Πνευματική διάβρωση

Δεν θα πάψουμε να τονίζουμε, ότι ο κίνδυνος για την εποχή μας δεν είναι τόσο η αμαρτία που αναγνωρίζεται, ομολογείται και αποδοκιμάζεται, διότι εκείνος που αμαρτάνει συντρίβεται, μετανοεί και είναι συμπαθής και στο Θεό και στους ανθρώπους.

Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας: όχι η αμαρτία που αποδοκιμάζεται, αλλά η αμαρτία που δικαιώνεται. Η νοθεία και η διαστροφή των πνευματικών και ηθικών αξιών. Το αφύσικο και διάστροφο που θεωρείται φυσικό. Η ανωμαλία που χαρακτηρίζεται ομαλότητα. Η αρετή που θεωρείται κακία, η κακία αρετή, η αλήθεια έλλειψη και το ψέμα ικανότητα.

Πολύ ωραία, θα έλεγε κανείς, χαρακτηρίζει την εποχή μας ο ιερός Χρυσόστομος περιγράφοντας την τότε πνευματική και ηθική παρακμή: «Όχι μόνον προσηγορίαις ευφήμοις περιστέλλομεν την κακίαν, αλλά και η αρετή εναντίοις καλείται ονόμασιν, αγροικία μεν η σωφροσύνη, δειλία δε η επιείκεια, αναδρία δε η δικαιοσύνη…και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε δικαιοσύνη….και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε ανεξικακία ασθένεια».

Και ένας σύγχρονος διανοούμενος γράφει :

«Κι ο τόπος γιόμισε ψευδώνυμα. Για πολλούς, «ρεαλισμός» ίσον « χυδαίος συμβιβασμός». Η «κουλτούρα» δεν είναι παρά το ψευδώνυμο της πνευματικής «στειρότητος».

Το «θράσος» το ψευδώνυμο της «άγνοιας», η «κοσμικότητα» το ψευδώνυμο της «αταλαντοσύνης». Από δω και πέρα οφείλουμε να λέμε: «Αριστοφάνης» και να καταλαβαίνουμε «επιθεώρηση» ή «βωμολοχία». Σήμερα το ψευδώνυμο της «επιτυχίας» είναι ο «πλούτος», το ψευδώνυμο της «χυδαιότητας» η «αναρχία», το ψευδώνυμο της «αναρχίας» η «ελευθερία».

Χριστ. Περ. « ΖΩΗ»

Αναδημοσίευση από: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών