Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Νοέμβριο

1. Ιερό Σαρανταλείτουργο
Στην ενορία μας τελείται Σαρανταλείτουργο. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποταθούν στο παγκάρι.

2. Αγρυπνία κάθε Παρασκευή
Κάθε Παρασκευή από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα θα τελείται Αγρυπνία στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας.

3. Αγρυπνία - Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία (Σάββατο βράδυ προς Κυριακή)
Συνεχίζεται κάθε Σάββατο βράδυ προς Κυριακή να τελείται Αναστάσιμη νυχτερινή Θεία Λειτουργία 9:00μ.μ. - 12:30π.μ. στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας στις 2, 9, 16, 23 και 30 Νοεμβρίου. Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται αφενός σε όλους τους ευλαβείς πιστούς που λόγω της εργασίας τους (π.χ. αστυνομικούς, ιατρούς, νοσηλευτές, πυροσβέστες, στρατιωτικούς, κ.α.), αφετέρου δε και σε όσους για οποιοδήποτε άλλο λόγο, δεν έχουν την δυνατότητα να εκκλησιαστούν το πρωί της Κυριακής. Η τοπική Εκκλησία ως φιλόστοργος μητέρα , γνωρίζοντας και κατανοώντας τα διάφορα αυτά κωλύματα, με αγάπη και ενδιαφέρον τελεί αυτή την ποιμαντική διακονία, ώστε να δοθεί σε όλους η ευκαιρία του εκκλησιασμού και της μετοχής όλων στα Θεία Μυστήρια.

4. Κατά το μήνα Νοέμβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 4:30μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:30π.μ. και τις καθημερινές 6:30-8:30π.μ.

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Λόγοι σοφίας και χάριτος Γέροντος Παϊσίου

 Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στον Θεό! Με μια ματιά στον ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα… Η καρδιά μας είναι σκοτεινή και αναίσθητη!

Αυτός που εγκαταλείπεται στα χέρια του Θεού, χωρίς κανένα δικό του σχέδιο, περνά στο σχέδιο του Θεού. Όσο ο άνθρωπος είναι γαντζωμένος στον εαυτό του, μένει πίσω, δεν προχωράει πνευματικά, γιατί εμποδίζει το έλεος του Θεού. Για να προκόψει χρειάζεται πολλή εμπιστοσύνη στο Θεό.
Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει.

Όσοι αγωνίζονται και συναισθάνονται την αμαρτωλότητα τους και τις ευεργεσίες του Θεού και εμπιστεύονται τον εαυτό τους στην μεγάλη του ευσπλαχνία, ανεβάζουν την ψυχή τους στον Παράδεισο με πολλή σιγουριά και με λιγότερο κόπο σωματικό.

Η οικογένεια... η κατ' οίκον εκκλησία


Όταν κάποτε ρώτησε τον Γέροντα ένας καθηγητής αν πρέπει να νηστεύουμε τα παιδιά, του έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν πρέπει να νηστεύετε τα μικρά παιδιά Όταν κάθεστε στο τραπέζι για φαγητό σε ήμερες νηστείας, θα τους λέτε: Βλέπετε, εμείς οι γονείς σας τρώμε νηστίσιμο, ενώ εσείς όχι. Δεν σας δίδαμε νηστίσιμα, γιατί έχετε ανάπτυξη». "Απάντηση πολύ έξυπνη και παιδαγωγικά ορθή. Κι αυτό, γιατί όταν το παιδί μεγαλώσει θα πει: Αφού δεν έχω πια ανάπτυξη, πρέπει να νηστεύω όπως οι γονείς μου.

Ό Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής. Έλεγε: «Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια. Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος. Δείχνε αγάπη και πέρα από την οικογένεια σου. Αν είσαι συνταξιούχος, αφιέρωνε λίγο χρόνο και λίγο χρήμα, για να...
... βοηθήσεις τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας. Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει και ό κλήρος και ό μοναχισμός και όλα».

Σε ερώτηση Τι πρέπει να γίνει όταν οϊ γονείς δεν συμφωνούν στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους, έδωσε την εξής απάντηση: «Το αυτοκίνητο έχει φρένα και ταχύτητες. Δεν δουλεύει μόνο με τα φρένα ή μόνο με τίς ταχύτητες. Αυτό μπορεί να συμβεί και με τους γονείς: Ό ένας να σπρώχνει και ό άλλος να φρενάρει, οπότε δημιουργείται ισορροπία». Πράγματι, αν δεν υπάρχει ισορροπία των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην οικογένεια, όλα θα καταρρεύσουν

Γέροντας Παΐσιος

Αναδημοσίευση από: Τις Θεώς Μέγας ως ο Θεώς Ημών

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Η παιδεία κατά τον Μέγα Βασίλειο

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση.


Αναδημοσίευση από: Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011, σελίδα 44

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος


ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Όσο και αν επιζητούν ορισμένοι να υποβαθμίσουν την εορτή των Τριών Ιεραρχών, η Εκκλησία μας και η αυθεντική Ελληνική μας παιδεία, αξίως και δικαίως θα εορτάζουν και θα τιμούν τους «Τρεις Μεγίστους Φωστήρας της Τρησιλίου Θεότητος».

Τους τρεις μεγάλους αυτούς άνδρες που καταξιώθηκαν ως οικουμενικοί πλέον διδάσκαλοι. Τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι για να παρουσιαστεί σε όλο το βάθος και σε όλη του την έκταση το έργο τους, και μάλιστα αυτό που έχει σχέση με τα γράμματα και την παιδεία.

Το ότι όμως οι πρόγονοί μας, μετά από θαυμαστό γεγονός, όρισαν την κοινή μνήμη τους, και κατόπιν τους καθιέρωσαν ως προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων, των μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών, τούτο έχει να δηλώσει πολλά. Τουλάχιστον σε αυτούς που διακονούν το εκπαιδευτικό λειτούργημα και φυσικά συνεχίζουν και επιμένουν να σκέπτονται ορθά, ελεύθερα και Ελληνικά «τοις νουν έχουσιν»...

Αν θέλαμε να σταθούμε σε κάποια σημεία από την δυναμική τους προσωπικότητα, και να τα παρουσιάσουμε στους νέους κυρίως ανθρώπους, αυτά είναι: Η άκαμπτη εργατικότητά τους. Η επιμέλειά τους στις σπουδές τους. Το ότι αγωνίστηκαν και κατόρθωσαν να μένουν αγνοί και ανεπηρέαστοι από τους ειδωλολάτρες συσπουδαστές τους, που έχαναν ανοήτως τον πολύτιμο χρόνο τους σε φατρίες και αμαρτωλές διασκεδάσεις. Και προπάντων και κυρίως έχουμε να παρουσιάσουμε και να διδαχθούμε από την ακλόνητη πίστη τους! Την Χριστιανική τους Πίστη στον Θεό και τις υποσχέσεις του για τα μέλλοντα αγαθά.

Αν και ο κάθε ένας από τους μεγάλους αυτούς Ιεράρχες είχε την ιδιαίτερη προσωπικότητά του δηλ. την ιδιοσυγκρασία την χάρη και τα ιδιαίτερα χαρίσματα της κλήσεώς του, όμως αυτή η κοινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη που βίωναν μέσω της ζωντανής παραδόσεως την οποία κατέχει η Εκκλησία μας, με όλο τους το είναι, τους έκαναν να αποτελούν πλέον τα αιώνια πρότυπά μας και να στέκονται οι αιώνες με απόλυτο σεβασμό απέναντί τους.

Οπωσδήποτε, ο σεβασμός και η μίμησις των αγίων αποτελούν και τον σκοπό του εορτασμού τους, όπως φυσικά και όλων των αγίων μας. Τους εορτάζουμε και τους τιμούμε, ακριβώς για να τους μιμηθούμε. Θα λέγαμε, γεραίρουμε την μνήμη τους, για να αντιγράψουμε τις αρετές τους και προπαντώς την αρετή της ακραδάντου πίστεώς τους, ώστε να στολίσουμε ανάλογα και εμείς την δική μας ζωή σε αυτούς τους όντως δύσκολους καιρούς που η αγάπη του Θεού, όρισε να ζούμε και βεβαίως να αγωνιζόμαστε.

Και είναι μεν αλήθεια ότι όλα αυτά τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων που εξυφαίνονται στις ημέρες μας, στόχο τους έχουν την πίστη. Την Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη και μαζί την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας. Αλλά και από την άλλη πλευρά, είναι πλέον ή βέβαιον ότι δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα αυτό.

Όχι απλώς δεν είμαστε μόνοι, αλλά έχουμε να μας εμπνέουν και μετά βεβαιότητος μας συμπαραστέκουν οι οικουμενικοί μας πατέρες και διδάσκαλοι. Αυτοί που βγήκαν νικητές και τροπαιούχοι στους αδυσώπητους αγώνες και την «οιμενένην κατεφώτισαν» με την διδασκαλία των θείων δογμάτων και τις ουράνιες Ευαγγελικές αρετές!

Επομένως, αφού έτσι έχουν τα πράγματα και νομοτελειακώς οι άγιοι κυριαρχούν και καθοδηγούν, δεν έχουμε να φοβηθούμε τα «κύματα άγρια θαλάσσης τα επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας», ούτε πάλι μας πτοούν τα «βέλη των νηπίων»…

Ατρόμητοι, και με Χριστιανική παρρησία, θα βιώνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας το πνεύμα του Ιερού Ευαγγελίου, όπως μας το άφησαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη οι Τρεις Ιεράρχες.

Με τις ευχές τους θα εφαρμόζουμε αυτό που παραγγέλλει το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου Παύλου: «Να έχετε πάντοτε στον νου σας εκείνους που έγιναν πνευματικοί οδηγοί σας. Να βλέπετε καλά το άγιο παράδειγμά τους, να μελετάτε τις συμβουλές τους και την διδασκαλία τους και να “μιμείσθε την πίστην” τους». (Εβρ.ΙΓ 7).

Αμήν.

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος 

Ακούστε το απολυτίκιων των Τριών Ιεραρχών:

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Η ταπείνωση είναι μεγάλο αγαθό

 Για να καταλάβεις πόσο σπουδαίο αγαθό είναι η ταπείνωση, φτιάξε με την φαντασία σου δύο αμάξια και ζεύξε στο ένα την αρετή με την υπερηφάνεια και στο άλλο την αμαρτωλότητα με την ταπεινοφροσύνη και θα δεις ότι το ζεύγος της αμαρτωλότητας θα ξεπεράσει την αρετή.

Και αυτό, όχι φυσικά από την δική του ικανότητα, αλλά από την δύναμη της ταπεινοφροσύνης, που πάει μαζί της.

Το άλλο ζευγάρι πάλι θα καθυστερήσει όχι από την αδυναμία της αρετής, αλλά από το υπέρογκο βάρος της υπερηφάνειας.

Διότι όπως η ταπεινοφροσύνη, με το μεγάλο πνευματικό ύψος νικά την βαρύτητα της αμαρτίας και κατορθώνει να ανέβει στον ουρανό, έτσι και η υπερηφάνεια, με το υπέρογκο βάρος της, κατορθώνει να υπερνικήσει την ανάλαφρη αρετή και να την τραβήξει προς τα κάτω με ευκολία.

Του Μεγάλου Βασιλείου

Αναδημοσίευση από: Παναγιώτης Τελεβάντος

Ο Αδάμ και η Έυα (παιδικά κινούμενα σχέδια)

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Αξία ζωής

Σαν η γλώσσα μας προτρέχει απ' τις σκέψεις
το συναίσθημα ραγίζει σαν καθρέφτης
τα κομμάτια της καρδιάς ποιός θα μαζέψει
η αγάπη απ' τις ρωγμές φεύγει και τρέχει...

Η ζωή δεν "κοστολογείται" απ' την εμφάνισή μας...

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


1600 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ

Ασυμβίβαστος με την έπαρση της εξουσίας

Μοναχού ΜΩΫΣΕΩΣ ΑΠΟΡΕΙΤΟΥ


Γεννήθηκε το 354 στην Αντιόχεια υπό τον ανώτερο αξιωματικό Σεκούνδο και τη θαυμαστή Ανθούσα, που μόλις είκοσι ετών έμεινε χήρα. Έκανε τον Ιωάννη ν' αγαπήσει μόνο την αρετή, όπως και η ίδια. Έλαβε σπουδαία μόρφωση. Σπούδασε ρητορική, νομική και φιλοσοφία. Ήταν δραστήριος, κοινωνικός, εργατικός, ευφυής, μνήμονος, θαρρετός και δίκαιος. Είχε μέσο ανάστημα, αραιές τρίχες, βαθουλωμένο πρόσωπο, πλατύ μέτωπο. Δεν ήταν τόσο ωραίος. Είχε όμως μια χρυσή γλώσσα και καρδιά, αληθινά Χρυσόστομος και χρυσόκαρδος.

Λέγουν, αυτοί που ξέρουν, ποτέ δεν βλαστήμησε, δεν είπε ψέματα, δεν κακολόγησε, δεν χλεύασε κανένα. Φιλάρετος, φιλάδελφος και φιλόθεος. Αυστηρός στον εαυτό του κι επιεικής στους άλλους. Κατάφερε να προσηλώνει τη διάνοιά του από νέος μόνο εκεί που ήθελε. Μόνο στο αγαθό. Όταν αργότερα στις ομιλίες του ύψωνε τη φωνή του δεν ήταν από θυμό και γιατί έχανε τον έλεγχο του, αλλά ήθελε να προκαλέσει την προσοχή και τη διόρθωση. Ήταν πάντως κάπως νευρικός ως χαρακτήρας. Ανοικτός τύπος, με ωραία οράματα, προγράμματα και σχέδια.
Αρκετά νέος κατευθύνθηκε στην έρημο, στην ησυχία της οποίας, με άσκηση και προσευχή, μελέτησε καλά τον εαυτό του. Η εντρύφηση των Γραφών του' δωσε ιδιαίτερα βαθιά γνώση, όπως φαίνεται στις πολλές ερμηνευτικές ομιλίες του. Η σκληρή ασκητική ζωή τον αρρώστησε σοβαρά και τον ανάγκασε να επιστρέψει στην πολύβουη πόλη. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τους αγίους Μελέτιο και Φλαβιανό. Λέγεται πώς ήταν τόση η ευγλωττία του, που στα κηρύγματά του συνάζονταν όλη η πόλη, που από τον ενθουσιασμό τον διέκοπτε και τον καταχειροκροτούσε. Η λαμπρή ευφράδεια του τον ονόμασε Χρυσόστομο.

Μιλούσε πολύ για ελεημοσύνη, δικαιοσύνη, ταπεινοφροσύνη και μετάνοια. Υπήρξε ο μεγαλύτερος ιεροκήρυκας όλων των αιώνων. Τη δράση του δεν εξαντλούσε στο κήρυγμα. Οργάνωνε τη φιλανθρωπία, ασχολούνταν με τον καθένα προσωπικά και με τόλμη υποστήριζε άφοβα τους αδικημένους. Εκεί όμως που αναδείχθηκε άριστος ποιμένας και διδάσκαλος ήταν ο αρχιεπισκοπικός θρόνος της Κωνσταντινουπόλεως. Απτόητος στιγμάτισε την αδικία, την υπερπολυτέλεια και την υποκρισία. Δίνοντας το καλό παράδειγμα εκποίησε τον πλούτο της αρχιεπισκοπής, για την ανέγερση πτωχοκομείων, νοσοκομείων και ξενώνων. Στάθηκε αυστηρός στους απρόσεκτους κληρικούς.

Ένας όσιος ελέγχει τους ανόσιους κι όταν ακόμη σιωπά. Δεν άργησε να έλθει ο φθόνος και η εχθρότητα κατά τού αγίου αρχιεπισκόπου. Συνεργάσθηκε η κακία με τη ζήλεια και τη συκοφαντία και τον εξόρισαν μακριά. Ο λαός πήγε να ξεσηκωθεί. Ο Χρυσόστομος δεν τον άφησε. Υπέμεινε την αδικία με αταραξία και σιωπή. Ασυμβίβαστος με την έπαρση της εξουσίας ακολούθησε τον δρόμο της πικρής εξορίας. Σώζονται υπέροχες επιστολές του προς τους πιστούς μαθητές του από τον τόπο της εξορίας και ιδιαίτερη προς την εξαίρετη διακόνισσα Ολυμπιάδα.

Εξέπνευσε περίπου πενήντα ετών στα παγωμένα μάρμαρα μιας εκκλησίας στα Κόμανα τού Πόντου λέγοντας: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!» στις 14.9.407. Τα 23 από τα 33 έτη που βρίσκομαι στο Άγιον Όρος τα διέρχομαι στην Καλύβη τού αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου. Καθημερινά ασπάζομαι την εικόνα του και διατηρώ ακοίμητο το καντήλι του. Οι προκάτοχοι Γέροντες ανεπαύθησαν την ημέρα της μνήμης του στις 13 Νοεμβρίου. Εφέτος που εορτάζουμε 1600 έτη από τη μακάρια του κοίμηση, όλο το έτος η μνήμη του είναι ζωηρή. Σε μέρες δύσκολες μας θυμίζει την ωραιότητα της φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας, την αγριότητα της αδικίας και τη ντροπή της υποκρισίας. Αξίζει να θυμόμαστε κάποτε τέτοιες ιερές μορφές κι αγέρωχες ψυχές.

Αναδημοσίευση από: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Σήμερα 26 Ιανουαρίου, τιμάται η ανακομιδή του λειψάνου του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Μυρίζει Θεό...

Μια –σχεδόν– απίστευτη ιστορία, στο βίντεο που ακολουθεί…




Αναδημοσίευση από: Ηλιαχτίδα

Των Αγίων Ξενοφώντος, Μαρίας, Αρκαδίου, Ιωάννου


Ο Άγιος Ξενοφώντας έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527-565 μ. Χ.). Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και ήταν άνθρωπος πλούσιος και ευσεβής. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία και είχε δύο υιούς, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη, τους οποίους έστειλε για σπουδές στη Βηρυττό.

Στο ταξίδι τους προς την Βηρυττό το πλοίο στο οποίο επέβαιναν βούλιαξε, τα δύο αδέλφια όμως σώθηκαν και η θάλασσα τους έβγαλε στα μέρη της Τύρου, τον μεν Ιωάννη στην Μελφηθά, τον δε Αρκάδιο στην Τετραπυργία.

Ο Ιωάννης μετά απ’ τη διάσωση του σκεπτόμενος την ματαιότητα του βίου άφησε τον κόσμο και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Εκεί αφιερώθηκε στη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή. Είχε όμως στεναχώρια γιατί θεωρούσε ότι ο αδελφός του είχε πνιγεί.
Ο Αρκάδιος ,αφού και αυτός διασώθηκε από τον πνιγμό, αποφάσισε και αυτός να γίνει μοναχός. Πήγε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και εκεί συνάντησε έναν άγιο και προορατικό γέροντα, ο οποίος τον έκειρε μοναχό, στην Μονή του Αγίου Σάββα, και του είπε ότι ο αδελφός του ζει και θα τον συναντήσει. Ο γέροντας έμεινε με τον Αρκάδιο ένα χρόνο και κατόπιν έφυγε στην έρημο αφού του υποσχέθηκε ότι θα γυρίσει σε τρία χρόνια να τον δει.

Ο πατέρας των παιδιών, ο Ξενοφώντας, επειδή για δύο χρόνια δεν είχε νέα τους, έστειλε άνθρωπο στην Βηρυτό για να μάθει τι κάνουν. Εκεί τον πληροφόρησαν ότι τα παιδιά δεν είχαν πάει στη Βηρυτό. Εκείνος ψάχνοντας για τα ίχνη του Ιωάννου και του Αρκαδίου αναχώρησε για την Αθήνα. Στο δρόμο συνάντησε κάποιον ο οποίος ταξίδευε με τα παιδιά. Εκείνος τον πληροφόρησε για το ναυάγιο και του είπε ότι τα παιδιά πνίγηκαν. Ο απεσταλμένος του Άγίου Ξενοφώντα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και διηγήθηκε τα καθέκαστα στο ευλογημένο ζευγάρι, την Οσία Μαρία και τον Όσιο Ξενοφώντα. Αφού άκουσαν τα νέα, αντί να πέσουν σε θρήνο, έκαναν προσευχή και στο όνειρο τους είδαν τα παιδιά τους να στέκονται μπροστά στο Χριστό φορώντας στο κεφάλι τους λαμπρά στεφάνια. Τότε πίστεψαν ότι τα παιδιά δεν πνίγηκαν, αλλά ζουν και αποφάσισαν να πάνε στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα και αναζήτηση των τέκνων τους. 

Καθώς επισκέπτονταν τα Ιερά προσκυνήματα και μοίραζαν ελεημοσύνη, συνάντησαν τον γέροντα του Αρκαδίου, ο οποίος με το προορατικό χάρισμα που είχε τους αναγνώρισε και τους χαιρέτισε με τα ονόματά τους. Κατόπιν τους είπε να πάνε για προσκύνημα στον Ιορδάνη ποταμό και στην επιστροφή θα τους δείξει που είναι τα παιδιά τους.

Ο γέροντας πήγε στον Γολγοθά όπου κατά θεία Οικονομία ήρθε και ο Ιωάννης και ο Αρκάδιος για προσκύνημα. Σε δύο ημέρες επέστρεψαν και οι γονείς τους και ο γέροντας τους είπε να ετοιμάσουν πλούσια τράπεζα και εκεί θα τους δείξει τα παιδιά τους. Πήρε τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη και πήγαν στο τραπέζι όπου ετοίμασαν οι γονείς τους και εκεί συναντήθηκε ολόκληρη η οικογένεια.

Αφού δόξασαν και ευχαρίστησαν το Θεό, ο Όσιος Ξενοφώντας και η Οσία Μαρία παρακάλεσαν τον γέροντα να τους κάνει μοναχούς. Και τα μεν παιδιά τους, Αρκάδιος και Ιωάννης, ακολούθησαν τον γέροντα στην έρημο, όπου έμειναν μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους, αξιωθέντες από τον Θεό να θεραπεύουν ασθένειες. Η μητέρα τους, Οσία Μαρία, πήγε σε γυναικείο μοναστήρι, όπου έφτασε σε μεγάλα ύψη αγιότητας και αξιώθηκε από το Θεό να θεραπεύει δαιμονισμένους και ο Άγιος Ξενοφώντας, αφού πούλησε όλη την περιουσία του και την μοίρασε στους πτωχούς, έζησε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του στην έρημο, αξιώθηκε μεγάλων χαρισμάτων από τον Φιλάνθρωπο Κύριο και κοιμήθηκε στις αρχές του έκτου αιώνα. 

Η αγία οικογένεια, πατέρας, μητέρα και τα παιδιά τους εορτάζονται από την Εκκλησία μας στις 26 Ιανουαρίου.

Πρεσβείαις Κύριε των Αγίων σου, αξίωσε και εμάς. της ακράδαντης πίστεως και εμπιστοσύνης στο πρόσωπο Σου, της υπομονής, του χαρίσματος της ελεημοσύνης και όλων των αρετών που στόλιζαν την αγία αυτή οικογένεια και ελέησε και σώσε όλους εμάς. Αμήν!

Ακούστε το απολυτίκιον του Αγίου Ξενοφώντος:

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Ταπείνωση

Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει. Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ’ όνειρο του πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμερο δρόμο της Αλεξανδρείας.

Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη. ’Ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να δει τις αρετές του. Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάϊ του στον πάγκο κι άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.

Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιός μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία:

- Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό. Κάθε πρωΐ σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι αρχίζω τη δουλειά μου. Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πως όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν και μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες. Κι όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι.

Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε και του είπε με συγκίνηση:

- Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα. Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα και κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπεινοσύνη σου.

Η χαριτωμένη ψυχή





Όταν η ψυχή καταξιωθεί να λάβει τη θεία Χάρη, τότε της είναι πάρα πολύ χρήσιμα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μάλιστα η γνώση, η σύνεση και η διάκριση. Αυτά τα δώρα τα προσφέρει ο Θεός στην ψυχή που τα ζητεί, ώστε να υπηρετεί με ευχαρίστηση το Πνεύμα, που καταξιώθηκε να λάβει. Αυτό σημαίνει πως με τα ξεχωριστά αυτά χαρίσματα η ψυχή δεν παρασύρεται από την κακία. Δεν κάνει λάθη από άγνοια. Δεν παραμελεί τα καθήκοντα, ζει πάντοτε με φόβο Θεού και σύμφωνα με το πανάγιο θέλημά Του. Αυτό οφείλεται στο ότι η χάρη και η ενέργεια και η δύναμη του φωτεινού Πνεύματος κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, που αγιάσθηκε και είναι ενωμένος με το Χριστό. Όπως λέει ο Παύλος «Όσοι βαπτισθήκατε στο όνομα του Χριστού πιστεύοντας σ’ Αυτόν ντυθήκατε το Χριστό και ενωθήκατε μαζί Του».


Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος


Αναδημοσίευση από: Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

12 ρητά του Γέροντος Πορφυρίου


"Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως, μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο."

Ο αείμνηστος πατήρ Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και δώδεκα περίπου χρονών πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε γύρω στα επτά χρόνια. Τότε αρρώστησε βαρειά και οι γεροντάδες του τον στείλανε σε μοναστήρι στον κόσμο. Εκεί τον γνώρισε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος ο Γ', ο οποίος αφού διαπίστωσε την αρετή του και τα θεία χαρίσματα, που από τόσο νωρίς του είχε δώσει ο Θεός, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία είκοσι ετών. 

Ως ιερέας ο πατήρ Πορφύριος έμεινε μέχρι το 1940 σε μοναστήρια της Ευβοίας. Το 1940 διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια(οδός Σωκράτους και Πειραιώς), όπου υπηρέτησε 33 χρόνια. Μετά τη συνταξιοδότηση του λειτουργούσε και εξομολογούσε στο αρχαίο ερημικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης μέχρι το 1978, οπότε έπαθε έμφραγμα. Αρκετούς μήνες μετά το έμφραγμα έμεινε σε φιλικά σπίτια στην Αθήνα και το 1979 εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι, όπου έκτισε το μεγάλο μετόχι του Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος. Προς τις αρχές του καλοκαιριού του 1991 έφυγε για το Άγιο Όρος, όπου διατηρούσε κελλί από το 1984. Στις 2 Δεκεμβρίου εκοιμήθη εν Κυρίω στο κελλί του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και ετάφη την επομένη απλά και αθόρυβα, όπως επιθυμούσε.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Κατάκριση

Κάποτε ένας μοναχός έπεσε σε ένα βαρύ παράπτωμα. Έγινε σύναξη στο μοναστήρι για να τον διώξουν. Κάλεσαν και τον 'Αγιο Μωυσή τον Αιθίοπα που έμενε έξω από το μοναστήρι σε ένα καλύβι. Ο 'Αγιος δεν ήθελε να πάει. Οι μοναχοί τον πίεσαν, εξηγώντας του γιατί τον ήθελαν. Η σύναξη ξεκίνησε. Οι μοναχοί είδαν τότε τον Άγιο να έρχεται κουβαλώντας στον ώμο του ένα ζεμπίλι με άμμο. Το ζεμπίλι ήταν τρύπιο και η άμμος έπεφτε κάτω σιγά - σιγά. 

Οι μοναχοί απόρησαν και ρώτησαν τον 'Αγιο γιατί έκανε αυτό το πράγμα. Τότε ο 'Αγιος τους είπε:

- Γιατί στους ώμους μου έχω τις αμαρτίες μου φορτωμένες. Δεν τις βλέπω όμως, γιατί πέφτουν κάτω. Βλέπω όμως τις αμαρτίες των άλλων, που είναι μπροστά μου. Οι μοναχοί κατάλαβαν τι ήθελε να πει ο Άγιος και συγχώρεσαν τον αδελφό τους που έσφαλε κι αποφάσισαν να αγωνιστούν εναντίον της κατάκρισης.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Κόπος και ιδρώτας



Οι περισσότεροι ἄνθρωποι θέλουν νὰ κερδίσουν τὴ βασιλεία χωρὶς κόπους καὶ ἱδρώτα· κι ἐνῶ μακαρίζουν τοὺς ἅγιους ἄνδρες καὶ θέλουν τὴν τιμὴ καὶ τὰ χαρίσματά τους, δὲν θέλουν νὰ ἔχουν μερίδιο στοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα ποὺ περνοῦν ἐκεῖνοι. Τὴ βασιλεία τὴ θέλουν ὅλοι, καὶ πόρνες καὶ τελῶνες καὶ κάθε ἄνθρωπος, καὶ γι᾽ αὐτὸ ὑπάρχουν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δοκιμασίες· γιὰ νὰ φανερώνεται ποιοί ἀγάπησαν ἀληθινὰ τὸν Κύριό τους καὶ δίκαια νὰ κερδίζουν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Ο Σταυρός μου

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Από το μηδέν στο άπειρο


Είμαστε μικροί και η ύπαρξη μας περιορισμένη.

Οι ορίζοντες της ζωής μας στενοί .Και όταν έρχεται η ώρα που μπορούμε κάπως ν’αναπτυχθούμε και να εισδύσουμε στο μυστήριο της ζωής, επεμβαίνουν τα πάθη και μαραίνουν την ψυχή, αιχμαλωτίζουν τον νου, περιορίζουν τη γνώση και στενεύουν οι ορίζοντες.

Πράγματι! Η ανθρώπινη αδυναμία είναι ο πιο αμείλικτος εχθρός της προόδου και της ανόδου του ανθρώπου. Τον κτυπάει στα πρώτα χρόνια, του κόβει τα γόνατα στο μεγάλο άλμα και του τσακίζει τα φτερά στο ελπιδοφόρο πέταγμα. Τον γυρίζει πίσω και τον σπρώχνει προς το μηδέν, την απραξία και την αγνωσία. Του νεκρώνει τις γνωστικές του δυνάμεις της αγάπης και της δημιουργίας.

Πόσο διαφορετικά ήταν ο Χριστός! Το άγιο Του Σώμα, το πνεύμα Του, η ψυχή Του όλα έπαιρναν την τάση προς τα άνω. Όλα του Χριστού μιλούν για άνοδο, για πρόοδο, για τελείωση. Όλα τραβούσαν με απλότητα, με άνεση προς το ουράνιο φως, προς τη δόξα του Θεού Πατρός.

Όποιος λοιπόν πάει με τον Χριστό, παίρνει κι’ αυτός την τάση προς τα άνω. Έχει φτερά στους ώμους του, και ενώ παραμένει άνθρωπος, ουσιαστικά γίνεται ισάγγελος. Χάνει συνεχώς απ’την ανθρώπινη μικρότητα, σπάει τον κλοιό της φυλακής του και πλαταίνει και αυξάνει. Αποχωρώντας όλο και πιο πολύ απ’το μηδέν πετάει προς το άπειρο, τον Άπειρο Θεό.

π.Γ.Στ.

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Της Πίστης τα λεγόμενα...

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Η ιστορία ενός παιδιού

Νεογέννητο κοριτσάκι δύο ωρών

Αφιερωμένο σ’ όλες τις μητέρες...

Μια φόρα και ένα καιρό, ένα παιδί ήταν η σειρά του να γεννηθεί και να έρθει στην γη. Μια μέρα το παιδί ρώτησε τον θεό, «Μου λένε ότι θα με στείλεις στην γη αύριο…» «…αλλά πώς να ζήσω εκεί τόσο μικρό και αβοήθητο ;» Ο θεός απάντησε, «μέσα στους τόσους αγγέλους, έχω διαλέξει έναν και για σένα, θα σε περιμένει και θα σε φροντίζει στην γη.» «Αλλά…» είπε το παιδί, «εδώ στον παράδεισο δε κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδώ και να γελώ!» «Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένο.» ο θεός είπε, «ο άγγελος θα σου τραγουδά κάθε μέρα. Θα νιώθεις την αγάπη του αγγέλου σου και θα είσαι ευτυχισμένο». «Όμως…» είπε το παιδί, «…πως θα μπορώ να καταλαβαίνω όταν οι άνθρωποι μου μιλούν, αφού δεν ξέρω την γλωσσά τους ;» «Αυτό είναι εύκολο» είπε ο θεός «ο άγγελος σου θα σου λέει τις πιο όμορφες και γλυκές λέξεις που άκουσες ποτέ σου, και έτσι με πολλή υπομονή και φροντίδα, ο άγγελος σου θα σου διδάξει πώς να μιλάς». Το παιδί κοίταξε ψηλά στον θεό και είπε, «και τι θα κάνω όταν θέλω να μιλήσω σε εσένα ;» Ο θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε, «ο άγγελος σου θα σου βάζει τα χέρια μαζί και θα σου δείξει πώς να κάνεις την προσευχή σου». Το παιδί τότε είπε, «έχω ακούσει ότι στην γη υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Ποιος θα με προστατεύει;» Ο θεός έβαλε το παιδί στην αγκαλιά του λέγοντας, «ο άγγελος σου θα σε προστατεύει, ακόμα και αν σημαίνει το δικό του κακό.» το παιδί ήταν λυπημένο και είπε στον θεό, «άλλα θα είμαι πάντα λυπημένο επειδή δεν θα μπορώ να σε βλέπω πλέον.» Ο θεός αγκάλιασε το παιδί, «ο άγγελος σου θα σου μιλά πάντα για εμένα και θα σου δείξει τον δρόμο να έρθεις πίσω σε εμένα, παρόλο που εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου». Εκείνη την στιγμή ήταν απόλυτη γαλήνη στον παράδεισο άλλα φωνές από την γη μπορούσαν ήδη να ακουστούν. Το παιδί αμέσως ρώτησε απλά, «ω θεέ μου, αν είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου.» ο θεός απάντησε, «το όνομα του αγγέλου σου δεν είναι σημαντικό…εσύ απλά θα την φωνάζεις ΜΑΜΑ»

Mike Sharobim

Ο Χριστός, το Φως του κόσμου



Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου
Ο Χριστός, το Φως του κόσμου

''Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον,
ερχόμενον εις τον κόσμον'' (Ιω. 1:9).

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Η πίστη στον Χριστό


«Τίνος ποτέ ο θάνατος έδιωξε του δαίμονες; Ή τίνος ποτέ το θάνατο φοβήθηκαν οι δαίμονες όπως του Χριστού; Όπου ακούγεται το όνομα του Σωτήρος, εκεί κάθε δαιμόνιο απελαύνεται. Ποιος αφαίρεσε τα ψυχικά πάθη των ανθρώπων τόσο, ώστε οι πόρνοι να σωφρονούν, οι φονιάδες να μην κρατούν πλέον ξίφος, αυτοί δε που κατείχοντο προηγουμένως από δειλία να αποκτούν θάρρος. Ποιος έπεισε εντελώς τους ανθρώπους να αποθέσουν τη μανία και να ασπάζονται την ειρήνη παρά η πίστη του Χριστού και το σημείο του Σταυρού; Ποιος άλλος διαβεβαίωσε τόσο τους ανθρώπους περί αθανασίας, όσο ο Σταυρός του Χριστού και η Ανάσταση του Σώματός Του;»
Του Μεγάλου Αθανασίου
Αναδημοσίευση από: Χριστός Ανέστη

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Το σπήλαιο του Μεγάλου Αντωνίου

Το σπήλαιο του Μεγάλου Αντωνίου στην έρημο της Αιγύπτου.
Το Μοναστήρι σήμερα είναι κοπτικό δεν είναι Ορθόδοξο.


Ο βίος του Αγίου Αντωνίου του Μέγα

Γεννήθηκε το 251 στην Ανω Αίγυπτο από γονείς χριστιανούς, πού κατείχαν μεγάλη περιουσία. Από την παιδική του ηλικία ό Αντώνιος έδειχνε με όλη του τη διαγωγή έκτακτη ανθρώπινη ύπαρξη.

Σέ ηλικία 18-20 χρόνων, χάνει τους δύο γονείς του και δοκιμάζει πολύ θλίψη και οδύνη. Ομως, συνέρχεται γρήγορα και συγκεντρώνει όλη την προσοχή του στη θεία θεωρία και στη φροντίδα της μικρής του αδελφής. Το βέλος του θείου έρωτα δεν αργεί να χτυπήσει την καρδιά του Αντωνίου. Καθώς μια Κυριακή άκουγε από το Ευαγγέλιο την περικοπή σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο, στον όποίο ό Κύριος μας είπε: ΄Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε, πώλησε τα υπάρχοντα σου και μοίρασε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό. Και έλα να με ακολουθήσεις", τόση εντύπωση του δημιούργησε, πού την εξέλαβε αμέσως σαν θεία υπόδειξη και πρόσκληση. Άφοϋ πρώτα τακτοποίησε τη μικρότερη αδελφή του, έπειτα μοίρασε στους φτωχότερους οικογενειάρχες όλη τη μεγάλη πατρική του περιουσία και αναχώρησε στην έρημο για μεγαλύτερη πνευματική και ηθική τελειότητα. Πράγματι, ό αγώνας του μέσα στην έρημο αποδίδει πλούσιους πνευματικούς καρπούς. Γίνεται ό ασκητής των ασκητών και άπ' όλα τα μήκη και πλάτη της χριστιανικής γης έρχονται να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Μεταξύ αυτών και δύο πολύφωτοι αστέρες της Εκκλησίας μας, ό Μ. Βασίλειος και ό Μ. Αθανάσιος. Σέ ηλικία περίπου 105 χρόνων, ό Μέγας Αντώνιος παραδίδει προς το Θεό την ψυχή του.

Τον ζηλωτήν Ήλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή εύθείαις ταις τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην έστήριξας εύχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο Μέγας Αντώνιος, ο αρχηγός του μοναχικού βίου, γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 251 μ.Χ. (ή το 264). Σαν παιδί ο Αντώνιος παρουσίασε πλούσια εσωτερικά χαρίσματα. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς και πλούσιοι χριστιανοί. Δυστυχώς, όταν ο Αντώνιος ήταν 20 περίπου ετών, οι γονείς του πέθαναν, αφήνοντας ορφανούς αυτόν και την μικρότερη αδερφή του. Ο Άγιος Αντώνιος ανέλαβε έτσι την επιμέλεια της αδερφής του χωρίς όμως – παρά την μεγάλη λύπη του – να σταματήσει στιγμή να ασχολείται με την Αγία Γραφή και τον Θεό.

Έτσι όταν άκουσε την ευαγγελική φωνή «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19:21), την έκανε αμέσως πράξη. Μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα και την γονική του περιουσία στους φτωχούς, εγκατέλειψε την τύρβη του κόσμου και αναχώρησε στην έρημο έχοντας αφήσει την αδερφή του στις φροντίδες ενός παρθεναγωγείου με ενάρετες γυναίκες. Επί είκοσι χρόνια αντιμετώπισε απίστευτους πειρασμούς. Νύχτα και ημέρα έκανε ασκητικούς αγώνες με τους οποίους νέκρωσε τα σκιρτήματα των παθών, έφτασε στον βαθμό της απάθειας, υπερβαίνοντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Οι ενάρετες πράξεις του έγιναν γνωστές και έφεραν πλήθος μιμητών, ώστε η έρημος μεταμορφώθηκε σε πόλη. Σ’ αυτήν την «πόλη» ο Μέγας Αντώνιος ήταν ο νομοθέτης και ιδρυτής του μοναχικού βίου. Στην έρημο γνώρισαν τον Άγιο Αντώνιο, ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αθανάσιος. Ο Μέγας Αθανάσιος, μάλιστα, έγραψε τον βίο του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου.

Αλλά και οι πιστοί που δεν ήταν στην έρημο απόλαυσαν τους καρπούς της αρετής του Μεγάλου Αντωνίου. Όταν ο Μαξιμίνος το 312 έκανε διωγμό κατά των Χριστιανών και θανάτωσε πολλούς, ο Μέγας Αντώνιος πήγε και βοήθησε και παρηγόρησε τους πιστούς. Όταν η Εκκλησία ταρασσόταν από τους Αρειανούς, ο Μέγας Αντώνιος κατέβηκε με ζήλο στην Αλεξάνδρεια το 335 μ.Χ. και αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία. Κατάφερε μάλιστα με την χάρη που είχαν οι λόγοι του να επαναφέρει πολλούς απίστους στην Ορθοδοξία.

Ζώντας έτσι, έγινε πρότυπο αρετής και κανόνας των μοναζόντων. Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 17 Ιανουαρίου 356 μ.Χ. σε ηλικία 105 ετών. Η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου Αντωνίου στις 17 Ιανουαρίου. 

Αναδημοσίευση από: Pame.gr

Ακούστε το απολυτίκιον του Αγίου Αντωνίου:

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους


Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλει ο άλλος, να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήσει συγγνώμη, εάν βέβαια είναι άνθρωπος με συνείδηση. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξει, γιατί θα πληθύνει το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήσει και να έχετε μισθό από τον Θεόν. "Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε" μας λέγει ο Χριστός.

Άγ.Γεώργιος Καρσλίδης

Η αγάπη (διδακτική ιστορία)


Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη.......

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει:

- Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;
-Όχι, δεν μπορώ' απάντησε ο Πλούτος. 'Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα.

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

-Σε παρακαλώ, βοήθησέ με' είπε η Αγάπη.
-Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη.. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου' της απάντησε η Αλαζονεία.
H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

-Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου.
-Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:

-Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του..

Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση:

-Γνώση, ποιος με βοήθησε;
-Ο Χρόνος της απάντησε η Γνώση.
-Ο Χρόνος; ρώτησε η Αγάπη. 'Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
'Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη

Μάνος Χατζιδάκις - "ΤΟ ΝΗΣΙ"
Αναδημοσίευση από: Ελεύθεροι

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Σιωπώ...

Εξακολουθώ να το λέω και να το ξαναλέω στον εαυτό μου, μέχρι να το καταλάβω και να το κατανοήσω . . .

Δεν ανοίγω το στόμα μου , να κατηγορήσω , να συκοφαντήσω , να κατακρίνω κανένα.

Αν έχω κάτι να πω, ας είναι καλύτερα λόγια αγάπης και καλοσύνης, παρά καταλαλιά και συκοφαντία .

Βλέπω τα δικά μου λάθη και κρίνω τον δικό μου εαυτό.

Στο πρόσωπο του αδελφού μου, βλέπω μόνο την Εικόνα Του Θεού.

Και αν σιωπά το στόμα, αλλά η καρδιά εξακολουθεί κρυφά να κατακρίνει, τότε παλεύω μαζί της ...
προσεύχομαι, και ζητώ ενίσχυση από Τον Κύριο,
να τον νικήσω, αυτόν τον ύπουλο και κρυφό πειρασμό .

Οδεύοντας, σε μια πορεία προς Τον Ουρανό,
αν δεν νικήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και τα πάθη μας,
τίποτα δεν μπορεί να μας βγάλει στο ξέφωτο ...

( Αυστηρές προσωπικές νουθεσίες προς τον δικό μου εαυτό )

Διαβάτης

Αναδημοσίευση από: Οδεύοντας

Αρχάγγελος Μιχαήλ - Το εν Χωναίς θαύμα

Μια πολύ όμορφη ιστορία κινουμένων σχεδίων: Το "Εν Χώναις" (Κολασσαίς της Φρυγίας) θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (εορτάζεται στις 6 Σεπτεμβρίου).


Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, της Ιερας Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Το βίντεο προέρχεται από το κανάλι του YouTube.

Αναδημοσίευση από: Κατηχητής

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Τελειώνοντας η μέρα


" Όταν το βράδυ, με ευχάριστη καρδιά φτάσεις στο κρεβάτι σου για ύπνο, φέρνε στο νου σου τις ευεργεσίες και την πρόνοια του Θεού.
Θα γεμίσεις τότε από αγαθές σκέψεις και θα ευφρανθεί πιο πολύ η ψυχή σου.

Τότε ο ύπνος του σώματος γίνεται ξύπνημα πνευματικό της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών σου θα γίνεται αληθινή όραση του Θεού και η σιωπή σου, γεμάτη από τα αγαθά αυτά δώρα, θα σου επιτρέψει με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να προσφέρεις στο Θεό των όλων δυνατή και βαθιά δοξολογία.

Διότι, όταν απουσιάζει η κακία από την ψυχή , και μόνη η ευχαριστία και η ευγνωμοσύνη αρέσει Στο Θεό περισσότερο από οποιαδήποτε πολυτελή εξωτερική θυσία.

Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν ".

Μέγας Αντώνιος


Με σοφία και πατρική αγάπη ο Μέγας Αντώνιος μας συμβουλεύει
πως να ακουμπάμε στην δύση της ημέρας την ψυχή μας
ενώπιων Του Δημιουργού μας, και να αφηνόμαστε Στα Πανάγια χέρια Του.

Ας αφεθούμε λοιπόν , με εμπιστοσύνη Σ΄ Αυτόν που κυβερνά τα σύμπαντα,
και ας αφήσουμε την ψυχή μας να ξεχειλίσει από δοξολογία και ευχαριστία
Προς Τον Ουράνιο Θεό Πατέρα , που νοιάζεται και για την πιο ασήμαντη
λεπτομέρεια της ζωής μας .

Εύχομαι στον καθένα μας , ένα όμορφο, ευλογημένο, ξεχωριστό απόγευμα.

Διαβάτης

Αναδημοσίευση από: Οδεύοντας

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Αγνή Παρθένε Δέσποινα

Η αμαρτία έγινε μόδα

Γέροντα, είπατε σε κανέναν ότι θα γίνη πόλεμος; Έτσι ακούσαμε. Είναι αλήθεια;

- Εγώ δεν λέω τίποτε και ο κόσμος λέει ό,τι θέλει. Και να ξέρω κάτι, πού να το πω;

- Τι βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ο πόλεμος!

- Αν οι άνθρωποι δεν είχαν αυτήν την … “ευγέννεια” της αμαρτίας, δεν θα έφθαναν σ’ αυτό το βάρβαρο. Πιο βάρβαρο ακόμη είναι η ηθική καταστροφή. Διαλύονται ψυχικά και σωματικά οι άνθρωποι. Μου έλεγε κάποιος: “Λένε για την Αθήνα, “ζούγκλα-ζούγκλα” και κανείς δεν φεύγει από ‘κει! Όλοι “ζούγκλα” την λένε και όλοι στην ζούγκλα μαζεύονται”. Πώς έχουν γίνει οι άνθρωποι! Σαν τα ζώα! Τα ζώα ξέρετε τι κάνουν; Στην αρχή μπαίνουν στον σταύλο, κοπρίζουν, ουρούν… Μετά αρχίζει να χωνεύη η κοπριά. Μόλις αρχίζη να χωνεύη, αισθάνονται μια ζεστασιά. Δεν τα κάνει καρδιά να φύγουν από τον σταύλο, αναπαύονται. Έτσι και οι άνθρωποι, θέλω να πω, νιώθουν την ζεστασιά της αμαρτίας, και δεν τους κάνει καρδιά να φύγουν. Καταλαβαίνουν ότι βρωμάει, αλλά από την ζεστασιά εκείνη δεν τους κάνει καρδιά να φύγουν. Να, αν μπη τώρα ένας μέσα στον σταύλο, δεν μπορεί να αντέξη από την μυρωδιά. Ο άλλος που είναι συνέχεια στον σταύλο δεν ενοχλείται, έχει συνηθίσει πλέον.

- Γέροντα, μερικοί λένε: “Μήπως μόνο σήμερα αμαρτάνει ο κόσμος; Και στην Ρώμη παλιά τι γινόταν!…”

- Μα στην Ρώμη ήταν ειδωλολάτρες στο κάτω-κάτω. Και αυτά που λέει ο Απόστολος Παύλος (1) ήταν για τους ειδωλολάτρες που είχαν βαπτισθή, αλλά είχαν κακές συνήθειες. Να μην παίρνουμε για παράδειγμα τον ξεπεσμό από κάθε εποχή. Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό. Αυτοί οι άνθρωποι το να μην αμαρτάνουν το θεωρούν προσβολή και την αμαρτία την θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Αν οι σημερινοί άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός, Αλλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Γι’ αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή.

Παλιά, αν ένας ήταν διεστραμμένος ή μεθυσος, ντρεπόταν να βγη στην αγορά, γιατί θα τον περιφρονούσαν. Η μια, αν ήταν λιγάκι παραστρατημένη, δεν τολμούσε να βγη έξω. Και ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτό ένα φρένο. Σήμερα, αν είναι ένας σωστός, μια κοπέλα λ.χ. αν ζη με ευλάβεια, λένε: “Βρε, πού ζη αυτή!” Αλλά και γενικά, αν οι κοσμικοί έκαναν μια αμαρτία, οι καημένοι, αισθάνονταν την αμαρτωλότητά τους, έσκυβαν και λίγο το κεφαλάκι τους και δεν ειρωνεύονταν έναν που ζούσε πνευματικά, αντίθετα τον καμάρωναν. Τώρα ούτε ενοχή αισθάνονται ούτε σεβασμός υπάρχει. Τα ισοπέδωσαν όλα. Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν.

Πηγή: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Αναδημοσίευση από: Γέροντες της εποχής μας

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Ένας Κύπριος "Γιακούμπ" στο Ωνάσειο

Ο 53χρονος καρδιοχειρουργός κ. Λούης Λουκά επί 17 έτη ασχολείται με το πιο ιερό μέρος του ανθρώπινου σώματος.

Σημείωση: Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση! Αξίζει!! 


Της Μαρίας Ψαρά

Πηγή: Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος της Κυριακής", 9 Ιανουαρίου 2011, σελ. 50

Ο παπά-Τύχων και ο ληστής


Κάποτε του είχε στείλει κάποιος από την Αμερική μια επιταγή. Την ώρα όμως πού την έπαιρνε ο Γέροντας από το Ταχυδρομείο, τονείδε ένας κοσμικός και νικήθηκε από τον πειρασμό της φιλαργυρίας. Πήγε λοιπόν την νύχτα στο Κελλί του Γέροντα, για να τον ληστέψη, με τον λογισμό ότι θα εύρισκε και άλλα χρήματα, χωρίς να ξέρη ότι και εκείνα πού είχε πάρει ο Γέροντας τα είχε δώσει την ίδια ώρα στον κυρ - Θόδωρο, για να πάρη ψωμιά για τους φτωχούς. Αφού τον βασάνισε αρκετά τον Γέροντα - τον έσφιγγε με ένα σχοινί στον λαιμό του - διεπίστωσε ότι πράγματι δεν είχε χρήματα και ξεκίνησε να φυγή. Ο Παπα - Τύχων του είπε:
Θεός συγχωρέσοι, παιδί μου.

Ο κακοποιός αυτός άνθρωπος πήγε και σε άλλον Γέροντα με τον ίδιο σκοπό, αλλά εκεί τον έπιασε ή Αστυνομία, και ομολόγησε μόνος του ότι είχε πάει και στον Παπα Τύχωνα. Ο Αστυνόμος έστειλε χωροφύλακα και ζήτησε τον Γέροντα για ανάκριση, επειδή θα γινόταν η δίκη του κλέφτη. Ο Γέροντας
στενοχωρέθηκε γι' αυτό και έλεγε στον χωροφύλακα:
- Παιδί μου, εγώ τον συγχώρεσα με όλη την καρδιά μου τον κλέφτη.
Εκείνος όμως δεν έδινε καθόλου σημασία στα λόγια του Γέροντα, γιατί εκτελούσε ανώτερη διαταγή, και τον τραβούσε και του έλεγε: - Άντε, γρήγορα, Γέροντα! Εδώ δεν έχει συγχώρεση και «ευλόγησον».
Τελικά τον λυπήθηκε ο Διοικητής και τον άφησε από την Ιερισσό να γυρίση στο Κελλί του, επειδή έκλαιγε σαν μωρό παιδί, γιατί νόμιζε ότι θα γίνη και αυτός αιτία να τιμωρηθή ο κλέφτης.
Όταν το θυμόταν αυτό το περιστατικό, δεν μπορούσε να το χωρέση στο μυαλό του και μου έλεγε:
- “Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτοί οι κοσμικοί άλλο τυπικό έχουν" δεν έχουν το «ευλόγησον», «Θεός συγχωρέσοι».

Αναδημοσίευση από: Παναγιώτης Τελεβάντος

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Η αληθινή ιστορία του Μάρκου

Ο Μάρκος, ένα παιδί πανέμορφο στην κυριολεξία, με μια πολύ καλή δουλειά, παντρεμένος με μια κοπέλα τη Μ. επίσης πολύ όμορφη, μορφωμένη, με μία πολύ καλή δουλειά. Ζουν τον έρωτα τους, ο οποίος πολύ σύντομα πρόκειται να ολοκληρωθεί με τον ερχομό ενός παιδιού. Και εδώ, καλό είναι να αναφέρουμε, πως ο Μάρκος είναι πάρα πολύ συνειδητός και πιστός Χριστιανός, συμμετέχει δε πολύ ενεργά στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.

Όταν η Μ. ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, μαθαίνουν ότι ο Μάρκος πάσχει από μία μορφή μη ιάσιμου καρκίνου. Σε μία εβδομάδα περίπου, η Μ. αποβάλλει, και μένουν οι δυο τους να παλεύουν με τις χημειοθεραπείες, τις ακτινοβολίες, και τα πήγαινε έλα στα νοσοκομεία.
Μετά περίπου από ένα χρόνο, ο Μάρκος πεθαίνει στην ηλικία των 30 ετών, αφήνοντας μόνη και άκληρη την πολυαγαπημένη του γυναίκα τη Μ.
Βλέποντας, επιφανειακά τα γεγονότα ένας άθεος, θα αναφωνήσει:
-Δεν σας τα είπα εγώ; Δεν υπάρχει Θεός. Αν υπήρχε, δεν θα επέτρεπε ποτέ αυτήν την αδικία, και μάλιστα σε έναν ‘δικό’ του.

Είναι προτιμότερο όμως να αφήσουμε, να μας αναφέρει τα γεγονότα η ίδια η γυναίκα του, ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα. Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα από μερικά email που μας έστειλε.
«Ο καημένος ο Μάρκος Γιώργο μου, με τις τόσες ειρωνείες που του έκανα, δε μου έλεγε πάντα τι διαβάζει..
Θυμάμαι είχε ένα σκληρόδετο μπορντό προσευχητάριο, τώρα που το βλέπω, γράφει Ιερά Μονή Προφήτου Ηλία Πρεβέζης, ούτε ξέρω πού το βρήκε, έξι χρόνια που ήμασταν μαζί, ουδέποτε πήγε στην Πρέβεζα... Μετά το απόγευμα, που γυρίζαμε στο σπίτι και τρώγαμε, για να ξεκουραστεί, διάβαζε εσπερινό, απόδειπνο και άλλα.
Περνούσα από το καθιστικό, τον κοιτούσα και του κουνούσα το κεφάλι. Του έλεγα ''τι λες, την ευχή ,την ευχή;''
Ο γλυκός μου, γελούσε και μου έλεγε ''ναι την ευχή, μόνο που λέω, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τη Μ.''

Το πόσο αγαπούσε το Χριστό, το πόσο ασκείτο σε πράγματα αδιανόητα σε μένα, μέσα στον ελάχιστο χρόνο του πόσο διάβαζε Πατερικά κείμενα.
Διαβάζω τώρα τη Θεολογία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, και βλέπω υπογραμμισμένα από το Μάρκο, τόσα και τόσα που με ξενίζουν: άκτιστο φως, ουσία αμέθεκτος, ενέργειες...
Τώρα τράβηξα άλλο του βιβλίο υπογραμμισμένο παντού, λέει Άγιου Μάξιμου Ομολογητού, 400 Λόγοι περί Αγάπης. Αυτό, πλην της εισαγωγής, που είναι λίγο στρυφνή, φαίνεται βατό ακόμα και για αδαείς όπως εγώ..
Και τώρα, πλάι στα σχετικά με το αντικείμενό του, βλέπω τόσα Πατερικά και μένω έκπληκτη.
Φιλοκαλία, που ούτε ξέρω τι είναι, πολλά Αγιορειτών, και αρκετά, κι αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί δεν τον γνωρίζω, του Μητροπολίτη Ναυπάκτου, ενός Ιερόθεου..
Ευτυχώς που πρόλαβα και σε βρήκα πριν μονάσεις του έλεγα. Και απαντούσε ''ο ιερός Χρυσόστομος, λέει πως δεν υπάρχει διαφορά .Ό,τι κάνουν οι μοναχοί ισχύει και για μας στον κόσμο''
Γιώργο, τώρα που δε μας ακούει, σκέφτομαι γιατί;
Γιατί του φύλαγε τέτοιο θάνατο κι εγώ το τέρας ζω;
Δεν λέω πως ήμουν καμιά άθεη, μα ούτε τυπική με την εκκλησία ήμουν, πλήρη άγνοια από τέτοια βιβλία είχα, άρα;

Όπως σου είχα γράψει, ξέραμε από την αρχή πως δεν υπάρχουν ελπίδες, στον ίδιο είπαμε πως ήταν μια ιάσιμη μορφή. Δεν ξέρω αν το είχε πιστέψει. Πάντως, τρεις μήνες πριν το τέλος, νοσηλευόμασταν στο ………... Τον πήραν για μια τομογραφία. Ρώτησε το γιατρό κι εκείνος του απάντησε ''είναι πάρα πολύ δύσκολη η περίπτωσή σου, μα στην Ιατρική ποτέ δε λέμε ποτέ''. Από τότε ήταν σίγουρος. Κι αυτή τη στιχομυθία τη μάθαμε από το γιατρό όχι από τον ίδιο..
Ο Μάρκος ήταν η περίπτωση που ο πάσχων στήριζε το περιβάλλον κι όχι το περιβάλλον τον πάσχοντα.

Ο Μάρκος ήταν πάντα πολύ ήρεμος, δεν αγχωνόταν κι όταν τον ρωτούσα από πού αντλεί τη σιγουριά του, μου έλεγε διάφορα που δεν θυμάμαι, και το ''και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα''. Είχε πίστη, κι όταν του έλεγα, γιατί εγώ δεν μπορώ να ‘δω’, μου έλεγε ''όταν προσεύχεσαι να λες, Κύριε φώτισόν μου το σκότος''.
Όταν κατέρρεα κι έβγαζα τη ''μάσκα'' της ψύχραιμης, μου έδειχνε μια εικόνα της Παναγίας του …….. που είχε δίπλα του, και μου έλεγε: ''Μη στενοχωριέσαι, η Παναγία, των θλιβομένων η χαρά, δε θα σε αφήσει. Εγώ θα γίνω καλά, μη φοβάσαι''
Ένα βράδυ, έσπασα και του είπα ''εγώ θα δώσω τέλος, αν συμβεί κάτι, θα δώσω τέλος''
Και ξέρεις Γιώργο, σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, τα μάτια του γίναν ζωηρά και μου είπε ''τέλος; μην την ξαναπείς αυτή τη λέξη! θα δώσουμε τέλος, να χάσουμε τον Παράδεισο;''

Φορούσε πάντα έναν ξύλινο σταυρό με ένα πέτσινο λουράκι, δεν τον έβγαζε ποτέ, ούτε στη θάλασσα.
Μέσα στα νοσοκομεία, κρατούσε στην παλάμη του κι άλλον έναν. Ούτε όταν αποκοιμιόταν δεν του έπεφτε. Όταν έκλαιγα, μου έλεγε, κράτα το σταυρό και λέγε, ''σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου'', λέγε, ''χαίρε ξύλο μακάριο'', και άλλα που δεν τα είχα ακούσει ποτέ ούτε σε λειτουργίες.
Εξουθενωμένος από τον πυρετό και τις θεραπείες, έλεγε ''συ ει η υπομονή μου Κύριε'' και μου έλεγε να το λέω κι εγώ.
Θυμάμαι ξεκάθαρα τις τελευταίες του φράσεις, μεσημέρι Δευτέρας 13 Σεπτέμβρη.
Ήδη από την Κυριακή, μας είπαν οι γιατροί πως πέρασε σε γενικευμένη πολυοργανική ανεπάρκεια, μόνο η καρδιά του τον κρατούσε. Λίγες ώρες ή λίγες μέρες μας είπαν..
Το μεσημέρι της Δευτέρας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε: ''Να ξαναπαντρευτείς, ν' αποκτήσεις τον/την ………...(το παιδί που δεν απέκτησαν) και να τον/την κάνεις ν' αγαπήσει την …………(την ιδιαίτερη πατρίδα του)'.
Όταν άρχισα να έχω λυγμούς, μου κρατούσε το χέρι αδύναμα, και μου είπε ''μη φοβάσαι, είμαι καλά, ΕΙΚΩΝ ΕΙΜΙ ΤΗΣ ΑΡΡΗΤΟΥ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ''
Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια. Έπεσε σε κώμα.
Τρίτη 14 του Σεπτέμβρη,5:42 το απόγευμα έφυγε...
Οχτώ περίπου μήνες μετά, όταν στοιχειωδώς επανεντάχτηκα, τα είπα αυτά τα λόγια στο γέροντα στη μονή Μ………….
''Αχ παιδάκι μου, μου λέει, να ήξερες τι σημαίνει αυτό, να ήξερες πού είναι τώρα, κι εσύ κλαις..''

Αυτός ήταν ο ΜΑΡΚΟΣ!!! Και για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα τι ακριβώς συνέβη, ας σκεφτούμε τα εξής: Ο Μάρκος μέσα σε μια εβδομάδα είδε μπροστά του να ξετυλίγεται ένα προσωπικό δράμα. Είδε, ο απόγονος του να χάνεται. Όσοι έχουν κάποια εμπειρία από αποβολές σε τέτοιο στάδιο εγκυμοσύνης, γνωρίζουν για τι πράγμα μιλάμε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πρόβαλλε, απειλητικά μπροστά του το πρόσωπο του θανάτου, με μία λίαν επώδυνη μορφή. Στη συνέχεια, είδε το τέλος να έρχεται και σιγά - σιγά να αποχωρίζεται από οτιδήποτε τον συνδέει με τη ζωή. Και μάλιστα αυτό να γίνεται μέσα σε πόνους. Είδε ακόμη και αυτή του την ομορφιά να χάνεται, να πνίγεται μέσα στα ‘σχήματα’ της χημειοθεραπείας. Και όλα αυτά, ενόσω τα ‘είχε’ καλά με το Θεό, ήταν σωστός στις υποχρεώσεις του. Και όμως.
Ο Μάρκος, όμως δεν λύγισε. Δέχτηκε τον σταυρό που μας υποσχέθηκε ο Χριστός. Τον αγάπησε τον σταυρό του, τον αγκάλιασε, τον φίλησε και τον κουβάλησε πρόθυμα μέχρι το τέλος. Άραγε είναι τυχαίο που ο Μάρκος ‘έφυγε’ την ημέρα της υψώσεως του Σταυρού, σταυρού που τόσο αγάπησε ώστε να λέει κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του τους Χαιρετισμούς του Σταυρού; Και τι έγινε στο τέλος; Απλά, για εμάς, ένα θαύμα!
Τα τελευταία του λόγια ήταν ένα απόσπασμα από τη νεκρώσιμη ακολουθία, που υποδήλωνε με σαφέστατο τρόπο, πως έφθασε το καθ’ ομοίωσιν, ότι αγίασε. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως παραληρούσε. Ναι θα μπορούσε να είναι και έτσι.
Αλλά, ξυπνώντας κάποιος από κώμα προερχόμενο από πολυοργανική ανεπάρκεια, εφόσον άρχιζε να παραληρεί, το πιο λογικό θα ήταν να χρησιμοποιεί στο παραλήρημα του φράσεις και εικόνες που χρησιμοποιούσε κάθε μέρα, και να τα συνδέει αυτά με τρόπο ασυνάρτητο αρκετές φορές.
Μόνο, που στην προκειμένη περίπτωση, αυτά τα λόγια ‘Εικών ειμί της αρρήτου δόξης Του’ δεν περιέχονται σε ΚΑΝΕΝΑ προσευχητάριο, δεν λέγονται από κανέναν Χριστιανό, στις προσευχές που κάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το πιο λογικό, εφόσον παραληρούσε, θα ήταν να λέει διάφορες προσευχές που συνήθιζε να διαβάζει κάθε μέρα.
Βέβαια, όλα όσα έλεγε ο Μάρκος ήταν απολύτως λογικά, και έβγαζαν νόημα. Δεν παραληρούσε ο Μάρκος. Τι συνέβη; Τίποτα το ιδιαίτερο…
Απλά έτσι ‘φεύγουν’ οι άντρες, έτσι κοιμούνται οι άγιοι, έτσι παίρνει σάρκα και οστά το:
«Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…»

Αναδημοσίευση από: Όπου Γης

Άμιλλα και αλληλοβοήθεια

Πόσο όμορφος είναι ο κόσμος
όταν χαμογελούμε με τα χείλη της καρδιάς,
όταν με τον ήλιο της ψυχής μας φωτίζουμε τον κόσμο,
όταν με τα μάτια λέμε πολλά κι ας μη μιλούμε,
απλά αγαπούμε.

Δόξα τω Θεώ!

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Το καθήκον του Χριστιανού

Ομάδα Φίλων Ιεραποστολής

ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

• Η ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ έχει προγραμματίσει την αποστολή ενός εμπορευματοκιβωτίου τέλος Ιανουαρίου 2011 στην Ιεραποστολική Επισκοπή Μαδαγασκάρης. Έχει ήδη αρχίσει η συλλογή προϊόντων και χρημάτων για αυτό το σκοπό. Παρακάτω παραθέτουμε μια λίστα με προϊόντα άμεσης ανάγκης για τους αδελφούς μας στη Μαδαγασκάρη:
• ΤΡΟΦΙΜΑ (γάλα εβαπορέ – ζαχαρούχο, μακαρόνια, όσπρια, κονσέρβες τόνου, κλπ.)
• ΛΑΔΙ (σπορέλαιο, ελαιόλαδο)
• ΜΠΙΣΚΟΤΑ (κατά προτίμηση πρωτεϊνούχα ή σε ατομικές συσκευασίες)
• ΚΑΡΑΜΕΛΛΕΣ (κατά προτίμηση πολυβιταμινούχες)
• ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΕΣ - ΧΑΡΤΙ ΥΓΕΙΑΣ
• ΒΑΜΒΑΚΙ - ΣΤΕΡΕΑ ΣΑΠΟΥΝΙΑ
• ΣΚΟΝΗ ΠΛΥΣΙΜΑΤΟΣ ΡΟΥΧΩΝ (για πλύσιμο στο χέρι, όχι μαλακτικά ρούχων)
• ΧΛΩΡΙΝΗ -ΥΓΡΑ ΠΛΥΣΙΜΑΤΟΣ ΠΙΑΤΩΝ
• ΥΓΡΑ ΠΛΥΣΙΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ (πατώματα, πάγκους κλπ.)
• ΣΚΟΥΠΕΣ - ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΤΡΕΣ
• ΚΟΥΒΑΔΕΣ - ΚΟΥΒΑΔΕΣ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΜΑΤΟΣ
• ΣΕΝΤΟΝΙΑ - ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ
• ΚΟΥΖΙΝΙΚΑ ΕΙΔΗ (πιάτα, ποτήρια, μαχαιροπήρουνα, κουτάλια, κατσαρόλες, τηγάνια, λεκάνες πλαστικές, σίκλες, πλαστικά, κλπ.)
• ΓΡΑΦΙΚΗ ΥΛΗ
• ΚΑΡΕΚΛΕΣ – ΤΡΑΠΕΖΙΑ – ΓΡΑΦΕΙΑ – ΘΡΑΝΙΑ -ΝΤΟΥΛΑΠΕΣ
• ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ - ΕΚΤΥΠΩΤΕΣ
Σημαντικές σημειώσεις:
1. Όλα τα προϊόντα θα πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση.
2. Συλλογή προϊόντων θα γίνεται μέχρι και την 25ην Ιανουαρίου 2011.
3. Η ημερομηνία λήξεως των τροφίμων να ξεπερνά τον Ιούλιο του 2011.
4. Είναι ευπρόσδεκτες και χρηματικές εισφορές για αγορά κάποιων προϊόντων επί τόπου
όπου οι τιμές είναι πολύ πιο χαμηλές.
5. Να είστε σίγουροι ότι και η ελάχιστη εισφορά (είτε σε χρηματικό ποσό είτε σε είδος) είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να βοηθήσει στην καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των αδελφών μας στην Ιεραποστολή.

Ακολουθίες Ιανουαρίου 2010

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝAΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ
! ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ !
ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

31 Δεκεμβρίου Παρασκευή Ο Εσπερινός της Πρωτοχρονιάς θα τελεστεί στις 4:00μ.μ.
Στις 11:30μ.μ Δοξολογία - υποδοχή του Νέου Έτους 2011
1. Σάββατο Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Βασιλείου του Μεγάλου, (Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου)
Στο τέλος η Ειδική ακολουθία και η κοπή της Βασιλόπιτας - Σήμερα δεν τελούνται μνημόσυνα.
Πρός τόν ἄγοντα σήμερον τά Ὀνομαστήρια του, Πανιερώτατον Μητροπολίτη Κωνσταντίας
-Ἀμμοχώστου κ.κ Βασίλειον, εὐχόμαστε ‘‘εἰς πολλὰ ἔτη Δέσποτα’’.

2. ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Σεραφείμ του Σάρωφ, Εφραίμ νεομάρτυρος (ανακομ.),
Θωμαΐδος εκ Λέσβου, Γενοβέφας εκ Παρισίων, Σύναξις των 70 Αποστόλων, Χρυσάνθου μάρτυρος.
5. Τετάρτη ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, Θεοπέμπτου, Θεωνά μαρτύρων, Συγκλητικής Οσίας.
Η ακολουθία θα αρχίσει στις 6:00π.μ. Θα τελεστεί ο Όρθρος, η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών,
ο Μέγας Εσπερινός των Θεοφανείων (7:45π.μ), η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου,
και ο Μέγας Αγιασμός (των Καλάντων). Σήμερα τηρείται Αυστηρή Νηστεία.
6. ΠΕΜΠΤΗ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και ο Μέγας Αγιασμός των Θεοφανείων προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας-Αμμοχώστου κ. Βασιλείου. Άφιξις του 07:00π.μ.
Στη συνέχεια εν πομπή προς το λιμανάκι της Αγίας Νάπας για καθαγιασμό των υδάτων.
Σήμερα δεν τελούνται μνημόσυνα.
7. Παρασκευή Σύναξις Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, Γεωργίου του Χοζεβίτου.
Σήμερα γίνεται κατάλυση Ιχθύος.

9. ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, Ευστρατίου οσίου, Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης,
Παρθένας εξ Εδέσσης, Δομετιανού επ. Μελιτίνης, Μαρκιανού πρεσβυτέρου, Θεοδοσίου Κοινοβιάρχου, Αγνής, Ερμύλου, Στρατονίκου μαρτύρων, Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτου, Νίνας Ισαποστόλου, Των εν Σινά και Ραϊθώ αναιρεθέντων Αγίων Πατέρων, Παύλου του Θηβαίου, Ιωάννου του Καλυβίτου.

16. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ- (10 Λεπρών), Προσκύνησις τιμίας αλύσεως Αποστόλου Πέτρου.
17. Δευτέρα Αντωνίου του Μεγάλου, Αντωνίου του νέου, Γεωργίου νεομάρτυρος εξ Ιωαννίνων.
18. Τρίτη Αθανασίου και Κυρίλλου Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Μακαρίου του Αιγυπτίου,
Μάρκου του Ευγενικού, Ευθυμίου του Μεγάλου, Μαξίμου του Ομολογητού,
Μαξίμου του Γραικού, Αγνής και Φλωρεντίας μαρτ., Τιμοθέου Αποστόλου.

23. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ, Διονυσίου του εν Ολύμπω, Ξένης Οσίας,
Νεοφύτου του Εγκλείστου, Φίλωνος και Θεοπρόβου επισκόπων Καρπασίας.
25. Τρίτη Γρηγορίου του Θεολόγου, Μαργαρίτας μάρτυρος, Αυξεντίου Νεομάρτυρος,
Ξενοφώντος Οσίου και της συνοδείας αυτού.
27. Πέμπτη Ανακομιδή λειψάνων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εφραίμ του Σύρου,
Δημητριανού επισκόπου Ταμασού, Παλλαδίου και Ιακώβου των Οσίων.

30. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ- (Ζακχαίου), Τριών Ιεραρχών, Χρυσής μάρτυρος
Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων, Αθανασίας, Θεοδότης, Ευδοξίας μαρτύρων.


Τον μήνα Ιανουάριο
ο Εσπερινός αρχίζει στις 4:30μ.μ,
ενώ ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45π.μ.
και τις Καθημερινές στις 6:30-8:30π.μ.

Βίος του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου


Ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος γεννήθηκε από τον ιερέα Ζαχαρία και την Ελισάβετ. Μέχρι τα 30 του χρόνια έζησε ζωή ασκητική στην έρημο, η οποία ήταν αφιερωμένη στην προσευχή και την πνευματική ολοκλήρωση. Τα ρούχα του ήταν από τρίχες καμήλας και στην μέση του φορούσε δερμάτινη ζώνη, ενώ την τροφή του αποτελούσαν βλαστάρια χόρτων και άγριο μέλι.

Με την άσκηση και την αρετή απέκτησε όλα τα προσόντα του επιβλητικού και διαπρυσίου κήρυκα του Θείου λόγου. Καυτηρίαζε τη φαρισαϊκή, αλαζονική έπαρση και την ψυχική σκληρότητα. Η διδασκαλία του, που συνοψίζεται στη γνωστή φράση μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των Ουρανών, ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία της έλευσης του Ιησού Χριστού. Αξιώθηκε μάλιστα να βαπτίσει το Χριστό, τον Υιό του Θεού.

Ο Ιωάννης έλεγχε με δριμύτητα τον τοπικό άρχοντα της Ιουδαίας για την ανήθικη σχέση του με την γυναίκα του αδελφού του με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να αποκεφαλιστεί. Το άγιο σώμα του ενταφιάστηκε με τιμές από τους μαθητές του και συγκαταλέχθηκε στην χορεία των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας μας.

Οι γιορτές του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου είναι οι εξής :

1. Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου – 23 Σεπτεμβρίου

2. Σύναξις του Τιμίου Προδρόμου – 7 Ιανουαρίου

3. Α΄ και Β΄ εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 24 Φεβρουαρίου

4. Γ΄ σχέσις Τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 25 Μαΐου

5. Το Γενέσιον του Τιμίου Προδρόμου – 24 Ιουνίου

6. Αποτομή της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 29 Αυγούστου

Απολυτίκιον. Ήχος β΄
Μνήμη δικαίου μετ΄ εγκωμίων, σοί δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου, Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθεις τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν άδη Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. α΄.
Η του Προδρόμου ένδοξος αποτομή, οικονομία γέγονε τις θεϊκή, ίνα και τοις εν άδη, του Σωτήρος κηρύξη την έλευσιν, Θρηνείτω ούν Ηρωδιάς, άνομον φόνον αιτήσασα, ού νόμον γάρ τον του Θεού, ού ζώντα αιώνα ηγάπησεν, αλλ΄ επίπλαστον πρόσκαιρον.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Χριστινική Γωνιά

Ακούστε το Απολυτίκιον του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου:

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Τα Άγια Θεοφάνεια του Κυρίου ημών Ιησού Χρηστού


Αφού ο Υιός και Λόγος του Θεού ενδύθηκε τον παλαιό Αδάμ, δηλαδή έγινε άνθρωπος και αφού εκτέλεσε όλα τα επιβαλλόμενα από τον ιουδαϊκό Νόμο, πήγε στον Ιωάννη, για να βαπτισθεί. Όχι γιατί ο Ίδιος το είχε ανάγκη, αλλά για να ξεπλύνει την ανθρώπινη φύση από την ντροπή της αμαρτίας του Αδάμ και να ενδύσει τη γυμνότητά της με την πρώτη στολή που αστραποβολά τη Θεϊκή λάμψη. Ο Ιωάννης κήρυττε το βάπτισμα της μετάνοιας και έτρεχε προς αυτόν ολόκληρη η Ιουδαία. Ο Κύριος κηρύττει το βάπτισμα της υιοθεσίας και ποιος από αυτούς που έχουν ελπίσει σε Αυτόν δεν θα υπακούσει; Το βάπτισμα εκείνο (του Ιωάννου) ήταν η εισαγωγή, το βάπτισμα αυτό (του Κυρίου) είναι το τελειωτικό. Εκείνο ήταν η αποχώρηση από την αμαρτία, αυτό είναι η οικείωση με τον Θεό.

Με τη βάπτισή Του από τον Ιωάννη, ο Χριστός έδωσε ένα τέλος και στο τυπικό αυτό βάπτισμα, όπως τρώγοντας για τελευταία φορά το Ιουδαϊκό Πάσχα το κατάργησε και εγκαινίασε το Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Κατά την βάπτιση του Κυρίου φάνηκε ο Υιός Θεός, αλλά αποκαλύφθηκε και η Αγία Τριάδα, όπως χαρακτηριστικά ψάλλει και ο υμνωδός στο απολυτίκιο της εορτής: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις». Ο Υιός βαπτιζόταν, του Πατρός η φωνή ακουγόταν και το Άγιο Πνεύμα κατερχόταν «εν είδει περιστεράς». Έτσι ο Χριστός έγινε πρωτότοκος όλων εκείνων που αναγεννιούνται πνευματικά και ονομάζει αδελφούς όσους συμμετέχουν στην όμοια με Αυτόν γέννηση διά ύδατος και Πνεύματος. Μόλις ο Χριστός βαπτίσθηκε, αγίασε όλη την φύση των υδάτων και έθαψε μέσα στα ρείθρα του Ιορδάνη, κάθε αμαρτία των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανακαίνισε και ανέπλασε τον παλαιωθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και του χάρισε την ουράνια Βασιλεία. Αυτή η ενότητα ουρανού και γης, φανερώθηκε κατά την βάπτιση του Χριστού με το άνοιγμα των ουρανών. Ο κατερχόμενος στον Ιορδάνη Θεάνθρωπος συντρίβει τις κεφαλές των αοράτων δρακόντων και ελευθερώνει το ανθρώπινο γένος από την εξουσία τους. Με τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη, ο Χριστός μας εξάγει από τη σκιά του νόμου και μας εισάγει στην καινή Χάρη. Ο Απόστολος Παύλος ομιλεί για την επιφάνεια της δόξας του Θεού. Αλλού τονίζει ότι διά Χριστού «επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις». Στην επιφάνεια των ψευδών θεών η Εκκλησία αντέταξε την επιφάνεια του Αληθινού Θεού και Βασιλέως Χριστού, την αληθινή Θεοφάνεια. «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς». Με αυτή την προφητεία του Ησαΐου, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αρχίζει να ομιλεί για την έναρξη της δημόσιας δράσεως του Κυρίου, της επιφανείας Του μεταξύ του λαού.

Απολυτίκιο. Ήχος α’.
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, του γαρ Γεννήτορας η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Κοντάκιον. Ήχος δ’.
Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη, και το φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, εν επιγνώσει υμνούντάς σε. Ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον.

Αναδημοσίευση από: Ιστόχωρος "Άγιον Όρος"

Ακούστε το Απολυτίκιον των Θεοφανείων εδώ:



Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Η δύναμη της ευλογίας στη θωράκιση του ανθρώπου

Τα μυστικά που κρύβονται στο διάβα της ψυχής προς την Ιθάκη. Με ποιόν τρόπο ο άνθρωπος ευωδιάζει ως τριαντάφυλλο.

Η μετάβαση από το καλοκαίρι στο χειμώνα συνοδεύεται και από μία σειρά αναγκαίων αλλαγών που αποβλέπουν στην προστασία του ανθρώπου από το κρύο. Οι νοικοκυρές λ.χ. στρώνουν τα χαλιά, κατεβάζουν τα χειμωνιάτικα ρούχα και εν γένει θωρακίζουν το σπίτι και την οικογένεια έναντι της παγωνιάς και του κρύου. Οι νοικοκυραίοι από την άλλη αγοράζουν πετρέλαιο η ξύλα, επισκευάζουν τις σκεπές, φροντίζουν την τροφή για τα ζώα τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την απαραίτητη γι’ αυτούς και γι’ αυτά θωράκιση. Στην ουσία λοιπόν ο άνθρωπος φροντίζει να οχυρώσει το σώμα του και το περιβάλλον του, ώστε να αντιμετωπίσει ορθά την νέα φυσική κατάσταση.
Στην προσπάθεια αυτή εξασφάλισης των απαραίτητων εφοδίων μάλιστα χαράσσονται ολόκληρες πολιτικές γραμμές από κυβερνήσεις που έχουν επίκεντρο το θέμα τούτο. Δεν εκλείπουν μάλιστα οι καυγάδες, οι κομματικές αντιπαραθέσεις, οι ιδιοτέλειες κ.ο.κ.
Μεγάλη λοιπόν φροντίδα και αναγκαία για το ανθρώπινο σώμα αλλά και ότι σχετίζεται μ’ αυτό, είτε αφορά την τροφή του είτε αφορά την ενδυμασία του και εν γένει με όλα αυτά που το τέρπουν και το συντηρούν.
Εάν πραγματικά όμως, φρόντιζε ο άνθρωπος, όπως μου έλεγε κάποιος γέροντας ασκητής από το Παγγαίο Όρος κατά τον ίδιο τρόπο την ψυχή του τότε στ’ αλήθεια ο πλανήτης μας από τσουκνίδα που κατάντησε ένεκα της ανομίας μας θα ευωδίαζε ως τριαντάφυλλο. Αλλά πως άραγε γίνεται η φροντίδα της ψυχής; Πως μπορεί ο άνθρωπος να φροντίζει και να θωρακίζει κάτι που δεν βλέπει, θα ρωτούσε εύλογα κάποιος.
Μα και το οξυγόνο δεν το βλέπουμε και τα δισεκατομμύρια ραδιοκύματα δεν τα βλέπουμε, αλλά χωρίς οξυγόνο δεν ζει ο άνθρωπος ούτε λίγα λεπτά ενώ από τα δεύτερα λ.χ. ακούμε το ραδιόφωνο η επικοινωνούμε στο τηλέφωνο κ.ο.κ. Η ύπαρξη τους διαπιστώνεται μέσα από τα αποτελέσματα. Έτσι, είναι και η ανθρώπινη ψυχή κατανοείται και διαπιστώνεται μέσα από τα αποτελέσματά της και λειτουργεί ορθά, όταν πορεύεται στο νόμο του Θεού.
Εκ της σχέσεως της μάλιστα με το νόμο του Υψίστου δηλαδή την Αγία Τριάδα καθορίζεται και η όλη πορεία της στο νυν του κόσμου τούτου και στο αεί της αιωνιότητας. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που τρέφουν την ψυχή και την καθιστούν υγιή ενώπιον του Θεού; Όπως το νερό είναι βασικό στοιχείο για το ανθρώπινο σώμα κατ’ αναλογία και η αγάπη είναι το βασικό συστατικό της ανθρώπινης ψυχής. Με τη διαφορά ότι το νερό διοχετεύεται στον άνθρωπο μαζί με την τροφή και εξασφαλίζει την κίνηση στο φθαρτό σώμα του και τη ζωή, ενώ η αγάπη πηγάζει από τον άνθρωπο και προσφέρεται προς τον πλησίον για να πολλαπλασιασθεί κατά ένα θαυμαστό τρόπο ανεξαρτήτως αν γίνει αποδεκτή από τον πλησίον και να επιστρέψει και πάλι στον τόπο από όπου προήλθε, αγέραστη, μία και το υλικό της είναι αθάνατο. Η αγάπη δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, όπως νομίζουν οι περισσότεροι αλλά είναι η τροφή που κινεί τον μηχανισμό εκείνο του ανθρώπου προς την αναζήτηση του απολεσθέντος θησαυρού, που στην Εκκλησία μας ονομάζεται Παράδεισος.
Όπως στο νερό συναντάμε διάφορες ποιότητες που καθορίζονται από τα ιχνοστοιχεία, την καθαρότητα, τη διαύγεια και άλλα συναφή έτσι και στην αγάπη συναντάμε ανάλογες καταστάσεις. Η καθαρότητα της αγάπης εξαρτάται από ανάλογα ιχνοστοιχεία της πηγής από την οποία προέρχεται. Ως τέτοια νοούνται η ταπείνωση, η ανιδιοτέλεια, η θυσία, η υπομονή, η υπακοή κ.α. Οι αρετές αυτές προσδίδουν την καθαρότητα στην αγάπη, η οποία απλώνεται ως ευλογία και δροσίζει όπως το νερό τα δέντρα, ευωδιάζει όπως το τριαντάφυλλο, θωρακίζει, αναζωογονεί και γιατρεύει... πληγές ως τον καλό Σαμαρείτη της Παραβολής. Η αγάπη είναι πηγή ίασης γιατί είναι η ουσία της τριαδικής ενότητας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εκ της αγάπης του Θεού προήλθε άλλωστε η δημιουργία του κόσμου και ο άνθρωπος.
Όπως προσφάτως έλεγε ένας ασκητής ιερέας από τα Άγραφα Όρη ο τριαδικός Θεός κατά μυστηριώδη τρόπο είναι υποχρεωμένος να επιστρέφει την αγάπη ως ευλογία πλέον δεκαπλάσια στον παρέχοντα αυτήν. Και αυτό φυσικά λειτουργεί ως φίλτρο καθαρότητας στην ανθρώπινη ψυχή. Την καθιστά πιο διαυγή, την εμπλουτίζει με τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία (βλ. αρετές) της προσδίδει τη θωράκιση εκείνη, ώστε να γίνει αλώβητη στα χτυπήματα του εχθρού.
«Ευλογείτε» λένε αντί καλημέρας στο Άγιο Όρος. «Ο Κύριος» είναι η απάντηση. Οι πατέρες κατανόησαν την σπουδαιότητα της ευλογίας και την κατέστησαν βασικό μοχλό της καθημερινότητας στο Περιβόλι της Παναγίας μας και όχι μόνο. Είναι μεγάλο πράγμα να ξεκινάς την ημέρα σου με το να ευλογείς πρωτίστως τους εχθρούς, τους φίλους, τους συγγενείς, τους γείτονες, τους συμπολίτες, το λαό, το Έθνος με ειλικρίνεια, ταπείνωση και αγάπη. Γιατί η ανταμοιβή στην πράξη σου αυτή εισπράττεται δεκαπλασίως και αποτελεί την θωράκιση της ψυχής στο διάβα της προς την αιωνιότητα. Την απεγκλωβίζει από τα ζιζάνια και τις δηλητηριώδεις εκείνες ουσίες που την μετατρέπουν σε λιμνάζουσα πηγή. Και στις λιμνάζουσες πηγές η μόλυνση είναι εμφανής λένε οι επιστήμονες.
Καλοί μου άνθρωποι, ιερείς και λαϊκοί κάντε αυτό το πείραμα και πριν ξεκινήσετε από το σπίτι για την εργασία σας στείλτε ευλογίες, στείλτε αγάπη προς όλον τον κόσμο. Τότε θα διαπιστώσετε πως θα «ευωδιάζετε» σαν το τριαντάφυλλο. Τότε θα δείτε τις μεγάλες αλλαγές που παρέχει ο Θεός σ’ αυτούς που θωρακίζουν τις ψυχές τους με την ευλογία που παρέχουν προς τον πλησίον τους. Τότε οι καρποί των κόπων σας θα αυξηθούν και θα συνειδητοποιήσετε τι σημαίνει να είσαι οικείος του ουρανού και να συμμετέχεις με συντρόφους αγίους και αγγέλους ως διψασμένη δορκάς στην αδιάλειπτη λειτουργία του τριαδικού και μόνου αληθινού Θεού, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Να είστε όλοι ευλογημένοι. Αμήν.

Ένας δούλος Κυρίου


Συντάκτης: Ένας Δούλος Κυρίου
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008
Αναδημοσίευση από: Η Ορθοδοξία στην Ελλάδα και τον κόσμο