Έλευσις Ιερής Εικόνας Παναγίας της Γερόντισσας και Τιμίων Λειψάνων Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτόκλητου

 Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση.

Εβδομαδιαίο Πρόγραμμα 20-25 Νοεμβρίου 2023

 

«ΤΟΙΣ ΕΡΗΜΙΚΟΙΣ ΖΩΗ, ΜΑΚΑΡΙΑ ΕΣΤΙ» (εκ των Αναβαθμών του πλ.α΄ήχου)

Τρεις φίλοι, αγαπούσαν πολύ την πνευματική εργασία, με αποτέλεσμα να γίνουν και οι τρεις μοναχοί. Απ’ αυτούς, ο πρώτος, διάλεξε γιά μόνιμο έργο του, να ειρηνεύει όσους έχουν διαμάχη μεταξύ τους. Ο δεύτερος διάλεξε γιά έργο του, να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε στην έρημο, για να βρει την πραγματική ησυχία.

Ο πρώτος, μετά από καιρό, κουράσθηκε με τις διαμάχες και τα μαλώματα των ανθρώπων, και κάπως απογοητεύθηκε... Ήλθε λοιπόν και ευρήκε τον φίλο του, που υπηρετούσε τους αρρώστους, μα και αυτός ήταν σχετικά αποκαρδιωμένος με το έργο του… Αποφάσισαν τότε και οι δύο να πάνε να εύρουν τον ερημίτη.

Όταν τον αντάμωσαν, του διηγήθηκαν τις δυσκολίες τους, και τον παρακάλεσαν να τους πει και αυτός, το τι κατόρθωσε μέσα στην έρημο.

Εκείνος, σιώπησε γιά λίγο, και ύστερα έβαλε νερό μέσα σ’ ένα δοχείο και τους είπε:

«Κοιτάξτε μέσα στο νερό».

Ήταν όμως ακόμη ταραγμένο το νερό και δεν κατάφεραν να δουν τίποτα. Ύστερα από λίγο, τους ξαναλέει:

«Κοιτάξτε πάλι καλά μέσα στο νερό».

Καθώς έσκυψαν, αυτή την φορά, βλέπουν μέσα στο νερό να καθρεφτίζονται τα πρόσωπα τους. Τους λέει τότε ο ερημίτης:

«Έτσι είναι και εκείνος που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι συνέχεια ταραγμένος και δεν ηρεμεί, γιά να συγκεντρωθή στον εαυτό του. Όταν όμως ησυχάσει, τότε αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτόν του και να διακρίνει τα δικά του πάθη και ελαττώματα»!!

Πηγή: Δρομοκήρυξ

Ανθρωπισμός χωρίς Χριστό

Υπάρχει μια θλιβερή πραγματικότητα που αφορά εμάς τους χριστιανούς. Να λέμε ότι ενδιαφερόμαστε για το Χριστό και ν’ αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπο. Να μας συγκινεί ο σταυρωμένος Ιησούς Χριστός και ν’ αδιαφορούμε για τους σταυρωμένους συνανθρώπους μας. Να λέμε ότι υπηρετούμε το Χριστό και να μην υπηρετούμε τον άνθρωπο. Όμως μόνο όταν ενδιαφερόμαστε και διακονούμε και αγαπάμε τον άνθρωπο ενδιαφερόμαστε και διακονούμε και αγαπάμε τον Χριστό.

Έτσι είναι δυνατό να υπάρχει η εξής αντίθεση: από τη μια πλευρά εκείνοι που ομολογούν το Χριστό και ενδιαφέρονται για το Χριστό, δεν ενδιαφέρονται όμως για τον άνθρωπο. Δεν αγωνίζονται όσο πρέπει για την επικράτηση της αγάπης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της ανθρωπιάς ανάμεσα στους ανθρώπους. Και από την άλλη εκείνοι που λένε τουλάχιστον ότι αγωνίζονται γι’ αυτά, αδιαφορούν για το Χριστό. Γιατί νομίζουν ότι ο Χριστός και η Εκκλησία εκπροσωπούν απλώς τη συντήρηση και την υποστήριξη του καταστημένου. Αλλά χωρίς Χριστό ο αγώνας αποδεικνύεται αντιφατικός και άκαρπος. Από αυτή την αντίθεση προκύπτουν πόλεμοι και καταστροφές της ιστορίας. Και υπεύθυνοι γι’ αυτή την αντίληψη είμαστε εμείς οι πιστοί, που μείναμε, εν πολλοίς εγκλωβισμένοι σ’ ένα αρρωστημένο θρησκευτικό απομονωτισμό. Απασχολημένοι με το «ηδύοσμον και το άνιθον και το κύμινον» και ξεχάσαμε τα βαρύτερα του νόμου, «την κρίσιν και το έλεος και την πίστιν», δηλ. τη δικαιοσύνη και την ευσπλαχνία και την τιμιότητα. Δηλ. δεν αγωνιστήκαμε όσο πρέπει για τον άνθρωπο και τη ζωντανή παρουσία του ευαγγελίου μέσα στον σύγχρονο κόσμο.

Καιρός είναι ν’ αλλάξουμε πορεία και συμπεριφορά.

π. γ. στ.

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Έλευση Ιερών Λειψάνων Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτόκλητου, 1-3 Δεκεμβρίου 2023

 

03/11: Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου

Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σ' όλο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετακόμισαν το ιερό λείψανο του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου για να το προσκυνούν πλέον άφοβα. 

Έγιναν δε μετά την κατάθεση του Ιερού λειψάνου και τα εγκαίνια του Ναού στις 3 Νοεμβρίου και από τότε κάθε χρόνο η Εκκλησία μας, τελεί κατά την ήμερα αυτή την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του μεγαλομάρτυρα, προς δόξαν Θεού.

Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος, ο Τροπαιοφόρος, είναι πολύ δημοφιλής Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα στην περιοχή της Αρμενίας. Γονείς του ήσαν ο Γερόντιος από την Καππαδοκία και η Πολυχρονία από την Παλαιστίνη. 

Ο Άγιος έζησε στα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και αρχές του 4ου αιώνα, επί της εποχής του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σύμφωνα με την παράδοση, σε μικρή ηλικία, μετοίκησε μαζί με την μητέρα του στην Λύδδα, εξαιτίας της κοίμησης του πατέρα του. 

Κατόπιν ο Άγιος Γεώργιος, κατατάχθηκε στο στρατό, όπου, διακρίθηκε για τις ικανότητες και τη γενναιότητά του, γι'αυτό και κέρδισε την εκτίμηση του Διοκλητιανού, ο οποίος και τον έχρισε Δούκα, με τον τίτλο του Κόμητος, στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.

Όταν όμως ο Διοκλητιανός θέλησε να επιβάλει, ακόμη και διά της βίας, την ειδωλολατρεία και τη λατρεία του αυτοκράτορα ως Θεού, ο Άγιος Γεώργιος αντέδρασε ρωτώντας: «γιατί πρέπει να χυθεί αθώον αίμα και να επιβληθεί η λατρεία του Αυτοκράτορα;» 

Και αφού είπε αυτά τα λόγια ομολόγησε την πίστη του στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, ξενίζοντας, έτσι, όλους τους παρευρισκομένους, οι οποίοι και επιχείρησαν να τον μεταπείσουν. Ο Άγιος Γεώργιος, όμως, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του Χριστού, γι’αυτό και οδηγήθηκε στο μαρτύριο, το οποίο υπέμεινε με τη βοήθεια της Χάρης του Θεού.

Ο Διοκλητιανός, λοιπόν, διέτεξε να τον ρίξουν μέσα στη φυλακή και να τον βασανίσουν. 

Έτσι τοποθέτησαν τα πόδια του μέσα σε ένα ξύλο και, επιπλεόν, επάνω στο στήθος του εναπόθεσαν μία μεγάλη πέτρα μέχρι την επομένη μέρα, κατά την οποία ο Διοκλητιανός προέβηκε σε ανάκριση του Γεώργιου. 

Ο Διοκλητιανός στην αρχή προσπάθησε να δελεάσει τον Γεώργιο. Επειδή, όμως, δεν μπόρεσε να παρασύρει στον όλεθρο τον Γεώργιο, διέταξε όπως ο Άγιος δεθεί σε ένα μεγάλο τροχό, που ήταν γεματός με αιχμηρά σίδερα, ώστε όταν γύριζε ξέσχιζε το άγιο σώμα του Γεωργίου. 

Τότε, με θεία επέμβαση, λύθηκε ο Γεώργιος και τα τραύματά του θεραπεύτηκαν.

Μόλις είδαν το σημείο αυτό, ο Πρωτολεών, ο Ανατόλιος, ο Πρωτολέων, ο Βίκτωρ, ο Ακίνδυνος, ο Ζωτικός, ο Ζήνωνας, ο Χριστοφόρος, ο Σεβιριανός, ο Θεωνάς, ο Καισάριος και ο Αντώνιος και άλλοι πολλοί, ωμολόγησαν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. 

Το γεγονός αυτόν εξόργισε ακόμη περισσότερο το Διοκλητιανό, ο οποίος και διέταξε να τους θανατώσουν.

Ακολούθως, διέταξε να γεμίσουν ένα λάκκο με νερό και ασβέστη για να ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, για τρεις ημέρες και νύκτες, ώστε να διαλυθεί το σώμα του. Όταν παρήλθε το τριήμερο και βρήκαν τον Άγιο Γεώργιο όρθιο μέσα στον ασβέστη να προσεύχεται, ο λαός άρχισε να φωνάζει ότι «ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος».

Ο Διοκλητιανός, εκλαμβάνοντας αυτό το σημείο της Χάρης του Θεού ως μαγικό κόλπο διέταξε να φορέσουν στον Γεώργιο πυρακτωμένα παπούτσια, που είχαν σιδερένια καρφιά και να τον εξαναγκάσουν να περπατήσει. 

Επειδή, όμως, η Χάρη συνέχιζε να καλύπτει το σώμα του Αγίου, ο Διοκλητιανός κάλεσε κάποιο μάγο, που τον έλεγαν Αθανάσιο, για να υποτάξει τον Γεώργιο. 

Ο μάγος έφερε δύο αγγεία τα οποία περιείχαν δηλητήριο. Με τη δύναμη του ονόματος του Ιησού Χριστού ο Γεώργιος ήπιε και τα δύο δηλητήρια χωρίς να πάθει το παραμικρό. 

Το γεγονός αφόπλισε τον μάγο, ο οποίος και ωμολόγησε πίστη στον Θεού του Γεωργίου. 

Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε όπως σκοτώσουν και τον Αθανάσιον.

Ο Διοκλητιανός τόσο εξοργίστηκε που και ακόμη για την ίδια τη γυναίκα του Αλεξάνδρα εξέδωσε διαταγή όπως την φυλακίσουν και την επομένην να την αποκεφαλίσουν, αφού και αυτή, όπως και οι προηγούμενοι, ωμολόγησε πίστη στον Ιησού Χριστό. 

Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, κοιμήθηκε προτού οι δήμιοι την αποκεφαλίσουν.

Έπειτα, και ενώ ο άγιος Γεώργιος κοιμόταν, είδε στο όνειρό του τον Ιησού Χριστό, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι θα λάβει το στέφανον του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της δόξας του Θεού. 

Όταν στη συνέχεια τον έσυραν ενώπιον του Διοκλητιανού, αυτός του πρότεινε να θυσιάσει στο είδωλο του Απόλλωνα, αλλά αντ΄αυτού ο Γεώργιος όταν εισήλθε στο ναό με το σημείο του Σταυρού έριξε το είδωλον κάτω. 

Τότε ο διώκτης Αυτοκράτορας διέταξε όπως αποκεφαλίσουν τον Γεώργιο. Ήταν τότε Παρασκευή της Διακαινησίμου, 23 Απριλίου του 303.

Το τίμιό του σώμα, μαζί με αυτό της αγίας του μητέρας, η οποία μαρτύρησε την ίδια, μάλλον, ημέρα με αυτόν, παρέλεβε ο Πασικράτης, ένας πιστός συνεργάτης του Γεωργίου, ο οποίος και τα μετέφερε στην Λύδδα της Παλαιστίνης. 

Από εκεί, όπως μαρτυρούν πηγές, τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας, τα μετέφεραν στη Δύση οι Σταυροφόροι.

Η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Αναδημοσίευση από: Αρμενιστής

Ακούστε το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου: