Από τη δοκιμασία η τελειότητα. Είναι ανάγκη να δοκιμαζώμεθα για να τελειούμεθα. Οι δοκιμασίες δοκιμάζουν το θεμέλιο των αρετών, την υπομονή. Τελείωση είναι ο άνθρωπος που πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού, να γίνει καθ’ ομοίωση. Γεννηθέντες κατ’ εικόνα Θεού οφείλουμε να φθάσουμε και στο καθ’ ομοίωση.
Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστειες κλπ, θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι, δεν θα πλησίαζαν καθόλου τον Θεό.
Η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου έγκειται στο να μπορεί να ομολογεί το σφάλμα του ενώπιον του Κυρίου και να αναμένει πειρασμόν, δηλαδή δοκιμασίες σ’ όλην του την ζωή, μέχρι την τελευταία του πνοή. Ουδεμία σύγκριση της εδώ ζωής προς την αιώνια. Η ασκητική ζωή εδώ στη γη είναι ολιγοχρόνια, αλλά το τίμημα των λίγων αυτών ετών ασκήσεως και πόνου είναι η αιωνιότητα. Γι’ αυτή την ολιγοχρόνια κούραση έρχεται ο Κύριος και μας λέει: Αυτή την ζωή την εξαγοράζω εγώ με την απόλαυση της αιωνιότητας. Υπάρχει λοιπόν σύγκριση των δύο αυτών αμοιβών και απολαυών; Όχι, ασφαλώς.
Ο δυνατός αέρας συνήθως σπάζει και ξερριζώνει τα ευαίσθητα δένδρα που δεν έχουν βαθιές ρίζες. Ενώ όσα έχουν βαθιές ρίζες τα βοηθάει να προχωρήσουν τις ρίζες τους πιο βαθιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου