Ένας παππούς περπατούσε σε μία παραλία με τον εγγονό του. Το αγόρι έτρεχε και μάζευε από την παραλία θαλάσσιους αστερίες που έβρισκε πάνω στην άμμο και τους πετούσε πάλι έναν-έναν πίσω στην θάλασσα.
«Γιατί τους πετάς πίσω στην θάλασσα;», ρώτησε απορημένος ο παππούς; «Επειδή τους ξέβρασε έξω προηγουμένως η τρικυμία και αν τους άφηνα εδώ έξω θα ξεραίνονταν και θα πέθαναν! Έτσι τους σώζω την ζωή, παππού!». «Μα παιδάκι μου», απαντά ο παππούς, «αυτή η παραλία εκτείνεται για πολλά χιλιόμετρα κι έχει χιλιάδες ξεβρασμένους αστερίες. Αυτό που με τόσο κόπο κάνεις εσύ τώρα, δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση…»
Τότε το αγόρι, κρατώντας έναν αστερία στα χέρια του που μόλις μάζεψε, κοντοστάθηκε για λίγο, έπειτα πέταξε τον αστερία με ακόμη περισσότερη δύναμη πίσω στο νερό και απάντησε: «Για αυτόν όμως τον αστερία παππού, την αλλάζει!!!»
Και έτσι συνέχισε να μαζεύει αστερίες και να τους επιστέφει πίσω στο νερό με ακόμη περισσότερη όρεξη, μαζί με αυτόν και ο παππούς του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου