Πηγή: Γεροντικόν
Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών
![]() |
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση. |
Συσκευασία ειδών για αποστολή κοντέινερ για τις ανάγκες του Ορθοδόξου Κέντρου Υγείας Ευαγγελισμός και της Ιεράς Επισκοπής στο Τουλεάρ της Μαγαδασκάρης
Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 μ.Χ. στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη.
Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία.
Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ.
Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού.
Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της.
Η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας, έγινε ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας.
Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1822μ.Χ. βλέπει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή κυρία με φωτοστέφανο, η οποία της εξηγεί πόσο υπέφερε θαμμένη τόσα χρόνια κάτω από το χώμα. Της ζήτησε όταν ξημερώσει να επισκεφθεί τον επίτροπο εσωτερικών υποθέσεων της Μονής και να του ανακοινώσει την επιθυμία της να αποκαλυφθεί το ερειπωμένο θαμμένο μέγαρό της στον αγρό του Αντ. Δωξαρά.
Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι η κυρία ήταν η Θεοτόκος και ότι το μέγαρο ήταν προφανώς ο Ναός Της. Της γεννήθηκαν όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εκείνη την άσημη ταπεινή και το πώς θα έπρεπε να υποφέρει τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες του δύσπιστου κόσμου. Έτσι αποφάσισε να μην αναφέρει τίποτα.
Την επόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου 1822 μ.Χ., εμφανίζεται και πάλι στον ύπνο της η ίδια Κυρία δίνοντας και πάλι την ίδια παραγγελία. Η Πελαγία δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι ήταν η εκλεκτή από την Θεοτόκο, αλλά και πάλι την απέτρεψαν οι αμφιβολίες.
Όταν και την τρίτη Κυριακή 23 Ιουλίου 1822 μ.Χ. εμφανίζεται στον ύπνο της με στεναχωρημένο, αλλά αυστηρό ύφος ζητώντας εξηγήσεις για την αγνόηση της παραγγελίας της, η Πελαγία αποφασίζει πλέον να προχωρήσει χωρίς να ολιγωρήσει.
Την ίδια μέρα η Πελαγία κατέφυγε στην Ηγουμένη η οποία γνωρίζοντας τον ενάρετο βίο της την πίστεψε και επισκέφθηκε τον επίτροπο. Ο επίτροπος με την σειρά του ειδοποίησε με την συνοδεία της Πελαγίας τον Μητροπολίτη της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν για τον σκοπό αυτό σε χρήμα ή και σε εργασία.
Ο λαός πρόθυμα άρχισε τις ανασκαφές στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 μ.Χ. από τις οποίες αποκαλύφθηκαν ο αρχαίος ναός του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ωστόσο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος εικόνας πράγμα που επισκίασε το θετικό κλίμα και οδήγησε τον κόσμο σιγά, σιγά στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος. Η Πανώλη θέριζε εκείνη την εποχή, πράγμα που ο επίτροπος το θεώρησε θεία τιμωρία.
Σε συνεργασία πάλι με τον Μητροπολίτη Τήνου συγκαλούν και πάλι τον λαό της Τήνου με την ίδια έκκληση ορίζοντας επιπλέον και μια επιτροπή ελέγχου του έργου. Όσο οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα.
Με δάκρια στα μάτια η Πελαγία ζητά την βοήθεια της Παναγίας, η οποία της αποκαλύπτει πλέον το ακριβές σημείο στο οποίο ήταν θαμμένη η εικόνα Της.
Στις 30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ., μετά από την υπόδειξη της εν λόγω θέσης, η αξίνα του Δημ. Βλάσση προσκρούει στο θαυματουργό εικόνισμα!
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἀμέμτπως ἐβίωσας ἐν ἐγκράτειᾳ πολλὴ καὶ πόνοις ἀσκήσεως καὶ ἐν ἀγάπῃ θερμή, Πελαγία Θεόληπτε. Ὅθεν τὴν Θεοτόκον ἐπαλλήλως κατεῖδες, μηνύουσαν σοὶ Εἰκόνος τὴν ἀνεύρεσιν ταύτης. Ἣν πρέσβευε, Ἁγία Μῆτερ, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σέ.
Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής
Ένα πρωί ξύπνησε η Έλενα και άκούσε έναν ήχο από το σαλόνι. Προς έκπληξη της, είδε τον άντρα της. Δεν περίμενε να τον δει σήμερα γιατί ήξερε ότι ήταν σε περιοδεία με το φορτηγό.
- '' Πού είναι τα πράγματά σου?", ρώτησε η Έλενα.
- '' Δεν τα έφερα τώρα, ήρθα μόνο για να μιλήσουμε."
Σοκαρίστηκε η Έλενα γιατί την τελευταία φορά που είδαν ο ένας τον άλλον ξέσπασε ένας καυγάς και μετά δεν μιλούσαν για μέρες.
- '' Για τι θέλει να μου μιλήσει; - σκέφτηκα Έλενα.
- '' Ήρθα να σου πω ότι κάναμε πολλές τρελές και χαζές συζητήσεις μεταξύ μας πριν φύγω, αλλά θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ."
- '' Ήθελα να σε παίρνω συχνά τις τελευταίες μέρες, αλλά η περηφάνια μου, η επιμονή μου ήταν πιο δυνατή και δεν με άφησε! Θέλω να με συγχωρέσεις! Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ τόσο πολύ και ότι είμαι περήφανη για σένα, για όλα όσα κάνεις για την οικογένειά μας σε καθημερινή βάση.
Απάντησε:
- '' Εσύ και τα παιδιά μας είστε το πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο στη ζωή μου." Και μετά φίλησε την Έλενα σιωπηλά στο μέτωπο. '' Σε παρακαλώ μην ξεχνάς, ότι και να γίνει, θα είμαι πάντα δίπλα σου, μαζί σου. Πρέπει να πάω πίσω αλλά αυτός ο δρόμος θα είναι πολύ μακρύς. Δείτε επίσης
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο.
- '' Γεια σας, κυρία. Έλενα?"
- '' Ναι, εγώ είμαι, πώς μπορώ να σας βοηθήσω?"
- '' Κυρία. Έλενα, πρέπει να σου πω... Ο σύζυγός σου είχε σοβαρό ατύχημα, πέθανε. Λυπάμαι πραγματικά! '''''
- '' Είναι απλά μια παρεξήγηση επειδή ο άντρας μου είναι σπίτι, μόλις του μιλούσα. Πρέπει να τηλεφώνησαν σε λάθος αριθμό, παρακαλώ αφήστε το κάτω και σταματήστε να με καλείτε!
Η Έλενα έψαξε όλο το σπίτι και έψαξε τον άντρα της σε κάθε δωμάτιο, αλλά αυτός δεν ήταν πουθενά. Ένιωσε την ψυχή της γεμάτη πόνο και το κρύο να κυριεύει όλο της το σώμα. Η καρδιά της βυθίστηκε και έπεσε στα γόνατα. Κατέρρευσε στη μέση του σαλονιού και συνειδητοποίησε ότι ο σύζυγός της δεν είχε έρθει σπίτι! Αυτό που φαινόταν τόσο αληθινό ήταν απλά ένα όραμα και το τηλεφώνημα δεν ήταν λάθος και μόνο η ψυχή του συζύγου της ήρθε να πει αντίο...
Ποτέ μην αφήνεις ένα σπίτι θυμωμένο! Γιατί ίσως είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους αγαπημένους σου και τους φιλάς για μια τελευταία φορά! Πες αντίο στην αγάπη σαν να είναι η τελευταία φορά! ""
Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι δεν θα μοιραστούν αυτή την ιστορία! Αν όμως είσαι ένας από τους ανθρώπους που αφιέρωσαν χρόνο να το διαβάσουν, παρακαλώ κοινοποιήστε και θα μπορούσαμε να δώσουμε λίγη περισσότερη προσοχή ο ένας στον άλλο. Ίσως αυτό το μικρό μήνυμα να φέρει κοντά τους ανθρώπους.
Προσπαθούμε πάντα να είμαστε ευγνώμονες για μια ζωή γιατί είναι τόσο εύθραυστη και αναντικατάστατη!