Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Μάρτιο

1. Φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας
Ευχαριστούμε όλους όσοι καθημερινά συμβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας και υπενθυμίζουμε στην αγάπη σας ότι εισφορές μπορούν να γίνονταικαι στον πιο κάτω λογαριασμό:
Αρ. Λογαριασμού: 357034157613, ΙΒΑΝ: CY38 0020 0195 0000 3570 3415 7613 SWIFT/BIC: BCYPCY2N - ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ Αριθμός τηλεφώνου για υπηρεσία QuickPay: 99999122
Όλες οι εισφορές διατίθενται για την αγορά και διάθεση τροφίμων, φαρμάκων, ρουχισμού και ειδών καθαριότητας για άπορες οικογένειες καθώς και για την στήριξη αρρώστων αδελφών μας.

2. Θεμέλιος λίθος στο κοιμητήριο Αγίας Νάπας
Όσοι επιθυμούν να γίνουν κτήτορες της εκκλησίας και να γραφτούν τα ονόματα τους και των δικών τους για την ακολουθία της κτητορικής πράξης μπορούν να αποταθούν στον κ.Μάριο Πέροικο (τηλ. 23721465, 99637877).

3. Κατά το μήνα Μάρτιο ο Εσπερινός και το Μέγα Απόδειπνο αρχίζουν στις 5:00μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45π.μ.

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021

Ελεημοσύνη


Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της Ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών».

Μία Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα και με ύφος κακομοίρικο. Ο ιερέας τη λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του.

Όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρει φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερέας σκέφθηκε πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήσει να φύγει έτσι και της έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι’ η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα.

Σαν ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση. Ζήτησε πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της δίνουν ευκολότερα.

π.Γ.Στ.

Πηγή: Γεροντικόν

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Oλοκληρώθηκαν οι εργασίες για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας




Με τη βοήθεια της Παναγίας μας ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας για τις ανάγκες του Ορθοδόξου Κέντρου Υγείας Ευαγγελισμός, στο Τουλεάρ της Μαγαδασκάρης και της Ιεράς Επισκοπής Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους όσοι μέχρι σήμερα μας έχουν βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο μικρούς και μεγάλους.

Θερμές ευχαριστίες στον μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειο την Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας- Αμμοχώστου, στον Δήμαρχο Αγίας Νάπας κ.Χρίστο Ζαννέττου, το Δημοτικό συμβούλιο Αγίας Νάπας καθώς και την 7η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού και 34η Μοίρα Καταδρομών.

Ευχαριστούμε θερμά και τον Δήμο Παραλιμνίου που βρισκόταν στο πλευρό μας από την αρχή της όλης προσπάθειας και μας φιλοξενούσε στις αποθήκες του.

Η Παναγία να σας έχει όλους καλά.

Αιμοδοσία, Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση.

Η αιμοδοσία είναι μια χριστιανική, φιλανθρωπική και ανθρωπιστική πράξη,
της οποίας τα αποτελέσματα σώζουν ζωές.

Το αίμα δεν μπορεί να παραχθεί τεχνητά σε ιατρικά εργαστήρια παρά μόνο φυσιολογικά.

Το  μοναδικό «εργαστήριο παραγωγής» αίματος είναι το ίδιο το σώμα μας!

Οι καθημερινές ανάγκες αίματος στη Κύπρο είναι ιδιαίτερα μεγάλες… θύματα ατυχημάτων, καρκινοπαθείς, ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις, ασθενείς με νοσήματα του αίματος, μεταμοσχευμένοι και πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία έχουν άμεση ανάγκη το δικό μας αίμα.

Το μεγάλο "εγώ"

Φεβρουάριος του 1988. Στις Καρυές κάνει αρκετό κρύο. Έχει σημαντικό υψόμετρο. Έχει και υγρασία που δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα όμως είναι ξερός ο καιρός. Έχει κι ένα αεράκι που αν είσαι καλά ντυμένος το απολαμβάνεις. Είναι απόγευμα. Μόλις έπεσε ο ήλιος πίσω από το βουνό. Προχωρούμε στο μονοπάτι μαζί με τον π. Παΐσιο. Στον δρόμο συναντούμε τον π. Καλλίνικο από τη Σκήτη του Κουτλουμουσίου. Φθάνουμε στο ξύλινο γεφυράκι του. Γύρω μας φουντουκιές γυμνές χωρίς φύλλα. Μόνο κλαδιά.
«Μπα, ποιός έφερε μανταρίνια;», ρωτά έκπληκτος ο π. Παΐσιος.
Στο βάθος, σε απόσταση μεγαλύτερη από εξήντα μέτρα, διακρίνεται η πόρτα της αυλής του και κάτι που ροδίζει στη βάση της, ίσως να ‘ναι χρώματος πορτοκαλί. Η απόσταση δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερες λεπτομέρειες.
Σε λίγη ώρα πλησιάζουμε. Πράγματι, βλέπουμε μια μεγάλη σακούλα διαφανή, πορτοκαλί χρώματος, γεμάτη μανταρίνια. Πού τα είδε ο άνθρωπος! Πώς διέκρινε ότι είναι μανταρίνια και όχι πορτοκάλια! Αφού δε και η σακούλα είναι πορτοκαλί, θα μπορούσε να περιείχε και μήλα.
«Πως μ’ αρέσουν τα μανταρίνια!», λέει με εμφανώς προσποιητή λαιμαργία, ο γέροντας. «Θα κρατήσω για τον εαυτό μου τρία… Καλύτερα, ας τα κάνω πέντε… Μια που βρήκα την ευκαιρία, θα πάρω επτά», λέει με ένα πολύ χαριτωμένο χαμόγελο και σταματά. «Πάρε τα υπόλοιπα, π. Καλλίνικε, και πήγαινε τα απέναντι στον γερο-Ιωσήφ».
Ο γερο-Ιωσήφ ήταν ένα γεροντάκι στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη, 103 ετών, που όμως καθημερινά καλλιεργούσε τον κήπο του.
Ο π. Καλλίνικος έβαλε σχήμα, ζήτησε ευλογία και έφυγε. Εμείς με τον π. Παΐσιο μπήκαμε στο καλυβάκι του. Καθίσαμε στο ένα κελλί και μου ζήτησε να του διαβάσω κάτι χειρόγραφα κείμενά του.
Πέρασαν περίπου είκοσι λεπτά και χτυπάει το σίδερο της αυλόπορτας. Κάποιοι ήλθαν για να τον συναντήσουν.
«Να ανοίξω, γέροντα;», ρωτώ.
«Άσε καλύτερα. Αν είναι περίεργοι θα φύγουν. Αν είναι πονεμένοι ή διψασμένοι θα επιμείνουν».
Συνεχίζουμε την ανάγνωση. Σε λίγα λεπτά ξαναχτυπάει το σίδερο.
«Τί κάνουμε τώρα, γέροντα;». ξαναρωτώ.
Στο παράθυρο του, αντί κουρτίνας κρεμόταν ένα κομμάτι από σεντόνι.
«Κοίτα λοξά, να μην σε δουν και δες πόσοι είναι», μου λέγει.
«Δεν μπορώ να τους μετρήσω, δεν φαίνονται», απαντώ.
«Καλά, δεν ξέρεις ούτε αριθμητική; Τί έκανες τόσα χρόνια στην Αμερική; Ας περιμένουμε, αυτοί θα ξαναχτυπήσουν».
Πράγματι, σε λίγα λεπτά, χτυπούν για τρίτη φορά.
«Τώρα θα προσπαθήσω εγώ να τους μετρήσω. Μπορεί να μην τελείωσα το Δημοτικό, αλλά θα τα καταφέρω», μου λέγει.
Σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα της καλύβας.
«Τί πάθατε παλικάρια, τέτοια ώρα; Τί ήλθατε να κάνετε;».
«Πάτερ, θέλουμε λίγο να σας δούμε. Γίνεται;».
«Να με δείτε γίνεται. Αλλά τί θα βρούμε να σας κεράσουμε. Πόσοι είστε; Για να σας μετρήσω ένας, δύο… επτά. Για να δω τί θα βρούμε στο μαγαζί, τέτοια ώρα».
Μπαίνει μέσα και επιστρέφει με τα επτά μανταρίνια.
Τί φοβερός άνθρωπος, σκέπτομαι έκπληκτος από μέσα. Πού το ήξερε και κράτησε τα μανταρίνια ! Το προγνώριζε; Τον φώτισε ο Θεός χωρίς αυτός να το συνειδητοποιεί;
«Από πού έρχεσθε, παλικάρια;», ρωτάει με ενδιαφέρον.
«Είμαστε από την Αθήνα. Και ο Βruce με τον John από την Αμερική».
«Από την Αμερική; Μα αν τους κεράσουμε ένα μανταρίνι, αυτοί θα μας ρεζιλέψουν σε όλο τον κόσμο. Για να βρούμε κάτι Αμερικάνικο στο… supermarket».
Ξαναμπαίνει μέσα και επιστρέφει με ένα πακέτο αμερικάνικα μπισκότα και ένα κουτί ξηρούς καρπούς διαφόρων ειδών Ρlanters, της πιο φημισμένης δηλαδή μάρκας στην Αμερική. Έκπληκτοι αυτοί εκφράζουν τον θαυμασμό και τον εντυπωσιασμό τους.
«Πάτερ, τί συμβολίζει το τάλαντο που χτυπούν στα μοναστήρια;», ρωτάει δειλά ο ένας.
«Δεν ξέρω τί συμβολίζει. Ούτε και έχει καμιά σημασία. Αυτό που έχει άξια δεν είναι να χτυπάει κάνεις το τάλαντο του μοναστηρίου, αλλά να πολλαπλασιάζει το τάλαντο του Θεού. Ακούστε, παιδιά! Επειδή η ώρα πέρασε, πρέπει να πηγαίνετε. Ένα μόνο να πω: το πρόβλημα με τους Αμερικάνους είναι ότι στα Αγγλικά το “εγώ” γράφεται πάντοτε με κεφαλαίο, ενώ εμείς στην Ελλάδα το γράφουμε πότε-πότε και με μικρό».
Γέλασαν με τη χαριτωμένη παρατήρηση και ρωτούν οι Αμερικάνοι:
«Αυτό τί σημαίνει; Εμείς τί πρέπει να κάνουμε ;».
«Να διαγράψετε το “εγώ” από το λεξιλόγιο σας, παιδιά. Ο εγωισμός είναι ο μεγάλος μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ανεξαιρέτως»
Η αγιότητα έχει μια ευγένεια, μια λεπτότητα, μια χάρη πάνω της. Δεν είπε σοφίες ούτε θεολογίες ούτε έκανε εντυπωσιακές αποκαλύψεις. Γέμισε όμως όλων την καρδιά. Προνόησε διακριτικά, κάλυψε το χάρισμά του, ευγενικά κέρασε τους επισκέπτες του, όμορφα πρωτοτύπησε με τον τρόπο του, οικοδόμησε με τον λόγο του,
ανέπαυσε με την παρουσία του. Χωρίς να προσπαθεί να πείσει για κάτι κανέναν, πείθει για τα πιο μεγάλα όλους. Δίπλα του φωτίζεσαι, χαίρεσαι, αναπαύεσαι. Αισθάνεσαι σαν τη Μαρία «παρά τους πόδας του Ιησού». Σαν τους αποστόλους στο όρος της θείας Μεταμορφώσεως -δεν θέλεις να ξεκολλήσεις με τίποτα.


Αναδημοσίεση από: Άπαντα Ορθοδοξίας

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021

23/07: Οσία Πελαγία η Τηνία

 


Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 μ.Χ. στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη.

Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία.

Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ.

Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού.

Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ


Η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας, έγινε ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας.

Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1822μ.Χ. βλέπει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή κυρία με φωτοστέφανο, η οποία της εξηγεί πόσο υπέφερε θαμμένη τόσα χρόνια κάτω από το χώμα. Της ζήτησε όταν ξημερώσει να επισκεφθεί τον επίτροπο εσωτερικών υποθέσεων της Μονής και να του ανακοινώσει την επιθυμία της να αποκαλυφθεί το ερειπωμένο θαμμένο μέγαρό της στον αγρό του Αντ. Δωξαρά.

Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι η κυρία ήταν η Θεοτόκος και ότι το μέγαρο ήταν προφανώς ο Ναός Της. Της γεννήθηκαν όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εκείνη την άσημη ταπεινή και το πώς θα έπρεπε να υποφέρει τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες του δύσπιστου κόσμου. Έτσι αποφάσισε να μην αναφέρει τίποτα.

Την επόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου 1822 μ.Χ., εμφανίζεται και πάλι στον ύπνο της η ίδια Κυρία δίνοντας και πάλι την ίδια παραγγελία. Η Πελαγία δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι ήταν η εκλεκτή από την Θεοτόκο, αλλά και πάλι την απέτρεψαν οι αμφιβολίες.

Όταν και την τρίτη Κυριακή 23 Ιουλίου 1822 μ.Χ. εμφανίζεται στον ύπνο της με στεναχωρημένο, αλλά αυστηρό ύφος ζητώντας εξηγήσεις για την αγνόηση της παραγγελίας της, η Πελαγία αποφασίζει πλέον να προχωρήσει χωρίς να ολιγωρήσει.

Την ίδια μέρα η Πελαγία κατέφυγε στην Ηγουμένη η οποία γνωρίζοντας τον ενάρετο βίο της την πίστεψε και επισκέφθηκε τον επίτροπο. Ο επίτροπος με την σειρά του ειδοποίησε με την συνοδεία της Πελαγίας τον Μητροπολίτη της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν για τον σκοπό αυτό σε χρήμα ή και σε εργασία.

Ο λαός πρόθυμα άρχισε τις ανασκαφές στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 μ.Χ. από τις οποίες αποκαλύφθηκαν ο αρχαίος ναός του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ωστόσο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος εικόνας πράγμα που επισκίασε το θετικό κλίμα και οδήγησε τον κόσμο σιγά, σιγά στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος. Η Πανώλη θέριζε εκείνη την εποχή, πράγμα που ο επίτροπος το θεώρησε θεία τιμωρία.

Σε συνεργασία πάλι με τον Μητροπολίτη Τήνου συγκαλούν και πάλι τον λαό της Τήνου με την ίδια έκκληση ορίζοντας επιπλέον και μια επιτροπή ελέγχου του έργου. Όσο οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα.

Με δάκρια στα μάτια η Πελαγία ζητά την βοήθεια της Παναγίας, η οποία της αποκαλύπτει πλέον το ακριβές σημείο στο οποίο ήταν θαμμένη η εικόνα Της.

Στις 30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ., μετά από την υπόδειξη της εν λόγω θέσης, η αξίνα του Δημ. Βλάσση προσκρούει στο θαυματουργό εικόνισμα!

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἀμέμτπως ἐβίωσας ἐν ἐγκράτειᾳ πολλὴ καὶ πόνοις ἀσκήσεως καὶ ἐν ἀγάπῃ θερμή, Πελαγία Θεόληπτε. Ὅθεν τὴν Θεοτόκον ἐπαλλήλως κατεῖδες, μηνύουσαν σοὶ Εἰκόνος τὴν ἀνεύρεσιν ταύτης. Ἣν πρέσβευε, Ἁγία Μῆτερ, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σέ.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής 

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2021

«Εκ του υστερήματος…», τους Οσίου Παϊσίου

Γέροντα, ο Απόστολος Παύλος λέει: «Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Εγώ πιέζω τον εαυτό μου, για να δώσω, ή να κάνω κάποιο καλό.

Είμαστε παιδιά του Θεού και είναι καθήκον μας να κάνουμε το καλό, γιατί ο Θεός είναι όλος αγάπη. Είδες η χήρα που φιλοξένησε τον προφήτη Ηλία; Ειδωλολάτρης ήταν, αλλά τί αγάπη είχε μέσα της!

Όταν ο Προφήτης πήγε και της ζήτησε ψωμί, του είπε: «Έχουμε λίγο λάδι και αλεύρι∙ αυτό θα φάω με τα παιδιά μου και μετά θα πεθάνουμε». Δεν του είπε: «Δεν έχουμε να σου δώσουμε». Και όταν ο Προφήτης ,για να δοκιμάσει την προαίρεσή της ,της είπε να φτιάξη ψωμί πρώτα για εκείνον και μετά για τα παιδιά της, η καημένη αμέσως του έφτιαξε. Αν δεν είχε μέσα της αγάπη, θα έβαζε λογισμούς. «Δεν φτάνει που του λέω ότι έχουμε λίγο, θα έλεγε, ζητάει να φτιάξω πρώτα για εκείνον!».

Φάνηκε η προαίρεσή της, για να έχουμε εμείς παραδείγματα. Αλλά εμείς διαβάζουμε Αγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα και τόσα, και τι κάνουμε;

Θυμάμαι, και στο Σινά τα Βεδουϊνάκια που δεν ήξεραν τίποτε από το Ευαγγέλιο , αν τους έδινες κάτι, ακόμα και πολύ λίγο να ήταν, θα το μοιράζονταν μεταξύ τους και θα έπαιρναν όλα από λίγο. Και αν για το τελευταίο δεν έμενε τίποτε, θα του έδιναν τα άλλα από το δικό τους.

Όλα αυτά να τα παίρνετε σαν παράδειγμα και να εξετάζετε τον εαυτό σας, για να βλέπετε πού βρίσκεσθε. Αν εργάζεται έτσι κανείς, ωφελείται όχι μόνον από τους Αγίους και από τους αγωνιστές ,αλλά από όλους τους ανθρώπους. Σκέφτεται: «Αυτό το φιλότιμο το έχω εγώ; Πώς θα κριθώ;» Γιατί ο καθένας μας μόνος του θα κριθή από τον καλύτερό του.

Αξία έχει να δίνουμε από το υστέρημά μας ,είτε πρόκειται για κάτι πνευματικό είτε για κάτι υλικό. Έχω, ας υποθέσουμε ,τρία μαξιλάρια. Αν δώσω το ένα που μου περισσεύει, δεν έχει αξία. Ενώ, αν δώσω αυτό που χρησιμοποιώ για προσκέφαλο, αυτό έχει αξία, γιατί έχει θυσία. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε για την χήρα: «Η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλεν…»

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Ακολουθίες Κυριακής Γ' Ματθαίου

  

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός

Ο π. Ιουστίνος είναι ένας άνθρωπος που τον έδωσε ο Θεός στην εποχή μας για να μας θυμίσει ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του ανθρώπου, εξαιτίας κυρίως της σημασίας που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Έλεγε ότι είναι μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος όταν είναι αληθινός άνθρωπος, εικόνα Θεού. Τότε με την χάρη του Αγίου Πνεύματος γίνεται Θεός κατά χάρη. Αυτό είναι και το μήνυμα του π. Ιουστίνου, το οποίο άλλωστε είναι πρωτοχριστιανικό και πατερικό. Σήμερα όμως αυτό το μήνυμα έχει ιδιαίτερη σημασία, καθόσον η ύπαρξη του Θεού αμφισβητείται και οι άνθρωποι η λένε ότι ο Θεός βρίσκεται μακριά ή ότι δεν υπάρχει, δίνοντας έτσι πρωτεύουσα σημασία στον άνθρωπο και στην επί γης ζωή του.

Επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

Να μοιραζόμαστε το χρόνο μας με αυτούς που αγαπάμε


Συζήτηση μεταξύ μικρού παιδιού και πολυάσχολου πατέρα :

Μικρός: - Μπαμπά, μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
Πατέρας: - Ναι, σίγουρα, τι είναι;
-Πόσα βγάζεις την ώρα;
- Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτά;
- Θέλω να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, πόσα βγάζεις την ώρα;
- ΟΚ, 100 ευρώ την ώρα.
- Ω! (με το κεφάλι κάτω). Μπορείς να μου δανείσεις 50 ευρώ;
Ο πατέρας έξαλλος!
- Αν ο μόνος λόγος που ζήτησες για να σε δανείσω μερικά χρήματα είναι για να αγοράσεις κανένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες ανοησίες, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και κοιμήσου. Είσαι πολύ εγωιστής. Δεν δουλεύω τόσο σκληρά κάθε μέρα για να βλέπω μια τέτοια παιδιάστικη συμπεριφορά.

Το μικρό αγόρι ήσυχα πήγε στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο πατέρας έκατσε κάτω, σκέφτηκε και θύμωσε πιο πολύ για το μικρό του γιό που του έκανε τέτοια ερώτηση. Πώς τολμάει να κάνει τέτοιες ερωτήσεις μόνο και μόνο για να πάρει μερικά χρήματα ;
Μετά από περίπου μια ώρα, ο πατέρας ηρέμησε, και άρχισε να σκέφτεσαι:
Ίσως υπήρχε κάτι που χρειαζόταν να αγοράσει μ ' αυτό πενηντάρικο και δεν ζητάει λεφτά συχνά. Πήγε στην πόρτα του δωματίου του αγοριού και άνοιξε την πόρτα.

- Κοιμάσαι, γιε μου;
- Όχι, μπαμπά, είμαι ξύπνιος .
- Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήμουν κουρασμένος και ξέσπασα επάνω σου.
- Εδώ είναι τα €50 που ζήτησες.

Το μικρό αγόρι κάθισε ίσια, χαμογελώντας.

- Ω, ευχαριστώ μπαμπά!!!
Τότε, γυρίζει και κάτω από το μαξιλάρι του βγάζει κι άλλα τσαλακωμένα λεφτά.
Ο πατέρας μόλις είδε ότι ο γιός του είχε ήδη χρήματα, άρχισε να θυμώνει πάλι.
Το μικρό αγόρι βγάζει σιγά-σιγά τα λεφτά του, και μετά κοίταξε τον πατέρα του.
Και ο διάλογος συνεχίζεται:

Πατέρας: - Γιατί θέλεις κι άλλα λεφτά εφ όσον έχεις ήδη κάποια;
Μικρός: - Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα ξέρω. Μπαμπά, έχω 100 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα από τον χρόνο σου;
Σε παρακαλώ, έλα σπίτι νωρίς αύριο. Θα ήθελα να φάμε όλοι μαζί.

Ο πατέρας του έμεινε έκπληκτος και συγκινημένος έβαλε τα χέρια του γύρω από το μικρό του γιο, και ικέτεψε για συγχώρεση.

Είναι απλά μια μικρή υπενθύμιση για όλους εσάς που δουλεύετε τόσο σκληρά.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τον χρόνο να μας ξεγλιστρήσει χωρίς να έχουμε περάσει λίγο χρόνο με αυτούς που έχουν σημασία για μας, γι αυτούς που είναι κοντά στην καρδιά μας.
Ας θυμηθούμε να μοιραζόμαστε αυτό το εκατοστάρικο από το χρόνο μας, με κάποιον που αγαπάμε.
Αν πεθάνουμε αύριο, η εταιρεία που εργαζόμαστε θα μπορούσε εύκολα να μας αντικαταστήσει σε λίγες μέρες. Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι μας που αφήνουμε πίσω μας θα νιώσουν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Μερικά πράγματα είναι πιο σημαντικά.

Ολονύκτια Αγρυπνία, Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

 

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

Πρόγραμμα ακολουθιών εορτής Αγίου Προκοπίου

 

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση

07/07: Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς


Κυριακὴ θανοῦσα τὴν τομὴν φθάνει
Προαιρέσει, πλὴν καὶ τελειοῦται ξίφει.

Βιογραφία
Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Κυρίων τὸν Κύριον, καὶ Βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυριακὴ τῆς ψυχῆς, καὶ χαίρουσα ἤθλησας, ὅθεν Παρθενομάρτυς, παρ' αὐτοῦ δοξασθεῖσα, βρύεις τοὶς σὲ τιμώσιν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοὶς πάσιν αἰτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ως βρύσις πολύκρουνος παρθενομάρτυς Χριστού, κατήρδευσας πάνσοφε την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα. έσωσας τους εν σκότει της ειδωλομανίας, αίγλητων σων θαυμάτων, Κυριακή αθλοφόρε. διό εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἡ Μάρτυς Χριστοῦ, ἡμᾶς συνεκαλέσατο, τοὺς ἄθλους αὐτῆς, τοὺς θείους καὶ παλαίσματα, ἐγκωμίοις ᾆσαι νῦν, φερωνύμως αὐτὴ γὰρ πέφηνεν, ὡς ἀνδρεία τώ φρονήματι, κυρία νοός, τε καὶ παθῶν ἀπρεπῶν.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Τρίτη 6 Ιουλίου 2021

Ένας Άγγελος σε Θεία Λειτουργία


Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά, με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα.
Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως, όλως περιέργως, εγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:
-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;
Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.
Στην αρχή απολιθώθηκε, μαρμάρωσε στη θέση του και έκανε αρκετή ώρα να συνέλθει. Αλλά ή παρουσία του Αγγέλου, του γλύκανε την ψυχή κατά τέτοιον τρόπον, ώστε ή κατάνυξης μέσα του να αυξηθεί πολύ, να απόκτηση ή ψυχή του πολύ μεγάλη γλυκύτητα, μία, τρόπον τινά, ένωση με την παρουσία του αγίου Αγγέλου. Και παρόντος του αγίου Αγγέλου, τελείωσε την ιερά Πρόθεση, είπε το «Ευλογημένη ή βασιλεία...» και άρχισε τη Θεία Λειτουργία.
Ο Άγγελος ήταν πάντοτε παρών, μέχρι πού τελείωσε και την Κατάλυση.
Ο ιερεύς δεν μπορούσε να συγκράτηση την συγκίνηση του, την κατάνυξη και το δέος, πού τον είχε καταλάβει μπροστά σ' αυτήν την παρουσία, διότι ήταν ένα γεγονός, πού του συνέβαινε πρώτη φορά στη ζωή του. Άλλωστε, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν, δεν ξέρω! πιθανόν να κάνω λάθος, μια-δύο φορές στη ζωή ενός ευλαβούς και ταπεινού ιερέως.
Ασφαλώς όμως θα υπάρχουν κι άλλοι άγιοι ευλαβέστατοι και χαριτωμένοι κληρικοί παντός βαθμού, πού έχουν θεϊκές αποκαλύψεις κάπως πιο συχνά! Ό Θεός γνωρίζει...
Ο παππούλης, παρέμεινε στη θέση του. Δεν ξεντύθηκε, κάθισε σε μια καρέκλα μέσα στο ιερό Βήμα και συνεχώς έκλαιγε. Έκλαιγε και δεν μπορούσε να συνέλθη από την κατάνυξη, το δέος και την συντριβή πού ένιωθε.
Έτσι παρέμεινε για ώρα πολλή απολαμβάνοντας με συγκίνηση και ταπείνωση όσα βίωσε στη Θεία Λειτουργία με την παρουσία του άγιου Αγγέλου.
Ό διακριτικός και άγιος Γέροντας του με διαβεβαίωσε για την αλήθεια του γεγονότος.
Από τότε ή πίστης του ιερέως αυτού έγινε βράχος ακλόνητος, αυτός δε με πολύ δέος στην καρδιά λειτουργούσε πλέον τα πανάχραντα Μυστήρια.

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Έγκωμης

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

Ας είμαστε είμαστε ευγνώμονες για μια ζωή... (Διδαδικτκή ιστορία)

 Ένα πρωί ξύπνησε η Έλενα και άκούσε έναν ήχο από το σαλόνι. Προς έκπληξη της, είδε τον άντρα της. Δεν περίμενε να τον δει σήμερα γιατί ήξερε ότι ήταν σε περιοδεία με το φορτηγό.
- '' Πού είναι τα πράγματά σου?", ρώτησε η Έλενα.
- '' Δεν τα έφερα τώρα, ήρθα μόνο για να μιλήσουμε."

Σοκαρίστηκε η Έλενα γιατί την τελευταία φορά που είδαν ο ένας τον άλλον ξέσπασε ένας καυγάς και μετά δεν μιλούσαν για μέρες.
- '' Για τι θέλει να μου μιλήσει; - σκέφτηκα Έλενα.
- '' Ήρθα να σου πω ότι κάναμε πολλές τρελές και χαζές συζητήσεις μεταξύ μας πριν φύγω, αλλά θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ."
- '' Ήθελα να σε παίρνω συχνά τις τελευταίες μέρες, αλλά η περηφάνια μου, η επιμονή μου ήταν πιο δυνατή και δεν με άφησε! Θέλω να με συγχωρέσεις! Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ τόσο πολύ και ότι είμαι περήφανη για σένα, για όλα όσα κάνεις για την οικογένειά μας σε καθημερινή βάση.
Απάντησε:
- '' Εσύ και τα παιδιά μας είστε το πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο στη ζωή μου." Και μετά φίλησε την Έλενα σιωπηλά στο μέτωπο. '' Σε παρακαλώ μην ξεχνάς, ότι και να γίνει, θα είμαι πάντα δίπλα σου, μαζί σου. Πρέπει να πάω πίσω αλλά αυτός ο δρόμος θα είναι πολύ μακρύς. Δείτε επίσης
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο.
- '' Γεια σας, κυρία. Έλενα?"
- '' Ναι, εγώ είμαι, πώς μπορώ να σας βοηθήσω?"
- '' Κυρία. Έλενα, πρέπει να σου πω... Ο σύζυγός σου είχε σοβαρό ατύχημα, πέθανε. Λυπάμαι πραγματικά! '''''
- '' Είναι απλά μια παρεξήγηση επειδή ο άντρας μου είναι σπίτι, μόλις του μιλούσα. Πρέπει να τηλεφώνησαν σε λάθος αριθμό, παρακαλώ αφήστε το κάτω και σταματήστε να με καλείτε!
Η Έλενα έψαξε όλο το σπίτι και έψαξε τον άντρα της σε κάθε δωμάτιο, αλλά αυτός δεν ήταν πουθενά. Ένιωσε την ψυχή της γεμάτη πόνο και το κρύο να κυριεύει όλο της το σώμα. Η καρδιά της βυθίστηκε και έπεσε στα γόνατα. Κατέρρευσε στη μέση του σαλονιού και συνειδητοποίησε ότι ο σύζυγός της δεν είχε έρθει σπίτι! Αυτό που φαινόταν τόσο αληθινό ήταν απλά ένα όραμα και το τηλεφώνημα δεν ήταν λάθος και μόνο η ψυχή του συζύγου της ήρθε να πει αντίο...
Ποτέ μην αφήνεις ένα σπίτι θυμωμένο! Γιατί ίσως είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους αγαπημένους σου και τους φιλάς για μια τελευταία φορά! Πες αντίο στην αγάπη σαν να είναι η τελευταία φορά! ""

Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι δεν θα μοιραστούν αυτή την ιστορία! Αν όμως είσαι ένας από τους ανθρώπους που αφιέρωσαν χρόνο να το διαβάσουν, παρακαλώ κοινοποιήστε και θα μπορούσαμε να δώσουμε λίγη περισσότερη προσοχή ο ένας στον άλλο. Ίσως αυτό το μικρό μήνυμα να φέρει κοντά τους ανθρώπους.

Προσπαθούμε πάντα να είμαστε ευγνώμονες για μια ζωή γιατί είναι τόσο εύθραυστη και αναντικατάστατη!

Σάββατο 3 Ιουλίου 2021

Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν' αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν' αγιάσει, αν το θέλει.

Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σάς πονάει το στήθος. 

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις. 

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σάς καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν' ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού. 

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

Γέροντας Πορφύριος

Αναδημοσίευση από: Ψήγματα Ορθοδοξίας