Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής

Ο μοναχός Κυριακός γεννήθηκε στην Κόρινθο στην οικογένεια του πρεσβύτερου του καθεδρικού ναού, Ιωάννη και τη σύζυγό του Ευδοξία. Ο επίσκοπος της Κορίνθου, Πέτρος, ο οποίος ήταν συγγενής τους βλέποντας ότι ο Κυριακός μεγάλωνε ως ένα ήσυχο και λογικό παιδί, τον ανέθεσε αναγνώστη στην εκκλησία. Η συνεχής ανάγνωση της Αγίας Γραφής ξυπνήσει μέσα του το πνεύμα της αγάπης για τον Κύριο και τη λαχτάρα για μια καθαρή και άγια ζωή. Κάποτε, όταν ο νεαρός δεν ήταν ακόμα 18 ετών, κατά τη διάρκεια μιας ακολουθίας στην εκκλησία, συγκινήθηκε τόσο βαθιά από τα λόγια του Ευαγγελίου: «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μθ.16:24), που αμέσως - χωρίς να επιστρέψει στο σπίτι του - πήγε στο λιμάνι, μπάρκαρε σε ένα πλοίο και ξεκίνησε για την Ιερουσαλήμ. Αφού επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους, ο Κυριακός κατοίκησε για αρκετούς μήνες σε ένα μοναστήρι που δεν απείχε πολύ από την Σιόν, κάτω από την υπακοή του ηγούμενου αββά Ευστοργίου, με την ευλογία του οποίου πήρε το δρόμο προς την ερημική Λαύρα του μοναχού Ευθυμίου του Μεγάλου (τιμάται στις 20 Ιανουαρίου). Ο μοναχός Ευθύμιος, διακρίνοντας στον νεαρό τα μεγάλα Θεία δώρα που διακατείχε, τον όρκισε στο μοναστικό σχήμα και τον έθεσε κάτω από την καθοδήγηση του μοναχού Γεράσιμου (τιμάται στις 4 Μαρτίου), που επιδίωκε τον ασκητικό βίο στον Ιορδάνη, στο μοναστήρι του Αγίου Θεόκτιστου. Ο Άγιος Γεράσιμος, βλέποντας την νεανικότητα της ηλικίας του Κυριακού, τον διέταξε να ζήσει στο κοινόβιο μοναστήρι μαζί με τους αδελφούς. Ο νεαρός μοναχός προσαρμόστηκε εύκολα στη μοναστική ζωή - προσευχόταν θερμά, κοιμόταν ελάχιστα, έτρωγε μόνο κάθε δεύτερη μέρα, τρέφοντας τον εαυτό του μόνο με ψωμί και νερό. Κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο Άγιος Γεράσιμος, σύμφωνα με το έθιμο αναχώρησε για την έρημο του Ρουβά επιστρέφοντας στο μοναστήρι με την έλευση της Κυριακής των Βαΐων, αυτή τη φορά περνώντας και τον Κυριακό μαζί του. Στην απόλυτη απομόνωση οι ασκητές έτειναν τις προσπάθειές τους. Ο μοναχός Γεράσιμος κάθε Κυριακή κοινωνούσε τα Ιερά Μυστήρια με τον υποτακτικό του. Μετά το θάνατο του μοναχού Γερασίμου, ο 27 ετών Κυριακός επέστρεψε στην Λαύρα του μοναχού Ευθυμίου, αλλά και αυτός δεν ήταν πλέον ανάμεσα στους ζωντανούς. Ο μοναχός Κυριακός ζήτησε να έχει ένα μοναχικό κελί και εκεί επιδίωξε τον ασκητισμό στη σιωπή, επικοινωνώντας μόνο με το μοναχό Θωμά. Αλλά σύντομα ο Θωμάς απεστάλη στην Αλεξάνδρεια, όπου χειροτονήθηκε επίσκοπος, και ο Άγιος Κυριακός πέρασε 10 χρόνια σε απόλυτη σιωπή. Στην ηλικία των 37 ετών χειροτονήθηκε Διάκονος. Όταν μια διάσπαση επήλθε μεταξύ των μονών του μοναχού Ευθυμίου και του μοναχού Θεόκτιστου, ο Άγιος Κυριακός αποσύρθηκε στη μονή του Σουκά του μοναχού Χαρίτων (τιμάται στις 28 Σεπτεμβρίου). Σε αυτό το μοναστήρι δέχονταν μοναχούς που εισέρχονταν εκ νέου ως νεο-αρχάριοι, και σαν νεο-αρχάριο δέχτικαν επίσης τον Άγιο Κυριακό, που δέχθηκε ταπεινά να μοχθεί υπηρετώντας τις διάφορες διακονίες της μονής. Μετά από πολλά χρόνια ο μοναχός Κυριακός χειροτονήθηκε ιερέας και κανονάρχης και υπηρέτησε και αυτή τη διακονία μέσα σε υπακοή για 18 χρόνια. Ο μοναχός Κυριακός πέρασε 30 χρόνια στο μοναστήρι του μοναχού Χαρίτωνα.

Άγιος Πορφύριος: Παντού μπορείτε να λέτε την ευχή

Να ζητάμε να γίνει το θέλημα τού Θεού. αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μάς και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μάς τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

Όταν ο Θεός δεν μάς δίδει κάτι πού επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του. Αν δεν κάνετε υπακοή (σε ιερέα-πνευματικό) και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή (δηλ. το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησὸν με) δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.

Να μην γίνεται η ευχή αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Και γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγαρεία. αλλά δεν είναι υγιές.

Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια όταν έχεις θείο έρωτα.

Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στον δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησὸν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.

Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στο Θεό με αγάπη και λαχτάρα.

Μπορεί ένας μία ολόκληρη νύχτα να προσεύχεται κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.

Πηγή: proseuxi.gr

Ακολουθίες Οκτωβρίου 2020

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝAΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

1. Πέμπτη Παναγίας Γοργουπήκοου, – Αγιασμός
2. Παρασκευή Κυπριανού ιερομ. και Ιουστίνης της παρθένου, Θεοφίλου οσίου, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ιωάννου Χοζεβίτου,
3. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία (Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία)9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Αρσένιο κ Παϊσιο_
4. ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ Πάντων των εν τη νήσω Κύπρω διαλαμψάντων Αγίων, Ιεροθέου Αθηνών, Θεοδώρου Ταμασέως, Ιωάννου του Λαμπαδιστού

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία - ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα της Ε.Ο.Κ.Α Λουκά Λουκά
Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και στο Εξωκλήσι της Αγίας Άννας 06:00 – 08:15π.μ.

6. Τρίτη Θωμά Αποστόλου, Κενδέου Οσίου, Σεργίου και Βάκγχου μαρτύρων, Ιακώβου αποστ.
7. Τετάρτη στις 5:30μ.μ. Εσπερινός - Παράκληση - Ομιλία για άντρες, γυναίκες, νέους, μαθητές και φοιτητές
9. Παρασκευή Ανδρονίκου και Αθανασίας της συμβίας αυτού
10. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία (Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία)9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Αρσένιο κ Παϊσιο
11. ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ, (Σπορέως) ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Φλωρεντίου μάρτυρος , Χρυσής νεομάρτυρος, Θεράποντος του Κυπρίου, αγιασμός για την έναρξη των κατηχητικών συνάξεων
Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και στο Εξωκλήσι της Αγίας Άννας 06:00 – 08:15π.μ.

14. Τετάρτη 5:30μ.μ. Εσπερινός - Παράκληση - Ομιλία για άντρες, γυναίκες, νέους, μαθητές και φοιτητές.
17. Σάββατο Σύναξις πάντων των Αγίων Αναργύρων
17. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία (Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία)9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Αρσένιο κ Παϊσιο
18. ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ Ιακώβου του Αδελφοθέου, Ιγνατίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Αρτεμίου μεγαλομάρτυρος, Γερασίμου Κεφαλληνίας, Ματρώνης Χιοπολίτιδος, Χριστοδούλου του εν Πάτμω, Βαρνάβα και Ιλαρίωνος οσίων των εν Περιστερώνα Μόρφου, Ευλαλίου Λαμπούσης

Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και στο Εξωκλήσι της Αγίας Άννας 06:00 – 08:15π.μ.

21 Τετάρτη 5:30μ.μ. Εσπερινός - Παράκληση - Ομιλία για άντρες, γυναίκες, νέους, μαθητές και φοιτητές
24. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία (Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία)9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Αρσένιο κ Παϊσιο
25. ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και στο Εξωκλήσι της Αγίας Άννας 06:00 – 08:15 π.μ.

26. Δευτέρα Δημητρίου Μυροβλήτου, Νέστορος και Λούπου των συναθλητών του Αγίου Δημητρίου
28. Τετάρτη Της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, Διομήδους οσίου του Κυπρίου,

ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ –9.00π.μ. ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ κατάλυσις οίνου και ελαίου

Τετάρτη στις 4:30μ.μ. Παράκληση - Ομιλία για άντρες, γυναίκες, νέους, μαθητές και φοιτητές

29. Πέμπτη Αναστασίας της Ρωμαίας, Αβραμίου οσίου, Ζηνοβίου Ζηνοβίας μαρτύρων, Θεράποντος του εν Λυθροδόντα
31. Σάββατο Αγίου Παϊσίου και Αγίου Αρσένιου - εγκαίνιο ναού

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 4.30μ.μ. εσπερινός και θ. λειτουργία στο εξωκλήσι Άγιου Αρσένιου κ Παϊσίου 31. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία (Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία)9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Αρσένιο κ Παϊσιο 

31. Σάββατο βράδυ Αγρυπνία (Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία)9:00μ.μ-00:30π.μ στον Άγιο Αρσένιο κ Παϊσιο     

 

Κατά το μήνα Οκτώβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 5:30μ.μ.,
ο Όρθρος τις Κυριακές στις 6:30-9:45π.μ.
και τις καθημερινές 6:30-8:15π.μ.

 

Ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος

Εξέχουσα θέση στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας µας έχει ο αναχωρητής Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος. Μια μορφή που αγιάζει την Πάφο και τους προσκυνητές του ασκητηρίου του, που το επισκέπτονται από όλη την Κύπρο.

Ο Άγιος Νεόφυτος γεννήθηκε το 1134 στα Λεύκαρα. Σε ηλικία 18 ετών εγκατέλειψε τους γονείς του και το γάμο που του ετοίμαζαν και αναχώρησε για τη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στους πρόποδες του Πενταδάκτυλου, µε σκοπό να γίνει μοναχός γιατί έβλεπε το μάταιο του κόσμου τούτου, όπως ο ίδιος αφηγείται.

Στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έμαθε τα πρώτα γράµµατα, γιατί όταν πήγε εκεί ήταν εντελώς αναλφάβητος, και αποστήθισε ολόκληρο το Ιερό Ψαλτήριο.

Στο Μοναστήρι του ανέθεσαν το διακόνηµα του εκκλησιάρχη και έτσι ερχόταν σε επαφή µε πολύ κόσμο, πράγμα που το δυσαρεστούσε. Έτσι μετά από επτά χρόνια παραμονής του εκεί, αποφάσισε να φύγει για πιο ήσυχο τόπο. Διάλεξε τους Αγίους Τόπους, τους οποίους και επισκέφθηκε, προσκύνησε τον Παν άγιο Τάφο και µη βρίσκοντας κατάλληλο τόπο για άσκηση, επέστρεψε στην Κύπρο, µε σκοπό να πάει στο όρος Λάτρους στη Μικρά Ασία.

Στο λιμάνι της Πάφου οι τότε κρατικοί υπάλληλοι τον ταλαιπώρησαν γι' αυτό και άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να μείνει στην Κύπρο. Επισκέφθηκε τον Μελισσόβουνο που βρίσκεται βορειοδυτικά της πόλης της Πάφου, βρήκε ένα μικρό σπήλαιο και έμεινε εκεί τέσσερις μήνες, για να βεβαιωθεί ότι ο τόπος είναι ήσυχος. Αφού βεβαιώθηκε για το απόμερο του τόπου, εγκαταστάθηκε οριστικά στο σπήλαιο το οποίο ονόμασε Εγκλείστρα και το αφιέρωσε στον Τίμιο Σταυρό. Αργότερα μεγάλωσε την Εγκλείστρα και τη χώρισε σε Ναό, Τράπεζα και άλλα βοηθητικά μέρη και τα αγιογράφησε.

Η φήμη της αγιότητας του Νεοφύτου έφθασε σε όλα τα μέρη της Κύπρου και η Εγκλείστρα έγινε προσκύνημα για πολλούς πιστούς. Ο άγιος ποτέ δεν έφυγε από την Εγκλείστρα του, μάλιστα όταν οι επισκέπτες άρχισαν να πληθαίνουν, ανέβηκε πιο ψηλά σε άλλο σπήλαιο και συμβούλευε από εκεί. Παρά το γεγονός όμως ότι δεν έφυγε ποτέ από το ασκητήριό του, είχε πλήρη εικόνα των γεγονότων της εποχής του, τα οποία και κατέγραψε. Οι πληροφορίες του είναι και ακριβείς και σημαντικές για τα γεγονότα της εποχής εκείνης και τον καθιστούν ένα από τους σημαντικότερους ιστορικούς των χρόνων του. Ανάμεσα σ' άλλα µας πληροφορεί για την πτώση της Ιερουσαλήμµ από το στρατό του Σαλαδίνου το 1187, θρηνεί για την πτώση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, ζει και υποφέρει από τα δεινά που έπληξαν την Κύπρο µε τον αποστάτη τύραννο Ισαάκιο Κοµνηνό και την παράδοση της Κύπρου στο Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο, το 119-1, την πώληση της μετά από λίγο στους Ναίτες και τους Λουζινιανούς και την αρχή της Φραγκοκρατίας στην Κύπρο.

Πραγματικός αναχωρητής και ασκητής, πρότυπο για όλους τους μοναχούς ο Άγιος Νεόφυτος έζησε για 60 ολόκληρα χρόνια στο ασκητήριό του, συνέγραψε πάρα πολλά έργα, ερμηνευτικά στην Αγία Γραφή, τυπικές διατάξεις για τη σωστή λειτουργία των Μονών, ιστορικά, λόγους για διάφορες µνήµες Αγίων στις οποίες διασώζει και βιογραφικά πολλών γνωστών και αγνώστων Αγίων της Κύπρου, ακολουθίες για µνήµες Αγίων και άλλα πολλά.

Ο Άγιος άφησε την πρόσκαιρη ζωή' και αναχώρησε για την αιωνιότητα σε μεγάλη ηλικία, στις 12 Απριλίου 1219. Πριν την κοίμηση του οργάνωσε την Εγκλείστρα και θεμελίωσε το Ναό που υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή και είναι αφιερωμένος στην Κοίµηση της Παναγίας.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1750 βρέθηκε ο τάφος του Αγίου που είχε ξεχασθεί µε την πάροδο του χρόνου και έγινε ανακομιδή των λειψάνων του. Αυτή τη µέρα, στις 28 Σεπτεμβρίου δηλαδή, γίνεται και μεγάλη πανήγυρις στη Μονή του που είναι σήμερα µια από τις τεσσερις Σταυροπηγιακές Μονές της Κύπρου. Μεγάλη συγκέντρωση προς τιμή του Αγίου Νεοφύτου γίνεται και στις 24 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, σε ανάμνηση της θαυμαστής διάσωσής του το 1198, όταν έπεσε από τον κρημνό ενώ λάξευε την «Ανωτέραν Εγκλείστραν». Μάλιστα την ημέρα αυτή τη γιόρταζε ο ίδιος ο Άγιος που έγραψε και σχετική ακολουθία προς τούτο.

Η Μονή του Αγίου Νεοφύτου πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον Κυπριακό Ελληνισμό. Στα δύσκολα χρόνια της ξένης κατοχής στήριξε και εμψύχωσε τον Παφιακό λαό. Μεγάλη ήταν και η συνεισφορά της στον απελευθερωτικό µας αγώνα. Πέρα από την ενεργό συµµετοχή των πατέρων στον αγώνα, η Μονή φιλοξένησε και προστάτεψε πολλούς αγωνιστές και τροφοδοτούσε µε τα απαραίτητα τις ομάδες των αγωνιστών που δρούσαν στη γύρω περιοχή.

Από τη Μονή του Αγίου Νεοφύτου προέρχεται και ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστοµος ο Β', που υπηρέτησε εκεί ως δόκιμος (1953 - 63), ως διάκονος (1963 - 72) και ως ηγούμενος (1972 - 78).

Για την Κύπρο ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της Ελληνικής και χριστιανικής ταυτότητάς της. Είναι ένας κρίκος που συνδέει τους μεταγενέστερους µε την ένδοξη Ελληνική Βυζαντινή αυτοκρατορία µας και διαλαλεί πως η δική µας παρουσία στα αγιασμένα χώματα της Κύπρου είναι µια αδιάκοπη συνέχεια των Ελλήνων και Ορθόδοξων προγόνων µας.

Απολυτίκιον

Ήχος α΄.Της ερήµου πολίτης.

Των Λευκάρων το κλέος και Κυπρίων το καύχηµα, µονής Εγκλείστρας πολιούχε, θεοφόρε πατήρ ηµών Νεόφυτε. Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, και έγκλειστος εν άντρω καρτερών, θείαν χάριν εκοµίσω, ην πιστοίς, νυν παρέχει θήκη λειψάνων σου. Δόξα τω ταύτην βραβεύσαντι ηµίν, δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω χορηγούντι διά σου πάσιν ιάµατα.

Αναδημοσίευση από: Ιερά Μητρόπολις Πάφου

Κυριακή Α' Λουκά, Λουκ. ε΄ 1-11/ Β΄ Κορ. στ΄ 1-10

 

 

Μαθητές του Χριστού

«αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»

Η κλήση των πρώτων μαθητών από το μεγάλο διδάσκαλο Χριστό, είναι το θέμα που ξεδιπλώνει μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή με σκηνικά που αναδεικνύουν βαθύτερα μηνύματα και νοήματα. Στο βάθος της διήγησης του Ευαγγελίου μπορεί κάποιος ν’ αντλήσει μεγάλες αλήθειες. Ο Μονογενής και Λόγος του Θεού είναι εκείνος που καλεί πρώτα όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Γι’ αυτό και στην ευχαριστιακή σύναξη ομολογούμε: «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες».

Ο άνθρωπος όμως καλείται από τον Χριστό όχι απλώς να παραμείνει στο «είναι», δηλαδή να περιορίζεται στο να συντηρεί την ύπαρξή του, αλλά να καταστεί ικανός ν’ ατενίσει τις κορυφογραμμές του «εύ είναι». Να γίνει με άλλα λόγια μέτοχος της θείας ζωής, να φθάσει στη θέωση, να υποστεί την καλή αλλοίωση, σύμφωνα με την πατερική γραμματεία. Μάς προσκαλεί να γίνουμε κοινωνοί της θεανθρώπινης ζωής της Εκκλησίας, διά μέσου των θεμελίων της, που είναι οι άγιοι Απόστολοι, οι μαθητές που ο ίδιος προσκάλεσε για να τον ακολουθήσουν.

Σε μια πολύ ζωηρή εικόνα, ο Λουκάς εμφανίζει τον Χριστό να διδάσκει στο πλήθος πριν να καλέσει τους πρώτους τέσσερεις μαθητές του. Την επικοινωνία που απορρέει από τη θεϊκή αγάπη χαρακτηρίζει η αυθεντικότητα. Κοιτούσε πάντοτε τους ανθρώπους πρόσωπο προς πρόσωπο. Στη διάσταση εκείνη που η κοινωνία αγάπης αναδεικνύεται το κυρίαρχο στοιχείο της Βασιλείας του και της καταξίωσης του ανθρώπου στους πιο ψηλούς αναβαθμούς πνευματικότητας. Εκεί στην ακρογιαλιά της Γεννησαρέτ που ήταν κατάμεστη από κόσμο, επέλεξε ένα από τα δύο πλοιάρια των μετέπειτα μαθητών του για να διδάσκει το πλήθος. Ακριβώς, μέσα από την ταπείνωση παρατηρούμε πώς αναδύεται η θεϊκή μεγαλοπρέπεια.

Η ευλογημένη πρόσκληση

Τη διδαχή του πλήθους διαδέχεται το σκηνικό της ευλογημένης πρόσκλησης που απευθύνει ο Κύριος προς τους μαθητές του. Οι συνθήκες μπορεί να μην ήταν και τόσο ευνοϊκές, αφού εκτός από το ακατάλληλο της ώρας, η κοπιώδης εργασία που προηγήθηκε από τους μαθητές ολόκληρη τη νύχτα συνοδευόταν και από την απογοήτευση της δυστοκίας που χαρακτήριζε την προσπάθεια τους. Ωστόσο, η μεγάλη πρόσκληση μπορεί να καρποφορήσει και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, κάτι που επιβεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα.

Παρακαλεί το Σίμωνα ο Κύριος: «επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών προς άγραν». Ο άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύει επιφανειακά και με το δικό του τρόπο πράγματα και γεγονότα, να απογοητεύεται και να απελπίζεται. Ωστόσο, η αγάπη του Θεού αποφέρει την πιο ευλογημένη καρποφορία, ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες περιστάσεις και αντίξοες συνθήκες. Αρκεί ο άνθρωπος να αφήσει την καρδιά του να γίνει δεκτική της θεϊκής αγάπης και παρουσίας, να ανοίξει την ύπαρξή του για να δεχθεί το θείο φωτισμό.

Η ανταπόκριση ακριβώς τού Πέτρου, παρά την όποια απογοήτευσή του που εκφράζεται με το «δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν», δείχνει το δρόμο της πορείας του κάθε ανθρώπου που ενδείκνυται ν’ ακολουθεί προκειμένου ν’ ανήκει στους μαθητές του Χριστού. Θυσίασε τους όποιους εγωισμούς και παρέκαμψε πρόσκαιρα βολέματα, προφάσεις και φτηνές δικαιολογίες. Η αγάπη του Χριστού ήταν ότι πιο πολύτιμο, χάρη της οποίας άξιζε να θυσιάσει τα πάντα. Η υπακοή στο θέλημα του Χριστού συνιστά την πιο ασφαλή πορεία στη ζωή: «επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον».

Αγαπητοί αδελφοί, ο Πέτρος εισερχόμενος πλέον στο χώρο της θαυματουργίας του Κυρίου βιώνει το μεγαλείο της ολοκληρωμένης αγάπης. Ο άνθρωπος που δέχεται στην καρδιά του την αγάπη του Χριστού ανυψώνεται στο «αρχαίο κάλλος της εικόνος του Θεού». Σ’ αυτήν ακριβώς τη μεταμορφωτική και ανυψωτική δυναμική, όπως ο Πέτρος μεταποιείται από απλό ψαρά σε «αλιέα ανθρώπινων ψυχών», έτσι και ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να ακολουθήσει το δικό του παράδειγμα. Η ακολουθία όμως του Χριστού προϋποθέτει την απάρνηση όλων εκείνων των ψεύτικων στηριγμάτων, τα οποία αφήνουν τον άνθρωπο να κλυδωνίζεται στα κύματα κρίσεων και απαιτεί τη μίμηση του παραδείγματος των αποστόλων, οι οποίοι «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ». Μορφές που ακολούθησαν ακριβώς αυτή την πορεία και την μνήμη των οποίων τιμά σήμερα η Εκκλησία, είναι του Αυξεντίου του οσίου, του Χαρίτωνος του ομολογητή και του συμπατριώτη μας Νεοφύτου του Εγκλείστου, του οποίου θυμούμαστε την εύρεση και την ανακομιδή του λειψάνου του. Αυτές, λοιπόν, οι μορφές με την όλη βιωτή τους αναδείχθηκαν αστέρες πολύφωτοι του ουράνιου στερεώματος και με τις πρεσβείες τους ρίχνουν άπλετο φως και στη δική μας πορεία. «Άγιοι του Θεού πρεσβεύετε υπέρ ημών των αμαρτωλών».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

26/09: Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος (Μετάσταση)

 

Πατρὸς παρέστης ἠγαπημένῳ Λόγῳ,
Πάντων μαθητῶν Ἠγαπημένε πλέον.
Πρός γε Θεὸν μετέβη βροντῆς παῖς εἰκάδι ἕκτῃ.

Βιογραφία
Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.

Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

Ἀπολυτίκιον(Κατέβασμα)
Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε, τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Ὁ Οἶκος
Ὕψη οὐράνια ἐκμανθάνειν, καὶ θαλάσσης τὰ βάθη ἔρευναν, τολμηρὸν ὑπάρχει καὶ ἀκατάληπτον, ὥσπερ οὖν ἄστρα ἑξαριθμῆσαι, καὶ παράλιον ψάμμον οὐκ ἔστιν ὅλως, οὕτως οὔτε τὰ τοῦ Θεολόγου εἰπεῖν ἱκανόν, τοσούτοις αὐτὸν στεφάνοις ὁ Χριστός, ὃν ἠγάπησεν ἔστεψεν! οὗ τῷ στήθει ἀνέπεσε, καὶ ἐν τῷ μυστικῷ δείπνῳ συνειστιάθη, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής