Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα την Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της γυναίκας εκείνης που έγινε η απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, καθώς έγινε η κατά σάρκα Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού χριστού, που με την ενανθρώπησή Του και το σωτηριώδες έργο Του λύτρωσε την ανθρωπότητα από την τυραννία του θανάτου και μας προσκάλεσε όλους στην Βασιλεία του Θεού. Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε και ευγνωμονούμε τον Θεό για την Πρόνοιά Του και για τούτο το κοσμοσωτήριο γεγονός. Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε τη θαυματουργό γέννηση της Παναγίας μας, από το στείρο και άτεκνο ζευγάρι, τον Ιωακείμ και την Άννα.
Και όπως ο Θεός χάρισε στον Αβραάμ και τη Σάρα τον γιο τους Ισαάκ, ώστε να πραγματοποιηθεί η υπόσχεσή Του προς τον Πατριάρχη Αβραάμ ότι τα παιδιά των παιδιών του θα κατοικήσουν την Γη της Επαγγελίας, έτσι και τώρα, προκειμένου να πραγματωθεί η υπόσχεσή Του για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, δίνει τέκνο στον Ιωακείμ και την Άννα την Παρθένο Μαρία που με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού θα γίνει η Μητέρα όλης της ανθρωπότητας και η καταφυγή και προστασία κάθε ανθρώπου που την επικαλείται με πίστη.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι και η ίδια η γέννηση της Παναγίας μας ήταν αποτέλεσμα της πίστης των γονέων της. Πράγματι, ο Ιωακείμ και η Άννα δεν απελπίστηκαν, αλλά ακόμα και σε μεγάλη ηλικία πίστευαν στην αγαθοσύνη του Θεού και Τον παρακαλούσαν να κάνει το θαύμα Του και να τους χαρίσει παιδί. Και ο Θεός, όντας φιλάνθρωπος, εισάκουσε τις προσευχές τους και αντάμειψε την πίστη τους: έκανε το θαύμα και έλυσε την στειρότητα της Άννας και έτσι γεννήθηκε η Παρθένος Μαρία.
Και αν η πίστη των αγίων Προπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, συνίστατο στο ότι δεν έχασαν ούτε για μια στιγμή την ελπίδα τους στο Θεό, στο πρόσωπο της Παναγίας μας η πίστη προς τον Θεό έγκειται στην εμπιστοσύνη που η ίδια επέδειξε στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, όταν της ανακοίνωσε το θέλημα του Θεού να φέρει στον κόσμο τον Χριστό. Η πίστη της Παναγίας προς τον Θεό συνίσταται επίσης στην αποδοχή και την υπακοή της στο θέλημα του Θεού. Και το πόσο σημαντική είναι η υπακοή στο θέλημα του Θεού φαίνεται αν αναλογιστούμε τί θα γινόταν αν η Παναγία επέλεγε να ζήσει σύμφωνα με το δικό της προσωπικό και εγωιστικό θέλημα. Χωρίς τη συγκατάθεσή της, χωρίς την πίστη της, χωρίς την υπακοή της, δεν θα μπορούσε να γεννηθεί ο Χριστός, ο λυτρωτής του κόσμου.
Η συγκατάνευσή της επομένως είναι που επιτρέπει να πραγματωθεί το θαύμα της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». Η Παναγία μας είναι η «κεκλεισμένη Πύλη» της προφητείας της Παλαιάς Διαθήκης[1], διαμέσου της οποίας ο Θεός έγινε άνθρωπος και ήλθε στη γη και άλλαξε την παγκόσμια ιστορία παρέχοντας σε όλους τη συγγνώμη, τη ζωή και την Ανάσταση. Η Παναγία μας είναι αυτή που σε κάθε βήμα του Χριστού τον ακολουθούσε και σιωπηλά αποταμίευε μέσα της όσα εκείνος δίδασκε και έπραττε για τη σωτηρία των ανθρώπων. Είναι επίσης εκείνη που υπέμεινε καρτερικά και αγόγγυστα τον πόνο του Πάθους και του σταυρικού θανάτου του Υιού της, αλλά και πρώτη, μαζί με τους μαθητές του χριστού, έγινε μάρτυρας της Αναστάσεώς Του.
Με τη ζωή της, με την πίστη της, με την αφοσίωσή της στο θέλημα του Θεού, με τον πανάγιο βίο της, η Παναγία έγινε και είναι η Μητέρα όλων των πιστών χριστιανών, μιας που και ο ίδιος ο Χριστός μάς αποκάλεσε αδέλφια Του. Η Παναγία μας είναι εκείνη που πρώτη ακούει, ως σπλαγχνική Μητέρα, τις προσευχές και τις ικεσίες μας και παρακαλεί τον Υιό της να σώζει τον κόσμο. Για όλους αυτούς τους λόγους, και κυρίως για την διαρκή παρουσία της δίπλα μας, σε κάθε ανάγκη και σε κάθε κίνδυνο, σωματικό ή πνευματικό, τιμούμε σήμερα και πανηγυρίζουμε την αγία γέννησή της.
Ας υμνήσουμε λοιπόν όλοι την αγία Παρθένο Μαρία, διότι από αυτή προήλθε το φως το αληθινό, που μας φωτίζει και μας αγιάζει. Ας υμνήσουμε και ας τιμήσουμε εκείνη που έγινε ναός του Θεού και Μητέρα της Ζωής εξαιτίας της υπέρτατης καθαρότητάς της και της αγιότητας του βίου της. Ας υμνήσουμε και ας δοξολογήσουμε αυτή που φανέρωσε το θέλημα του Θεού, την κεκλεισμένη πύλη που βλέπει προς την Ανατολή και φώτισε τον κόσμο με την είσοδο του Δεσπότου Χριστού διαμέσου αυτής, της Υπεραγίας και Αειπαρθένου Θεοτόκου. Και ας προσπαθήσουμε να την μιμηθούμε στην υπακοή της στο θέλημα του Θεού και στον τρόπο που διαφύλασσε πάντοτε τον εαυτό της καθαρό από τους πειρασμούς και από τις αμαρτίες. Και τέλος, ας την παρακαλέσουμε εκτός από παράδειγμα να είναι και βοηθός μας στις θλίψεις του βίου και στον καθημερινό πνευματικό μας αγώνα.
[1] Ιεζεκ. 44, 1-2: «Καὶ ἐπέστρεψέν με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατ΄ ἀνατολάς͵ καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. καὶ εἶπεν κύριος πρός με Ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται͵ οὐκ ἀνοιχθήσεται͵ καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι΄ αὐτῆς͵ ὅτι κύριος ὁ θεὸς τοῦ Ισραηλ εἰσελεύσεται δι΄ αὐτῆς͵ καὶ ἔσται κεκλεισμένη·»
Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα
«Ἀποκάλυψαν πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καὶ τῆς ποιήσει».
Φανέρωσε στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι.
Μ’ αὐτὴ τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἱκέτευαν προσευχόμενοι τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει παιδί, νὰ τὸ ἔχουν γλυκειὰ παρηγοριὰ στὰ γεράματά τους. Καὶ τὴν ἐλπίδα τους, ὁ Θεὸς, τὴν ἔκανε πραγματικότητα. Τοὺς χάρισε τὴν Παρθένο Μαριάμ, ποὺ ἦταν ὁρισμένη νὰ γεννήσει τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ νὰ λάμψει σὰν ἡ πιὸ εὐλογημένη μεταξὺ τῶν γυναικών. Ἦταν ἐκείνη, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔμελλε νὰ προέλθει Αὐτὸς ποὺ θὰ συνέτριβε τὴν κεφαλὴ τοῦ νοητοῦ ὄφεως.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη δόθηκαν οἱ προτυπώσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μία εἶναι καὶ ἡ βάτος στὸ Σινᾶ, τὴν ὁποία ἐνῷ εἶχαν περιζώσει φλόγες φωτιᾶς, αὐτὴ δὲν καιγόταν. Ἦταν ἀπεικόνιση τῆς Παρθένου, ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Σωτῆρα Χριστὸ καὶ συγχρόνως θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της.
Ἔτσι, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, ποὺ ἦταν ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Δαβίδ, μὲ τὴν κραταιὰ ἐλπίδα ποὺ εἶχαν στὸν Θεὸ ἀπέκτησαν ἀπ’ Αὐτὸν τὸ ἐπιθυμητὸ δῶρο, ποὺ θὰ συντροφεύει τὸν κόσμο μέχρι συντέλειας αἰώνων.
Ἔτσι, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, ποὺ ἦταν ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Δαβίδ, μὲ τὴν κραταιὰ ἐλπίδα ποὺ εἶχαν στὸν Θεὸ ἀπέκτησαν ἀπ’ Αὐτὸν τὸ ἐπιθυμητὸ δῶρο, ποὺ θὰ συντροφεύει τὸν κόσμο μέχρι συντέλειας αἰώνων.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν, ζωὴν τὴν αἰώνιον.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν, ζωὴν τὴν αἰώνιον.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’.
Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἠλευθερώθησαν Ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ Γεννήσει σου. Αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων, λυτρωθεὶς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.
Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἠλευθερώθησαν Ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ Γεννήσει σου. Αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων, λυτρωθεὶς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον.
Σήμερον γεννᾶται περιφανῶς, ἐξ ἐπαγγελίας, ἡ Θεόνυμφος Μαριάμ, ἡ προορισθεῖσα, τῷ Λόγῳ πρὸς αἰώνων· ὑμνήσωμεν οὖν πάντες ταύτης τὴν γέννησιν.
Σήμερον γεννᾶται περιφανῶς, ἐξ ἐπαγγελίας, ἡ Θεόνυμφος Μαριάμ, ἡ προορισθεῖσα, τῷ Λόγῳ πρὸς αἰώνων· ὑμνήσωμεν οὖν πάντες ταύτης τὴν γέννησιν.
Πηγή: Μέγας Συναξαριστής
Ημερομηνία Ανάρτησης: 08/09/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου