Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Οκτώβριο

1. Εξωκλήσι Μεγάλου Βασιλείου και Αγίας Αγάπης
Με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνουμε ότι βρισκόμαστε στην φάση εικονογράφησης του τέμπλου στο εξωκλήσι των Αγίων Βασιλείου και Αγάπης Αγίας Νάπας. Όσοι επιθυμούν να γίνουν δωρητές για τις εικόνες του τέμπλου μπορούν να αποταθούν στον κ. Μάριο Πέροικο 99637877.

2. Κατά το μήνα Οκτώβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 5:30μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:00-9:30π.μ. και τις καθημερινές 6:30-8:30π.μ.

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Νὰ σκεπτόμαστε γιὰ ποιά ἀρετὴ παλεύουμε

Ἐκεῖνος ποὺ κτυπάει τὴ μάζα τοῦ σιδήρου σκέπτεται πρῶτα τὶ θέλει νὰ φτιάξει, δρεπάνι, μαχαίρι, τσεκούρι. Ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νὰ σκεπτόμαστε γιὰ ποιά ἀρετὴ παλεύουμε, ὥστε νὰ μὴ κοπιάζουμε μάταια.

Μέγας Αντώνιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Η τέλεια ταπείνωση - Αββάς Δωρόθεος

«Η τέλεια ταπείνωση είναι το να αποδίδεις κάθε επιτυχία σου και κατόρθωμά σου στη Χάρη του Θεού. Αυτή ήταν η τέλεια ταπείνωση που είχαν οι άγιοι».

Αββάς Δωρόθεος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο γιά τόν ἄνθρωπο (κατά τόν Γέροντα Πορφύριο)

 ... Νά ζητᾶμε, δίδασκε, στήν προσευχή ὑπομονή καί ὄχι ἀπαλλαγή ἀπό τίς θλίψεις. «Νά μήν ἐκβιάζομε μέ τίς προσευχές μας τόν Θεό. Νά μήν ζητᾶμε ἀπ' τόν Θεό νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό κάτι, ἀσθένεια κ.λ.π. ἤ νά μᾶς λύσει τά προβλήματά μας, ἀλλά νά ζητᾶμε δύναμη καί ἐνίσχυση ἀπό Ἐκεῖνον, γιά νά τά ὑπομένομε. Ὅταν ὁ Θεός δέν μᾶς δίδει κάτι πού ἐπίμονα ζητᾶμε, ἔχει τό λόγο Του... Μήν κυνηγᾶμε ν' ἀποκτήσομε αὐτό πού θέλομε, ἀλλά νά τ' ἀφήνομε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ὅσο τό κυνηγᾶμε, τόσο αὐτό ἀπομακρύνεται. Ἄρα, λοιπόν, ὑπομονή καί πίστη καί γαλήνη. Κι ἄν τό ξεχάσομε ἐμεῖς, ὁ Κύριος ποτέ δέν ξεχνάει κι ἄν εἶναι γιά τό καλό μας, θά μᾶς δώσει αὐτό πού πρέπει κι ὅταν πρέπει».

Πρέπει νά προσευχόμαστε, παρατηροῦσε, χωρίς νά περιμένουμε νά μᾶς ἀπαντήσει ὁ Θεός. «Νά εὔχεσαι ἔτσι ἁπλᾶ (ἔλεγε πάλι ὁ Γέροντας), ἁπλᾶ καί ταπεινά, μέ πίστη ἁπλῆ χωρίς νά περιμένης νά σοῦ ἀπαντήση ὁ Θεός. Χωρίς νά δῆς τό χέρι Του ἤ τό πρόσωπό Του ἤ τό φωτισμό Του. Τίποτα! Νά πιστεύης! Ἐφ΄ ὅσον μιλᾶς μέ τό Θεό, μιλᾶς πραγματικά μέ τό Θεό» ...

Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη: "Ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Ἁγιορείτου"
Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Κυριακή Α΄ Λουκά, Ευαγγ. ανάγνωσμα: Λουκά 5, 1-11


Πρωτότυπο κείμενο
1. Εγένετο δε εν τω τον όχλον επικείσθαι αυτώ του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ, 2. και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην• οι δε αλιείς αποβάντες απ΄ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα. 3. εμβάς δε εις έν των πλοίων, ο ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον• και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους. 4. ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σίμωνα• επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. 5. Και αποκριθείς ο Σίμων είπεν αυτώ• επιστάτα, δι΄ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν• επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. 6. Και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ• διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. 7. Και κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς• και ήλθον και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. 8. Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιησού λέγων• έξελθε απ΄ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε. 9. Θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους συν αυτώ επι τη άγρα των ιχθύων η συνέλαβον, 10. ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οι ήσαν κοινωνοί τω Σίμωνι. Και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς• μη φοβού• από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών. 11. Και καταγαγόντες τα πλοία επί την γην, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.

Απόδοση
Καθώς τα πλήθη συνωστίζονταν κάποτε γύρω του για ν΄ ακούσουν το λόγο του Θεού κι εκείνος στεκόταν στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ, είδε δύο ψαροκάικα στην άκρη της λίμνης. Οι ψαράδες είχαν κατεβεί απ΄ αυτά και έπλεναν τα δίκτυα. Εκείνος ανέβηκε σ΄ ένα από τα ψαροκάικα, σ΄ αυτό που ήταν του Σίμωνα, και τον παρακάλεσε να τραβηχτεί λίγο από την ξηρά. Κάθισε στο ψαροκάικο και απ΄ αυτό δίδασκε τα πλήθη. Όταν τελείωσε την ομιλία του, είπε στο Σίμωνα: «Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίκτυα σας για ψάρεμα». Ο Σίμων του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα παιδευόμασταν και δεν πιάσαμε τίποτε, επειδή όμως το λες εσύ, θα ρίξω το δίχτυ». Αφού το έριξαν έπιασαν πάρα πολλά ψάρια, τόσα που άρχισε να σκίζεται το δίχτυ τους. Με νεύματα ειδοποίησαν τους συνεταίρους τους που ήταν στο άλλο πλοίο να έρθουν να τους βοηθήσουν. Εκείνοι ήρθαν και γέμισαν και τα δύο ψαροκάικα σε σημείο που να κινδυνεύουν να βυθιστούν. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα γόνατα του Ιησού και του είπε: «Βγες από το καΐκι μου, Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτά τα είπε γιατί είχε κυριευτεί από δέος, αυτός και όλοι όσοι ήταν μαζί του, για τα πολλά ψάρια που είχαν πιάσει. Το ίδιο συνέβη και με τα παιδιά του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που ήταν συνεργάτες του Σίμωνα. Ο Ιησούς τότε είπε στο Σίμωνα: «Μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους». Ύστερα, αφού τράβηξαν τα ψαροκάικα στη στεριά, άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν.

Η θαυμαστή αλιεία και η κλήση των πρώτων μαθητών
Οι ευαγγελικές περικοπές που διαβάζονται στη θεία λειτουργία από την επόμενη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού μέχρι τα Χριστούγεννα είναι παρμένες από το ευαγγέλιο του ευαγγελιστή Λουκά. Η πρώτη περικοπή είναι η παρούσα και περιλαμβάνει: α) τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού προς τους όχλους, β) τη θαυμαστή αλιεία και γ) την κλήση των πρώτων μαθητών. Ο Ιησούς Χριστός έχει αρχίσει τη δημόσια δράση Του και τώρα βρίσκεται στα μέρη της Γαλιλαίας και συγκεκριμένα στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ.
Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων ακολουθεί τον Χριστό και περιμένει να ακούσει τη διδασκαλία του. Ο Ιησούς Χριστός επιλέγει να ανέβει στη ψαρόβαρκα του Σίμωνα, του μετέπειτα αποστόλου Πέτρου, και από εκεί άρχισε να διδάσκει το πλήθος. Η ψαρόβαρκα εξασφάλιζε δυο προτερήματα: α) από εκεί μπορούσε με ασφάλεια να διδάσκει το πλήθος, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να πέσουν πάνω του οι άνθρωποι, γιατί όλοι επιθυμούσαν να τον δουν από κοντά και να τον αγγίξουν και β) κατά τη διάρκεια του κηρύγματος μπορούσε να τους βλέπει όλους κατά πρόσωπον και έτσι η επικοινωνία να είναι πιο άμεση.

Όταν ο Ιησούς Χριστός τελείωσε τη διδασκαλία του προς το συγκεντρωμένο πλήθος, στράφηκε προς τους πλοιοκτήτες και συγκεκριμένα προς τον Σίμωνα και τον προέτρεψε να ανοιχθεί στο βάθος της λίμνης και να ρίξει τα δίκτυα για ψάρεμα. Η αναφορά προς τον Σίμωνα είναι μια ακόμα επισήμανση του πρωταγωνιστικού ρόλου του Πέτρου μεταξύ του κύκλου των Δώδεκα Αποστόλων. Η προτροπή του Κυρίου, ενώ αρχικά φαίνεται φυσική, στη συνέχεια όμως και από την αντίδραση του Πέτρου θεωρείται εντελώς αφύσικη, αφού είναι αντίθετη με τις ώρες του ψαρέματος. Ένας έμπειρος ψαράς ποτέ δεν θα επιχειρούσε να ψαρέψει εκείνη την ώρα, γιατί το αποτέλεσμα του εγχειρήματός του θα ήταν ανθρωπίνως το λιγότερο απογοητευτικό. Πρώτα – πρώτα ήταν ήδη μέρα και το ψάρεμα γινόταν μόνο νύκτα. Δεύτερο, ο Σίμων και οι συν αυτώ είχαν ανοιχθεί για ψάρεμα όλη τη νύκτα και εν τούτοις δεν κατόρθωσαν να ψαρέψουν τίποτα. Παρά τις αντίξοες αυτές συνθήκες και τα αρνητικά δεδομένα ενός τέτοιου εγχειρήματος, υπάκουσαν στον Χριστό: «επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Κάνουν απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Κυρίου, με αποτέλεσμα να γεμίσουν τη ψαρόβαρκα με ψάρια, ώστε να υπάρχει ο κίνδυνος να βυθιστεί από το βάρος. Για το λόγο αυτό «κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω» και έτσι γέμισαν και οι δυο ψαρόβαρκες.

Πάντοτε η χάρη και η δύναμη του Θεού υπερβαίνει τα όρια της φύσης, νικά την τάξη της φύσης και των ανθρωπίνων πραγμάτων. Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές μέσα στην Αγία Γραφή, όπως είναι η διάβαση της Ερυθράς θάλασσας, η γέννηση του Χριστού, οι αναστάσεις νεκρών από τον Χριστό και πολλά άλλα. Όλα αυτά δεν είναι έργο της ανθρώπινης προσπάθειας, αλλά της δύναμης του Θεού. Γι΄ αυτό και το έργο των Αποστόλων και μαθητών του Χριστού δε θα στηριχτεί στις ανθρώπινες δυνάμεις, αλλά στη χάρη του Θεού.

Μετά το θαύμα αυτό ο Σίμων Πέτρος αισθάνεται τη συνείδησή του να τον ελέγχει, γιατί διαπιστώνει ότι η παρουσία του Ιησού Χριστού στην ψαρόβαρκά του δεν είναι τυχαία, γι΄ αυτό λεει στο Χριστό: «έξελθε απ΄ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε». Ο Απόστολος Πέτρος αντιδρά στο σημείο αυτό κατά παρόμοιο τρόπο με τον Προφήτη Ησαΐα: «Ω τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπος ων και ακάθαρτα χείλη έχων εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οικώ και τον βασιλέα Κύριον σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου» (Ησ. 6,5-6). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Χριστός στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται στους αγράμματους ψαράδες, όπως ο Θεός αποκαλυπτόταν στους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Γι΄ αυτό στη συνέχεια λεει στον Πέτρο: «μη φοβού• από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών» και έτσι ο ίδιος και οι συν αυτώ γίνονται οι πρώτοι μαθητές του Κυρίου: «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ». Από τούδε και στο εξής οι αγράμματοι αλιείς της Γαλιλαίας θα γίνουν οι νέοι Προφήτες και διδάσκαλοι της οικουμένης.

Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός διδάσκει το πλήθος από την ψαρόβαρκα, στο χώρο δηλαδή της εργασίας των υποψηφίων μαθητών Του και στη συνέχεια τελεί το θαύμα της αλιείας, γεγονότα που προκαλούν «θάμβος» στον Πέτρο και στους συν αυτώ. Τα γεγονότα αυτά γίνονται η αιτία, ώστε να πεισθούν για τη θεότητα του Ιησού Χριστού και να Τον ακολουθήσουν. Το θαύμα της αλιείας λαμβάνει συμβολική, αλληγορική και παραβολική σημασία. Όπως οι ψαράδες συλλαμβάνουν στα δίκτυά τους τα ψάρια, το ίδιο και ο Ιησούς Χριστός με το λόγο και τη διδασκαλία του σαγηνεύει τους ανθρώπους. Τα ψάρια βέβαια όταν συλληφθούν στα δίκτυα, στη συνέχεια πεθαίνουν αφού αποσύρονται από το νερό που είναι ο βιολογικός τους χώρος. Σε αντίθεση με τα ψάρια, οι άνθρωποι που σαγηνεύονται από το λόγο του Θεού λαμβάνουν ζωή. Αυτό ακριβώς φανερώνει ο λόγος του Κυρίου προς τον Πέτρο: «από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών». Δηλαδή δε θα αλλάξεις επάγγελμα, αλλά το επάγγελμά σου θα αλλάξει αντικείμενο, αντί ψάρια θα μαζεύεις ζωντανούς ανθρώπους. Αυτή είναι η σημασία του ρήματος «ζωγρώ», περιέχει την έννοια της ζωής.

Το έργο του Ιησού Χριστού, ο ευαγγελισμός των ανθρώπων, η σύνδεση των ανθρώπων με την πηγή της αλήθειας και της ζωής συνεχίζεται και σήμερα. Συνεχίζεται αδιάκοπα και διαδοχικά από τον Κύριο, τους μαθητές και Αποστόλους Του, τους Πατέρες και Διδασκάλους, τους Επισκόπους και κληρικούς της Εκκλησίας. Τη θέση της ψαρόβαρκας του Σίμωνα Πέτρου, την οποία επέλεξε ο Κύριος για να ανέβει και να διδάξει το συγκεντρωμένο πλήθος, λαμβάνει πλέον ο άμβωνας κάθε εκκλησίας. Από εκεί διαβάζεται σε κάθε θεία λειτουργία το ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο λόγος του Κυρίου, η αιώνια διδασκαλία Του. Η διδασκαλία αυτή αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο, απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους και είναι επίκαιρη σε κάθε εποχή. Είναι το «ύδωρ το ζων» που προσφέρει τη ζωή και την αθανασία στους ανθρώπους. 

Του ιεροδιακόνου Αυγουστίνου Κκαρά

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Αγάπη προς τον Κύριο

«Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον. Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή. Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι. Και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή.»

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Σωτηρία ανθρώπου

Ολόκληρο το σώμα σώζεται εν Χριστώ όταν όλοι υποτασσόμαστε στον πλησίον μας σύμφωνα με το χάρισμα που έχει δοθεί στον καθένα. Ο ισχυρός να φροντίζει τον αδύνατο και ο αδύνατος να υπολογίζει τον ισχυρό. Ο πλούσιος να βοηθάει τον φτωχό και ο φτωχός να ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε την δυνατότητα να αναπληρώνει διαφορετικά αυτό το υστέρημά του. Ο σοφός να φανερώνει την σοφία του όχι με τα λόγια αλλά με τα αγαθά έργα. Ο ταπεινός να μην επιδεικνύει τον εαυτό του αλλά να αφήνει τους άλλους να τον αναγνωρίζουν. Και ο αγνός να μην επαίρεται για το σώμα του αλλά να γνωρίζει ότι άλλος είναι εκείνος που του χορηγεί την εγκράτεια.

Άγιος Κλήμης Ρώμης

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Όταν τα έχουμε όλα άφθονα, ξεχνάμε το Θεό

- Η στέρηση, Γέροντα, τονώνει την εμπιστοσύνη μας στο Θεό; Ρώτησε ένας ακόμα επισκέπτης.
- Βοηθάει πολύ. Βοηθάει και στη δοξολογία του Θεού. Όταν τα έχουμε όλα άφθονα, ξεχνάμε το Θεό. Στο Σινά το νερό ήταν ελάχιστο. Από ένα βράχο έτρεχε σταγόνα – σταγόνα και μάζευα τρία κιλά νερό το εικοσιτετράωρο. Το λίγο αυτό νερό το εκτιμούσα πολύ κι ευχαριστούσα συνέχεια το Θεό, πού μου το έδινε. Μ’ αυτό έκανα όλες τις δουλειές. Έπινα, πλενόμουν, έπλυνα τα ρούχα και κρατούσα λίγο και για τα πουλάκια και τα ποντικάκια, πού με συντρόφευαν. Ένιωθα ευγνωμοσύνη για αυτό το νερό. Αργότερα, όταν ήρθα στο Άγιο Όρος, στη σκήτη των Ιβήρων, άλλαξαν τα πράγματα. Εκεί υπήρχε άφθονο νερό. Η στέρνα ξεχείλιζε. Όμως, έχασα κάτι πολύ σημαντικό. Δεν αισθανόμουν την ανάγκη να ευχαριστήσω το Θεό. Στο Σινά βούρκωναν τα μάτια μου από ευγνωμοσύνη για το λίγο νερό, ενώ στη σκήτη ξεχάστηκα απ’ την αφθονία του νερού.

Του γέροντος Παϊσίου

Αναδημοσίευση από: Αγιορειτικές Μνήμες

Ένα γεια πέρασα να πω


Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Αν ένα παιδί...

Όσιος Μελέτιος, επίσκοπος Κύπρου

Ο Όσιος Μελέτιος έγινε επίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου και ήταν ευλαβής και θεοφοβούμενος άνθρωπος. Κατανάλωσε όλη του τη ζωή στη μετάδοση του θείου λόγου και την ακατάπαυστη ελεημοσύνη, από τα υπάρχοντα του, στους φτωχούς. Απεβίωσε ειρηνικά.

Η μνήμη του Οσίου Μελετίου τιμάται στις 20  Σεπτεμβρίου.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Άγιος Μεγαλομάρτυρας Ευστάθιος ο Πλακίδας

Ο άγιος Ευστάθιος ο μεγαλομάρτυς έζησεν κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορος Τραϊανού και ήτο στρατηλάτης εις την Ρώμη. Εν καιρώ ειρήνης συνήθιζε να γυμνάζη τους στρατιώτας του εις την κυνηγετικήν τέχνη συμμετέχων και ο ίδιος εις τα γυμνάσια αυτά.

Κάποια ημέρα σε ένα δάσος είδεν από μακριά μια μεγαλόσωμη έλαφο, η οποία φεύγουσα έστρεφε και τον εκοίταζε με τέτοιο τρόπο ώστε να τον παρακινήση να την καταδιώξη. Ο Αγιος χωρίς χρονοτριβή ώρμησεν έφιππος να την φθάση και προς βοήθειάν του έτρεξαν και μερικοί στρατιώτες του. Κανείς όμως δεν κατόρθωσε να την πλησιάση και μόνον ο Ευστάθιος συνέχισε να την κυνηγά. Όταν η έλαφος έφθασε εις ένα μεγάλο χάσμα του εδάφους το υπερπήδησε και εστάθη εκεί. Ο ίππος του Αγίου μη δυνάμενος να πηδήση το μεγάλο χανδάκι έμεινε εις την άλλη άκρη. Τότε ο Αγιος παρετήρησε με έκπληξη οτι εις το μέσον των κεράτων της ελάφου υπήρχε σταυρός υπέρλαμπρος φέρων τον εσταυρωμένον Χριστόν και από εκεί άκουσε φωνή Κυρίου που τον προέτρεπε να λάβη το βάπτισμα των Χριστιανών, όταν δε θα έκαμε τούτο να επέστρεφε εις το ίδιο μέρος δια να μάθη τα μέλλοντα.

Ο Ευστάθιος επέστρεψε με πολύ φόβον εις την οικοίαν του και αφού εφανέρωσεν τα συμβάντα εις την σύζυγόν του , το ίδιο βράδυ επεσκέφθησαν τον αρχιερέα των Χριστιανών και έλαβον παρ'αυτού το βάπτισμα εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Την επομένην ο Ευστάθιος έλαβεν τους στρατιώτες του και κατευθύνθησαν εις τον τόπον του δράματος. Πριν φθάσουν , άφησεν αυτούς να ασχολούνται και αυτός επροχώρησεν μέχρι το χάσμα. Εκεί έπεσεν καταγής και προσευχήθη εις τον Θεόν. Τότε ήκουσεν εκ νέου την φωνήν του Κυρίου που του εφανέρωσεν οτι θα υποβληθή εις πολλούς πειρασμούς και θα υποστή δια την πίστιν του όσα και ο Ιώβ τον παλαιόν καιρόν έπαθεν, αλλά εις το τέλος θα νικήση τον διάβολον και θα γίνη το θέλημα του Θεού.

Η μνήμη του Αγίου Ευσταθίου τιμάται στις 20 Σεπτεμβρίου.

Πηγή: Εκ του Συναξαρίου του Αγίου.

Ακούστε το απολυτίκιον του Αγίου Ευσταθίου:

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΕΟ! Τριμηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό ένθετο



Με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας δημιουργήσαμε το Ιστολόγιο της Εκκλησίας Παναγίας Αγίας Νάπας για όλους εσάς που αναζητάτε τον Χριστό στη ζωή σας, για να ξεδιψάσουμε τις διψασμένες για Χριστό ψυχές.

Μετά από ενάμιση χρόνο λειτουργίας, επιθυμούμε συνεχώς να βελτιωνόμαστε και να βρίσκουμε παράλληλα νέους διαύλους επικοινωνίας. Στην προσπάθειά μας αυτή, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι ετοιμάζουμε ένα καινούργιο τριμηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό ένθετο που θα παρουσιάζει όλα τα δρώμενα του Ιερού Ναού Παναγίας Αγίας Νάπας και όχι μόνο.

Όποιος από τους αγαπητούς επισκέπτες του ιστολογίου μας μπορεί να προσφέρει τη βοήθειά του στο νέο μας εγχείρημα, είναι ευπρόσδεκτος!

Μπορείτε να αποστέλετε οτιδήποτε πιστεύετε ότι είναι χριστιανικό και ωφέλιμο, όπως για παράδειγμα κάποιες προσευχές δικές σας και κάποια προσωπικά θαύματα από την Παναγία Αγίας Νάπας εις δόξαν Θεού. Επίσης,  μπορείτε να στείλετε κάποιες φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις του Ιερού μας Ναού μαζί με κάποια λόγια για το πως ζήσατε και πως αισθανθήκατε αυτές τις στιγμές. Και η πιο μικρή συνεισφορά, είναι πολύτιμη. Είμαστε ανοικτοί και σε δικές σας προτάσεις.

Ευελπιστούμε ότι το πρώτο τεύχος θα κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο τον προσεχή Δεκέμβριο.

Μπορείτε να αποστέλλετε το υλικό σας στο e-mail: churchofagianapa@gmail.com 

Θα περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία! Ευχαριστούμε πολύ εκ των προτέρων!


Με αγάπη,
η ομάδα διαχείρισης του Ιστολογίου της Εκκλησίας Παναγίας Αγίας Νάπας

Ψηφοφορία μηνός Αυγούστου 2011


Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε στην ψηφοφορία του ιστολογίου μας!
Τα αποτελέσματα που προέκυψαν κατά το μήνα Αύγουστο 2011, παρουσιάζονται πιο κάτω.

Σημείωση: Πατήστε πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγέθυνση.
 
 

Αγία Σωσάννη

Η Αγία Σωσάννη έζησε στα τέλη του τρίτου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Παλαιστίνη, είχε πατέρα Εθνικό και μητέρα Ιουδαία. Η ίδια όμως γνώρισε την χριστιανική πίστη, γι'αυτό βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό, χριστιανή. Αυτό εξόργισε πολύ τους Εθνικούς και τους Εβραίους, οι οποίοι αποφάσισαν από κοινού να την σκοτώσουν. Το σχέδιο της δολοφονίας της όμως, το πληροφορήθηκε ο επίσκοπος και μαζί με την Αγία προσπάθησαν να βρουν μία λύση.

Τελικά τη λύση την έδωσε η Σωσάννη. Μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και ντυμένη σαν άνδρας εγκατέλειψε τα Ιεροσόλυμα. Αργότερα μετέβη στην Ελευθερούπολη, στην οποία ντύθηκε πάλι γυναίκα. Όταν κινήθηκε ο διωγμός της Εκκλησίας από τον Διοκλητιανό, η Σωσάννα χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξακολούθησε να λατρεύει τον Ιησού Χριστό φανερά. Συλληφθείσα γι'αυτό και επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα καταδικάστηκε μαζί με άλλους σε θανατική ποινή. Η Αγία Σωσάννα παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο της μέσα στην πυρά.

Η μνήμη της Αγίας Σωσάννης τιμάται στις 19 Σεπτεμβρίου.

Αναδημοσίευση από: Φλόγα - Κυρίου

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Κυριακή μετά την Ύψωσιν, Αποστοστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. 2, 16-20


Πρωτότυπο Κείμενο
Αδελφοί, ειδότες οτι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εαν μη δια πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ινα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χρίστου και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σαρξ. Ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, αρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μη γένοιτο. Ει γαρ α κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. Εγω γαρ δια νόμου νόμω απέθανον, ινα Θεω ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγω, ζη δε εν εμοί Χριστός· ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.

Νεοελληνική Απόδοση
Αδελφοί, ξέρουμε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό γίνεται μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη στο Χριστό κι όχι με την τήρηση του νόμου• γιατί με τα έργα του νόμου δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος. Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από τον Χρίστο, βρεθήκαμε να είμαστε και μείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια! Γιατί, αν ότι γκρέμισα το ξαναχτίζω, είναι σαν να ομολογώ πως έκανα λάθος όταν το γκρέμιζα. Κι αληθινά, με κριτήριο τον νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στο Θεό. Έχω πεθάνει στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπο μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου.

Σχολιασμός
Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι παρμένη από το 2ο κεφάλαιο της προς Γαλάτας επιστολής του Αποστόλου Παύλου. Ολόκληρη η προς Γαλάτας Επιστολή μας διασώζει αρκετά στοιχεία από την θεολογία του Αποστόλου Παύλου. Την περιοχή της Γαλατίας επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος κατά την πρώτη του αποστολική περιοδεία κατά τα έτη 45 – 48 μ. Χ. συνοδευόμενος από τον Απόστολο Βαρνάβα. Στις Εκκλησίες τις οποίες ίδρυσε εκεί στην περιοχή της Γαλατίας άρχισε να εμφανίζεται ένα πρόβλημα. Κάποιοι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί προσπαθούσαν να επιβάλουν σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας αυτά τα οποία όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος. Για να μπορέσουν όμως να το πετύχουν αυτό ξεκίνησαν να αμφισβητούν το αποστολικό αξίωμα του Αποστόλου Παύλου λέγοντας ότι δεν είναι απόστολος ισάξιος με τους δώδεκα και ότι διδάσκει την αποδέσμευση από το μωσαϊκό Νόμο για να γίνει αρεστός στους εξ εθνών Χριστιανούς. Βλέποντας αυτόν τον κίνδυνο, τον οποίο διέτρεχαν οι Χριστιανοί της περιοχής της Γαλατίας, το να οδηγηθούν δηλ. στη δουλεία του Νόμου και τις διατάξεις του, τους γράφει αυτή την επιστολή έτσι ώστε να τους υπενθύμιση αυτά τα οποία τους είχε διδάξει και να τους βοηθήσει να παραμείνουν στην ελευθερία που προσφέρει το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Οι Χριστιανοί που ζουν στην περιοχή της Γαλατίας αποτελούν κατά το μεγαλύτερο τους μέρος ανθρώπους, οι οποίοι προηγουμένως ήταν ειδωλολάτρες και κατόπιν έγιναν Χριστιανοί.

Η ιδιαιτερότητα της χριστιανικής πίστεως φανερώνεται στο έργο του Ιησού Χριστού και κυρίως στη σταυρική του θυσία. Η σταυρική θυσία του Χριστού αποτελεί την ελευθερία των ανθρώπων από το Νόμο και τις διατάξεις τις οποίες περιέχει. Η επιστροφή των ανθρώπων στο Νόμο και τις διατάξεις του σημαίνει την υποτίμηση της σταυρικής θυσίας του Χριστού και της ελευθερίας που μας προσφέρει. Αυτό είναι που διαβλέπει ο Απόστολος Παύλος ότι ενδέχεται να γίνει τους Γαλάτες και γι’ αυτό τους γράφει ότι: «ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη δια πίστεως Ιησού Χριστού». Οι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί αμφισβητούσαν την ελευθερία που προσφέρει ο Σταυρός του Χριστού που αποτελεί πηγή ελευθερίας, την ελευθερία του Ευαγγελίου, και την ζωή που προσφέρει ο Θεός στους πιστούς και χαρακτηρίζεται από αυτή την ελευθερία. Πίστευαν ότι είναι απαραίτητη, για τη σωτηρία, η τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου απ’ όλους. Ο Νόμος όμως αποτελεί, όπως θα μας πει στο τρίτο κεφαλαίο της προς Γαλατάς Επιστολή, «παιδαγωγόν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν» ώστε «ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπο παιδαγωγόν εσμέν» (Γαλ.3,24-25). Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει «ο νόμος δια Μωυσεώς εδόθη, η Χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιω.1,17). Η σωτηρία απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους, δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χρίστο, χωρίς να διακρίνει τους ανθρώπους με βάση την τήρηση ή μη του Μωσαϊκού Νόμου. Η αποδοχή του Ευαγγελίου του Χρίστου από πολλούς εξ Ιουδαίων Χριστιανούς φανερώνει πως ο Νόμος αδυνατεί να τους σώσει και έτσι τον εγκαταλείπουν και ακολουθούν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χρίστου το οποίο τους προσφέρει την πραγματική ελευθερία και σωτηρία.

Συνεχίζοντας παρακάτω ο Απόστολος Παύλος μας λέει: «Χριστώ συνεσταύρωμαι• ζω δε ουκέτι εγω, ζη δε εν εμοί Χρίστος». Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί το σημείο στο οποίο πρέπει να προσβλέπουμε για τη σωτηρία μας. Με τη σταυρική του θυσία ο Χρίστος εκδήλωσε την απεριόριστη αγάπη του προς τους ανθρώπους και τον καθένα μας ξεχωριστά. Η μη πιστή προς αυτόν και η τήρηση απλά του Μωσαϊκού Νόμου σημαίνει την υποτίμηση της σταυρικής του θυσίας και της αγάπης την οποία μας έχει δείξει. Ο Απόστολος Παύλος λέγοντας αυτά μας τονίζει ότι πέθανε ως προς τον κόσμο και τον Νόμο αλλά όμως συνεχίζει να ζει σε κοινωνία με τον Ιησού Χριστό. Νέκρωσε την αμαρτία για να μπορέσει να ζωοποιηθεί μέσα του η Χάρη που παρέχεται διά του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός καταδικάστηκε στο όνομα του Νόμου, αλλά ο θάνατός του είχε ως αποτέλεσμα την ελευθερία των ανθρώπων από την τυπολατρική τήρηση των διατάξεων του Νόμου. Ο Σταυρός και ο θάνατος αποτελούν για τον Χριστιανό τρόπο ύπαρξης, ο οποίος μας ενώνει με το Χριστό, την όντως ζωή.

Ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί για τους Ιουδαίους σκάνδαλον, ενώ για τους Έλληνες μωρία, μας λέει ο Απόστολος Παύλος (Κορ.1,23). Αντίθετα για τους Χριστιανούς ο Σταυρός αποτελεί σύμβολο σωτηρίας και πηγή αγιασμού. Η Εκκλησία μας βλέποντας αυτή τη δύναμη που περιέχει ο Σταυρός ψάλλει: Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, της ευσεβείας το αήττητον τρόπαιον, η θύρα του Παραδείσου, ο των πιστών στηριγμός, το της Εκκλησίας περιτείχισμα• δι ου εξηφάνισται η φθορά και κατήργηται, και κατεπόθη του θανάτου η δύναμις, και υψώθημεν από γης προς ουράνια. Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων, Οσίων ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος (Α΄ Στιχηρό των Αποστίχων του Εσπερινού της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού). Σε όλες τις δύσκολες τους στιγμές οι πιστοί αγιάζονται με το σημείο του Σταυρού και θωρακίζονται κατά των πονηρών δυνάμεων. Όταν προσεύχονται αλλά και σε όλες τις τελετές της Εκκλησίας, οι πιστοί κάνουν το σημείο του Σταυρού.

Η ένωσή μας με το Χριστό, που αποτελεί την ουσία αυτής της ζωής, επιτυγχάνεται σταυρώνοντας τον παλιό εαυτό μας, τον εαυτό της αμαρτίας τον οποίο φέρουμε. Η σωτηρία επιτυγχάνεται μέσω της πίστεως στον Ιησού Χριστό και όχι απλά της τήρησης των διατάξεων του Μωσαϊκού Νόμου. Η σωτηρία μας πηγάζει από την αστείρευτη αγάπη του Χριστού προς εμάς, η οποία τον οδήγησε μέχρι το σταυρικό του θάνατο. Μέσα από αυτή τη σταυρική του θυσία, αντλούμε κι εμείς τη δύναμη για τον αγώνα μας κατά της αμαρτίας, αλλά και στον καθημερινό αγώνα ν' αντιμετωπίσουμε τα διάφορα προβλήματα που συναντούμε στην πορεία της ζωής μας.

Του Φίλιππου Φιλίππου, θεολόγου

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Αγωνιζόμαστε για το άριστα!

— Μη πικραίνεσθε για τα λάθη σας. Μην απογοητεύεσθε. Μην απελπίζεσθε. Μόνο να μετανοείτε να φροντίζετε. Ό Θεός δύο μόνο πράγματα κυττάζει: τι αγώνα εκάμαμε πριν πέσωμε, να μην πέσωμε· και πό­σο μετανοιώσαμε μετά.

— Και να το ξέρετε. Δεν προάγονται μόνο οι αριστούχοι μαθητές. Την τάξη την περνάνε και εκείνοι πού παίρνουν την βάση! Λοιπόν, ξεκινάμε από την βά­ση. Και αγωνιζόμαστε για το άριστα! 

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Μη ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον Άλλον… να σου πετάξει ένα τούβλο!

Ένα νεαρό και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας οδηγούσε τη νέα του «τζάγκουαρ» κάπως γρήγορα σε μια γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη. Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται, επιβράδυνε. Αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της τζάγκουαρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.

Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιός είσαι; Τί νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ σοβαρή ζημιά! Γιατί το έκανες;»

Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε « Σας παρακαλώ κύριε, σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τί άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε».

Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπο του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.

«Είναι ο αδερφός μου » είπε. « Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε από το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω ».

Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό « Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου ».

Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντιλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.

«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε με ευγνωμοσύνη το αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.

Γύρισε προς την «τζάγκουαρ» του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στη διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα: «Μη ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου ».

Ο Θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας. Μερικές φορές, όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο. Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.

πηγή: Το τούβλο, Περιοδικό «Παρά την Λίμνη», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου. Τευχ. 4

Ο Όσιος Κασσιανός ο εν τη Γλυφία, παρά της κώμης Αλέκτορα εσκήσας

Για τον Όσιο αυτόν αναφέρει ο Κύπριος ιστορικός του 15ού αιώνα Λεόντιος Μαχαιράς στο Χρονικόν του: «Κοντά στην Αλέκτορα, σ΄ένα μέρος που λέγεται Γλυφία, υπάρχει το μνήμα του Αγίου Κασσιανού καθώς και το λείψανό του και εορτάζεται στις 16 του Σεμτέμβρη».

Τρία περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Αλέκτορα, (χωριό το οποίο βρίσκεται στο μέσο των επαρχιών Λεμεσού και Πάφου) και συγκεκριμένα στα όρια των χωριών Αρχιμανδρίτας- Πλατανίσκιας- Αλέκτορας, βρίσκεται μια ήσυχη περιοχή, που λεγόταν Γλυφία. Πάνω σ΄ένα λόφο αυτής της περιοχής βρίσκονται τα ερείπια της εκκλησίας του Οσίου Κασσιανού, καθώς και η σπηλιά που ασκήτεψε, στο βόρειο τοίχο της εκκλησίας. Μέσα στην εκκλησία περικλειόταν και η σπηλιά με μικρή πύλη που οδηγούσε σ΄αυτήν. Μέσα στην σπηλιά που φαίνεται μαυρισμένη από τα πολλά κεριά που άναβαν οι πιστοί προς τιμήν του Αγίου τον παλαιό καιρό, βρίσκεται και ένα κοίλωμα στα αριστερά της σπηλιάς χαμηλά που περιτειχίζεται με γύψο, όπως το έφτιαξαν παλαιοί χριστιανοί και φαίνεται μέχρι σήμερα, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν η λειψανοθήκη των οστών του Αγίου.

Ο μικρός αυτός ναός, ήταν αγιογραφημένος, όπως αποδεικνύεται από ίχνη τοιχογραφιών που φαίνονται στα αριστερά της κόγχης του ιερού βήματος. Ο Όσιος Κασσιανός πρέπει να ήταν θαυματουργός, γιατί υπήρχε και το λείψανό του, το σώμα του ολόκληρο, όπως αναφέρει ο Μαχαιράς, αλλά και στον ναό του πιθανόν να υπήρχαν (δυστυχώς δεν διεσώθησαν) παραστάσεις με αγιογραφίες από την ζωή και τα θαύματα του.

Περί τα τετρακόσια μέτρα νοτιοανατολικά από το ασκητήριο του, υπάρχει πηγάδι. Το πηγάδι αυτό ύστερα ανοίχθηκε, όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής, ενώ τον καιρό του Αγίου υπήρχε το νερό επιφανειακά και διασώζεται το πετρόκτιστο αυλάκι που οδηγούσε το νερό που προμηθευόταν ο Όσιος, πιο κοντά στο ασκητήριο του παραπλεύρως στα νότια του λοφίσκου. Το νερό αυτό μετά την κοίμηση του Αγίου οπωσδήποτε θα εθεωρείτο αγίασμα από τους πιστούς, που κατέφθαναν για να προσκυνήσουν το λείψανό του.

Η μνήμη του Οσίου Κασσιανού του εν τη Γλυφία, εορταζόταν στις 16 Σεπτεμβρίου. Σήμερα ο Άγιος έχει ξεχαστεί και δεν εορτάζεται.

Αναδημοσίευση από: ΝΟCTOC

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Να μη βιαζόμαστε στα πνευματικά

- Γέροντα, τι θα γίνει με εμένα, δε βλέπω προκοπή.
- Εσύ σήμερα φύτεψες την κληματαριά και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Πρέπει να περιμένεις, να βγει το σταφύλι, να ωριμάσει, να το ραντίσεις, να το κόψεις, να το πατήσεις, να το βάλεις στο βαρέλι, να γίνει καλό κρασί και μετά να πιεις. Μη βιάζεσαι λοιπόν. Ακόμα είσαι αρχάριος. Βρε παιδί μου, ζαλίζεσαι έτσι και, ενώ το στομάχι σου δεν μπορεί να χωνέψει το γάλα, πας να φας μπριζόλα!

Γέροντας Παΐσιος

Αναδημοσίευση από: "Ο Τηρών"

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τον Τίμιο Σταυρό

Ο Σταυρός είναι το θέλημα του Πατρός, η δόξα του Μονογενούς, η αγαλλίαση του Πνεύματος, ο κόσμος των αγγέλων, η ασφάλεια της Εκκλησίας, το καύχημα του Παύλου (Άπαντα, 2: 472)

Σήμερα σταυρώνεται ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και εμείς γιορτάζουμε για να μάθεις, ότι ο Σταυρός είναι γιορτή και πανήγυρη πνευματική. Πριν, ο Σταυρός ήταν συνώνυμος της καταδίκης, αλλά τώρα έγινε αντικείμενο πολύτιμο (Άπαντα, 2: 476).

Και τι δεν μας έδωσε ο Σταυρός! Το λόγο για την αθανασία της ψυχής, για την ανάσταση των σωμάτων, για τον απεγκλωβισμό από το παρόν και την ελπίδα για το μέλλον … Αγγέλους έκανε τους ανθρώπους! (Άπαντα, 10:32).

Ας αναζητήσουμε οι πιστοί καταφύγιο κάτω από τις πτέρυγες του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Γιατί ο σταυρός εκτείνεται και στα τέσσερα άκρα, που σημαίνει, ότι ο σταυρωθείς Θεός υπάρχει για όλες τις χώρες και αγκαλιάζει τα πέρατα του κόσμου (Άπαντα, 2:472).

Ο Αδάμ με τη βρώση του ξύλου κατέπεσε, μα ο νέος Αδάμ με το ξύλο του Σταυρού μας εξύψωσε (Άπαντα, 11: 904).

Δρ Ελένη Ρωσσίδου-Κουτσού
Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Τα δύο τείχη


- Ποια είναι η μεγαλύτερη σοφία που προστατεύει τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία και σε οδηγεί στον Παράδεισο;
- Να έχει την ευχή του Ιησού στο νου και στην καρδιά. Η αγία Γραφή λέει ότι πρέπει να βαδίζουμε ενώπιον του Θεού χωρίς παρεκκλίσεις. Ούτε προς τα αριστερά ούτε προς τα δεξιά. Για να βαδίσει, όμως, κάποιος ευθεία πρέπει να υπάρχουν δύο τείχη. Αλλά όχι από τούβλα. Ούτε από πέτρα, τσιμέντα ή ξύλο. Δύο πνευματικά τείχη! Δεξιά σου τον φόβο του Θεού και στ'αριστερά το φόβο του θανάτου. Η αγία Γραφή λέει ότι με το φόβο του Θεού μπορεί ο άνθρωπος να διώξει το κακό. Αυτός που έχει το φόβο του Θεού στα δεξιά του και το φόβο του θανάτου στα αριστερά του, βαδίζει ευθεία ενώπιον του Θεού!

Του γέροντος Κλεόπα

Αναδημοσίευση από: Αόρατη γωνιά

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Η λύπη εξαντλεί τις ψυχικές και σωματικές μας δυνάμεις

-Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευματικά μου καθήκοντα.
-Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά.
Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και πού να βρεθή μετά κουράγιο για πνευματικά; Μπορεί να πάρης κάτι και να σου περάση το στομάχι, αλλά, αν δεν λείψη η στενοχώρια, πάλι θα πονέση.
Μη δέχεσαι τους λογισμούς που σε απογοητεύουν, για να μην αχρηστέψης τα δώρα που σου έχει δώση ο Θεός. Όσο θα τοποθετήσαι σωστά, τόσο θα γαληνεύης και θα ηρεμής, και τόσο η υγεία σου θα καλυτερεύη και δε θα έχης ανάγκη από φάρμακα.
Η στενοχώρια αφοπλίζει τον άνθρωπο. Του ρουφάει όλο το μεδούλι των ψυχικών και σωματικών του δυνάμεων και δεν τον αφήνει να κάνη τίποτε. Δηλητηριάζει την ψυχή και φέρνει ανωμαλίες και στο σώμα. Χτυπάει στα πιο ευαίσθητα μέρη του σώματος και εξασθενεί τον άνθρωπο με το άγχος που δημιουργεί.
Το δηλητηρίασμα από την πίκρα μπορεί να καταβάλη τελείως όχι μόνον έναν ευαίσθητο οργανισμό αλλά και γερούς οργανισμούς. Μια αδελφή εδώ ξέρετε τί δυνατότητες έχει; Μπορεί να κάνη πολύ καλή πνευματική εργασία, και στις δουλειές είναι σπίρτο!
Όλο το μοναστήρι μπορεί να το φέρη βόλτα, αλλά, επειδή την πιάνει αυτό το τσάκισμα από την στενοχώρια, δεν μπορεί να κάνη τίποτε χαραμίζεται. Κι έτσι αχρηστεύεται μια γερή μηχανή.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

Αναδημοσίευση από: Αγιορειτικές Μνήμες

Τα τρία δέντρα

Ήταν μια φορά σ΄ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό...

Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο, όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός.
Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι και όμορφο που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.

Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό.

Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.

Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο, και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων.

Το δεύτερο δέντρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.

Το τρίτο δέντρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους, το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του.

Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμη και τα όνειρά τους.

Όμως κάποια ημέρα ένας άντρας και μια γυναίκα ήλθαν στο στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα, και η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο.

Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία, η Θεοτόκος, οι οποίοι απόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια αλλά τον ίδιο το Θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για εμάς.

Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο τον Θεό.

Στο μικρό ψαροκάικο, που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο, μετά από πολλά χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες μαζί με το δάσκαλο τους, ο οποίος ήταν κουρασμένος και είχε κοιμηθεί. Είχαν ανοιχτεί στην θάλασσα, όταν ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία.

Πάνω στο φόβο τους οι μικροί ψαράδες, ξύπνησαν τον αρχηγό τους, και Εκείνος μόλις είδε την φουρτουνιασμένη θάλασσα, τη διέταξε να ηρεμήσει. Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως.

Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του, στη λίμνη Γεννησαρέτ. Έτσι και το δεύτερο δέντρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον Βασιλέα των Βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του.

Και το τρίτο δέντρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια ημέρα το πήραν και έκαναν έναν σταυρό, στο οποίο σταύρωσαν τον Χριστό.

Έτσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στον Θεό.

Τελικά τα δέντρα της ιστορίας απέκτησαν όχι μόνο αυτό που ήθελαν και ποθούσαν, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα από αυτά που σχεδίαζαν.

Αυτή λοιπόν η απλοϊκή ιστορία έχει για εμάς ένα βαθύ και μεγάλο δίδαγμα:
Ότι όταν κάνουμε όνειρα πρέπει να μην ξεχνούμε ότι αυτό που μας ετοιμάζει ο Θεός είναι προτιμότερο και ωφελιμότερο για τη ζωή μας.

Ας έχουμε λοιπόν πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό !!!

Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

 Χρόνος ευπρόσδεκτος
«αλλ’  έχη ζωήν αιώνιον»

Είναι σημαντικό για τον άνθρωπο κάθε εποχής να γνωρίζει ότι ο Θεός δεν είναι αυστηρός τιμωρός ή μόνον κριτής, αλλά κυρίως ο γεμάτος αγάπη Σωτήρας του κόσμου. Είναι Αυτός που προσφέρει την αιώνια ζωή στον άνθρωπο, βοηθώντας τον να υπερβεί τις δεσμεύσεις του παρόντος χρόνου. Αυτό είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής, που επιλέγεται κάθε χρόνο να διαβάζεται σήμερα, Κυριακή πριν από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.

Κοσμική θεώρηση του χρόνου
Η ζωή του ανθρώπου αναπτύσσεται και συμπιέζεται μέσα στον χρόνο και στον χώρο. Ο χρόνος αποτελεί τον μετρητή όχι μόνο της ζωής και της αναπτύξεως, αλλά και της φθοράς και του αφανισμού. Η ζωή του ανθρώπου μετριέται με βάση το μέρος της που δαπανήθηκε. Αυτό άλλωστε προσδιορίζει και την ηλικία του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει χαρακτηριστικά: «Χαιρόμαστε που μεγαλώνουμε και προσθέτουμε χρόνια στην ηλικία μας, σαν κάτι να κερδίζουμε. Και θεωρούμε ευχάριστο πράγμα, όταν κάποιος από παιδί γίνεται άνδρας και από άνδρας γέροντας. Λησμονούμε όμως ότι κάθε φορά χάνουμε από τη ζωή μας τόσο, όσο ακριβώς ζήσαμε. Και δεν έχουμε την αίσθηση ότι δαπανάται η ζωή μας, μολονότι την μετράμε πάντοτε με το μέρος της που πέρασε και έφυγε». Επιπλέον, στη σύγχρονη εποχή, ο άνθρωπος βλέπει τον χρόνο εχθρικά. Συχνά δεν ξέρει πώς να αξιοποιήσει τον χρόνο του και θέλει να τον «σκοτώσει», βιώνοντας ουσιαστικά μια οδυνηρή τραγικότητα.

Μεταμόρφωση του χρόνου
Η μετοχή στη ζωή του Χριστού αποδεσμεύει τον πιστό από την κοσμική θεώρηση του χρόνου. Ολόκληρος ο χρόνος της ζωής του πιστού είναι «καιρός» ή ευκαιρία για την καταξίωση των θείων δωρεών. Είναι χρόνος μετανοίας και σωτηρίας. Η απώλεια του χρόνου ή του καιρού αυτού, είναι η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να έχει ο πιστός. Ας μην ξεχνούμε ότι ο Θεός δεν μετράει τα χρόνια της ζωής μας, αλλά βλέπει πως τα αξιοποιήσαμε για τη σωτηρία μας.

Αφιερώνοντας ο πιστός τον χρόνο της ζωής του στον Θεό, γεμίζει με την παρουσία Του. Με τον τρόπο αυτό ελευθερώνεται από τον φόβο της φθοράς και του θανάτου και αντιμετωπίζει δημιουργικά τη ζωή του μέσα στον χρόνο. Και όπως ο φυσικός θάνατος μετατρέπεται μέσα στο φως της Αναστάσεως του Χριστού σε γέφυρα ζωής, έτσι και ο χρόνος, μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μεταβάλλεται σε παράγοντα πνευματικής προκοπής και τελείωσης.

Σημείο της αιωνιότητας
Η δύναμη του πιστού στηρίζεται στην προσδοκία της Βασιλείας του Θεού, που υπάρχει ήδη στο παρόν και τρέφει τη χριστιανική ζωή. Το παρελθόν και το μέλλον, η πίστη και η ελπίδα, η επίγεια Εκκλησία και η Ουράνια Βασιλεία, προσφέρονται στο παρόν με την αγάπη του Θεού. Ο χριστιανός καλείται να ζει εξαγοραζόμενος το σήμερα, όπου προσφέρεται η σωτηρία, και να επεκτείνεται προς το μέλλον, όπου βρίσκεται ο τελικός του σκοπός. Το μέλλον δεν αναμένεται από τον πιστό ως άγνωστο, αλλά ως φανέρωση και ολοκλήρωση αυτού που υπάρχει ήδη στο παρόν. Ταυτόχρονα όμως το μέλλον, είναι κάτι καινούργιο για τον κόσμο. Είναι οι καινοί ουρανοί και η καινή γη, όπου κυριαρχεί η θεία δικαιοσύνη, όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος σε μια από τις πολλές επιστολές του.

Ο χρόνος συνδέεται τελικά με την προοπτική της απαλλαγής από την αγωνία του θανάτου, ο οποίος μοιραία οδηγεί έξω από την αγάπη του Θεού και που τόσο επώδυνα κυριεύει την ψυχή του ανθρώπου. Απ΄ αυτή την άποψη έχει την ιδιαίτερη σημασία της η δυναμική του Σταυρού, που τον υψώνει για να τον προσκυνήσουμε σε λίγες μέρες η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Από το Σταυρό ξεπηγάζει η αληθινή ζωή που κινείται στην προοπτική της αγάπης του Θεού και όχι της φθοράς που επέρχεται με το πέρασμα του χρόνου.

Με το αίμα Του, ο Θεός και Κύριος μας, υπέγραψε το κήρυγμα της αγάπης. Με τα δικά Του καρφιά καρφώθηκαν οι δικές μας αμαρτίες. Κάθε σταγόνα που ρέει από τις πληγές, μιλά γι΄ αγάπη. Με τον πόνο Του ανακαλύπτουμε τη χαρά και τη σωτηρία μας μέσα στο χρόνο. Από τη στιγμή που ο Υιός του Ανθρώπου, υψωμένος στο ξύλο του Σταυρού είπε «τετέλεσται», ο διάβολος και τα έργα του συνετρίβησαν. Ο άνθρωπος εξήλθε από την τραγικότητά του και έτσι ο χρόνος δεν κυλά πλέον προς την απώλεια αλλά προς την αιωνιότητα. Ο άνθρωπος γιγαντώθηκε και μπορεί να πολεμά αποτελεσματικά την αμαρτία. Δεν φοβάται πλέον τις καταιγίδες των πειρασμών. Δεν δειλιάζει μπροστά στης ζωής τ΄ αφρισμένα κύματα. Ο ματωμένος Σταυρός του Κυρίου μας μετατράπηκε σε «όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον».

Αγαπητοί αδελφοί, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο Θεός είναι αγάπη, διά της οποίας ο άνθρωπος ξεπερνά την τραγικότητα του χρόνου ως πορεία προς τη φθορά και τον θάνατο και φθάνει μέχρι τη θυσία του Σταυρού. Σ΄ αυτή τη διάσταση, ο άνθρωπος καλείται σε μια πορεία ανερχόμενης αγάπης που να συναντά την κατερχόμενη αγάπη του Θεού που ξεπηγάζει από το ξύλο του Σταυρού. Σ΄ αυτή την πορεία ο χρόνος γίνεται ευπρόσδεκτος για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Του Χριστάκη Ευσταθίου, θεολόγου

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

5ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας, 9 Σεπτεμβρίου - 30 Νοεμβρίου 2011


Ο 5ος Διαγωνισμός Φωτογραφίας του Ιστολογίου Παναγίας Αγίας Νάπας είναι γεγονός!

Ο διαγωνισμός ξεκινάει την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011 και θα διαρκέσει μέχρι και την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011 και ώρα 11:59 μ.μ.

Το θέμα του διαγωνισμού είναι Φθινόπωρο... και η φαντασία μου πετά.


 Η φωτογραφία πρέπει να είναι πρωτότυπη. Το πρώτο βραβείο θα κερδίσει η καλύτερη φωτογραφία.  Ο νικητής θα λάβει αναμνηστικό δώρο από τον Ιερό Ναό Παναγίας Νάπας. 

Μετά το πέρας του διαγωνισμού, όλες οι φωτογραφίες του διαγωνισμού θα αναρτηθούν σε ηλεκτρονική έκθεση στο ιστολόγιό μας.

Ο κάθε συμμετέχοντας μπορεί να στείλει μόνο μια φωτογραφία. Σε περίπτωση που κάποιος συμμετέχοντας καταθέσει πέραν της μίας φωτογραφίας, θα ληφθεί υπόψη μόνο η τελευταία. Η φωτογραφία μπορεί να είναι σε μορφή bmp, jpeg, jpg ή png. Τα στοιχεία είναι εμπιστευτικά και σε καμία περίπτωση δε θα δημοσιοποιηθούν!

Καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες!

Για να καταθέσετε την φωτογραφία και τα στοιχεία σας πατήστε εδώ.

Τα αποτελέσματα του 3ου και του 4ου διαγωνισμού θα ανακοινωθούν σύντομα!

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Λόγος στη Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου - Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού

1. Ελάτε όλα τα έθνη, κάθε ανθρώπινη γενιά, και κάθε γλώσσα, και κάθε ηλικία, και κάθε αξίωμα, να γιορτάσουμε με αγαλλίαση τη γέννηση της χαράς όλου του κόσμου. Γιατί αν οι ειδωλολάτρες τιμούσαν με κάθε τρόπο γεννήσεις θεών, με παραμύθια που παίρνουν το μυαλό και σκοτεινιάζουν την αλήθεια, κι αν ακόμα προσφέροντας ό,τι είχαν και δεν είχαν τιμούσαν γενέθλια βασιλιάδων, που τους τυραννούσαν σ’ όλη τους τη ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει εμείς να τιμούμε τη γέννηση της Θεοτόκου, που μεταμόρφωσε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, που άλλαξε τη λύπη της πρώτης μας μάνας, της Εύας, σε χαρά; Εκείνη άκουσε την απόφαση του Θεού: «Με πόνους να γεννάς τα παιδιά σου». Αυτή: «Χαρά σου, ολόχαρη». Εκείνη: «Στον άνδρα σου η υποταγή σου». Αυτή: «Ο Κύριος μαζί σου». Τι άλλο λοιπόν από λόγο να προσφέρουμε στη Μάνα του Λόγου; Όλη η κτίση ας γιορτάσει μαζί μας κι ας δοξολογήσει την αγιασμένη γέννηση της Παναγίας.

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου. Ο αυθεντικός πλούτος

Ο αυθεντικός πλούτος
«Ήν γαρ έχων κτήματα πολλά»

Το διάλογο του Χριστού με ένα Ιουδαίο άρχοντα, μάς μεταφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Ο διάλογος αυτός αποκαλύπτει ότι ο Χριστός δεν ζητά από εμάς απλώς την τήρηση κάποιων εντολών, αλλά απαιτεί την πλήρη αποδέσμευσή μας από εκείνα που μας κρατούν προσδεμένους στη γη. Τα υλικά αγαθά προσφέρονται από τον Θεό στους ανθρώπους για χρήση και ευχαριστία προς τον Δημιουργό.

Πλούσιοι και φτωχοί
Στην Καινή Διαθήκη η διάκριση των ανθρώπων σε πλούσιους και φτωχούς γίνεται με βάση όχι την οικονομική ή την κοινωνική τους θέση, αλλά από την τοποθέτησή τους απέναντι στον Θεό και το θέλημά Του. Φτωχοί είναι όσοι δεν έχουν οικονομικά αγαθά. Στηρίζουν όμως την ελπίδα και τα πάντα στον Θεό. Αντίθετα, πλούσιοι είναι όσοι διαθέτουν αφθονία οικονομικών μέσων. Αυτοί στηρίζονται στα αγαθά τους και ξεχνούν τον Θεό. Επιπλέον, οι πλούσιοι έχουν την ψευδαίσθηση της αυτάρκειας, είναι δέσμιοι του κόσμου και δούλοι του φόβου της φθοράς και του θανάτου. Γι’ αυτό και οι φτωχοί μακαρίζονται από τον Χριστό ως κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού, ενώ οι πλούσιοι ταλανίζονται. Στην Εκκλησία ο πνευματικός πλούτος παραμερίζει ουσιαστικά τα υλικά αγαθά. Όχι βέβαια με την έννοια της απόρριψης, αφού συνιστούν προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο προκειμένου αυτός να γίνει σωστός διαχειριστής τους. Ο μεγάλος ακριβώς κίνδυνος είναι ο άνθρωπος να καταστεί δέσμιος των υλικών αγαθών, με όλα τα τραγικά επακόλουθα.

Κυριακή ΙΒ΄ Επιστολών, Αποστολικό ανάγνωσμα: Α΄ Κορινθίους 15, 1-11



Πρωτότυπο κείμενο
1. Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον ο ευηγγελισάμην υμίν, ο και παρελάβετε, εν ω και εστήκατε, 2. δι΄ου και σώζεσθε, τίνι λόγω ευηγγελισάμην υμίν ει κατέχετε, εκτός ει μη εική επιστεύσατε. 3. Παρέδωκα γαρ υμίν εν πρώτοις, ο και παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς, 4. και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς, 5. και ότι ώφθη Κηφά, είτα τοις δώδεκα• 6. έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ΄ ων οι πλείους μένουσιν έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν• 7. έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοις αποστόλοις πάσιν• 8. έσχατον δε πάντων ωσπερεί τω εκτρώματι ώφθη καμοί. 9. εγώ γαρ ειμί ο ελάχιστος των αποστόλων, ος ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα την εκκλησίαν του Θεού. 10. Χάριτι δε Θεού ειμί ο ειμί• και η χάρις αυτού η εις εμέ ου κενή εγενήθη, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, ουκ εγώ δε, αλλ΄ η χάρις του Θεού η συν εμοί. 11. Είτε ουν εγω είτε εκείνοι, ούτω κηρύσσομεν και ούτως επιστεύσατε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Ευαγγελική Περικοπή



Πρωτότυπο Κείμενο
Και ιδού εις προσελθών είπεν αυτώ∙ διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωή αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ∙ τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός. Ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τήρησον τας εντολάς. Λέγει αυτώ∙ ποίας; Ο δε Ιησούς είπε∙ το ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Λέγει αυτώ ο νεανίσκος∙ πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου∙ τι έτι υστερώ;  Έφη αυτώ ο Ιησούς∙ ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησον σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε λυπούμενος∙ ην γαρ έχων κτήματα πολλά.
Ο δε Ιησούς είπε τοις μαθηταίς αυτού∙ αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών. Πάλιν δε λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστι κάμηλον δια τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν των ουρανών εισελθείν. Ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες∙ τις άρα δύναται σωθήναι; Εμβλέψας δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς∙ παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον εστί, παρά δε Θεώ πάντα δυνατά εστι.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Φέρνε στο νου σου τις ευεργεσίες και την πρόνοια του Θεού

Όταν το βράδυ, με ευχάριστη καρδιά φτάσεις στο κρεβάτι σου για ύπνο, φέρνε στο νου σου τις ευεργεσίες και την πρόνοια του Θεού. Θα γεμίσεις τότε από αγαθές σκέψεις και θα ευφρανθεί πιο πολύ η ψυχή σου. Τότε ο ύπνος του σώματος γίνεται ξύπνημα πνευματικό της ψυχής · και το κλείσιμο των ματιών σου θα γίνεται αληθινή όραση του Θεού · και η σιωπή σου, γεμάτη από τα αγαθά αυτά δώρα, θα σου επιτρέψει με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να προσφέρεις στο Θεό των όλων δυνατή και βαθιά δοξολογία. Διότι, όταν απουσιάζει η κακία από τον άνθρωπο, και μόνη η ευχαριστία και ευγνωμοσύνη αρέσει στο Θεό περισσότερο από οποιαδήποτε πολυτελή εξωτερική θυσία. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.


Μέγας Αντώνιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Πανήγυρις Ιερού Ναού Παναγίας Αγίας Νάπας


Οι Ιερείς και η Εκκλησιαστική Επιτροπή σας προσκαλούν
στις λατρευτικές εκδηλώσεις της Πανηγύρεως του Ιερού Ναού Παναγίας Αγίας Νάπας.

ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011
6:30 μ.μ. Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου
Κωνσταντίας – Αμμοχώστου κ. Βασιλείου.
Θα ακολουθήσει η Λιτάνευση της αρχαίας εικόνας και της τιμίας ζώνης της Παναγίας Αγίας Νάπας.


ΠΕΜΠΤΗ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011
6:30 π.μ. Όρθρος και Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία
6:00 μ.μ. Μεθέορτος Εσπερινός - εορτή των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης
7:00 μ.μ. Παρακλητικός Κανών στην Υπεραγία Θεοτόκο.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011 - Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης
6:30 π.μ. Όρθρος και Πανηγυρικό Ιερατικό Συλλείτουργο.

Αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους


Η λέξη «Ινδικτίων» προέρχεται από τη λατινική λέξη «indictio». Ινδικτίων σήμαινε το φορολογικό σύστημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το οποίο είχε χρονικό κύκλο 15 ετών. Την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου καθιερώθηκε ως το επίσημο σύστημα καταμέτρησης του χρόνου, λόγω της πρακτικότητάς του. Καταρχάς αρχή της Ινδίκτου (πρωτοχρονιά), καθορίστηκε να είναι η 23η Σεπτεμβρίου, τόσο για το Κράτος όσο και για την Εκκλησία. Αργότερα, κατά τον 5ο αιώνα, η Εκκλησία όρισε όπως η αρχή του Εκκλησιαστικού έτους να είναι η 1η Σεπτεμβρίου.

Ανήμερα της 1ης Σεπτεμβρίου τελείται η «Ακολουθία της Ινδίκτου» και η Εκκλησία τελεί την εορτή:
των μαρτύρων Ευόδου, Καλλίστης και Ερμογένους (των αδελφών), των οσίων Μελετίου, Νικολάου, Αγγελή, Συμεών Στυλίτη, Αντωνίου,του Ιησού του Ναυή,τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου των Μιασηνών,των αγίων 40 παρθένων γυναικών και του διδασκάλου τους Αμμούν διακόνου.
Τα ονόματα των 40 αγίων γυναικών είναι: Αδαμαντίνη, Αθηνά, Ακριβή, Αντιγόνη, Αρηβοϊα, Ασπασία, Αφροδίτη, Διόνη, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Ερατώ, Ερμηνεία, Ευτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Θεονόη, Θεονύμφη, Θεοφάνη, Καλλιρόη, Καλλίστη, Κλειώ, Κλεονίκη, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Λάμπρω, Μαργαρίτα, Μαριάνθη, Μελπομένη, Μόσχω, Ουρανία, Πανδώρα, Πηνελόπη, Πολύμνια, Πολυνίκη, Σαπφώ, Τερψιχόρη, Τρωάδα, Χάιδω, Χαρίκλεια, Ωδώνη.


Ημέρα προσευχής για την προστασία του περιβάλλοντος
Η Ορθόδοξη Εκκλησία καθόρισε η ημέρα αυτή να θεωρείται ως η «Παγκόσμια Μέρα Προσευχής για την Προστασία του Περιβάλλοντος».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος.

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Ακολουθίες Σεπτεμβρίου 2011

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝAΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011

1. Πέμπτη Αρχή της Ινδίκτου, Συμεών του Στυλίτου, Μνήμη των αγίων 40 μαρτύρων γυναικών
(Μαργαρίτας, Αθηνάς, Αντιγόνης, Ελπινίκης, Θάλειας, Ουρανίας, Πηνελόπης,
Χαρίκλειας, Αδαμαντίνης, Καλλίστης) - Αγιασμός
2. Παρασκευή Μάμαντος μάρτυρος, Ιωάννου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Νηστευτού
Ανθίμου επισκόπου Νικομηδίας, Πολυδώρου του εν Λευκωσία,
Ανακομιδή λειψάνων Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης, Φοίβης διακονίσσης

4. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Μωϋσέως του Προφήτου, «Του περιβάλλοντος»
5. Δευτέρα Ζαχαρίου του προφήτου, πατρός του Ιωάννου του Προδρόμου
6. Τρίτη Ανάμνησις του εν Χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ
8. Πέμπτη ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
Τετάρτη Εσπέρας: 6:30 μ.μ Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας - Αμμοχώστου κ. Βασιλείου
Θα ακολουθήσει η Λιτάνευση της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας Αγίας Νάπας και της τιμίας ζώνης της Παναγίας μας .
Πέμπτη πρωί: 6:30 π.μ Όρθρος και Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία
Σήμερα δεν τελούνται μνημόσυνα.
Το απόγευμα μετά τον Εσπερινό θα ψαλεί η Παράκλησις στην Υπεραγία Θεοτόκο.
9. Παρασκευή Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης,
Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας των μαρτύρων (κατάλυσις οίνου και ελαίου)

11. ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, Θεοδώρας, Ευφροσύνης, Ευανθίας
12. Δευτέρα Απόδοσις της εορτής του Γενεθλίου της Θεοτόκου,
13. Τρίτη  Κορνηλίου του Εκατόνταρχου
14. Τετάρτη Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
(Αυστηρή Νηστεία, αποχή οίνου και ελαίου) Σήμερα δεν τελούνται μνημόσυνα.
17. Σάββατο Αναστασίου Οσίου, Ηρακλειδίου επ. Ταμασέων, Αυξιβίου επ. Σόλων, Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος, Ευφημίας Μεγαλομάρτυρος

18. ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ, Ευμενίου επισκόπου Γορτύνης, Αριάδνης μάρτ.
20. Τρίτη Ευσταθίου μεγαλομάρτυρος, Θεοπίστης της συμβίας αυτού και των υιών αυτής
Αγαπίου και Θεοπίστου, Μελετίου επισκόπου Κύπρου, Μαρτίνου Ρώμης
23. Παρασκευή Η Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου, Ραΐδος μάρτ., Πολυξένης και Ξανθίππης οσίων
(κατάλυσις οίνου και ελαίου)
24. Σάββατο Θέκλης μεγαλομάρτυρος και ισαποστόλου, Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης,
Σιλουανού οσίου του Αθωνίτου

25. ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΛΟΥΚΑ, Ευφροσύνης οσίας, Ιωάννου Ποταμίτου εν Σιά,
Ανακομιδή Τιμίας Κάρας Αποστόλου Ανδρέα, Η Μετάστασις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
28. Τετάρτη Νεοφύτου Εγκλείστου, Χαρίτωνος Ομολογητού, Αυξεντίου οσίου, Κυριακού αναχωρητού, Πετρωνίας μάρτυρος


Κατά το μήνα Σεπτέμβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 6:00 μ.μ.,
ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45 π.μ. και τις καθημερινές 6:30-8:30 π.μ.