Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Οκτώβριο

1. Εξωκλήσι Μεγάλου Βασιλείου και Αγίας Αγάπης
Με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνουμε ότι βρισκόμαστε στην φάση εικονογράφησης του τέμπλου στο εξωκλήσι των Αγίων Βασιλείου και Αγάπης Αγίας Νάπας. Όσοι επιθυμούν να γίνουν δωρητές για τις εικόνες του τέμπλου μπορούν να αποταθούν στον κ. Μάριο Πέροικο 99637877.

2. Κατά το μήνα Οκτώβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 5:30μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:00-9:30π.μ. και τις καθημερινές 6:30-8:30π.μ.

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Μετά την Χριστού Γέννησιν


Eις τον Iωσήφ.
Τιμῶ Ἰωσὴφ Μνήστορα τῆς Παρθένου,
Ὡς ἐκλεγέντα φύλακα ταύτης μόνον.

Eις τον Iάκωβον.
Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλ' ἀδελφὸς Κυρίου,
Τοῦ πάντα τεκτήναντος ἐν λόγῳ Μάκαρ.

Eις τον Δαβίδ.
Ἐγὼ τὶ φήσω, μαρτυροῦντος Κυρίου,
Τὸν Δαυῒδ εὗρον, ὡς ἐμαυτοῦ καρδίαν;

Βιογραφία
Στις 26 Δεκεμβρίου ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 26 Δεκεμβρίου τιμούμε τη μνήμη των Αγίων Ιωσήφ του Μνηστήρα της Παρθένου Παναγίας, του Δαβίδ του Προφήτη και βασιλιά και του Ιακώβου του Αδελφοθέου (βλέπε και 23 Οκτωβρίου), δηλαδή, το κατά κόσμον γένος και οικογένεια του Χριστού. Όταν δεν υπάρχει Κυριακή εντός αυτής της περιόδου, μεταφέρουμε τον εορτασμό στις 26 Δεκεμβρίου.

Συνήθως αυτή την Κυριακή, τελείται η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, που είναι μια από τις αρχαιότερες Θείες Λειτουργίες.

Να υπενθημήσουμε εδώ ότι ο Ιωσήφ είχε από τον προηγούμενο γάμο του τέσσερις γιούς, τον Iάκωβο, τον Iωσή, τον Iούδα και τον Σίμωνα (ή Συμεών) και τρεις κόρες την Eσθήρ, την Mάρθα, και την Σαλώμη που ήταν μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Εὐφροσύνης σήμερον, Δαυῒδ πληροῦται ὁ θεῖος, Ἰωσήφ τε αἴνεσιν, σὺν Ἰακώβῳ προσφέρει· στέφος γὰρ τῇ συγγενείᾳ Χριστοῦ λαβόντες, χαίρουσι, καὶ τὸν ἀφράστως ἐν γῇ τεχθέντᾳ, ἀνυμνοῦσι καὶ βοῶσιν· Οἰκτίρμον σῷζε τοὺς σὲ γεραίροντας.

Κάθισμα
Ἦχος α'. Χορὸς Ἀγγελικὸς.
Πατρὸς ὡς ἀληθῶς, οὐρανίου θεράπων, ἐγένου Ἰωσήφ, καὶ Πατὴρ τοῦ ἀνάρχου, Υἱοῦ σὺ νενόμισαι, τοῦ σαρκὶ νηπιάσαντος· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζομεν, ἐν εὐφροσύνῃ καρδίας, πιστῶς ἀνυμνοῦντές σε.

Ὁ Οἶκος
Ἀπορρήτῳ βουλῇ, τίκτεται σαρκὶ ὁ ἄσαρκος, περιγράφεται νῦν σώματι, ὁ ἀπερίγραπτος, καὶ σῴζει ἀτρέπτως τὰς ἄμφω οὐσίας, ἀρχὴν λαμβάνει ὁ φύσει ἄναρχος, καὶ μόνος ὑπέρχρονος, ὁρᾶται βρέφος, ὁ ὑπερτέλειος, φέρεται χερσίν, ὁ φέρων τὰ σύμπαντα. Διὸ τοὺς τούτου συγγενείᾳ σεμνυνομένους, ὡς Θεὸς στέφει τῷ ἑαυτοῦ τοκετῷ, οὓς δοξάζοντες πίστει, ἀσιγήτως ἐκβοῶμεν· Οἰκτίρμον σῷζε τοὺς σὲ γεραίροντας.

Μεγαλυνάριον
Μνήστωρ τῆς Παρθένου ὁ Ἰωσήφ, καὶ φύλαξ ἐδείχθη, Θεοπάτωρ δὲ ὁ Δαβίδ, Ἰάκωβος ὁ ὁμαίμων, τοῦ Λόγου ὠνομάσθη· διὸ καὶ τῇ γεννήσει τούτου συγχαίρουσι.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Ματθ. β΄ 13-23, Γαλ. α΄11-19


Προδρομική παρουσία

«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής προ των Φώτων αναφέρεται στη δράση του Ιωάννη του Προδρόμου, στο πρόσωπο του οποίου εκπληρώνονται δύο προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Στην πρώτη σημειώνεται ότι ο Θεός θ’ αποστείλει τον προάγγελό του για να προετοιμάσει το δρόμο για τον ερχομό του Μεσσία, ο οποίος θα φέρει τη σωτηρία στον κόσμο. Στη δεύτερη, ο προφήτης Ησαϊας εμφανίζει τον Πρόδρομο ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» που συμβουλεύει τους ανθρώπους να ετοιμαστούν για τον ερχομό του Χριστού και να ακολουθήσουν το δρόμο της μετάνοιας.

Όπως μάς πληροφορεί ο Μάρκος, από το ευαγγέλιο του οποίου αντλείται η σημερινή περικοπή, ο Ιωάννης στην έρημο πρόσφερε βάπτισμα μετανοίας «εις άφεσιν αμαρτιών». Όλοι έτρεχαν για να βαπτισθούν από αυτόν στον Ιορδάνη ποταμό, αφού πρώτα εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους. Σύμφωνα με τις περιγραφές, ο Ιωάννης έφερε ένδυμα από τρίχες καμήλας και ζώνη δερμάτινη γύρω από τη μέση του, ενώ η τροφή του ήταν πολύ λιτή. Τρεφόταν με μέλι άγριο και ακρίδες. Ο Ιωάννης επειδή ήταν μεγάλη μορφή σε σημείο μάλιστα που κάποιοι τον εκλάμβαναν ως τον αναμενόμενο Μεσσία δεν παρέλειπε να διευκρινίζει συνεχώς ότι «έρχεται πίσω μου ο ισχυρότερός μου, που δεν είμαι άξιος ούτε τα υποδήματά του να λύσω. Εγώ σας βαπτίζω με νερό, εκείνο όμως θα σας βαπτίσει στο Άγιο Πνεύμα».

Φωνή βοώντος
Η έκφραση «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», αποτυπώνει την όλη παρουσία του Ιωάννου του Προδρόμου. Στην πνευματική ερημία που αποκαλυπτόταν έντονα και στη δική του εποχή, μέσα στην τραγικότητα που προκαλεί η αμαρτία, μέσα στη γενικότερη απελπισία που κυριαρχούσε στους ανθρώπους της εποχής του, προετοίμασε το δρόμο για τον ερχομό του Χριστού, με την προτροπή «μετανοείτε». Η μετάνοια, δεν είναι βέβαια μια επιφανειακή κατάσταση, αλλά μια βαθιά υπαρκτική στάση, που αλλάζει ολόκληρο τον άνθρωπο και τον καθιστά δεκτικό στην αγάπη του Θεού. Τον ετοιμάζει για να δεχθεί το σωτήριο μήνυμά του. Να εισέλθει στη Βασιλεία του.

Πολλοί ήταν εκείνοι που συνέρρεαν για να ακούσουν το κήρυγμα του Ιωάννη και ακολούθως να βαπτισθούν στον Ιορδάνη ποταμό. Αυτό όμως δεν ήταν το τέρμα αλλά μόνο η αρχή. Η αρχή μιας πορείας που οδηγούσε στο Σωτήρα Χριστό και παρέπεμπε κατευθείαν στο πρόσωπό του. Γι’ αυτό και ο Ιωάννης δεν αφήνει τους ανθρώπους να επαναπαυθούν μόνο στη δική του διδασκαλία ούτε να περιοριστούν μόνο στο δικό του βάπτισμα ή στο δικό του πρόσωπο. Δείχνει με το κήρυγμα και το βάπτισμά του τον Χριστό, ο οποίος δεν θα φέρει απλά συγχώρεση στους ανθρώπους, αλλά την πνευματική ανακαίνιση και την πραγματική σωτηρία. Γι’ αυτό και γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στο δικό του βάπτισμα, το οποίο επικεντρώνεται στο νερό, και στο βάπτισμα που θα εγκαινίαζε ο Χριστός εν Αγίω Πνεύματι.

Πνευματική αναγέννηση
Η μετοχή στη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η πνευματική ανακαίνιση του ανθρώπου και η δυνατότητα να βιώνει τη χαρά της παλιγγενεσίας, προϋποθέτει το πέρασμα από το δρόμο της μετάνοιας, τον οποίο άνοιγε η παρουσία της μεγάλης μορφής του Ιωάννη του Προδρόμου. Χωρίς τη μετάνοια, η οποία μεταφράζεται σε στάση ζωής απέναντι στον Θεό και το συνάνθρωπο αλλά και την κτίση ολόκληρη, ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει δέκτης της Χάριτος του Θεού. Η μετάνοια, η εσωτερική δηλαδή κάθαρση από τα πάθη και τις συνέπειες της αμαρτίας και συμμετοχή στην κοινωνία αγάπης που ξεδιπλώνει ο Θεός μέσα στην ευρυχωρία της Εκκλησίας, είναι οι σταθερές προϋποθέσεις για να εγκολπωθεί ο άνθρωπος το μήνυμα του Ευαγγελίου για τη σωτηρία του. Πραγματικά, το μεγαλείο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο φανερώνεται από τις δωρεές και τα χαρίσματά του. Μια τέτοια δωρεά είναι και η μετάνοια, η οποία συνιστά μια ευλογημένη εκκίνηση για μια καινούργια εν Χριστώ ζωή.

Αγαπητοί αδελφοί, ίσως ο σημερινός άνθρωπος μέσα από τις συνθήκες που επικρατούν στην καθημερινή του ζωή να δυσκολεύεται να κατανοήσει το βαθύτερο νόημα της μετάνοιας, ως νέου τρόπου ύπαρξης και ζωής. Ίσως η προτροπή της Εκκλησίας για μια τέτοια ευλογημένη πορεία να ακούεται σαν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», δηλαδή σαν ουτοπικές καταστάσεις. Ωστόσο, η αλήθεια, μέσα από την οποία μπορεί ν’ αναπηδήσει το χαροποιό μήνυμα της ζωής, βρίσκεται μόνο στον Χριστό και την Εκκλησία του. Ο άνθρωπος βλέπουμε να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε κρίσεις και αδιέξοδα, ενόσω αφήνει την ύπαρξή του αποσυνδεδεμένη από την παρουσία του Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστού. Άς αφήσουμε, λοιπόν, τα ώτα της καρδιάς μας ανοιχτά και τις καρδιές έτοιμες και δεκτικές. Άς επανεύρουμε ακόμα την ελπίδα μας στο μήνυμα του κηρύγματος του Ιωάννη: «μετανοείτε».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Αναβολή αγρυπνίας, Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Το Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012 δεν θα τελεστεί Αγρυπνία στο ξωκλήσι του Αγίου Επιφανίου στη Αγία Νάπα, όπως είχε ανακοινωθεί στο πρόγραμμα του μηνός Δεκεμβρίου.

Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη


Διά ξίφους άωρα μητέρων βρέφη,
Ανείλεν εχθρός του βρεφοπλάστου Bρέφους.
Nήπια αμφ’ ενάτην τάμον εικάδα παππάζοντα.

Βιογραφία
Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Χριστός, ο πονηρός αυτός βασιλιάς μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος. Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν η Βηθλεέμ. Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών. Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους. Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους. Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού. Μπορεί βέβαια να μη βαπτίσθηκαν εν ύδατι, βαπτίσθηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι τα λείψανα (ίσως μερικά) των Aγίων Νηπίων, βρίσκονται στην Kωνσταντινούπολη, στο Nαό του Aγίου Iακώβου του αδελφοθέου, τον οποίον ανήγειρε ο Iουστίνος.


Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών.

Κοντάκιον
Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Αστήρ Μάγους έπεμψε, προς τον τεχθέντα, και Ηρώδης άδικον, στρατόν απέστειλε κενώς, φονοκτονήσαι οιόμενος, τον εν τη φάτνη ως Νήπιον κείμενον.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Ευλογημένα Χριστούγεννα


Ευλογημένα Χριστούγεννα

κοντά στο Χριστό

με το Χριστό

όλα για το Χριστό.


Οι Ιερείς, η Εκκλησιαστική Επιτροπή, οι Ψάλτες, και ο Χριστιανικός Σύνδεσμος της ενορίας μας, σας εύχονται Χαρούμενα, Λυτρωτικά και Σωτήρια Χριστούγεννα.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Ἀντίδοτο τῆς κατάκρισης ὁ Χριστός...

Τό κάτωθι κείμενο, μᾶς δίνει μὲ ἁπλὰ καὶ περιεκτικὰ λόγια, τὸν τρόπο νὰ ἀποφύγουμε τὴν κατάκριση.

"Ἂν κάποιος δὲ σοὺ ἀρέσει, σκέψου ὅτι στὸ πρόσωπό του βλέπεις τὸ Χριστό. Τότε, δὲ θὰ τολμήσεις οὔτε νὰ σκεφτεῖς νὰ πεῖς λόγο κατάκρισης."
 
Γερόντισσα Γαβριηλία

Αναδημοσίευση από: Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Αθεϊσμός

Ο Αθεϊσμός, ο αληθινός υπαρξιακός αθεϊσμός που σιγοκαίει παρέα με το μίσος για έναν κατά τα φαινόμενα άδικο ή αγνώμονα Θεό, είναι μια πνευματική κατάσταση. Πρόκειται για προσπάθεια αντιμετώπισης του αληθινού Θεού, του Οποίου οι τρόποι είναι τόσο ανεξήγητοι ακόμη και για τους πλέον πιστούς ανθρώπους. Είναι, δε, γνωστό ότι συνήθως καταλήγει στη θέασή Του, αφού ο άθεος στην πραγματικότητα αναζητεί το Θεό. Στις ψυχές αυτών των ανθρώπων εργάζεται η Θεία Χάρις. Ο Αντίχριστος συναντάται πρωτίστως στους μετρίους ομολογητές, σε εκείνους που έχουν το Χριστό μόνον στα χείλη τους, παρά στους μεγάλους αρνητές. Ο Νίτσε, αυτοαποκαλούμενος Αντίχριστος, ομολογούσε τη μεγάλη εσωτερική αναζήτηση του Χριστού…

π. Σεραφείμ Ρόουζ

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ (Των Προπατόρων)


(Λουκ. ιδ΄16-24) (Κολοσ. Γ΄4-11)

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Οι δικαιολογίες
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες που προβλήθηκαν, εξοργίζεται. Αυτό συμβαίνει γιατί η τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να τον καλέσει σε κοινωνία μαζί του, συνιστά ένα ανεπανάληπτο μεγαλείο, για την άρνηση του οποίου δεν χωρεί καμιά δικαιολογία. Πόσο μάλλον οι τόσο φθηνές που επικαλούνται οι προσκεκλημένοι της περικοπής. Παρόμοιες αιτιάσεις όμως προβάλλονται και σήμερα για ν’ αρνούνται κάποιοι να συμμετάσχουν στην κοινωνία αγάπης που ανοίγει ενώπιον τους η μητέρα μας Εκκλησία. Δικαιολογίες για ασχολίες που αφήνουν τον άνθρωπο καθηλωμένο και εγκλωβισμένο στα υλικά αγαθά, προτάσσονται συνήθως για να μας αφήνουν μακριά από το Ευχαριστιακό Δείπνο, από τον Άρτο της Ζωής, το Ουράνιο Μάννα, που μας τρέφει πνευματικά και μας εντάσσει στο χώρο της θείας ζωής. Οι ασφυκτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας που περισφίγγουν τον άνθρωπο σήμερα, τον έχουν μετατρέψει δυστυχώς σ’ ένα κατευθυνόμενο ρομπότ. Δεν του επιτρέπουν να έχει ούτε πρόσωπο ούτε ταυτότητα. Η εργασία από ευλογία έχει μετατραπεί σε δουλεία, παραμένοντας και αυτή αποψιλωμένη από το βαθύτερο νόημα και περιεχόμενό της. Και όχι μόνο αυτό. Την αφήνουμε να λειτουργεί και ως πρόφαση για να απορρίψουμε από τη ζωή μας το μεγαλείο των θείων δωρεών και ευλογιών που ξεδιπλώνει ενώπιον μας η αγάπη του Θεού.

Όλες οι δικαιολογίες και οι προφάσεις, τα εργοστάσια, οι μηχανές, τα αυτοκίνητα, οι επαγγελματικές μας ενασχολήσεις και άλλα πολλά που μπορεί να επικαλούμαστε, μετατρέπονται από ευλογία σε κατάρα, όταν επιτρέπουμε να παρεμβάλλονται ως τροχοπέδη στον πνευματικό μας αγώνα και στη δυνατότητα να έλθουμε σε κοινωνία με τον Θεό. Αυτό το βιώνουμε ως εφιάλτη σήμερα μέσα από τα αδιέξοδα που προκαλεί η οικονομική κρίση, η οποία στο βάθος της είναι πνευματική κρίση και κρίση προσώπων.

Η επικράτηση της αγάπης
Παρά τα όποια εμπόδια και τις όποιες ανθρώπινες αιτιάσεις, το δείπνο δεν αναβάλλεται. Η ανθρώπινη κακία συνθλίβεται μπροστά στο μεγαλείο της απεριόριστης θεϊκής αγάπης. Το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου δεν μπορεί να ματαιωθεί, όσο και αν το κακό θεριεύει και υψώνεται στην καθημερινή ζωή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο οικοδεσπότης παραγγέλλει στον υπηρέτη του να καλέσει στο δείπνο όσους οι φαρισαίοι άφηναν έξω από αυτό και τους απέκλειαν ως ανάξιους της αγάπης του Θεού. Ακριβώς, η δεύτερη αποστολή του δούλου έξω από την πόλη, συμβολίζει την πρόσκληση του Θεού προς τους εθνικούς, τον ειδωλολατρικό κόσμο, για να εγκολπωθεί το ευαγγελικό μήνυμα. Από μια τέτοια εξέλιξη αναδεικνύεται και η οικουμενικότητα της Εκκλησίας, ως δύναμη και ζωή που αγκαλιάζει διάπλατα όλο τον κόσμο.

Αγαπητοί αδελφοί, το τραπέζι της θείας αγάπης είναι πάντοτε ανοικτό. Ο Θεός σε κάθε τόπο και εποχή στέλνει τους εργάτες του Ευαγγελίου για να καλέσουν όλους να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Το Ευχαριστιακό Δείπνο, η Θεία Κοινωνία, τρέφει πνευματικά τον άνθρωπο και τον αφήνει να ακτινοβολεί ως ύπαρξη χριστοειδής. Η συμμετοχή σ’ αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να εμποδίζεται από τις διάφορες μέριμνες της καθημερινότητας, αλλά προσδίδει και ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο σ’ αυτές. Το παράδειγμα των αγίων με ιδιαίτερη αναφορά στο πρόσωπο του Μοδέστου Ιεροσολύμων, του οποίου τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, αποτελεί την πιο ισχυρή μαρτυρία. Όλη τη ζωή τους οι άγιοι της Εκκλησίας μας την αντιπρόσφεραν ευχαριστιακά στον Θεό και γι’ αυτό καταξιώθηκαν της ουράνιας μακαριότητας. Άς ακολουθήσουμε κι εμείς το δικό τους παράδειγμα και να τους μιμηθούμε στη ζωή μας.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Αν σε δουν με τα δικά μου μάτια; - Διδακτική ιστορία

Tα παλιά χρόνια,στα νησια μας, ξένοι κατακτητές, έκλεβαν τις κοπέλλες και τις έκαναν σκλάβες...
Ένα πρωινό βλέποντας τον εχθρό να πλησιάζει έτρεξαν να τις κρύψουν...
Ένας γεροντάκος, είδε τη γυναίκα του να κοιτάζει έξω από το παράθυρο...

- Γρήγορα... τρέξε να κρυφτείς της είπε...
- Μα εγώ δεν έχω φόβο... του απάντησε αυτή, αν με δούν έτσι γριά και ζαρωμένη που είμαι...

Τότε ο γεροντάκος την κοίταξε στα μάτια όλο τρυφερότητα και της απάντησε:
- Ναι... αλλά, αν σε δουν με τα δικά μου τα μάτια;;;

Ευτυχία δεν είναι να έχεις πάντα αυτό που θέλεις... Μα να θέλεις πάντα αυτό που έχεις...

... ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ...

Αν σε άγγιξε και σένα κάνε ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ... Μία μόνο κοινοποίηση και άσε τον ΚΟΣΜΟ να ξέρει...

Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Από την κατάθλιψη στη χαρά! Πώς;


Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ, ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΓΙΑ ΤΑ ΨΥΧΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

"Σήμερα συμβαίνει πολλές φορές ο άνθρωπος να αισθάνεται θλίψη, απελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ακηδία κι όλα τα σατανικά. Να είναι θλιμμένος, να κλαίει, να μελαγχολεί, να μη δίνει σημασία στην οικογένεια του, να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα στους ψυχαναλυτές για να πάρει φάρμακα. Αυτά οι άνθρωποι τα λένε «ανασφάλεια». Η θρησκεία μας πιστεύει ότι αυτά είναι πειρασμικά πράγματα.

Ο πόνος είναι μία ψυχική δύναμη που ο Θεός την έβαλε μέσα μας, με προορισμό να κάνει το καλό, την αγάπη, τη χαρά, την προσευχή. Αντ’ αυτού ο διάβολος καταφέρνει και παίρνει την ψυχική αυτή δύναμη από την μπαταρία της ψυχής μας και τη μεταχειρίζεται για κακό, την κάνει κατάθλιψη και φέρνει την ψυχή στην νωθρότητα και στην ακηδία. Βασανίζει τον άνθρωπο, τον κάνει αιχμάλωτο του, τον αρρωσταίνει ψυχικά.

Υπάρχει ένα μυστικό να μεταβάλετε τη σατανική ενέργεια σε καλή. Είναι δύσκολο και χρειάζεται και κάποια προετοιμασία. Προετοιμασία είναι η ταπείνωση. Με την ταπείνωση αποσπάτε τη χάρη του Θεού. Δίνεστε στην αγάπη του Θεού, τη λατρεία Του, στην προσευχή. Αλλά και όλα αν τα κάνετε, τίποτε δεν έχετε καταφέρει, αν δεν έχετε αποκτήσει ταπείνωση. Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση. Αυτός που δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να του κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωριέται, νευριάζει, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.

Η κατάστασις αυτή θεραπεύεται με την χάρι. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό…. Και όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα. Τα ξεχνάς και σώζεσαι. Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, το μεγάλο μυστικό, για ν’ απαλλαγείς απ’ την κατάθλιψη και όλα τ’ αρνητικά, είναι να δοθείς στην αγάπη του Θεού…. Μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία με την αγάπη προς τον Θεό και την προσευχή, αλλά που θα γίνεται με λαχτάρα και πόθο.

Αυτό είναι το μυστικό της θεραπείας. Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας."

Γέροντας Πορφυρίος

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Θάρρος, και πάλι σ' αγαπάει ο Θεός!


Ο τέλειος πίνακας

Παλεύεις και προσπαθείς. Δεν τα καταφέρνεις; Σ'αγαπάει και πάλι ο Θεός.

Είσαι σαν ένας πίνακας τον οποίο παρατηρεί ο Θεός και βλέπει την προσπάθειά σου να συνεργαστείς με τη χάρη του και να πάρεις τα πινέλα του και να ζωγραφίσεις μες στην καρδιά σου το πρόσωπό του, το πρόσωπο του Θεού. Το πρόσωπο της αγάπης του Χριστού.

Δεν μπορείς. Κάνεις λάθη. Αλλού μουτζουρώνεις, αλλού τα σβήνεις, αλλού τα κάνεις όλα άνω κάτω.

Και ο Θεός τι λέει;

"Στο τέλος περιμένω να δω τον τέλειο πίνακα. Δεν βιάζομαι. Ξέρω ότι σήμερα έκανες ένα λάθος. Ξέρω ότι σήμερα το σχέδιο είναι στην πορεία. Δε βγάζω συμπεράσματα για σένα. Σε σέβομαι. Δε σε συγκρίνω", λέει ο Θεός.

Ο Θεός δε μας συγκρίνει. Αγαπά τον καθένα τελείως προσωπικά.

Οι τρεις γέροντες


Μία φορά κι έναν καιρό, μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού.

Παρόλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε: «Δε σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι».

Αυτοί την ρωτάνε: «Ο άντρας σου είναι στο σπίτι;»

«Όχι δεν είναι εδώ», απάντησε εκείνη.

«Τότε δε μπορούμε να έρθουμε», της λένε οι γέροντες.

Όταν επέστρεψε ο σύζυγος, η γυναίκα του περίγραψε το περιστατικό.

«Ας έρθουν, τώρα που επέστρεψα!»

Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί.

«Δε μπορούμε να έρθουμε όλοι», της λένε οι τρεις γέροντες.

Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά «γιατί!»

Ο πρώτος λοιπόν από τους τρεις, της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται: «Είμαι ο Πλούτος», της λέει. Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία. Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη. «Τώρα», της λένε, «πήγαινε στον άνδρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας».

Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.

Ο άνδρας ενθουσιάζεται και λέει: «Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε!»

Η σύζυγος του όμως δεν συμφωνούσε: «Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας;»

Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει: «Δε θα 'ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη; Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη!»

«Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας», λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του. «Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας».

Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά: «Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας».

Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι και οι δύο άλλοι να τον ακολουθούν! Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία: «Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς;»

Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί: «Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απέξω. Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη, όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!»

Από το δικό μου κυρία! - Διδακτική ιστορία

Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται στους δασκάλους εκείνους που δεν σταματούν να αναλώνονται, να πεθαίνουν συναισθηματικά, να αδειάζουν κυριολεκτικά όλο το μέσα τους για χάρη των μαθητών τους. Σ΄ αυτούς που δεν υπολογίζουν κόπους ούτε και λογαριάζουν αν ο μισθός είναι λίγος και δε φτάνει, που δεν δειλιάζουν ούτε φοβούνται να εκτεθούν. Μην τους ψάχνετε σε μουσεία, βρίσκονται ανάμεσά σας ...
***************************************************************
"Από το δικό μου, κυρία!"
Υπέρ αναμνήσεως μιας υπέροχης δασκάλας!
(της Λότης Πέτροβιτς)
"..... Το Δεκέμβρη του 1943, αρχή ενός ακόμα χειμώνα πείνας και παγωνιάς, άχνισε κάτι ζεστό ξαφνικά στην αυλή του σχολείου μας. 'Ηταν ένα μεγάλο καζάνι και μέσα είχε συσσίτιο για τα παιδιά. Γύρισα στο σπίτι περήφανη, κρατώντας με προσοχή ένα τενεκεδάκι γεμάτο σούπα πηχτή. «Γιατί δεν την έτρωγες στο σχολείο, καρδούλα μου;» λαχτάρισε η μάνα μου. «Αν σου χυνόταν στο δρόμο;» «Θα φάτε λίγη σούπα κι εσείς, αλλιώς δεν τρώω καθόλου», δήλωσα ορθά κοφτά. «Το ίδιο κι εγώ», φώναξε ο Μάνος, ο αδερφός μου. Κι έτσι γινόταν από κείνη τη μέρα σε κάθε συσσίτιο που κουβαλούσαμε οι δυο μας από το σχολείο. Η σούπα ερχόταν τακτικά, πάντα η ίδια, άνοστη και πηχτή.

'Ωσπου μια μέρα, μας μοίρασαν κάτι ξεχωριστό. Μπήκαμε στη γραμμή και μας έβαλαν στα τενεκεδάκια κάτι σα μέλι, αλλά σκούρο κοκκινωπό. "Γλυκόζη" το είπαν. Βουτούσαν τα παιδιά το δάχτυλο στη γλυκόζη, το έγλειφαν με απόλαυση και γελούσαν ευτυχισμένα, πειράζονταν μεταξύ τους. ΄Ενα μεσημέρι, γυρίζοντας ο αδερφός μου από το σχολείο, δεν ήθελε να βάλει μπουκιά στο στόμα του – ούτε από τη σούπα ούτε από τη γλυκόζη. Ταραγμένος φαινόταν, έτοιμος να βάλει τα κλάματα. «Τι συμβαίνει παιδί μου;» ανησύχησε η μαμά. Εκείνος δεν έβγαζε λέξη. Κι όσο δε μιλούσε, τόσο επέμενε η μάνα μου να μάθει, τόσο μεγάλωνε και η δική μας η περιέργεια. Με τα πολλά, αποφάσισε τελικά να μιλήσει. Κι αυτό που μας είπε γράφτηκε στη μνήμη μου ανεξίτηλα.

Στην αυλή για το συσσίτιο βρισκόταν με της τάξης του τα παιδιά. «Σκαρώνουμε κάτι;» άκουσε έναν από τους συμμαθητές του– “πειραχτήρης” ήταν το παρατσούκλι του - να ψιθυρίζει στον διπλανό, μόλις πήρε τη γλυκόζη στο τενεκεδάκι του. Ο άλλος έγνεψε "ναι". Τότε ο πειραχτήρης κάτι του είπε στ' αυτί, κρυφογέλασαν οι δυο τους πονηρά κι εξαφανίστηκαν στη στιγμή. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι να μπούνε στην τάξη. Πρώτα έμπαιναν τα κορίτσια. 'Υστερα τ' αγόρια. Τελευταία η δασκάλα, που κόντευε να μην ξεχωρίζει από τα παιδιά, έτσι που είχε απομείνει πετσί και κόκαλο. Καταλάβαινες πως ήταν μεγάλη από τα μάτια της μόνο, που τα σκοτείνιαζαν ολόγυρα δυο μαύροι κύκλοι. 'Οταν μπαίνανε όλοι στην τάξη, έκλεινε την πόρτα, μετρούσε τα παιδιά σειρά σειρά, έλεγε «εντάξει, φρόνιμα τώρα, μην ακούσω μιλιά» κι αρχίζανε αμέσως το μάθημα. Το «εντάξει, φρόνιμα τώρα, μην ακούσω μιλιά» τη φορά εκείνη δεν το είπε. Ούτε να τους μετρήσει την είδανε. Κοντά στην πόρτα της τάξης στεκόταν σκυφτή, σαν να ψαχούλευε κάτι. «Μα τι κάνει η κυρία εκεί;» ρώτησε παραξενεμένος ο Μάνος που δεν καλόβλεπε, τα περισσότερα παιδιά ήταν όρθια ακόμα. «Πασαλείψαμε το χερούλι με γλυκόζη», χασκογέλασε από δίπλα ο πειραχτήρης, «για να κολλήσουν τα χέρια της να γελάσουμε!» Δε γελάσανε. Καθίσανε τελικά στα θρανία τους και δε μιλούσε κανείς. Βλέπανε τη δασκάλα τους τώρα όλοι βουβοί, σαστισμένοι… Είχε σκύψει κι έγλειφε με λαχτάρα μια το χερούλι της πόρτας, μια την παλάμη της... 'Υστερα γύρισε και τους κοίταξε με παράπονο. Στα μάγουλά της έτρεχαν δάκρυα. «Μην τη σπαταλάτε τη γλυκόζη, χρυσά μου, για τ' όνομα του Θεού!», είπε ξέπνοα. «Σας τη δώσαμε όλη, ούτε μια σταγονίτσα δεν κρατήσαμε εμείς οι δάσκαλοι, για να τη φάτε να δυναμώσετε εσείς τα παιδιά. Μην τη σπαταλάτε, σας παρακαλώ, είναι κρίμα! Είν’ αμαρτία!» Την πήραν πάλι τα δάκρυα. Κι έκλαιγε, έκλαιγε...

Μαζευτήκαν όλοι τριγύρω της. Μονάχα ο πειραχτήρης έμεινε στο θρανίο του με το κεφάλι κατεβασμένο. Οι άλλοι σπρώχνονταν ποιος πρώτα να την αγκαλιάσει, ποιος να της πρωτοπεί «από το δικό μου, από το δικό μου, κυρία, να πάρετε λίγο!» 

Ούτ’ ένα τενεκεδάκι δεν άγγιξε η δασκάλα. Μόνο έκλαιγε, έκλαιγε... "

(Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο καιρός της σοκολάτας")

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης





Μία συγκλονιστικὴ ἀνέκδοτη ἱστορία ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ Πόντο…


Ἀρκετὰ χρόνια πρίν, ὅταν ἤμουν πενηντάρης μιλοῦσα μὲ μία θεία μου ποὺ ἦταν γιαγιὰ πιά. Μου μιλοῦσε μὲ μεγάλο παράπονο γιὰ τὴν πατρίδα μας τὸν πόντο καὶ γιὰ τοὺς προγόνους μας. Πάνω στὴν κουβέντα τῆς εἶπα πὼς σύντομα θὰ ἔκανα ταξίδι – προσκύνημα στὸν πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου καὶ μὲ παρακάλεσε μὲ λυγμούς, ὅταν πάω νὰ τῆς κάνω ἕνα χατίρι. Μου διηγήθηκε ἐπακριβῶς ποὺ βρισκόταν τὸ πατρικό της σὲ χωριὸ τοῦ πόντου. Μου ἐξήγησε μὲ λεπτομέρεια τὰ χαρακτηριστικά του χωριοῦ, τοὺς δρόμους καὶ μοῦ προσδιόρισε μὲ ἀκρίβεια τὴ θέση τοῦ σπιτιοῦ. Μου εἶπε μόλις τὸ βρῶ νὰ ζητήσω ἀπ’ τοὺς Τούρκους ποὺ θὰ ἔμεναν πιὰ ἐκεῖ νὰ βροῦν ἕνα κασελάκι, ποὺ εἶχε κρύψει σὲ συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ παλιοῦ ἀρχοντικοῦ. Μοῦ περιέγραψε πλήρως τὸ κασελάκι καὶ τὸ τί περιεῖχε μέσα. Ἀσημικά, παλιὰ κοσμήματα, λίρες κλπ, ἕνα μικρὸ θησαυρὸ δηλαδη. Μου εἶπε νὰ τὰ ἀφήσω στοὺς Τούρκους γιὰ ἀμοιβὴ μὲ προϋπόθεση νὰ μοῦ δώσουν ἕνα κρεμαστὸ σταυρὸ ποὺ εἶχε μέσα τὸ κασελάκι. Αὐτὸς ὁ σταυρὸς ἦταν ὁ βαφτιστικός τοῦ μικροῦ παιδιοῦ της ποὺ τὸ ἔχασε κατὰ τὴ γενοκτονία. Αὐτὴ εἶχε γλιτώσει. Εἶχε γλιτώσει μόνο τὴ ζωὴ τῆς γιατί ἡ χαροκαμένη ψυχὴ τῆς μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει πὼς πέρασε μέσα στὶς πικρὲς ἀναμνήσεις ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα.

Ἔσβησε τὰ παρακαλητὰ της μέσα στὰ δάκρυα καὶ τῆς ὑποσχέθηκα νὰ κάνω ὅ,τι θὰ περνοῦσε ἀπ’ τὸ χέρι μου, ἀλλὰ μέσα μου δὲν εἶχα πολλὲς ἐλπίδες. Πράγματι ἔκανα τὸ ταξίδι, ἔκανα ὅ,τι ἐπιθυμοῦσα γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ μετὰ κατευθύνθηκα γιὰ τὸ χωριὸ τῆς θείας μου. Ἡ περιγραφὴ του ἦταν τόσο λεπτομερὴς ποὺ βρῆκα τὸ σπίτι πολὺ εὔκολα. Παλιὸ λιθόκτιστο δίπατο ἀρχοντικό. Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μοῦ ἄνοιξε ἕνας Τοῦρκος λίγο μικρότερος σὲ ἡλικία ἀπὸ ἐμένα. Εὐτυχῶς ἤξερε ἄπταιστα ἀγγλικὰ γιατί ἐτύγχανε σεβαστὸ πρόσωπο τῆς δημόσιας διοίκησης τῆς περιοχῆς μὲ μεγάλο ἀξίωμα (Νομάρχης;) καὶ μπορούσαμε νὰ συνεννοηθοῦμε πολὺ ἄνετα. Τοῦ διηγήθηκα μὲ λεπτομέρεια ὅτι μου εἶχε πεῖ ἡ θεία μου. Γιὰ μία στιγμὴ ταράχθηκε καὶ μετά μου εἶπε ἀποφασιστικά. Κοίτα νὰ δεῖς, τώρα καλύτερα νὰ φύγεις γιατί ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ὁμοεθνεῖς μου στὸ σπίτι καὶ δὲ μπορῶ νὰ μιλήσω ἐλεύθερα. Ξαναέλα τὸ ἀπόγευμα τὴν τάδε ὥρα ποὺ θὰ εἶμαι μόνος νὰ τὰ ποῦμε καλύτερα. Πράγματι ἔκανα ὅπως μου εἶπε καὶ ὅταν ξαναπῆγα μὲ ὑποδέχθηκε μέσα στὸ σπίτι πιά. Ἀφοῦ ἠπίαμε τὸν καφὲ χωρὶς νὰ μιλήσει ἔφυγε ἂπ΄ τὸ δωμάτιο ὑποδοχῆς καὶ σὲ λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στὰ χέρια τοῦ τὸ κασελάκι τῆς θείας μου.

Κυριολεκτικά μου ἔπεσε τὸ φλιτζάνι τοῦ καφὲ ἀπ’ τὰ χέρια

-Ὥστε τὸ βρήκατε ἤδη, ψέλλισα σαστισμένος.

-Ναί, ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ εἶμαι σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι. Πάρε τό. Πιστεύω ὅτι σου ἀνήκει, πρόσθεσε.

-Μὰ δὲν τὸ θέλω, εἶπα διστακτικά. Μόνο τὸ σταυρουδάκι θέλω. Αὐτὸ μόνο ζήτησε ἡ θεία μου. Σᾶς παρακαλῶ κρατῆστε ὅλα τὰ ὑπόλοιπα.

-Κοίτα νὰ δεῖς, εἶπε θυμωμένα. Θὰ κάνεις αὐτὸ πού σου λέω. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Τόσα χρόνια τὰ φύλαγα μέχρι ποὺ ἦρθες ἐσύ. Στὴ θεία σου ἀνήκουν. Νὰ τῆς τὰ πᾶς.

-Μά, τὸ σταυρουδάκι…ψέλλισα φοβισμένα

Τότε μὲ μία κίνηση ἄνοιξε τὸ πουκάμισό του καὶ φάνηκε κρεμασμένο στὸ λαιμὸ τοῦ τό…σταυρουδάκι.

-Αὐτὸ δὲ μπορῶ νὰ στὸ δώσω. Δὲ μπορῶ, γιατί εἶναι δικό μου

Πραγματικὰ ζαλίστηκα. Δὲν καταλάβαινα τί ἐννοοῦσε.

-Εἶναι δικό μου. Ἀκοῦς; Εἶπε δυνατά.

Εἶναι δικό μου, γιατί ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδὶ ποὺ ἔχασε ἡ θεία σου πρὶν σαράντα χρόνια.

Ἔμεινα νὰ τὸν κοιτῶ μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα. Βούρκωσα. Ἦταν ὁ χαμένος μου ξάδερφος. Ἔπεσα στὴν ἀγκαλιά του καὶ τὸν ἕσφιξα. Ἔκλαιγα μὲ ἀναφιλητά. Τὸ ἴδιο καὶ αὐτός.

Ὅταν συνήλθαμέ μου εἶπε. Δὲν ἤξερα ὅτι ἡ μητέρα μου ἔζησε. Ἔμεινα πίσω. Ἄλλοι Τοῦρκοι πήρανε τὸ σπίτι καὶ μὲ μεγαλώσανε σὰν παιδί τους. Τώρα εἶναι πεθαμένοι. Ἔχω τὴν δικιά μου οἰκογένεια ἐδῶ πιά.

Τοῦ ζήτησα νὰ μὲ ἀκολουθήσει στὴν Ἑλλάδα. Νὰ δεῖ τὴ μάνα του.

Ἀρνήθηκε

-Δὲ μπορῶ νὰ γυρίσω πιά. Τὰ παιδιά μου ἔχουν μεγαλώσει. Εἶναι ἀξιωματικοὶ στὸν τουρκικὸ στρατό. Καὶ σὲ ὑψηλὲς θέσεις. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. (σὴμ ἀπ’ τὴ συνέχεια τῆς διήγησης θὰ φανεῖ ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ψευδόταν γιὰ νὰ προφυλάξει τὰ παιδιά του)

Ἂν φύγω στὴν Ἑλλάδα τὰ παιδιά μου μπορεῖ νὰ πάθουν κακὸ ἐδῶ. Δὲν πρέπει νὰ ἔχω καμία σχέση μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Ἐπέμενα καὶ τὸν παρακάλεσα νὰ ἔρθει τουλάχιστον ἕνα ταξίδι σὰν τουρίστας καὶ νὰ ἐπωφεληθεῖ γιὰ νὰ δεῖ τὴ μάνα του καὶ τοῦ ἄλλους συγγενεῖς του.

-Δὲ γίνεται, μοῦ ἀπάντησε. Γιὰ νὰ καταλάβεις ἐδῶ ἔχω μεγάλη δημόσια θέση. ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΕΔΩ. ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΧΩ. ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ. Ἂν πάω στὴν Ἑλλάδα θὰ δώσω στόχο ὅτι κάτι συμβαίνει καὶ θὰ κινδυνέψουν καὶ ἄλλοι. (Σήμ. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο φαίνεται, ὅτι ταυτόχρονα μὲ τὸ ἀξίωμα ποὺ κατεῖχε στὰ Τοῦρκος ἦταν καὶ τοπικὸς ἡγέτης τῶν ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. Τὸ πιθανότερο ἦταν καὶ τὰ παιδιά του νὰ τὸ γνωρίζανε ἀλλὰ προφυλαγόντουσαν ἐξαιρετικὰ)

-Νὰ δώσεις πολλὰ φιλιὰ στὴ μάνα μου. Νὰ μὴ λυγίσει. Νὰ κάνει ὑπομονή. Νὰ τῆς πεῖς ὅτι θὰ συναντηθοῦμε στὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Ἀγκαλιαστήκαμε καὶ πάλι καὶ χωρίσαμε δακρυσμένοι.

Ἐπέστρεψα στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔτρεξα ἀμέσως μὲ τὸ κασελάκι στὴ θεία μου γιὰ νὰ τῆς τὸ δείξω καὶ νὰ τῆς πῶ τὰ φοβερὰ νέα.

Ἀλλὰ τί δυσάρεστη ἔκπληξη μὲ περίμενε. Οἱ συγγενεῖς μου, μοῦ διηγηθήκανε, πὼς λίγο μετὰ τὴν ἀναχώρησή μου γιὰ τὴν Τουρκία ἡ θεία μου ἄφησε τὴν τελευταία της πνοή.

Ἴσως ὁ καλὸς Θεὸς τὴν πῆρε κοντά του γιὰ νὰ μὴν ἀκούσει ὅτι τόσα χρόνια ζοῦσε τὸ παιδάκι της καὶ αὐτὴ δὲ μποροῦσε νὰ τὸ ἔχει στὴν ἀγκαλιά της. Μὲ ἀρκετὰ δάκρυα εἶχε ματώσει τὴν καρδιά της, τόσο καιρό. Δὲ θὰ ἄντεχε νὰ ἀκούσει κάτι τέτοιο…

Αναδημοσίευση από: Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Η απόδραση του Ronan - Μικρό βίντεο για τον εκφοβισμό

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι φρικιαστικὴ δίχως Θεάνθρωπο, γιατὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι φοβερὸς δίχως τὸν Θεάνθρωπο. Καθετὶ τὸ ἀνθρώπινο, μονάχα στὸν Θεάνθρωπο ἔχει τὴν τελικὴ καὶ λογικὴ του ἑρμηνεία. Δίχως τὸν θαυμαστὸ Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μεταβάλλονται ἀναπόφευκτα σὲ χάος, σὲ φρίκη, σὲ θάνατο, σὲ κόλαση: ἡ φρόνηση σὲ ἀφροσύνη, ἡ αἴσθηση σὲ ἀπόγνωση, ἡ ἐπιθυμία σὲ αὐτοδιάσπαση μέσα ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση ἤ τὴν αὐτοεξουθένωση.

Όσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Αποστολικό ανάγνωσμα: Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου δ΄ 22-27, Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Λουκά ιγ΄ 10-17


«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

Ισχυρή πρόκληση για μια σωτήρια υπέρβαση προβάλλει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία ξεδιπλώνει ενώπιόν μας μηνύματα ουράνιας αντοχής. Η συγκύπτουσα γυναίκα βίωνε το δικό της μαρτύριο πριν να γνωρίσει τη λύτρωση που προσφέρει η αγάπη του Χριστού στις προοπτικές της θαυματουργίας Του. Πριν να λυτρωθεί όμως η ταλαίπωρη εκείνη γυναίκα έκανε το αποφασιστικό βήμα, το οποίο ζητεί πάντοτε από μας ο Χριστός. Η κατάστασή της ήταν όντως τραγική. Την είχε κυριεύσει πονηρό πνεύμα, σύμφωνα με την περιγραφή του ευαγγελιστή Λουκά. Την κρατούσε καθηλωμένη για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς να μπορεί να ορθώσει το κορμί της και ήταν καταδικασμένη να βλέπει μόνο προς το έδαφος, αφού ήταν συγκύπτουσα.

Αλήθεια, πόσο μεγαλείο ψυχής και δύναμη πνευματική χρειάζεται κάποιος κάτω από τέτοιες συνθήκες να σέρνει το κορμί του, φοβερά ταλαιπωρημένο όπως ήταν και να παρευρίσκεται κάθε Σάββατο στη Συναγωγή; Να συμμετέχει στη λατρεία και κυρίως να διατηρεί την ελπίδα της.

Πολύ περισσότερο όμως, προκαλεί σίγουρα θαυμασμό το γεγονός ότι σε καμιά περίπτωση η γυναίκα εκείνη δεν διαμαρτυρόταν για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει. Αντίθετα, εκείνο στο οποίο περιοριζόταν ήταν να επικαλείται τη βοήθεια του Θεού και να επιζητεί την χάρη του. Άλλωστε και ο ίδιος ο Χριστός μπροστά σ’ αυτό το μεγαλείο ψυχής, ονομάζει τη γυναίκα «θυγατέρα του Αβραάμ», δηλαδή παιδί του Θεού.

Γέφυρα σωτηρίας
Πραγματικά πολλά θα μπορούσε να μας διδάξει η στάση της συγκύπτουσας γυναίκας, η πίστη της οποίας μπροστά στις φοβερές δοκιμασίες της ζωής την αναδεικνύει πρότυπο προς μίμηση. Ο πόνος, οι θλίψεις, οι ασθένειες και οι όποιες δοκιμασίες μέσα στις αγκάλες της αγάπης του Θεού μεταβάλλονται σε ευλογημένες γέφυρες σωτηρίας. Αυτό μας διδάσκει και η σοφία των πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι πολύ εύστοχα σημειώνουν ότι ο άνθρωπος με τις δοκιμασίες και τις θλίψεις φωτίζεται, γιατί ο πόνος τον οδηγεί στην ταπείνωση, η οποία με τη σειρά της μας επαναφέρει στη φυσική ψυχική μας κατάσταση. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Οι πνευματικά αδύνατοι ας γνωρίζουν ότι ο Θεός τους επισκέπτεται, όταν παρουσιάζονται σωματικές ταλαιπωρίες και κίνδυνοι και εξωτερικοί πειρασμοί. Ενώ οι τέλειοι ας Τον γνωρίζουν από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και από την προσθήκη των χαρισμάτων».

Αγαπητοί αδελφοί, ιδιαίτερα μπροστά στα σημερινά αδιέξοδα της ζωής, ο άνθρωπος δεν έχει άλλη επιλογή παρά να ακολουθήσει το παράδειγμα της συγκύπτουσας γυναίκας που μετά τη θεραπεία της από τον Κύριο «παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν».


Xριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Νὰ ὑποφέρουμε μὲ εὐκολία τὴν κάθε θλίψη καὶ τοὺς πειρασμούς

Ἄν θέλουμε νὰ ὑποφέρουμε μὲ εὐκολία τὴν κάθε θλίψη καὶ τοὺς πειρασμούς, ἄς ἔχουμε ἐμπρὸς στὰ μάτια μας πάντοτε τὸ θάνατο γιὰ Χάρη τοῦ Χριστοῦ μας. Τέτοια ἐντολὴ ἔχουμε, νὰ σηκώνουμε τὸ σταυρό μας καὶ νὰ τὸν ἀκολουθοῦμε πρόθυμοι καὶ ἕτοιμοι γιὰ τὸ θάνατο. Γιατὶ ἐκεῖνος, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ πεθάνει γιὰ τὸ Χριστό, καθόλου δὲν θὰ δυσκολευτεῖ στὰ ἐπίπονα καὶ λυπηρά. Καὶ ὅποιος θέλει νὰ γίνει κληρονόμος τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ ἐπιθυμεῖ καὶ τὰ πάθη Του μὲ ζῆλο.

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ὅταν ἔρθει ἡ χάρις ξεχνᾶς καὶ τὶς θλίψεις καὶ τὰ βάσανα

Ὅταν ἔρθει ἡ χάρις ξεχνᾶς καὶ τὶς θλίψεις καὶ τὰ βάσανα, χαλάλι νὰ γίνουν ὅλα. Ὅταν ἔρθει ἡ λύπη, ξεχνᾶς τὴ χάρη καὶ λές, ἀμάν, ὁ Θεὸς μ᾿ ἐγκατέλειψε, οὔτε νὰ προσευχηθῶ τίποτε, πάει, ὁ Θεὸς μ᾿ ἐγκατέλειψε, τρόπον τινά, μ᾿ ἔχει γιὰ τὴν κόλαση. Ὅταν γυρίσεις ἀπ᾿ τὴν ἄλλη πλευρά, ξεχνᾶς τὰ πρῶτα· γυρίζεις στὰ πρῶτα, ξεχνᾶς τὰ δεύτερα. Ἔτσι εἶναι. Ἔ, αὐτό, γυμνάζεται ὁ ἄνθρωπος στὴν ταπείνωση. «Οὐχὶ ἐγώ, ἀλλὰ ἡ χάρις ἡ σὺν ἐμοί», ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἀπόστολος (Κορ. 15, 10). Γυμνάζεται ὁ ἄνθρωπος στὴν ταπείνωση.

Γέρων Εφραΐμ Κατουνακιώτης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Μαζί με τους Αγίους


Λίγοι κέρδισαν τόση συμπάθεια στις συνειδήσεις των ανθρώπων, όσο ο άγιος Νικόλαος, του οποίου η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη στις 6 Δεκεμβρίου. Στον άγιο Νικόλαο πραγματοποιήθηκε κατά λέξη ο λόγος του Κυρίου: «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην». Το όνομα του αγίου Νικολάου είναι γνωστό σ’ όλο τον κόσμο και σχεδόν δεν υπάρχει χριστιανική οικογένεια που να μην το τιμά σ’ ένα της πρόσωπο.

Η Εκκλησία τον ονομάζει «μυροθήκην του Παναγίου Πνεύματος», «κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος». Γενικά η υμνολογία της εορτής του αγίου είναι τόσο πλούσια σε πνευματικά άνθη, και ιερό ποιητικό λυρισμό, που φανερώνει ακριβώς την ευλάβεια της Εκκλησίας προς τον κατ’ εξοχήν οικογενειακό άγιο.

π. γ. στ.

Ο δικός μας σταυρός

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Αὐτὸς ποὺ ἐπιµένει, αὐτὸς νικᾶ

Ἀπτόητοι, µἐ ὑποµονὴ κι ἐπιµονὴ θὰ συνεχίσουµε τὸν καλὸ ἀγώνα στὸν ὁποῖο µᾶς καλεῖ ὁ Θεός. Μὲ εἰρηνικὴ διάθεση θὰ βλέπουµε τὶς δυσµενεῖς περιστάσεις καὶ τὶς ἀδικίες ποὺ προέρχονται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀκόµα καὶ τὶς ἀποτυχίες. Καὶ µἐ ἄκαµπτη ἐπιµονὴ θὰ ἀγωνιζώµαστε γιὰ τὴν ὑπερνίκηση τῶν ἐµποδίων ἀπὸ ὁπουδήποτε κι ἂν προέρχωνται. Κι ὅσο πιὸ µεγάλα καὶ ἀνυπέρβλητα φαίνονται, τόσο καὶ µὲ µεγαλύτερη ἐπιµονὴ θὰ τὰ ἀντιµετωπίζουµε. Μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι ἡ ἐπιτυχία, ἡ νίκη θὰ εἶναι µὲ τὸ µέρος µας. Ἡ ἱστορία καὶ ἡ πείρα τῶν πνευµατικῶν ἀγωνιστῶν βεβαιώνουν ὅτι αὐτὸς ποὺ ἐπιµένει, αὐτὸς νικᾶ.

Περιοδικό «Ζωή»

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012, ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ


(Λουκ. ιη’ 35-43) (Εφεσ. Ε΄8-19)

Πίστεως ευλογημένη ανάβαση

«Ανάβλεψον. Η πίστις σου σέσωκέ σε. Και παραχρήμα ανέβλεψε»

Βαθύτερα είναι τα μηνύματα που εκπέμπου οι θαυματουργικές ενέργειες του Κυρίου μας, με αποδέκτες και τους ανθρώπους της δικής μας εποχής. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται συγκεκριμένα στο θαύμα της θεραπείας του τυφλού στην Ιεριχώ. Ο τυφλός διέθετε πίστη, η ρίζα της οποίας όμως δεν στηριζόταν και τόσο σε μια ψυχρή λογική, αλλά στο γόνιμο έδαφος της καρδιάς του.

Η τύφλωση τού στερούσε τις χαρές που προσφέρει η σωματική θέα των πραγμάτων, τις ομορφιές της φύσεως, τις εικόνες των προσώπων και την όψη των γεγονότων. Δεν είδε ποτέ τίποτε, ούτε ακόμα το Πρόσωπο του Χριστού. Η πίστη του όμως δεν κινείτο σε αμφιταλαντεύσεις και αμφιβολίες. Ήταν γνήσια και αυθεντική. Εκδήλωσε την πίστη, για την οποία αργότερα έγραψε ο απόστολος Παύλος ότι είναι «πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων», δηλαδή παραδοχή πραγμάτων που δεν βλέπονται σωματικά από τον άνθρωπο.

Αυθεντική έκφραση
Η πίστη που ισχυρίζονται κάποιοι ότι διαθέτουν, μπορεί κάποτε να μην είναι και τόσο γνήσια. Να εκδηλώνεται ακόμα στους ορίζοντες του «θεαθήναι τοις ανθρώποις». Στις περιπτώσεις όμως αυτές που κινείται στην επιφάνεια των πραγμάτων αλλά και στα στεγανά της υποκρισίας δεν είναι πραγματική και σίγουρα ούτε και θεάρεστη.

Ο τυφλός του Ευαγγελίου στην κατάλληλη στιγμή εκδηλώθηκε με τρόπο που μαρτυρούσε ότι η πίστη του για τον Χριστό ήταν αυθεντική, ήταν αληθινή, έβγαινε εκ βάθους καρδίας. Μόλις έλαβε την πληροφορία ότι περνούσε από κοντά του ο Χριστός άρχισε να Τον καλεί με δυνατή φωνή: «Ιησού, υιέ Δαυϊδ, ελέησόν με». Με τη μικρή αλλά περιεκτική αυτή φράση αποκαλυπτόταν η μεγάλη του πίστη ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής. Το παράδειγμά του θυμίζει αυτό που είπε ο Συμεών ο νέος Θεολόγος ότι «η εις Χριστόν πίστις εστί…το καρτερήσαι και το υπομείναι πάντα πειρασμόν επερχόμενον, εν λύπαις και θλίψεσι και συμφοραίς, έως αν θελήση και επισκέψηται ημάς ο Θεός».

Καρποφορία πίστεως
Η πραγματική πίστη όμως έχει και τα καρποφόρα αποτελέσματα με πολύ εύχυμους καρπούς. Η επιβράβευση ήλθε αμέσως από τον Κύριο, με την απαντητική του φράση: «Ανάβλεψε! Η πίστη σου σε έχει σώσει». Ο τυφλός από τη στιγμή εκείνη θεραπεύθηκε. Απέκτησε το φως του. Άρχισε να βλέπει και σωματικά. Ευεργετήθηκε από τον Θεό για την πίστη του και προχώρησε και πάρα πέρα. Μόλις λοιπόν απέκτησε το φως του «ηκολούθει αυτώ, δοξάζων τον Θεόν». Ευγνωμονούσε τον ευεργέτη του με δύο τρόπους: τον ακολούθησε στην πορεία του προς τα Ιεροσόλυμα και δόξαζε ταυτόχρονα τον Θεό.

Βλέπουμε έτσι ότι το θέλημα και η δύναμη του Θεού διοχετεύθηκαν και πέρασαν στο θέλημα και τη δύναμη της πίστης του τυφλού. Με αυτό τον τρόπο γνωρίζουμε ότι θαυματουργεί ο Θεός διά μέσου των αγίων και των ιερών τους λειψάνων. Γι’ αυτό ακόμα λέμε ότι ο χώρος της Εκκλησίας είναι ο τόπος της θαυματουργίας του Χριστού. Ζητάμε μέσα από τις λατρευτικές της ακολουθίες το έλεος του Θεού, μνημονεύοντες «της Παναγίας αχράντου και πάντων των αγίων».

Αγαπητοί αδελφοί, εκείνο που πρωτίστως πρέπει να επιδιώκουμε είναι να μας ανοίξει ο Χριστός την πόρτα της Βασιλείας του. Αυτή η προοπτική συνιστά και την πιο μεγαλειώδη καταξίωση. Εκείνος κάνει πάντοτε το πρώτο βήμα για να μας προσφέρει τη μεγάλη αυτή δωρεά. Ο τυφλός του Ευαγγελίου ζητούσε το έλεος του Χριστού για να υποταχθεί στο θέλημά του. Φανερώθηκε η πίστη του και «παραχρήμα ανέβλεψε δοξάζων τον Θεόν». Αυτή η δοξολογία εκφράζεται όταν εφαρμόζουμε το θέλημά του και τηρούμε τις εντολές του. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε κι εμείς να αναβλέψουμε και να ακολουθήσουμε τον Χριστό.

Χριστάκης Ευσταθίου (Θεολόγος)

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Ένα μεγάλο δώρο για τον Χριστό μας


Ένα βράδυ των Χριστουγέννων ο άγιος Ιερώνυμος προσευχόταν γονατιστός στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Έστρεφε τον νου του στους μάγους, που αξιώθηκαν να δουν το Σωτήρα βρέφος, να τον προσκυνήσουν και να του προσφέρουν τα πολύτιμα δώρα τους: χρυσό, λιβάνι και σμύρνα. 

Και ενώ αυτά είχε στο νου του, άκουσε τη φωνή του Χριστού, που του έλεγε:

- Ιερώνυμε, εσύ τι δώρο θα μου κάνεις σήμερα;

- Ω! θείο Βρέφος, απάντησε ο άγιος. Ό, τι είχα τα άφησα όλα για Σένα. Σπίτια, αξιώματα, πλούτη. Τώρα είμαι φτωχός και ταπεινός καλόγηρος για Σένα. Δεν έχω πια τίποτα, που δεν σου το έχω προσφέρει. 

- Έχεις κάτι Ιερώνυμε! Και αυτό το θέλω!

- Τι είναι αυτό , θείον Βρέφος;

- Οι αμαρτίες σου, Ιερώνυμε!

- Οι αμαρτίες μου; Και τι τις θέλεις Κύριε; 

- Θέλω να σου τις συγχωρήσω, Ιερώνυμε. Μην αργείς να μου τις προσφέρεις.

Ο άγιος Ιερώνυμος άρχισε να κλαίει από συγκίνηση. Κατάλαβε ακόμη πιο βαθειά, ότι ο Χριστός δεν ήρθε να μας κρίνει, αλλά να μας σώσει από το χειρότερο κακό που υπάρχει στον κόσμο: από την αμαρτία. Έτρεξε στον πνευματικό και εξομολογήθηκε όλες τις αμαρτίες του. 

Εσύ τι δώρο θα κάνεις φέτος για τον Χριστό μας;

Ακολουθίες Δεκεμβρίου 2012

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝAΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ
Τηλ. 23721795, Φαξ. 23723866, info@churchofayianapa.com, churchofagianapa.blogspot.com, facebook.com/churchofayianapa

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Ιερό Σαρανταλείτουργο: Όταν δεν υπάρχει κάποιος εορταζόμενος Άγιος, ο Εσπερινός αρχίζει στις 4:00 μ.μ και η Θεία Λειτουργία 5:30 - 6:45 π.μ., στο Μοναστήρι

1. Σάββατο Το βράδυ της 30ης Νοεμβρίου 7:30 μ.μ - 1:00 π.μ θα τελεστεί Αγρυπνία στο μοναστήρι
Σάββατο Αγρυπνία (Εσπερινός - Θεία Λειτουργία) 9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Επιφάνιο

2. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ, Αββακούμ προφήτου
4. Τρίτη Βαρβάρας Μεγαλομάρτυρος, Ιωάννου του Δαμασκηνού, Κασσιανού του Κυπρίου
Εσπερινός και Θεία Λειτουργία στην Αγία Βαρβάρα
5. Τετάρτη Σάββα του ηγιασμένου (Κατάλυσις οίνου και ελαίου)
6. Πέμπτη Νικολάου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού
7. Παρασκευή Το πρωί 5:30-6:45 π.μ Θεία Λειτουργία, Το βράδυ 7:30 μ.μ - 1:00 π.μ θα τελεστεί Αγρυπνία εορτή Παταπίου Οσίου, Τυχικού Αποστόλου, Σωφρονίου και Δαμιανού στο μοναστήρι
Σάββατο Αγρυπνία (Εσπερινός - Θεία Λειτουργία) 9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Επιφάνιο

9. ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ, Η Σύλληψις της Αγίας Άννης
12. Τετάρτη Σπυρίδωνος Τριμυθούντος του Θαυματουργού (Κατάλυσις οίνου και ελαίου)
13. Πέμπτη Το πρωί 5:30-6:45 π.μ Ευστρατίου, Λουκίας μάρτυρος
14. Παρασκευή Το πρωί 5:30-6:45 π.μ Θεία Λειτουργία, Το βράδυ 7:30 μ.μ - 1:00 π.μ θα τελεστεί Αγρυπνία στο μοναστήρι εορτή Ελευθερίου Ιερομάρτυρος, Ανθίας της μητρός αυτού
15 Σάββατο Ελευθερίου Ιερομάρτυρος, Ανθίας της μητρός αυτού
Σάββατο Αγρυπνία (Εσπερινός - Θεία Λειτουργία) 9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Επιφάνιο

16. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (Των Προπατόρων), Μοδέστου Ιεροσολύμων, Θεοφανώς της βασιλίσσης
20. Πέμπτη Ιγνατίου του Θεοφόρου Εκκλησιασμός Νηπιαγωγείου
21. Παρασκευή Ιουλιανής μάρτυρος Εκκλησιασμός Δημοτικού, Γυμνασίου, Θεία Κοινωνία αρρώστων
Το βράδυ 7:30 μ.μ - 1:00 π.μ θα τελεστεί Αγρυπνία στο μοναστήρι - Αναστασίας της Φαρμακολύτριας
Σάββατο Αγρυπνία (Εσπερινός - Θεία Λειτουργία) 9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Επιφάνιο

23. ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, Μνήμη επιτελούμε από Αδάμ μέχρι Ιωσήφ του Μνήστορος
Των εν Κρήτη 10 μαρτύρων, Νήφωνος επ. Κωνσταντιανής - Το απόγευμα θα τελεστεί και το Άγιον Ευχέλαιον
24. Δευτέρα Παραμονή των Χριστουγέννων, Ευγενίας Οσιοπαρθενομάρτυρος
Η ακολουθία αρχίζει στις 6:00-9:30π.μ. Τελείται ο Όρθρος, οι Μεγάλαι Ώραι των Χριστουγέννων,
ο Μέγας Εσπερινός των Χριστουγέννων και η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου

25. Τρίτη Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Δεν τελούνται μνημόσυνα σήμερα. Οι καμπάνες θα κτυπήσουν στις 5:10 π.μ,
θα τελεστεί ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων μέχρι τις 8:30 π.μ.

26. Τετάρτη Η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου, Στεφάνου Πρωτομάρτυρος
29. Σάββατο Αγρυπνία (Εσπερινός - Θεία Λειτουργία) 9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Επιφάνιο

30. ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Ιακώβου του Αδελφοθέου, Ιωσήφ του μνήστωρος
31. Δευτέρα Στις 11:30 μ.μ η Μεσονύκτια Δοξολογία για την υποδοχή του Νέου Έτους 2013

Ο Εσπερινός του Σαββάτου και των μεγάλων εορτών αρχίζει στις 4:30 μ.μ,
ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία τις Κυριακές στις 6:30 - 9:45 π.μ,
και τις καθημερινές μεγάλες εορτές στις 6:30 - 8:15 π.μ.

Σημειώσεις: 
1. Από τις 25/12 μέχρι και τις 4/1 έχουμε κατάλυση εις πάντα.
2.Την ημέρα των Θεοφανείων Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013, δεν τελούνται μνημόσυνα.

Υπενθυμίζουμε τις Συνάξεις μας:
Ομιλίες για νεαρές μητέρες, κάθε Τρίτη, η ώρα 9:00 π.μ
• Παράκληση – Ομιλία για άντρες, γυναίκες, νέους και νέες, κάθε Τετάρτη, η ώρα 5:00 μ.μ
Χορωδία - Μαθήματα βυζαντινής μουσικής για μαθητές, και για όλες τις ηλικίες κάθε Τετάρτη ώρα 6.00μ.μ.
Πληροφορίες στον Ηλία τηλ.99525788

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Νυχτερινή Θεία Λειτουργία, κάθε Σάββατο στον Άγιο Επιφάνιο


Συνεχίζεται κάθε Σάββατο βράδυ προς Κυριακή από τις 9:00μ.μ - 00:30π.μ. να τελείται η Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στο ξωκλήσι του Αγίου Επιφανίου στη Αγία Νάπα δρόμο κάβο Γκρέκο για τους εργαζομένους και όσους δεν έχουν την δυνατότητα να εκκλησιαστούν το πρωί της Κυριακής.

Μὲ τὸ μέτρο ποὺ κρίνεις θὰ κριθεῖς, γι΄αὐτὸ μὴ κρίνεις κανέναν!

Δυστυχῶς, πέφτουμε συχνὰ στὴν ἁμαρτία τῆς κατακρίσεως. Θὰ μποροῦσα νὰ τὴν κατατάξω στὴν κυριότερη ἁμαρτία ποὺ μαστίζει τὴν κοινωνία καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους. Ξεχνᾶμε ὅτι ὑπάρχει στὴν Γραφὴ ξεκάθαρη ἐντολὴ νὰ μὴν κρίνουμε κανέναν.

Ἀλλὰ ἂς ἑστιάσουμε στοὺς ἀνθρώπους «τῆς Ἐκκλησίας» ποὺ ὅπως εἴπαμε συνηθίζουμε νὰ κατακρίνουμε συνεχῶς, νὰ βάζουμε ἀριστεροὺς λογισμοὺς καὶ νὰ μὴν δικαιολογοῦμε τοὺς ἄλλους παρὰ μόνο τὸν ἑαυτό μας. (Πόσο τῆς Ἐκκλησία εἴμαστε τελικά;).

Γινόμαστε κριτὲς καὶ δικαστές, ρίχνουμε «τὸν λίθο τοῦ ἀναθέματος» καὶ ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ καλοί, οἱ σωστοί, ὅτι σώζουμε καὶ ὅτι βαδίζουμε στὸν σωστὸ τὸν δρόμο.

Τὸ γεγονὸς ὅτι βάζουμε ἀριστεροὺς λογισμούς, ἀποδεικνύει μεγάλη πνευματικὴ ρηχότητα. Πολλοὶ Ἅγιοι, ὅπως ὁ πατὴρ Παΐσιος, τόνιζαν συχνά, ὅτι θὰ πρέπει νὰ μὴν σκανδαλιζόμαστε μὲ τὸ παραμικρό. Δηλαδὴ γιὰ παράδειγμα, βλέπουμε κάποιον νὰ...

γυρνάει τὰ ξημερόματα στὸ σπίτι του, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ρέπει πρὸς τὴν κατάκριση θὰ πεῖ ἀπὸ μέσα του, ἔρχεται ἀπὸ τὰ μπουζούκια καὶ ἀπὸ τὰ ξενύχτια, τί ἀλήτης. Ἀντιθέτως, ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος θὰ βάλει λογισμὸ ὅτι γυρνάει ἀπὸ μία ἀγρυπνία καὶ θὰ χαρεῖ γιὰ τὸν ἀδελφὸ ποὺ προσεύχεται καὶ ἀγωνίζεται. Θὰ πεῖ δηλαδή, ἔγινε ἀλήτης γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὅπως εἶχε ἀναφέρει ὁ πατὴρ Πορφύριος.

Τὸ νὰ μὴ δικαιολογοῦμε τοὺς ἄλλους καὶ νὰ δίνουμε δίκιο μόνο στὸν ἑαυτό μας, εἶναι καὶ αὐτὸ πολὺ σοβαρό σφάλμα. Ανεξαιρέτως ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ὑποστήριζαν ὅτι ἦταν οἱ χειρότεροι τῶν πάντων καὶ δὲν διανοοῦνταν νὰ κατακρίνουν καὶ νὰ βάλουν λογισμὸ ἐναντίον ὁποιουδήποτε, δεδομένου ὅτι βρίσκονταν σὲ χειρότερη πνευματικὴ κατάσταση. Ἔτσι μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ἔθεταν τὸν ἑαυτὸ τοὺς κάτω ἀπὸ ὅλους καὶ ἀπέφευγαν τὴν κατάκριση.

Πρὶν κατακρίνουμε κάποιον, ἂς ἀναλογιστοῦμε τί πᾶμε νὰ πράξουμε. Ὅπως λέει ἡ Γραφή, «ποιὸς σὲ ἔβαλε κριτὴ τοῦ ἀδελφοῦ σου;», «μὲ τὸ μέτρο ποὺ κρίνεις θὰ κριθεῖς», «μὴ κρίνεις γιὰ νὰ μὴ κριθεῖς»...

Τέλος, εἶναι θὰ λέγαμε πνευματικὸς νόμος, ὅταν κατακρίνεις καὶ δὲν μετανοήσεις γιὰ αὐτὸ ποὺ κατέκρινες, σύντομα θὰ πέσεις καὶ ἐσὺ στὸ ἴδιο ἁμάρτημα, διότι ὁ Θεὸς παίρνει τὴν Χάρη του καὶ δὲν πορεύεσαι μὲ τὴν Εὐλογία του.

Καλὴ Μετάνοια νὰ ἔχουμε, μακρυὰ ἀπὸ κατάκριση...

Αναδημοσίευση από: Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Αγρυπνία, Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012


Αγρυπνία στο Μοναστήρι της Παναγίας στη Αγία Νάπα θα τελεστεί το βράδυ της προσεχούς Παρασκευής 30 Νοεμβρίου Θ΄ αρχίσει στις 7:30μ.μ – 00:30π.μ

Ευχή στο σκήνωμα της Αγίας Ματρώνας της αόμματης

Η ψυχή σαν κερί ή σαν πυλός;


"Ο Θεός, καθώς λέγει η Γραφή, είναι ήλιος δικαιοσύνης, που με τις ακτίνες της καλοσύνης Του ομορφαίνει το σύμπαν. Η ψυχή πάλι, ανάλογα με την προαίρεσή της, γίνεται ή κερί, σαν φιλόθεη, ή πηλός, σαν φιλόυλη. Όπως λοιπόν ο πηλός, όταν εκτεθεί στον ήλιο, ξεραίνεται και το κερί μαλακώνει, το ίδιο κι η ψυχή. Εκείνη που είναι δοσμένη στα εγκόσμια και υλικά, όταν έλθει σ’ επαφή με τον Θεό, σκληραίνεται. Η φιλόθεη ψυχή όμως, όταν εκτεθεί στις φλογερές ακτίνες της θείας αγάπης, απαλύνεται, αποτυπώνει τους χαρακτήρες των Αγίων και γίνεται κατοικία Θεού."

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Πανήγυρη Αποστόλου Ανδρέα, 29-30 Νοεμβρίου


Πανήγυρις Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στις 30 Νοεμβρίου  
Εσπερινός, Θεία Λειτουργία στο εξωκλήσι του Απόστολου  Ανδρέα στην Αγία Νάπα, κοντά στο ξενοδοχείο ADAMS

Ὁ Γέροντας Νίκων γιὰ τὴν προσευχὴ


Τὴν προσευχὴ δὲν μπορεῖ κανένας νὰ στὴν διδάξει, τὴν μαθαίνεις μόνος σου καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς προσευχῆς καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς. Ὅ,τι καὶ νὰ σοὺ πεῖ ὁ ἄλλος, θὰ εἶναι λόγια ποῦ σου λέει κάποιος ἄλλος. Ὅταν ζήσεις ὅμως κάτι ἐσὺ προσωπικὰ τὰ ξέρεις ἀπὸ πρῶτο χέρι. Κανεὶς δὲν σοὺ μαθαίνει πῶς νὰ προσεύχεσαι, ὅπως κανεὶς δὲν σοὺ μαθαίνει πῶς νὰ βλέπεις, πῶς νὰ ἀκοῦς. Ξέρεις βλέποντας καὶ ἀκούγοντας καὶ ξέρεις τί ὀμορφιὰ ἔχει τὸ νὰ βλέπεις ὅταν βλέπεις. Ὅταν κλείνεις τὰ μάτια σου, ξέρεις πόσο ἄσχημα εἶναι νὰ μὴν βλέπεις. Ἔτσι καὶ μὲ τὴν προσευχή. Ἀρχίστε νὰ προσεύχεστε καὶ ἢ ἴδια ἢ προσευχή, τὸ ἴδιο τὸ "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ", θὰ σᾶς διδάξει. Δὲν εἶναι πέντε τυχαῖες λέξεις. Θὰ κάτσεις τὸ βράδυ, θὰ προσπαθήσεις νὰ πεῖς "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ" μὲ καθαρὸ τὸ μυαλό. Έ,τότε θὰ σοὺ ἔρθει στὸ μυαλὸ ἀμέσως μὲ ποιὸν τσακώθηκες τὴν ἡμέρα, τί σου εἶπε καὶ τί τοῦ εἶπες, καὶ ἀμέσως θὰ καταλάβεις ὅτι ἐὰν θέλεις νὰ λὲς προσευχὴ σωστή, δὲν θὰ πρέπει νὰ μνησικακεῖς,νὰ θυμᾶσαι κάτι κακό. Ἡ ἴδια ἢ προσευχὴ θὰ σὲ διδάξει καὶ πῶς νὰ ζεῖς.

Ὅταν ἀρχίσεις νὰ λὲς "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ", δὲν θὰ ἀλάξει μόνο ἢ σκέψη σου ἀλλὰ θὰ ἀλάξει καὶ ὃ τρόπος ποῦ ζεῖς.

Γι' αὐτὸ ξεκινῆστε ἀπὸ τὴν ἄλφα-βήτα γιὰ νὰ καταλήξετε ἐκεῖ ποῦ θέλετε.

Αναδημοσίευση από: Ρωμαίΐκο Οδοιπορικό

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

8ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας, 27 Νοεμβρίου 2012 - 9 Ιανουαρίου 2013

Ο 8ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας του Ιστολογίου Παναγίας Αγίας Νάπας είναι γεγονός!

Ο διαγωνισμός ξεκινάει την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012 και θα διαρκέσει μέχρι και την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 11:59 μ.μ.

Το θέμα του διαγωνισμού είναι Η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας.

Η φωτογραφία πρέπει να είναι πρωτότυπη. Το πρώτο βραβείο θα κερδίσει η καλύτερη φωτογραφία.  Ο νικητής θα λάβει αναμνηστικό δώρο από τον Ιερό Ναό Παναγίας Νάπας.

Μετά το πέρας του διαγωνισμού, όλες οι φωτογραφίες του διαγωνισμού θα αναρτηθούν σε ηλεκτρονική έκθεση στο ιστολόγιό μας.

Ο κάθε συμμετέχοντας μπορεί να στείλει μόνο μια φωτογραφία. Σε περίπτωση που κάποιος συμμετέχοντας καταθέσει πέραν της μίας φωτογραφίας, θα ληφθεί υπόψη μόνο η τελευταία. Η φωτογραφία μπορεί να είναι σε μορφή bmp, jpeg, jpg ή png. Τα στοιχεία είναι εμπιστευτικά και σε καμία περίπτωση δε θα δημοσιοποιηθούν!

Καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες!

Στείλτε μας τα στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο, ηλικία, τηλέφωνο, διεύθυνση) μαζί με τη φωτογραφία σας στο e-mail: churchofagianapa@gmail.com με την ένδειξη "Για τον 8ο διαγωνισμό φωτογραφίας".

Λόγοι Αγίων Πατέρων για τον πλούτο


Γιατί περιποιείσαι τον πλούτο, τον οποίο ουδέποτε είναι δυνατό να συγκρατήσεις; Θέλεις να τον κρατήσεις πράγματι; Μην τον κρύψεις, αλλά δώσε τον στα χέρια των φτωχών.

Εκείνος που σκόρπισε τα υπάρχοντα του και τα μοίρασε στους φτωχούς, έκανε καλή χρήση των υπαρχόντων του, και έφυγε από τον κόσμο αυτό έχοντας πραγματικά την κυριότητα του πλούτου του.
Εκείνος που θέλει να πλουτίζει, έχει διαρκώς ανάγκη χρημάτων. Ενώ εκείνος που δεν θέλει να πλουτίζει, είναι διαρκώς πλούσιος.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


Ο πλούτος ούτε σώζει ούτε κολάζει, αλλά η χρήση του πλούτου, η μεν καλή σώζει, η δε κακή κολάζει.

Το χρήμα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός κύριος.

Τα χρήματα είναι άχρηστο πράγμα σ’ εκείνους που μόνο τα έχουν, αλλά πολύ χρήσιμο, σ’ εκείνους που ξέρουν να τα μεταχειρίζονται καλά.

Όποιος προτιμάει τον πλούτο από την τιμή, δεν είναι άξιος, ούτε του πλούτου ούτε της τιμής.

Μην προσπαθείς ν’ αυξήσεις τα κτήματα σου, αλλά να λιγοστεύεις την επιθυμία σου.

Ανώνυμων Πατέρων

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Κύκλοι γραφής, Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Το πρωί της προσεχούς Τρίτης 27 Νοεμβρίου 2012 στις 9:00π.μ στα πλαίσια των εβδομαδιαίων ομιλιών του κύκλου γραφής της ενορίας μας θα έχουμε κοντά μας εδώ στη Αγία Νάπα, τον Οσιολογιώτατο Γέροντα π. Νίκων από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους, ο οποίος θα μας ομιλήσει με επίκαιρο θέμα. Είστε όλοι προσκεκλημένοι.

Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας


Ἀσκήσεως πέπτωκεν ὁ στερρὸς στῦλος.
Στυλιανὸς γὰρ τὸν βίον καταστρέφει.

Βιογραφία
Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.

Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ' αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.

Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ' ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνους άτεκνες γυναίκες.

Ο Όσιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.


Ἀπολυτίκιον
Στήλη ἐμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς ἐκκλησίαςε, Στυλιανέ, ἀνεδείχθης, μακάριε. Τὸν γὰρ σὸν πλοῦτον σκορπίσας τοῖς πένησιν, ἐν οὐρανοῖς ἐκομίσω τὸν ἄφθαρτον, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις, πανόλβιε, χάριν εἴληφας νηπίων προστάτης γενόμενος καὶ φύλαξ νεογνῶν ἀπροσμάχητος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιη΄18-27, Γαλ. Γ΄23-δ΄5)


Κληρονομιά αιώνια

«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστίν»

Στις φοβερές συνέπειες της υπερεκτίμησης και απολυτοποίησης των υλικών αγαθών, αλλά και στην αλαζονεία που κυριεύει τον άνθρωπο, εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Κάποιος Ιουδαίος άρχοντας ρώτησε τον Χριστό: «Διδάσκαλε τι να πράξω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;». Ο Κύριος γνωρίζοντας τι είναι εκείνο που κρατά τον άνθρωπο προσδεδεμένο στη γη, απαντά: «Ένα μονάχα σού απομένει. Πώλησε όλα τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς. Θα έχεις τότε θησαυρό κοντά στον Θεό. Ύστερα ακολούθησέ με».

Ύστερα από την υπόδειξη αυτή κατέλαβε στενοχώρια τον Ιουδαίο άρχοντα γιατί δεν θα μπορούσε να την ακολουθήσει. Ήθελε πραγματικά να κατακτήσει την αιώνια ζωή. Η τήρηση των κανόνων του Μωσαϊκού Νόμου τού έδινε τη σιγουριά αλλά και την ικανοποίηση ότι βρισκόταν στην τροχιά αυτή. Αδυνατούσε όμως να κατανοήσει ότι ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκει την ολοκλήρωσή του στον Χριστό. Ακριβώς, ο Χριστός ζητεί την αυτοπαράδοση του ανθρώπου στη δική του αγάπη. Όταν ακριβώς καλείται να κάνει την επιλογή του ανάμεσα στον Θεό και στα υλικά αγαθά που τον κρατούσαν δέσμιο στη γη, εκείνος ο Ιουδαίος άρχοντας δεν θυσίαζε αυτά που είχε. Έδινε μεγαλύτερη σημασία στο «έχειν» και όχι στο «είναι», που μετουσιώνεται σε «εύ είναι» μέσα στην αγάπη και κοινωνία του Χριστού.

Η ψευδαίσθηση
Ο άνθρωπος αυτός σίγουρα δεν θα ανέμενε αυτή την εξέλιξη των πραγμάτων. Ζούσε σ’ ένα κόσμο πνευματικής ψευδαισθησίας. Οι ευγενείς προθέσεις του για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή συγκρούονταν φοβερά με τις εγωκεντρικές επιδιώξεις του. Τελικά δεν ήταν και τόσο ανιδιοτελείς οι διαθέσεις του. Ο άρχοντας εκείνος μπορεί να επιθυμούσε να φθάσει στην τελειότητα, αλλά έστηνε το οικοδόμημά της πάνω στην περιουσία του. Στο βάθος, η όλη επιθυμία του για την εξασφάλιση και της αιώνιας ζωής εκδήλωνε την πρόθεσή του να απολαμβάνει αιώνια όσα κατείχε, τα αγαθά που είχε μαζέψει γύρω από τον εαυτό του. Η θρησκευτικότητά του έφερε τον μανδύα της νοσηρότητας. Στηριζόταν σ’ αυτό που φαινόταν εξωτερικά και όχι στο πλήρωμα της αγάπης που εγκαινίασε ο Κύριος, η οποία αναποδογύρισε τέτοιου είδους τυπολατρικές προσεγγίσεις. Γι’ αυτό στο πιο κρίσιμο σημείο της ζωής του, όταν δηλαδή ο Χριστός τού έδωσε την ευκαιρία να φτιάξει τον εαυτό του και να τον απαλλάξει από την παθογένεια που υπέφερε, εκείνος έφυγε λυπημένος.

Καινή ύπαρξη
Η πνευματική μας προσπάθεια σίγουρα δεν εξαντλείται στην τυπική εφαρμογή ορισμένων εντολών. Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια βαθύτερη διαδικασία και δημιουργία μιας «καινής ζωής». Το θέμα λοιπόν δεν είναι να καλυτερεύσουμε την εικόνα που δείχνουμε πολλές φορές μόνο εξωτερικά αλλά να εγκολπωθούμε τη δυνατότητα υπέρβασης που μάς προσφέρει η αγάπη του Χριστού ώστε να βιώσουμε την καλή αλλοίωση και να αφήσουμε τον εαυτό μας να μεταβληθεί σε «καινή ύπαρξη». Το δρόμο αυτό άλλωστε ακολούθησαν και όλες εκείνες οι άγιες μορφές που κοσμούν σήμερα το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το καθιστούν φωτεινότερο και λαμπρότερο. Αυτό μας έδειξε και η αγία και μεγαλομάρτυς Αικατερίνη, της οποίας τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Το άγιο παράδειγμά της, όπως αυτό αναδύεται μέσα από το συναξάριό της, ρίχνει φώς στην πορεία που πρέπει να ακολουθήσει στη ζωή του ο άνθρωπος.

Αγαπητοί αδελφοί, η αυθεντικότητα της πίστης μας δεν επιτρέπει οποιουσδήποτε συμβιβασμούς στη ζωή μας. Το ολοκληρωτικό δόσιμο του ανθρώπου στην αγάπη του Χριστού σημαίνει ταυτόχρονο και απαγκίστρωσή του από τη δουλεία των υλικών αγαθών. Μια τέτοια ευλογημένη θεώρηση, όχι μόνο δεν τον καθιστά φτωχότερο, αλλά τον κάνει πολύ πιο πλούσιο ως προς την εσωτερική πληρότητά του. Σ’ αυτή την προοπτική ο άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται ότι έχει και κατέχει τα πάντα εν Χριστώ. Αυτή την αίσθηση απεκόμισαν και οι άγιοι της Εκκλησίας, όπως η Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς, τις πρεσβείες της οποίας επικαλούμαστε.


Χριστάκης Ευσταθίου (Θεολόγος)

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου