Απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος

Ο απόστολος Ανδρέας ήταν ο πρώτος από τους μαθητές του Χριστού, γι’ αυτό και ονομάζεται «Πρωτόκλητος». Γιος του Ιωνά και νεότερος αδελφός του Πέτρου καταγόταν από την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Και τα δυο αδέλφια ασχολούνταν με την αλιεία. Ο ζήλος τους και η προσδοκία του Μεσσία έφεραν αρχικά τα δυο αδέλφια κοντά στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, του οποίου ήταν και μαθητές.

«Τη επαύριον πάλιν ειστήκει ο Ιωάννης και εκ των μαθητών αυτού δύο, και εμβλέψας τω Ιησού πειπατούντι λέγει ίδε ο αμνός του Θεού. Και ήκουσον αυτού οι δύο μαθηταί λαλούντος, και ηκολούθησαν τω Ιησού. Στραφείς δε ο Ιησούς και θεασάμενος αυτούς ακολουθούντας λέγει αυτοίς, τι ζητείτε; Οι δε είπον αυτώ ραββί ο λέγεται ερμηνευόμενον διδάσκαλε που μένεις; Λέγει αυτοίς έρχεσθε και ιδέτε. Ήλθον ουν και είδον που μένει, και παρ’ αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην ώρα τη ως δεκάτη. Ην Άνδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου εις εκ των δύο των ακουσάντων παρά Ιωάννου και ακολουθησάντων αυτώ. Ευρίσκει ούτος πρώτος τον αδελφόν τον ίδιον Σίμωνα και λέγει αυτώ ευρήκαμεν τον Μεσσίαν ο έστι μεθερμηνευόμενον Χριστός» (Ιωαν. 1, 35-41).

Ο Απόστολος Ανδρέας μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και τη διασπορά των Αποστόλων κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Βιθυνία, τον Εύξεινο Πόντο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο και την Αχαΐα. Υπήρξε ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου που έγινε η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κων/πόλεως. Όπως και οι άλλοι απόστολοι, ο Ανδρέας συνοδεύει το κήρυγμά του με θαύματα. Φυσικά δε λείπουν και οι δικές του ταλαιπωρίες, οι διώξεις, οι κακοπάθειες.

Στην Αχαΐα θεράπευσε πολλούς ασθενείς και η διδασκαλία του καθώς και τα θαύματά του εξόργισαν τον ανθύπατο, ο οποίος διέταξε να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν. Υπέμεινε ανδρειότατα σε ηλικία ογδόντα χρόνων μαρτυρικό θάνατο. Σταυρώθηκε σε σταυρό σχήματος Χ και μάλιστα με το κεφάλι προς τα κάτω. Όχι μόνο υπέμεινε γενναιότατα το μαρτύριο, αλλά συμβούλευε τους πιστούς την ώρα της μεγάλης οδύνης του να θεωρούν το θάνατο ευκαταφρόνητο και να χαίρουν γι’ αυτόν.

Ο Άγιος Ανδρέας είναι πολιούχος και προστάτης της Πάτρας και η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου.

Απολυτίκιο

Ως των Αποστόλων πρωτόκλητος και του κορυφαίου αυτάδελφος, τον Δεσπότην των όλων Ανδρέα ικέτευε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Αναδημοσίευση από: Ενοριακά Νέα

Ο Κύπριος Άγιος Φιλούμενος που κατακρεούργησαν οι σιωνιστές Εβραίοι το 1979

Ο άγιος ιερομάρτυρας του 20ού αιώνος Φιλούμενος ο Κύπριος καταγόταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου. Από μικρός μαζί με τον αδελφό του Ελπίδιο μαθήτευε κοντά στη γιαγιά του Λωξάντρα τα ιερά γράμματα του Χριστού. Ήτοι βίους αγίων και ύμνους της Εκκλησίας. Ο άγιος κάποια στιγμή μαζί με τον αδελφό του πηγαίνουν στη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου και εκεί μένουν πέντε χρόνια. Ακολούθως πηγαίνουν στα Ιεροσόλυμα. Ο άγιος Φιλούμενος έμεινε στα Ιεροσόλυμα 46 χρόνια. Ο άγιος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από φανατικούς σιωνιστές Εβραίους οι οποίοι τον κατακρεούργησαν την ώρα του εσπερινού στο Φρέαρ του Ιακώβ στο οποίο διέμενε, πιστός φύλακας αγίων τόπων και τρόπων αιωνίων. 

Η Εκκλησία της Κύπρου και ιδιαιτέρως η Ιερά Μητρόπολις Μόρφου σήμερα εορτάζει τη μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Φιλουμένου του νέου, του Κυπρίου. Ο νεομάρτυς αυτός γεννήθηκε το 1913 και ήταν παιδί του Γεωργίου και της Μαγδαληνής Χασάπη ή Ουρουντιώτη, καθώς και ο δίδυμος αδελφός του αρχιμανδρίτη Ελπιδίου. Οι γονείς του αν και κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου, έμεναν στην ενορία του Αγίου Σάββα στη Λευκωσία, αφού ο πατέρας του αγίου είχε δικό του πανδοχείο και φούρνο. Μαζί με τον αδελφό του Ελπίδιο έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο για προσευχή και διάβαζαν Βίους Αγίων, από όπου ιδιαιτέρως τους συγκίνησε ο βίος του Οσίου Ιωάννου του Καλυβίτη, που κατά κάποιον τρόπο επέδρασε πάνω τους, ώστε να θέλουν να ακολουθήσουν τον μοναχικό βίο. Επίσης, εκτός από τη μητέρα τους, ιδιαίτερη επίδραση στο να αποκτήσουν εκκλησιαστική και ορθόδοξη συνείδηση είχε πάνω τους και η γιαγιά τους Λωξάντρα. Σε ηλικία 14 ετών τα δύο αδέλφια πηγαίνουν στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου και μετά στα Ιεροσόλυμα, όπου φοιτούν στο εκεί Γυμνάσιο. Αποφοιτώντας από το Γυμνάσιο το 1939 ο μεν Ελπίδιος υπηρέτησε ως πρεσβύτερος σε διάφορους τόπους και εκοιμήθη στις 29 Νοεμβρίου 1983. Ο δε Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα και το 1979 διορίστηκε υπεύθυνος στο Φρέαρ του Ιακώβ. Όπου, εκεί το Νοέμβριο του 1979 την ώρα που ο άγιος τελούσε τον Εσπερινό, τον δολοφόνησαν με τσεκούρι φανατικοί Εβραίοι.

Μια εβδομάδα πριν, μια ομάδα φανατικών σιωνιστών πήγε στο μοναστήρι του Φρέαρ του Ιακώβ, ισχυριζόμενοι ότι ήταν Εβραϊκός ιερός τόπος και απαιτώντας όπως όλοι οι Σταυροί και οι εικόνες να απομακρυνθούν. Βέβαια, ο άγιος επεσήμανε ότι το πάτωμα στο οποίο ήταν τώρα είχε κατασκευαστεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο πριν από το 331 μ.Χ. και ότι χρησιμοποιήθηκε ως Ορθόδοξος Χριστιανικός ιερός τόπος για δεκαέξι αιώνες πριν το ισραηλινό κράτος έχει δημιουργηθεί, και ότι ήταν στα χέρια των Σαμαρειτών οκτώ αιώνες πριν από αυτό, (το υπόλοιπο του αρχικού ναού είχε καταστραφεί κατά την εισβολή του Σάχη Χοσράν Παρνίς στον έβδομο αιώνα, κατά την οποία οι Εβραίοι είχαν σφαγιάσει όλους τους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ.) Η ομάδα έφυγε με απειλές, ύβρεις και αισχρότητες του είδους που οι ντόπιο χριστιανοί υποφέρουν τακτικά. Μετά από λίγες μέρες, στις 29 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια μιας χειμαρρώδης νεροποντής, μια ομάδα σιωνιστών γύρισε στο μοναστήρι. Ο άγιος είχε ήδη βάλει το πετραχήλι του για τον Εσπερινό. Η αποσπασματική κοπή των τριών δακτύλων με το οποίο έκανε το σημείο του Σταυρού του έδειξε ότι είχε βασανιστεί σε μια προσπάθεια να τον κάνουν να αρνηθεί την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.Το πρόσωπο του είχε χαραχθεί άγρια στη μορφή του Σταυρού. Η εκκλησία και ιερά σκεύη είχαν όλα καταστραφεί από την διάπραξη της ιεροσυλίας. 

Το σκήνωμα του αγίου παραδόθηκε στους ορθοδόξους μετά από 6 μέρες, αλλά διατηρούσε την ευκαμψία του και ετάφη στο κοιμητήριο της Αγίας Σιών. Μετά από τέσσερα χρόνια στην ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, το σώμα βρέθηκε άφθαρτο και ευωδίαζε. Τότε, έκλεισαν τον τάφο και τον ξανάνοιξαν τα Χριστούγεννα του 1984, οπότε το ιερό σκήνος διατηρούσε μερική αφθαρσία και το τοποθέτησαν σε υάλινη λειψανοθήκη στο βόρειο τμήμα του ιερού βήματος στο ναό της Αγίας Σιών.

O ιερομάρτυς Φιλούμενος συγκαταλέκθηκε μεταξύ των αγίων της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στις 30 Αυγούστου του 2008, οπότε και το άφθορο άγιο σκήνωμα του μεταφέρθηκε στο προσκύνημα του φρέατος του Ιακώβ όπου και μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού.

Η μνήμη του τιμάται την 29η Νοεμβρίου, εξαιρέτως Δε στην κοινότητα της Ορούντας με παννύχιο αγρυπνία. 

Αναδημοσίεση από: NOCTOC

Ανακοινώσεις Ι. Ν. Παναγίας Αγ. Νάπας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝAΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ

Το  Σάββατο 4 Δεκεμβρίου θα τελεστεί Αγρυπνία
στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Επιφανίου στο δρόμο Κάβο Γκρέκο
στη Αγία Νάπα από τις 9:00 μμ - 12:30 πμ,
για μαθητές, φοιτητές, νέους και για όλους όσους
εργάζονται (γιατρούς, νοσηλευτές, αστυνομικούς, στρατιώτες, κυνηγούς κλπ)
και  δυσκολεύονται να εκκλησιαστούν στη Κυριακάτικη Λειτουργία.

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

Με την ευκαιρία του Σαρανταλείτουργου την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου
θα τελεστεί Αγρυπνία στο Μοναστήρι της Αγίας Νάπας
από τις 7:30 μμ - 1:00 πμ.


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

Ένα πρωτότυπο κήρυγμα

Ένας μοναχός πεζοπορούσε στην έρημο. Στον δρόμο τον συλλαμβάνει μια συμμορία ληστών. Του ζητούν να τους δώσει όλα τα λεφτά που είχε στο πουγκί του.

- Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, του λένε άγρια.
- Δεν έχω ούτε μια πεντάρα επάνω μου, τους απαντά.

Η ματιά του ήταν πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη. Τους έκανε εντύπωση, κι’ ο αρχηγός τους τον λυπήθηκε.

- Κανονικά θα’ πρεπε να σε σκοτώσουμε, του λέει, αφού δεν μας δίνεις τίποτε. Αλλά ίσως έχεις κάτι να μας δώσεις. Κάνε μας ένα κήρυγμα και αν το πετύχεις, θα σ’ αφήσουμε να φύγεις. Διαφορετικά….

Ο μοναχός δεν τους χάλασε το χατίρι. Σκέφθηκε λίγο και ύστερα τους είπε:

- Αδελφοί μου, η ζωή σας μοιάζει με τη ζωή του Χριστού. Όπως Εκείνος, έτσι κι’ εσείς γεννηθήκατε σ’ έναν στάβλο ή κάπου χειρότερα.
Σαν Εκείνον, περάσατε τα νιάτα σας χωρίς να έχετε που να γείρετε το κεφάλι.
Σαν Εκείνον θα πεθάνετε, καρφωμένοι σ’ ένα ξύλο, μέσα στους χλευασμούς του όχλου.
Και σαν Εκείνον θα κατεβείτε στον Άδη. Μόνο, που θα μείνετε εκεί, χωρίς ν’ αναστηθείτε όπως Αυτός. Είναι η μόνη διαφορά που βλέπω. Μετανοήστε αδελφοί μου τώρα που είναι καιρός. Αυτό σας εύχομαι, για να λείψει κι’ αυτή η διαφορά.

Τα λόγια του έπιασαν τόπο στις καρδιές τους. Φιλοτιμήθηκαν να μοιάσουν σε όλα με τον Χριστό.
Κι’ άλλαξαν από εκείνη τη στιγμή τη ζωή τους.


Αναδημοσίευση από: Φωνή βοώντος αμαρτωλού ιερέως

Υπομονή θα πει...

Να πονάς, αλλά να μην καταβάλλεσαι.

Να πονάς, αλλά να μην παραφέρεσαι.

Να πονάς, αλλά να μην μεμψιμοιρείς.

Να πονάς, αλλά να μην γκρινιάζεις.

Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι αντικοινωνικός.

Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι πρόβλημα στο περιβάλλον σου.

Να πονάς, αλλά να μένεις ολοθρος.

Να πονάς, αλλά να χαμογελάς.

Να πονάς, αλλά να δοξολογείς.

Να πονάς, αλλά να προσφέρεις.

Να πονάς, αλλά να προσεύχεσαι.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξο Ιστολόγιο Επαρχίας Αμμοχώστου

Τον άνθρωπο σώζει η γνήσια ταπεινοφροσύνη - Αμμά Θεοδώρα

Ούτε η άσκηση ούτε η κακουχία ούτε οι οποιοιδήποτε κόποι σώζουν τον άνθρωπο, παρά μόνο η γνήσια ταπεινοφροσύνη.

Και για επιβεβαίωση διηγιόταν το έξης:

Ήταν κάποιος αναχωρητής, που έδιωχνε τους δαίμονες, και τους εξέταζε, για να μάθει με ποιόν τρόπο βγαίνουν από τον άνθρωπο.

- "Με τη νηστεία;", τους ρωτούσε.

- "'Εμείς ούτε τρώμε ούτε πίνουμε", απαντούσαν εκείνοι.

- "Με την αγρυπνία;".

- "'Εμείς Δεν κοιμόμαστε καθόλου", έλεγαν.

"με την αναχώρηση (από τον κόσμο);".

"'Εμείς ζούμε στις ερήμους", αποκρίνονταν.

Επειδή ο γέροντας επέμενε και έλεγε,

-"Με ποιόν λοιπόν τρόπο βγαίνετε;", εκείνοι ομολόγησαν:

- "Τίποτα δεν μας νικάει, παρά μόνο η ταπεινοφροσύνη".

Αμμά Θεοδώρα

Αναδημοσίευση από: Αναστάσιος

Όταν προσεύχεσαι για τους άλλους

Όταν συγκινείσαι από τα βάσανα και την ψυχική ταλαιπωρία των άλλων και παρακινείσαι να κάνεις προσευχή γι' αυτούς με "καρδίαν συντετριμμένην", να ζητάς να τους ελεήσει ο Θεός και να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους,όπως θα προσευχόσουν και για τις δικές σου αμαρτίες. Δηλαδή να δέεσαι στο Θεό με δάκρυα. Να προσευχηθείς για τη σωτηρία τους όπως θα προσευχόσουν για τη δική σου σωτηρία. Αν το κατορθώσεις αυτό και το συνηθίσεις, θα λάβεις από το Θεό πολλά πνευματικά χαρίσματα, τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που αγαπά την ψυχή και θέλει τη σωτηρία των άλλων. Το ίδιο το Αγίο Πνεύμα θέλει να μας σώσει με κάθε δυνατό τρόπο,αρκεί εμείς να μην Του εναντιωθούμε, να μη σκληρύνουμε τις καρδιές μας. "Το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις". ( Ρωμ. η'26 )

Πηγή: από το βιβλίο Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης "Η εν Χριστώ Ζωή μου"

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξο Ιστολόγιο Επαρχίας Αμμοχώστου

Η Αγία Αικατερίνη

Θα μιλήσουμε για την αγία Aικατερίνη, που εορτάζει σήμερα.

* * *

H αγία Aικατερίνη έζησε τον τρίτο αιώνα μετά Xριστόν. Γεννήθηκε στην Aλεξάνδρεια. O πατέρας της Kώνστας, εκπρόσωπος του αυτοκράτορος, και η μητέρα της ήταν ειδωλολάτρες. Έτσι και αυτή ήταν ειδωλολάτρισσα. Aλλά είχε η μικρή κόρη μεγάλη κλίση στα γράμματα. Σπούδασε όλες τις επιστήμες και διάβασε τα συγγράμματα Eλλήνων και Λατίνων. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών ήταν η πιο μορφωμένη κόρη της Aλεξανδρείας.

Aλλά και στο παράστημα ήταν μια όμορφη γυναίκα όλο χάρη. Mε τέτοια χαρίσματα, σωματικά και διανοητικά, ήταν περιζήτητη νύφη. Σπουδαίοι νέοι τη ζήτησαν. Aλλ’ εκείνη έλεγε, ότι δεν θέλει να παντρευτεί, παρ’ όλες τις πιέσεις των δικών της.

Aν κάποιος θέλει να παντρευτεί, είναι αμαρτία να τον εμποδίζουμε. Aλλ’ εάν αυτό είναι αμαρτία μια φορά, εκατό φορές είναι αμαρτία να εμποδίζουμε έναν άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που θέλει να δώσει την καρδιά του στο Θεό. O γάμος είναι ασήμι, η παρθενία είναι χρυσάφι. Διάλεξε και πάρε. Eγώ, τόσα χρόνια που υπηρετώ τον Kύριο, ποτέ μα ποτέ δεν εμπόδισα άνθρωπο να έρθει σε γάμο. Aλλά και πάντοτε υπεστήριξα γυναίκες και άνδρες που θέλησαν να αφοσιωθούνε στο Θεό και να είναι ιεραποστολικά και μοναχικά πρόσωπα. Eλευθερία έδωσε ο Θεός· βία απαγορεύεται, ιδίως στα ζητήματα αυτά.

Tην επίεζαν λοιπόν, κακώς, την αγία Aικατερίνη. Eκείνη δε μισούσε το γάμο, αλλά σαν πνεύμα ανώτερο ήθελε να 'ναι απερίσπαστη. Kαι δεν υπάρχει μόνο αυτός ο γάμος, ο συνηθισμένος. Άλλοι παντρεύονται την πατρίδα, άλλοι την επιστήμη, άλλοι τη θρησκεία.

H αγία Aικατερίνη, για να ξεφύγει από τις πιέσεις, μεταχειρίσθηκε ένα ευφυές πρόσχημα. Γιατί ο Xριστιανός είναι έξυπνος· πρέπει να ‘χει την εξυπνάδα όχι του κόσμου τούτου αλλά του Θεού. Λέει λοιπόν στους γονείς της· ―Aφού πιέζετε τόσο, δέχομαι να παντρευτώ , αλλ’ υπό έναν όρο. ―Ποιόν όρο, παιδί μου; ―Eάν βρεθεί ένας νέος που να είναι ανώτερος από ‘μένα στην ομορφιά, στα πλούτη, στή γνώση και επιστήμη, θά τον πάρω.

Άρχισαν να ψάχνουν· και πολλοί παρουσιάστηκαν. Άλλοι ήταν πλούσιοι, αλλ’ όχι όμορφοι. Άλλοι ήταν πλούσιοι και όμορφοι, αλλ’ όχι μορφωμένοι. Σπάνιο πράγμα και πλούτος και κάλλος και μόρφωση να συναντώνται σε ένα πρόσωπο. Έτσι δεν μπορούσε να βρεθεί κανείς, και οι γονείς ήταν απαρηγόρητοι.

Tην έστειλαν σε κάποιο φιλόσοφο ασκητή, που ζούσε σε μια σπηλιά έξω από την Aλεξάνδρεια. Πήγε και τον συμβουλεύτηκε τί να κάνει. Eκείνος τής είπε· ―Kόρη μου, εγώ ξέρω ένα νέο. Δεν oπάρχει άλλος σαν αυτόν στόν κόσμο. Όμορφος, πλούσιος, δυνατός, σοφός όσο κανείς άλλος. H Aικατερίνη ενθουσιάστηκε και είπε· ―Θα ήθελα να τον δώ . Tης λέει ο ασκητής· ―Θα κάνεις ό,τι θα σου πω; ―Θα το κάνω. ―Aκουσε λοιπόν (είπε ο ασκητής κι έβγαλε από τον κόρφο του μια εικόνα της Παναγίας μας με τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν). Πάρε αυτή την εικόνα, πήγαινε στο σπίτι σου, κλείσου στο δωμάτιό σου, και προσευχήσου. Kαι η Παναγία θα σου φανερώσει τί θα κάνεις.

Πράγματι η Aικατερίνη πήρε την εικόνα, κλείστηκε στο σπίτι, κι έκανε προσευχή πολλή, πέρα απ’ τα μεσάνυχτα. Kουρασμένη την πήρε ο ύπνος. Bλέπει τότε όραμα. Eίδε την Παναγία να λάμπει σαν το φεγγάρι και το Θείο βρέφος στην αγκάλη της να λάμπει σαν τον ήλιο· αλλά το πρόσωπο του Xριστού αποστρεφόταν να μή δει την Aικατερίνη. Λέει η Παναγία·

―Παιδί μου, κοίταξε την κόρη αυτή. Hρθε από τόσο μακριά· ζητάει να βρει κάποιον που να την αγαπάει και να αφοσιώνεται σ’ αυτήν.

Tο Θείο βρέφος απήντησε με θυμό·

―Δεν θέλω να την κοιτάξω.

―Γιατί, παιδί μου; Aυτή είναι η πιο ωραία κόρη της Aλεξανδρείας.

―Oχι, Mήτερ του Θεού· είναι άσχημη (ήτανε ασχήμη, γιατί ακόμα δεν είχε βαπτισθεί).

Eφυγε κλαμένη η Aικατερίνη. Πήγε στον ασκητή και του είπε το όραμα.

―Kαλά σου είπε, λέει εκείνος. Γι’ αυτό, αν θες να ατενίσεις το Xριστό, να πιστέψεις σ’ αυτόν και να βαπτισθείς.

Σε λίγες μέρες η μεγάλη εκείνη προσωπικότης της Aλεξανδρείας, βαπτίσθηκε και έγινε πλέον Xριστιανή. Tότε είδε πάλι όραμα. Aυτή τη φορά το Θείο βρέφος την κοίταξε και ήρθε ο παράδεισος στην καρδιά της. Aπό την ώρα εκείνη η Aικατερίνη αφωσιώθηκε εξ ολοκλήρου στο Xριστό. Έγινε ιεραπόστολος.

Tο ‘μαθε ο βασιλιάς Mαξιμίνος και την κάλεσε σε διάλογο. στο τέλος αναγκάστηκε να πει· Eγώ δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί σου, αλλά θα καλέσω τους σοφούς και επιστήμονες, μαθηματικούς και φυσικούς και αστρονόμους, για να συζητήσεις μαζί τους.

Tην άλλη μέρα, εκατόν πενήντα σοφοί ήταν στο ανάκτορο του Mαξιμίνου. Aπό την άλλη μεριά μόνη της η αγία Aικατερίνη. Άρχισε η συζήτηση και διήρκεσε όλη τή μέρα. Tα επιχειρήματα των σοφών κατέρρευσαν. Tο Πνεύμα το Άγιο φώτισε την αγία Aικατερίνη και τους απεστόμωσε. O ένας κατόπιν του άλλου είπαν· Συμφωνώ με την Aικατερίνη, πιστεύω στο Θεό της Aικατερίνης. Kαι ο βασιλιάς; Eξαγριώθηκε περισσότερο και διέταξε, να κόψουν μπροστά του τα κεφάλια των σοφών. Έτσι οι εκατόν πενήντα εκείνοι σοφοί ωμολόγησαν το Xριστό και μαρτύρησαν.

Mετά από αυτό ο Mαξιμίνος έριξε την αγία Aικατερίνη στή φυλακή. Kαι φυλακισμένη όμως είχε νέες νίκες. Eκεί έφερε στην πίστη πολλούς που ήρθαν να την επισκεφθούν. Mεταξύ αυτών ήταν η γυναίκα του Mαξιμίνου, η βασίλισσα Φαυστίνα, και ο σωματοφύλακάς της αξιωματικός Πορφύριος μαζί με διακόσους στρατιώτες του. Oλοι αυτοί, ακούγοντας τα λόγια της, πίστεψαν στο Xριστό. Aλλά ο Mαξιμίνος, με σατανικό πείσμα, όχι μόνο έμεινε αμετάπειστος, αλλά και διέταξε να αποκεφαλισθούν και αυτοί όλοι. Δε λυπήθηκε ούτε τη γυναίκα του! Eκατόν πενήντα, συν διακόσοι, συν δύο· τριακόσες πενηνταδύο (352) ψυχές έπιασε στα δίχτυα του Xριστού το κήρυγμα της αγίας Aικατερίνης!

Mετά από λίγο έφθασε πλέον το τέλος της. δε σας διηγούμαι τις λεπτομέρειες. Eίναι μακρά η σειρά των βασανιστηρίων, από τα οποία φοβερώτερο είναι ο τροχός. Kαι πέτρα ακόμα να ‘σαι, θα συγκινηθείς αν διαβάσεις το τέλος της αγίας Aικατερίνης. Aφού γονάτισε, ύψωσε τα χέρια και προσευχήθηκε για όλο τον κόσμο. Έπειτα έκλινε το κεφάλι και απεκεφαλίσθη. Έτσι παρέδωσε την αγία της ψυχή, που σαν λευκό περιστέρι πέταξε στους ουρανούς.

Tο ιερό λείψανό της σώζεται άφθορο. Oσοι δεν πιστεύουν, ας πάνε να το δούν. Bρίσκεται στο όρος Σινά. Tη φωλιά αυτή του Xριστού μέσα στους αιώνας την κρατάνε Eλληνες μοναχοί. Aς ευχαριστήσουμε το Θεό γι’ αυτό. Iσως αυτοί είναι οι τελευταίοι μοναχοί· γιατί τα παιδιά της Eλλάδος δεν πηγαίνουν πλέον να γίνουν μοναχοί στο Σινά ή στο Aγιο Oρος· προτιμούν άλλες επιδιώξεις…

Ως προσκυνηταί πηγαίνουν εκεί και Iσραηλίτες, και Aιγύπτιοι, και Bεδουΐνοι, και Γερμανοί, και Pώσοι, για ν’ ασπασθούν τα ιερά λείψανα της αγίας, που την στεφάνωσε ο Θεός με τρία στεφάνια· της παρθενίας, του μαρτυρίου, και της σοφίας και επιστήμης.

Aν κοιτάξουμε την εικόνα της, έχει δαχτυλίδι. Tι σημαίνει αυτό; στο δεύτερο όραμα, που είδε, ο Xριστός της έδωσε δαχτυλίδι, έγιναν δηλαδή αρραβώνες. Aρραβώνες, που διαφέρουν από τους αρραβώνες της γης. Tη στιγμή που μια κοπέλα αφιερώνεται στο Θεό, αρραβωνιάζεται πλέον με το Xριστό, που είναι «ο νυμφίος ο κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους» (απόστιχα αίνων M. Tρίτης).

* * *

H αγία Aικατερίνη, αγαπητοί μου, είναι έλεγχος της γενεάς μας. Έλεγχος πρώτον των γυναικών, διότι έχουν το νού τους μόνο στο σωματικό κάλλος και αδιαφορούν για το ψυχικό. Eίναι έλεγχος δεύτερον των ανδρών, διότι αποδεικνύονται κατώτεροι από τη γυναίκα. Kαι τρίτον είναι έλεγχος ημών των κληρικών, διότι δεν φέρνουμε ψυχές κοντά στο Xριστό όπως εκείνη, αλλά μάλλον διώχνουμε.

Tελειώνω και εύχομαι, από μεν τις γυναίκες να ξαναβγούν μανάδες που θ’ αναθρέψουν ήρωες, από δε τους άντρες να βγούνε μάρτυρες. Tο θαύμα αυτό το ελπίζω από τη μάνα, από τη γυναίκα. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Αρχή εσπερινής ομιλίας Ιερού ναού Aγίας Tριάδος Πτολεμαΐδος Kυριακή 26-11-1978)

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Έλληνας Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Ο σκοπός της ζωής μας

«Ο κόσμος έχει φύγει από τον Θεό, ούτε προσεύχεται, ούτε νηστεύει, ούτε αγιασμό, ούτε ευχέλαιο, ούτε εξομολόγηση, τίποτα. Ο άνθρωπος όμως που δεν τηρεί τον νόμο του Θεού ζει στην αμαρτία και τον θάνατο. Κάθε μέρα μεσα στην αμαρτία. Και τι κερδίζει ο άνθρωπος από τον κόσμο; Απλώς θα σπουδάσετε, θα γίνετε γιατροί, δικηγόροι και θα κάνετε οικογένεια.

Όταν δεν είσθε, παιδάκια μου κοντά στο Θεό, θα έχετε πολλά προβλήματα, τα οποία δεν μπορείτε να ξεπεράσετε. Δύο πράγματα επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας. Ένα πάθος που είναι εξ' αμαρτιών και ένα πάθος που είναι για δοκιμασία, γι'αυτό πρέπει τώρα που είστε μικροί, προπάντων να εξομολογείσθε, να πηγαίνετε στην εκκλησία, να έχετε αγάπη και σεβασμό προς τους γονείς σας για να γίνετε καλοί και σωστοί στην κοινωνία.

Όταν τα κάνετε αυτά θα εφαρμόζετε αυτό που έλεγε ο Άγιος Αντώνιος, όταν ήταν στη ζωή, «δεν φοβάμαι τον Θεό γιατί δέχομαι τις εντολές Του και τις τηρώ»

Είμαστε θνητοί. Ήλθαμε να κάνουμε μία περιοδεία και να φύγουμε. Ο Θεός μας λέει: «φροντίζετε την ψυχή σας» γι'αυτό είναι χίλιες φορές προτιμότερο να μη ζούμε, παρά να ζήσουμε την κόλαση. Ας το προσέξουμε αυτό παιδάκια μου. Τι κερδίζουμε σάυτόν τον κόσμο; Τίποτα. Αξίζει όμως να ζούμε, αν ζούμε για τον Χριστό.»

Πηγή: από το βιβλίο "ΛΟΓΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ"

Αναδημοσίευση: Ορθόδοξο Καταφύγιο

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

"Μόνο με την ελεύθερη απόφαση και τη θέλησή μας μπορούμε να πετύχουμε την τέλεια διόρθωση της ψυχής."

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τις δύσκολες ώρες δε θα αφήσει ο Θεός, φτάνει να έχουμε ΠΙΣΤΗ

Τον περασμένο χρόνο (1939) ήμουν ένα διάστημα Τραπεζάρης. Πλησίαζε του Τιμίου Προδρόμου, κατά την οποία συνήθως μικροπανηγυρίζουμε. Εγώ από την προπαραμονή μέτρησα το ψωμί και ήταν όλα 250 ψωμιά. Μ’ αυτό έπρεπε να κάμω 4 τράπεζες, γνωρίζοντας ότι για κάθε τράπεζα ξοδεύονται 70-80 ψωμιά. Εξαιτίας δε της εορτής του Τιμίου Προδρόμου έπρεπε να δώσω στους ξένους προσκυνητές και ευλογία ψωμί ένα ή δύο στον καθένα. Λογαριάζω καλά το ψωμί και βλέπω ότι δεν θα με φθάσει να περάσω. Πηγαίνω στον ηγούμενο. Του λέω ότι το ψωμί δεν θα μας φθάσει και πρέπει αύριο (ήταν παραμονή της εορτής) να ζυμώσουμε. Ο ηγούμενος, δεν ξέρω τί συλλογίσθηκε, και μου λέει: «Όχι, όχι δεν θα ζυμώσουμε». «Μα Γέροντα, δεν θα μας φθάσει το ψωμί, θα ντροπιαστούμε και στους ξένους, να μην έχουμε ψωμί στην γιορτή του Τιμίου Προδρόμου». Αυτός πάλι το χαβά του!

«Όχι, λέει, θα περάσουμε». Τί να κάνω λοιπόν; Για να μη φιλονικώ, έφυγα πολύ λυπημένος και στενοχωρημένος. Πήγα στη τράπεζα, μοίρασα το ψωμί μέσα σε δύο κοφίνια. Έβαλα στο ένα 150 ψωμιά και στο άλλο 100. Αυτά έγιναν την Παρασκευή το πρωί. Σκέφθηκα, εν τω μεταξύ, για την τράπεζα του Σαββάτου το βράδυ να μουσκέψω παξιμάδι για να τραπεζώσω να εξοικονομήσω την ανάγκη. Την Παρασκευή λοιπόν και το Σάββατο το πρωί, για δύο τράπεζες που έγιναν, ξοδεύθηκαν τα 150 ψωμιά που υπήρχαν στο ένα κοφίνι. Αφού τελείωσε η τράπεζα του Σαββάτου το πρωί, το αδειανό κοφίνι το πήγα μέσα στο «παρακελλαρίκι», όπου έχουμε το παξιμάδι και τη ρακί. Μου έμειναν μόνον 100 ψωμιά και τα φύλαγα για το αυριανό τραπέζι στη γιορτή του Αγίου. Το απόγευμα του Σαββάτου πήγα στο «παρακελλαρίκι» να πάρω παξιμάδι και να το μουσκέψω, καθώς είχα προαποφασίσει και, ω, των θαυμασίων σου, Τίμιε Πρόδρομε! Βλέπω το αδειανό κοφίνι, που είχα βάλει το πρωί εκεί, και ήταν γεμάτο ψωμί φρέσκο. Τρίβω τα μάτια μου. Μήπως είναι πλάνη του πονηρού; Μήπως δε βλέπω καλά; Σ’ αυτό το κοφίνι εγώ είχα τα 150 ψωμιά και τα ξόδεψα τις δύο ημέρες! Τί είναι τούτο; Τί είναι το άλλο; Τούτο είναι θαύμα του Τιμίου Προδρόμου. Τρέχω λοιπόν στο Γέροντα χαρούμενος, του λέω όλη την ιστορία και τον προσκαλώ να έλθει μόνος του να δει το θαύμα. Πράγματι ήλθε, πιστοποίησε το θαύμα και δώσαμε και οι δύο την οφειλόμενη τιμή και δόξα στον Τίμιο Πρόδρομο. Και έβλεπες την άλλη μέρα παρακαλούσα τους ασκητές και ξένους προσκυνητές να πάρουν όχι από ένα, αλλά από πέντε και έξι ψωμιά ο καθένας, κηρύττοντας συνάμα σ’ όλους το θαύμα του Τιμίου Προδρόμου.

Πηγή:«Διονυσιάτικες διηγήσεις»

Αναδημοσίευση από: Klision

ΧΡΗΜΑΤΑ

"Τα χρήματα, λέγονται χρήματα, για να τα χρησιμοποιούμε όπου πρέπει, όχι για να τα φυλάττουμε, γιατί αυτό δεν είναι απόκτηση χρημάτων από μας, αλλά υποδούλωση μας σε αυτά."

Άγιος ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τα εισόδια της Θεοτόκου στο ναό

Η Εκκλησία μας, στις 21 Νοεμβρίου, εορτάζει με ιδιαίτερη λαμπρότητα τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας η αγία Άννα, μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της χωρίς να γεννήσει παιδί, παρακαλούσε, μαζί με τον άντρα της άγιο Ιωακείμ, τον Πανάγαθο Θεό να τους χαρίσει παιδί, το οποίο και θα αφιέρωναν στο Θεό.

Ο Άγιος Θεός εισάκουσε τις προσευχές τού βιβλικού αντρογύνου και έτσι η αγία Άννα αξιώθηκε να γεννήσει την Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία. Όταν έγινε τριών ετών, οι γονείς της, καθώς το είχαν υποσχεθεί, την οδήγησαν στο Ναό, όπου την υποδέχτηκε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας, ο οποίος την οδήγησε στα Άγια των Αγίων. Η είσοδος αυτή της Μαρίας στο Ναό ονομάστηκε «Εισόδια της Θεοτόκου». Εκεί μέσα, στον ιερότερο χώρο του Ναού, η Παναγία μας παρέμεινε για δώδεκα χρόνια και τρεφόταν από τον Αρχάγγέλο Γαβριήλ με ουράνια τροφή. Από το Ναό εξήλθε όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, να γεννήσει το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Απολυτίκιο

«Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον,

καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις,

Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται,

καὶ τὸν Χριστὸν τοὶς πᾶσι προκαταγγέλλεται,

Αὐτὴ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν,

Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις».

Oἶκος

«Τῶν ἀπορρήτων τοῦ Θεοῦ καὶ θείων μυστηρίων, ὁρῶν ἐν τῇ Παρθένω, τὴν χάριν δηλουμένην, καὶ πληρουμένην ἐμφανῶς, χαίρω, καὶ τὸν τρόπον ἐννοεῖν ἀμηχανῶ τόν ξένον καὶ ἀπόρρητον, πῶς ἐκλελεγμένη ἡ ἄχραντος, μόνη ἀνεδείχθη ὑπὲρ ἅπασαν τὴν κτίσιν, τὴν ὁρατὴν καὶ τὴν νοουμένην, Διό, ἄνεθφημείν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρῶς νοῦν τε καὶ λόγον, ὅμως δὲ τολμῶν, κηρύττω καὶ μεγαλύνω, Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος».

Κοντάκιο

«Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκω Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνευματι θείω, ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ, Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος».

Του Μιχάλη Σπύρου, Θεολόγου

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

Το διαβατήριο των δοκιμασιών (γέροντας Παΐσιος)

Τις δοκιμασίες να τις δεχόμαστε με υπομονή, χωρίς στενοχώρια, σαν ευλογία του Θεού. Όταν κάποιος μας αδικεί, πρέπει να χαιρόμαστε και να θεωρούμε αυτόν που μας αδικεί μεγάλο ευεργέτη. Διότι γίνεται αιτία αποταμιεύσεως μας στην άλλη ζωή. Με τις δοκιμασίες που επιτρέπει ό Θεός μας κάνει να ετοιμαζόμαστε για την ουράνια βασιλεία Του, έχοντας στο χέρι του το διαβατήριο των δοκιμασιών.

Του γέροντος Παϊσίου

Αναδημοσίευση από:+ Γέρων Παΐσιος

Λόγος Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη για την ευχή

Αφιέρωσε μισή ώρα το εικοσιτετράωρο για να λες την ευχούλα, όποτε μπορείς, καλύτερα το βράδυ, χωρίς κομποσχοίνι, ικετευτικά, παρακλητικά, κλαψιάρικα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Καλλιέργησέ το αυτό και θα δεις τι καρπό θα βγάλει. Από μισή ώρα, μετά θα γίνει μία ώρα, και πρόσεξε εκείνη την ώρα. Ή το τηλέφωνο θα χτυπήσει ή αυτήν την δουλειά πρέπει να την κάνω τώρα, ή ύπνος θα σου έρθει ή καμιά βλασφημία θα σου έρθει. Τίποτε. Κλείσε το τηλέφωνο. Τελείωσε τις δουλειές σου και κάνε αυτό μισή ώρα και θα δεις. Φύτεψες ένα δεντράκι και αύριο, μεθαύριο, θα κάνει καρπό

Αναδημοσίευση από: τρελο-Γιάννης

ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ

"Σας παρακαλώ πρώτα να διαπλάσετε τις ψυχές των παιδιών σας, που βαδίζουν προς τον γάμο, ώστε να μην ζητούν υλικά αγαθά, αλλά σωφροσύνη."

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Η βαρύτητα της καρδιάς μας είναι ο Χριστός

Όπως έχει η γη βαρύτητα, έτσι και η καρδιά μας έχει Χριστό.

Όλα τα αντικείμενα έχουν μια δύναμη έλξης, που ισοδυναμεί με το βάρος τους. Φανταστείτε τι βαρύτητα έχει ο Χριστός στη ζωή μας. Είναι το κέντρο της!

Αλήθεια, πως μπορούμε να ζούμε χωρίς Χριστό, χωρίς Αγάπη, χωρίς Ζωή...;

Ας αναλογιστούμε πραγματικά ποιο είναι το αληθινό νόημα της Ζωής μας κι ας ψάξουμε να το βρούμε, ξεκινώντας από μέσα μας.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ

"Η αυταπάρνηση είναι μεγάλη αρετή. Είναι η αφετηρία που εξορμούν όλες οι αρετές. Η αυταπάρνηση αναδεικνύει τους μεγάλους άνδρες."    

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

(1846- 09/11/1920)

Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

"Την ψυχή, την ψυχή να φροντίζετε περισσότερο κι όχι τη σάρκα, που θα πάει στο χώμα και θα την φάνε τα σκουλήκια."

Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης

(1840-10/11/2010)

Η άρνηση του εγώ

Μικρός, γυμνός και αβοήθητος προχωρείς στην εφαρμογή μιας από τις πιο δύσκολες εντολές: «Να πολεμάς τις εγωιστικές σου επιθυμίες». Τελικά αυτό σημαίνει να «καταδιώκεις τον εαυτό σου» εναντίον του οποίου στρέφεται ο αγώνας σου. Γιατί όσο κυριαρχεί η εγωιστική σου θέληση, δεν μπορείς να προσεύχεσαι με καθαρή καρδιά στον Κύριο και να του λες: Γεννηθήτω το θέλημά Σου. Αν δεν μπορείς να απαρνηθείς τη μεγάλη ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου δεν θα μπορέσεις με κανένα τρόπο να κατακτήσεις το αληθινό μεγαλείο. Αν δεν αρνηθείς την ελευθερία σου δεν θα γευτείς την αληθινή ελευθερία όπου μία μόνο θέληση κυριαρχεί, του Θεού.
Το βαθύ μυστικό των αγίων είναι τούτο: Μην επιθυμείς κανενός είδους εγωιστική ελευθερία και θα σου δοθεί η πραγματική ελευθερία.
«Ακάνθας και τριβόλους ανατέλει σοι η γη». Έτσι είπε ο Θεός στον πεσόντα άνθρωπο. Με τον ιδρώτα του προσώπου του και με μόχθο πρέπει να δουλέψει τη γη ο άνθρωπος. Και αυτή η γη είναι ο ίδιος ο εαυτός σου. «Με μεγάλο κόπο θα αποκτήσεις τον πνευματικό σου πλούτο», λέει ο άγιος Μακάριος. Γιατί δεν συντελεί στην πραγματοποίηση της σωτηρίας σου το να αποκτήσεις αγαθά χωρίς μόχθο. Αυτό σε κάνει περήφανο.
Πώς μπορεί κανείς να καταπολεμά τον εαυτό του; Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Πόλεμος εναντίον του εαυτού σου σημαίνει ν’ απαρνιέσαι τόσο τις μικρές όσο και τις μεγάλες σου εμπαθείς επιθυμίες. Οι άγιοι πατέρες συνιστούν να αρχίζουμε από τα μικροπράγματα, γιατί, λέει ο Εφραίμ ο Σύρος, «πώς θα μπορέσεις να σβήσεις μια μεγάλη φωτιά προτού μάθεις να σβήνεις μια μικρή; Θέλεις ν’ απελευθερωθείς από ένα μεγάλο πάθος; Νίκα τις μικρές επιθυμίες, λένε οι άγιοι πατέρες. Μη νομίζεις πως το ένα είναι δυνατόν να χωριστεί από το άλλο. Οι επιθυμίες και τα πάθη είναι δεμένα το ένα με το άλλο σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας.
Επομένως, δεν θα σου αποδώσει μεγάλα πράγματα το να προσβάλλεις μόνο τα μεγάλα ελαττώματα και τις κακές συνήθειές σου, που δύσκολά υποτάσσονται, χωρίς να καταπολεμάς συγχρόνως και τις μικρές «αθώες» αδυναμίες σου π.χ. τη λιχουδιά για τα γλυκίσματα, τη φλύαρη διάθεση, την περιέργειά σου, τη βιασύνη σου. Στο τέλος τέλος όλες μας οι επιθυμίες, μικρές και μεγάλες, χτίζονται στο ίδιο θεμέλιο, την συνήθεια να ικανοποιούμε μόνο το εγωιστικό μας θέλημα.
Η θέληση μας είναι διεφθαρμένη. Μετά το προπατορικό αμάρτημα, η θέλησή μας κατευθύνεται αποκλειστικά από σε ό,τι εγωιστικό.Γι’ αυτό κι ο αγώνας μας έχει σαν στόχο του αυτή τη διεφθαρμένη θέληση μας. Και πρέπει να συνεχίζεται ακούραστα χωρίς διακοπή. Θέλεις π.χ. να ρωτήσεις για κάτι όχι άξιο λόγου; Μη ρωτάς! Επιθυμείς να πιεις δυο φλιτζάνια καφέ; Πιες ένα! Θέλεις να κάνεις μια επίσκεψη που η αιτία της έχει μια διάθεση κουτσομπολιού; Μην την κάνεις!
Αυτό σημαίνει να κηρύξεις διωγμό εναντίον του ίδιου του εαυτού σου. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού πάντοτε, επιβάλλεις σιωπή στην κραυγαλέα σου κακή θέληση. 
Ίσως όμως σου δημιουργείται μια απορία. Μα είναι τόσο απαραίτητο αυτό; Οι άγιοι πατέρες απαντούν με μια ερώτηση: Νομίζεις πως μπορείς πραγματικά να γεμίσεις ένα δοχείο με καθαρό νερό προτού αδειάσεις το ακάθαρτο νερό που ήδη έχει; Ή μπορείς να υποδεχτείς έναν πολύ αγαπητό σου φιλοξενούμενο σ’ ένα δωμάτιο που είναι γεμάτο σκουπίδια και παλιοπράματα; Όχι φυσικά. Όποιος ελπίζει, ότι θα μπορέσει να δει τον Κύριο «αγνίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος αγνός εστι» (Α΄, Ιωάν. γ΄ 3)
Ας καθαρίσουμε λοιπόν τις καρδιές μας. Ας πετάξουμε όλα τα παλιοπράματα που είναι στοιβαγμένα μέσα της. Ας σκουπίσουμε το λερωμένο πάτωμα, ας καθαρίσουμε τα παράθυρα κι ας τα ανοίξουμε για να μπει φως και καθαρός αέρας στο δωμάτιο που ετοιμάζουμε το κατάλυμα του Κυρίου μας. Και εμείς οι ίδιοι ας ντυθούμε με καθαρά ρούχα, για να μη μας μολύνει πια η μούχλα του παλαιού ανθρώπου και δούμε τον εαυτό μας «εκβαλλόμενον έξω» από τη βασιλεία του Θεού. (Λουκ. ιγ΄ 28)
Μακάρι όλα αυτά να γίνουν ο κόπος της κάθε στιγμής και της κάθε ώρας της ζωής μας. […]

Πηγή: Τίτο Κολλιάντερ, Ο δρόμος των ασκητών, εκδ. Ακρίτας, σ. 35-37

Αναδημοσίεση από: Θεολογικό Ιστολόγιο

Η Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας, ενημερώνει ότι ο Οικονόμος Πάτερ Αντώνιος Νικολάου, εφημέριος του ναού, απεβίωσε στις 14/11/2010. Το σκήνωμα του μεταστάντος θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό Παναγίας Αγίας Νάπας η ώρα 7:30 π.μ. στις 15/11/2010, όπου θα τελεστεί Ιερατικό Συλλείτουργο.

Η δύναμη της προσευχής των γονέων

"Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά, μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, που χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά".

Γέροντας Πορφύριος

Ο ναυαγός και το πρόσφορο

Γράφει ο Μέγας Γρηγόριος στους Διάλογους του, ότι στην θάλασσα τσακίσθηκε ένα καράβι, το οποίο είδαν από μακριά οι άνθρωποι της πόλεως, από την οποία ήταν οι ναύτες. Νομίζοντας δε, ότι επνίγησαν όλοι, ελειτούργησε ένας ιερέας για έναν αδελφό του, πού ήταν μέσα εις το καράβι καί τον εμνημόνευσε ως αποθαμμένον...

Την επομένη είδε τον αδελφό του καί ήλθε ζωντανός στο σπίτι του. Όταν τον ερώτησε, πώς εγλύτωσε από τον κίνδυνο, αποκρίθηκε: «Καθώς τσακίσθηκε το πλοίο άρπαξα ένα σανίδι καί έπλεα με εκείνο όσο μπορούσα. Έπειτα από ώρα πολλή ατόνησα καί δεν μπορούσα πλέον να κολυμπώ. Τότε βλέπω έναν θαυμάσιο νέο καί μου δίνει ένα ψωμί ωραιότατο καί μου λέγει να το φάω. Μόλις το έφαγα, επήρα τόση δύναμη καί δεν αισθανόμουν πλέον τον κόπο καθόλου, έως ότου —με την θεία βοήθεια— έφθασα εις τη στεριά».

 

Αναδημοσίεση από: Ελληνισμός - Ορθοδοξία

Περί της αληθινής αγάπης (π. Παΐσιος)

- Η αγάπη με την ταπείνωση, η απλότητα και η διάκριση είναι τα γνωρίσματα των Αγίων.

- Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιος να αρπάξει περισσότερη αγάπη για τον εαυτό τους. Όσοι όμως έχουν την πνευματική, την ακριβή αγάπη, μαλώνουν ποιος θα δώσει περισσότερη αγάπη στον άλλον. Αγαπούν χωρίς να σκέπτονται αν τους αγαπούν ή δεν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπούν. Θέλουν όλο να δίνουν και να δίνονται, χωρίς να θέλουν να τους δίνουν και να τους δίνονται.

- Για να αυξηθεί η αγάπη, πρέπει να την δώσεις.

  π. Παΐσιος

Αναδημοσίεση από: + Γέρων Παΐσιος

Η γριά και ο χάρος

Μιά φορά ήταν μιά γριά καί κάθε πρωΐ έβγαινε στός δάσος καί μάζευε ξύλα γιά τή φωτιά της καί χορταράκια, γιά νά φάει. Καθώς εγύριζε μιά μέρα φορτωμένη στόν ώμο τά ξύλα καί στήν ποδιά της τά χόρτα, στό δρόμο συναντάει τόν χάροντα.
-Γειά καί χαρά σου, χάροντα, τοϋ λέει, γιά ποιόν μέ τό καλό;
-Γιά τοϋ λόγου σου θειά, τής λέει ό χάροντας.
Αντε, ετοιμάσου νά σέ πάρω.
··············
Τώρα, τοϋ λέει, νά πάω σπίτι νά ξεφορτωθώ καί νά ετοιμασθώ. Καί γιά νάχω καλό ρώτημα, σάν πώς θέλεις νά ετοιμασθώ;
- Οπως θέλεις εσύ, άπαντάει ό χάροντας.
Τότε ή γριά πηγαίνει στό σπίτι, άνάβει τό τζάκι καί βάζει νά βράσει τά χόρτα. Υστερα έπιασε νά ζημώσει ψωμιά, έφτιαξε καί κουλούρια γιά συγχώρεση.
Υστερα έστρωσε τραπέζι καί περίμενε νά ψηθοϋν τά ψωμιά.
Τότε παρουσιάσθηκε o χάροντας καί τή ρωτάει:
-Ε, ετοιμάστηκες θειά;
-Περιμένω γιέ μου νά βράσουν τά χόρτα, νά ξεφουρνίσω τό ψωμί καί νά φαμε. Δέν κάθεσαι καί του λόγου σου νά φας μαζί μου;
-Μά δέν μ' έχεις κακία θειά, πού θά σου πάρω τήν ψυχή;
-Μπά, γιατί νά σού΄χω κακία.
Όπου τήν πας τήν ψυχή μου, θάρχομαι κι εγώ μαζί.
-Καί τό κορμάκι σου, που θά τάφήσεις εδώ; ξαναρωτάει ό χάροντας.
- Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει ή γριά. Εγώ θά τό παραδώσω στόν Θεό καί θά μου τό φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ' τά μνήματα;
Απάνω στήν ώρα έβρασαν καί τά χόρτα, μύρισε καί τό ψωμί στό φουρνο καί ή γριά κατέβασε τό φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στό τραπέζι δυό πιάτα χόρτα καί κάμποσες φέτες ψωμί.
Ό χάροντας όμως φαινόταν στενοχωρημένος καί δέν ήθελε νά φάει.
Δέν μου κάνει κέφι νά παίρνω ανθρώπους, πού δέν κλαίνε, λέει στή γριά.
Καί δεν μου λές κι εμένα τό λόγο; λέει ή γριά.
Τί σημασία έχει άν κλαίνε ή όχι;
"Οταν κλαίνε καί θρηνουνε, μόνο τότε είναι δικοί μου καί τούς πάω στήν κόλαση. Οταν είναι ευχαριστημένοι καί ήσυχοι, μου τούς παίρνει o Θεός καί τούς πάει ίσια στόν Παράδεισο.
-Γι' αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει ή γριά. Φάε λίγο νά ζεσταθεί ή ψυχή σου, νά κάνεις τό σταυρό σου, μήπως καί πάψεις νά κολάζεις τόν κόσμο.
Τότε o χάροντας έσκασε απ' τό κακό του, πετιέται επάνω καί φεύγει λέγοντας.
-'Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ' έχω. Τί κάθομαι καί χασομερώ μαζί σου.
Ετσι έφυγε o χάροντας κι ή γριά ζει ακόμα καί ποιος ξέρει πόσο ακόμα θά ζει καί θά 'ναι καί ευχαριστημένη καί καλόγνωμη. Τήν ευχή της νάχομε, παιδιά μου.


Πηγή: Από τό βιβλίο του Κώστα Γανωτή «Ο βοσκός Νικάνορας καί τό Ρωμαίικο», Παραμύθια, Εκδόσεις «Πηλός»

Αναδημοσίευση από: Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις...

Η ωφέλεια της κοινής προσευχής

Σᾶς λέω... κάτι ἀξιοθαύμαστο ποὺ ἄκουσα γιὰ κάποιον μεγάλο καὶ διορατικὸ Γέροντα, ὅτι ἐνῶ στεκόταν στὴν ἐκκλησία, μόλις ἄρχιζαν νὰ ψέλνουν οἱ ἀδελφοί, ἔβλεπε ἕναν λαμπροφορεμένο νὰ βγαίνῃ ἀπὸ τὸ ἰερό, κρατῶντας ἕνα μικρὸ στρογγυλὸ σκεῦος μὲ ἁγίασμα καὶ μιὰ μίλη καὶ τὴ βουτοῦσε στὸ σκεῦος καὶ πέρναγε ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀδελφούς, καὶ τοὺς σφράγιζε σὲ σχῆμα σταυροῦ. Τὶς θέσεις δὲ ὅσων ἔλειπαν, ἄλλοτε σφράγιζε καὶ ἄλλοτε πέρναγε χωρὶς νὰ σφραγίσῃ. Καὶ πάλι, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ σχολάσῃ ἡ ἐκκλησία, τὸν ἔβλεπε νὰ βγαίνη ἀπὸ τὸ ἱερό, καὶ νὰ ξανακάνῃ τὸν ἴδιο. Μιὰ μέρα λοιπόν, τὸν σταματάει ὁ Γέροντας καὶ πέφτει στὰ πόδια του παρακαλώντας τον νὰ τοῦ ἐξηγήσῃ ποιὸς ἦταν καὶ τί νόημα εἶχε αὐτὸ ποὺ ἔκανε. Καὶ τοῦ λέει ἐκεῖνος ὁ λαμπροφορεμένος: - Ἐγώ, εἶμαι Ἄγγελος Κυρίου, καὶ πῆρα ἐντολὴ νὰ σφραγίζω ὅσους βρίσκονται στὴν ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀκολουθίας καὶ ὅσους παραμένουν μέχρι τὸ τέλος της, γιὰ τὴν προθυμία καὶ τὴν ἐπιμέλεια καὶ τὴν καλὴ προαίρεσί τους. Τοῦ λέει ὁ Γέροντας: -Καὶ τότε γιατὶ σφραγίζεις τὶς θέσεις μερικῶν ποὺ λείπουν; Τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Ἄγγελος λέγοντας: -Ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς εἶναι ἐπιμελεῖς καὶ μὲ καλὴ προαίρεση, ἀπὸ κάποια ὅμως ἀνάγκη ἤ ἀῤῥώστια ἀπουσιάζουν μὲ εὐλογία τῶν Πατέρων ἤ πάλι, ὑπακούοντας σὲ κάποια ἐντολή, εἶναι κάπου ἀπασχολημένοι καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ἀπουσιάζουν, αὐτοὶ παρ᾿ ὅλο ὅτι λείπουν σφραγίζονται, ἐπειδὴ μὲ τὴ διάθεσί τους βρίσκονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ ψέλνουν. Καὶ μόνον ὅσους μποροῦν νὰ παρευρίσκωνται καὶ ἀπὸ ἀμέλεια ἀπουσιάζουν, ἔχω ἐντολὴ νὰ μὴ σφραγίζω, γιατὶ αὐτοὶ γίνονται μόνοι τους ἀναξιοι. Ἄς φροντίσωμε λοιπόν, ἀδελφοί μου, νὰ μὴ χάσωμε ποτὲ τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Ἀγγέλου.

Ἀββᾶς Δωρόθεος

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Τί σημαίνει αγαπώ τον άνδρα μου ή τη γυναίκα μου;

Ας ἔρθουμε ὅμως λιγάκι πιό κοντά σέ πιό ἀνθρώπινα πράγματα. Τί συμβαίνει μ’ ἕνα ζευγάρι ἀνθρώπων; Ποῦ θεμελιώνεται αὐτή ἡ σχέση κι αὐτός ὁ γάμος; Δέν μπορεῖ νά ἔχει ἄλλο θεμέλιο, παρά στήν ᾿Ελευθερία καί στήν ᾿Αγάπη. Πόσες φορές ἐπιδιώκουμε νά ἀλλάξουμε τόν ἄλλον, νά ἀφομοιώσουμε τόν ἄλλον; Αὐτό σημαίνει πώς δέν τόν ἀγαπᾶμε. Γιατί, στήν πραγματικότητα, γνώρισες ἕναν ἄνθρωπο, τόν ἀγάπησες γι’ αὐτό πού εἶναι, τώρα γιατί θές νά τόν ἀλλάξεις; Καί μέ τί κριτήριο, θέλεις; Μέ τό κριτήριο ὅτι ἐσύ εἶσαι καλύτερος ἀπό ἐκεῖνον; ᾿Εκείνη ἤ ἐκεῖνον; Ποιό εἶναι τό κριτήριο; Καί γιατί αὐτό τό κριτήριο δέν εἶναι ἐγωϊστικό, δικό σου; ῾Ο γάμος εἶναι ὁ μόνος χῶρος πού ἕνα κι ἕνα κάνει πάλι ἕνα. ῎Εχουμε ἕνα πρόσωπο, μία ἀντρόγυνη φύση, στά δύο αὐτά πρόσωπα. Εἴπαμε ποιό εἶναι τό καλούπι: «Μονάς ἐν τριάδι, καί τριάς ἐν μονάδι». Δέν ὑπάρχει ἄλλο σταθερώτερο θεμέλιο ἀπό τήν ᾿Ελευθερία καί τήν ᾿Αγάπη σάν θεμέλιο αὐτῆς τῆς σχέσης. Πολύ περισσότερο ὅταν αὐτή ἡ ᾿Ελευθερία κι αὐτή ἡ ᾿Αγάπη μπολιάζεται στή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί γίνεται - γι’ αὐτό ὁ γάμος εἶναι μυστήριο -, ᾿Ελευθερία καί ᾿Αγάπη τοῦ Θεοῦ, πού προσφέρεται στόν ἄνθρωπο. Τί σημαίνει ᾿Ελευθερία; Σεβασμός τῆς ἑτερότητας τοῦ ἄλλου. Βρῆκες ἕναν ἄνθρωπο. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι κάτι ἄλλο ἀπό σένα. Πῶς αὐτό τό ὑπολογίζεις; πόσο τό ἐκτιμᾶς; Ἀκόμα περισσότερο πόσο θεωρεῖς δῶρο τοῦ Θεοῦ τήν ἑτερότητα τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου μέ ὅ,τι χαρίσματα μά κι ἐλαττώματα ἄν ἔχει. ᾿Εάν πραγματικά ἀγαπῶ τόν ἄλλον, θέλω νά παραμείνει ἕτερος, γιατί τότε μόνο θά μπορῶ νά τόν ἀγαπῶ. ῎Αν τόν ἄλλο θέλω νά τόν ἀφομοιώσω, ἐάν θέλω νά γίνει σάν κι ἐμένα, δέν τόν ἀγαπῶ, θέλω νά ὑποτάξω τήν προσωπικότητά του. Κι αὐτό δείχνει δύο λάθη. ῞Οτι θεωρῶ τόν ἑαυτό μου κριτήριο, ἀπ’ ὅποιον κι ἄν γίνεται ἡ κίνηση αὐτή, καί ὅτι δέν σέβομαι τήν ἑτερότητα τοῦ ἄλλου. ῞Οπου ὑπάρχει ἀληθινή ἐλευθερία, ὑπάρχει κι ἀληθινή ἀγάπη. Κι αὐτή δέν ὁδηγεῖ στήν ἀφομοίωση οὔτε στήν ἰσοπέδωση, ἀλλά στήν ἀναγνώριση τοῦ ἄλλου.

Του Μητρ. Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παύλου

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Η Σύναξη των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Αγίων Ασωμάτων και Ουρανίων Ταγμάτων

Τηρωντας την αρχαια παραδοση, η Εκκλησια τελει την εορτη της συναξεως των αρχιστρατηγων Μιχαηλ και Γαβριηλ και ολων των επουρανιων δυναμεων στις 8 Νοεμβριου σε αναμνηση της αποστασιας του σατανα. Οταν ο αρχαγγελος Μιχαηλ ειδε το σατανα πεσοντα, καλεσε τις ουρανιες δυναμεις. Αναφωνησε «προσχωμεν» και υμνησε με τους υπολοιπους αγγελους το Θεο. Αυτη η συγκροτηση ονομαστηκε συναξη των ασωματων, δηλαδη προσοχη ενωση και ομονοια των αγαθων αγγελων.

Ενα μερος απο τους αγαθους αγγελους εχοντας ως επικεφαλης τους τον εωσφορο εξαιτιας της υπερηφανειας και του εγωισμου ηρθαν εναντιον του Θεου. Ετσι εξεπεσαν απο την αγαθοτητα και μεταβληθηκαν σε πονηρα πνευματα τους δαιμονες. Αντιστρατευονται το θελημα του Θεου και υποβαλλοντας τους ανθρωπους σε διαφορους πειρασμους προσπαθουν να τους απομακρυνουν απο τη σωτηρια και απο τον Θεο. Ο Αγιος Ιωαννης ο Δαμασκηνος γραφει: « καθε κακια επινοηθηκε απο αυτους οπως και τα ακαθαρτα παθη. Και τους δωθηκε η παραχωρηση να προσβαλλουν τον ανθρωπο, δεν μπορουν ομως να εξαναγκασουν κανεναν. Σε μας υπαρχει η δυνατοτητα να δεχτουμε η να μην δεχτουμε την προσβολη».

Κατα τον Προκλο Κωνσταντινουπολεως, το ονομα Μιχαηλ ερμηνευεται ως «Δυναμις Θεου» και Γαβριηλ σημαινει «ανθρωπος Θεου». Για το λογο αυτο και ο Αρχαγγελος Γαβριηλ υπηρετησε με μοναδικο τροπο την ενσαρκωση του Θεανθρωπου.

Οι αγγελοι ειναι δημιουργηματα του Θεου «γιατι τα παντα δι' αυτου ηρθαν στην υπαρξη οσα στον ουρανο και οσα στη γη, τα ορατα και τα αορατα, θρονοι και κυριοτητες, αρχες και εξουσιες» προς Κολοσσαεις 1,16. Σε σχεση με τους ανθρωπους ειναι ανωτεροι στη γνωση, απαλλαγμενοι απο τα παθη, αυλοι και ασωματοι, οχι ομως απολυτως γιατι παντογνωστης, απαθης, αυλος, ασωματος, πανταχου παρων ειναι μονον ο Θεος. Ειναι δευτερα φωτα νοερα, τα οποια λαμβανουν το φωτισμο τους απο το πρωτο και αναρχο φως, το Θεο. Στο χριστιανισμο ειναι πνευματοϋλικες υπαρξεις λεπτοσωμες και επιτελουν το εργο της δοξας και του υμνου του Θεου. Συχνα προς ωφελεια των ανθρωπων ερχονται σε επαφη με αυτους. Στην παραδοση μας εχει σχηματιστει η εικονα της υπαρξης των αγγελων ως νεανιες με φτερα αλλα και ιεροπρεπεια, με τη μορφη ενος επουρανιου στρατευματος. Χωριζονται και κατατασσονται σε ταγματα με ξεχωριστα ονοματα.

Τα εννεα αγγελικα ταγματα ειναι: Αγγελοι, Αρχαγγελοι, Αρχες, Εξουσιες, Δυναμεις, Θρονοι, Κυριοτητες, Χερουβειμ, Σεραφειμ.

Γνωστοτεροι απο αυτους ειναι οι Αρχιστρατηγοι Αρχαγγελοι, Μιχαηλ και Γαβριηλ. Τους Αρχιστρατηγους Μιχαηλ και Γαβριηλ τους αποκαλουμε και Ταξιαρχες και την εορτη τους των Ταξιαρχων. 

Πηγή: Άγιον Όρος

Υπομονή

Χωρίς υπομονή καί συγκαταβατικότητα πρός τόν πλησίον μας η ζωή καταντάει ανυπόφορη. Όταν υπομένομε πολύ δύσκολα πράγματα, υπομένομε κατά θέλημα τού Θεού. Μερικές φορές, μάς λέγει o Στάρετς Βαρσανούφιος, o Θεός αφήνει τόν άνθρωπο νά αισθανθεί σάν νά τόν έχει εγκαταλείψει καί ξεχάσει. Τό ίδιο μπορεί νά γίνει καί γιά μιά oλόκληρη κοινωνία. Σέ τέτοιες περιπτώσεις, η δική μας δουλειά είναι νά κάνομε υπομονή καί νά φυλάξουμε τήν πίστη στό Χριστό. Άν η πίστη φυλαχθεί, υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Η πίστη διαφυλάσσεται μέ ένα τρόπο: μέ τήν αποχή από κάθε αμαρτία.

Γιά νά εξασκήσομε τήν υπομονή μας πρέπει νά αφήνουμε τόν εαυτό μας, τήν ψυχή μας, τό σώμα μας, τά πάντα, στό θέλημα τού Θεού, τό πανάγιο καί πάνσοφο. Νά λέμε Δόξα σοι o Θεός γιά όλα. Πάντων ένεκεν. Μέ αυτά τά θαυμάσια καί άγια λόγια διαλύονται όλοι οι σκοτεινοί λογισμοί, καί φεύγει τό βάρος τής ψυχής, καί έρχεται στήν ψυχή ειρήνη, παρηγοριά, χαρά.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξος Χριστιανική Γωνιά

Τα ελαφρυντικά στην εξομολόγηση μας γίνονται επιβαρυντικά για τη συνείδηση

 - Οταν, Γέροντα, κατά τήν εξομολόγηση μιας αμαρτίας δέν νιώθη κανείς τον πόνο πού ένιωσε, όταν έκανε τήν αμαρτία, σημαίνει ότι δέν υπάρχει πραγματική μετάνοια;

- Αν έχη περάσει καιρός άπό τότε πού έκανε αυτήν την αμαρτία, επουλώνεται ή πληγή, γι’ αυτό δέν νιώθει τόν ίδιο πόνο. Αυτό πού πρέπει νά προσέξη, είναι νά μή δικαιολογή τόν εαυτό του κατά τήν εξομολόγηση. Έγώ, όταν πάω νά εξομολογηθώ καί πω λ.χ. θύμωσα -άσχετα άν χρειαζόταν νά δώσω καί σκαμπίλι -, δέν αναφέρω τό θέμα, γιά νά μή μού δώση ελαφρυντικά ό πνευματικός. Όποιος εξομολογείται καί δικαιολογεί τόν εαυτό του, δέν έχει ανάπαυση εσωτερική, όσο ασυνείδητος καί άν είναι. Τά ελαφρυντικά πού χρησιμοποιεί στήν εξομολόγηση του γίνονται επιβαρυντικά γιά τήν συνείδηση του. Ένώ, όποιος

υπερβάλλει τά σφάλματα του, γιατί έχει λεπτή συνείδηση, καί δέχεται καί μεγάλο κανόνα άπό τόν πνευματικό, αυτός νιώθει ανέκφραστη αγαλλίαση. Υπάρχουν άνθρωποι πού, άν κλέψουν λ.χ. μιά ρώγα, νιώθουν σάν νά πήραν πολλά καλάθια σταφύλια καί σκέφτονται συνέχεια τό σφάλμα τους. Δέν κοιμούνται όλη τήν νύχτα, μέχρι νά τό εξομολογηθούν. Καί

άλλοι, ένώ έχουν κλέψει ολόκληρα καλάθια σταφύλια, δικαιολογούν τόν εαυτό τους καί λένε πώς πήραν ένα τσαμπί. Αυτοί όμως πού όχι μόνο δέν δικαιολογούν τόν εαυτό τους, άλλά μεγαλοποιούν τό παραμικρό σφάλμα τους καί στενοχωριούνται καί υποφέρουν πολύ γιά μιά μικρή τους αταξία, ξέρετε τί θεία παρηγοριά νιώθουν; Έδώ βλέπεις τήν θεία δικαιοσύνη, πώς ό Καλός Θεός ανταμείβει.

Έχω παρατηρήσει ότι όσοι εκθέτουν τά σφάλματα τους ταπεινά στον πνευματικό καί εξευτελίζονται, λάμπουν, γιατί δέχονται τήν Χάρη τού Θεού. Ένας απόστρατος μέ πόση συντριβή μού διηγήθηκε ό,τι είχε κάνει άπό οκτώ χρόνων παιδάκι. “Ένα τόπι είχε πάρει άπό ένα παιδάκι γιά μιά μόνο νύχτα – τήν άλλη μέρα τού τό έδωσε – καί έκλαιγε, γιατί τό στενοχώρησε. Όταν αποστρατεύθηκε, έψαξε καί βρήκε όσους είχε λυπήσει, όταν υπηρετούσε – άσχετα άν εκτελούσε καθήκον της υπηρεσίας του -, καί τους ζήτησε συγγνώμη! Μου έκανε εντύπωση! Όλα τά έπαιρνε επάνω του. Μένει τώρα σέ ένα χωριό καί τά χρήματα του τά δίνει ελεημοσύνη. Υπηρετεί καί τήν ηλικιωμένη μάνα του, ενενήντα πέντε χρόνων, κατάκοιτη μέ ημιπληγία καί, επειδή βλέπει τό σώμα της, όταν τήν φροντίζη, τόν πειράζει ό λογισμός. Αν ό Χάμ πού είδε τήν γύμνωση τού πατέρα του τιμωρήθηκε, λέει, τότε έγώ…. Συνέχεια έκλαιγε. Τό πρόσωπο του ήταν αλλοιωμένο. Πόσο διδάχθηκα άπό τήν συντριβή του!

- Μπορεί, Γέροντα, νά μεγαλοποιή κανείς τά σφάλματα του, γιά νά δείξη ότι κάνει λεπτή εργασία;

- Εκείνο είναι άλλο τότε υπερηφανεύεται άπό τήν ταπείνωση.

Αναδημοσίεση από: Γέροντες της εποχής μας

Πώς θα βρούμε το Θεό...;

«Ο Χριστός μόνο την ταπείνωση θέλει κι όλα τα άλλα θα τα κάνει η Χάρη Του». 

Γέροντας Πορφύριος

Η ιστορία του μολυβιού

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- Όντως γράφω για σένα. Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάς να γράφεις και να χρησιμοποιείς την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Αναδημοσίεση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Ελεημοσύνη

Ολα γελούν σ` αυτό το σπίτι 

 ρωτάω ποιος είν' αφεντικό, 

μου είπαν για κάποιο Σαμαρείτη.

 

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

Χαρά στα μάτια που δακρύζουν για κάποιον άλλον που πονά

γιατί τα μάτια αυτά

θα δούνε του Παραδείσου τη χαρά. (δις)

------------------------

Χαρά στα χέρια όπου ντύνουν μικρά παιδιά και ορφανά

γιατί τα χέρια αυτά

θα γίνουν φτερά για να πετούν ψηλά. (δις)

----------------------------

Χαρά στο στόμα όπου λέγει λόγια παρήγορα γλυκά

γιατί το στόμα αυτό

θα ψάλλει με τους Αγγέλους ωσαννά. (δις)

---------------------------

Χαρά στο σπίτι που ανοίγει την πόρτα στον περαστικό

γιατί η πόρτα αυτή

ανοίγει στην Παναγιά και στο Χριστό.

Αναδημοσίεση από: Άπαντα Ορθοδοξίας

Ακολουθίες Νοεμβρίου 2010

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝAΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

1. Δευτέρα Κοσμά και Δαμιανού Αναργύρων, Θεοδότης, Δαυίδ του εν Ευβοία - Αγιασμός.
3. Τετάρτη Ανακομιδή Λειψάνων Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Εσπερινός στον Άγιο Γεώργιο στο λιμανάκι.

4. Πέμπτη Γεωργίου Καρσλίδου του Ομολογητού, Νικάνδρου επ. Μύρων, Ιωαννικίου Οσίου.

7. ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ,Των εν Μελιτήνη 33 Μαρτύρων, Λαζάρου οσίου του εν Γαλησίω.
8. Δευτέρα Σύναξις Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.
9. Τρίτη Νεκταρίου Πενταπόλεως, Συμεών του Μεταφραστού.

Μετά τη Θεία Λειτουργία στις 9:00πμ, έναρξη Ομιλιών για νεαρές μητέρες. 

10. Τετάρτη Αρσενίου του Καππαδόκου, Μηνά Μεγαλομάρτυρος, Ιωάννου του Ελεήμονος

Εσπερινός και Θεία Λειτουργία στην Ιερό Ναό του Αγίου Αρσενίου.

Το απόγευμα στις 4:30μ.μ στην Εκκλησία μας, η Παράκληση στον όσιο Αρσένιο για τους αρρώστους μας μαθητές- φοιτητές. Στις 5:00μ.μ έναρξη του Κύκλου γραφής για άντρες, γυναίκες και νέους.

13. Σαββάτο Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

14. ΚΥΡΙΑΚΗ H΄ ΛΟΥΚΑ, Φιλίππου του Αποστόλου, Γρηγορίου Θεσσαλονίκης του Παλαμά,
Ευφημιανού του Κυπρίου, Κωνσταντίνου του εξ Ύδρας νεομάρτυρος.

15. Δευτέρα Από σήμερα αρχίζει η νηστεία των Χριστουγέννων.

Καθημερινά θα τελείται ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία ως ακολούθως:

• Όταν υπάρχει εορταζόμενος Άγιος, και το Σαββάτο, ο Εσπερινός θα αρχίζει στις 4:30μ.μ. και η Θεία Λειτουργία (6:30-8:30 π.μ.), στην Καινούρια Εκκλησία.

• Όταν δεν υπάρχει κάποιος εορταζόμενος Άγιος, ο Εσπερινός θα αρχίζει στις 4:00 μ.μ. και η Θεία Λειτουργία (5:30 - 7:00 π.μ.), στο Μοναστήρι.

16. Τρίτη Ματθαίου του Αποστόλου και Ευαγγελιστού.
20. Σάββατο Προεόρτια των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας-Αμμοχώστου κ. Βασιλείου ώστις και θα προβεί στην
εις πρεσβύτερο χειροτονία του διακόνου π. Κωνσταντίνου Αθανασίου.

21. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. (κατάλυσις ιχθύος)

Σήμερα δεν επιτρέπεται η τέλεσις μνημοσύνων.

25. Πέμπτη Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος.
26. Παρασκευή Στυλιανού του Παφλαγόνος, Νίκωνος οσίου του «Μετανοείτε».
Το βράδυ θα τελεστεί ΑΓΡΥΠΝΙΑ από τις 7:30 μμ - 1:00 πμ,
επί τη μνήμη του Αγίου Ιακώβου του Πέρσου.

28. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ, Στεφάνου του ομολογητού.
29. Δευτέρα Φιλούμενου Ιερομάρτυρος του Κυπρίου.
30. Τρίτη Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.

Εσπερινός, Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αποστόλου Ανδρέα (ξενοδοχείο ADAMS)

Τον μήνα Νοέμβριο ο Εσπερινός αρχίζει στις 4:30 μ.μ.

η Θεία Λειτουργία τις Κυριακές στις 6:30- 09:45 π.μ.

και τις καθημερινές 6:30- 8:30π.μ.

Σημειώσεις:
1. Στον Ιερό μας Ναό τελείται σαρανταλείτουργο. Οι ενδιαφερόμενοι να αποταθούν στο παγκάρι.
2. Ομιλίες για νεαρές μητέρες, κάθε Τρίτη, η ώρα 9:00π.μ. Έναρξη την Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010.
3. Παράκληση – Ομιλία για άντρες, γυναίκες, νέους και νέες, κάθε Τετάρτη, η ώρα 4:30μ.μ. Έναρξη την Τετάρτη 10/11.


Για οποιοδήποτε εκκλησιαστικό θέμα μπορείτε να αποταθείτε στους υπεύθυνους:
● Πατήρ Βασίλειος τηλ. 23821687 ● πατήρ Χαράλαμπος τηλ.99303670 ● Μάριος Πέροικος τηλ. 23721465
● Αβραάμ Χ" Μιχαήλ τηλ. 99605099 ● Λούκας Γιαννή τηλ. 23724216 ● Αναστασία Κουμή-Τσοκκή τηλ. 99684823

● Παναγιώτης Παπαντωνίου τηλ. 99812709 – (Υπεύθυνος γενικών καθηκόντων του Ιερού Ναού)

Περί ελπίδας

 Η ακόλουθη διήγηση είναι παρμένη από τη ζωή του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου.

Όταν πρωτοϊδρύθηκε το Κοινόβιο του Οσίου Θεοδοσίου στην Παλαιστίνη, ήταν τόσο φτωχό που συχνά δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση των Μοναχών.

Ήταν Μέγα Σάββατο απόγευμα.

Περίμεναν να γιορτάσουν το Άγιο Πάσχα. Οι Αδελφοί έψαχναν απελπισμένοι ολόκληρο το μοναστήρι. Δεν ζητούσαν μεγάλα πράγματα. Για τίποτα φαγώσιμο, ούτε συζήτηση πια δεν γινόταν. Μια μικρή προσφορά κοίταζαν να βρουν, ξεχασμένη από άλλη φορά, για να μη στερηθούν τη Θεία Κοινωνία. Αδύνατον ν’ ανακαλύψουν. Κι εδώ στέρηση, συλλογίζονταν. Το είπαν στο Γέροντά τους, στον Όσιο Θεοδόσιο. Τους άκουσε με απόλυτη ηρεμία σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε ξένη περιοχή. Ούτε την ανησυχία τους φαινόταν να συμμερίζεται ο ουράνιος εκείνος άνθρωπος και διαταγή έδωσε να είναι έτοιμο για τη νυκτερινή Λειτουργία το Άγιο Βήμα, ακόμη κι η τράπεζα για το πασχαλινό γεύμα.

-Μάταιη παρηγοριά, ψιθύρισαν μερικοί.

Ο Όσιος έκανε πως δεν άκουσε.

-Μήπως έγινε ασθενέστερος στη δύναμη η ατονώτερος στο να χορηγεί και σήμερα Εκείνος που

έθρεψε μα το μάννα ολόκληρο λαό στην έρημο και χόρτασε τόσο πλήθος με πέντε ψωμιά;

Θαύμαζαν οι Μοναχοί την πεποίθηση του Ηγουμένου τους, μα δε κατόρθωσαν να τη συμμεριστούν.

Βασίλευε ο ήλιος όταν χτύπησε την πόρτα του Μοναστηριού κάποιος άγνωστος. Μαζί του έφερνε δυο καμήλες φορτωμένες.

-Πήγαινα μια μικρή δωρεά σε κάποια σκήτη λίγο πιο πέρα από το Μοναστήρι σας, εξήγησε στους Αδελφούς. Μα μόλις έφθασα εδώ, τα ζώα μου σταμάτησαν και με κανένα τρόπο δεν μπορούσα να τα κάνω να προχωρήσουν βήμα. Λέω μήπως θέλει ο Θεός ν’ αφήσω σε σας αυτά τα λίγα τρόφιμα;

Λίγα τρόφιμα! Αυτά έφτασαν ως την Πεντηκοστή και πέρα ακόμα. Ούτε προσφορές έλειπαν για τη Θεία Λειτουργία από την ανέλπιστη δωρεά. -Πολύ μεγάλη η ελπίδα! Έλεγαν μεταξύ τους οι καλόγεροι του Οσίου Θεοδοσίου κι ευλαβούντο τον Άγιο Γέροντά τους που τον στόλιζε κι αυτή.

--------------------------------------------------------------------------------

Να τι συμβουλεύει τους Μοναχούς ο μεγάλος τους διδάσκαλος, ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος:

«Αδελφέ, αν συμβεί ν’ αρρωστήσεις, μη γράφεις ποτέ στους συγγενείς ή στους γνωστούς και φίλους σου να σου στείλουν φάρμακα ή τρόφιμα. Γιατί μαθαίνεις έτσι να καταφεύγεις στην ανθρώπινη προστασία, σε νεκρή με άλλα λόγια βοήθεια. Στήριξε στον Θεό τις ελπίδες σου. Υπόμενε περιμένοντας το έλεός του να σε κυβερνήσει σε όλα. Εκείνος που επέτρεψε, για ψυχική σου ωφέλεια, να αρρωστήσεις να είσαι βέβαιος, πως θα προνοήσει για σένα. Δε θα επιτρέψει ποτέ, το λέει η Γραφή, να δοκιμάσεις πιο μεγάλο πειρασμό από όσο έχεις δύναμη να σηκώσεις. Φρόντισε λοιπόν ν’ αρέσεις σ’ Αυτόν που μεριμνά για σένα.»

--------------------------------------------------------------------------------

Κάποιος φιλομόναχος χριστιανός επισκεπτόταν τακτικά τους Γέροντες στην έρημο για να ωφελείται από τη διδασκαλία τους. Κάποτε ανακάλυψε ένα πολύ γέρο και άρρωστο Ερημίτη. Τον λυπήθηκε και θέλησε να του αφήσει όσα χρήματα είχε μαζί του, για τις ανάγκες του.

-Κράτησε τα, Αββά, του έλεγε παρακαλεστικά. Είσαι γέρος κι άρρωστος. Δεν μπορείς πια να εργάζεσαι.

-Εξήντα ολόκληρα χρόνια υποφέρω από τούτη την αρρώστια και με του Θεού τη βοήθεια δε μου έλειψε ποτέ τίποτα. Εκείνος που έχει τη φροντίδα μου αδιάκοπα μου στέλνει πάντα τα αναγκαία. Θέλεις λοιπόν τώρα εσύ, Αδελφέ, να διώξεις τον Τροφέα μου; Είπε ο γέρων Ερημίτης και με κανένα τρόπο δε δέχτηκε τα χρήματα. 

Πηγή: Γεροντικό

Αναδημοσίεση από: Αναβάσεις