ΟΙ ΑΓΙΟΙ Πατέρες μᾶς διδάσκουν, ὅτι ἡ πραγματικὴ ἐλευθερία οῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία.
Πῶς ὅμως ἀποκτᾶται αὐτὴ ἡ ἐλευθερία;
῞Οταν ὁ ἄνθρωπος, διὰ τῆς ὑποταγῆς του στὸν Χριστό, ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ νοσηρὸ ἑαυτό του· ὅταν τεθῆ ὑπὸ τὸν χρηστὸ ζυγὸ τῆς ὑπακοῆς Του.
Μέσα στὴν Μοναχικὴ Ζωὴ αὐτὴ ἡ ὑπακοή, μὲ προοπτικὴ τὴν χαρισματικὴ ἐλευθερία, ἑρμηνεύθηκε πολὺ βαθειὰ καὶ σὲ πολὺ εὐρύτερο πλαίσιο ἀπὸ τὴν στενὴ ἔννοια τῆς ὑπακοῆς
στὸν Γέροντα. Αὐτὴ ἡ εὐρύτερη προοπτικὴ ἔχει μεγάλη πρακτικὴ ὠφέλεια
καὶ γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας.
Πῶς ὅμως ἀποκτᾶται αὐτὴ ἡ ἐλευθερία;
῞Οταν ὁ ἄνθρωπος, διὰ τῆς ὑποταγῆς του στὸν Χριστό, ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ νοσηρὸ ἑαυτό του· ὅταν τεθῆ ὑπὸ τὸν χρηστὸ ζυγὸ τῆς ὑπακοῆς Του.
Μέσα στὴν Μοναχικὴ Ζωὴ αὐτὴ ἡ ὑπακοή, μὲ προοπτικὴ τὴν χαρισματικὴ ἐλευθερία, ἑρμηνεύθηκε πολὺ βαθειὰ καὶ σὲ πολὺ εὐρύτερο πλαίσιο ἀπὸ τὴν στενὴ ἔννοια τῆς ὑπακοῆς
στὸν Γέροντα. Αὐτὴ ἡ εὐρύτερη προοπτικὴ ἔχει μεγάλη πρακτικὴ ὠφέλεια
καὶ γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας.
῾Ο πιστὸς ὀφείλει νὰ ἀνάγη τὰ πάντα στὸν Θεό· νὰ πιστεύη, ὅτι ὅλα τὰ πράγματα οἰκονομοῦνται ἀπὸ τὴν Θεία Πρόνοια γιὰ τὴν σωτηρία του· νὰ διακρίνη πίσω ἀπὸ ὅλα τὰ γεγονότα τὸ σωτήριο θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατέρα· νὰ μισῆ τὸ ἰδικό του θέλημα καὶ νὰ ἀποδέχεται τὸ θεῖο, ὅσο καὶ ἂν τοῦτο στοιχίζη εἰς αὐτόν.
Οἱ θεοφώτιστοι ῞Αγιοι Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν νὰ ὑποτασσώμεθα στὶς περιστάσεις· αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀφήνουμε μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό μας στὰ χέρια τοῦ Κυρίου μας, νὰ
ἔχουμε διαρκῆ μνήμη Θεοῦ καὶ νὰ πλέουμε γαλήνιοι καὶ ἐλεύθεροι στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς, ἀντιμετωπίζοντας ὅλες τὶς περιστάσεις μὲ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
῾Η καθημερινὴ ζωὴ δίδει στὸν καλοπροαίρετο Χριστιανὸ συνεχῶς εὐκαιρίες ὑπακοῆς, κοπῆς τοῦ θελήματος, ἀρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ του, τῶν ἀπολαύσεων καὶ τῆς ἡσυχίας του· στὴν εργασία, στὸ σπίτι, στὸν δρόμο, στὸ κατάστημα, στὶς κοινωνικὲς σχέσεις.
῾Η καρδιά μας, μὲ τὴν συνεχῆ ἄσκησι ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ, θὰ συνηθίση νὰ ζῆ τὴν εὐλογημένη ἀπροσπάθεια· θὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὸν ἐγωκεντρισμό της, θὰ ἀποδεσμευθῆ ἀπὸ τὴν φυλακή της, δὲν θὰ ταράσσεται, δὲν θὰ ἀδημονῆ καὶ τὸ σπουδαιότερο: θὰ πλημμυρίση ἀπὸ γλυκειὰ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο.
Μόνο ὅταν πέση τὸ τεῖχος τοῦ θελήματός του, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερωθῆ ἀπ᾿ τὸν ἑαυτό του διὰ τῆς ὑπακοῆς, εἶναι δυνατὸν νὰ δοθῆ ὁλοκληρωτικὰ καὶ μὲ αὐταπάρνησι στὴν ἀγάπη.
῞Ολες οἱ πνευματικὲς ἀσθένειες πηγάζουν ἀπὸ τὸ κλείσιμο στὸν ἑαυτό μας, στὴν φιλαυτία μας, στὸ θέλημά μας· θεωροῦμε τρομερὸ πρᾶγμα νὰ μὴ γίνη τὸ ἰδικό μας, μᾶς προξενεῖ θλῖψι καὶ ἀφάνταστη νευρικότητα ἡ ἀποτυχία τῆς ἐπιβολῆς τοῦ θελήματός μας, ἡ ἀνατροπὴ τοῦ προγράμματός μας, τῶν σχεδίων μας...
Γλυκειά, λοιπόν, εὐλογημένη καὶ σωτήριος ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία· ἀποκτᾶται ὅμως διὰ τῆς ἐν Χριστῷ ὑπακοῆς.
῍Ας ἐνθυμούμεθα συνεχῶς τὶς ἑξῆς θεόπνευστες συμβουλὲς τοῦ ῾Οσίου Σιλουανοῦ τοῦ ᾿Αθωνίτου († 11.9. 1938), πρὸς ἐνίσχυσίν μας στὸ ἄθλημα τῆς ὑπακοῆς στὶς περιστάσεις:
«Εἰς ἐκεῖνον, ὅστις παρεδόθη εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωὴ ἀποβαίνει κατὰ πολὺ εὐκολωτέρα, ἐπειδὴ καὶ εἰς τὰς ἀσθενείας καὶ εἰς τὴν πτωχείαν καὶ εἰς τὸν διωγμὸν σκέπτεται: ῾῾Οὕτως ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς καὶ πρέπει εἰς ἐμὲ νὰ ὑπομένω διὰ τὰς ἁμαρτίας μου᾿᾿.
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίσῃς ἂν ζῇς κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ; ᾿Ιδού ἡ ἔνδειξις: ᾿Εὰν θλίβεσαι ἐξ αἰτίας πράγματός τινος, τοῦτο σημαίνει ὅτι δὲν παρεδόθης τελείως εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔστω καὶ ἂν φαίνεται εἰς σέ, ὅτι ζῇς κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. ῞Οστις ἔχει παραδοθῆ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δι᾿ οὐδὲν θλίβεται, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἀσθενὴς καὶ πτωχὸς καὶ καταδιωγμένος. ῾Η ψυχὴ γνωρίζει, ὅτι ὁ Κύριος ἐλεητικῶς προνοεῖ δι᾿ ἡμᾶς. Μαρτυρεῖ περὶ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα, τὸ ῾Οποῖον γνωρίζει ἡ ψυχή. Οἱ ὑπερήφανοι ὅμως καὶ ἀνυπότακτοι δὲν παραδίδονται εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διότι ἀγαποῦν νὰ ἀκολουθοῦν τὸ ἴδιον θέλημα, πρᾶγμα λίαν ἐπιβλαβὲς διὰ τὴν ψυχήν.
῾῾῏Ω Κύριε, δυνάμει τῆς χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ἀξίωσον ἡμᾶς νὰ ζῶμεν κατὰ τὸ ἅγιόν Σου
θέλημα᾿᾿».
Οἱ θεοφώτιστοι ῞Αγιοι Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν νὰ ὑποτασσώμεθα στὶς περιστάσεις· αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀφήνουμε μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό μας στὰ χέρια τοῦ Κυρίου μας, νὰ
ἔχουμε διαρκῆ μνήμη Θεοῦ καὶ νὰ πλέουμε γαλήνιοι καὶ ἐλεύθεροι στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς, ἀντιμετωπίζοντας ὅλες τὶς περιστάσεις μὲ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
῾Η καθημερινὴ ζωὴ δίδει στὸν καλοπροαίρετο Χριστιανὸ συνεχῶς εὐκαιρίες ὑπακοῆς, κοπῆς τοῦ θελήματος, ἀρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ του, τῶν ἀπολαύσεων καὶ τῆς ἡσυχίας του· στὴν εργασία, στὸ σπίτι, στὸν δρόμο, στὸ κατάστημα, στὶς κοινωνικὲς σχέσεις.
῾Η καρδιά μας, μὲ τὴν συνεχῆ ἄσκησι ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ, θὰ συνηθίση νὰ ζῆ τὴν εὐλογημένη ἀπροσπάθεια· θὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὸν ἐγωκεντρισμό της, θὰ ἀποδεσμευθῆ ἀπὸ τὴν φυλακή της, δὲν θὰ ταράσσεται, δὲν θὰ ἀδημονῆ καὶ τὸ σπουδαιότερο: θὰ πλημμυρίση ἀπὸ γλυκειὰ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο.
Μόνο ὅταν πέση τὸ τεῖχος τοῦ θελήματός του, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερωθῆ ἀπ᾿ τὸν ἑαυτό του διὰ τῆς ὑπακοῆς, εἶναι δυνατὸν νὰ δοθῆ ὁλοκληρωτικὰ καὶ μὲ αὐταπάρνησι στὴν ἀγάπη.
῞Ολες οἱ πνευματικὲς ἀσθένειες πηγάζουν ἀπὸ τὸ κλείσιμο στὸν ἑαυτό μας, στὴν φιλαυτία μας, στὸ θέλημά μας· θεωροῦμε τρομερὸ πρᾶγμα νὰ μὴ γίνη τὸ ἰδικό μας, μᾶς προξενεῖ θλῖψι καὶ ἀφάνταστη νευρικότητα ἡ ἀποτυχία τῆς ἐπιβολῆς τοῦ θελήματός μας, ἡ ἀνατροπὴ τοῦ προγράμματός μας, τῶν σχεδίων μας...
Γλυκειά, λοιπόν, εὐλογημένη καὶ σωτήριος ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία· ἀποκτᾶται ὅμως διὰ τῆς ἐν Χριστῷ ὑπακοῆς.
῍Ας ἐνθυμούμεθα συνεχῶς τὶς ἑξῆς θεόπνευστες συμβουλὲς τοῦ ῾Οσίου Σιλουανοῦ τοῦ ᾿Αθωνίτου († 11.9. 1938), πρὸς ἐνίσχυσίν μας στὸ ἄθλημα τῆς ὑπακοῆς στὶς περιστάσεις:
«Εἰς ἐκεῖνον, ὅστις παρεδόθη εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωὴ ἀποβαίνει κατὰ πολὺ εὐκολωτέρα, ἐπειδὴ καὶ εἰς τὰς ἀσθενείας καὶ εἰς τὴν πτωχείαν καὶ εἰς τὸν διωγμὸν σκέπτεται: ῾῾Οὕτως ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς καὶ πρέπει εἰς ἐμὲ νὰ ὑπομένω διὰ τὰς ἁμαρτίας μου᾿᾿.
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίσῃς ἂν ζῇς κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ; ᾿Ιδού ἡ ἔνδειξις: ᾿Εὰν θλίβεσαι ἐξ αἰτίας πράγματός τινος, τοῦτο σημαίνει ὅτι δὲν παρεδόθης τελείως εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔστω καὶ ἂν φαίνεται εἰς σέ, ὅτι ζῇς κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. ῞Οστις ἔχει παραδοθῆ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δι᾿ οὐδὲν θλίβεται, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἀσθενὴς καὶ πτωχὸς καὶ καταδιωγμένος. ῾Η ψυχὴ γνωρίζει, ὅτι ὁ Κύριος ἐλεητικῶς προνοεῖ δι᾿ ἡμᾶς. Μαρτυρεῖ περὶ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα, τὸ ῾Οποῖον γνωρίζει ἡ ψυχή. Οἱ ὑπερήφανοι ὅμως καὶ ἀνυπότακτοι δὲν παραδίδονται εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διότι ἀγαποῦν νὰ ἀκολουθοῦν τὸ ἴδιον θέλημα, πρᾶγμα λίαν ἐπιβλαβὲς διὰ τὴν ψυχήν.
῾῾῏Ω Κύριε, δυνάμει τῆς χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ἀξίωσον ἡμᾶς νὰ ζῶμεν κατὰ τὸ ἅγιόν Σου
θέλημα᾿᾿».
† Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
᾿ΩρωποῦκαὶΦυλῆςκ Κυπριανοῦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου