Πρωτότυπο κείμενο
Έκρινε γαρ ο Παύλος παραπλεύσαι την Έφεσον, όπως μη γένηται αυτώ χρονοτριβήσαι εν τη Ασία· έσπευδε γαρ, ει δυνατόν ην αυτώ, την ημέραν της Πεντηκοστής γενέσθαι εις Ιεροσόλυμα. Από δε της Μιλήτου πέμψας εις Έφεσον μετεκαλέσατο τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Ως δε παραγένοντο προς αυτόν, είπεν αυτοίς· υμείς επίστασθε , από πρώτης ημέρας αφ̓ ης επέβην εις την Ασίαν, πως μεθ ̓ υμών τον πάντα χρόνον εγενόμην. Προσέχεται ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους , ποιμαίνοιν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος. Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών. διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα και ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον. και τα νυν παρατίθεμαι υμάς, αδελφοί, τω Θεώ και τω λόγω της χάριτος αυτού τω δυναμένω εποικοδομήσαι και δούναι υμίν κληρονομίαν εν τοις ηγιασμένοις πάσιν. αργυρίου η χρυσίου η ιματισμού ουδενός επεθύμησα· αυτοί γινώσκετε ότι ταις χρείαις μου και τοις ούσι μετ ̓ εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται. πάντα υπέδειξα υμίν ότι ούτω κοπιώντας δει αντιλαμβάνεσθαι των ασθενούντων, μνημονεύειν τε των λόγων του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε· μακάριόν εστι μάλλον διδόναι η λαμβάνειν. και ταύτα ειπών, θεις τα γόνατα αυτού συν πάσιν αυτοίς προσηύξατο.
Απόδοση
Κι αυτό, γιατί ο Παύλος αποφάσισε να παρακάμψει την Έφεσο, για να μη χρονοτριβήσει στην επαρχία της Ασίας· βιαζόταν να είναι στα Ιεροσόλυμα, αν του ήταν δυνατό, την ημέρα της Πεντηκοστής. Από τη Μίλητο ο Παύλος έστειλε στην Έφεσο και κάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Όταν ήρθαν και τον συνάντησαν τους είπε: Εσείς οι ίδιοι ξέρετε πως συμπεριφέρθηκα απέναντί σαν όλον τον καιρό, από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στην επαρχία της Ασίας. Προσέχετε, λοιπόν, τον εαυτό σας και όλο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε επισκόπους για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Κυρίου και Θεού, που την έκανε δική του με το αίμα του. Εγώ το ξέρω ότι μετά την αναχώρηση μου θα εισβάλουν σ ̓ εσάς λύκοι άγριοι, που δεν θα λυπηθούν το ποίμνιο. Ακόμα και από ανάμεσα σας θα βγουν πρόσωπα που θα διδάσκουν πλάνες για να παρασύρουν τους πιστούς με το μέρος τους. Γι ̓ αυτό να αγρυπνείτε, και να θυμάστε ότι τρία χρόνια συνέχεια δεν έπαψα νύχτα και μέρα να νουθετώ με δάκρυα τον καθένα σας. Τώρα, αδελφοί, σας εμπιστεύομαι στον Θεό και στο κήρυγμα που σας αποκάλυψε η χάρη του. Αυτός μπορεί να σας κάνει ώριμους στην πίστη και να σας δώσει την επουράνια ζωή μαζί με όλους όσοι είναι δικοί του. Ασήμι η χρυσάφι η ιματισμό από κανένα δεν ζήτησα. Εσείς οι ίδιοι ξέρετε ότι για τις ανάγκες τις δικές μου και των συνοδών μου δούλεψαν αυτά εδώ τα χέρια. Με κάθε τρόπο σας έδωσα το παράδειγμα, ότι πρέπει να εργάζεστε έτσι σκληρά, για να μπορείτε να βοηθάτε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού, που είπε: “καλύτερο είναι να δίνεις παρά να παίρνεις”. Αφού είπε αυτά τα λόγια, γονάτισε αυτός κι όλοι εκείνοι και προσευχήθηκε.
Σχολιασμός
Η Ζ΄ Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη στους 318 Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου που συγκλήθηκε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι ένα τμήμα της ομιλίας του Αποστόλου Παύλου που απευθύνεται προς τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου και το θέμα της σχετίζεται με τη σημερινή εορτή.
Ο απόστολος των Εθνών θέλοντας να βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα την ημέρα της Πεντηκοστής, παράκαμψε την Έφεσο και πήγε στην Μίλητο. Από εκεί έστειλε ανθρώπους στην Έφεσο να προσκαλέσουν τους πρεσβυτέρους της πόλεως να έρθουν στη Μίλητο όπου βρισκόταν ο ίδιος. Το γεγονός αυτό διαδραματίστηκε κατά το τέλος της τρίτης περιοδείας του Αποστόλου. Η ομιλία του Απ. Παύλου, μπορούμε να πούμε ότι είχε αποχαιρετιστήριο καθώς και παραινετικό χαρακτήρα. Νιώθει την ανάγκη να υπενθυμίσει στους πρεσβύτερους του Χριστού, κάτω από ποιες συνθήκες κήρυξε ο ίδιος το λόγο του Κυρίου στην Ασία. Υπενθυμίζοντας τους ότι αυτοί που πράττουν και διαδίδουν το λόγο του Κυρίου θα υποστούν μύριες δοκιμασίες για την αγάπη Του, όπως ο ίδιος έζησε από την αρχή του αποστολικού του έργου. Τους προτρέπει αλλά και τους προειδοποιεί ότι θα πρέπει να βρίσκονται συνεχώς σε πνευματική εγρήγορση.
Ο λόγος του θείου Παύλου, διέπεται από μεγάλη αγάπη προς την Εκκλησία του Χριστού, δείχνοντας ταυτόχρονα την αγωνία του για την διαφύλαξη της ορθής πίστεως και την προστασία του ποιμνίου από τα επιβλαβή κηρύγματα των αιρετικών.
Όπως αναφέραμε, η Εκκλησία θεσμοποίησε να διαβάζεται σήμερα αυτή η περικοπή των Πράξεων, διότι σχετίζεται με την εορτή των πατέρων της Εκκλησίας καθώς οι Πατέρες είναι οι συνεχιστές των αποστόλων και των πρεσβυτέρων και επισκόπων της πρώτης Εκκλησίας.
Παραγγέλλει λοιπόν ο Απόστολος: «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος». (Πραξ. 20,28). Ο απ. Παύλος προτρέπει τους πρεσβύτερους (ως πρεσβύτεροι εδώ εννοούνται οι επίσκοποι) να προσέχουν πρώτα το εαυτό τους, ώστε να είναι αυτοί πρώτα καθαροί απέναντι στο Θεό, για να μπορούν να ποιμάνουν το λαό. Δηλαδή οι επίσκοποι πρέπει να έχουν ορθό ήθος και να μένουν σταθεροί στην ορθή πίστη, ώστε να ποιμαίνουν θεοφιλώς το ποίμνιο που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος. Ο Απ. Παύλος διευκρινίζει ότι το ποιμαντικό έργο του επισκόπου συμπεριλαμβάνει τη διδαχή του ποιμνίου. Καλείται ο ποιμένας με το λόγο, αλλά και κυρίως με το ζωντανό παράδειγμά του να εμπνεύσει στους χριστιανούς την αληθινή πίστη και ζωή.
«Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. 20,29). Μέσα από την ομιλία του ο απ. Παύλος επισημαίνει πως ανάμεσα τους υπάρχουν αιρετικοί. Ακόμη προφητεύει στο ακροατήριό του, ότι αυτοί ωσάν λύκοι θα ορμήσουν κατασπαράζοντας τα λογικά πρόβατα του Κυρίου. Τους προετοιμάζει λοιπόν πως θα έρθει ο καιρός που οι πιστοί στον Κύριο θα πέσουν σε μεγάλους πειρασμούς, από ανθρώπους που βρίσκονται στο χώρο της Εκκλησίας. Αυτοί κάνοντας χρήση του ονόματος του Χριστού, θα προβάλλουν τις δικές τους διαστρεβλωμένες απόψεις. Ακόμη τους προετοιμάζει ότι θα έρθει καιρός που δε θα είναι μαζί τους και πως πρέπει οι ίδιοι να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση. Αυτή η τελευταία προτροπή απευθύνεται στους ποιμένες κάθε εποχής. Ο «ποιμήν ο καλός» οφείλει να είναι πάντα άγρυπνος για τη διαφύλαξη της πνευματικής ακεραιότητας του ποιμνίου του και γι’ αυτό το λόγο οι μορφές των Πατέρων τιμώνται και προβάλλονται τόσο έντονα, όχι μόνο κατά τη σημερινή εορτή, αλλά και γενικότερα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
Διακόνου Ειρηναίου Κυριάκου, θεολόγου
Αναδημοσίευση από: Ιερά Μητρόπολις Κωνσταντίας - Αμμοχώστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου