Τὴν προσευχὴ δὲν μπορεῖ κανένας νὰ στὴν διδάξει, τὴν μαθαίνεις μόνος σου καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς προσευχῆς καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς. Ὅ,τι καὶ νὰ σοὺ πεῖ ὁ ἄλλος, θὰ εἶναι λόγια ποῦ σου λέει κάποιος ἄλλος. Ὅταν ζήσεις ὅμως κάτι ἐσὺ προσωπικὰ τὰ ξέρεις ἀπὸ πρῶτο χέρι. Κανεὶς δὲν σοὺ μαθαίνει πῶς νὰ προσεύχεσαι, ὅπως κανεὶς δὲν σοὺ μαθαίνει πῶς νὰ βλέπεις, πῶς νὰ ἀκοῦς. Ξέρεις βλέποντας καὶ ἀκούγοντας καὶ ξέρεις τί ὀμορφιὰ ἔχει τὸ νὰ βλέπεις ὅταν βλέπεις. Ὅταν κλείνεις τὰ μάτια σου, ξέρεις πόσο ἄσχημα εἶναι νὰ μὴν βλέπεις. Ἔτσι καὶ μὲ τὴν προσευχή. Ἀρχίστε νὰ προσεύχεστε καὶ ἢ ἴδια ἢ προσευχή, τὸ ἴδιο τὸ "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ", θὰ σᾶς διδάξει. Δὲν εἶναι πέντε τυχαῖες λέξεις. Θὰ κάτσεις τὸ βράδυ, θὰ προσπαθήσεις νὰ πεῖς "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ" μὲ καθαρὸ τὸ μυαλό. Έ,τότε θὰ σοὺ ἔρθει στὸ μυαλὸ ἀμέσως μὲ ποιὸν τσακώθηκες τὴν ἡμέρα, τί σου εἶπε καὶ τί τοῦ εἶπες, καὶ ἀμέσως θὰ καταλάβεις ὅτι ἐὰν θέλεις νὰ λὲς προσευχὴ σωστή, δὲν θὰ πρέπει νὰ μνησικακεῖς,νὰ θυμᾶσαι κάτι κακό. Ἡ ἴδια ἢ προσευχὴ θὰ σὲ διδάξει καὶ πῶς νὰ ζεῖς.
Ὅταν ἀρχίσεις νὰ λὲς "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ", δὲν θὰ ἀλάξει μόνο ἢ σκέψη σου ἀλλὰ θὰ ἀλάξει καὶ ὃ τρόπος ποῦ ζεῖς.
Γι' αὐτὸ ξεκινῆστε ἀπὸ τὴν ἄλφα-βήτα γιὰ νὰ καταλήξετε ἐκεῖ ποῦ θέλετε.
Αναδημοσίευση από: Ρωμαίΐκο Οδοιπορικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου