Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (Ματθ. κε´ 14-30)
Πρωτότυπο Κείμενο:
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ῎Ανθρωπός τις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. Πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα. ῾Ωσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ῾Ο δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ΄ αὐτῶν λόγον. Καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ΄ αὐτοῖς. ῎Εφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· Κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ΄ αὐτοῖς. ῎Εφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· Κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ΄Αποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ῎Αρατε οὖν ἀπ΄ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα. Τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ΄ αὐτοῦ· καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ῾Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν παραβολή· ἕνας ἄνθρωπος φεύγοντας γιὰ ταξίδι, κάλεσε τοὺς δούλους του καὶ τοὺς ἐμπιστεύτηκε τὰ ὑπάρχοντά του. Σ΄ ἄλλον ἔδωσε πέντε τάλαντα, σ΄ ἄλλον δύο, σ΄ ἄλλον ἕνα, στὸν καθένα ἀνάλογα μὲ τὴν ἱκανότητά του, κι ἔφυγε ἀμέσως γιὰ τὸ ταξίδι. Αὐτὸς ποὺ ἔλαβε τὰ πέντε τάλαντα, πῆγε καὶ τὰ ἐκμεταλλεύτηκε καὶ κέρδισε ἄλλα πέντε. Κι αὐτὸς ποὺ ἔλαβε τὰ δύο τάλαντα, κέρδισε ἐπίσης ἄλλα δύο. ΄Εκεῖνος ὅμως ποὺ ἔλαβε τὸ ἕνα τάλαντο, πῆγε κι ἔσκαψε στὴ γῆ καὶ ἔκρυψε τὰ χρήματα τοῦ κυρίου του. ῞Υστερα ἀπὸ ἕνα μεγάλο χρονικὸ διάστημα, γύρισε ὁ κύριος ἐκείνων τῶν δούλων καὶ ἔκανε λογαριασμὸ μαζί τους. Παρουσιάστηκε τότε ἐκεῖνος ποὺ εἶχε λάβει τὰ πέντε τάλαντα καὶ τοῦ ἔφερε ἄλλα πέντε. Κύριε, τοῦ λέει, μοῦ ἐμπιστεύτηκες πέντε τάλαντα· κοίτα, κέρδισα μ΄ αὐτὰ ἄλλα πέντε. ῾Ο κύριός του τοῦ εἶπε· εὖγε, καλὲ καὶ ἔμπιστε δοῦλε! ΄Αποδείχτηκες ἀξιόπιστος στὰ λίγα, γι΄ αὐτὸ θὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ πολλά. ῎Ελα νὰ γιορτάσεις μαζί μου. Παρουσιάστηκε κι ὁ ἄλλος μὲ τὰ δύο τάλαντα καὶ τοῦ εἶπε· κύριε, μοῦ ἐμπιστεύτηκες δύο τάλαντα· κοίτα, κέρδισα ἄλλα δύο. Τοῦ εἶπε ὁ κύριός του· εὖγε, καλὲ καὶ ἔμπιστε δοῦλε! ΄Αποδείχτηκες ἀξιόπιστος στὰ λίγα, γι΄ αὐτὸ θὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ πολλά. ῎Ελα νὰ γιορτάσεις μαζί μου. Παρουσιάστηκε κι ἐκεῖνος ποὺ εἶχε λάβει τὸ ἕνα τάλαντο καὶ τοῦ εἶπε· κύριε, ἤξερα πὼς εἶσαι σκληρὸς ἄνθρωπος. Θερίζεις ἐκεῖ ὅπου δὲν ἔσπειρες καὶ συνάζεις καρποὺς ἐκεῖ ποὺ δὲν φύτεψες. Γι΄ αὐτὸ φοβήθηκα καὶ πῆγα κι ἔκρυψα τὸ τάλαντό σου στὴ γῆ. ῾Ορίστε τὰ λεφτά σου. ῾Ο κύριός του τοῦ ἀποκρίθηκε· δοῦλε κακὲ καὶ ὀκνηρέ, ἤξερες πὼς θερίζω ὅπου δὲν ἔσπειρα, καὶ συνάζω καρποὺς ἀπ΄ ὅπου δὲν φύτεψα! Τότε ἔπρεπε νὰ βάλεις τὰ χρήματά μου στὴν τράπεζα, κι ἐγὼ ὅταν θὰ γυρνοῦσα πίσω θὰ τὰ ἔπαιρνα μὲ τόκο. Πάρτε του, λοιπόν, τὸ τάλαντο καὶ δῶστε το σ΄ αὐτὸν ποὺ ἔχει τὰ δέκα τάλαντα. Γιατὶ σὲ καθέναν ποὺ ἔχει, θὰ τοῦ δοθεῖ μὲ τὸ παραπάνω καὶ θά ΄χει περίσσευμα· ἐνῶ ἀπ΄ ὅποιον δὲν ἔχει, θὰ τοῦ πάρουν καὶ τὰ λίγα ποὺ ἔχει. Κι αὐτὸν τὸν ἄχρηστο δοῦλο πετάξτε τον ἔξω στὸ σκοτάδι. ΄Εκεῖ θὰ κλαῖνε, καὶ θὰ τρίζουν τὰ δόντια. ΄Αφοῦ τὰ εἶπε ὅλα αὐτά, πρόσθεσε μὲ ἔμφαση· ῞Οποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν΄ ἀκούει ἂς τὰ ἀκούει.
Αποστολικό Ανάγνωσμα (Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)
Πρωτότυπο Κείμενο:
Συνεργούντες δε και παρακαλούμεν μη εις κενόν την χάριν του Θεού δέξασθαι υμάς∙ λέγει γαρ∙ καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι∙ ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας∙ μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία, αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, διά των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών, διά δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς, ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι, ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Συνεργάτες του Θεού καθώς είμαστε, σας παρακαλούμε να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη του Θεού που δεχτήκατε, γιατί η Γραφή λέει: Στον καιρό της χάρης σε άκουσα, και την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας. Κανένα πρόσκομμα δε φέρνουμε σε κανένα, για να μη δυσφημηθεί, το έργο μας. Αντίθετα, με κάθε τρόπο συστήνουμε τον εαυτό μας σαν υπηρέτες του Θεού: με τη μεγάλη υπομονή μας, με τις θλίψεις, με τις δυσχέρειες, τις στενοχώριες, τις κακοποιήσεις, τις φυλακίσεις, τις εξεγέρσεις εναντίον μας, τις ταλαιπωρίες, τις αγρυπνίες, την πείνα. Συστήνουμε τους εαυτούς μας με την εντιμότητα, τη γνώση της αλήθειας, την ανεκτικότητα, την καλοσύνη, τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, την ανυπόκριτη αγάπη, το κήρυγμα για την αλήθεια, τη δύναμη του Θεού, με τα όπλα της σωτηρίας τα επιθετικά και τα αμυντικά, δοκιμάζοντας δόξα και ατίμωση, δυσφήμηση και έπαινο∙ μας θεωρούν λαοπλάνους, και όμως λέμε την αλήθεια∙ μας αγνοούν κι όμως γινόμαστε γνωστοι∙ φτάνουμε στο θάνατο, και να που ζούμε∙ μας βασανίζουν, αλλά δεν πεθαίνουμε∙ μας προξενούν στενοχώριες κι όμως πάντοτε χαιρόμαστε∙ είμαστε φτωχοί, κάνουμε όμως πολλούς να πλουτίσουν∙ δεν έχουμε τίποτε και κατέχουμε τα πάντα.
*************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. κε΄ 14-30) (Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)
Οι θείες δωρεές
«Επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω»
Μεστή πνευματικών μηνυμάτων και νοημάτων είναι η ευαγγελική περικοπή που παραπέμπει στην παραβολή των ταλάντων. Έρχεται ακριβώς να θυμίσει στον άνθρωπο ότι ο Θεός προσφέρει σε όλους χαρίσματα και τάλαντα. Το ζητούμενο σ΄ αυτή την περίπτωση δεν είναι πόσο και τι παίρνει ο καθένας από μας, αλλά πώς αυτά που μάς δίνονται τα αξιοποιούμε στη ζωή μας. Βέβαια, οι εικόνες που εναλλάσσονται στη συγκεκριμένη παραβολική διήγηση δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη διαχείριση υλικών αγαθών. Η προβολή του αρχαίου νομίσματος, του ταλάντου, με παραβολικό τρόπο, δεν περιορίζει τα μηνύματά της, αλλά αντίθετα τα διευρύνει γιατί αναδεικνύεται η βαθύτερη πνευματική διάστασή τους.
Τα τάλαντα
Πληροφοριακά ν΄ αναφέρουμε ότι τα τάλαντα για τα οποία γίνεται λόγος στη διήγηση αποτελούσαν τότε νόμισμα πολλών λαών και η αξία τους κυμαινόταν ανάλογα με το αν ήταν χρυσά, αργυρά ή χάλκινα. Βέβαια, τον Χριστό δεν απασχολούσαν στη συγκεκριμένη περίπτωση τα χρήματα και γενικά τα υλικά αγαθά, αποκομμένα από τις βαθύτερες καταβολές του ανθρώπου. Αυτό φαίνεται, εξάλλου, και από τη διακήρυξή του ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου».
Ο Χριστός παρέχει πλούσια τα ελέη και αγαθά του στον άνθρωπο. Τον κοσμεί με χίλιες δυο δεξιότητες και ικανότητες, προπάντων όμως τον στολίζει με πνευματικά χαρίσματα και του χορηγεί ανώτερες δωρεές. Το ότι τα τάλαντα που προσφέρει η αγάπη του Θεού ποικίλουν από πρόσωπο σε πρόσωπο, δίνει μια άλλη δυναμική στη δυνατότητα αξιοποίησής τους. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να βρίσκονται σε κοινωνία μεταξύ τους, αφού προηγουμένως βέβαια κοινωνούν και επικοινωνούν ευχαριστιακά με τον Θεό. Ακριβώς, η αξιοποίηση των ταλάντων που προσφέρονται στον καθένα, βοηθά να εξέλθει ο άνθρωπος από τον εαυτό του για να συναντήσει όλους τους άλλους που είναι γύρω του. Να απεγκλωβιστεί από την εγωκεντρικότητά του. Η αξιοποίηση των ταλάντων συνεπάγεται απαλλαγή από οποιεσδήποτε εγωιστικές διαθέσεις και διασφάλιση της δυνατότητας για μια δημιουργική και γόνιμη πορεία του ανθρώπου προς την τελείωσή του. Σ΄ αυτή την πορεία δεν βαδίζει μόνος, αλλά είναι ενταγμένος στο Σώμα του Χριστού, δηλαδή την Εκκλησία που αποκαλύπτεται στη βαθύτερη διάστασή της ως κοινωνία προσώπων.
Η πρόκλησή της
Η παραβολή των ταλάντων, η τόσο όμορφη διήγηση που προβάλλει ενώπιον μας το Ευαγγέλιο, δίνει κατευθύνσεις στον άνθρωπο, οι οποίες λόγω του γνήσιου πνευματικού χαρακτήρα τους, θα έβγαζαν από πολλά αδιέξοδα που βιώνει σήμερα ο κόσμος και τα οποία έχουν να κάνουν με τον εφιάλτη που αποκαλείται οικονομική κρίση. Στο βάθος της αποκαλύπτει μια άλλης μορφής χρεοκοπία, ηθική και πνευματική. Αν ως κοινωνία προσώπων αξιοποιούσαμε όλοι τα τάλαντα που προσφέρει αφειδώλευτα η αγάπη του Θεού, όχι εγωιστικά, αλλά ευχαριστιακά και θυσιαστικά, τότε η ανθρωπότητα με κανένα τρόπο δεν θα βρισκόταν μπροστά από τόσο ασφυκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα. Βέβαια, στόχος της Εκκλησίας δεν είναι να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα. Ωστόσο, ο προσανατολισμός του ανθρώπου στον ουρανό, όπως υποδεικνύει και η πατερική σοφία, δίνει ασφαλείς κατευθύνσεις για την σωστή τοποθέτηση του απέναντι και σε προβλήματα της κοινωνίας, για τα οποία φυσικά η Εκκλησία δεν αδιαφορεί.
Αγαπητοί αδελφοί, η παραβολή των ταλάντων βρίθει βαθύτερων μηνυμάτων. Κινείται σε βασικούς άξονες, οι οποίοι συνοψίζονται σε μια πρόσκληση του ανθρώπου. Να αναγνωρίσει και να αποδεχθεί την προσφερόμενη αγάπη του Θεού, να συνειδητοποιήσει ότι η ίδια η ζωή του και όλα τα χαρίσματα που κοσμούν τον εαυτό του είναι θείες δωρεές, να αισθανθεί την ευθύνη που φέρει για τη σωστή καλλιέργεια και αύξηση των ταλάντων του. Η ευχαριστιακή τοποθέτησή του σε όσα του προσφέρει η αγάπη του Θεού τον καταξιώνει σε ανώτερους πνευματικούς ορίζοντες. Σ΄ αυτή την προοπτική είναι σε θέση να δεχθεί και το λόγο του Ευαγγελίου «επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου