Η πολυποίκιλος σοφία
«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος»
Η σημερινή Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Σήμερα πραγματοποιείται η μεγάλη υπόσχεση της Καινής Διαθήκης, που συνίσταται στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Η Παλαιά Διαθήκη ήταν η υπόσχεση για τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο. Μας αποκάλυψε με ανθρώπινο τρόπο την παρουσία του Θεού ανάμεσά μας. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος αποκάλυψε το πλήρωμα του αληθινού και σωσμένου εν χάριτι ανθρώπου.
Η οικονομία του μυστηρίου της Εκκλησίας είναι «αποκεκρυμμένη από των αιώνων εν τω Θεώ τω τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού, ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαις και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού».
Εδώ βλέπουμε να αποκαλύπτονται πολύ βασικές και κυρίως σωτηριώδεις αλήθειες: α) Η Εκκλησία υπάρχει «προ πάντων των αιώνων» στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, β)είναι αποκεκρυμμένη, γιατί ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί ο κόσμος και έπρεπε ο Θεός Λόγος να σαρκωθεί εν χρόνω, γ) τα πάντα εκτίσθησαν διά Ιησού Χριστού, που είναι «εικών του Θεού του αοράτου» και ο τελικός προορισμός της ύπαρξής μας και ακόμα δ) εγνωρίσθη διά της Εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού.
Πνοή ζωής
Ο Χριστός χρησιμοποιεί ως παράδειγμα το στοιχείο του νερού για να μας παραπέμψει στη ζωτική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Το «ύδωρ το ζων», δηλαδή αυτό που χορηγεί τη ζωή στον άνθρωπο, είναι το Άγιο Πνεύμα. Ήδη το βιβλίο της Γένεσης μάς πληροφορεί ότι κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του κόσμου «πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος». Το Άγιο Πνεύμα αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο και με την πνοή του ζωοποιεί τα πάντα. Και στη δημιουργία του ανθρώπου γίνεται αναφορά για «πνοή ζωής», με την οποία ο Θεός ενεφύσησε το Άγιο Πνεύμα στον άνθρωπο. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αληθινή και ζωντανή ύπαρξη. Το Άγιο Πνεύμα τον ανυψώνει από το βιολογικό επίπεδο στο χώρο της ζωής του Θεού και τον καθιστά χριστοειδή και χαριτωμένη ύπαρξη.
Η Πεντηκοστή σήμερα
Ο κόσμος της εποχής μας, βρισκόμενος σε μια φοβερή ηθική και πνευματική χρεοκοπία, δεν παρουσιάζεται πρόθυμος να αποδεχθεί τις αλήθειες που μας προσφέρει η εορτή της Πεντηκοστής. Η σημερινή κοινωνία, δυστυχώς, υιοθετεί αντιπνευματικά στηρίγματα. Ενθαρρύνει τη διάσπαση της ανθρώπινης φύσης και εγκλωβίζει τον άνθρωπο στο ατομικό εγώ. Τον εγκαταλείπει σ’ ένα άκρατο ατομικισμό, ο οποίος δεν αφήνει χώρο για φανέρωση της πνοής ζωής του Αγίου Πνεύματος. Τον εγκλωβίζει σε οσμώσεις θανάτου. Η τραγωδία του σημερινού ανθρώπου είναι ότι πιστεύει πως με τη μοναξιά του αμύνεται και διασώζει την ανθρωπιά του, ενώ στην πραγματικότητα την καταδικάζει και την εξοντώνει. Η μαρτυρία της κρίσης που βιώνει τις τελευταίες μέρες σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο σίγουρα το οικονομικό, είναι γι’ αυτό αδιάψευστος μάρτυρας.
Το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που αποκαθιστά την κοινωνία της αγάπης ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι διαλύεται η σύγχυση και η διάσπαση (Βαβέλ) και αποκαθίσταται η ενότητα στους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα μας χαρίζει το ζωοποιό ύδωρ (Άγιο Βάπτισμα) και από αυτό ρέει η χρηστότητα, η καλοσύνη, η αγαθοσύνη, η αγάπη. Έτσι ζωοποιεί τα ανθρώπινα πρόσωπα το Άγιο Πνεύμα.
Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος διαλύει τα αβάσταχτα σκοτάδια της ζωής μας, όταν μας διαβεβαιώνει: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως, που χαρίζει και προάγει τη ζωή, είναι η κοινωνία της χρηστότητας και της αγάπης. Μας την προσφέρει ο Κύριος με το Άγιο Πνεύμα, που «όλον συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας». Γι’ αυτό και η Εκκλησία, ιδιαίτερα σήμερα που βιώνουμε όλα αυτά τα οδυνηρά αδιέξοδα που καθημερινά ξεδιπλώνονται μπροστά μας, είναι «το στερέωμα, η καταφυγή και η σωτηρία μας». Ας εναποθέσουμε, λοιπόν, με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας στις ζεστές αγκάλες της.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.
*****************************************
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ: Πράξεων, β΄1-11
Καί ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·
καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;
Απόδοση στη νεοελληνική:
Και όταν ήρθε η ημέρα τής Πεντηκοστής, όλοι ήσαν με ομοψυχία στον ίδιο τόπο.
Και ξαφνικά έγινε ήχος από τον ουρανό, σαν άνεμος που ερχόταν με βία, και γέμισε ολόκληρο το σπίτι όπου ήσαν καθισμένοι. Και φάνηκαν σ' αυτούς γλώσσες σαν φωτιά να διαμοιράζονται, και κάθησε σε κάθε έναν απ' αυτούς ξεχωριστά. Και έγιναν όλοι πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες, όπως το Πνεύμα έδινε σ' αυτούς να μιλούν. Και στην Ιερουσαλήμ κατοικούσαν Ιουδαίοι, ευλαβείς άνδρες από κάθε έθνος, που υπάρχει κάτω από τον ουρανό. Και καθώς έγινε αυτή η φωνή, το πλήθος συγκεντρώθηκε και συνταράχθηκε· επειδή, τους άκουγαν κάθε ένας ξεχωριστά να μιλούν με τη δική του διάλεκτο. Και όλοι εκπλήττονταν και θαύμαζαν, λέγοντας αναμεταξύ τους: Δέστε, όλοι αυτοί που μιλούν δεν είναι Γαλιλαίοι; Και πώς εμείς τούς ακούμε, κάθε ένας, στη δική μας διάλεκτο στην οποία γεννηθήκαμε; Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες, κι αυτοί που κατοικούν στη Μεσοποταμία, και στην Ιουδαία και στην Καππαδοκία, στον Πόντο και στην Ασία, και στη Φρυγία και στην Παμφυλία, στην Αίγυπτο και στα μέρη τής Λιβύης, που είναι προς την Κυρήνη, και οι Ρωμαίοι που παρεπιδημούν εδώ, και Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρητικοί και Άραβες, τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας τα μεγαλεία τού Θεού.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ: Ιωάννου, ζ΄37-52-η΄12
᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν. τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας. ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.
Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Και κατά τη μεγάλη τελευταία ημέρα τής γιορτής, ο Ιησούς στεκόταν, και έκραξε λέγοντας: Αν κάποιος διψάει, ας έρχεται σε μένα, και ας πίνει· όποιος πιστεύει σε μένα, όπως είπε η γραφή, ποτάμια από ζωντανό νερό θα ρεύσουν από την κοιλιά του. (Αυτό το έλεγε για το Πνεύμα, που επρόκειτο να παίρνουν αυτοί που πιστεύουν σ' αυτόν· επειδή, δεν ήταν ακόμα δοσμένο το Άγιο Πνεύμα· για τον λόγο ότι, ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξαστεί). Πολλοί, λοιπόν, από το πλήθος, όταν άκουσαν τα λόγια, έλεγαν: Αυτός είναι αληθινά ο προφήτης. Άλλοι έλεγαν: Αυτός είναι ο Χριστός. Άλλοι, όμως, έλεγαν: Μήπως από τη Γαλιλαία έρχεται ο Χριστός;
Δεν είπε η γραφή ότι, από το σπέρμα τού Δαβίδ, και από την κωμόπολη Βηθλεέμ, όπου ήταν ο Δαβίδ, έρχεται ο Χριστός; Έγινε, λοιπόν, σχίσμα γι' αυτόν ανάμεσα στο πλήθος.
Μερικοί μάλιστα απ' αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν· αλλά κανένας δεν έβαλε επάνω του τα χέρια. Οι υπηρέτες, λοιπόν, ήρθαν στους αρχιερείς και τους Φαρισαίους, και εκείνοι είπαν σ' αυτούς: Γιατί δεν τον φέρατε; Οι υπηρέτες αποκρίθηκαν: Ουδέποτε άνθρωπος μίλησε με τέτοιον τρόπο, όπως αυτός ο άνθρωπος. Τους αποκρίθηκαν, λοιπόν, οι Φαρισαίοι: Μήπως πλανηθήκατε κι εσείς;
Μήπως κάποιος από τους άρχοντες πίστεψε σ' αυτόν ή κάποιος από τους Φαρισαίους;
Ο όχλος αυτός, όμως, που δεν γνωρίζει τον νόμο, είναι επικατάρατοι. Ο Νικόδημος λέει σ' αυτούς, (εκείνος που είχε έρθει σ' αυτόν μέσα στη νύχτα, και ήταν ένας απ' αυτούς): Μήπως ο νόμος μας κρίνει τον άνθρωπο, αν πρώτα δεν ακούσει απ' αυτόν, και μάθει τι κάνει; Του αποκρίθηκαν και του είπαν: Μήπως κι εσύ είσαι από τη Γαλιλαία; Ερεύνησε και δες ότι, προφήτης από τη Γαλιλαία δεν έχει σηκωθεί. Ο Ιησούς, λοιπόν, μίλησε πάλι προς αυτούς, λέγοντας: Εγώ είμαι το φως τού κόσμου· όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως τής ζωής.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Παπακυριακού, Θεολόγος
Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου