη την άσημη ταπεινή και το πώς θα έπρεπε να υποφέρει τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες του δύσπιστου κόσμου. Έτσι αποφάσισε να μην αναφέρει τίποτα.

Την επόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου 1822 μ.Χ., εμφανίζεται και πάλι στον ύπνο της η ίδια Κυρία δίνοντας και πάλι την ίδια παραγγελία. Η Πελαγία δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι ήταν η εκλεκτή από την Θεοτόκο, αλλά και πάλι την απέτρεψαν οι αμφιβολίες.

Όταν και την τρίτη Κυριακή 23 Ιουλίου 1822 μ.Χ. εμφανίζεται στον ύπνο της με στεναχωρημένο, αλλά αυστηρό ύφος ζητώντας εξηγήσεις για την αγνόηση της παραγγελίας της, η Πελαγία αποφασίζει πλέον να προχωρήσει χωρίς να ολιγωρήσει.

Την ίδια μέρα η Πελαγία κατέφυγε στην Ηγουμένη η οποία γνωρίζοντας τον ενάρετο βίο της την πίστεψε και επισκέφθηκε τον επίτροπο. Ο επίτροπος με την σειρά του ειδοποίησε με την συνοδεία της Πελαγίας τον Μητροπολίτη της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν για τον σκοπό αυτό σε χρήμα ή και σε εργασία.

Ο λαός πρόθυμα άρχισε τις ανασκαφές στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 μ.Χ. από τις οποίες αποκαλύφθηκαν ο αρχαίος ναός του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ωστόσο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος εικόνας πράγμα που επισκίασε το θετικό κλίμα και οδήγησε τον κόσμο σιγά, σιγά στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος. Η Πανώλη θέριζε εκείνη την εποχή, πράγμα που ο επίτροπος το θεώρησε θεία τιμωρία.

Σε συνεργασία πάλι με τον Μητροπολίτη Τήνου συγκαλούν και πάλι τον λαό της Τήνου με την ίδια έκκληση ορίζοντας επιπλέον και μια επιτροπή ελέγχου του έργου. Όσο οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα.

Με δάκρια στα μάτια η Πελαγία ζητά την βοήθεια της Παναγίας, η οποία της αποκαλύπτει πλέον το ακριβές σημείο στο οποίο ήταν θαμμένη η εικόνα Της.

Στις 30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ., μετά από την υπόδειξη της εν λόγω θέσης, η αξίνα του Δημ. Βλάσση προσκρούει στο θαυματουργό εικόνισμα!

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἀμέμτπως ἐβίωσας ἐν ἐγκράτειᾳ πολλὴ καὶ πόνοις ἀσκήσεως καὶ ἐν ἀγάπῃ θερμή, Πελαγία Θεόληπτε. Ὅθεν τὴν Θεοτόκον ἐπαλλήλως κατεῖδες, μηνύουσαν σοὶ Εἰκόνος τὴν ἀνεύρεσιν ταύτης. Ἣν πρέσβευε, Ἁγία Μῆτερ, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σέ.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής 

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

18/06: Ο Άγιος Ονησίφορος

Πολλοί είναι οι τρόποι,που η αγάπη του Θεού μεταχειρίζεται για τη σωτηρία μας.ο λόγος του ψαλμωδού,«το έλεος σου Κύριε,καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου», επαναλαμβάνεται για τον καθένα μας κάθε στιγμή και ώρα. Μας κυνηγά συνεχώς, για να μας σώσει.«Θέλει ο Κύριος πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α' Τιμοθ. β', 4).
Δηλαδή θέλει και επιμένει ο Κύριος όλοι οι άνθρωποι να σωθούμε.
Θέλει και δίνει τις ευκαιρίες σε όλους μας να γνωρίσουμε την αλήθεια και να βαδίσουμε ανεπηρέαστοι από την πλάνη τον δρόμο της ψυχικής σωτηρίας.
Την αγάπη και τη θέληση αυτή του Θεού για τη σωτηρία μας την βλέπουμε,σαν προσέξουμε στη ζωή όλων μας.
Ιδιαίτερα όμως μπορούμε να την παρακολουθήσουμε στη ζωή των αγίων της Πίστεως μας.
Με ένα από αυτούς,τον άγιο Ονησίφορο,που ήρθε κι έζησε στην Κύπρο μας,θα ασχοληθούμε στις γραμμές που ακολουθούν.
Η ζωή κι οι αγώνες του πολλά έχουν να μας δώσουν.
Πότε γεννήθηκε και ήκμασε ο άγιος αυτός δυστυχώς δεν γνωρίζουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πώς γεννήθηκε στη Βασιλίδα των πόλεων,την πρωτεύουσα «της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης» Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας,την Κωνσταντινούπολη.Οι γονείς του ήσαν άνθρωποι πολύ ευσεβείς κι ενάρετοι,μα και πολύ πλούσιοι κι είχαν τιμηθεί από τους τότε άρχοντες και βασιλείς με πολλές τιμές και αξιώματα.Παρά την ξεχωριστή όμως τούτη προβολή τους,οι άνθρωποι αυτοί έμειναν μέχρι τέλους πιστοί και ταπεινοί.
Από τέτοιους γονείς,όπως ήταν φυσικό,πήρε ο Ονησίφορος από αυτή τη βρεφική ηλικία την ανάλογο χριστιανική μόρφωση κι ανατροφή.Άφθονο κάθε μέρα του προσφερόταν το άδολο γάλα της πίστεως.Και το αποτέλεσμα;Αυτό που ψάλλει κι ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας.«Εκ ρίζης αγαθής αγαθός εβλάστησε καρπός,ο εκ βρέφους ιερός Ονησίφορος,χάριτι μάλλον η γάλακτι τραφείς».Από άγια ρίζα,άγιος και ο καρπός.Αυτό μαρτυρεί ολόκληρη η ζωή του Αγίου.Μεγάλη δύναμη αλήθεια έπαιζε σ'αυτό και το παράδειγμα των γονιών.Αυτό γίνεται συχνά.Το παράδειγμα των γονιών παίζει πάντοτε μεγάλο ρόλο στην ανατροφή των παιδιών.
Αν το προσέχαμε κι αν το σκεφτόμαστε τούτο οι γονείς,πόσο κερδισμένοι θα ήμασταν τόσο εμείς,όσο και τα παιδιά μας!Κι αυτά πόσο πιο δυνατά θα ήσαν να αντιμετωπίσουν τους ποικίλους πειρασμούς και να νικήσουν!Γιατί από την παιδική ηλικία κυνηγά ο πονηρός τον καθένα μας.Από την παιδική ηλικία στήνει τις παγίδες του και ρίχνει τα βέλη του.Αυτό έγινε και με το καλό παιδί,τον Ονησίφορο.
Πολλές ήσαν οι παγίδες που ο πονηρός του έστηνε και πιο πολλοί οι πειρασμοί που τον πολιορκούσαν καθημερινά.Όμως με τα όπλα της προσοχής και προσευχής και μελέτης του λόγου του Θεού μεγάλωνε το παιδί.και μεγάλωνε μέσα του κι ο ιερός πόθος πώς να αρέσει στον Χριστό.Μέσα στο παλάτι συνήθως κυκλοφορεί.Όμως δεν παρασύρεται.Η λάμψη των αξιωμάτων,τα οποία του προσφέρονται από νωρίς,δεν του θολώνουν το μυαλό. Νεώτατος χάρη στη σοφία και τη σύνεση και τις γνώσεις του έγινε Αυγουστάλιος,δηλαδή ναύαρχος του στόλου της Αυτοκρατορίας,όπως θα λέγαμε σήμερα.Κι όμως ο Ονησίφορος δεν ξιππάζεται, δεν υπερηφανεύεται.Δεν αλλάζει τρόπους ζωής.Με βαθιά συναίσθηση της θέσεως του φροντίζει απ'την πρώτη στιγμή πώς να αυξήσει με κατάλληλα καράβια τον στόλο της Αυτοκρατορίας.Πολλοί είναι οι εχθροί που επιβουλεύονται τη δύναμη της.Κι άλλοι τόσοι εκείνοι που φθονούν τη δόξα και το μεγαλείο της.Τα βλέπει αυτά ο συνετός νέος και σπεύδει να ετοιμασθεί.Δεν πρόφτασε όμως.Κάποιο πρωινό τα εχθρικά καράβια πλέουν προς την Πόλη.Κι ο Ονησίφορος,μολονότι ανέτοιμος,κινείται να τα ανακόψει.Στη ναυμαχία που έγινε,«κρίμασιν οις οίδε Κύριος»,τα ελληνικά εκείνα καράβια,που έπλευσαν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό διελύθησαν.Μόνο η ναυαρχίδα διασώθηκε,στην οποία βρισκόταν κι ο Άγιος.Η ήττα αυτή συνεκλόνισε τον φιλότιμο νέο,που συντετριμμένος εγκαταλείπει τη σταδιοδρομία του και με δέκα άλλους συντρόφους έρχεται στην Κύπρο και βγαίνει εκεί στην Πάφο.«Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα»,λέγει κι επαναλαμβάνει μοναχός του.«Ου παραμένει ο πλούτος,ου συνοδεύει η δόξα»,προσθέτουν οι άλλοι κι αποφασίζουν να διασκορπισθούν και να ζήσουν την αγγελική ζωή,τη μοναχική.Το περιστατικό,που τους συνέβη,το θεωρούν σαν επέμβαση Θεού και σαν υπόδειξη πώς για κάπου άλλου τους προορίζει.Γι'αυτό δεν απογοητεύονται.Δεν ελεεινολογούν την τύχη τους,όπως συνήθως κάμνουν οι άνθρωποι του κόσμου τούτου. Φωτισμένοι από το Πνεύμα του Θεού το οποίο συνιστά να ευχαριστούμε τον Κύριο,όχι μόνο για τα ευχάριστα,αλλά και για εκείνα που φαινομενικά φαίνονται δυσάρεστα, δοξολογούν τον Θεό,και μετά από θερμή προσευχή χωρίζονται και προχωρεί ο καθένας και σ' ένα μέρος.Ο φιλόθεος νέος,ο Ονησίφορος,αφού περιόδευσε διάφορους τόπους,ήλθε προς τα μέρη του χωριού Αναρίτα.Η ησυχία,το άφθονο πράσινο του όμορφου εκείνου τοπίου του ικανοποιούν την ψυχή και του φλογίζουν την καρδιά.Τα λόγια του Κυρίου «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» κυκλοφορούν συνέχεια στο μυαλό του και του θεριεύουν την ιερή απόφαση.Την απόφαση να ζήσει πια με οδηγό το θέλημα του Χριστού και για τον Χριστό.Ένας ο ευγενής οραματισμός του.Να μπορέσει κάποια μέρα να αναφωνήσει κι αυτός του θείου Παύλου τα λόγια.«Ζω δε ουκέτι εγώ'ζή δε εν εμοί Χριστός».Για την πραγμάτωση του ιερού αυτού πόθου χωρίς κανένα δισταγμό ο καλομαθημένος νέος δεν διστάζει να ανταλλάξει την καλοπέραση του πατρικού σπιτιού,μα και της αυτοκρατορικής αυλής τις σχέσεις και τα μεγαλεία με τη ζωή του ασκητού.Μια σπηλιά έξω από το χωριό γίνεται τώρα ο τόπος διαμονής και το ασκητήριό του.Μέσα σ'αυτή ο φλογερός νέος «παραδοθείς τη χάριτι του Θεού» (Πράξ.ιέ',40) ολόψυχα με ζήλο θερμουργό και σύνεση βαδίζει σταθερά της αρετής «την στενήν και τεθλιμμένην οδόν την απάγουσαν εις την ζωήν».Ελεύθερος από κάθε γήινη φροντίδα,μια φροντίδα έχει πώς να αρέσει στον Θεό και να επιτύχει τον ιερό οραματισμό του.
Με αδιάλειπτη προσευχή και νηστεία,αλλά και με κάθε αρετή,σαν προσεκτικός γεωργός, φροντίζει καθημερινά και με σκληρό αγώνα προσπαθεί να ξερριζώνει από της ψυχής του το χωράφι τα διάφορα αγκάθια των παθών.Οι πειρασμοί που δοκιμάζει μέσα σ'εκείνη τη στενή και υγρή σπηλιά είναι αφάνταστα πολλοί.ο πιστός όμως και ανύστακτος ασκητής με τη δύναμη της προσευχής τους ανατρέπει όλους και κατορθώνει σε κάθε περίσταση να ξεπληρώνει την προφητική φωνή,που λέγει:«Νεώσατε εαυτοίς,νεώματα και μη σπείρητε εν ακάνθαις».Δηλαδή βγάλτε από το χωράφι της ψυχής σας τα αγκάθια και κάνετε το καινούργιο.Ξεχερσώστέ το,ώστε να γίνει κατάλληλο για τη νέα καρποφορία.Προσοχή.Μη σπέρνετε ποτέ σε χωράφι που είναι γεμάτο αγκάθια (Ιερεμ. δ', 3).
Στο ερημικό εκείνο μέρος περνά τις ημέρες του ο Όσιος μας.Το σώμα του δεν διστάζει να το ταλαιπωρεί με νηστείες και αγρυπνίες και να το υποτάσσει στο θέλημα του Θεού. Συγχρόνως όμως και στην ψυχή του δεν αμελεί να προσφέρει κάθε πνευματική τροφή. Με την απλότητα του χαρακτήρα του,με την πραότητα στη συμπεριφορά του και με τη βασίλισσα των αρετών,την ταπεινοφροσύνη,που φροντίζει να έχει στην καρδιά του σαν θεμέλιο της ζωής του,κατορθώνει να βγαίνει πάντα νικητής στους πνευματικούς αγώνες του.Γι'αυτό και πλούσια δέχεται επάνω του τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος σύμφωνα με τα θεία λόγια του προφήτου που λέγει:«Επί τίνα επιβλέψω αλλ' η επί τον πράον και ησύχιον και τρέμοντα μου τους λόγους»;Δηλαδή σε ποιόν εγώ ο Θεός θα ρίψω στοργικό και προστατευτικό το βλέμμα μου,παρά μονάχα στον άνθρωπο τον ταπεινό,τον ήσυχο,τον άνθρωπο που τρέμει με σεβασμό σαν ακούει τα λόγια μου και αγωνίζεται να τα εφαρμόζει στη ζωή του;(Ησαΐου ξστ',22).Αλήθεια στον ταπεινό και πράο επαναπαύεται το πνεύμα του Θεού.Γι'αυτό και σαν πρώτο σκαλοπάτι της κλίμακας των αρετών,που θέλει να ανεβούν όλοι εκείνοι που ποθούν να γίνουν δικοί του,βάζει της ταπεινοφροσύνης το σκαλοπάτι.«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» διακηρύττει γι'αυτούς.
Ευτυχισμένοι δηλαδή εκείνοι που συναισθάνονται τη μικρότητα τους και ταπεινώνονται. Έχουν φρόνημα ταπεινό.Ευτυχισμένοι οι ταπεινοί,γιατί σ'αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών».Και προχωρώντας ο Κύριος προσθέτει:«Μακάριοι οι πραείς,ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην».Ευτυχισμένοι,κι αυτοί που είναι πράοι και δεν θυμώνουν, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν κάποια μέρα τη νέα γη,την άνω Ιερουσαλήμ,τη βασιλεία των ουρανών.Μακάριοι οι πράοι και ειρηνικοί,γιατί η πραότητα,που είναι καρπός ταπεινοφροσύνης,αποτε λεί βασικό παράγοντα ευτυχίας κι ευλογημένης ζωής.
Υπέροχο παράδειγμα των δύο αυτών αρετών υποδεικνύει ο Κύριος,αυτόν τον ίδιο εαυτό Του. «Μάθετε απ'εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ.ία',29).Ταπεινός ο Κύριος και πράος.Ταπεινοί και πράοι πρέπει να είναι κι όλοι εκείνοι που νοσταλγούν και θέλουν να επαναπαύεται επάνω τους η θεία χάρις.Σαν αποτέλεσμα της ευλογίας αυτής θα έχουν οι άνθρωποι αυτοί να βλέπουν να αυξάνεται επάνω τους η παρρησία τους μπροστά στον Θεό.
Και η παρρησία του οσίου Ονησιφόρου μπροστά στον Θεό μεγαλώ νει μέρα με τη μέρα.Τα δάκρυα,τα οποία η συντετριμμένη εκείνη ψυχή χύνει και βρέχει τη στρωμνή της κάθε μέρα,γίνονται γι'αυτήν πηγή ευλογιών.Πλείστα όσα θαύματα προσφέρει ζωντανός ακόμη σε πονεμένους κι αναξιοπαθούντας.Γιατί,όπως «ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη», έτσι και του Αγίου μας η ζωή πολύ γρήγορα είχε γίνει αντιληπτή από όσους κατοικούσαν στα γύρω χωριά.Και το αποτέλεσμα; Καθημερινά πλήθη πιστών έτρεχαν στη σπηλιά του και σαν διψασμένα ελάφια του ζητούσαν λόγια Θεού.Κι αυτός με την πνευματική πείρα που διέθετε,τους δίδασκε και τους παρηγορούσε.Τους δίδασκε,πάντα με ταπεινοφροσύνη και αγάπη πατρική «τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώ ποις» (Τίτ.γ',8).
Όλη αυτή η εργασία του θεοφόρου ασκητή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια ευλαβική προσφορά για τη δόξα του Θεού.Κανένας δεν μπορούσε να του προσάψει οποιανδήποτε μομφή, πώς ζητούσε «την ιδίαν δόξαν» (Ιωάν.ζ',18).Για τούτο κι «ο ερευνών νεφρούς και καρδίας» (Α ποκ.6',29) τον ετίμησε με θεία δόξα.
Τον ετίμησε με ιδιαίτερες δωρεές και χαρίσματα.Του έδωσε πλούσια το χάρισμα της θεραπείας.Πολλά θαύματα και ιατρείες επενεργούσε καθημερινά.Θεραπείες δαιμονισμένων, λεπρών,καρκινοπαθών,παθήσεων ματιών κι ένα σωρό άλλων ασθενειών.Σε μια περίοδο τρομερής ανομβρίας με τη θερμή προσευχή του σαν τον Προφήτη Ηλία άνοιξε τους καταρράκτες του ουρανού και κατέβασε βροχές ευεργετικές,που δρόσισαν όχι μονάχα ανθρώπους και ζώα,αλλά και πότισαν τη διψασμένη γη.Στο πρόσωπο του έβρισκαν οι δυστυχισμένοι την παρρησία,οι άρρωστοι τη θεραπεία κι οι πονεμένοι την παρηγοριά. Αυτά όσο καιρό ζούσε.Μα κι όταν σε βαθιά γηρατειά παρέδωκε την αγία ψυχή του στον Κύριο, και πάλι η αγάπη του Θεού του χάρισε «δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν». θριαμβευτής μπήκε ο φλογερός ασκητής «εις την δόξαν του Θεού» (Β' Κορινθ.δ',15).Κι απ'εκεί συνεχίζει τα ευεργετικά θαύματα του σε όλους εκείνους που με συντριβή ψυχής και ειλικρινή μετάνοια εκζητούν τη μεσιτεία του.
Δυστυχώς το σπήλαιο του Αγίου είναι ακαθόριστο σήμερα.ο χρόνος το έχει εξαφανίσει και ο χώρος έχει καταχωσθεί.Έξω όμως από το χωριό και στο Ν.Α.άκρον του κοιμητηρίου βλέπει κανείς ένα ερειπωμένο εκκλησάκι,που έκτισε ο ίδιος ο Άγιος με τα χέρια του.Η μικρή αυτή Βυζαντινή εκκλησούλα είναι μονόκλιτος και με στέγη καμαρωτή,στενόμακρη 10.80μ.επί 3.60μ.Δυστυχώς εδώ και ολίγα χρόνια έπαψε και να λειτουργείται.Γύρω από την εκκλησούλα υπάρχουν θεμέλια κελλιών,που μαρτυρούν ότι κάποτε εκεί ήταν κτισμένη και Ιερά Μονή προς τιμή του αγίου Ονησιφόρου.
Οι περιπέτειες του μαρτυρικού νησιού μας έγιναν αιτία πολλοί πνευματικοί θησαυροί μας να χαθούν.Αυτό έγινε και με το θαυματουργό λείψανο του Αγίου.Για πολλά χρόνια βρισκόταν στο χωριό και φυλασσόταν σε μια λάρνακα.Από καιρό όμως χάθηκε και κανένας δεν ξέρει τίποτε γι'αυτό.
Νοερά οι προσκυνητές,που επισκέπτονται την Αναρίτα γονατίζουν εκεί στην εκκλησία κι επικαλούνται τη μεσιτεία και τη βοήθεια του.
Τη μεσιτεία του ας εκζητούμε κι εμείς.
Σήμερα μάλιστα,που το νησί μας περνά τις πιο δύσκολες ήμερες της τετραχιλιόχρονης ελληνοχριστινικής ζωής του,ας καταφεύγουμε με πίστη στον Άγιο μας κι ας του ζητούμε τον φωτισμό και τη βοήθεια του στα πολλαπλά προβλήματα μας.
.. Επίσκεψη Θεού ήταν η ήττα του στόλου,που κυβερνούσε.Επίσκεψη θλιβερή.Τη δέχτηκε, όπως δεχόταν και τις πλούσιες ευεργεσίες,που η αγάπη του Θεού του πρόσφερε.Την δέχτηκε με ευγνωμοσύνη κι έδωκε την καρδιά του στον Κύριο.Πάλεψε με «τον Άρχοντα του σκότους του αιώνος τούτου» και νίκησε.Με το παράδειγμα του μας καλεί κι εμάς να τον μιμηθούμε.Άπειρες οι ευεργεσίες του Θεού,που δοκιμάζουμε όλοι μας.Στην πόρτα της καρδιάς του καθενός μας στέκει ο Κύριος και μας λέγει:«Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω.εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξει την θύραν,και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ'αυτού και αυτός μετ'εμού» (Αποκαλ.γ',20).ο συνετός νέος Ονησίφορος στην πρόσκληση του Ιησού ήκουσε κι έσπευσε κι άνοιξε την πόρτα της καρδιάς του στον τιμημένο ξένο.Την ευλογημένη αυτή πράξη του φιλόθεου νέου,θα θελήσουμε κι εμείς να την αντιγράψουμε;Την απάντηση ας σπεύσει ο καθένας να τη δώσει ο ίδιος στον Κύριο. Το αποτέλεσμα μας είναι γνωστό.Η χαρά και η ειρήνη της ψυχής,που διψούμε όλοι μας, κι ο πόθος μας για εθνική δικαίωση δεν θα μείνει καυτός πόθος και γλυκύς οραματισμός,μα θα γίνει ζωντανή πραγματικότητα.Να το ξαναπούμε;
Ναι!Θα γίνει μια ζωντανή κι ευλογημένη πραγματικότητα.
Δια των πρεσβειών του αγίου Ονησιφόρου,Κύριε Ιησού Χριστέ,ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Απολυτίκιο Ήχος γ' Θείας πίστεως.
Θείοις θαύμασι κατεπλουτίσθη,πάτερ όσιε Ονησίφορε,η της Πάφου Αγία Μητρόπολις τον άσυλον θησαυρόν η Αναρίτις εκτήσατο,έχουσα την λάρνακα των αγίων λειψάνων σου' η και βρύει αεννάως ιάσεις εις δόξαν Χριστού του εν Τριάδι.

Αναδημοσίευση από: Φλόγα Κυρίου

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2021

«Εκ του υστερήματος…», τους Οσίου Παϊσίου

Γέροντα, ο Απόστολος Παύλος λέει: «Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Εγώ πιέζω τον εαυτό μου, για να δώσω, ή να κάνω κάποιο καλό.

Είμαστε παιδιά του Θεού και είναι καθήκον μας να κάνουμε το καλό, γιατί ο Θεός είναι όλος αγάπη. Είδες η χήρα που φιλοξένησε τον προφήτη Ηλία; Ειδωλολάτρης ήταν, αλλά τί αγάπη είχε μέσα της!

Όταν ο Προφήτης πήγε και της ζήτησε ψωμί, του είπε: «Έχουμε λίγο λάδι και αλεύρι∙ αυτό θα φάω με τα παιδιά μου και μετά θα πεθάνουμε». Δεν του είπε: «Δεν έχουμε να σου δώσουμε». Και όταν ο Προφήτης ,για να δοκιμάσει την προαίρεσή της ,της είπε να φτιάξη ψωμί πρώτα για εκείνον και μετά για τα παιδιά της, η καημένη αμέσως του έφτιαξε. Αν δεν είχε μέσα της αγάπη, θα έβαζε λογισμούς. «Δεν φτάνει που του λέω ότι έχουμε λίγο, θα έλεγε, ζητάει να φτιάξω πρώτα για εκείνον!».

Φάνηκε η προαίρεσή της, για να έχουμε εμείς παραδείγματα. Αλλά εμείς διαβάζουμε Αγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα και τόσα, και τι κάνουμε;

Θυμάμαι, και στο Σινά τα Βεδουϊνάκια που δεν ήξεραν τίποτε από το Ευαγγέλιο , αν τους έδινες κάτι, ακόμα και πολύ λίγο να ήταν, θα το μοιράζονταν μεταξύ τους και θα έπαιρναν όλα από λίγο. Και αν για το τελευταίο δεν έμενε τίποτε, θα του έδιναν τα άλλα από το δικό τους.

Όλα αυτά να τα παίρνετε σαν παράδειγμα και να εξετάζετε τον εαυτό σας, για να βλέπετε πού βρίσκεσθε. Αν εργάζεται έτσι κανείς, ωφελείται όχι μόνον από τους Αγίους και από τους αγωνιστές ,αλλά από όλους τους ανθρώπους. Σκέφτεται: «Αυτό το φιλότιμο το έχω εγώ; Πώς θα κριθώ;» Γιατί ο καθένας μας μόνος του θα κριθή από τον καλύτερό του.

Αξία έχει να δίνουμε από το υστέρημά μας ,είτε πρόκειται για κάτι πνευματικό είτε για κάτι υλικό. Έχω, ας υποθέσουμε ,τρία μαξιλάρια. Αν δώσω το ένα που μου περισσεύει, δεν έχει αξία. Ενώ, αν δώσω αυτό που χρησιμοποιώ για προσκέφαλο, αυτό έχει αξία, γιατί έχει θυσία. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε για την χήρα: «Η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλεν…»

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Ακολουθίες Κυριακής Γ' Ματθαίου

  

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός

Ο π. Ιουστίνος είναι ένας άνθρωπος που τον έδωσε ο Θεός στην εποχή μας για να μας θυμίσει ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του ανθρώπου, εξαιτίας κυρίως της σημασίας που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Έλεγε ότι είναι μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος όταν είναι αληθινός άνθρωπος, εικόνα Θεού. Τότε με την χάρη του Αγίου Πνεύματος γίνεται Θεός κατά χάρη. Αυτό είναι και το μήνυμα του π. Ιουστίνου, το οποίο άλλωστε είναι πρωτοχριστιανικό και πατερικό. Σήμερα όμως αυτό το μήνυμα έχει ιδιαίτερη σημασία, καθόσον η ύπαρξη του Θεού αμφισβητείται και οι άνθρωποι η λένε ότι ο Θεός βρίσκεται μακριά ή ότι δεν υπάρχει, δίνοντας έτσι πρωτεύουσα σημασία στον άνθρωπο και στην επί γης ζωή του.

Επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

Να μοιραζόμαστε το χρόνο μας με αυτούς που αγαπάμε


Συζήτηση μεταξύ μικρού παιδιού και πολυάσχολου πατέρα :

Μικρός: - Μπαμπά, μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
Πατέρας: - Ναι, σίγουρα, τι είναι;
-Πόσα βγάζεις την ώρα;
- Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτά;
- Θέλω να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, πόσα βγάζεις την ώρα;
- ΟΚ, 100 ευρώ την ώρα.
- Ω! (με το κεφάλι κάτω). Μπορείς να μου δανείσεις 50 ευρώ;
Ο πατέρας έξαλλος!
- Αν ο μόνος λόγος που ζήτησες για να σε δανείσω μερικά χρήματα είναι για να αγοράσεις κανένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες ανοησίες, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και κοιμήσου. Είσαι πολύ εγωιστής. Δεν δουλεύω τόσο σκληρά κάθε μέρα για να βλέπω μια τέτοια παιδιάστικη συμπεριφορά.

Το μικρό αγόρι ήσυχα πήγε στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο πατέρας έκατσε κάτω, σκέφτηκε και θύμωσε πιο πολύ για το μικρό του γιό που του έκανε τέτοια ερώτηση. Πώς τολμάει να κάνει τέτοιες ερωτήσεις μόνο και μόνο για να πάρει μερικά χρήματα ;
Μετά από περίπου μια ώρα, ο πατέρας ηρέμησε, και άρχισε να σκέφτεσαι:
Ίσως υπήρχε κάτι που χρειαζόταν να αγοράσει μ ' αυτό πενηντάρικο και δεν ζητάει λεφτά συχνά. Πήγε στην πόρτα του δωματίου του αγοριού και άνοιξε την πόρτα.

- Κοιμάσαι, γιε μου;
- Όχι, μπαμπά, είμαι ξύπνιος .
- Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήμουν κουρασμένος και ξέσπασα επάνω σου.
- Εδώ είναι τα €50 που ζήτησες.

Το μικρό αγόρι κάθισε ίσια, χαμογελώντας.

- Ω, ευχαριστώ μπαμπά!!!
Τότε, γυρίζει και κάτω από το μαξιλάρι του βγάζει κι άλλα τσαλακωμένα λεφτά.
Ο πατέρας μόλις είδε ότι ο γιός του είχε ήδη χρήματα, άρχισε να θυμώνει πάλι.
Το μικρό αγόρι βγάζει σιγά-σιγά τα λεφτά του, και μετά κοίταξε τον πατέρα του.
Και ο διάλογος συνεχίζεται:

Πατέρας: - Γιατί θέλεις κι άλλα λεφτά εφ όσον έχεις ήδη κάποια;
Μικρός: - Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα ξέρω. Μπαμπά, έχω 100 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα από τον χρόνο σου;
Σε παρακαλώ, έλα σπίτι νωρίς αύριο. Θα ήθελα να φάμε όλοι μαζί.

Ο πατέρας του έμεινε έκπληκτος και συγκινημένος έβαλε τα χέρια του γύρω από το μικρό του γιο, και ικέτεψε για συγχώρεση.

Είναι απλά μια μικρή υπενθύμιση για όλους εσάς που δουλεύετε τόσο σκληρά.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τον χρόνο να μας ξεγλιστρήσει χωρίς να έχουμε περάσει λίγο χρόνο με αυτούς που έχουν σημασία για μας, γι αυτούς που είναι κοντά στην καρδιά μας.
Ας θυμηθούμε να μοιραζόμαστε αυτό το εκατοστάρικο από το χρόνο μας, με κάποιον που αγαπάμε.
Αν πεθάνουμε αύριο, η εταιρεία που εργαζόμαστε θα μπορούσε εύκολα να μας αντικαταστήσει σε λίγες μέρες. Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι μας που αφήνουμε πίσω μας θα νιώσουν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Μερικά πράγματα είναι πιο σημαντικά.

Ολονύκτια Αγρυπνία, Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

 

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

Πρόγραμμα ακολουθιών εορτής Αγίου Προκοπίου

 

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

07/07: Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς


Κυριακὴ θανοῦσα τὴν τομὴν φθάνει
Προαιρέσει, πλὴν καὶ τελειοῦται ξίφει.

Βιογραφία
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Κυρίων τὸν Κύριον, καὶ Βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυριακὴ τῆς ψυχῆς, καὶ χαίρουσα ἤθλησας, ὅθεν Παρθενομάρτυς, παρ' αὐτοῦ δοξασθεῖσα, βρύεις τοὶς σὲ τιμώσιν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοὶς πάσιν αἰτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ως βρύσις πολύκρουνος παρθενομάρτυς Χριστού, κατήρδευσας πάνσοφε την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα. έσωσας τους εν σκότει της ειδωλομανίας, αίγλητων σων θαυμάτων, Κυριακή αθλοφόρε. διό εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἡ Μάρτυς Χριστοῦ, ἡμᾶς συνεκαλέσατο, τοὺς ἄθλους αὐτῆς, τοὺς θείους καὶ παλαίσματα, ἐγκωμίοις ᾆσαι νῦν, φερωνύμως αὐτὴ γὰρ πέφηνεν, ὡς ἀνδρεία τώ φρονήματι, κυρία νοός, τε καὶ παθῶν ἀπρεπῶν.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Τρίτη 6 Ιουλίου 2021

Ένας Άγγελος σε Θεία Λειτουργία


Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά, με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα.
Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως, όλως περιέργως, εγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:
-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;
Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.
Στην αρχή απολιθώθηκε, μαρμάρωσε στη θέση του και έκανε αρκετή ώρα να συνέλθει. Αλλά ή παρουσία του Αγγέλου, του γλύκανε την ψυχή κατά τέτοιον τρόπον, ώστε ή κατάνυξης μέσα του να αυξηθεί πολύ, να απόκτηση ή ψυχή του πολύ μεγάλη γλυκύτητα, μία, τρόπον τινά, ένωση με την παρουσία του αγίου Αγγέλου. Και παρόντος του αγίου Αγγέλου, τελείωσε την ιερά Πρόθεση, είπε το «Ευλογημένη ή βασιλεία...» και άρχισε τη Θεία Λειτουργία.
Ο Άγγελος ήταν πάντοτε παρών, μέχρι πού τελείωσε και την Κατάλυση.
Ο ιερεύς δεν μπορούσε να συγκράτηση την συγκίνηση του, την κατάνυξη και το δέος, πού τον είχε καταλάβει μπροστά σ' αυτήν την παρουσία, διότι ήταν ένα γεγονός, πού του συνέβαινε πρώτη φορά στη ζωή του. Άλλωστε, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν, δεν ξέρω! πιθανόν να κάνω λάθος, μια-δύο φορές στη ζωή ενός ευλαβούς και ταπεινού ιερέως.
Ασφαλώς όμως θα υπάρχουν κι άλλοι άγιοι ευλαβέστατοι και χαριτωμένοι κληρικοί παντός βαθμού, πού έχουν θεϊκές αποκαλύψεις κάπως πιο συχνά! Ό Θεός γνωρίζει...
Ο παππούλης, παρέμεινε στη θέση του. Δεν ξεντύθηκε, κάθισε σε μια καρέκλα μέσα στο ιερό Βήμα και συνεχώς έκλαιγε. Έκλαιγε και δεν μπορούσε να συνέλθη από την κατάνυξη, το δέος και την συντριβή πού ένιωθε.
Έτσι παρέμεινε για ώρα πολλή απολαμβάνοντας με συγκίνηση και ταπείνωση όσα βίωσε στη Θεία Λειτουργία με την παρουσία του άγιου Αγγέλου.
Ό διακριτικός και άγιος Γέροντας του με διαβεβαίωσε για την αλήθεια του γεγονότος.
Από τότε ή πίστης του ιερέως αυτού έγινε βράχος ακλόνητος, αυτός δε με πολύ δέος στην καρδιά λειτουργούσε πλέον τα πανάχραντα Μυστήρια.

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Έγκωμης

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

Ας είμαστε είμαστε ευγνώμονες για μια ζωή... (Διδαδικτκή ιστορία)

 Ένα πρωί ξύπνησε η Έλενα και άκούσε έναν ήχο από το σαλόνι. Προς έκπληξη της, είδε τον άντρα της. Δεν περίμενε να τον δει σήμερα γιατί ήξερε ότι ήταν σε περιοδεία με το φορτηγό.
- '' Πού είναι τα πράγματά σου?", ρώτησε η Έλενα.
- '' Δεν τα έφερα τώρα, ήρθα μόνο για να μιλήσουμε."

Σοκαρίστηκε η Έλενα γιατί την τελευταία φορά που είδαν ο ένας τον άλλον ξέσπασε ένας καυγάς και μετά δεν μιλούσαν για μέρες.
- '' Για τι θέλει να μου μιλήσει; - σκέφτηκα Έλενα.
- '' Ήρθα να σου πω ότι κάναμε πολλές τρελές και χαζές συζητήσεις μεταξύ μας πριν φύγω, αλλά θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ."
- '' Ήθελα να σε παίρνω συχνά τις τελευταίες μέρες, αλλά η περηφάνια μου, η επιμονή μου ήταν πιο δυνατή και δεν με άφησε! Θέλω να με συγχωρέσεις! Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ τόσο πολύ και ότι είμαι περήφανη για σένα, για όλα όσα κάνεις για την οικογένειά μας σε καθημερινή βάση.
Απάντησε:
- '' Εσύ και τα παιδιά μας είστε το πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο στη ζωή μου." Και μετά φίλησε την Έλενα σιωπηλά στο μέτωπο. '' Σε παρακαλώ μην ξεχνάς, ότι και να γίνει, θα είμαι πάντα δίπλα σου, μαζί σου. Πρέπει να πάω πίσω αλλά αυτός ο δρόμος θα είναι πολύ μακρύς. Δείτε επίσης
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο.
- '' Γεια σας, κυρία. Έλενα?"
- '' Ναι, εγώ είμαι, πώς μπορώ να σας βοηθήσω?"
- '' Κυρία. Έλενα, πρέπει να σου πω... Ο σύζυγός σου είχε σοβαρό ατύχημα, πέθανε. Λυπάμαι πραγματικά! '''''
- '' Είναι απλά μια παρεξήγηση επειδή ο άντρας μου είναι σπίτι, μόλις του μιλούσα. Πρέπει να τηλεφώνησαν σε λάθος αριθμό, παρακαλώ αφήστε το κάτω και σταματήστε να με καλείτε!
Η Έλενα έψαξε όλο το σπίτι και έψαξε τον άντρα της σε κάθε δωμάτιο, αλλά αυτός δεν ήταν πουθενά. Ένιωσε την ψυχή της γεμάτη πόνο και το κρύο να κυριεύει όλο της το σώμα. Η καρδιά της βυθίστηκε και έπεσε στα γόνατα. Κατέρρευσε στη μέση του σαλονιού και συνειδητοποίησε ότι ο σύζυγός της δεν είχε έρθει σπίτι! Αυτό που φαινόταν τόσο αληθινό ήταν απλά ένα όραμα και το τηλεφώνημα δεν ήταν λάθος και μόνο η ψυχή του συζύγου της ήρθε να πει αντίο...
Ποτέ μην αφήνεις ένα σπίτι θυμωμένο! Γιατί ίσως είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους αγαπημένους σου και τους φιλάς για μια τελευταία φορά! Πες αντίο στην αγάπη σαν να είναι η τελευταία φορά! ""

Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι δεν θα μοιραστούν αυτή την ιστορία! Αν όμως είσαι ένας από τους ανθρώπους που αφιέρωσαν χρόνο να το διαβάσουν, παρακαλώ κοινοποιήστε και θα μπορούσαμε να δώσουμε λίγη περισσότερη προσοχή ο ένας στον άλλο. Ίσως αυτό το μικρό μήνυμα να φέρει κοντά τους ανθρώπους.

Προσπαθούμε πάντα να είμαστε ευγνώμονες για μια ζωή γιατί είναι τόσο εύθραυστη και αναντικατάστατη!

Σάββατο 3 Ιουλίου 2021

Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν' αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν' αγιάσει, αν το θέλει.

Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σάς πονάει το στήθος. 

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις. 

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σάς καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν' ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού. 

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

Γέροντας Πορφύριος

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας