Ζωηφόρος Δύναμη
“Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν
και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι”.
Η φωτοχυσία της Ανάστασης στην οποία προσανατολίζεται κάθε πιστός που διάγει την περίοδο αυτή το Στάδιο των Αρετών, προϋποθέτει τον Σταυρό του Κυρίου μας μέσα από ένα Σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό. Ο Σταυρός που ήταν σύμβολο του θανάτου έγινε εγγύηση της ζωής. Έδωσε την ευκαιρία στην αγάπη να σταυρωθεί και να γίνει έτσι αθάνατη. Ο σημερινός άνθρωπος ζώντας σ’ ένα κλίμα άκρατου ανταγωνισμού και υλιστικής θεώρησης των πραγμάτων, αναζητά εναγωνίως διεξόδους τις οποίες μπορεί να ανακαλύψει και να ιχνηλατήσει στην προοπτική της δύναμης του Σταυρού. Με φόντο τη ζωηφόρο παρουσία Του, επιβάλλεται να αποτολμήσει την έξοδο εκείνη που θα τον απάλλασσε από τις φοβερές συνέπειες της αμαρτίας και κατ’ επέκταση τα λογής αδιέξοδα που βιώνει στη ζωή του.
Δεν είναι τυχαίο που η μητέρα μας Εκκλησία καθιέρωσε την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, αναδεικνύοντας έτσι τον Σταυρό που προβάλλει ως η ζωηφόρος εκείνη δύναμη που δίνει τη δυνατότητα ενατένισης σε αιώνιους προσανατολισμούς. Μας θυμίζει συγκεκριμένα ότι ο δρόμος που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό περνά μέσα από το σταύρωμα. Μας πλημμυρίζει με θάρρος, δείχνοντάς μας έτσι ότι η σταύρωση αυτή στην πραγματικότητα είναι ένας ζωηφόρος θάνατος και μια σταυρόμορφη Ανάσταση. “Χριστός ο Βασιλεύς της δόξης, εκουσίως χείρας εκτείνας ύψωσεν ημάς εις την αρχαίαν μακαριότητα. Ούς πριν ο εχθρός, δι΄ ηδονής συλήσας, εξορίστους θεού πεποίηκε”, αναφέρεται στον υμνολογικό πλούτο που διαποτίζει την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.
Ο Σταυρός του Κυρίου
Ο Χριστός απευθυνόμενος στους μαθητές του, τονίζει τα εξής: “Όποιος θέλει να με ακολουθήσει ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του”. Τα λόγια αυτά είναι πολύ σημαντικά για την πνευματική πορεία που ακολουθεί ο κάθε χριστιανός, που θεωρεί τον εαυτό του μαθητή του Χριστού. Αφού η πορεία του Ιησού δεν περνά μέσα από τιμές, δόξες και μεγαλεία αλλά από το Σταυρό και το Πάθος, δεν μπορεί να είναι διαφορετικός ο δρόμος που ξεδιπλώνεται μπροστά σε όσους συνειδητά θέλουν να τον ακολουθήσουν.
Ο Σταυρός βέβαια δεν είναι πλέον το ατιμωτικό σύμβολο της αρχαιότητας, αλλά η ζωηφόρος δύναμη που οδηγεί στην Ανάσταση. Είναι το αήττητο τρόπαιο, όπλον κραταιόν κατά του διαβόλου, το σταθερό εκείνο στήριγμα για κάθε πιστό στην πορεία του.
Αγαπητοί αδελφοί, η Εκκλησία μας προβάλλει το Σταυρό του Χριστού στο μέσο περίπου της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής για να Τον προσκυνήσουν οι πιστοί και ενισχυμένοι να συνεχίσουν τον πνευματικό τους αγώνα. Έναν αγώνα που θα τους φέρει έτοιμους στην Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα. Μάλιστα η συγκεκριμένη περικοπή, με φόντο το Σταυρό, αναγινώσκεται την περίοδο αυτή που προσφέρεται ιδιαίτερα για την κάθαρση των ψυχών και των σωμάτων. Όπως ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, καλείται ο κάθε άνθρωπος να μαθητεύσει κοντά στο Χριστό σηκώνοντας το δικό του σταυρό στη ζωή του.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μαθητεία κοντά στο Χριστό, σημαίνει πλήρη αυταπάρνηση και πλήρη παράδοση του εαυτού μας στην αγάπη του Κυρίου μας. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο διότι ο άνθρωπος πολλές φορές αρνείται να αποδεσμευθεί από τα ψεύτικα στηρίγματα τα οποία δεν του επιτρέπουν να προσεγγίσει τα βιώματα της θείας ζωής. Απαιτεί άσκηση και πολύ κόπο η προσπάθειά μας να γίνουμε πραγματικοί μαθητές του Χριστού και να ζούμε με πυξίδα την αγάπη Του. Και βέβαια, πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι η μαθητεία κοντά στο Χριστό δεν εκφράζεται μόνο με την πίστη που επιδεικνύουμε σε περιόδους διωγμών, αλλά φανερώνεται μέσα από το καινούργιο ήθος στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό το ήθος απορρέει από τη σταυρωμένη αγάπη που παραπέμπει σε αιώνιες και ακατάλυτες αντοχές.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
****************************************
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: Εβραίους δ΄14-ε΄6
῎Εχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.Πάς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ ᾿Ααρών. οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Έχοντας, λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Ιησού, τον Υιό τού Θεού, ας κρατάμε την ομολογία.
Επειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία.
Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο τής χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης.
Επειδή, κάθε αρχιερέας, που παίρνεται από ανθρώπους, γίνεται υπέρ των ανθρώπων, σ' αυτά που σχετίζονται με τον Θεό, για να προσφέρει και δώρα και θυσίες για τις αμαρτίες· που να μπορεί να δείχνει συμπάθεια σ' αυτούς που είναι σε άγνοια και πλανιούνται· επειδή, κι αυτός περιβάλλεται από αδυναμία.
Και γι' αυτή οφείλει, όπως και για τον λαό, έτσι και για τον εαυτό του, να προσφέρει θυσία για τις αμαρτίες.
Και κανένας δεν παίρνει αυτή την τιμή για τον εαυτό του, αλλά αυτός που καλείται από τον Θεό, όπως και ο Ααρών.
Έτσι και ο Χριστός, δεν δόξασε τον εαυτό του για να γίνει αρχιερέας, αλλά αυτός που του είπε: «Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε γέννησα».
Όπως και σε άλλο μέρος λέει: «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ».
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ: Μάρκου η΄34-θ΄1
Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.Καί ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Και αφού προσκάλεσε το πλήθος μαζί με τους μαθητές του, τους είπε: Όποιος θέλει νάρθει πίσω από μένα, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, και ας με ακολουθεί.
Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας τού ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει.
Επειδή, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του;
Ή, τι θα δώσει ο άνθρωπος σε ανταλλαγή τής ψυχής του;
Δεδομένου ότι, όποιος ντραπεί για μένα και για τα λόγια μου σ' αυτή τη γενεά, τη μοιχαλίδα και αμαρτωλή, και ο Υιός τού ανθρώπου θα ντραπεί γι' αυτόν, όταν έρθει στη δόξα τού Πατέρα του μαζί με τους αγγέλους.
Και τους έλεγε: Σας διαβεβαιώνω ότι, είναι μερικοί απ' αυτούς που στέκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευτούν θάνατο, μέχρις ότου δουν τη βασιλεία τού Θεού να έρχεται με δύναμη.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Παπακυριακού, Θεολόγος
Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου