«Αχ πόσο κακό μου κάνουν αυτά τα Κατηχητικά Σχολεία! Θα προτιμούσα να μην υπάρχουν! Αυτά μου κάνουν μεγάλη χαλάστρα. Αυτά οδηγούν τα παιδιά στους ιερούς ναούς.
Αυτά μαθαίνουν τα παιδιά να σέβονται τους γονείς. Αυτά τους μαθαίνουν να διαβάζουν το ευαγγέλιο. Αυτά τους μαθαίνουν να προσεύχονται, να εξομολογούνται και να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων. Αυτά μαθαίνουν στα παιδιά να ζουν αγνή ζωή, να έχουν καθαρή γλώσσα, αθώο βλέμμα, λαμπερό πρόσωπο και καρδιά γεμάτη από αγάπη και στοργή.
Αφανίστε τα κατηχητικά να ησυχάσω…..».
Τα λόγια αυτά έλεγε μια δαιμονισμένη γυναίκα την ώρα που την έπιανε κρίση και κτυπιόταν στο έδαφος και σπαρταρούσε σαν το ψάρι.
Εμείς όμως φωνάζουμε το αντίθετο:
«Γονείς και διδάσκαλοι, βοηθήστε τα κατηχητικά σχολεία της εκκλησίας μας.
Αυτά είναι τα κάστρα του Χριστού και οι πύργοι που ασφαλίζονται οι παιδικές ψυχές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου