Προσευχόμενοι ας εισέλθουμε στη νέα χρονιά !

Πανάγαθε Κύριε…

Συ που μας χάρισες τόσα έτη ζωής μέχρι σήμερα και μας αξιώνεις να εισέλθουμε και πάλι σε νέο έτος, Σε παρακαλούμε, μη λάβεις υπόψη σου την αδιαφορία και αμέλεια που δείξαμε μέχρι τώρα.

Εάν μας κρίνεις σύμφωνα με τη ραθυμία και αδιαφορία μας, ασφαλώς μας περιμένει η δίκαιη καταδικαστική σου απόφαση.

Αλλ’ όχι, φιλάνθρωπε Κύριε. Η αγαθότητά σου μας παρέχει νέες ευκαιρίες, ώστε εκείνο που δεν κάναμε μέχρι σήμερα να το κάνουμε από τώρα και στο εξής.

 

Σε παρακαλούμε, ευλόγησε τις προσπάθειές μας. Ενίσχυσε την αδύνατη θέλησή μας.

Βοήθησέ μας με όσους τρόπους Συ γνωρίζεις, ώστε και κατά το έτος αυτό και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας να εξαγοράζουμε τον καιρό και να χρησιμοποιούμε την επίγεια ζωή μας όπως Συ θέλεις και παραγγέλλεις.

Αξίωσέ μας να παρουσιασθούμε μπροστά σου κατά την ημέρα της Κρίσεως με κέρδη πνευματικά, τα οποία θα πετύχουμε με τη χάρη σου και τη βοήθειά σου στην παρούσα ζωή, για να κληρονομήσουμε τότε, Κύριε, τα άφθαρτα αγαθά της αιωνίου σου βασιλείας.

Αμήν!

+ Αρχιμ. Χριστοφόρου Παπουτσοπούλου

από το νεανικό προσευχητάρι

“Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου”

Αναδημοσίευση από: ΑΓΚΥΡΑ - Κατασκήνωση στην Παναγοπούλα Αχαΐας

Η μεγαλύτερη χαρά

Τη μεγαλύτερη χαρά την παίρνει κανείς με την θυσία. Με μία μικρή ελεημοσύνη ή καλοσύνη προς τον συνάνθρωπό μας η ψυχή δέχεται θεϊκή αγαλλίαση που ούτε ο μεγαλύτερος καρδιολόγος μπορεί να δώσει.

Όσιος Παΐσιος

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Αυτές τις άγιες ημέρες όπου ο Θεός ενανθρωπίστηκε για μας, ας προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο να προβάλουμε τον καλό μας εαυτό, αδειάζοντας τον εγωισμό μας και γεμίζοντας την καρδιά μας με ανιδιοτελή αγάπη!

Ας ανοίξουμε τη ζεστή μας αγκαλιά προς τους συνανθρώπους μας. Ακόμα κι ένα χαμόγελο είναι ικανό να φωτίσει τον κόσμο ενός ανθρώπου!

Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί αυτή την τελευταία ημέρα του χρόνου, να ξημερώσει ένα ευλογημένο νέο έτος για όλο τον κόσμο! Ας βάλουμε αρχή κι ας προσπαθήσουμε κάθε μέρα να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε!

Στο κατώφλι του 2025, τα μάτια μπορούν και ξέρουν τον τρόπο να χαμογελούν! Είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ανθρώπινη καρδιά! Μια καρδιά που κρύβει τόσο πλούτο, τόσο χρώμα, τόση... αγάπη!

Ευλογημένη χρονιά

με το Χριστό,

κοντά στο Χριστό,

όλα για το Χριστό!

15/12: Άγιος Ελευθέριος ο Ιερομάρτυρας

Ἐλευθέριος, ὡς ἀδουλόνους φύσει,

Σπάθας θεωρῶν, οὐκ ἐδουλοῦτο πλάνῃ.

Δῖον Ἐλευθέριον δεκάτῃ πέφνε φάσγανα πέμπτῃ.

Βιογραφία

Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία (της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) (βλέπε ίδια ημέρα) η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου.

Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος (βλέπε 17 Απριλίου), όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του.

Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα από τρία χρόνια χειροτονήθηκε ιερέας. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Αργότερα και σε ηλικία είκοσι ετών, με κοινή ψήφο κλήρου και λαού έγινε επίσκοπος Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας με έδρα την Αυλώνα.

Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός; Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.... Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του: «Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30. Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα».

Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε «κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες. Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια.

Η φήμη της αρετής του Αγίου Ελευθερίου ήταν τόσο μεγάλη που έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς της, Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του.

Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης. Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του.

Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, η' 21). Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού.

Η Σύναξή του τελείται στο μαρτύριο αυτού, πλησίον του Ξηρολόφου.

Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά». Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους. Η αντίληψη αυτή αναφέρεται και σ’ ένα προσόμοιο στιχηρό της εορτής. «Τῶν ἐπιτόκων γυναίων Πάτερ κηδόμενος, ἐλευθερίαν δίδως, τῷ Ναῷ σου φοιτώσαις....», δηλαδή, Φροντίζεις Πάτερ τις έγκυες γυναίκες που καταφεύγουν στο ναό σου δίνοντας του ελευθερία....

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.

Φερωνύμῳ σου κλήσει καλλωπιζόμενος, ἐλευθερίαν παρέχεις καὶ ἀπολύτρωσιν, τοῖς προσκάμνουσι δεινῶς, ποικίλας θλίψεσιν, Ἐλευθέριε σοφέ, ἱερῶν καλλονή, Μαρτύρων ἡ ὡραιότης· διὸ μὴ παύσῃ βραβεύων, ἀναψυχὴν τοῖς σὲ γαιρέρουσι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.

Ὡς καλλονὴν τῶν ἱερέων Ὅσιε, καὶ προτροπὴν τῶν Ἀθλοφόρων ἅπαντες, εὐφημοῦμεν καὶ αἰτοῦμέν σε, Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριε· Τοὺς πόθῳ σου τὴν μνὴμην ἑορτάζοντας, κινδύνων πολυτρόπων ἐλευθέρωσον, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Κάθισμα

Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.

Ἐλεύθερον τὸν νοῦν, ἐκ παθῶν κεκτημένος, ἐγένου τοῦ Θεοῦ, γνησιώτατος δοῦλος, καὶ πλάνης ἠλευθέρωσας, τοὺς καλῶς σοι ποθήσαντας, ἐναθλήσας δέ, ὡς ἱερεύς τε καὶ Μάρτυς, Ἐλευθέριε, διπλοῦν ἐδέξω τὸ στέφος, πρεσβεύων σωθῆναι ἡμᾶς.

Ὁ Οἶκος

Ἔπιδε εὔσπλαγχνε Ζωοδότα, ὡς φιλάνθρωπος μόνος καὶ οἰκτίρμων Θεός, τὴν τῆς ψυχῆς μου σκοτόμαιναν, καὶ πανσθενεῖ δεξιᾷ σου Λόγε, τῶν παθῶν ἐλευθέρωσον τῆς αἰσχύνης, ὅπως τὸν σὸν Ἱεράρχην ὑμνήσω Ἐλευθέριον· αὐτὸς γὰρ ὄντως ἐκ μήτρας ἐγνωρίσθη σοι, καὶ καθηγίασται, καὶ ἀνετέθη σοι, ὡς Σαμουήλ, ἀπὸ μητρὸς ἱερᾶς σοι τῷ Κτίσαντι, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον

Τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐν Χριστῷ, τοῖς δεδουλωμένοις, χρηματίσας μυσταγωγός, κληρονόμος ὤφθης, Σιὼν τῆς ἐλευθέρας, ἀθλήσας Ἐλευθέριε ὡς ἀσώματος.

Ο ταπεινός άνθρωπος

Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο δεν τον μισεί κανένας ποτέ, ούτε τον μαλώνει, ούτε τον καταφρονεί· επειδή τον αγαπά ο δεσπότης του, και γι’ αυτό αγαπάται από όλους. Επίσης, αυτός τους αγαπά όλους, και όλοι τον αγαπούν· όλοι τον επιθυμούν, και σε κάθε τόπο, όπου πλησιάσει, ως άγγελο φωτός τον βλέπουν, και του προσφέρουν ιδιαίτερη τιμή· και όταν μιλήσει, ο σοφός και ο δάσκαλος σιωπούν μπροστά του, και όλα τα μάτια των ανθρώπων προσέχουν στο στόμα του, και κάθε άνθρωπος ακούει τα λόγια του, και τα δέχεται ως λόγια Θεού· τα λίγα λόγια του είναι ως τα άπειρα λόγια των σοφών· τα λόγια του είναι γλυκά στην ακοή των σοφών περισσότερο από το μέλι και το κερί, και από όλους θεωρείται σαν Θεός, ακόμη κι αν είναι αμόρφωτος και αμαθής στα λόγια, και στην θέα ευκαταφρόνητος και ευτελής.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Η αγιότητα δεν βγαίνει στο παζάρι, ούτε χτυπά κουδούνια

…Και ψάχνουμε να βρούμε έναν Γέροντα φωτισμένο. Γράφει ένας ηγούμενος γι αυτούς τους αναζητητές επισκέπτες του Αγίου Όρους: «Ζώντας στο Άγιον Όρος αρκετά χρόνια έχω διαπιστώσει αρκετές φορές την διάθεση των επισκεπτών ή προσκυνητών να συναντήσουν μια φωτισμένη μορφή, αποβλέποντας ωστόσο να συναντήσουν έναν μάγο ή έστω έναν θαυματουργό ή διορατικό ή προορατικό, περιορίζοντας ή μάλλον υποτιμώντας και αχρειώνοντας έτσι πολύ το πεδίο της εν Χριστώ αγιότητος». Δεν φαίνεται με την έρευνα και σχέση αυτή να επιδιώκουμε τόσο την κάθαρση των παθών μας, όσο το να χορτάσουμε την εγωιστική περιέργειά μας, που αν δεν το πετύχουμε, αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε για την δυνατότητα της ύπαρξης σήμερα αγίων, και μπορεί να καταλήξουμε στην βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, ισχυριζόμενοι ότι χάθηκαν σήμερα οι Άγιοι, λες και η αγιότητα βγαίνει στο παζάρι ή χτυπά κουδούνια -όπως έλεγε ένας μοναχός.

Απόσπασμα από την ομιλία «Μετάνοια-Εξομολόγηση-Θεία Ευχαριστία»

Του Ιερομονάχου Μακαρίου, Γέροντος του Ιερού Χιλιανδαρινού Κελλιού Γέννησης της Θεοτόκου, Μαρουδά.

Αναδημοσίευση από: Προσκυνητής

Αν εσύ αντιδράσεις

Στην αμαρτία σε σπρώχνει ο παγκάκιστος διάβολος. Σε σπρώχνει, μα δεν μπορεί να σε αναγκάσει ν' αμαρτήσεις, αν εσύ αντιδράσεις. Δεν μπορεί να σε βλάψει, ακόμα κι αν χρόνια σε σκανδαλίζει, αν εσύ έχεις την καρδιά σου κλειστή. Αν όμως χωρίς αντίδραση δεχθείς κάποια κακή επιθυμία, που σου σπέρνει, θα σε αιχμαλωτίσει και θα σε ρίξει σε βάραθρο αμαρτιών.

Ίσως όμως να πεις: Είμαι δυνατός στην πίστη και δεν θα με κυριέψει η αισχρή επιθυμία, όσο συχνά κι αν τη δεχθώ. Αγνοείς, φαίνεται, ότι και την πέτρα ακόμα την κομματιάζει πολλές φορές μια ρίζα που είναι μέσα στη γη. Μη δέχεσαι λοιπόν το σπόρο της αμαρτίας, γιατί θα σου διαλύσει την πίστη. Ξερίζωσε το κακό πριν ανθήσει, μήπως, δείχνοντας στην αρχή ραθυμία, αργότερα τιμωρηθείς και δοκιμάσεις το τσεκούρι και τη φωτιά. Φρόντισε να γιατρευτείς έγκαιρα, όταν βρίσκεται στην αρχή η βλάβη τού ματιού, για να μη γυρεύεις άσκοπα γιατρούς, όταν θα έχεις πια τυφλωθεί.

Άγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Ο Άγιος Αμβρόσιος της Κερύνειας

Ο Άγιος Αμβρόσιος είναι ένα κατεχόμενο χωριό της επαρχίας Κερύνειας και βρίσκεται τριάντα δύο χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης της Κερύνειας, δίπλα από την ακτή. Στη βόρεια άκρη του χωριού αρχίζει το δάσος του Αγίου Αμβροσίου, ενώ τέσσερα χιλιόμετρα βορειοανατολικά βρίσκεται ο Λιμιώνας, ένα φυσικό λιμενικό καταφύγιο που την ασφάλεια και τις φυσικές διευκολύνσεις που παρείχε θα ζήλευαν και τα πλέον σύγχρονα τεχνικά λιμάνια.

Στα προχριστιανικά χρόνια ο χώρος που σήμερα κατέχει το χωριό αποτελούσε τη νεκρόπολη μιας μεγάλης πολιτείας που ονομαζόταν Μακαρία. Η Μακαρία ιδρύθηκε από Έλληνες που έφτασαν από την Αρκαδία κατά τον Τρωικό Πόλεμο. Μαζί με τη Μακαρία υπήρχε επίσης και μια δεύτερη πολιτεία που κτίστηκε από μετανάστες οι οποίοι έφθασαν από τη Θεσσαλία μη έχοντας δικό τους βασιλιά. Η Μακαρία διατηρήθηκε μέχρι το τέλος των βυζαντινών χρόνων, οπότε καταστράφηκε από τις αραβικές επιδρομές. Μετά την καταστροφή της Μακαρίας το 10 αιώνα μ.Χ., στη θέση των παλιών συνοικισμών κτίστηκαν τα χωριά Άγιος Αμβρόσιος, Καλογραία, Χάρτζια, και Μελανήσοικον.

Κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η γεωργοκτηνοτροφία. Καλλιεργούνταν ελιές, χαρουπιές, σιτηρά, και διάφορα φυτά απαραίτητα για την κτηνοτροφία. Ευδοκιμούσαν, επιπλέον, αχλαδιές, ροδακινιές, δαμασκηνιές, συκιές, καρυδιές και ροδιές. Το χωριό φημιζόταν για τα βερίκοκα (χρυσόμηλα) του καθώς ήταν το μοναδικό που μαζικά παρήγε το συγκεκριμένο είδος. Συνολικά στο χωριό υπήρχαν 11.000 βερικοκιές. Οι Αη-Γροσίτες, όπως αποκαλούσαν τους κατοίκους του χωριού, για να τιμήσουν το δέντρο συνέθεταν διάφορα τραγούδια αφιερωμένα στη βερικοκιά. Συγκεκριμένα, το τραγούδι τους συνοδευόταν από χορό καθώς γύρω από μικρά παιδιά, στολισμένα με κλαδιά και καρπούς βερικοκιάς, νεαρές κοπέλες ντυμένες στα μεταξωτά χόρευαν σε ρυθμό καλαματιανού. Μερικοί κάτοικοι ασχολούνταν επίσης με τα ψάρεμα, αφού στην περιοχή υπήρχε πλούσιο ψάρι, ενώ άλλοι καταπιάνονταν με την εκτροφή του μεταξοσκώληκα και τη μεταξουργία. 

Πριν τη Τουρκική εισβολή του 1974, ο Άγιος Αμβρόσιος ήταν ένα αμιγές ελληνικό χωριό. Σήμερα οι νόμιμοι κάτοικοί του (όσοι έχουν απομένει ζωντανοί) ζουν στη προσφυγιά και κατοικείται από Τούρκους και Τουρκοκύπριους, ενώ το χωριό έχει μετονομαστεί σε Esentepe.

Το χωριό πήρε το όνομά του από τον Άγιο Αμβρόσιο στην χάρη του οποίου είναι αφιερωμένη και μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες της Κύπρου που κτίστηκε το 1910. Σήμερα η εκκλησία του Αγίου Αμβροσίου έχει μετατραπεί σε τζαμί. Ο Άγιος Αμβρόσιος καταριθμείται μεταξύ των Αγίων της Κύπρου και είχε έλθει από την Παλαιστίνη μαζί με τον Άγιο Επίκτητο και άλλους μοναχούς κυνηγημένοι από τους Σαρακηνούς. Ο Άγιος Επίκτητος (περισσότερα για τον Άγιο Επίκτητο εδώ) ασκήτεψε είκοσι-επτά χιλιόμετρα δυτικά, ενώ ο Άγιος Αμβρόσιος ασκήτεψε σε αυτή την περιοχή. Με την πάροδο του χρόνου όμως, αντί να τιμάται στο χωριό ο Άγιος Αμβρόσιος που ασκήτεψε και αγίασε στην Κύπρο, τιμήθηκε ο πιο ευρέως γνωστός Άγιος Αμβρόσιος, ο επίσκοπος του Μιλάνου. Στη Κύπρο είναι σύνηθες φαινόμενο η αντικατάστασης Κυπρίων Αγίων με άλλους πιο γνωστούς Αγίους που φέρουν το ίδιο όνομα, προφανώς λόγω άγνοιας και σύνχυσης. Όπως και να έχουν τα πράγματα, σήμερα στο χωριό τιμάται (ή μάλλον ετιμάτο μέχρι το 1974) ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μιλάνου ο οποίος έζησε τον τέταρτο αιώνα γι αυτό είναι κοινός Άγιος Ανατολής και Δύσης. Όμως ο Άγιος Αμβρόσιος του Μιλάνου δεν έχει καμία άμεση σχέση με την Κύπρο για τούτο και η παράδοση του νησιού δεν τον συνδέει αυτόν με τους διάφορους θρύλους του τόπου, αλλά τον Άγιο Αμβρόσιο της Κύπρου.

Σύμφωνα με μια παράδοση ο Άγιος Αμβρόσιος, αυτός που έζησε και αγίασε στην Κύπρο και όχι στο Μιλάνο, γνώριζε τον Άγιο Δημητριανό (περισσότερα για τον Άγιο Δημητριανό εδώ), ο οποίος έζησε κατά τον 9ον αιώνα. Εκείνη την εποχή ο Άγιος Δημητριανός ήταν επίσκοπος Χύτρων (σημερινής Κυθραίας) και ο Άγιος Αμβρόσιος του έστειλε με αγωγιάτες αναμμένα κάρβουνα μέσα σε κοφίνια, ο Άγιος Δημητριανός, ως αντάλλαγμα, του έστειλε νερό του Κεφαλόβρυσου της Κυθραίας επίσης μέσα σε κοφίνια, γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη των χωρικών.

Η μνήμη του Αγίου Αμβροσίου, επισκόπου Μιλάνου, εορτάζεται στις 7 Δεκεμβρίου.

Αναδημοσίευση από: NOCTOC

Η μνήμη του Αγίου Αμβροσίου της Κύπρου τιμάται στις 7 Νοεμβρίου.

Πρόγραμμα Ακολουθιών Δεκεμβρίου 2024

01/12: Άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμον

Θνῄσκει ὁ πᾶσαν ἀρετὴν φερωνύμως,

Πάτερ φιλήσας, τόν γε μὴν οἶκτον πλέον.

Βιογραφία
Ο Άγιος Φιλάρετος ήταν υπόδειγμα κάθε αρετής και ιδιαίτερα της αγαθοεργίας. Έζησε στους χρόνους του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου και της μητέρας αυτού Ειρήνης της Αττικής (780 - 797 μ.Χ.). Γεννήθηκε στο χωριό Αμνία (ή Αμνεία) της Γάγγρας (Παφλαγονία) από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Άννα. Παντρεύτηκε την Θεοσεβώ και απόκτησε τρία παιδιά. Ένα γιο, τον Ιωάννη, και δύο κόρες, που την πρώτη έλεγαν Υπατία και τη δεύτερη Ευανθία. Ο Φιλάρετος ήταν γεωργός και από τα εισοδήματα του, πλουσιοπάροχα μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Πεινασμένο έβρισκε; τον χόρταινε. Γυμνό; τον έντυνε. Χήρα και ορφανό; βοηθούσε και παρηγορούσε.

Αλλά ο Θεός επέτρεψε και ο Φιλάρετος κάποτε κατάντησε πολύ φτωχός. Τα κτήματα του τα άρπαξαν οι γείτονες του και το βίος του διασκορπίστηκε .Όλα αυτά τα υπέμεινε χωρίς ποτέ να λυπηθεί ή να βλαστημήσει ή να αγανακτήσει. Στο τέλος του έμειναν μόνο τα μελίσσια του, 250 κυψέλες, δυνατές και παραγωγικές. Και όταν ερχόταν προς αυτόν κάποιος φτωχός, μη έχοντας τι άλλο να του δώσει, τον έπαιρνε, πήγαινε στα μελίσσια, τρυγούσε μια κυψέλη και έδινε το μέλι στο φτωχό για να χορτάσει. Με τον τρόπο αυτό είτε ήταν καιρός για να τρυγήσει είτε δεν ήταν, εξάλειψε όλα τα μελίσσια του.

Ο Θεός που είδε την ασυναγώνιστη πίστη του οικονόμησε με την πρόνοια Του, ώστε ο Κωνσταντίνος ο γιος της βασίλισσας Ειρήνης, να πάρει για γυναίκα του την εγγονή του Αγίου, Μαρία, επειδή ήταν πολύ ωραία στην ψυχή και στο σώμα. Τους γάμους τέλεσε ο Άγιος Ταράσιος (βλέπε 25 Φεβρουαρίου) τον Νοέμβριο του 788 μ.Χ., ο οποίος ήταν τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Τον δε Φιλάρετο, ο Αυτοκράτορας τον τίμησε με το αξίωμα του υπάτου (έπαρχος). Έτσι έγινε κάτοχος πολλού πλούτου, που τον διαμοίραζε ακόμα πιο άφθονα στους φτωχούς.

Λίγο πριν πεθάνει, κάλεσε τους συγγενείς του και είπε τα εξής: «Παιδιά μου, μη ξεχνάτε ποτέ τη φιλοξενία, μη επιθυμείτε τα ξένα πράγματα, μη λείπετε ποτέ από τις ακολουθίες και λειτουργίες της Εκκλησίας, και γενικά όπως έζησα εγώ έτσι να ζείτε και εσείς». Και αυτά αφού είπε, ξεψύχησε με τη φράση: «γενηθήτω τὸ θέλημά σου».

Ο Άγιος Φιλάρετος είναι ο προστάτης της Μελισσοκομίας.


Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως περιουσίᾳ, διεσκόρπισας τοῖς δεομένοις τὸν προσιόντα σοι πλοῦτον, Φιλάρετε· καὶ εὐσπλαχνίᾳ κοσμήσας τὸν βίον σου, τὸν χορηγὸν τοῦ ἐλέους ἐδόξασας· Ὃν ἱκέτευε δοθῆναι τοῖς εὐφημοῦσι σε ῥανίδα οἰκτιρμῶν καὶ θεῖον ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοῦ Ἰὼβ κτησάμενος, ἐν πειρασμοῖς τὴν ἀνδρείαν, τοῖς πτωχοῖς διένειμας, ὡς συμπαθὴς τὸν σὸν πλοῦτον· ὤφθης γὰρ, τῆς εὐσπλαγχνίας ἔμψυχος βρύσις, νάμασι, τῶν θείων τρόπων σου ἱλαρύνων, τοὺς ἐκ πόθου σοι βοῶντας· χαίροις θεράπον Χριστοῦ Φιλάρετε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν πενήτων ὁ προμηθεύς, καὶ τῶν δυστυχούντων, ἀντιλήπτωρ καὶ βοηθός· χαίροις ὁ ἐν οἴκτῳ, τὸν Λόγον θεραπεύσας, Φιλάρετε τρισμάκαρ, Δικαίων σύσκηνε.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής