Κυριακή ΣΤ' Ματθαίου

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

Κεφ.  9, χωρίο 1 έως  χωρίο 8.

Θ´\ 1 ΚΑΙ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. 2 Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 3 καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. 4 καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; 6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 7 καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Και μπήκε σε πλοιάριο Και πέρασε στο απέναντι μέρος (Γενησαρέτ) Και ήλθε στη δική του πόλη (Καπερναούμ). Και του έφεραν ένα παράλυτο ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι (φορείο). Όταν ο Ιησούς είδε την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «έχε θάρρος, παιδί μου. Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Και μερικοί από τους γραμματείς είπαν μέσα τους: «Αυτός βλασφημεί». Ό δε Ιησούς αφού κατάλαβε τις σκέψεις τους, είπε: «Γιατί σκέπτεσθε πονηρά μέσα στην καρδιά σας; Τι είναι πιο εύκολο να πω: «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου» ή να πω «σήκω επάνω και περπάτει». Άλλα για να γνωρίσετε ότι ό υιός του ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες επάνω στη γη - τότε λέγει στον παράλυτο: «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Αυτός τότε σηκώθηκε και πήγε στο σπίτι του. Όταν ο κόσμος είδε το γεγονός, θαύμασε και δόξασε τον Θεό, πού έδωσε τέτοια εξουσία στους ανθρώπους.

***

Από την προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,

Κεφ.  12, χωρία  6 έως 14

«6 Έχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, 7 εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, 8 εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι.

9 ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, 11 τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, 12 τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, 13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.»

ΑΠΟΔΟΣΗ

ΙΒ΄/ 6 Η χάρη του θεού μας έδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα: Άλλος είναι προφήτης, για να κηρύττει ανάλογα με το βαθμό της πίστεως του17 άλλος έχει το χάρισμα της διακονίας, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Το ίδιο να κάνει κι ο δάσκαλος του λαού του θεού με τη διδασκαλία· 8κι όποιος έχει το χάρισμα να στηρίζει τους αδερφούς, να τους στηρίζει. Αλλά κι όποιος μοιράζει τα αγαθά του με τους άλλους να το κάνει με απλότητα· ο προϊστάμενος να δείχνει ζήλο για το έργο του· όποιος μοιράζει τις ελεημοσύνες να το κάνει με καλοσύνη.

9 Η αγάπη σας να είναι ειλικρινής. Να αποστρέφεστε το κακό και να ακολουθείτε το καλό. 10 Να δείχνετε με στοργή την αγάπη σας για τους άλλους πιστούς. Να συναγωνίζεστε ποιος θα δείξει περισσότερη εκτίμηση στον άλλο. 11 Μην είστε οκνηροί σ' ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο, να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε τον Κύριο. 12 Η ελπίδα να σας δίνει χαρά. Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες. Να επιμένετε στην προσευχή. 13 Να βοηθάτε τους άλλους χριστιανούς, όταν βρίσκονται σε ανάγκη, και να επιδιώκετε να φιλοξενείτε τους αδερφούς. 14 Να προσεύχεστε για το καλό των διωκτών σας, να ζητάτε την ευλογία του Θεού γι' αυτούς κι όχι να τους καταριέστε.

***

Κυριακή ΣΤ' Ματθαίου

(Ο παραλυτικός της Καπερναούμ)

(Ματ. θ', 1 - 8)

κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Μία λέξη η οποία είναι πολύ γνωστή σε όλους τους ανθρώπους είναι η λέξη αμαρτία. Αμαρτία είναι η ανομία, δηλαδή η παράβαση του θελήματος του Θεού. Όταν τα πλοκάμια της αμαρτίας αναπτυχθούν και καταντήσουν πάθη, τότε κυριαρχούν στον άνθρωπο και τον κάνουν ταλαίπωρο και δυστυχή. Τα αμαρτήματα βεβαίως είναι πολλά και διάφορα και γίνονται  με λόγια και έργα, εκουσίως και ακουσίως, με γνώση ή με άγνοια, τη νύχτα και    την ημέρα. Όταν η αμαρτία επικρατήσει στον άνθρωπο εμφανίζεται σαν σταθερή ροπή προς το κακό και τελικά τον αποσπά από την επικοινωνία του με το Θεό.  Όσο περισσότερο διαπράττει ο άνθρωπος την αμαρτία τόσο περισσότερο δένεται    μ' αυτή. Πολλές φορές η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο να αρρωστήσει και σωματικά  όπως συνέβη   με τον παραλυτικό της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Ο παραλυτικός αυτός, από τις αμαρτίες του,  ήταν κατάκοιτος επάνω στο κρεβάτι του,  και  το μόνο  καλό  που μπορούσε να κάνει ήταν να πιστεύει με όλη τη δύναμη  της  ψυχής  του  ότι ο  Χριστός θα  μπορούσε  να ελευθερώσει και αυτόν από την παραλυσία και τα δεσμά της αμαρτίας. Και πράγματι το ποθούμενο  έγινε πραγματικότητα γιατί, όταν τον οδήγησαν μπροστά  στον  Υιόν    του Θεού  και είδε ο Ιησούς την πίστη του ίδιου   και  εκείνων που τον έφεραν, τον θεράπευσε ψυχικά και σωματικά. Ας δούμε  όμως τι ακριβώς έγινε.

Ο  Κύριος   πριν   τον   θεραπεύσει   του   είπε,  «Θάρσει,  τέκνον·  αφέωνταί  σοι  αι  αμαρτίαι σου».  Όταν  άκουσαν   αυτά τα λόγια του Κυρίου μερικοί από τους γραμματείς «είπον  εν εαυτοίς·  Ούτος βλασφημεί», γιατί δεν πίστευαν ότι μπορεί ένας άνθρωπος να   συγχωρεί   αμαρτίες.  Τότε  ο   Κύριος για  να  τους  δείξει  ότι  είχε  εξουσία     να  συγχωρεί  αμαρτίες είπε  στον παραλυτικό, « Εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκόν  σου», πράγμα  που έγινε αμέσως  και ο λαός θαύμαζε και δόξαζε το Θεό.   Έτσι   του χάρισε τη θεραπεία της παραλυσίας του μαζί με την αιτία του κακού που ήταν η αμαρτία.

Η  αμαρτία είναι ο πιο ύπουλος εχθρός του  ανθρώπου  και η αμοιβή που δίνει στα  θύματά της  δεν  είναι  μόνο   η θλίψη και η στενοχώρια αλλά και ο θάνατος. Όσοι αγαπούν τη ζωή πρέπει να απομακρυνθούν  από  την  αμαρτία  και  να προσεγγίσουν το Θεό μέσω της Εκκλησίας, αφού  ο  Κύριος  τη δύναμη της άφεσης των αμαρτιών την μετεβίβασε και στους Αποστόλους Του. Είναι γνωστά τα  λόγια  που  τους είπε, «αν τίνων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτούς, αν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται». Η Εκκλησία όμως είναι ζωντανός οργανισμός και η διαδοχή  των  Αποστόλων  συνεχίζεται  και  μεταδίδεται  με  την  Ιεροσύνη. Έτσι   η εξουσία που έλαβαν οι Απόστολοι από το Χριστό να συγχωρούν τις αμαρτίες μεταβιβάζεται και στους κληρικούς της Εκκλησίας οι οποίοι αναλαμβάνουν το λεπτό έργο του Πνευματικού.

Στην εξομολόγηση, όπως και στα άλλα μυστήρια της Εκκλησίας, είναι παρών ο Χριστός, έτοιμος να βοηθήσει όλους. Είναι βέβαια αυτονόητον ότι οι πνευματικοί πατέρες  πρέπει  να ευρίσκονται  στο ύψος  της  αποστολής  τους,  και  οι  πιστοί  να  σέβονται  τους κληρικούς και να προσέρχονται στην εξομολόγηση χωρίς αμφιβολίες ή δισταγμούς. Να προσέρχονται με τη βεβαιότητα ότι η εξουσία των πνευματικών να συγχωρούν αμαρτίες απορρέει από τον Ίδιο το Χριστό.  Έτσι   θα   έχουν  τη  βεβαιότητα ότι  καθαρίζονται  και  απαλλάσσονται  από   το  μολυσμό   της   αμαρτίας.  Αμήν.

Αναδημοσίευση από: Ζωηφόρος