"Ζητείτε τον Κύριον, ενόσω δύναται να ευρεθή.
Επικαλείσθε Αυτόν, ενόσω είναι πλησίον".
(Ησαΐας νε΄ 6)
(Ησαΐας νε΄ 6)
Μια μόνο φράση, μια μόνο κραυγή αναλογεί σε κάθε άνθρωπο για να την ξεστομίσει στην πρώτη του επαφή με το Θεό:
"Ελέησέ με".
"Ελέησέ με", φωνάζει αμέτρητες φορές ο Δαβίδ μέσα στους ψαλμούς του.
"Ελέησέ μας", φώναζαν οι δυο τυφλοί που ακολουθούσαν τον Ιησού.
"Ελέησέ με", κραύγαζε η γυναίκα με τη δαιμονισμένη κόρη.
"Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό", έκραζε και ο τελώνης χτυπώντας το στήθος του. Όλοι αυτοί πλησίασαν το Θεό ζητώντας έλεος κι όχι να βρουν το δίκιο τους.
Μα είναι άραγε τόσο απλό, το να φτάσεις στο σημείο να εκζητήσεις το έλεος και την επέμβαση του Θεού στη ζωή σου;
Η απάντηση είναι αρνητική. Ζητούμε το έλεος κάποιου, όταν οι ελπίδες μας έχουν συντριβεί, οι υποσχέσεις που αποσπάσαμε αποδείχτηκαν χωρίς αντίκρισμα, όταν τα αδιέξοδα μας έχουν κυκλώσει. Στα πνευματκά πράγματα η αναλογία είναι ακόμη πιο σκληρή για μας. Αν συναισθάνεσαι το βάρος της δουλείας που σου προσδίδει η αμαρτία, αν νιώθεις χαμένος μέσα στο ψέμα αυτού του κόσμου, αν οι περιστάσεις σε πιέζουν αφόρητα κι ανθρώπινο χέρι δεν μπορεί να σε συνδράμει, τότε και μόνο είναι εύκολο να ζητήσεις το έλεος και τη χάρη του Θεού. Να εναποθέσεις το είναι σου στα πόδια του Ιησού Χριστού.
Και θα βρεις έλεος, θα βρεις χάρη, θα νιώσεις το φορτίο της ενοχής να σηκώνεται και το βάλσαμο της αγάπης του Θεού να σε γιατρεύει.
Θα βρεις έλεος και οικτιρμούς, τα σπλάγχνα της αγάπης του Κυρίου, όπως βρήκα κι εγώ, κι όσοι ταπεινά ζητήσαμε το ζωντανό Θεό, την παρουσία Του, την επέμβασή Του, τη λύτρωση που χαρίζει εν Χριστώ.
Φώναξε κι εσύ φίλε μου και θα εισακουσθείς.
"Ελέησέ με".
"Ελέησέ με", φωνάζει αμέτρητες φορές ο Δαβίδ μέσα στους ψαλμούς του.
"Ελέησέ μας", φώναζαν οι δυο τυφλοί που ακολουθούσαν τον Ιησού.
"Ελέησέ με", κραύγαζε η γυναίκα με τη δαιμονισμένη κόρη.
"Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό", έκραζε και ο τελώνης χτυπώντας το στήθος του. Όλοι αυτοί πλησίασαν το Θεό ζητώντας έλεος κι όχι να βρουν το δίκιο τους.
Μα είναι άραγε τόσο απλό, το να φτάσεις στο σημείο να εκζητήσεις το έλεος και την επέμβαση του Θεού στη ζωή σου;
Η απάντηση είναι αρνητική. Ζητούμε το έλεος κάποιου, όταν οι ελπίδες μας έχουν συντριβεί, οι υποσχέσεις που αποσπάσαμε αποδείχτηκαν χωρίς αντίκρισμα, όταν τα αδιέξοδα μας έχουν κυκλώσει. Στα πνευματκά πράγματα η αναλογία είναι ακόμη πιο σκληρή για μας. Αν συναισθάνεσαι το βάρος της δουλείας που σου προσδίδει η αμαρτία, αν νιώθεις χαμένος μέσα στο ψέμα αυτού του κόσμου, αν οι περιστάσεις σε πιέζουν αφόρητα κι ανθρώπινο χέρι δεν μπορεί να σε συνδράμει, τότε και μόνο είναι εύκολο να ζητήσεις το έλεος και τη χάρη του Θεού. Να εναποθέσεις το είναι σου στα πόδια του Ιησού Χριστού.
Και θα βρεις έλεος, θα βρεις χάρη, θα νιώσεις το φορτίο της ενοχής να σηκώνεται και το βάλσαμο της αγάπης του Θεού να σε γιατρεύει.
Θα βρεις έλεος και οικτιρμούς, τα σπλάγχνα της αγάπης του Κυρίου, όπως βρήκα κι εγώ, κι όσοι ταπεινά ζητήσαμε το ζωντανό Θεό, την παρουσία Του, την επέμβασή Του, τη λύτρωση που χαρίζει εν Χριστώ.
Φώναξε κι εσύ φίλε μου και θα εισακουσθείς.
Πνευματικές Εκδόσεις
Ημερομηνία Ανάρτησης: 15/4/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου