Τα νέα του Ιερού Ναού μας για τον Νοέμβριο
1. Ιερό Σαρανταλείτουργο
Στην ενορία μας τελείται Σαρανταλείτουργο. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποταθούν στο παγκάρι.
Στην ενορία μας τελείται Σαρανταλείτουργο. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποταθούν στο παγκάρι.
2. Αγρυπνία κάθε Παρασκευή
Κάθε Παρασκευή από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα θα τελείται Αγρυπνία στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας.
Κάθε Παρασκευή από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα θα τελείται Αγρυπνία στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας.
3. Αγρυπνία - Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία (Σάββατο βράδυ προς Κυριακή)
Συνεχίζεται κάθε Σάββατο βράδυ προς Κυριακή να τελείται Αναστάσιμη νυχτερινή Θεία Λειτουργία 9:00μ.μ. - 12:30π.μ. στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας στις 2, 9, 16, 23 και 30 Νοεμβρίου. Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται αφενός σε όλους τους ευλαβείς πιστούς που λόγω της εργασίας τους (π.χ. αστυνομικούς, ιατρούς, νοσηλευτές, πυροσβέστες, στρατιωτικούς, κ.α.), αφετέρου δε και σε όσους για οποιοδήποτε άλλο λόγο, δεν έχουν την δυνατότητα να εκκλησιαστούν το πρωί της Κυριακής. Η τοπική Εκκλησία ως φιλόστοργος μητέρα , γνωρίζοντας και κατανοώντας τα διάφορα αυτά κωλύματα, με αγάπη και ενδιαφέρον τελεί αυτή την ποιμαντική διακονία, ώστε να δοθεί σε όλους η ευκαιρία του εκκλησιασμού και της μετοχής όλων στα Θεία Μυστήρια.
Συνεχίζεται κάθε Σάββατο βράδυ προς Κυριακή να τελείται Αναστάσιμη νυχτερινή Θεία Λειτουργία 9:00μ.μ. - 12:30π.μ. στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας στις 2, 9, 16, 23 και 30 Νοεμβρίου. Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται αφενός σε όλους τους ευλαβείς πιστούς που λόγω της εργασίας τους (π.χ. αστυνομικούς, ιατρούς, νοσηλευτές, πυροσβέστες, στρατιωτικούς, κ.α.), αφετέρου δε και σε όσους για οποιοδήποτε άλλο λόγο, δεν έχουν την δυνατότητα να εκκλησιαστούν το πρωί της Κυριακής. Η τοπική Εκκλησία ως φιλόστοργος μητέρα , γνωρίζοντας και κατανοώντας τα διάφορα αυτά κωλύματα, με αγάπη και ενδιαφέρον τελεί αυτή την ποιμαντική διακονία, ώστε να δοθεί σε όλους η ευκαιρία του εκκλησιασμού και της μετοχής όλων στα Θεία Μυστήρια.
4. Κατά το μήνα Νοέμβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 4:30μ.μ. Ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:30π.μ. και τις καθημερινές 6:30-8:30π.μ.
Σάββατο 28 Αυγούστου 2021
Το καλό φέρνει μονο καλό...
Σ' ένα χωριό στη Σκωτία, αρχές του 1890. Μια βροχερή και χειμωνιάτικη μέρα, όπως σχεδόν όλες. Ο γεροδεμένος άντρας καταγινόταν στο χωράφι του, προσπαθώντας έτσι να κερδίσει τον επιούσιο για την οικογένειά του. Ξαφνικά άκουσε μια φωνή να καλεί σε βοήθεια από το γειτονικό βάλτο.
Αμέσως ο φτωχός αγρότης παράτησε τα εργαλεία του και έτρεξε προς τα εκεί, όπου βρήκε ένα νέο αγόρι χωμένο ως τη μέση στη λάσπη να κραυγάζει απελπισμένα προσπαθώντας να ελευθερωθεί.
Ο αγρότης καθησύχασε το αγόρι και σε λίγο κατάφερε να το τραβήξει απ' τη λάσπη, σώζοντάς το από βέβαιο θάνατο.Την επόμενη μέρα μια πολυτελής άμαξα έφτασε στο σπίτι του. Ένας πλούσιος και όπως φαινόταν από αριστοκρατική γενιά άντρας κατέβηκε και συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης."Θέλω να σας ανταμείψω. Σώσατε τη ζωή του γιου μου" είπε ο καλοντυμένος άντρας στον αγρότη. "Δεν μπορώ να δεχτώ πληρωμή γι' αυτό που έκανα", του απάντησε εκείνος. Την ίδια στιγμή ο μικρός γιος του αγρότη βγήκε στην πόρτα του φτωχικού τους."Είναι γιος σας;" Ρώτησε ο επισκέπτης. "Μάλιστα" απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.
"Τότε σας προτείνω κάτι: Να μου επιτρέψετε να προσφέρω στο γιο σας την ίδια εκπαίδευση με το δικό μου, που χωρίς τη δική σας παρέμβαση δε θα ζούσε". Ο αγρότης δέχτηκε με μεγάλη χαρά κι έτσι ο γιος του φοίτησε στα καλύτερα σχολεία και στο τέλος πήρε το δίπλωμά του από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου St. Marie του Λονδίνου. Μέσα σε λίγα χρόνια ήταν ένας από τους πιο ξακουστούς γιατρούς του κόσμου. Πολύ αργότερα ο γιος του αριστοκράτη άντρα που είχε σωθεί μικρός στο βάλτο, προσβλήθηκε από πνευμονία. Κόντεψε να πεθάνει, όμως σώθηκε χάρη στην πενικιλίνη που είχε εφεύρει ο διάσημος πλέον γιατρός, ο γιος του φτωχού αγρότη. Το όνομά του; Αλέξανδρος Φλέμινγκ. Το όνομα του γιου του αριστοκράτη `Αγγλου που σωζόταν για δεύτερη φορά από την ίδια οικογένεια; Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ. . .
Τετάρτη 25 Αυγούστου 2021
Μα πόση υπομονή έκανε...
ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΦΛΟΓΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ.
ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΑΝΤΕΞΕ ΜΕ ΧΑΡΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ,ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ,ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.
Ένας ηγεμόνας θα πήγαινε σε πόλεμο κι όπως συνήθιζαν, θα πήγαινε στο μαντείο να πάρει πληροφορία από τον δαίμονα, να του πει αν θα νικήσει ή όχι στον πόλεμο.
Κι απαντά το μαντείο, ο δαίμονας: «Θα σου απαντήσω, εάν ...
βγάλεις από την πόλη σου τα λείψανα του ιερομάρτυρος Βαβύλα και των Τριών Παίδων».
Αμέσως διατάσσει τους Χριστιανούς να πάρουν τα Άγια Λείψανα αυτών των Αγίων, να τα βγάλουν έξω της πόλεως, ώστε να μπόρεσει ο διάβολος να του απαντήσει «ναι ή όχι» για τον πόλεμο.
Οι Χριστιανοί μας, μεγάλοι, μικροί και παιδιά, παίρνοντας τα Άγια Λείψανα, τα έβγαζαν με ψαλμούς και με ύμνους κι έλεγαν: «Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων… οφθαλμούς έχουσιν και ουκ όψονται, ώτα έχουσιν και ουκ ακούουσιν… όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά».
Ο ηγεμών, όταν άκουσε όλα αυτά, λέει: «Αυτοί μας βρίζουν μ’ αυτά που λέγουν».
Στέλνει τους στρατιώτες και συλλαμβάνει ορισμένους.
Μεταξύ αυτών που συνέλαβαν οι στρατιώτες, ήταν κι ένα νεαρό παιδί δεκαοκτώ ετών, το όνομα Θεόδωρος.
Αυτόν τον Θεόδωρον τον κρέμασαν επάνω σε ένα στύλο, του έβγαλαν τα ρούχα και με χειράγρες, δηλαδή σιδερένια χέρια που είχαν νύχια με μαχαίρια μπροστά, του έξυναν το σώμα, του έκαναν αυλακιές και το αίμα του έτρεχε ποτάμι.
Έτσι όπως ήταν ζωντανό το παιδί, κρεμασμένο, του ξύνανε όλα τα μέλη του και στις πληγές έρριχναν ξύδι κι αλάτι· είχε γίνει σαν ένα σφάγιο.
Από το πρωΐ μέχρι το βράδυ οι στρατιώτες άλλαζαν ο ένας κατόπιν του άλλου και το κατάντησαν σχεδόν νεκρό.
Αφού είδαν ότι θα πεθάνει πλέον κι ότι δεν έχει ζωή, τον ξεκρέμασαν και τον έδωσαν στους συγγενείς του.
Το πήραν το παιδί οι συγγενείς στο σπίτι, άρχισαν τις περιποιήσεις κ.λ.π.
Το παιδί άνοιξε τα μάτια του κι άρχισαν να του λένε οι γονείς του:
- Παιδί μου Θεόδωρε, πως έκανες υπομονή; Πώς δεν γόγγυσες; Πώς δεν φώναξες;
- Να σας πω. Όταν με κρέμασαν επάνω στο στύλο κι άρχισαν οι στρατιώτες να με σχίζουν μ’ εκείνα τα σιδερένια αιχμηρά χέρια, άρχισα να πονάω τρομερά κι ο πόνος πήγαινε μέχρι την καρδιά μου.
Και είπα: «Ταλαίπωρε Θεόδωρε, κάνε υπομονή σ’ αυτόν τον πόνο για να αποφυγεις τον αιώνιον πόνον της κολάσεως».
Θεμελιώνοντας την σκέψη πάνω σ’ αυτόν τον λογισμό της κολάσεως, είπα· «θα κάνω υπομονή».
Κι εκεί που θεμελίωσα πάνω σ’ αυτόν τον λογισμό και την απόφαση, βλέπω να έρχονται τρεις νέοι πανέμορφοι.
Ο ένας κρατούσε μία λεκάνη από ουράνιον μύρο.
Ο άλλος κρατούσε πετσετάκια στα χέρια του και με πλησίασε.
Ο τρίτος έπαιρνε ένα πετσετάκι, το βουτούσε μέσα στο άρωμα και μου το άπλωνε στο πρόσωπο.
Από την ευωδία αυτή από το άγιο μύρο, δεν καταλάβαινα πλέον ούτε πόνο, ούτε θλίψη, ούτε τίποτα. Ζούσα μία μακαριότητα και μία αγγελική κατάσταση, που θα ήταν καλύτερα ποτέ να μη με κατέβαζαν από κει, από το ξύλο διότι όταν με κατέβασαν, αμέσως έφυγαν οι άγγελοι.
Και για χρόνια να με ξύνανε, θα ήμουν ευτυχής.
ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ.
ΕΜΕΙΣ ΑΡΑΓΕ ΜΕΧΡΙ ΤΙ ΣΗΜΕΙΟΥ ΘΑ ΦΤΑΝΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ;
Αναδημοσίευση από: Δι' ευχων των Αγίων
ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΑΝΤΕΞΕ ΜΕ ΧΑΡΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ,ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ,ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.
Ένας ηγεμόνας θα πήγαινε σε πόλεμο κι όπως συνήθιζαν, θα πήγαινε στο μαντείο να πάρει πληροφορία από τον δαίμονα, να του πει αν θα νικήσει ή όχι στον πόλεμο.
Κι απαντά το μαντείο, ο δαίμονας: «Θα σου απαντήσω, εάν ...
βγάλεις από την πόλη σου τα λείψανα του ιερομάρτυρος Βαβύλα και των Τριών Παίδων».
Αμέσως διατάσσει τους Χριστιανούς να πάρουν τα Άγια Λείψανα αυτών των Αγίων, να τα βγάλουν έξω της πόλεως, ώστε να μπόρεσει ο διάβολος να του απαντήσει «ναι ή όχι» για τον πόλεμο.
Οι Χριστιανοί μας, μεγάλοι, μικροί και παιδιά, παίρνοντας τα Άγια Λείψανα, τα έβγαζαν με ψαλμούς και με ύμνους κι έλεγαν: «Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων… οφθαλμούς έχουσιν και ουκ όψονται, ώτα έχουσιν και ουκ ακούουσιν… όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά».
Ο ηγεμών, όταν άκουσε όλα αυτά, λέει: «Αυτοί μας βρίζουν μ’ αυτά που λέγουν».
Στέλνει τους στρατιώτες και συλλαμβάνει ορισμένους.
Μεταξύ αυτών που συνέλαβαν οι στρατιώτες, ήταν κι ένα νεαρό παιδί δεκαοκτώ ετών, το όνομα Θεόδωρος.
Αυτόν τον Θεόδωρον τον κρέμασαν επάνω σε ένα στύλο, του έβγαλαν τα ρούχα και με χειράγρες, δηλαδή σιδερένια χέρια που είχαν νύχια με μαχαίρια μπροστά, του έξυναν το σώμα, του έκαναν αυλακιές και το αίμα του έτρεχε ποτάμι.
Έτσι όπως ήταν ζωντανό το παιδί, κρεμασμένο, του ξύνανε όλα τα μέλη του και στις πληγές έρριχναν ξύδι κι αλάτι· είχε γίνει σαν ένα σφάγιο.
Από το πρωΐ μέχρι το βράδυ οι στρατιώτες άλλαζαν ο ένας κατόπιν του άλλου και το κατάντησαν σχεδόν νεκρό.
Αφού είδαν ότι θα πεθάνει πλέον κι ότι δεν έχει ζωή, τον ξεκρέμασαν και τον έδωσαν στους συγγενείς του.
Το πήραν το παιδί οι συγγενείς στο σπίτι, άρχισαν τις περιποιήσεις κ.λ.π.
Το παιδί άνοιξε τα μάτια του κι άρχισαν να του λένε οι γονείς του:
- Παιδί μου Θεόδωρε, πως έκανες υπομονή; Πώς δεν γόγγυσες; Πώς δεν φώναξες;
- Να σας πω. Όταν με κρέμασαν επάνω στο στύλο κι άρχισαν οι στρατιώτες να με σχίζουν μ’ εκείνα τα σιδερένια αιχμηρά χέρια, άρχισα να πονάω τρομερά κι ο πόνος πήγαινε μέχρι την καρδιά μου.
Και είπα: «Ταλαίπωρε Θεόδωρε, κάνε υπομονή σ’ αυτόν τον πόνο για να αποφυγεις τον αιώνιον πόνον της κολάσεως».
Θεμελιώνοντας την σκέψη πάνω σ’ αυτόν τον λογισμό της κολάσεως, είπα· «θα κάνω υπομονή».
Κι εκεί που θεμελίωσα πάνω σ’ αυτόν τον λογισμό και την απόφαση, βλέπω να έρχονται τρεις νέοι πανέμορφοι.
Ο ένας κρατούσε μία λεκάνη από ουράνιον μύρο.
Ο άλλος κρατούσε πετσετάκια στα χέρια του και με πλησίασε.
Ο τρίτος έπαιρνε ένα πετσετάκι, το βουτούσε μέσα στο άρωμα και μου το άπλωνε στο πρόσωπο.
Από την ευωδία αυτή από το άγιο μύρο, δεν καταλάβαινα πλέον ούτε πόνο, ούτε θλίψη, ούτε τίποτα. Ζούσα μία μακαριότητα και μία αγγελική κατάσταση, που θα ήταν καλύτερα ποτέ να μη με κατέβαζαν από κει, από το ξύλο διότι όταν με κατέβασαν, αμέσως έφυγαν οι άγγελοι.
Και για χρόνια να με ξύνανε, θα ήμουν ευτυχής.
ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ.
ΕΜΕΙΣ ΑΡΑΓΕ ΜΕΧΡΙ ΤΙ ΣΗΜΕΙΟΥ ΘΑ ΦΤΑΝΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ;
Αναδημοσίευση από: Δι' ευχων των Αγίων
Σάββατο 21 Αυγούστου 2021
Παρασκευή 20 Αυγούστου 2021
Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021
Ποτέ δεν είναι αργά...!
Να χαμογελάσεις, να αγκαλιάσεις, να βγάλεις ότι σε βαραίνει μέσα στην ψυχή σου.
Ποτέ δεν είναι αργά...!
Να βοηθήσεις έναν ανήμπορο...
Ποτέ δεν είναι αργά...
Όταν περνάει ένας ζητιάνος και σου ζητήσει λίγη τροφή και λίγα χρήματα, να κάνεις μια μικρή προσφορά .
Ποτέ δεν είναι αργά...!
Ποτέ δεν είναι αργά...!
Όταν χτυπήσει η πόρτα , να ανοίξεις και να δεχτείς μια συγνώμη .
Ποτέ δεν είναι αργά ....!
Ποτέ δεν είναι αργά ....!
Να πέσεις στα γόνατα και να ζητήσεις βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία τους Αγίους, για ένα θέμα που σε βαραίνει., ίσως όμως και για περισσότερα, όπως στεναχώριες, πονους, αρωστειες και πολλά άλλα που σε βαραίνουν.
Ποτέ δεν είναι αργά....!
Ψυχή μου πονεμένη, και βασανισμένη από το βάρος της αμαρτίας να ζητήσεις, συγχώρεση από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να σε συνχωρησει.
Ποτέ δεν είναι αργά...!
Πώς να στο πω ψυχή μου,
να σηκώσεις τα χέρια ψηλά !!!!!
Να πεις με όλη σου την καρδιά.
να σηκώσεις τα χέρια ψηλά !!!!!
Να πεις με όλη σου την καρδιά.
Θεέ μου....!
Σε ευχαριστώ ...!
Θεέ μου ...!
Σε αγαπώ...!!!!!!!
Ποτέ , δεν είναι αργά .....!
Πέμπτη 12 Αυγούστου 2021
Εγκώμια Υπεραγίας Θεοτόκου, Παρασκευή, 13 Αυγούστου 2021
Εγκώμια Υπεραγίας Θεοτόκου - Παρασκευή, 13 Αυγούστου 2021
Όπως είθισται στη κοίμηση κάποιου προσφιλές ατόμου, τα αγαπημένα του πρόσωπα να καλύπτουν τα έξοδα του κεράσματος/παρηγοριάς, έτσι και για την Κοίμηση Της Υπεραγίας Θεοτόκου, πολλοί ευλαβείς πιστοί συνεισφέρουν στο κέρασμα/παρηγοριά.
Το κέρασμα/παρηγοριά προσφέρεται σε όλους τους ευλαβείς πιστούς μετά το πέρας των Εγκωμίων.
Όσοι ενδιαφέρονται να συνεισφέρουν μπορούν να έρθουν σε επικοινωνία με την κ.Άντρη Τσόκκου (99334780).
Αυτοί που συνεισφέρουν στην παρηγοριά μνημονεύονται στους εορτάζοντες.
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2021
Συλλογή διαφόρων ειδών για τους πυρόπληκτους συνανθρώπους μας στην Ελλάδα
" Ότι θα θέλαμε να μας δώσουν... Ετσι και εμείς να προσπαθήσουμε να στείλουμε κάτι πολύ καλό..."
Η ταπεινότητα του Χριστού κατοικεί στους ελάχιστους που ευχαριστούνται να είναι οι ελάχιστοι των ανθρώπων
Ο Κύριος είπε: «όστις υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται» (Ματθ. 23,12)
Στη χριστοειδή αγάπη δεν υπάρχει ψεύτικη ταπείνωση ούτε σύμπλεγμα κατωτερότητας. Είναι άγια, τέλεια.
Η Βασιλεία ανήκει σ’ αυτήν. Είναι καθαρό φως, στο οποίο δεν υπάρχει σκοτάδι. Αγκαλιάζει όλη τη δημιουργία με χαρά για τη σωτηρία της. Λυπάται για την πτώση κάποιου.
Η παρουσία της χριστοειδούς ταπεινώσεως στις καρδιές μας σηκώνει το πνεύμα στη σφαίρα του ακτίστου Φωτός, όπου δεν υπάρχει θάνατος.
Το αισθανόμαστε καθώς ο Θεός ζει μέσα μας. Οι Γραφές διακηρύττουν ότι ο Θεός είναι αγάπη. Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι ταπείνωση.
Χωρίς την ταπείνωση του Χριστού δεν καθαρίζεται ο νους και δεν αναπαύεται ποτέ η ψυχή εν τω Θεώ, αλλά ταράζεται πάντοτε από διάφορους λογισμούς, που παρεμποδίζουν τη θεωρία του Θεού.
Ω, η κατά Χριστόν ταπείνωση! Όποιος σε δοκίμασε, ορμά προς τον Θεό ακόρεστα ημέρα και νύχτα.
Αυτός είναι ο παράδεισος του Κυρίου. Όλοι θα ζουν με αγάπη και η χριστοειδής ταπείνωσή τους θα κάνει κάθε άνθρωπο ευτυχισμένο, βλέποντας τους άλλους σε μεγαλύτερη δόξα. Η ταπεινότητα του Χριστού κατοικεί στους ελάχιστους που ευχαριστούνται να είναι οι ελάχιστοι των ανθρώπων.
Η ευχή του Ιησού θα μας οδηγήσει ν’ ανακαλύψουμε ότι κάθε ανθρώπινη ύπαρξη είναι μοναδική, για την οποία ο Χριστός σταυρώθηκε.
«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς». Όταν λέμε την προσευχή αυτή, συνάπτουμε με τον Χριστό μια προσωπική σχέση, που ξεπερνά τη λογική. Η ζωή του Χριστού εισχωρεί σιγά-σιγά μέσα μας.
Στις ημέρες μας η “αποκτήνωση” του κόσμου έλαβε φοβερές διαστάσεις. Η έκπτωση από την αυθεντική χριστιανική πίστη έχει γίνει καθολικό φαινόμενο. Η λέξη που χαρακτηρίζει τον αιώνα μας είναι η «αποστασία»….Όσο όμως οι άνθρωποι παραμένουν όμοιοι με τα άγρια θηρία, δεν πρέπει να αναμένουμε ειρήνη επάνω στη γη. Είναι μάταιες όλες οι προσπάθειες με τις οδούς της διπλωματίας και με άλλα παρόμοια μέσα για την αποτροπή της συμφοράς του πολέμου.
Είναι πρωτίστως απαραίτητη η πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου, απαραίτητη η “ανθρωποποίηση” του θηριώδους αυτού κόσμου.
Γνωρίζουμε μόνο ότι ο Χριστός αναστήθηκε και εν Αυτώ όλοι εμείς θα αναστηθούμε.
π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Αναδημοσίευση από: Ι. Ν. Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2021
Εξομολόγηση, να δένουμε το τραύμα της ψυχής μας - του Οσίου Παϊσίου
- Μη φοβάσαι. Αγώνας είναι και θα έχουμε και τραύματα. Με την εξομολόγηση αυτά θεραπεύονται. Βλέπεις, οι στρατιώτες στον πόλεμο, όταν τραυματίζονται επάνω στην μάχη, τρέχουν αμέσως στον γιατρό, δένουν το τραύμα τους και συνεχίζουν να πολεμούν φιλότιμα. Εν τω μεταξύ αποκτούν και πείρα από τον τραυματισμό και προφυλάγονται καλύτερα, ώστε να μην ξανατραυματισθούν.
Έτσι και εμείς, όταν τραυματιζόμαστε πάνω στον αγώνα μας, δεν πρέπει να δειλιάζουμε, αλλά να τρέχουμε στον γιατρό - στον πνευματικό -, να του δείχνουμε το τραύμα μας, να θεραπευόμαστε πνευματικά, και πάλι να συνεχίζουμε «τον καλόν αγώνα». Κακό είναι, όταν δεν ψάχνουμε να βρούμε τους φοβερούς εχθρούς της ψυχής, τα πάθη, και δεν αγωνιζόμαστε για να τους εξοντώσουμε.
- Γέροντα, μερικοί από φιλότιμο δεν πάνε να εξομολογηθούν. «Αφού μπορεί να ξανακάνω το ίδιο σφάλμα, λένε, για ποιο λόγο να πάω να το εξομολογηθώ; για να κοροϊδεύω τον παπά;».
- Αυτό δεν είναι σωστό! Είναι σαν να λέει ένας στρατιώτης, όταν τραυματίζεται: «Αφού ο πόλεμος δεν τέλειωσε και μπορεί πάλι να τραυματισθώ, γιατί να δέσω το τραύμα μου;». Αλλά, αν δεν το δέσει, θα πάθει αιμορραγία και θα πεθάνει. Μπορεί από φιλότιμο να μην πηγαίνουν να εξομολογηθούν, τελικά όμως αχρηστεύονται. Ο διάβολος, βλέπεις, εκμεταλλεύεται και τα χαρίσματα (π.χ. το φιλότιμο).
Αν δεν καθαρίζουμε με την εξομολόγηση την ψυχή μας, όταν πέφτουμε και λερωνόμαστε, σκεπτόμενοι ότι πάλι θα πέσουμε και θα λερωθούμε, προσθέτουμε λάσπες πάνω στις παλιές λάσπες και είναι δύσκολο μετά να καθαρίσουν.
Πηγή: «Ο βίος του γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου με νουθεσίες, παραβολές και διδάγματα» τόμος Β'
Αναδημοσίευση από: Αγιορείτικο Βήμα
Σάββατο 7 Αυγούστου 2021
Παρασκευή 6 Αυγούστου 2021
Τρίτη 3 Αυγούστου 2021
Πολλοί νηστεύουν, αλλά δεν νηστεύουν σωστά
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «το καλό δεν είναι καλό, εάν δεν γίνεται με καλό τρόπο». Νηστεύει για παράδειγμα κάποιος από το λάδι, αλλά δεν νηστεύει από τα μάτια. Νηστεύει το λάδι, αλλά δεν νηστεύει τη σάρκα.
Νηστεύει το λάδι, αλλά δεν νηστεύει τη γλώσσα.
Νηστεύει το λάδι, αλλά δεν νηστεύει τα ψέματα, τη κλοπή, τον φθόνο, τις κατακρίσεις, τα πάθη του...
Και έχει τη γνώμη ότι νηστεύει και μάλιστα ετοιμάζεται την επόμενη μέρα να Κοινωνήσει.
Ποιό είναι το όφελος άνθρωπε, να νηστεύεις στη χύτρα και να μη νηστεύεις στη σάρκα; Ποιό είναι το όφελος που δεν τρως κρέας, αλλά κατατρώς το αδερφό σου με ύβρεις, με βλασφημίες και κατακρίσεις;
Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: «εάν νηστεύεις, δεν αρκεί μόνο η αποχή από τις τροφές, αλλά χρειάζεται αποχή και από τις αμαρτίες».
Η πραγματική λοιπόν νηστεία δεν περιορίζεται μόνο βρωματικώς (αποχή από καταλύσιμες τροφές), αλλά έχει και πνευματικό χαρακτήρα (αποχή από την αμαρτία και τα πάθη).
Χρειάζονται και τα δύο. Διότι ο άνθρωπος είναι διφυής. Είναι και σώμα, είναι και ψυχή. Και τα δύο πρέπει να νηστέψουνε, ώστε η νηστεία να έχει αγαθά αποτελέσματα.
Γι' αυτό όποιος νηστεύει από την τροφή, αλλά όχι από τα πάθη του, μάταια κοπιάζει και δεν ωφελείται και μοιάζει με τον διάβολο, που ποτέ του δεν τρώει λάδι, αλλά δεν αλλάζει γνώμη, δεν έχει μετάνοια...
Στη Μάνη κάποιος είχε πει στην γυναίκα του:
- Γυναίκα, πάω στο τάδε μέρος, να σκοτώσω τον τάδε άνθρωπο. Αν δεις, ότι δεν έρχομαι μέχρι το μεσημέρι, να μου φέρεις εκεί το φαγητό.
Πήγε αυτός στο μέρος εκείνο και κρύφτηκε πίσω από κάτι θάμνους. Όμως μεσημέριασε και το «θύμα» δεν πέρασε από εκεί. Πήγε η γυναίκα του εκεί και του έφερε το φαγητό. Και όταν αυτός άνοιξε το μπολ για να φάει, σηκώνεται και τις δίνει ένα χαστούκι. Λέει τότε εκείνη με παράπονο:
- Γιατί με χτύπησες;
- Τι ημέρα είναι σήμερα;
- Τέταρτη.
- Και εσύ γιατί έβαλες λάδι στα φασόλια;
- Καλά εσύ σκοπεύεις να σκοτώσεις τον άλλον και σε πείραξε που έβαλα λάδι στα φασόλια;
- Άλλο το ένα και άλλο το άλλο... απάντησε εκείνος
Τέτοιους δυστυχώς έχουμε πολλούς ανάμεσά μας...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)